Marketupdate

Auteur: Redactie

  • Analyse: Moody’s onderzoekt kredietwaardigheid Frankrijk

    Moody's ziet de verslechterende economische omstandigheden, mogelijke nieuwe garanties en kapitaalinjecties voor het Franse bankwezen, als ook de bijdrage aan het Europese noodfonds (EFSF) als aanleiding om de Franse kredietwaardigheid opnieuw te beoordelen. Moody's benadrukt dat Frankrijk haar triple A status behoudt vanwege de kracht van de Franse economie, een robuuste institutionele infrastructuur en een financieel krachtige overheid. Tegelijkertijd stelt Moody's dat de onzekerheden in Europa aanleiding zijn om Frankrijk door te lichten.

    Moody's wijst op de risico's in het Franse bankwezen die de Franse overheid kunnen noodzaken om over te gaan tot nieuwe kapitaalinjecties. Daaaast speelt voor Moody's ook de mogelijkheid mee dat de bijdrage voor Europese probleemlanden omhoog moet en dat als gevolg hiervan de Franse overheid nog meer garanties moet afgeven. Gezien de blootstelling bij Franse banken aan Griekse schulden kan het niet uitgesloten worden dat Frankrijk opnieuw haar banken moet gaan steunen. De Franse minister van Financiën Francois Fillon liet echter afgelopen vrijdag weten dat Franse banken zelfstandig in staat zijn om hun kapitaalbuffers te vergroten. Een week eerder nog meldde de Franse krant Le Figaro dat Frankrijk achter de schermen heeft gewerkt aan een noodplan om Franse banken te steunen.

     

    Bron: BBC

    Nu het EFSF in alle eurolanden is geratificeerd maar onvoldoende groot is, loopt Frankrijk het risico uiteindelijk nog meer financiële verplichtingen op haar balans te moeten nemen. De Franse staatsgarantie aan het EFSF is na het akkoord over de tweede Griekse bailout van juli verhoogt van bijna €90 miljard naar ruim €158 miljard (zie pagina 27 van herziene EFSF verdrag). Wanneer dit bedrag nogmaals verhoogd wordt dan is de kans aanzienlijk dat de Franse kredietwaardigheid afgewaardeerd wordt. Indien Frankrijk de aller veiligste kredietwaardering verliest dan komt ook het Europese noodfonds op losse schroeven te staan. Immers, Duitsland en de overgebleven landen met een triple A rating waaronder Nederland zouden de Franse garanties dan op zich moeten nemen om het noodfonds te financieren. Samenvattend, zonder Frankrijk, geen EFSF. De Franse triple A status is dus van cruciaal belang voor het Europese noodfonds.

    Bron: Institute for Research in Economic and Fiscal Issues

    De Franse staatsschuld, momenteel zo'n 83% van het BBP, bedraagt ruim €1.600 miljard (Eurostat, pdf) en is – zoals op bovenstaande grafieken is weergegeven – de afgelopen 30 jaar door aanhoudende begrotingstekorten alsmaar toegenomen. Een van de oorzaken is dat pensioenuitkeringen in Frankrijk voor ruim 85% door de overheid betaald worden. De pensioenuitkeringen kosten de Franse belastingbetaler jaarlijks zo'n €260 miljard en dat is ruim 13% van het bruto binnenlands product (BBP). Ondanks de pensioenhervormingen van vorig jaar is het de vraag hoelang deze relatief hoge uitgaven houdbaar zijn.

    Naast de hoge uitgaven voor de sociale zekerheid is met name de vertragende economische groei aanleiding voor zorgen. In het tweede kwartaal is de groei stilgevallen en moest recent ook de groeiverwachting voor volgend jaar naar beneden bijgesteld worden. Door die tegenvallende groei moet Frankrijk harder bezuinigen om het begrotingstekort terug te dringen. De regering van president Sarkozy heeft al laten weten die bezuinigingen door te zullen voeren, maar die kunnen ertoe leiden dat de economie juist krimpt te meer de Franse economie voor ruim 56% uit overheidsuitgaven bestaat (Eurostat; pag. 5). Gezien deze Franse cijfers kan de aankondiging van Moody's om de Franse kredietwaardigheid te onderzoeken niet als een complete verrassing komen. De financiële markten reageerden desalniettemin gespannen, met name vanwege de consequenties van een Franse afwaardering voor het Europese noodfonds.

  • Wie zijn de 1%?

    De onderstaande grafiek is enigszins gedateerd maar alsnog illustratief voor de oneerlijke verdeling van de welvaart de afgelopen 30 jaar. De rijkste 10% van de bevolking kreeg 96% van de inkomensgroei tussen 1981 en 2008.

     

    De demonstraties richten zich wereldwijd vooamelijk tegen de bankiers en de beurshandelaren. Dit zijn echter niet de enige beroepsgroepen die bij de 1% horen. (Cijfers gebaseerd op Amerikaanse gegevens)

    Een deel van de demonstraties is gericht tegen de directeurs van de grootste bedrijven ter wereld. Zoals te zien is in de onderstaande grafiek maken deze directeurs allen makkelijk deel uit van de 1%.

    Terwijl het gemiddelde salaris van de werknemers van deze bedrijven over 50 jaar licht daalde stegen de beloningen van de directeurs de afgelopen 30 jaar exponentieel.

    Dit is wat de 1% bezit. (Cijfers gebaseerd op Amerikaanse gegevens)


    En dit is wat de 1% de afgelopen 30 jaar gemiddeld verdient. Een schrill contrast met de horizontale lijn van de ''normale'' mensen. (Cijfers gebaseerd op Amerikaanse gegevens)

    Bronnen:
    Mother Jones
    RitHoltz

     

     

  • Amerikaanse begrotingstekort voor derde jaar op rij meer dan $1 biljoen

    Het bericht van het ministerie van financiën komt twee maanden nadat de Amerikaanse politiek na langdurig getouwtrek het Amerikaanse schuldplafond met meer dan $2 biljoen verhoogde. Door het politieke gesteggel leek het er enige tijd op dat de Verenigde Staten niet meer aan hun betalingsverplichtingen zouden kunnen voldoen. In navolging van de late verhoging van het schuldplafond werd de kredietwaardigheid van de VS, alsnog door de kredietbeoordelaar Standard & Poor's verlaagd.

     
     
    Het tekort voor het fiscale jaar 2010 bedroeg $1,294 biljoen, en steeg dit fiscale jaar naar $1.299 biljoen. Daarmee viel het tekort iets hoger uit dat in de grafiek hierboven geprojecteerd werd. De aanpak van de grote fiscale tekorten zal naar alle waarschijnlijkheid het politieke debat, in aanloop naar de Amerikaanse presidentverkiezingen van 2012, domineren.
     
    Ondanks de grote uitgaven van de Amerikaanse overheid is de economische groei in het eerste half jaar van 2011 minder dan 1% en blijft de werkloosheid stabiel boven de 9%. Volgens Ben Beanke, voorzitter van de Federal Reserve, is het toch geen goed idee om de hand op de knip te houden. Beanke stelt dat een afname in de overheidsuitgave het economische ´herstel´ in gevaar zal brengen….
     
     
    Bron:
    Reuters
     

     

  • ”Occupy” de wereld

     

    Zowel de economische situatie van de landen van de demonstranten als hun preoccupaties verschillen. Ze delen echter eenzelfde gedachte. Of het nu in Sydney, New York, Rome, Santiago of ons eigen Amsterdam is: iets of iemand moet ergens de problemen van het huidige economische systeem onder handen nemen. Aangezien vrijwel niemand ontkent dat het huidige systeem te maken heeft met de nodige storingen blijkt het moeilijk om tegen de''Occupy”” beweging te zijn. 
     
     
    Bron:

  • Rellen in Rome

    De relatief vreedzame protestbeweging Occupy Wall Street heeft inmiddels wereldwijd voet aan de grond gekregen. Het initiatief, dat zich in enkele weken verspreidde van New York naar heel Amerika, ktijgt nu ook aanhang in de rest van de wereld. Ook in diverse Europese en Aziatische steden worden soortgelijke 'Occupy' bewegingen opgezet, met als doel een vuist te maken tegen alles wat er mis is in het huidige financiële en economische systeem. De beweging is gebaseerd op een gevoel van onvrede onder de bevolking, dat veel verschillende redenen weet te vinden om de straat op te gaan. Vooral de hoge werkloosheid onder jongeren vormt een probleem in landen als Spanje, Griekenland en Italië.

    Veel demonstranten weten heel goed dat er iets niet klopt in ons huidige financiële systeem, maar ze weten niet allemaal de vinger op de gevoelige plek te leggen. Sommige demonstranten in de 'Occupy' beweging vinden dat de overheid moet ingrijpen om alle misstanden op te lossen, terwijl anderen juist weer de oorzaak leggen bij falend beleid van de overheid. Ook zijn er veel demonstranten die hun woede richten op het financiele systeem, dat banken moet ondersteunen met publiek geld. Al met al een zeer interessante ontwikkeling, maar wel één die snel uit de hand kan lopen. In Rome werd eerder deze week de ingang van een bankgebouw bezet door een groepje studenten, maar dit weekend zagen we de relatief vreedzame demonstratie opeens omslaan in rellen. Spandoeken en leuzen maakten plaats voor stenen en brandbommen toen de politie verscheen om de demonstratie uit elkaar te drijven.

    Onderstaande beelden laten een beeld zien dat we vooral kennen van Griekenland. Van het vreedzaame protest is weinig meer over, nu de relschoppers de kans zien om – vrij anoniem – tegen de politie te knokken. De rellen in Rome brengen ons in elk geval niet dichter bij een oplossing, dus laten we hopen dat de situatie niet verderuit de hand loopt.

  • Nieuwe golf kredietafwaarderingen banken & Spanje afgeboekt naar AA-

    Fitch stelt dat de banken vanwege hun verdienmodel kwetsbaar zijn voor de verslechterende economische omstandigheden, met name in Europa. Daaaast worden zij geconfronteerd met moeilijkere omstandigheden vanwege een aaneenschakeling van nieuwe wet- en regelgeving. Fitch paste ook haar oordeel naar beneden bij voor nog eens zeven globale banken waaronder de Amerikaanse banken Goldman Sachs en Morgan Stanley. Tevens gaat Fitch de risico's bij Bank of America onderzoeken.

    Standard & Poor's maakte bekend dat zij de lange termijn beoordeling naar beneden bijstelt van Spaanse staatsobligaties. De korte termijn status blijft gehandhaafd. S&P's motiveerde de afboeking met de algehele economische situatie in Spanje. Hoge werkloosheid, lagere bestedingen, een hoge private schuldenlast en een lagere vraag van handelspartners in de eurozone zorgen ervoor dat de economische groeiverwachtingen er niet goed uit zien. Bovendien zal volgens S&P's de Spaanse bankensector verder onder druk komen te staan.

    De bankensector blijft het nieuws domineren en dat heeft alles te maken met de zwakke kapitaalsposities. De Europese Bankenautoriteit (EBA) is met voorstellen bezig om Europese banken te verplichten om een hoger percentage van 9% aan kekapitaal aan te houden (zie: Bloomberg/Businessweek). De bedragen die genoemd worden die Europese banken tekort komen schommelen rond de €200 miljard, maar of dat niet veel te laag wordt ingeschat is een tweede.

    Het bedrag van zo'n slordige €200-€230 miljard lijkt vooamelijk te zijn gebaseerd op de Banken Stress Test Calculator van persbureau Reuters en is dus gebaseerd op een hogere kapitaalseis van 9% bij Europese banken. Echter, bij dit percentage wordt nog rekening gehouden met afschrijvingen op staatsobligaties van Griekenland, Portugal en Ierland. En mogelijk moet ook de conclusie getrokken worden dat Italië en Spanje voor afschrijvingen gaan zorgen. Met afschrijvingen in Griekenland valt dat bedrag hoger uit. In het geval dat volledig wordt afgeschreven op Griekse staatsobligaties komen banken €270 miljard tekort. De overige landen zijn hierbij buiten beschouwing gelaten.

    Hoe banken aan een nieuw kekapitaal van 9% (of 10%) gaan komen is de vraag: halen zij kapitaal uit de markt of krimpen zij hun balans in? Het verschil tussen deze twee manieren van het verhogen van het kekapitaal is groot. Wanneer banken gedwongen worden om kapitaal op te halen en nieuwe aandelen plaatsen, dan kan dit nadelig zijn voor aandeelhouders en de aandelenkoers van banken. Kiezen banken er voor om hun balans te verkleinen dan betekent dat zij minder krediet uit zullen lenen. Een combinatie van deze twee manieren behoort vanzelfsprekend ook tot de mogelijkheden. Analist Robert Peston van de BBC schreef dat volgens Morgan Stanley het balanstotaal van Europese banken met zo'n €2.000 miljard zou kunnen krimpen. Dat zal volgens Peston vrijwel zeker tot een nieuwe kredietcrisis leiden. Wij waren er ons niet van bewust dat die opgehouden was.

     

     

  • Centrale banken doen $74 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties in de verkoop

    Centrale banken doen $74 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties in de verkoop

    Eerder deze week berichtten we al over een zorgelijke ontwikkeling op de Amerikaanse obligatiemarkt. Door een afnemende vraag naar nieuw 10-jaars staatspapier liep de rente al wat op (1,72% naar 2,2%), maar nu laten de cijfers ook zien dat diverse centrale banken (niet duidelijk welke) zijn begonnen met het verkopen van Amerikaanse staatsobligaties. In de afgelopen zes weken hebben centrale banken cumulatief voor $74 miljard aan staatspapier van de hand gedaan, een significante ontwikkeling die we in de afgelopen jaren nog niet eerder hebben gezien. China heeft eerder al aangegeven haar portefeuille van Amerikaanse staatsobligaties af te willen bouwen, maar nu lijken zij ook eindelijk de daad bij het woord te voegen.

    Als we de cumulatieve posities in Amerikaanse staatsobligaties bekijken (zie figuur 1) zien we de impact van de recente verkoopgolf. Voor het eerst sinds lange tijd registreert men een significante vraaguitval voor Amerikaanse staatsobligaties. Als deze trend zich blijft voortzetten komt de Amerikaanse overheid uiteindelijk in de knel, want die zal dan een veel hogere rentevergoeding moeten betalen op haar staatsschuld. Dat is met een begrotingstekort van richting de 10% moeilijk op te brengen, dus zal waarschijnlijk de Federal Reserve weer moeten ingrijpen met een nieuwe ronde van steunaankopen (QE3?).

    Figuur 1: Een kentering is zichtbaar in de markt voor Amerikaans staatspapier, cumulatieve positie daalt voor het eerst sinds lange tijd

    Het is opvallend om te zien hoe deze ontwikkeling samenvalt met de voorstellen van de Amerikaanse regering om handelsbeperkingen op te leggen aan China. Voor meer details verwijzen we naar het artikel dat we vorige week publiceerden. Het is aannemelijk dat deze twee significante ontwikkelingen op het wereldtoneel met elkaar te maken hebben, maar het is moeilijk om daar de vinger op te leggen. Dat zal moeten blijken uit de TIC (Treasury Inteational Capital) data, die inzichtelijk maakt hoeveel Amerikaanse staatsobligaties er door het buitenland is gekocht en hoeveel buitenlandse staatsobligaties door Amerikanen zijn aangeschaft.

    Feit is dat Amerika en China elkaar in een wurggreep houden, want China heeft door haar enorme positie van ruim $1.100 miljard aan staatspapier (bron) ook belang bij een stabiele waarde van de dollar. Zodra China massaal haar Amerikaanse staatsobligaties in de verkoop doet zullen die in waarde dalen, tenzij de Federal Reserve instapt om dit aanbod over te nemen. Een zwakkere Amerikaanse economie zal de afzetmarkt voor Chinese producten verkleinen. Amerika is op haar beurt voor een groot gedeelte afhankelijk van China om haar tekorten te financieren. Zodra China besluit om die rol niet meer op zich te nemen heeft Amerika een acuut liquiditeitsprobleem, dat alleen op te vangen is door een hogere rente te bieden op haar staatsobligaties of door de Federal Reserve te vragen de markt te ondersteunen met de geldpers.

    De uitstroom van Amerikaanse staatsobligaties is ook goed te zien op de grafiek van Bond In/Outflow – Trailing Six Week Running Total (zie figuur 2). Hierop is duidelijk te zien dat hetgeen wat zich nu afspeelt in de afgelopen acht jaar nog niet eerder is voorgekomen. Als de verkoopgolf van de afgelopen zes weken blijft aanhouden ligt een nieuwe ronde van steunmaatregelen door de Federal Reserve in de lijn der verwachting. Over twee maanden verschijnt de zogeheten TIC-data van september en oktober, die inzicht verschaft over welke centrale banken verantwoordelijk zijn voor de verkoopgolf van Amerikaans staatspapier.

    Figuur 2: De verkoopgolf van staatsobligaties is significant, zoals ook deze grafiek – die terug gaat tot 2003 – laat zien

  • Interessante statistieken en feiten over de Amerikaanse dollar

    Interessante statistieken en feiten over de Amerikaanse dollar

    De Amerikaanse dollar heeft als wereldreservemunt inmiddels een lange geschiedenis. Al vanaf 1785 wordt de dollar al gebruikt als wettig betaalmiddel, dat in de vorm van muntgeld en briefgeld circuleert. Een lange tijd was de waarde van de dollar gekoppeld aan goud, maar sinds de oprichting van de Federal Reserve systeem in 1913 heeft de munt veel van haar glans verloren. Inmiddels worden dollars niet meer rechtstreeks gedekt door goud of zilver, maar uitsluitend door de belofte van de Amerikaanse overheid. Door de groeiende hoeveelheid geld in het systeem heeft elke dollar nog maar een paar procent van de originele waarde van de dollar uit 1913.

    Zerohedge publiceerde een aantal interessante feitjes over de Amerikaanse dollar, die we graag met onze lezers willen delen:

    • – Het 'Bureau of Engraving and Printing', dat verantwoordelijk is voor de productie van nieuwe dollarbiljetten, gebruikt per dag 9,7 ton aan inkt. Dat is goed voor in totaal 26 miljoen biljetten, die gezamenlijk een waarde van ongeveer $907 miljoen vertegenwoordigen.
    • – Meer dan 90% van alle dollars in omloop is in de vorm van Federal Reserve Notes.
    • – Een stapel geld van één mijl hoog (ongeveer 1,61 km) zou 14,5 miljoen biljetten bevatten.
    • – Dollarbiljetten worden niet gemaakt van papier, maar van een combinatie van 75% katoen en 25% linnen. In het 'papier' zitten kleine blauwe en rode vezels verwerkt.
    • – Het eerste biljet werd gedrukt op 25 juni in het jaar 1776. Deze biljetten hadden een waarde van $2.
    • – De eerste dollarmunt werd geslagen in 1782.
    • – De dollar werd in 1785 aangenomen als officieel betaalmiddel in de VS.
    • – Het grootste biljet dat ooit is gedrukt door de Bureau of Engraving and Printing was een goud certificaat met een waarde van $100.00.
    • – De 'U.S. Secret Service' werd tijdens de burgeroorlog opgericht om valsemunterij tegen te gaan.
    • – Het motto “In God We Trust”staat pas sinds 1963 op de dollarbiljetten.
    • – Een dollarbiljet weegt gemiddeld ongeveer 1 gram.
    • – Het grootste dollarbiljet dat op dit moment in omloop is heeft een waarde van $100.
    • – Het drukken van één dollarbiljet kost ongeveer 6,4 cent.
    • – Van alle biljetten die nu worden gedrukt dient 95% als vervanging voor oude versleten biljetten, bijna de helft van alle biljetten komt in de vorm van $1.
    • – Een dollarbiljet kan in theorie 4.000x gevouwen worden in beide richting voordat het begint te scheuren.
    • – De gemiddelde levensduur van de verschillende coupures is als volgt: $1 = 21 maanden, $5 = 16 maanden, $10 = 18 maanden, $20 = 2 jaar, $50 = 4,5 jaar, $100 = 7,5 jaar.

    Amerikaanse dollar

    Waardeontwikkeling van de dollar sinds 1913

  • Goud is geen investering

    Goud genereert geen cash flow en kan daarom geen investering zijn. Er kan momenteel voor één troy ounce goud evenveel ruwe olie gekocht worden als pakweg tien jaar geleden. Als goud op deze manier bekeken wordt, is het geen investering, aangezien het over de periode niet voor meer welvaart heeft gezorgd. Goud heeft daarentegen wel zijn koopkracht behouden.

    Goud is een natuurlijk element en wordt vaak, net als andere metalen uit het periodieke stelsel, gezien als een grondstof. Goud verschilt echter fundamenteel van andere grondstoffen om de volgende redenen:

    • Grondstoffen worden verbruikt en, los van recycling, verdwijnen nadat ze gebruikt zijn. Goud verdwijnt niet. Al het goud dat in de geschiedenis van de mens is gemijnd bestaat nog. Deze hoeveelheid is volgens de meeste schattingen rond de 162.000 ton.

    • Al het goud is, in tegenstelling tot andere grondstoffen, identiek en bederft niet door de tijd heen.

    • De verhouding tussen waarde en volume is bij goud heel hoog. Zo zou er bijvoorbeeld een pakhuis vol met zink nodig zijn om de $760.000 van een 400 troy ounce goudbaar te evenaren. Ter illustratie een goudbaar van 400 troy ounce heeft ongeveer de volgende dimensies; 25cm X 8cm X 5cm.

    De prijs van goud komt tot stand door vraag en aanbod van fysiek goud. Fysiek goud kan traditioneel worden gekocht in de vorm van munten, baren en sieraden. Daaaast kan er tegenwoordig via inteet op makkelijke wijze relatief kleine hoeveelheden goud worden gekocht.

    Beleggers kunnen zich op verschillende manieren blootstellen aan de schommelingen van de goudprijs. Er kan geinvesteerd worden in goudmijnaandelen, opties en futures op goudcontracten en de GLD ETF. De GLD ETF is een indextracker die de onderliggende beursindex, in dit geval de goudprijs, zo nauwkeurig mogelijk probeert te volgen.

    De goudhoeveelheid van de GLD nam over het afgelopen jaar met 3.8% af. De goudprijs steeg daarentegen binnen een jaar met ongeveer 25%. Dit komt dan ook niet omdat beleggers door middel van goudbeleggingen willen profiteren van de schommelingen van de goudprijs maar door de vraag naar fysiek goud. Of het nu een centrale bank is die zijn monetaire reserves vergroot of een individu die iets achter de hand wil houden voor moeilijkere tijden, de kopers van goud kiezen fysiek goud in plaats van papieren alteatieven.

    Ze begrijpen dat goud de enige vorm van eigendom is waar geen financiële verplichting aan ten grondslag ligt. Dit is ook de reden waarom er geen rente wordt uitgekeerd over goud. Er is namelijk geen sprake van risico. Dit risico is bij financiële producten en papiergeld wel aanwezig. Dit risico willen steeds meer mensen, gezien de fragiele staat van de wereldwijde bankensector en het inteationale monetaire systeem, niet  lopen. Natuurlijk leidt de waan van de dag en daarmee de vlucht naar of uit veilige havens tot grote schommelingen in de goudprijs. Toch is de fundamentele trend van hogere goudprijzen duidelijk zolang de huidige dollar-, euro-, valuta- en schuldcrisis niet zijn opgelost.

    Als de goudprijs stijgt verschuift er welvaart, in de vorm van een afname in koopkracht, van een nationale valuta naar goud. Mensen met goud in eigendom zijn de winnaars van deze herverdeling. Mensen met papiergeld in handen, de verliezers.

    Dit artikel is een vrije vertaling van een artikel van James Turk, oprichter en eigenaar van goldmoney.com

     

  • Test bericht erwin 5

    Dit is tekst stuk ADit is tussentekstDit is tekst stuk B

  • Centrale banken minder happig op Amerikaanse staatsobligaties

    Centrale banken minder happig op Amerikaanse staatsobligaties

    Centrale banken zijn minder enthousiast geworden over de Amerikaanse staatsobligaties, zo blijkt uit de data (PDF) die zijn vrijgegeven van de laatste veiling van $21 miljard aan 10-jaars staatsleningen. Een lange tijd waren centrale banken, in onderstaande grafiek zijn ondergebracht in de categorie 'Indirect Bidders', gezamenlijk verantwoordelijk voor een groot gedeelte van alle nieuw uitgegeven staatsobligaties. Hierdoor kon de VS goedkoop blijven lenen en bleef de lange termijnrente laag. Op de laatste veiling bleek deze categorie van Indirect Bidders, aangegeven met de rode balkjes, slechts 35% van alle nieuwe obligaties te hebben gekocht, het laagste percentage sinds februari 2010. Ook de directe kopers lieten het afweten, zij schreven zich in voor 6,4% van de nieuw uit te geven obligaties. Ter vergelijking: het gemiddelde over de langere termijn ligt op 10,7%.

    Toen de Federal Reserve op 21 september 'Operation Twist' aangekondigde zakte de rente op de 10-jaars leningen naar een dieptepunt van 1,72% (zie US Treasury website). Door het inruilen van kortlopende voor langlopende staatsobligaties wist Beanke de rente, die al onder de 2% gekropen was, dus nog wat verder omlaag te brengen. Het effect van deze interventie was slechts van korte duur, want inmiddels staat de rente voor diezelfde 10-jaars obligaties alweer op 2,18%. Blijkbaar zagen de centrale banken de interventie van de Federal Reserve als een mooie gelegenheid om de aankopen van staatsobligaties wat af te bouwen.

    Klik hier voor grotere versie

    Als de rente nog iets verder blijft stijgen zal het de trendlijn doorbreken, waaa het volgende doel van 2,5% voor het 10-jaars staatspapier in zicht komt. Beanke heeft beleggers ervan heeft verzekerd dat de rente door 'Operation Twist' laag zou blijven, maar door een stijgende rente op de staatsobligaties kan alsnog de deur naar QE3 worden geopend. Bij de laatste bijeenkomst van de FED werd de optie van verdere monetaire verruiming in elk geval niet uitgesloten (Bloomberg).

    De uitgifte van de $21 miljard aan nieuwe 10-jaars obligaties werd gered door de zogeheten 'Primary Dealers', in de grafiek weergegeven in het blauw. Dit zijn banken en investeringsfondsen, die de staatsobligaties nog altijd zien als een zeer liquide en veilige belegging. Wat de matige belangstelling voor deze obligatieuitgifte verklaard is niet te zeggen. Factoren die zeker een rol spelen zijn de inflatieverwachtingen en de toekomstverwachtingen voor de aandelenkoersen. Een hoge inflatie maakt vastrenderende waardes zoals obligaties minder aantrekkelijk, terwijl aandelen wel enige compensatie bieden voor een stijgende inflatie.

    De afgelopen maanden kwam het zelden voor dat obligaties en aandelen tegelijk in dezelfde richting bewogen. Op de dagen dat aandelen flink stegen werden obligaties in de verkoop gedaan, maar het kwam vaker voor dat obligatiemarkten stegen (en de rentes dus omlaag gingen) en de aandelen verlies leden. Dit maakt duidelijk dat er niet genoeg liquiditeit in de markt is om zowel obligaties als aandelen tegelijkertijd omhoog te doen bewegen. De recente stijging van de rente op staatsobligaties (46 basispunten in drie weken) wordt overschaduwd door de aandelenkoersen, die zich de laatste dagen enigszins lijken te herstellen. Welke markt de toekomstige ontwikkelingen het beste heeft ingeprijsd kunnen we nog niet beoordelen, maar de geschiedenis heeft uitgewezen dat de obligatiemarkten het vaakst hun gelijk krijgen op het moment dat de aandelenkoersen een ander toekomstplaatje voorspellen.

    US Treasury