Marketupdate

Auteur: Redactie

  • Bernanke Speech: The U.S. Economic Outlook

    Ben Beanke gaf tijdens zijn tweede persconferentie een toelichting op het beleid van de Federal Reserve. De Fed zal haar monetaire stimuleringsprogramma QE2 in juni afronden en heeft dan $600 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties opgekocht. Beanke repte met geen woord over een continuering van kwantitatieve verruiming. De Fed verandert niets aan het historisch lage rentebeleid en stelt zich dus afwachtend op hoe de economie na het aflopen van QE2 ontwikkelt. 
    Wie Beanke erop naleest wordt verrast door de wijze waarop hij oorzaak en gevolg weet om te draaien. Zo wordt volgens Beanke de inflatie exclusief veroorzaakt door vraag en aanbodcondities en niet door het beleid van de Fed in combinatie met de aard van termijnmarkten. En hoge olieprijzen? Dat komt omdat OPEC de productie niet verhoogt, aldus Beanke. Bovendien valt uit de prijzen van Amerikaanse staatsobligaties niet af te leiden dat een hogere toekomstige inflatie door de markt wordt ingeprijsd. Dat laatste is iets waar de Fed zelf actief voor is op de financiële markten.
    De analyses die links en rechts voorbij komen duiden erop dat estig rekening gehouden moet worden met flinke correcties. Dat is ook logisch omdat wanneer de Fed ophoudt met nieuw geld in de economie te pompen, de stroom naar de financiële markten opdroogt. Het uitstellen van QE2 zal wat ons betreft de noodzaak tot QE3 alleen maar vergroten. Ergens schept de Fed de condities voor het ontstaan van een nieuwe aanleiding voor een derde ronde aan kwantitatieve verruiming. Uiteindelijk moet iemand de Amerikaanse overheid financieren.. 

  • ECB Flags July Hike, Won’t Bend Rules For Greek Deal

    Jean-Claude Trichet gaf een dag later ook een persconferentie om het beleid van de ECB toe te lichten. Trichet gebruikte de codewoorden “strong vigilance”, wat betekent dat de ECB de rente waarschijnlijk zal gaan verhogen. De inflatieverwachtingen van de ECB liggen een heel stuk genuanceerder dan die aan de andere kant van de Atlantische oceaan. De ECB waakt voor het ontstaan van een loonprijsspiraal.
    De meeste vragen die Trichet echter kreeg gingen over de Griekse kwestie. Trichet bleef het standpunt van de ECB herhalen: de ECB werkt niet mee aan een Griekse herstructurering en zal bij een Griekse “default” conform haar regels Griekse staatsobligaties van haar lijst voor legitieme onderpanden schrappen. Trichet legt daarmee de verantwoordelijkheid bij de Europese politiek want het is een fiscaal probleem, niet een monetair probleem. 

  • The Real “Margin” Threat: $600 Trillion In OTC Derivatives, A Multi-Trillion Variation Margin Call, And A Collateral Scramble That Could Send US Treasurys To All Time Records…

    De derivatentijdbom is na het omvallen van Lehman Brothers nooit ontmanteld en tikt dus rustig door. Tot op heden waren er weinig tot geen analyses te vinden die inzichtelijk maken welke “systeem” risico's derivaten met zich meebrengen. Althans niet tot op het niveau dat dit terug vertaald kon worden naar de kapitaalposities van banken.
    Zero Hedge bracht een zeer technische analyse van hoe de minimaal $600 biljoen grote derivatenmarkt in elkaar steekt; met name die voor interest rate swaps en credit default swaps. De analyse van Nicholas Colas die Zero Hedge hieraan toevoegde, biedt uitkomst om uit te leggen wat in grote lijnen de betekenis is. De aangekondigde regulering van derivaten die in de Dodd-Frank Act is vastgelegd, moet deze markt die gedomineerd wordt door de “G14-banken”* naar centrale “clearinghouses” (centrale beurshandel) brengen.
    Colas ontbloot het probleem van de derivatenmarkt aan de hand van de vereisten die gesteld worden aan de onderpanden (“collateral”) voor dergelijke handel. Die voldoen nu niet omdat zij veelal een “illiquide” waarde hebben. Dat betekent dat prijzen – omdat er nagenoeg niet in gehandeld wordt – onbekend zijn en geschat moeten worden. Zodra een meer liquide onderpand ter dekking van derivatencontracten wordt geëist, wat gebruikelijk is via beurshandel, dan valt een vlucht in Amerikaans schuldpapier te verwachten omdat die als onderpand wel “liquide” zijn en een voor iedereen duidelijke waarde hebben. Het gevolg is dan dat er een vlucht in kort Amerikaans schuldpapier te verwachten valt. Een vlucht die volgens Colas de hoeveelheid van dat korte Amerikaanse schuldpapier ruimschoots overtreft.. 

  • Greater Global Risk Now Than At Time Of LTCM

    In lijn van bovenstaande analyse over de derivatenmarkt is ook de waarschuwing van Janet Tavakoli er één om niet te missen. Tavakoli kan het weten, zij waarschuwde al voor de problemen met gestructureerde schuldpapieren ruim voordat die zouden ontstaan. Zij waarschuwt opnieuw: de risico's die hedge funds nemen zijn even groot als toen het hedge fund LTCM zich eind jaren negentig opblies. Toen LTCM omviel bleek de schok die dit teweeg bracht wereldwijd grote consequenties te hebben. Dit maal zijn de risico's voor een dergelijke schok niet alleen even groot (en zo niet groter), maar is in potentie de impact ook vele malen meer destructief. Janet Tavakoli legt dit uit. 

    http://www.ft.com/intl/cms/s/0/25160bee-fc37-11db-93a4-000b5df10621.html#axzz1OoZWZ3LQ

  • OPEC talks break down, no deal to lift oil supply

    Ondanks de hoge olieprijzen hebben de OPEC lidstaten niet besloten de productie te verhogen. Iran, Venezuela en Algerije zouden hier een stokje voor hebben gestoken.

    http://www.reuters.com/article/2011/06/08/us-opec-idUSTRE75715L20110608

    De Wall Street Joual ziet in het mislukken van de besprekingen van de OPEC de spanningen tussen Iran en Saoedi-Arabië oplopen. De verwachting is dat de Saoedi's unilateraal zullen beslissen om de productie te verhogen, iets dat zij kunnen vanwege hun reservecapaciteit. Volgens een insider heeft deze bijeenkomst het einde ingeluid van het OPEC quota-systeem. 

    http://online.wsj.com/article/SB10001424052702304259304576373150163060100.html

    De ontwikkelingen met OPEC komen op een wel zeer gespannen moment. De excessieve monetaire inflatie in Amerika, de stijging van de goudprijs en de relatie met olie , peak-oil, de aard van de termijnmarkten en de daarmee samenhangende speculatie, de politieke instabiliteit en de toenemende spanningen in het Midden-Oosten; al die zaken bij elkaar genomen zetten te denken. Wat de echte betekenis is zal moeten blijken; de onderstaande grafiek geeft de prijsontwikkeling van 1861-2010 en biedt daarmee een historische context voor de recente ontwikkelingen. 

  • We need an ‘Evil Plan’ to foil our own leaders

    Paul Farrell van MarketWatch kennen we van zijn scherpe stellingname. Hij roept nog net niet op tot een revolutie, maar geeft een onomwonden duidelijk advies aan zijn landgenoten: “bereid je voor op het ergste; ondanks de voorspelbaarheid van de aanstaande ineenstorting, het Amerikaanse leiderschap is doof”.

    http://www.marketwatch.com/story/we-need-an-evil-plan-to-foil-our-own-leaders-2011-06-07?pagenumber=2

  • Syrië: opstandelingen doden 120 militairen en veiligheidstroepen

    Na een zeer korte periode van schijnbare rust is afgelopen week de situatie in Syrië geëscaleerd. Afgelopen zondag heeft er zich weer een estig incident voorgedaan op de Golanhoogte, aan de grens tussen Israël en Syrië. Hierbij zijn tientallen Syrische demonstranten door het Israëlische leger gedood. Volgens Syrië werden bij dit incident 23 personen gedood en raakten circa 350 personen gewond. Op de zogenaamde Naksa-dag protesteren Palestijnen en Syriërs tegen de bezetting door Israël van de Golanhoogte. Bij een poging om de grens te bestormen werd door Israëlische militairen het vuur geopend. Het incident laat duidelijk zien hoe gespannen de situatie in de regio is. Israël heeft nu haar troepen aan de grens met Syrië in verhoogde staat van paraatheid gebracht. 

    Een nog estiger incident heeft zich direct op de dag na het vorige incident voorgedaan. Bij Jisr al Shughour werden afgelopen maandag en dinsdag bij gevechten tussen opstandelingen en Syrische veiligheidstroepen circa 120 man aan Syrische kant gedood. In de stad werd zwaar gevochten tussen goed bewapende opstandelingen en de ordetroepen. Het regime van Assad heeft twee brigades ingezet om de tegenstand in de regio te breken. De westelijke kuststrook geldt als de machtsbasis van het regime. Voor Assad vormt deze ontwikkeling dus een teken aan de wand; de onrust is nog lang niet voorbij en dit incident laat duidelijk zien dat ook de kuststrook gevaar loopt. Het noordwesten van het land tussen de steden Homs, Hama en Latakia dreigt in handen van de opstandelingen te vallen.

    Op de kaart hierboven zijn de christelijke enclaves te zien waar Jisr al Shughour deel vanuit maakt. Syrië beschuldigt nu de Christenen in Libanon ervan deze groep bewapend te hebben, maar waarschuwt ook Turkije geen steun te geven aan de opstandelingen van wie een aantal naar Turkije is gevlucht. Erdogan heeft echter verklaart dat de Turkse grens voor vluchtelingen open blijft. De verhoudingen tussen Turkije en Syrië staan onder druk en dat is het gevolg van de toenemende druk van de VS op Turkije om een meer pro-Westers standpunt in te nemen in de controverse rond Libië en Syrië. Turkije is daarmee bij het conflict in Syrië betrokken geraakt.

  • Moskou wijst VN resolutie tegen Syrië scherp af

    De situatie in Syrië heeft geleid tot een keiharde diplomatieke confrontatie tussen de VS en het Westen en Rusland en China. Syrië is het gebied waar de drie grootmachten zich schrap zetten en wat de test zal zijn voor de betrekkingen tussen deze drie. De gevolgen van een verslechtering van de betrekkingen tussen de grootmachten zal op tal van terreinen gevolgen hebben voor de gehele wereld. Het gaat erom of er een nieuwe koude oorlog kan worden voorkomen. De door het Westen voorgestelde VN resolutie tegen Syrië wordt door China en Rusland afgewezen. Maar ook landen als Brazilië, India, Zuid-Afrika en Libanon wijzen een dergelijke resolutie van de hand. De zogenaamde BRICs landen vormen daarmee meer en meer één front tegenover de VS en het Westen. Libanon probeert een overslaan van het conflict naar het eigen land te voorkomen.
    Er wordt hoog spel gespeeld en de geopolitieke belangen van de betrokken partijen zijn groot. De VS wil het ingezette beleid ten koste van alles doorzetten en China en Rusland willen dit beleid ten koste van alles stoppen. Een herhaling van de situatie rond Libië zal door Rusland en China niet worden geaccepteerd. 

  • EU voegt zes havens in Libië aan sanctielijst toe, Peking onderhandelt

    Na Rusland heeft ook China actie ondeomen met betrekking tot Libië. Afgezanten van de Libische regering hebben in Peking gesprekken gevoerd en vertegenwoordigers van de Libische rebellen zijn eveneens in Peking uitgenodigd voor gesprekken. Zowel Rusland als China zetten dus in Libië in op onderhandelingen en het bereiken van een wapenstilstand. Dit staat lijnrecht tegenover het in gevolgde beleid van de VS en de Eu in Libië. Zij zetten in op het verder opvoeren van de luchtaanvallen en steun aan grondacties van de rebellen. Ook financiële steun wordt er door het Westen aan de oppositie in Libië gegeven. Opmerkelijk is dat de EU zes havens in het westen van het land – het gebied dat door Gaddafi wordt gecontroleerd – gaat blokkeren en zo de export van olie door Gaddafi verhindert. Tegelijkertijd zijn de rebellen begonnen met het leveren van olie aan de VS.
    Het is duidelijk welke posities het Westen en Rusland en China in dit conflict innemen. Het is eveneens duidelijk dat het conflict op de grond in Libië nog langere tijd zal voortduren. Als het Westen een beslissing wil forceren dan zal dat met een grootschalige inzet van grondtroepen moeten gebeuren. Dit zou dan wel de verhoudingen met Rusland en China verder op scherp zetten. Het is onzeker of het Westen bereid is de politieke en financiële kosten van een grondoorlog te dragen. Voorlopig hoopt men een regime-change met aanhoudende intensieve bombardementen te bereiken. Het gevecht oom Libië is dus nog in volle gang.

  • Iran stuurt onderzeeërs naar Rode Zee

    Ondertussen neemt ook de druk op Iran weer toe. De onrust in de Arabische wereld heeft Iran extra waakzaam gemaakt. Het land heeft vorige week verklaard de groepen die verandering in de Arabische wereld willen en daarbij niet inzetten op steun door de VS te willen gaan steunen. Daarbij moet natuurlijk in eerste instantie gedacht worden aan de situatie in Bahrein waar de Shiitische meerderheid in opstand is gekomen tegen het regime. Het is natuurlijk duidelijk dat Iran er terdege rekening mee houdt dat zij de volgende is die aangepakt gaat worden. Tegen deze achtergrond moet dan ook de beslissing gezien worden dat er onderzeeërs naar de Rode Zee gestuurd worden. Iran wil voor alle zekerheid haar verdediging zo veel mogelijk naar voren leggen en inlichtingencapaciteit omtrent vlootbewegingen in de regio die op een aanval kunnen duiden opbouwen. Iran is er dus niet zeker van of er deze keer een aanval op het land wordt ingezet. Men schat de situatie deze keer duidelijk als dreigender in dan de afgelopen jaren.
    Deze week hebben Iraanse militairen in het zuidwesten van het land een groep van paramilitaire Koerdische organisatie Komalah veietigd. Iran beschuldigt de groep ervan banden te onderhouden met Amerikaanse inlichtingendiensten. In de regio hebben zich de laatste tijd meerdere keren gevechten voorgedaan tussen Koerdische rebellen en Iraanse veiligheidstroepen. Ook hier neemt de spanning toe. Iran blijft aan het nucleaire programma vasthouden en breidt dit nu sterk uit met heieuwde Russische steun.

  • Raketschild: Rusland waarschuwt voor nucleaire wapenwedloop

    De ontwikkelingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten hebben de verhoudingen tussen de VS enerzijds en Rusland en China anderzijds duidelijk op scherp gesteld. De confrontaties tussen de drie grootmachten spelen zich af in Libië, Syrië en nu ook rond Iran. De geopolitieke belangen en doelen van de drie grootmachten zijn in het geding. Rusland en China hebben er beide geopolitiek belang bij om de Kaspische Zee regio en Centraal-Azië vrij te houden van Amerikaanse invloeden. In eerste instantie gaat het hierbij om de controle over de energiebronnen en de transportlijnen in dit gebied. Maar degene die in dit gebied militaire steunpunten heeft, beheerst in feite Rusland en China. De VS heeft als geopolitiek doel in dit gebied steunpunten te verwerven en zo langere tijd als enige grootmacht over te blijven. Iran en Afghanistan vormen daarbij belangrijke springplanken. Afghanistan staat al onder controle van de VS.
    Rusland en China doen er alles aan om dit tegen te gaan en dus kunnen confrontaties met de VS niet uitblijven. Die vinden nu ook plaats. Tegen deze achtergrond moeten dan ook de Russische bezwaren gezien worden tegen het raketschild van de VS, de expansie van de NATO en de EU naar het oosten en de positie die het land inneemt in de controverse rond Iran. De laatste weken zien we steeds meer en steeds scherpere confrontaties rond deze items tussen de VS en Rusland. Dat kan ook gezegd worden over de relatie tussen China en de VS waar Iran en de situatie in Pakistan de hoofdrol spelen. Het ziet er niet naar uit dat deze confrontaties in de komende weken zullen afnemen; eerder het tegenovergestelde en dus zullen toenemen..