Marketupdate

Blog

  • Gerald Celente: ‘We stevenen af op een wereldwijde economische collapse’

    Gerald Celente: ‘We stevenen af op een wereldwijde economische collapse’

    Gerald Celente is de oprichter van het Trends Research Institute, een organisatie die elk kwartaal een rapport naar buiten brengt met analyses van de meest significante ontwikkelingen op economisch, sociaal en geopolitiek terrein. De trendwatcher voorzag onder meer de beurscrash in 1987, het knappen van de inteet- en de vastgoedbubbels en de economische depressie die ons nu boven het hoofd hangt. Tevens voorspelde Gerald Celente het begin van de bullmarkt in goud in 2001, toen een troy ounce goud nog voor minder dan $300 van eigenaar wisselde.

    Volgens Gerald Celente laat de recente ontwikkeling van de goudprijs zien dat de markt gemanipuleerd wordt. Hoewel de goudprijs op sommige dagen een goede stijging laat zien zijn er tekenen van prijsonderdrukking zichtbaar. Op slecht economisch nieuws, dat normaal gesproken positief is voor goud, zien we de koers van het edelmetaal net zo hard of zelfs nog harder dalen dan de aandelenkoersen. Vaak genoeg wordt er in de kranten geschreven dat goud in een bubbel zit, waarmee de interesse voor goud onder de lezers wordt getemperd. Door negatief te berichten over goud ondersteunen de reguliere media het ongedekte geldsysteem, dat als veiliger alteatief wordt aangeprezen in onzekere tijden.

    Voor het recente herstel op de aandelenmarkt heeft Celente ook een verklaring. De analisten bij de reguliere media lokken mensen naar de aandelenmarkt, door keer op keer te beweren dat er overal koopkansen liggen. Nooit wordt er gesproken over verkoopkansen, terwijl de vooruitzichten die wel zouden rechtvaardigen. De aandelenmarkt begint volgens Gerald Celente te lijken op een pyramidespel, waarin het rendement van aandeelhouders sterk afhangt van de instroom van nieuwe beleggers die nog meer geld voor hun aandelen willen geven.

    Gerald Celente windt er geen doekjes om dat we af stevenen op een wereldwijde economische depressie, die zich over de hele wereld zal verspreiden en die niet alleen de financiële instellingen en aandelenmarkten zal raken. De economieën zijn immers zo sterk met elkaar verweven dat geen ontwikkeld land er uiteindelijk aan zal ontkomen. De mensen die het meeste te lijden hebben onder de crisis zullen steeds vaker de straat op gaan om te demonstreren tegen alles wat ze als oorzaak zien voor hun problematische situatie (zie ook de recente beweging van Occupy Wall Street). Onder deze groep zitten volgens Celente ook veel jongeren die een universitaire opleiding hebben genoten. Deze jongeren hebben vaak een zeer hoge studieschuld opgebouwd (gemiddeld $25.000, maar soms ook richting of boven de $100.000) en kunnen door de crisis geen passende baan vinden om deze schuld af te lossen en een financieel zelfstandig leven op te bouwen. Ze zijn in feite slaaf geworden van hun schulden.

    Gerald Celente geeft ook af op de Amerikaanse overheid, die graag haar vinger wijst naar Europa en China. Volgens de Amerikaanse overheid doet Europa te weinig om de schuldencrisis op te lossen, terwijl Amerika vertrouwt op de geldpers en de lage rente van de Federal Reserve om de gaten in haar begroting te vullen. Het is hypocriet en laat zien dat Amerika niet veel heeft geleerd van de depressie uit de jaren dertig. Tevens bekritiseert Amerika de manier waarop Chinezen hun munt kunstmatig goedkoop houden, wat schadelijk zou zijn voor de Amerikaanse export. Het Senaat heeft zelfs voorstellen gedaan om nieuwe handelsbarrières en importheffingen op te leggen, een zorgelijke ontwikkeling die vaak volgt na een valuta oorlog.

    Gerald Celente wijst erop dat Amerika net zo goed haar munt aan het verzwakken is, door via de kunstmatig lage rente van de Federal Reserve en door via QE1 en QE2 de inflatie aan te jagen. Gerald Celente ziet in de huidige economische crisis erg veel overeenkomsten met de gebeurtenissen van de depressie die volgde na de beurscrash van 1929.

    Bron: KingWorldNews

  • Marc Faber: ‘Het echte probleem is de oneindig groeiende overheid’

    Marc Faber constateert dat Westerse overheden niet in staat zijn om hun omvang te verkleinen en dat ze in de afgelopen jaren als een kankergezwel zijn gegroeid. Door beperkende regelgeving is het klimaat voor bedrijven in de VS steeds minder gunstig geworden, waardoor veel banen naar het buitenland zijn weggestroomd. In andere landen, zoals bijvoorbeeld China, is het volgens Marc Faber veel makkelijker om een bedrijf op te zetten. Niet alleen de lonen, maar ook de aanvullende kosten die gemaakt moeten worden om te voldoen aan alle regels, vallen daar lager uit. In de afgelopen 20 jaar zijn de netto investeringen in de VS afgenomen, nu zijn ze zelfs negatief. Als gevolg hiervan krimpt ook de totale hoeveelheid kapitaalgoederen, en daarmee ook de economie. Tegelijkertijd hanteren politici en centrale bankiers een Keynesiaans beleid, dat voorschrijft om extra geld uit te geven in tijden van crisis. En hoewel dit misschien werkt in een gesloten economie, blijkt het in de praktijk vooral tot een opstapeling van schulden te leiden. Volgens Marc Faber is het beleid van extra geld uitgeven in crisistijd verkeerd, de Amerikanen moeten nu juist op elk niveau meer sparen.

    De Westerse overheden denken dat ze met stimuleringsmaatregelen de economie op gang kunnen helpen, maar in de praktijk creëren ze een situatie waarin de economie eigenlijk niet meer vooruit komt. Gebukt onder de lasten van een grote staatsschuld kunnen Westerse landen, maar bijvoorbeeld ook Japan, nauwelijks nog groeien. Als gevolg van de langdurige stagnatie zullen steeds meer mensen de schuld gaan leggen bij minderheden. Een zeer recent voorbeeld zijn de demonstraties tegen Wall Street, een onderdeel van de economie dat weet te profiteren van het huidige systeem. Maar Wall Street heeft dit systeem niet zelf geschapen, daarvoor moet de beschuldigende vinger naar de lobbyisten en de regering in Washington gewezen worden. Volgens Marc Faber moeten de demonstranten dus hun focus verleggen van Wall Street naar Washington, waarbij ze ook hun pijlen op de Federal Reserve moeten richten.

    De overheden in Westerse landen proberen zichzelf te beschermen, door begripvol te reageren op de protesten en door zich met nieuwe wetgeving en initiatieven te presenteren als de redder in nood. Het feit dat Obama begrip toont voor de 'Occupy Wall Street' beweging dient dan ook geen ander doel dan het winnen van een paar extra stemmen voor zijn herverkiezing, aldus Marc Faber.

    Ook de recente volatiliteit op de aandelenmarkten komt ter sprake. Volgens Marc Faber is dit het gevolg van alle bubbels die we hebben gehad, achtereenvolgens in technologie-aandelen, vastgoed en grondstoffen. Vaak zie je na de correctie een sterkere volatiliteit in de markten, die wel 10 tot 15 jaar kan duren. Daaa zet de markt weer een opwaartse trend in. Voorafgaand aan de correctie die we in de afgelopen zomer op de aandelenmarkt zagen maakte Marc Faber al kenbaar negatief te zijn en dat hij als belegger short zou zijn gegaan op aandelen.

    Marc Faber is op de korte termijn positief over de dollar, omdat hij op wereldwijde schaal een liquiditeitscrisis verwacht. Ondanks het overvloedige aanbod van liquiditeit door centrale banken zal krediet krap blijven, wat drukkend werkt op de waarde van financiële activa en ondersteunend op de waarde van de dollar. Marc Faber verwijst naar de beurscrash van eind 2008, toen iedereen de veiligheid en liquiditeit zocht van de Amerikaanse dollar. Door de grote vraag raakte de dollar overgewaardeerd ten opzichte van andere valuta en ten opzichte van aandelen, grondstoffen en andere beleggingen.

    Concluderend stelt Marc Faber dat de huidige crisis niet alleen binnen Wall Street op te lossen is, maar dat de uit de kluiten gewassen overheden een gezonde economische groei in de weg staan. Volgens Marc Faber heeft Amerika een man nodig als Lee Kuan Yew, een oud-president van Singapore die de economie van het land vooruit heeft geholpen door socialistische gedachtes uit te bannen en een ondeemersklimaat te scheppen volgens de regels van een vrije markteconomie. Hij beperkte de overheid tot haar ketaken, maar gebruikte dictatoriale machten om de socialistische en communistische geluiden de kop in te drukken. Naast een sterke leider heeft de Westerse wereld ook een opschoning van het financiële systeem nodig. Daarom sluit Marc Faber een toekomstige hyperinflatie, deflatie of een default van verschillende overheden niet uit.

  • Slowaakse regering valt na tegen stem EFSF regeringspartij SaS

    Op nu.nl staat beschreven wat de reden is van de tegenstem van de Slowaakse regeringspartij Vrijeheid en Solidariteit (SaS). Via nu.nl:

    De liberale partij is het er niet mee eens dat Slowakije als op een na armste land van de eurozone moet meebetalen aan de redding van rijkere eurolanden. De partij liet eerder op de dag al weten zich te onthouden van stemmen.

    Op maandagochtend schreven we al over de Slowaakse bezwaren tegen het EFSF (zie hier). Daarbij plaatsten wij de vertaling van het interview dat Spiegel Online had met de oprichter van de SaS, Richard Sulík. Wie dat interview heeft gelezen, weet dat de bezwaren iets verder gaan. Want de motivering is van een meer fundamentele orde; Slowakije is inderdaad een armer land en dat speelt een rol voor de SaS, maar de motivering van Richard Sulík om tegen het EFSF te stemmen gaat verder dan dat. Hij stelt dat een schuldencrisis niet is op te lossen met nog meer schulden. Hij vindt eigenlijk dat Europa een compleet heilloze weg inslaat door elkaar met nieuwe schulden te financieren en dus de schuldencrisis met méér schulden op te lossen. Sulík pleit voor rigoureuze maatregelen want hij ziet een schuldherstructurering als onvermijdelijk, te beginnen met Griekenland.

  • Guest post: Strategy Metals Bulletin (49)

    Aims to update investors on developments in the world of strategy metals – crucial inputs to industry, defense and technology innovation

    Terence van der Hout

    Oct 9 – 15, 2011

    This week’s bulletin goes on a myth-busting tour, and takes a look at rare earth recycling initiatives, glances at Molycorp’s HREE semantics, and goes for another moon shot in titanium.

    Recycling gains traction… sort of
    As prices of rare earth elements careen upwards off the screen, manufacturers are trying to find ways of coping with much higher prices for inputs to their goods. For some, the price does not really affect the end product, because the relative value of the rare earths are so small compared to other inputs. For others, the five or ten-fold price rise of a few hundred grams takes huge chunks out of the margin of the end product, leading to decisions of whether to start forwarding this to the consumer, something most manufacturers are loath to do.

    I have previously covered the story of TDK setting on the path to engineer rare earths out of some of their magnets as a strategy that seeks to substitute expensive inputs. As TDK itself admits, substitution is only possible for a small set of their products.

    A second strategy that has been receiving a lot of recent air-time is recycling. Rhodia Group, based in France, supplies rare earth containing products for catalytic convertors, light bulbs, optics and flat screen TVs, and has embarked on a path of recycling REE from low-energy light bulbs and nickel hydride rechargeable batteries. Rhodia claims to already partner with companies recycling magnets (one of them being Umicore, in Hoboken,  Belgium), which will recover rare earth concentrate for Rhodia to refine and formulate. Apparently, two recycling facilities are currently under construction and will be operational in Q1 2012.

    Rhodia claims the results of recycling should ‘ultimately’ account for several tens of percent of the group’s rare earth supply in the future, although the rare earths contained in the nickel hydride batteries only amount to 7% of the magnet. This 7% is subsequently made up of 4 separate rare earth elements, so the total recovered volume per magnet of for example dysprosium is miniscule. The same is apparent for light bulbs, containing terbium, ytrrium and europium, implying that huge amounts of recyclable material should be supplied in order for the volumes to be substantial. Although rechargeable batteries already exist in numbers, low-energy light bulbs do not, so that I would assume the word ‘ultimately’ to be defined in terms of decades.

    In Japan, a similar project is being launched under the guidance of govement. The Tohoku region has been designated to become a hub for recovery of REE from cell phones and other electrical appliances. The technology to recover rare metals has yet to be fully developed, and the intention is to finance this through allocating a small percentage of profits from the sales of recovered metals for further development. This project also appears to require development time, and includes the broader term rare metal as opposed to rare earth,  leading me to conclude that recycling will not account for significant rare earth supply in the short to medium term.

    Molycorp semantics
    Molycorp has been spreading rumours of the ‘discovery’ of a heavy REE deposit on one of their properties. The rumour has kept the media and many commentators busy for a week, trying to figure out where the deposit is situated and why no one has known about it. To add spice to the story, Molycorp also claims they might be able to begin producing heavy rare earths in a little over a year. The story has done well to halt the rapid erosion of Molycorp‘s share price, immediately bouncing 20% higher.

    As yet, no details have been revealed, and analysts have ridiculed the notion of being able to produce HREE within a year of their discovery. Again, the process from discovery to producing volumes of REE takes 10-15 years, and nothing has been disclosed about a project that has serious potential to materially affect the share price. So how do Molycorp’s wizards perform their magic?

    Well, the answer is not so hard. Molycorp WILL be able to produce heavies next year. In fact, they can probably do it already. In their original 1967 flow sheet, processes were designed to produce ALL of the heavy rare earths, even the ones they haven’t included in their revised mining plans. In fact, Molycorp is capable of producing europium at 99.99% purity, and yttrium can also be produced at an undefined level of purity. Molycorp has spent recent  years redesigning their flow sheets at some expense, and it is conceivable they have also focused on the HREE. Will they be producing HREE from the latest ‘discovery’? The answer has to be no, if no previous work has been done there. But what  they can do is extract the small amount of heavies that even their LREE deposit at Mountain Pass contains, ét voilà, Molycorp now produces the heavies.
    As with almost all of the reports coming out of the enigmatic Molycorp, the answer is in the semantics.

    Another moon shot
    We have had recent media reports of vast metal deposits in Afghanistan allegedly seen as the pillar for rebuilding a country ravaged by wars started by various advanced economies. We have heard of huge underwater tracts filled with rare metals supposedly ready to be scooped off the ocean floor and put in your cell phone or laptop. The latest round from the realm of fantasy is the notion of mining titanium on the moon. Clearly, ilmenite, which contains titanium, is abundant on the surface of the moon, and Trekkies are touting the mining of these minerals in an existential attempt to give new meaning to their lives and NASA after the US govement grounded the hugely expensive space exploration program, last July.

    Although titanium markets are tight, and China is a major importer, the titanium market is large with diversified supply sources, and not necessarily as critical as a whole host of specialty metals. Titanium sponge, one of the forms of titanium traded on the market, is roughly $10 per kg, slightly more expensive than say copper. Not really worth going to the moon for.

    Twitter: @GoldDiscFund
     
    Disclaimer: The author is a researcher for the Gold&Discovery Fund, and neither he nor the Gold&Discovery Fund has commercial ties to, or shares in, the companies reviewed, unless explicitly stated in the text. The information in this bulletin is the author’s independent opinion of developments in markets and at companies, and hence may contain factual errors, and may not reflect the opinions of the Gold&Discovery Fund. The content of this bulletin is not intended as an investment recommendation.

    Copyright: The information in this bulletin can be forwarded, cited or used otherwise, but only within the context as intended by the author, and with complete reference to the source.

  • China plaatst eerste goudautomaat

     

    De automaat is gemaakt door een Duits bedrijf en werd in de laatste week van september geplaatst. Ondanks enkele opstartproblemen werd de automaat tijdens de Chinese nationale vakantiedagen in de eerste week van oktober in gebruik genomen. De automaat is een initiatief van de Beijing Agricultural Commercial Bank en de bank heeft de intentie om nog 2.000 goudautomaten over heel China te plaatsen. Binnenkort zal de automaat ook in staat zijn om goud terug te kopen. 
     
    China is inmiddels na India de grootste goudconsument ter wereld en de Chinese overheid moedigt haar bevolking aan om goud te kopen. In het eerste kwartaal van 2011 was China volgens de World Gold Council met een consumptie van 90.9 ton goud zelfs even de grootste goudconsument van de wereld. Volgens Albert Cheng, directeur voor Azië van de World Gold Council, zei in maart 2010 dat de Chinese vraag naar goud voor 2020 zal verdubbelen. Cheng zegt nu dat de Chinese vraag zo snel stijgt dat de Chinese vraag naar goud naar alle waarschijnlijkheid nog sneller zal verdubbelen. 
     
     
    Bron:

  • Dagelijkse kost 12 oktober 2011

    Goldman Sachs Eaings Collapse Seen as Wells Fargo Heads for Record Year (Bloomberg)

    Merkel: Noodfonds 23 oktober verhoogd (RTL-Z)

    S&P and Fitch downgrade Spanish banks (FT Alphaville)

    Missteps to Mayhem: Inside the Financial Mayhem Machine and the Policy Stalemate Today (Jesse's Café Américain)

    China calls for firm opposition to U.S. domestic legislation pressuring RMB exchange rate (Xinhua)

    China says US yuan vote could set off trade war (Telegraph)

    Iranians accused in Iraq bombing deaths of soldiers (Washington Times)


    Republicans Seek Debate Edge; Christie Backs Romney (Bloomberg)

    Republican candidates vow to oust Fed's Beanke (Reuters)

    It Begins: Harrisburg Files For Bankruptcy Protection (Zero Hedge)

    Tot slot, via Chart of the Day (Business Insider) een veelzeggende grafiek.


     

  • Marc Faber: ‘Het echte probleem is de oneindig groeiende overheid’

    Marc Faber constateert dat Westerse overheden niet in staat zijn om hun omvang te verkleinen en dat ze in de afgelopen jaren als een kankergezwel zijn gegroeid. Door beperkende regelgeving is het klimaat voor bedrijven in de VS steeds minder gunstig geworden, waardoor veel banen naar het buitenland zijn weggestroomd. In andere landen, zoals bijvoorbeeld China, is het volgens Marc Faber veel makkelijker om een bedrijf op te zetten. Niet alleen de lonen, maar ook de aanvullende kosten die gemaakt moeten worden om te voldoen aan alle regels, vallen daar lager uit. In de afgelopen 20 jaar zijn de netto investeringen in de VS afgenomen, nu zijn ze zelfs negatief. Als gevolg hiervan krimpt ook de totale hoeveelheid kapitaalgoederen, en daarmee ook de economie. Tegelijkertijd hanteren politici en centrale bankiers een Keynesiaans beleid, dat voorschrijft om extra geld uit te geven in tijden van crisis. En hoewel dit misschien werkt in een gesloten economie, blijkt het in de praktijk vooral tot een opstapeling van schulden te leiden. Volgens Marc Faber is het beleid van extra geld uitgeven in crisistijd verkeerd, de Amerikanen moeten nu juist op elk niveau meer sparen.

    De Westerse overheden denken dat ze met stimuleringsmaatregelen de economie op gang kunnen helpen, maar in de praktijk creëren ze een situatie waarin de economie eigenlijk niet meer vooruit komt. Gebukt onder de lasten van een grote staatsschuld kunnen Westerse landen, maar bijvoorbeeld ook Japan, nauwelijks nog groeien. Als gevolg van de langdurige stagnatie zullen steeds meer mensen de schuld gaan leggen bij minderheden. Een zeer recent voorbeeld zijn de demonstraties tegen Wall Street, een onderdeel van de economie dat weet te profiteren van het huidige systeem. Maar Wall Street heeft dit systeem niet zelf geschapen, daarvoor moet de beschuldigende vinger naar de lobbyisten en de regering in Washington gewezen worden. Volgens Marc Faber moeten de demonstranten dus hun focus verleggen van Wall Street naar Washington, waarbij ze ook hun pijlen op de Federal Reserve moeten richten.

    De overheden in Westerse landen proberen zichzelf te beschermen, door begripvol te reageren op de protesten en door zich met nieuwe wetgeving en initiatieven te presenteren als de redder in nood. Het feit dat Obama begrip toont voor de 'Occupy Wall Street' beweging dient dan ook geen ander doel dan het winnen van een paar extra stemmen voor zijn herverkiezing, aldus Marc Faber.

    Ook de recente volatiliteit op de aandelenmarkten komt ter sprake. Volgens Marc Faber is dit het gevolg van alle bubbels die we hebben gehad, achtereenvolgens in technologie-aandelen, vastgoed en grondstoffen. Vaak zie je na de correctie een sterkere volatiliteit in de markten, die wel 10 tot 15 jaar kan duren. Daaa zet de markt weer een opwaartse trend in. Voorafgaand aan de correctie die we in de afgelopen zomer op de aandelenmarkt zagen maakte Marc Faber al kenbaar negatief te zijn en dat hij als belegger short zou zijn gegaan op aandelen.

    Marc Faber is op de korte termijn positief over de dollar, omdat hij op wereldwijde schaal een liquiditeitscrisis verwacht. Ondanks het overvloedige aanbod van liquiditeit door centrale banken zal krediet krap blijven, wat drukkend werkt op de waarde van financiële activa en ondersteunend op de waarde van de dollar. Marc Faber verwijst naar de beurscrash van eind 2008, toen iedereen de veiligheid en liquiditeit zocht van de Amerikaanse dollar. Door de grote vraag raakte de dollar overgewaardeerd ten opzichte van andere valuta en ten opzichte van aandelen, grondstoffen en andere beleggingen.

    Concluderend stelt Marc Faber dat de huidige crisis niet alleen binnen Wall Street op te lossen is, maar dat de uit de kluiten gewassen overheden een gezonde economische groei in de weg staan. Volgens Marc Faber heeft Amerika een man nodig als Lee Kuan Yew, een oud-president van Singapore die de economie van het land vooruit heeft geholpen door socialistische gedachtes uit te bannen en een ondeemersklimaat te scheppen volgens de regels van een vrije markteconomie. Hij beperkte de overheid tot haar ketaken, maar gebruikte dictatoriale machten om de socialistische en communistische geluiden de kop in te drukken. Naast een sterke leider heeft de Westerse wereld ook een opschoning van het financiële systeem nodig. Daarom sluit Marc Faber een toekomstige hyperinflatie, deflatie of een default van verschillende overheden niet uit.

  • Centrale banken minder happig op Amerikaanse staatsobligaties

    Centrale banken minder happig op Amerikaanse staatsobligaties

    Centrale banken zijn minder enthousiast geworden over de Amerikaanse staatsobligaties, zo blijkt uit de data (PDF) die zijn vrijgegeven van de laatste veiling van $21 miljard aan 10-jaars staatsleningen. Een lange tijd waren centrale banken, in onderstaande grafiek zijn ondergebracht in de categorie 'Indirect Bidders', gezamenlijk verantwoordelijk voor een groot gedeelte van alle nieuw uitgegeven staatsobligaties. Hierdoor kon de VS goedkoop blijven lenen en bleef de lange termijnrente laag. Op de laatste veiling bleek deze categorie van Indirect Bidders, aangegeven met de rode balkjes, slechts 35% van alle nieuwe obligaties te hebben gekocht, het laagste percentage sinds februari 2010. Ook de directe kopers lieten het afweten, zij schreven zich in voor 6,4% van de nieuw uit te geven obligaties. Ter vergelijking: het gemiddelde over de langere termijn ligt op 10,7%.

    Toen de Federal Reserve op 21 september 'Operation Twist' aangekondigde zakte de rente op de 10-jaars leningen naar een dieptepunt van 1,72% (zie US Treasury website). Door het inruilen van kortlopende voor langlopende staatsobligaties wist Beanke de rente, die al onder de 2% gekropen was, dus nog wat verder omlaag te brengen. Het effect van deze interventie was slechts van korte duur, want inmiddels staat de rente voor diezelfde 10-jaars obligaties alweer op 2,18%. Blijkbaar zagen de centrale banken de interventie van de Federal Reserve als een mooie gelegenheid om de aankopen van staatsobligaties wat af te bouwen.

    Klik hier voor grotere versie

    Als de rente nog iets verder blijft stijgen zal het de trendlijn doorbreken, waaa het volgende doel van 2,5% voor het 10-jaars staatspapier in zicht komt. Beanke heeft beleggers ervan heeft verzekerd dat de rente door 'Operation Twist' laag zou blijven, maar door een stijgende rente op de staatsobligaties kan alsnog de deur naar QE3 worden geopend. Bij de laatste bijeenkomst van de FED werd de optie van verdere monetaire verruiming in elk geval niet uitgesloten (Bloomberg).

    De uitgifte van de $21 miljard aan nieuwe 10-jaars obligaties werd gered door de zogeheten 'Primary Dealers', in de grafiek weergegeven in het blauw. Dit zijn banken en investeringsfondsen, die de staatsobligaties nog altijd zien als een zeer liquide en veilige belegging. Wat de matige belangstelling voor deze obligatieuitgifte verklaard is niet te zeggen. Factoren die zeker een rol spelen zijn de inflatieverwachtingen en de toekomstverwachtingen voor de aandelenkoersen. Een hoge inflatie maakt vastrenderende waardes zoals obligaties minder aantrekkelijk, terwijl aandelen wel enige compensatie bieden voor een stijgende inflatie.

    De afgelopen maanden kwam het zelden voor dat obligaties en aandelen tegelijk in dezelfde richting bewogen. Op de dagen dat aandelen flink stegen werden obligaties in de verkoop gedaan, maar het kwam vaker voor dat obligatiemarkten stegen (en de rentes dus omlaag gingen) en de aandelen verlies leden. Dit maakt duidelijk dat er niet genoeg liquiditeit in de markt is om zowel obligaties als aandelen tegelijkertijd omhoog te doen bewegen. De recente stijging van de rente op staatsobligaties (46 basispunten in drie weken) wordt overschaduwd door de aandelenkoersen, die zich de laatste dagen enigszins lijken te herstellen. Welke markt de toekomstige ontwikkelingen het beste heeft ingeprijsd kunnen we nog niet beoordelen, maar de geschiedenis heeft uitgewezen dat de obligatiemarkten het vaakst hun gelijk krijgen op het moment dat de aandelenkoersen een ander toekomstplaatje voorspellen.

    US Treasury

  • Akkoord Slowakije over EFSF; Eerste Kamer stemt in met Nederlandse deelname EFSF

    Bijzondere situatie
    De situatie is echter zeer bijzonder te noemen. Oprichter van de 'opgestapte' coalitiepartij Vrijheid en Solidariteit (SaS) Richard Sulík ligt dwars. Nadat gisteren zijn partij niet voor het EFSF wilde stemmen – en daarmee het vertrouwen zou uit te spreken in het kabinet – stemden de fractie van SaS tegen. Sulík wordt nu opgeroepen om op te stappen als kamervoorzitter. Hij weigert evenals drie van zijn ministers, op te stappen omdat dit in demissionair opzicht niet uitmaakt. SaS heeft geen bezwaren tegen het regeringsbeleid en ziet ook geen aanleiding om voorstellen van het kabinet niet langer te steunen. Sulík bleef bij zijn bezwaren tegen het EFSF en vertelde dat de SaS een zuiver geweten belangrijker acht. De overige partijen willen echter elke samenwerking uit de weg gaan. Zij zijn nu zelfs van plan om over te gaan tot een ontslagprocedure voor Sulík als kamervoorzitter. Zij willen hem weg hebben en politiek isoleren.

    Gisteren tegen, vandaag voor: Smer steunt EFSF & ESM
    Morgen zal de regering het parlement een voorstel sturen voor een wetswijziging voor vervroegde verkiezingen. Zodra deze wet door het parlement is goedgekeurd en vervroegde verkiezingen zijn vastgesteld, kan wat betreft leider van de grootste oppositiepartij Smer, Robert Fico (foto): “de discussie over het EFSF beginnen en zal het EFSF zonder enige problemen geratificeerd worden”. Gisteren stemde hij nog tegen het EFSF om vervroegde verkiezingen af te dwingen. Nu zijn partij hierin is geslaagd, zal hij voor het EFSF stemmen. Ook zal Smer alle andere Europese initiatieven ondersteunen en instemmen met het Europese Stabiliteit Mechanisme (ESM) dat als permanent noodfonds de taken van het EFSF in 2013 zal oveemen.

    Eerste Kamer
    In Slowakije lijkt de goedkeuring een zelfde formaliteit te worden als in de Eerste Kamer gisteravond. De Eerste Kamerleden vonden dat zij wel heel weinig tijd hadden om de stukken te bestuderen, maar gingen in meerderheid akkoord. De NOS meldde dat de fracties van de VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks stemden in met de uitbreiding van het EFSF en de wijziging van de overheidsbegroting. Die wijziging leverde toch een aanzienlijke verhoging van de post “Inteationale financiële betrekkingen” op à €41.871.000.000.

    Bron: Eerste Kamer (pdf)

     

    En een uitvergroting:

     

  • Trichet waarschuwt voor systeemrisico’s

    De ECB heeft al meerdere malen laten weten dat de politiek verantwoordelijk is voor het oplossen van de soevereine schuldencrisis en ook verantwoordelijk is voor het herkapitaliseren van het Europese bankwezen. De ECB weigert mee te werken aan de vermeerdering van de financiële middelen van het noodfonds. Er zijn voorstanders die het geld dat het Europese noodfonds heeft, te gebruiken als onderpand om nog meer geld te lenen. De ECB zou in dat geval het kapitaal van het EFSF als onderpand kunnen accepteren, voor extra leningen aan het EFSF. Op die manier zou het EFSF over veel meer middelen gaan beschikken om in problemen geraakte landen èn banken te ondersteunen. Trichet laat nogmaals weten dat de ECB hieraan niet zal meewerken.

    De waarschuwing van Trichet valt samen met het opdrogen van de interbancaire leenmarkt. Banken lenen elkaar dagelijks voor korte termijn miljarden euros uit, maar stallen in plaats daarvan het geld bij de ECB. Uit de volgende grafiek blijkt dat het vertrouwen dat banken onderling hebben tanende is want banken hebben €269 miljard euro gestald bij de ECB. Dat is het hoogste bedrag sinds 16 maanden. Na de nationalisering van Dexia en de aankondiging van Angela Merkel en Nikolas Sarkozy dat zij over drie weken met een definitieve oplossing komen hebben het vertrouwen geen goed gedaan.

    Bron: Zero Hedge

  • Opnieuw miljarden gestald bij ECB

     

    Met de depositofaciliteit biedt de ECB banken de mogelijkheid om overtollige liquiditeit voor korte termijn tegen de depositorente bij de ECB te stallen. Dat banken grote hoeveelheden geld bij de ECB stallen is een teken dat het wantrouwen in de bankensector om aan elkaar geld te lenen toeneemt. Afgelopen vrijdag werd er €255 miljard bij de ECB weggezet en donderdag stond de teller nog op €229 miljard. 
     
    De Rabobank maakt groot gebruik van de depositofaciliteit van verschillende centrale banken. In een interview met het Financieele Dagblad zei financieel bestuurder van de Rabobank, Bert Bruggink, dat ze €75 miljard hebben geparkeerd bij centrale banken. Volgens Bruggink stallen bedrijven en spaarders spontaan miljarden bij de Rabobank, die een AAA-rating heeft. Aangezien het om geld met korte looptijd gaat, is het niet bruikbaar voor kredietverlening. De Rabobank plaats het daarom bij centrale banken. Van de €75 miljard staat een deel bij de Federal Reserve maar verreweg het grootste deel bij de ECB. Afgelopen vrijdag was de Rabobank goed voor één vijfde van de €255 miljard die bij de ECB werd gestald. Hier kunt u een grafiek vinden van de depositofaciliteit van de ECB. 
     
    Bronnen: