Marketupdate

Auteur: Redactie

  • MF Global speculeerde met geld van klanten en hield verliezen uit de boeken

    Het verhaal van MF Global heeft nog niet zoveel impact gehad op de markten als de val van Lehman Brothers en Enron, maar de praktijken die eraan vooraf gingen tonen op zijn minst veel gelijkenissen. De manier waarop Enron en Lehman Brothers hun zeer speculatieve beleggingen verborgen hielden voor investeerders, klanten en toezichthouders, gaf blijkbaar ook inspiratie aan MF Global. Onder leiding van Jon Corzine, voormalig Goldman Sachs medewerker, speculeerde de broker op de Europese obligatiemarkten. Het geld van de klanten van MF Global werd via een handige repurchase agreement beschikbaar gesteld als een soort garantie voor het speculatieve avontuur van MF Global.

    Mislukte gok op Europese staatsobligaties

    Door een financiële constructie, waarin MF Global staatsobligaties van Europese landen in onderpand gaf voor leningen, wist Jon Corzine te speculeren op de Europese schuldencrisis. Zou de situatie in Europa beter worden, dan werden de obligaties (met name van landen als Italië, Spanje, Belgie, Portugal en Ierland) meer waard en kon hij zijn winst nemen. Dit bleek een verkeerde gok, want door de dalende koersen van de obligaties kon Jon Corzine niet meer aan zijn verplichtingen voldoen. Hij liet zijn klanten opdraaien voor de verliezen, door geld van hun beleggingsrekening weg te sluizen om de verliezen te dekken.

    Toen MF Global gedwongen werd om meer inzage te geven in de boeken werd duidelijk dat er voor tenminste $6,3 miljard aan blootstelling was aan Europese staatsschulden. Dit wekte argwaan bij zowel de klanten als de toezichthouders, waaa de Financial Industry Regulatory Authority van MF Global eiste meer geld opzij te zetten voor mogelijke verliezen. Er volgde een downgrade van kredietbeoordelaar Moody's, waaa klanten hun vertrouwen in het bedrijf opzegden. Op 31 oktober ging het bedrijf van Jon Corzine failliet.

    Geld van klanten weg

    Volgens een analist van Moody's was de gang van zaken bij MF Global opvallend, omdat de bezittingen en verplichtingen die buiten de boeken werden gehouden konden worden aangemerkt als speculatie voor eigen rekening dat de posities er niet waren in het belang van de klanten die zaken deden met MF Global. Met het geld van zijn klanten stond Jon Corzine garant voor zijn avontuur, waardoor hij veel meer kon lenen dan anders mogelijk was geweest. Daardoor waren ook de verliezen groter, waardoor er nu voor in totaal minstens $1,2 miljard aan vermogen 'verdwenen' is.

    MF Global heeft gezegd volledige medewerking te verlenen aan het onderzoek naar het faillisement en de vermeende fraude. Jon Corzine heeft niet veel meer van zich laten horen nadat hij op 4 november het zinkende schip verliet. Hij heeft belooft mee te werken aan het onderzoek, maar daar kopen klanten die hun geld verloren hebben niet veel meer voor. MF Global bleek voor in totaal $11,5 miljard te hebben gegokt op de Europese staatsobligaties.

    Sinds de val van Enron en Lehman Brothers zijn de regels aangescherpt, maar in het kat-en-muis spel tussen de toezichthouders en 'creatieve boekhouding' is er altijd wel een gaatje te vinden waar een bedrijf haar slechte investeringen in kan verstoppen of regels kan ontduiken. De fraude bij MF Global heeft het vertrouwen in de financiële markten veel schade toegebracht, omdat de stricte scheiding van het vermogen van de broker en dat van haar klanten altijd hoog in het vaandel heeft gestaan en essentieel is voor het normaal functioneren van futures-, opties- en derivatenmarkten.

    $9.000 miljard buiten de balans

    Diverse financiële experts hebben een oproep gedaan aan het Financial Accounting Standards Board (FASB) om de regels omtrent zogeheten repurchase agreements opnieuw onder de loep te nemen. Leslie Seidman van het FASB zei vorige maand tegenover Reuters dat de wetgevers moeten vertrouwen op toezichthouders, investeerders, accounting experts, bedrijven en accountancy bureaus om op de hoogte te blijven van de risico's en de zwakke plekken in het financiële systeem. Daar werden de regels voor repurchase-to-maturity deals, die ook Jon Corzine gebruikte voor de fraude binnen MF Global, niet genoemd of ter discussie gesteld.

    Ondanks strengere regels plaatsen financiële instellingen nog steeds veel bezittingen buiten hun balans. Voorbeelden daarvan zijn ongebruikte kredieten en investeringen die gedekt zijn door leningen en derivaten. De derivatenposities buiten beschouwing gelaten staat er nog altijd voor ongeveer $9.000 miljard buiten de balans geparkeerd onder alle Amerikaanse financiële instellingen tezamen, aldus een analyse van de Montanus Group op basis van data die verstrekt is door de Federal Reserve. Volgens Nathan Powell, managing partner van de Montanus Group, is het in deze tijden ''steeds moeilijker om een goed rendement te halen op de traditionele wijze''. ''Als gevolg daarvan nemen financiële instellingen soms meer risico met posities die ze buiten de balans houden. Dat is de les die we hebben geleerd van MF Global.''

    In deze video, samengesteld door SGTbull07, laat Gerald Celente zijn licht op de zaak schijnen (ook hij was slachtoffer van MF Global)

  • Crisis in beeld en grafiek (02/12/2011)

    De jaren van wereldwijde financiële en economische onrust hebben geleid tot enorme stijgingen van veilige vluchthavens zoals goud en zilver. Tot voor kort gold ook de Zwitserse frank als veilige vluchthaven. Begin september maakte de Zwitserse centrale bank (SNB) echter met harde taal duidelijk dat de frank geen veilige vluchthaven is. De harde taal werd opgevolgd door het vrijwel ongelimiteerd opkopen van buitenlandse valuta om de wisselkoers van de frank artificieel laag te houden. Goud en zilver leken als enige veilige vluchthavens over te blijven. De onderstaande grafiek laat zien dat er wellicht ook andere veilige vluchthavens zijn. De live-ex fine wine 100 index, een index van de 100 meest gewilde wijnen van de wereld, steeg het afgelopen decennium in lijn met de goudprijs. Het kopen van wijn had daarom het afgelopen decennium ook gebruikt kunnen worden als hedge tegen de verschillende crises. Het afgelopen jaar is de index, in tegenstelling tot de goudprijs, gedaald. Een mooie bijkomstigheid van beleggen in wijn is dat het altijd, wat er ook gebeurd, kan worden opgedronken.

     
     
    De afgelopen maanden wordt er steeds meer geld weggezet bij de depositofaciliteit van de ECB. Met de depositofaciliteit biedt de ECB banken de mogelijkheid om overtollige liquiditeit voor korte termijn tegen de depositorente bij de ECB te stallen.
     
    Tot voor de kredietcrisis werd de depositofaciliteit alleen gebruikt als een bank voor korte termijn in het bezit was van een liquiditeitsoverschot. Wanneer een bank voor een langere periode in het bezit is van een overschot dan wordt dat normaliter uitgezet in de markt omdat de depositorente van de ECB lager is dan de marktrente. Door de enorme onrust op de financiële markten zijn banken echter huiverig om geld uit te lenen en zetten het liever weg bij de depositofaciliteit van de ECB. Het gebruik van de depositofaciliteit steeg deze week naar het hoogste niveau sinds juni 2010. Voor het eerst in de afgelopen anderhalf jaar werd er meer dan €300 miljard gestald bij de ECB. Er werd in totaal €304 miljard “veilig” weggezet.

     
    Bron:
     

  • Live: Wellink en Zalm voor Parlementaire Enquêtecommissie De Wit

     

  • Gerald Celente verwacht economische wetteloosheid in 2012

    Gerald Celente, oprichter van het Trend Research Institute en uitgever van de Trends Joual, was gisteren te horen op King World News. Op zeer vermakelijke wijze geeft hij zijn mening over de economische crisis en de acties die centrale banken nemen om het vertrouwen op de financiële markten te herstellen. Volgens Celente is het doorgestoken kaart en zouden mensen niet meer moeten luisteren naar de woorden van centrale bankiers en politici. Keer op keer worden de banken geholpen als ze in moeilijkheden verkeren, maar de kleine man is niet belangrijk genoeg om een 'bailout' of een goedkope lening te krijgen. Gerald Celente verwacht volgend jaar een 'economische martial law', waarin de burgerlijke autoriteiten de controle verliezen en de politie en het leger moeten ingrijpen om de orde te handhaven in de maatschappij. We zijn het nu al op gang komen met de rellen in Griekenland en in sommige gebieden in het Midden-Oosten, maar ook aan de Occupy beweging die in heel veel landen op gang is gekomen en die de onvrede van de bevolking laat zien.

    De volgende vragen worden aan Gerald Celente voorgelegd. Hieronder een korte samenvatting van de antwoorden, maar eigenlijk is het veel leuker om naar de man zelf te luisteren. Klik hier voor het interview van ruim 14 minuten (de introductie duurt ongeveer 1 minuut en kan overgeslagen worden).

    Over het gezamenlijke ingrijpen door de centrale banken

    Je kon het zien aankomen, want twee weken geleden stonden er al berichten in de kranten. Bijvoorbeeld de Wall Street Joual: ''Banken hebben moeilijkheden om aan geld te komen'' en ''Europese instellingen hebben riskante swap constructies nodig om aan geld te komen''. Volgens Gerald Celente hebben banken gewoon meer geld nodig om hun piramidespel (het fractioneel banksysteem) aan de gang te houden. ''De swap-constructies die banken onderling aangingen om liquide te blijven brachten het verzwakte financiële systeem verder in gevaar'', zo klonken de berichten.

    De taal die wordt gebruikt is erg belangrijk, benadrukt Celente. Centrale banken zeggen dat ze het vertrouwen willen herstellen en dat ze er alles aan zullen doen om een herhaling van 2008 te voorkomen. Zolang er vertrouwen is in de markten is alles koek en ei, dat willen centrale bankiers en sommige politici ons laten geloven. Ze willen ons laten geloven dat ze de problemen kunnen oplossen en dat daar alleen wat meer geld voor nodig is. Vorig jaar werd bekend dat de Federal Reserve voor $16.000 miljard had geleend aan banken, verzekeraars en bedrijven wereldwijd, om een acute systeemcrisis te voorkomen. Over deze geheimzinnige leningen bracht de FED zelf niets naar buiten, maar door een wet die het Amerikaanse congres heeft aangenomen kwam deze informatie op tafel. Volens Celente is het een bevestiging van wat hij altijd al dacht en van wat meesteroplichter Madoff ook eens in een interview heeft gezegd: ''het financiële systeem is een piramidespel en het is doorgestoken kaart''.

    Madoff is de koning van piramidespellen en weet dus heel goed waar hij over praat, zo redeneert Celente. Beleggers worden kalm gehouden en aangespoord om weer de aandelenmarkt op te gaan, terwijl de problemen onderhuids alleen maar groter worden door schulden op schulden te stapelen. Er is niets opgelost en de aangekondigde swap-constructie mag geen reden zijn voor beleggers om optimistisch te worden, aldus de trendwatcher.

    In 2008 werd het systeem weer van liquiditeit voorzien en nu gebeurt het opnieuw

    Er is inderdaad niets veranderd, je hoeft alleen maar in de gaten te houden wie wat krijgt en waar het geld heen stroomt. Gerald Celente kan opnieuw niet de verleiding weerstaand om over MF Global te beginnen. Waar kwam Jon Corzine vandaan? Voormalig CEO van Goldman Sachs. Wie was de minister van financiën onder de Bush regering? Henry Paulson. Waar kwam hij vandaan? Hij was de CEO van Goldman Sachs nadat Jon Corzine vertrok. En waar was de CFTC toen het mis dreigde te gaan met MF Global, terwijl het hun taak is om dat in de gaten te houden? Wie is er aan de leiding bij de CFTC? Gary Gensler, de man die met Corzine samenwerkte bij Goldman Sachs. Wie is er nu de premier in Italië? Een oud-bankier, die steeds 'Super Mario' Monti wordt genoemd. Waar komt hij vandaan? Adviseur van Goldman Sachs! De Rothchilds zouden jaloers zijn op wat Goldman Sachs weet te presteren, grapt Celente.

    Men begint langzaam wakker te worden en te begrijpen dat het geld steeds minder waard wordt, waardoor de prijzen van goud en zilver stijgen. Centrale bankiers en politici kopen tijd en dumpen de verliezen op het volk, dat garant moet staan voor een noodscenario waarin een bank genationaliseerd moet worden.

    Goud en zilver doen het inderdaad goed, is dat ook de manier om je te beschermen tegen een financiële crisis?

    Gerald Celente heeft geleerd van zijn ervaring met MF Global. Hij verloor veel geld met eenvoudige futurescontracten voor levering van goud. Hij speculeerde niet en was ook geen trader, maar kocht uitsluitend met het doel om fysiek metaal geleverd te krijgen. Het risico van een tegenpartij kan erg groot zijn en daarom bieden fysiek goud en zilver een goede bescherming. Denk aan de bank holiday onder FDR in de Grote Depressie. De banken werden gesloten en mensen moesten hun goud inleveren. Deden ze dat niet dan riskeerden ze een hoge boete of een gevangenisstraf. Toen de overheid het goud kocht van de mensen gaf ze daar de oude prijs van $20,67 per ounce voor, maar toen de banken weer open gingen werd het goud opnieuw gewaardeerd op $35. Wie zijn goud had ingeleverd verloor opeens bijna de helft van zijn koopkracht. Dat wordt niet verteld op Princeton, Harvard en Yale, aldus Celente. Mensen vroegen weer goud in ruil voor hun papiergeld, waarmee de achilleshiel van het banksysteem werd geraakt.

    Een soortgelijke devaluatie zagen we bijvoorbeeld in Argentinië, waar de banken ook gesloten werden. Men kon niet meer bij het geld komen en ondertussen werd de munt keer op keer gedevalueerd om de schulden van de overheid glad te strijken. Spaarders verloren enorm veel koopkracht en konden niets meer doen toen de banken gesloten waren.

    Volgens Gerald Celente worden we gegijzeld door ons eigen banksysteem, dat steeds meer geld nodig heeft om te kunnen functioneren. De ''vuile deals'' van de centrale bankiers zijn er alleen voor de bankiers, niet voor de normale man. Het is anti-kapitalistisch om banken te redden en de too big to fail banken tonen daarbij het failliet van het kapitalisme aan. Het is dan ook opvallend om te zien hoe verschillend de reactie in de media is op de fraude van Madoff en de fraude van Corzine. Laatstgenoemde kwam uit het netwerk van Goldman Sachs en komt er opvallend goed vanaf, aldus Celente.

  • Rogers:”Gecorrigeerd voor inflatie moet de goudprijs minstens $2.400 zijn”

    Rogers bespreekt daaa aan de hand van enkele vragen welke beleggingen hij gebruikt om zijn vermogen te beschermen tegen de huidige crisis. Rogers bezit onder andere de euro, Zwitserse frank, Scandinavische valuta’s, grondstoffen en natuurlijk ook edelmetalen. Rogers zegt dat de goudprijs minstens het voor inflatie gecorrigeerde record uit begin jaren ’80, van $2.400 per troy ounce, zal evenaren maar sluit niet uit dat de goudprijs nog veel meer zal gaan stijgen. 

  • Zuid-Korea vergroot goudreserves voor tweede keer dit jaar

    Zuid-Korea was in het bezit van 39.4 ton goud en vergrootte haar reserves in november met 15 ton. Dit is een stijging van 39%. Zuid-Korea bezit nu 54.4 ton goud met een waarde van ongeveer €2,27 miljard. Dit lijkt veel maar goud neemt ondanks de aanzienlijke aankoop nog steeds maar 0,7% van de totale buitenlandse valutareserves van Zuid-Korea in. Zuid-Korea heeft in totaal voor $308.6 miljard aan buitenlandse valutareserves  Het hoofd van het investeringstrategie panel van de Zuid-Koreaanse centrale bank, Lee Jung, stelde dat ze goud kopen om hun winstgevendheid ten opzichte van inteationale economische en financiële risico’s te vergroten. Lee zei daaaast dat het kopen van goud onderdeel is van de middenlange en lange termijn strategie van de centrale bank.

    De Bank of Korea kocht eerder dit jaar tussen juni en juli25 ton goud. Dit was de eerste aankoop in de afgelopen tien jaar. Hiermee voegde Zuid-Korea zich in het rijtje opkomende landen die goud kopen om hun reserves te diversifiëren om zich te beschermen tegen de afnemende waarde van de belangrijkste inteationale valuta’s. Volgens de World Gold Council (WGC) kochten centrale banken in het derde kwartaal van 2011 148.8 ton goud en ze verwachten dat centrale banken over heel 2011 meer dan 450 ton goud zullen kopen. In oktober kochten de centrale banken van Rusland, Kazachstan, Wit-Rusland, Colombia en Mexico goud.
     
    Bron:
     

  • Belastingbetaler in 2009 ontsnapt aan financiële risico’s systeembank ING

    Vanochtend schreven we in de Dagelijkse Kost al over de opmerkelijke verklaring van Ronald Gerritse – toenmalig ambtenaar van het ministerie van Financiën en huidige topman bij de AFM – voor de parlementaire enquêtecommissie De Wit die onderzoek doet naar de overheidsmaatregelen ten tijde van de kredietcrisis. Op dat moment stond de getuigenverklaring op het kanaal Politiek 24 van de NOS nog niet online. Inmiddels is het fragment beschikbaar en is te zien met welke bewoordingen Gerritse de parlementaire enquêtecommissie vertelt dat de Nederlandse Staat in het diepste geheim zich had voorbereid om ING te nationaliseren.

    We schreven:

    De getuigeverklaring van Ronald Gerritse van het ministerie van Financiën is opmerkelijk: het ministerie had een speciale noodwet opgesteld die klaar lag voor Konigin Beatrix om te ondertekenen. De Nederlandse belastingbetaler zou dus bijna de “trotse” eigenaar zijn geweest van neerlands grootste systeembank. Een bank die in alle eerlijkheid niets meer dan een gehefboomd hedge fund was geworden en die enkele malen (2,5 tot 3 keer) de gehele Nederlandse economie overtrof. Niet een hele fijne gedachte omdat een nationalisatie Nederland in een soortgelijke situatie zou hebben gestort zoals Ierland en Spanje. Ook in die landen was sprake van een relatief zeer lage staatsschuld, maar bleek de kredietexpansie te hebben gezeten in de private sector en te grote banken. Die hadden in hun land bovendien veel commercieel alsook particulier vastgoed gefinancierd. Inmiddels is de nationale publieke schuldquote van beide landen gigantisch verslechterd en dat kan ook Nederland nog steeds overkomen.

    Aangezien het beeldmateriaal ècht de moeite waard (en historisch) is: Ronald Gerritse aan het woord:

    Tegenwoordig is neerlands grootste systeembank ING nog steeds “too big to fail” en dat is eigenlijk bizar. In 2008-2009 moest de Nederlandse belastingbetaler de portemonnee trekken om met miljarden belastinggeld ING voor de ondergang te behoeden (zie het artikel op Intermediair voor een overzicht). Anno 2011 is het de vraag of men in Den Haag zich realiseert welk risico Nederland met deze systeembank loopt. Aangezien dit een open vraag is, kunnen we die natuurlijk ook gewoon eens gaan beantwoorden (..dan kan niemand straks meer roepen dat ze het niet geweten hebben..).

    De hefboom waarmee ING momenteel opereert ligt nog steeds op eenzelfde – belachelijk hoog – niveau. Die is sinds 2008 wel flink afgenomen, mede dankzij de bijdrage van de Nederlandse belastingbetalers, maar nog steeds groot: op het absolute dieptepunt – en dan hebben we het over 2008 – bedroeg de hefboom 46, vandaag de dag ligt die op 26 (zie de meest recente cijfers van 1 november j.l., of onderstaande grafiek). Dit getal betekent dat ING voor elke euro aan eigen vermogen, er 26 heeft geleend. Wanneer ING 3,7% op haar activa moet afschrijven dan is zij “kaput”.

    Op het moment dat er lijken uit de boekhoudkundig dicht geknutstelde kast rollen of dat er door nieuwe problemen op beleggingen afgeschreven moet worden dan ontstaat er dus al snel een probleem. Deze verliezen moeten namelijk opgevangen worden en dat doet men door het ten laste te brengen van het eigen vermogen. Dat ligt in het meest gunstigste berekende geval op €48 miljard. Echter, het balanstotaal minus eigen vermogen is €1.234 miljard. Verontrustend groot dus en dat doet een hefboom van 26 met een balans. Ter illustratie van de disproportionele omvang van de balans van ING; de Nederlandse economie bedroeg in 2010 ietsjes meer dan €588 miljard.

    ING heeft dus ruim twee keer de Nederlandse economie geleend en dat vervolgens belegd in schuldpapieren en leningen aan particulieren en bedrijven. De aandeelhouders van ING en de bankiers verdienen zolang dit goed gaat, en als het fout gaat dan heeft de belastingbetaler een probleem. Het is en blijft een compleet onverantwoord fenomeen: banken die groter zijn dan een land en die derhalve te groot zijn om te laten vallen. Een bedrijf dat ongestraft risico's kan afwentelen op anderen indien het misgaat, en zolang het goed gaat de winsten (en bonussen) opstrijkt? Wij weten niet hoe hierover denkt, maar dit is op geen enkele manier goed te praten, laat staan te gedogen.

    Het is eigenlijk te schandalig voor woorden en in Den Haag heeft men Nederland iets uit te leggen. Want ondanks de woede en boosheid ten tijde van de val van Lehman Brothers en Fortis en de daaropvolgende nationalisatie van ABN Amro, de kapitaalinjecties voor SNS en ING en de steun aan verzekeraar Aegon is er vrijwel niets veranderd. De woede en boosheid waren eigenlijk gespeeld? Was het slechts acteerwerk? Of zoals het gezegde luidt: “Iedereen deed zijn plas en alles bleef zoals het was”?

    Het is een eveneens een open vraag hoe lang dit nog goed gaat? Die vraag kunnen wij niet beantwoorden. Maar linksom of rechtsom, in Den Haag kan men bij een volgende crisis niet zeggen dat men het niet heeft geweten. Daarvoor is het al veel te laat.

  • ECB haalt onvoldoende geld op om aankoop obligaties te steriliseren

    De ECB kan via haar Securities Markets Program (SMP) obligaties opkopen van Eurolanden, zodat de rente op die obligaties wat omlaag wordt gedrukt. Dit programma werd in mei 2010 opgestart, met als gevolg dat er eind 2010 al voor bijna €75 miljard aan schuldpapier op de balans van de ECB stond. De schuldencrisis leek even naar de achtergrond te zijn verdwenen, totdat er in augustus twijfels kwamen over de kredietwaardigheid van Italië. De ECB moest opnieuw ingrijpen en kocht elke week weer een paar miljard aan staatsobligaties bij, waardoor het totaal inmiddels de €200 miljard is gepasseerd.

    Dat geld onttrekt de ECB tegelijkertijd uit de markt door banken te vragen geld te stallen bij de centrale bank. Dat geld kunnen banken dan niet meer gebruiken om uit te lenen aan personen en bedrijven, waardoor de hoeveelheid geld die circuleert in de economie ongeveer gelijk blijft. Op papier een degelijk plan, maar in de praktijk blijkt ook deze constructie zijn beperkingen te hebben. Banken moeten het geld voor één week stallen bij de ECB, maar door de schuldencrisis staan ook de Europese banken er slechter voor. Hun kapitaalspositie is blijkbaar zo krap dat ze het geld zelfs aan de ECB niet langer willen toevertrouwen dan één dag, aldus dit bericht op FT Alphaville. Voordat de kredietcrisis uitbrak leenden banken nog aan elkaar uit en deden ze dat ook voor langere termijnen, maar het banksysteem is nu onderhuids al zodanig verzwakt dat ze hun reserves nog niet eens een week willen uitlenen aan de ECB. Een zorgelijke ontwikkeling, omdat het enerzijds aantoont dat Europese banken er vrij slecht voor staan en dat anderzijds de ECB niet meer kan vertrouwen op de banken om de aankopen van staatsobligaties te 'steriliseren'.

    Met de aankopen van afgelopen week heeft de ECB nu €203,5 miljard op de balans staan, terwijl er slechts voor €194,2 miljard aan geld is opgehaald bij een totaal van 85 banken. Daarmee is de zogeheten bid-to-cover ratio voor het eerst sinds lange tijd weer negatief, wat wil zeggen dat de ECB de afgelopen week meer geld in de economie heeft gepompt dan ze eruit heeft gehaald. Ondertussen lenen banken steeds meer geld van de ECB tegen het vastgestelde rentetarief van 1,25%, zo bericht Zero Hedge. Afgelopen week was dat €247 miljard, opgehaald door in totaal 178 banken. Begin deze week leenden in totaal 192 financiële instellingen voor €265,5 miljard van de ECB, waarmee er twee weken achtereen een record is verbroken dat nog dateert van 2009. Het gaat hier om korte termijn leningen met een looptijd van 1 week. Dat is indicatief voor de zwakke positie van de banken, die bezittingen in de boeken hebben staan waar ze eigenlijk nog veel meer op moeten afschrijven.

    Als de belangstelling van banken om geld te stallen bij de ECB verder afneemt (en banken ondertussen meer geld moeten lenen) heeft dat directe gevolgen voor het beleid van de ECB. Als de toekomstige aankopen van obligaties (het is vrijwel zeker dat die nog even door zullen gaan) niet meer gesteriliseerd kunnen worden via de banken is de ECB in feite bezig met dezelfde monetaire verruiming die in de VS bekend stond als 'QE2'. We weten allemaal hoe de ECB denkt over 'geld drukken', maar onder druk van politici is er altijd meer mogelijk dan men aanvankelijk voor mogelijk houdt. Ondertussen broeden politici op nieuwe plannen om de schuldencrisis te bezweren en wordt zelfs hulp van buitenaf (bijvoorbeeld de SDR's van het IMF) serieus besproken.

    Grafiek van totale bezittingen aan obligaties bij de ECB (blauw) en de liquiditeit die uit de markt wordt gehaald (rood). De zwarte lijn geeft de bid-to-cover ratio weer, oftweel de verhouding tussen de blauwe en rode balkjes (bron: Zero Hedge).

  • Grote Europese bank stond op randje van faillisement, centrale banken grepen in

    Het bericht op Forbes komt kort na de gezamenlijke aankondiging van de centrale banken van Amerika, Canada, Europa, Groot-Brittannie, Japan en Zwitserland om opnieuw meer liquiditeit beschikbaar te stellen aan de banken. De verschillende centrale banken hebben besloten via valuta-swaps elkaar van de corresponderende valuta's te voorzien, dat banken vervolgens weer tegen een gunstig tarief kunnen lenen. Het was al bekend dat Europese banken de laatste maanden steeds meer moeite hebben om aan dollars te komen, omdat Amerikaanse banken steeds meer twijfels hebben bij de kredietwaardigheid van hun Europese concurrenten.

    Het bericht van Forbes kan verklaren waarom centrale banken nu opnieuw gezamenlijk hebben opgetreden, iets wat ze normaal gesproken niet graag doen. Er gaat immers een negatief signaal van uit als centrale banken moeten ingrijpen om een acute crisis te voorkomen. Politici en (centrale) bankiers zijn van mening dat er op dit moment een liquiditeitscrisis in het bankwezen is, die opgelost kan worden door tijdelijk extra geld beschikbaar te stellen. Maar met de dalende aandelenmarkten en de huidige problemen op de obligatiemarkten begint het nu steeds meer duidelijk te worden dat er feitelijk een solvabiliteitsprobleem is. En daar horen andere oplossingen bij dan het verschaffen van meer liquiditeit.

    Het fractioneel banksysteem met kapitaalratio's is eigenlijk permanent insolvabel, zoals elke keer weer zichtbaar wordt als mensen massaal hun geld van de bank halen. Een dergelijke bankrun eindigt altijd desastreus de bank, omdat ze simpelweg niet al het geld kunnen teruggeven aan de spaarders.

    De Europese schuldencrisis drukt banken naar het randje van de afgrond

  • MUST SEE: Chris Martenson legt het probleem van exponentiële groei uit

    De exponentiële groeifunctie heeft overigens een handig ezelsbruggetje: deel het groeipercentage door 70 en u rekent de verdubbelingstijd uit. Als u bijvoorbeeld elk jaar 4% rendement verwacht, dan is de verdubbelingstijd van uw oorspronkelijke inleg dus 70 gedeeld door 4 en dat levert 17,5 jaar op. Ongeacht van de tijdspanne waarop het groeipercentage betrekking heeft, geldt het getal 70. Altijd handig om in het achterhoofd te houden.. 

    Chris Martenson legt de problemen van het economische groeimodel uit en gaat daarbij ook in op de energie:

  • Centrale banken interveniëren: noodliquiditeiten voor banken via valutaswaps

    De prijs waartegen de noodleningen beschikbaar komen ligt op het niveau van de Amerikaanse eendags-indexswap plus 50 basispunten. Banken kunnen vanaf 5 december bij hun centrale bank aankloppen voor toegang tot deze noodliquiditeiten. De valuta-swaps zijn vooralsnog alleen in dollars, maar de centrale banken zijn ook overeengekomen om deze valuta-ruil bilateraal mogelijk te maken. 

    Met name Europese banken hebben moeite om aan dollars te komen doordat Amerikaanse banken door de aanhoudende Europese schuldenproblematiek hun Europese concurrenten niet vertrouwen en geen dollars meer uitlenen. De interventie van centrale banken zorgt dat deze dollarleningen via de “sterke” schouders van de centrale banken alsnog beschikbaar komen. De duur van dit speciale noodloket loopt tot ten minste 1 februari 2013. De noodleningen in dollars waarop Europese banken kunnen intekenen en hebben een duur van een week of drie maanden.

    In het persbericht op de website van ECB is te lezen:

    In addition, the initial margin for three-month US dollar operations will be reduced from currently 20% to 12% and weekly updates of the EUR/USD exchange rate will be introduced in order to carry out margin calls. Those changes will be effective as of the operations to be conducted on 7 December 2011. Further details about the operations will be made available in the respective modified tender procedure via the ECB’s Website.

    Het geld dat banken minimaal ter onderpand moeten aanhouden voor deze leningen wordt verlaagd en wordt wekelijks aan de hand van de wisselkoers bekeken en indien nodig herzien.