Marketupdate

Blog

  • Dagelijkse kost 25 oktober 2011

     

    Berlusconi boos op Merkel en Sarkozy (RTL-Z)

    Crash in aantocht (Alexander Sassen van Elsloo; IEX)

    EU Rules Out ECB Help in Boosting Rescue Fund (Bloomberg)

    Merrill Lynch’s derivatives set sail for safe harbors (FT Alphaville)

    Speech by Jean-Claude Trichet, President of the ECB, at the Humboldt University, Berlin, 24 October 2011 (ECB)

    Trichet Repeats Call For European Finance Ministry, Abdication Of National Sovereignty (Zero Hedge)

    Exclusive: Nasdaq hackers spied on company boards (Reuters)

    Telegraph thermal imaging video at protest camp show most tents are empty (Telegraph)

    Euro Backstop to Be Leveraged to One Trillion Euros (Spiegel)

    Wealth inequality in America, understanding the source (Right Condition)

    TSA Advises Feminist Vibrator-Owner: Get Your Freak On (via Business Insider)

    Tot slot Peter Schiff, “How to silence a Nobel Prize winning economist: Ask him about the economy”:

  • Minder werk, minder salaris

     

    De mediaan van de Amerikaanse salarissen daalde in 2010 met 1,2% naar $26.364. De mediaan is  precies het middelste salaris van alle Amerikaanse inkomens. Met andere woorden, de helft van de Amerikanen verdient meer dan de mediaan en de andere helft minder. Voor inflatie gecorrigeerd is dit het laagste inkomen sinds 1999. Daaaast daalde het aantal Amerikanen dat überhaupt kon rekenen op een salaris met meer dan een half miljoen ten opzichte van 2009. In 2010 waren er nog 150.4 miljoen Amerikanen met een baan. In vergelijking met 2007 daalde het aantal mensen met een baan zelfs met 5.2 miljoen. Dit betekent dat van de mensen die in 2007 aan het werk waren momenteel 3,3% zonder werk zit. Als hierbij de natuurlijke groei van de beroepsbevolking tussen 2007 en 2010 van grofweg 4.5 miljoen wordt opgeteld heb je het over bijna 10 miljoen mensen extra die in 2010 niet aan een baan konden komen.

     
      
    Deze cijfers komen van de Social Security Administration (SSA), die elk salarisstrookje in de VS verwerkt. Volgens hun gegevens werd er in 2010 in totaal iets meer dan $6 biljoen aan salarissen betaald. Terwijl het mediaan inkomen daalde, steeg het gemiddelde inkomen naar $39.959. Dit komt vooamelijk door stijgingen van de topinkomens. Anders gezegd, de rijken worden rijker. Het aantal werkenden dat meer dan $1 miljoen verdiende steeg van 78.000 in 2009 naar 94.000 in 2010. Dit is echter nog wel minder dan de 110.000 mensen die in 2007 jaarlijks meer dan een miljoen konden bijschrijven. In de hoogste regionen verdienden 81 mensen meer dan $50 miljoen. Een stijging van 9 personen ten opzichte van 2009. 
     
    De cijfers laten zien waarom de “Occupy” beweging in zulke korte tijd een grote aanhang heeft verworven. In de nabije toekomst kan er gezien de aanhoudende financiële onrust geen verbetering op de Amerikaanse arbeidsmarkt verwacht worden. Het ligt dan ook in de lijn der verwachting dat dit onderwerp bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van volgend jaar een belangrijk thema zal worden.  
     
    Bronnen:
     
  • Goud en zilver stijgen op onzekerheid in Europa

    Goud en zilver stijgen op onzekerheid in Europa

    Het is kenmerkend voor goud en zilver om zulke plotselingen bewegingen te laten zien. Dat komt vooamelijk omdat de markt van het edelmetaal zeer klein is vergeleken met die van obligaties en aandelen, zodat een grote uitslag vrij snel gemaakt is. Het blijft moeilijk om er precies de vinger op te leggen, maar het ligt voor de hand dat de stijging van vandaag gerelateerd is aan nieuwe zorgen rondom de Eurocrisis. In de loop van de middag werd immers duidelijk dat het allesbepalende overleg van morgen, waar financiële markten vol spanning naar uit hebben gekeken, is afgelast. Wel zullen de leiders van de 17 Eurolanden woensdagavond bijeen komen, maar de voorgenomen vergadering van de 27 EU-landen gaat dus niet door. Het zal mogelijk nog iets langer gaan duren voordat de beleidsmakers ons op de hoogte brengen van het allesomvattende reddingsplan voor de Euro.

    Tegelijkertijd komt er ook slecht nieuws uit Italie, want het land verkeert in een acute crisis. De centrumrechtse regering van Berlusconi kan het namelijk niet eens worden over de drastische bezuinigingen die het land onder druk van Europa en van de ECB moet doorvoeren. Italië kent een ongekend hoge staatsschuld van 119% van het BBP, dat als het zwaard van Damocles boven het land hangt. Zodra de politieke stabiliteit wegvalt zullen financiële markten een veel hogere vergoeding eisen voor de financiering van de staatsschuld, waardoor Italië in een negatieve spiraal kan belanden die erg lijkt op die van Griekenland. De rente op 10-jaars Italiaans staatspapier hangt inmiddels al rond de 6%, bijna het niveau waarop de ECB begin deze zomer moest ingrijpen met steunaankopen. Men is er nog niet van overtuigd dat Berlusconi in staat is de benodigde hervormingen door te voeren, getuige zijn laconieke reactie op het eerdere verzoek van de ECB om iets aan de situatie te doen.

    Volgens Umberto Bossi, leider van de eurosceptische coalitiepartner Northe League in Italië, loopt de Italiaanse regering momenteel een acuut en groot risico: ''De situatie is op dit moment moeilijk en mogelijk heel gevaarlijk.'' In 1994 brak Northe League als coalitiepartner als eens een regering op, een paar maand nadat deze was aangetreden. Ook de Italiaanse economie verkeert in moelijkheden, gezien de snelheid waarmee de Occupy beweging in Rome omsloeg in rellen en veielingen.

    Van de Financial Times:

    Talks on Tuesday moing between Mr Berlusconi and his Northe League coalition partners failed to resolve the deadlock – centred on proposed pension reforms – after negotiations into Monday night made little progress.

    “The govement is at risk,” Umberto Bossi, leader of the fiercely eurosceptic and federalist Northe League, told reporters in Rome. “The situation is difficult, very dangerous. This is a dramatic moment,” he was quoted as saying.
    Commentators said the crisis was the most serious facing Mr Berlusconi since his election victory in 2008, recalling memories of 1994 when the Northe League brought down his first govement after just a few months.

    The prime minister’s People of Liberty party has proposed that the pension age be raised to 67 years from 65 in line with increasing life expectancy, and that the system of length-of-service pensions also be modified. The Northe League is opposed and La Padania, its party newspaper, on Tuesday attacked what it called “euro-tyranny”.

    Altero Matteoli, a PDL minister, said a collapse of the govement was a “hypothesis”. He also noted that talks were continuing and that a compromise with the Northe League was still possible.

    Deze cocktail van problemen werpt meer en meer barrières op voor de Europese beleidsmakers, maar de aandelenmarkten lijken zich er vooralsnog maar weinig van aan te trekken. De AEX index klom in aanloop naar het topoverleg van afgelopen weekend al met vele procenten, terwijl de problemen zich maar blijven opstapelen. Vandaag ging de index, mede als gevolg van dit nieuws, met ongeveer een procent naar beneden.

    Goudprijs stijgt tot boven de $1700

    Zilver staat ruim 5% in de plus

  • Amerikaanse staten diep in de schulden

    De Amerikaanse overheid zag haar schuld afgelopen maanden boven de $14 biljoen stijgen maar ook de Amerikaanse staten zien hun schulden sterk stijgen. Door de kredietcrisis daalde de belastinginkomsten van de Amerikaanse staten en hebben ze te kampen met grote gaten in hun begrotingen. SBS maakte een opsomming van de huidige schuld van de staten, toekomstige pensioenlasten, toekomstige lasten voor sociale zekerheid en de verwachte begrotingstekorten voor 2011. Volgens SBS hebben de staten een totale schuld van $4.2 biljoen. Daarvan wordt met $3.4 biljoen verreweg het grootste deel ingenomen door toekomstige pensioenlasten en sociale zekerheid

    De staten met de grootste tekorten zijn respectievelijk Califoië, New York, Texas, New Jersey en Illinois. Califoië heeft een schuld van $612 miljard. New York volgt met $305 miljard en daaa heeft Texas de meeste schuld met $283 miljard. De staat Vermont heeft met $6 miljard de laagste schuld. 

    Toch zouden de totale schuldcijfers lager kunnen uitvallen. SBS gebruikt namelijk een scenario waarbij de pensioenlasten het hoogst uitvallen. Bij schattingen van bijvoorbeeld de conservatieve denktank American Enterprise Institute bedragen de toekomstige pensioenlasten $2.8 biljoen. Onderzoeksinstituut Pew Center on the States is zelfs van mening dat de pensioenlasten “maar” $700 miljard bedragen. Het grote verschil in de verwachtingen over de pensioenlasten komt door de verschillende assumpties omtrent de rendementen van de pensioenfondsen. SBS gaat uit van lage rendementen van de pensioenfondsen terwijl conservatieve economen een rendement verwachten van 4%. De meeste fondsmanagers zien in financiële onrust geen reden om hun voorspellingen bij te stellen en verwachten een rendement van rond de 8%. Dit zou in lijn zijn met het gemiddelde van de afgelopen 20 jaar.

  • Jim Rickards: ‘Inflatie is de onzichtbare vijand’

    In het gesprek, dat te luisteren is via de website van King World News, werpt Jim Rickards zijn kritische blik op de ingrepen van beleidsmakers en centrale bankiers die proberen de crisis onder controle te houden. Wat betreft de Europese schuldencrisis merkt Jim Rickards op dat er teveel negativiteit is over de toekomst van de Euro. De problemen in de obligatiemarkt (met name van Griekenland, maar ook die van Portugal en Ierland en misschien binnenkort ook die van Spanje en Italië) zijn zichtbaar en deze zullen ook een grote impact hebben op de Europese banken. Veel banken zullen hierdoor onderuit gaan, met als gevolg dat ze verkocht of genationaliseerd gaan worden. Dit hoeft nog niet direct gevolgen te hebben voor de valuta, zo meent Rickards. De muntunie zal volgens hem niet direct uiteen vallen op het moment dat de grote banken in moeilijkheden komen. Veel beleggers maken niet het onderscheid tussen de obligaties, banken en de muntunie. De eerste twee staan er erg slecht voor, maar voor de euro is het beeld lang niet zo somber als nu in de media wordt voorgespiegeld.

    Amerikaanse banken ondersteunen obligatiemarkt
    In de markt voor Amerikaanse staatsobligaties is er momenteel weer heel wat anders aan de hand. De Amerikaanse overheid zal de banken meer en meer gaan dwingen om de obligatiemarkt te ondersteunen, zo denkt Rickards. De spookverhalen over de vermeende bubbel in Amerikaans staatspapier die op het punt staat om in te storten en over het mogelijke mislukken van obligatieveilingen zijn overtrokken, omdat de banken deze markt zullen blijven ondersteunen. Hier zal de Amerikaanse overheid ook druk achter zetten, met als argumentatie dat banken minder risicovolle bezittingen op hun balans moeten aanhouden (en dat zouden dus de Amerikaanse staatsobligaties moeten zijn). Jim Rickards maakt de vergelijking met 1950, toen de activazijde van de Amerikaanse banken voor 40% bestond uit staatspapier. Inmiddels is dat geslonken tot slechts 5%, waarmee hij duidelijk maakt dat banken nog genoeg ruimte hebben om hun posities in staatsobligaties uit te breiden. Omdat Amerikaanse banken door de overheid onder druk worden gezet om meer staatsobligaties op hun balans te plaatsen blijft de rente op die staatsobligaties laag, ondanks een stijgende inflatie.

    Banken al gedeeltelijk genationaliseerd
    Rickards merkt op dat zowel de verplichtingen van de banken (de spaargelden en deposito's) als ook de bezittingen (in dit geval alleen de staatsobligaties) door de overheid worden gegarandeerd. Hiermee heb je dus al in feite een gedeeltelijke nationalisatie van de banken, waar de overheid aan beide kanten van de balans een positie inneemt en de banken ondersteuning geeft. Met de macht die de Amerikaanse overheid heeft zal ze de banken ertoe proberen te dwingen meer staatsobligaties op te nemen, zodat de overheid haar tekorten kan blijven financieren tegen een zeer lage rente.

    Doelmatige inflatie
    De Federal Reserve zal volgens Rickards inflatie blijven creëren via diverse programma's zoals 'QE1', 'QE2' en 'Operation Twist'. De dollar wordt door meer geld in de economie te brengen systematisch verzwakt, met als doel gedurende een lange tijd (meer dan 10 jaar) een jaarlijkse inflatie te bewerkstelligen van ongeveer 5%. Daarmee kan de staatsschuld uiteindelijk in reële termen worden gehalveerd, omdat het geld tegen die tijd nog maar de helft van de huidige koopkracht heeft. Zo lang de inflatie hoger blijft dan de tekorten op de begroting van de overheid zal de schuld dus blijven krimpen (in reële termen).

    Dit is volgens Rickards een vorm van diefstal, omdat veel mensen nog steeds denken dat het nu veiliger is om cash aan te houden (tegen een lage rente bij de bank). Ondertussen is de inflatie echter veel hoger dan de rente en zijn spaarders dus netto verliezers geworden, de koopkracht van hun vermogen neemt af. Inflatie is als de ontzichtbare dief die 's nachts via de achterdeur naar binnen sluipt, terwijl een belastingverhoging direct zichtbaar is. Mensen begrijpen precies wat de impact is van belastingen, terwijl inflatie veel moeilijker te begrijpen en waar te nemen is. Het is een onzichtbare vorm van diefstal, ten gunste van diegene die schulden hebben en ten koste van de spaarders.

    Inflatie zou vooral de middenklasse en de onderklasse schaden, omdat die zich maar beperkt kunnen diversificeren. Ze hebben geld op de bank staan tegen weinig rente, maar hebben niet zoals de rijkere mensen grote posities in goud, zilver, olie of andere grondstoffen die enige bescherming bieden tegen inflatie.

    Waarom financieel adviseurs zelden goud aanbevelen
    Dit is vanwege een vrij simpele reden, namelijk dat er niet veel te verdienen valt aan het aanprijzen van goud en zilver. Ze verdienen vooral aan financiële producten of diensten waar een goede provisie op zit, vaak zijn dit fondsen die beleggen in aandelen en staatsobligaties. De vermogensbeheerders bij een bank zijn ook geen objectieve analisten, omdat er vaak een tegengesteld belang is. Wat goed is voor de klant is vaak minder goed voor de bank en omgekeerd.

    Over nieuwe toetreders op de goudmarkt
    Beleggers denken dat ze de bull market al gemist hebben als de prijs weer een paar honderd dollar is gestegen. Daardoor blijven ze terughoudend en stappen ze niet of later in. Ze begrijpen nog niet dat de huidige sprongen in prijs nog maar kleine stapjes zijn vergeleken met de grote hoeveelheid geld dat volgens Rickards nog richting goud en zilver zal stromen. Die zal de prijs pas echt doen verschuiven, in een compleet andere omvang dan we nu gewend zijn. De bull market voor goud verloopt totnogtoe heel geleidelijk en bescheiden. De laatste correctie biedt een geweldige kans om in te stappen of om posities uit te breiden.

    Er ligt veel geld langs de zijlijn van vermogende beleggers (maar ook van centrale banken) die in goud en zilver willen stappen, maar deze partijen zijn zich er goed van bewust dat een grootschalige aankoop de prijs flink omhoog zal brengen. Het is te vergelijken als eb en vloed tegenover een tsunami. In het eerste geval gaat het om een veel groter volume, maar komt het zeer geleidelijk en gecontroleerd binnen. In een tsunami komt er een minder grote hoeveelheid, maar in een zeer kort tijdsbestek. Dit zet een hoge druk op de kleine goud- en zilvermarkt en kan dus een grote prijsstijging teweeg brengen. Het goud zal dan moeilijk te krijgen zijn en premies zullen toenemen.

    Jim Rickards noemt als voorbeeld de strategieën van Rusland en China. Rusland koopt maandelijks goud en doet dat in relatief kleine porties van 5 tot 10 ton. China is op haar beurt geheimzinniger over haar goudaankopen, waarvan overigens wel is bekend dat veel binnenlandse productie van goud in eigen land blijft. Door de geheimzinnige strategie van China blijft de goudprijs relatief laag, lager dan wanneer ze een transparant aankoopprogramma hanteerden zoals Rusland dat doet. China weet op deze manier voor relatief lage prijzen veel goud toe te voegen aan haar reserves.

    Wat is het omslagpunt dat de goudprijs zal doen exploderen?
    Het is onmogelijk te voorspellen wanneer het gaat gebeuren, maar het is vrij duidelijk dat we wel die richting op gaan. Het is de reactie van beleggers en centrale banken die een dergelijk evenment in gang zetten, niet direct de gebeurtenissen in de economie zelf. De goudprijs kan heel plotseling sterk gaan stijgen, bijvoorbeeld als de inflatie een zeer hoog niveau bereikt en mensen vertrouwen verliezen in het geld. We balanceren nu tussen de krachten van deflatie en inflatie. Deflatie is het natuurlijke gevolg van een crisis, terwijl centrale banken en overheden dit actief proberen te bestrijden door kunstmatig inflatie te creëren. Als de inflatie de overhand krijgt kan het heel erg snel gaan en is ook hyperinflatie een mogelijkheid die zich kan voordoen. Volgens Rickards heeft de Federal Reserve als doelstelling om langdurig een vrij hoge inflatie te creeeren, waarmee de schuldenlast van de overheid wordt verlicht. Dit gaat ten koste van spaarders en daarom raadt Rickards mensen ook aan om een gedeelte van hun vermogen in goud en zilver te beleggen. Goud en zilver bieden immers bescherming tegen het inflatoire beleid van de centrale banken.

    Jim Rickards

  • Strategy Metals Bulletin (50)

     

    Aims to update investors on developments in the world of strategy metals – crucial inputs to industry, defense and technology innovation

    Terence van der Hout                    

    Oct 16 – 22, 2011 Gold&Discovery Fund

    This week’s bulletin is an all- rare earth affair, as we try to find Baotou Steel’s real motivation for suspension of REE production, and we look at progress at Lynas and Molycorp.

    Why is Baotou suspending production of REE?
    Topping the rare earth headlines this week is word that Chinese Baotou Steel is halting the processing of REE ore for a month. The report follows the suspension of activities at three smaller Chinese mining operations, a month earlier. Baotou Steel is a steel producer with huge iron mining operations. It also extracts 60% of the world supply of rare earths as a by-product, implying that the impact of its suspension decision is significant.

    The official reason is that the measure will “stabilize the market and balance supply and demand.” This statement implies there is such a thing as a relationship between the price of REE, and its supply and demand fundamentals. Recent price falls of REE caused by lagging demands as a consequence of global economic downtu are cited as triggers, and the move is aimed at preventing a further plunge in prices by forcing a draw down on the inventory of traders. As a second measure, Baotou also plans to buy rare earths, which is another way of saying they will commence with the officially announced policy of stockpiling.

    I am a little bit curious as to the timing of this measure. The chart above shows the price development of the separate rare earth elements, as they are sold in China, indexed per January (prices from metal-pages.com). These are the so-called China domestic prices, and the ones Baotou Steel will be monitoring very closely. As you can see, these prices peaked last July, declined for 2 months, but flattened as of the beginning of September. Some have even risen during the last month. Clearly, if prices within China are set by supply and demand (something we may legitimately question), demand isn’t crashing to any sort of bottom, and appears to be picking up. So why is Baotou seeking to correct a market not in need of further correcting? Is price stability really a true motivator for China, or is something else going on?

    Well, Baotou’s actions should certainly be expected to influence the Chinese domestic rare earths prices. Holding back one month’s production by the world’s largest rare earth producer adds up to over 4% of global annual supply, which isn’t particularly large, but does send a very strong message the markets cannot ignore.

    Is it in China’s interest to maintain higher domestic prices? Absolutely not. Local manufacturers of low-end magnets are ceasing production as a consequence of sharply risen costs. High domestic prices are unsustainable to production lines where manufacturers are having to charge consumers a doubling or tripling in prices to consumers.

    However, pegging domestic prices does something else. There is a level of correlation between domestic prices and FOB prices. At the moment, LREE in China are roughly four times cheaper than they are on the export market, and HREE twice. Stopping the free-fall of the domestic prices is bound to halt the fall of FOB prices, albeit with a time lag, as there is somewhat of a disconnect between the rise and fall of the two sets of prices. And continued higher FOB prices keeps the manufacturing of high-end products containing REE unsustainably high for a longer period. I believe it is sustained high FOB prices that China is seeking.

    If China can maintain high FOB prices (and therefore choke demand) for the time it takes for more manufacturers like Hitachi to move their sophisticated and proprietary (and sensitive) magnet making expertise to China, it may just raise enough of a barrier to prevent serious REE supply chains in the west to ever get established. China will have a lasting edge on the rest of the world for the application of technologies at the innovative frontier. Baotou’s action falls in line with other Chinese policies of export quota tightening and the crack-down on smuggling, all of which sends a powerful message that the only place you need to be if you are serious about manufacturing high-end goods containing REE is China. Now that is in China’s interest.

    White knights
    And what of the weste white knights? The two most serious non-Chinese contenders are following their separate paths. Lynas is experiencing increasing head winds in the form of Malaysian community protests against the import and processing of ore containing elevated levels of radiation. The latest set-back has been a rumour that Malaysian authorities were intent on refusing Lynas permission to import the ore from Australian for processing in Malaysia, a statement Lynas furiously denied, citing permission is not due for a couple of weeks. Lynas’ road to REE production has been as tough as it gets, and these latest developments may further prevent them from achieving their production timelines.
    On the other end of the spectrum, Molycorp has announced they seek to accelerate the initial start-up of their processing facility. The pulling forward of production by three months will add 3,500 tons to Molycorp’s 2012 production. This is worth $114 million, clearly a drop in the pool of Molycorp’s vast financial resources. The additional 3,500 tons thus amount to roughly $31 per kg, which is a good reflection of the cost price Molycorp is prepared to pay to become the white knight saving the day.

    Twitter: @GoldDiscFund
    www.gdfund.com

     
    Disclaimer: The author is a researcher for the Gold&Discovery Fund, and neither he nor the Gold&Discovery Fund has commercial ties to, or shares in, the companies reviewed, unless explicitly stated in the text. The information in this bulletin is the author’s independent opinion of developments in markets and at companies, and hence may contain factual errors, and may not reflect the opinions of the Gold&Discovery Fund. The content of this bulletin is not intended as an investment recommendation.

    Copyright: The information in this bulletin can be forwarded, cited or used otherwise, but only within the context as intended by the author, and with complete reference to the source.

  • Dagelijkse kost 24 oktober 2011

     

     

    'ABN Amro op oveamepad in Europa' (Nu.nl)

    Law, Goveance, and the Eurozone (Opinio Juris)

    Italië bespreekt vandaag extra bezuinigingen (RTL-Z)

    De eerste Euro-top in 11 quotes (Express.be)

    Why the housing burden stalls America’s economic recovery (open brief van Larry Summers, FT)

    Sarkozy yields on ECB crisis role, pressure on Italy (Reuters)

    What Chinese Unemployment? (Antal Fekete via Financial Sense)

    Commodity traders: The trillion dollar club (Reuters)

    The Verboten Story of Argentina’s Post-Default Economic Success (Naked Capitalism)

    NY Times' a spectator's guide to the euro crisis:

    Bron & voor de originele weergave: New York Times

    Merkozy doen een dagje strand..

    Bron: William Banzai7

  • BofA: “Fitch of Moody’s volgt S&P’s afwaardering Amerika”

    Het Amerikaanse “supercongres” moet uiterlijk op 23 november met bezuinigingsvoorstellen komen die de structurele tekorten terugdringen met tenminste $1,2 biljoen. De maand erop moet er gestemd worden. Die bezuinigingen hebben betrekking over de komende tien jaar en met tekorten van boven de $1.000 miljard per jaar kunnen de voorstellen slechts een marginale afname bewerkstelligen. De analisten van Bank of America onder leiding van Ethan Harris hebben er weinig vertrouwen in dat er een geloofwaardig pakket aan bezuinigingen zal komen. Als gevolg hiervan verwachten zij dat één van de kredietbeoordelaars de afwaardering van Amerika door S&P van augustus dit jaar zal volgen. Moody's heeft een negatief vooruitzicht; bij Fitch staat het vooruitzicht vooralsnog op stabiel.

    Het supercongres bestaat uit zes democraten en zes republikeinen die achter de schermen werken aan een compromis. De onderhandelingen tot nu toe lopen volgens diverse berichten erg stroef. In het kort komt het erop neer dat de democraten niet willen bezuinigen en de structurele begrotingstekorten terug willen dringen door de belastingen te verhogen; de republikeinen willen daarentegen geen belastingverhogingen en willen drastisch snijden in de uitgaven, met name op de gezondheidszorg. Het voorstel waar deze 'supercommissie' in november mee moet komen is en blijft een bijzondere verhaal omdat het congres niet mee kan en mag praten over de uitkomst van het compromis en eigenlijk alleen ja of nee mogen zeggen. En die beperking heeft het nodige stof doen opwaaien.

    Aan de rechterzijde van het politieke spectrum heeft Fox analist “Judge” Napolitano het volgende te zeggen:

     

    Aan de linkerzijde van het politieke spectrum heeft ook Keith Olbermann veel kritiek:

  • Crisis in beeld en grafiek (24/10/11)

     

    Dit weekend schoven de regeringsleiders van de eurozone aan tafel om tot een definitieve oplossing te komen voor de Europese schuldencrisis. Zoals dat in Europa gebruikelijk is, kwam men er niet uit en is er een nieuwe top nodig. Terwijl Europa woensdag een definitief akkoord denkt te hebben, meldde Angela Merkel dat een definitieve oplossing toch echt een proces is van de lange adem. Een tegenvaller was ook de tussentijdse rapportage over de Griekse overheidsfinanciën. In het rapport werd de prognose voor de Griekse schulden bijgesteld en blijkt het Griekse schuldscenario nog slechter dan werd verwacht. Gelukkig gaven Merkel en Sarkozy – ook wel Merkozy – aan dat de neuzen dezelfde kant opstaan. Nou ja, figuurlijk dan.  

    Suggestie voor een onderschrift? Voelt u zich vrij om te reageren..

    Hieronder een grafische weergave van de Europese macro-economische versie van Domino D-Day: de dag dat de financiële markten het vertrouwen verliezen nadat Griekenland failliet wordt verklaard.

  • Fed official hint op nieuwe ronde monetaire verruiming

    Tarullo wees in een toespraak voor de Columbia University dat de Fed naast haar mandaat voor een lage inflatie ook een mandaat heeft voor maximale werkgelegenheid. Aangezien de werkloosheid nog steeds op een hoog niveau ligt, officieel op 9,1% en officieus boven de 20%, pleit Tarullo voor meer stimulering. Tarullo zei: “Bijna 30 miljoen Amerikanen zijn officieel werkloos, uit de arbeidsmarkt maar wel op zoek naar werk, of hebben onvrijwillig alleen een parttime baan”.


    Tarullo trekt in feite de werkgelegenheidskaart ondanks dat de inflatie door verdere monetaire verruiming zal oplopen. Die inflatie ligt officieel nog onder de 4% maar volgens de traditionele wijze van berekenen door John Williams ligt de inflatie ruim boven de 6%. Tarullo heeft zijn voorkeur uitgesproken voor het opkopen van hypotheekgerelateerde hypotheekbeleggingen om de Amerikaanse hypotheekmarkt te ondersteunen en opnieuw op gang te krijgen.

  • Na 2000 jaar stort de Chinese muur in; symbolisch voor een harde landing?

    Volgens strateeg Albert Edwards van de Franse bank Société Générale komt deze harde landing dichterbij. Edwards heeft in het verleden meerdere keren grote ontwikkelingen (lees crises) voorspelt en stelt dat deze altijd hetzelfde gemeen hadden. Markten worden besmet met een onrealistisch “groei-script” dat samen met een tierende groei van krediet leidt tot een zeepbel. Volgens Edwards geldt dit precies voor China. Hij verbaast zich erover dat, net als bij eerdere zeepbellen, er een blind vertrouwen is in de competentie van de overheid. Een zachte landing is een mogelijkheid voor China, echter een zeer onwaarschijnlijk scenario. De Chinese economie is uit balans, investeringen draaien op krediet en de huizenmarkt heeft te maken met excessen. Deze problemen kunnen makkelijk uit de hand lopen en leiden tot een economische crash, net als het geval was bij de andere economieën die eens zo hoog werden gewaardeerd.

     
    Volgens de China specialist van de Société Générale, Wei Yao, willen de Chinese autoriteiten de huizenprijzen met 5% tot 10% laten dalen. Zij stelt dat de reële huizenverkopen over het afgelopen jaar met een magere halve procent zijn gestegen. Een laag cijfer in vergelijking met de economische groeicijfers. Daaaast daalde de huizenprijzen in de Chinese stad Whenzou met 0,5%. Volgens Yao is Whenzou een leidende indicator voor de huizenprijzen in heel China. Edwards zet zijn vraagtekens bij de intenties van de Chinese overheid. Waarom zal een daling van de vastgoedprijzen niet leiden tot een economische crash zoals dat tijdens de economische crisis van 2007 in de Verenigde Staten gebeurde? Volgens Edwards kan dit wel, en zal dat naar aller waarschijnlijkheid ook gebeuren. 
     
    Edwards is van mening dat China een zogenaamde “freak” economie is. Er is geen andere economie die te maken heeft gehad met zo'n hoge ratio investeringen ten opzichte van het bruto binnenlands product (BBP) als China en die zoveel achtereenvolgende jaren kende van groeiende investeringen. Het ligt in de lijn der verwachting dat een economie met zulke cijfers te maken heeft met grote volatiliteit. China is daarentegen, volgens hun eigen cijfers, een van de meest stabiele economieën ter wereld. 


     

    De toename in de Chinese buitenlandse valutareserves nam in het derde kwartaal sterk af. Ze namen over het hele kwartaal met $4 miljard toe terwijl tijdens het eerste halfjaar van 2011 gemiddeld nog maandelijks $58 miljard werd bijgeschreven. Waarom nam de groei van de buitenlandse valutareserves af? Volgens velen heeft er recent een kapitaalvlucht plaatsgevonden, maar de recente rally van de dollar speelt ook een rol. Door de relatief sterkere dollar hoeft de Public Bank of China minder in de valutamarkt te interveniëren om de vaste en lage wisselkoers van de renminbi vast te houden. Volgens Edwards is er een grote correlatie tussen een groei van de Chinese buitenlandse valutareserves, de groei van opkomende economieën, en stijgende grondstofprijzen. Een rally van de dollar en de terugvallende groei van de Chinese buitenlandse valutareserves waren halverwege 2008 volgens Edwards een voorbode voor de terugval in de grondstofprijzen, en ook van de opkomende economieën in het tweede deel van 2008.

      
    Edwards stelt dat één ding duidelijk is. De Chinese autoriteiten proberen de op krediet draaiende vastgoed/investeringen-zeepbel van China een zachte landing te geven. De sterke terugval in de accumulatie van valutareserves voorspelt volgens Edwards echter niet veel goeds. De groei van de valutareserves is volgens Edwards China's eigen vorm van Quantitative Easing (te zien op de onderstaande grafiek). Bij een harde landing verwacht Edwards dat de Chinese overheid de economie agressief zal gaan stimuleren. Als, naar voorbeeld van de Verenigde Staten in 2008, de conventionele monetaire en fiscale stimulansen de harde landing niet kunnen voorkomen, dan zullen andere maatregelen zoals het devalueren van de renminbi volgens Edwards worden gebruikt. Eens beschermde de grote Chinese muur het Chinese rijk van de boze buitenwereld. Is de aftakeling van deze eeuwenoude protectie symbool voor de wereldeconomie die eindelijk China in haar val mee trekt?

     
    De volgende grafiek laat de connectie tussen een schommeling van de Chinese geldhoeveelheid (M2) en de Chinese beurs (Shanghai Stock Exchange Composite Index: SHCOMP) zien.

     

     
    Bron: Zero Hedge