Categorie: Economie

Economisch Nieuws

  • Poll: Gelooft u in het wegstrepen van schulden?

    Vorige week schreven we over een nieuw rapport van het IMF, waarin Reinhart en Rogoff waarschuwen voor het wegstrepen van schulden. Deze methode is in het verleden wel vaker toegepast en zou in de nabije toekomst opnieuw plaats kunnen vinden. Maar is de Westerse wereld wel klaar voor dergelijke maatregelen? De ‘bail-in’ is vervelend voor de meest vermogende mensen, maar een 10% spaardersheffing zou een veel grotere groep raken…

    Wat denkt u bij het lezen van dit soort berichten? Graag uw mening!

    [polldaddy poll=7699810]

  • Lezers Marketupdate verwachten weinig van tapering

    Lezers van Marketupdate verwachten dat de tapering van de Federal Reserve slechts van korte duur is. Uit onze peiling van eind vorig jaar gaf bijna 70% van de respondenten aan dat het monetaire stimuleringsprogramma van de centrale bank weer zal worden opgeschroefd naar meer dan $75 miljard. Een kleine twintig procent denkt dat de tapering wordt voortgezet en dat de monetaire stimulering in de loop van 2014 wordt afgebouwd naar $50 tot $75 miljard per maand. Iets meer dan vijf procent is van mening dat de Amerikaanse centrale bank eind 2014 weer staatsobligaties en hypotheken terug kan verkopen aan de markt en dus van de balans kan halen. De resterende ~5% denkt dat de tapering wordt voortgezet naar minder dan $50 miljard per maand.

    Meeste Marketupdate lezers verwachten geen verdere tapering

    Meeste Marketupdate lezers verwachten geen verdere tapering

  • Video: Wim Boonstra over de oorsprong van geld

    Op het YouTube kanaal van Me Judice staan veel interessante video’s over de economie en over het geldsysteem. In het volgende fragment legt Wim Boonstra van de Rabobank uit wat de herkomst van ons geld is. Boonstra is van mening dat de geldschepping in handen moet blijven van banken, omdat de geschiedenis heeft uitgewezen dat deze taak niet aan overheden kan worden overgelaten. Zodra overheden controle kunnen uitoefenen op de geldhoeveelheid en op het beleid van centrale banken kan de situatie snel uit de hand lopen, aldus de hoofdeconoom van de Rabobank.

    Wim Boonstra, tevens hoogleraar economisch en monetair beleid aan de VU, wijst op de pro-cyclische aard van ons geldsysteem. In een opgaande conjuctuur worden er veel kredieten verstrekt, is er relatief weinig werkloosheid en is dus ook de kwaliteit van het krediet goed. Deze omstandigheden verkleinen het vermeende risico voor de banken, waardoor ze nog meer geld uit kunnen lenen. Dit is een zichzelf versterkend effect in het geldscheppingsproces, aldus Boonstra. Om dat af te remmen moeten banken in vervolg meer vermogensbuffers opbouwen in een opgaande fase van de economie, zodat er minder kredieten verstrekt worden.

  • Dertig jaar dalende rente

    De volgende grafiek laat het renteverloop van de Amerikaanse 10 jaars staatsobligaties zien. Ten tijde van de ingreep van Paul Volcker aan het begin van de jaren ’80 om de hoge inflatie tegen te gaan steeg de yield op de staatsobligaties naar een piek van 15,8%. Sindsdien is de rente onder de voorzitters Alan Greenspan en Ben Bernanke continue verlaagd. Welk pad zal de nieuwe voorzitter van de Federal Reserve vanaf begin februari inslaan?

    Renteverloop-American-treasury

  • Economie nog steeds belangrijkste topic in de VS

    Met welke onderwerpen houden de Amerikanen zich het meest bezig? Stipt op nummer één komt de economie, gevolgd door aanverwante zaken als de werkloosheid en het begrotingstekort. De economie was ook in 2004, 2008 en 2010 al het meest besproken onderwerp in de VS, maar het begrotingstekort heeft zich omhoog gewerkt van de achtste plaats in 2004 naar de derde plaats in 2013.  Consequent onderaan het overzicht staan klimaatverandering en de infrastructuur. Ook wapens blijken geen hot topic te zijn onder de meeste Amerikanen… Het volgende overzicht komt van Thirdway.org.

    Welke onderwerpen houdt de Amerikanen het meeste bezig?

    Welke onderwerpen houdt de Amerikanen het meeste bezig? (Klik voor grotere versie)

  • Banken lenen geen reserves uit!

    Velen maken zich zorgen over de Quantitative Easing (QE) van de Amerikaanse centrale bank. Door het stimuleringsprogramma van de Federal Reserve groeien de overtollige reserves op de bankbalansen, reserves die zich ophopen tot een ‘stuwmeer’ van potentiële inflatie. Maar is dat wel een juiste voorstelling van zaken?

    Quantitative Easing

    Iedere maand koopt de Federal Reserve tientallen miljarden dollars aan hypotheekleningen en Amerikaanse staatsobligaties van banken onder het QE programma. Dit stimuleringsprogramma is in feite niets meer of minder dan een uitruil van activa. De centrale bank koopt het schuldpapier van de banken en geeft daar tegoeden bij de centrale bank voor terug, de zogeheten Excess Reserves. Deze digitale tegoeden parkeren banken bij de Federal Reserve en komen dus niet in de economie terecht. Wat banken in feite doen met QE is het anders indelen van hun portefeuille. Bezittingen dit eerst werden aangehouden in de vorm van hypotheekleningen en staatsobligaties worden nu vervangen door reserves.

    De onderstaande balans is een vereenvoudigde weergave van de balans van een commerciële bank. De activa zijde van de balans bestaat uit drie componenten: reserves, leningen en obligaties. Als de Federal Reserve hypotheekleningen en staatsobligaties koopt van de bank daalt de hoeveelheid Loans (L) en de Bond Holdings (B). In ruil daarvoor krijgt de bank een tegoed bij de centrale bank voor hetzelfde bedrag, een stijging in de Reserves (R). Zoals u ziet verandert door QE alleen de samenstelling van de balans van commerciële banken en niet de omvang van de balans.

    Verandering balans commerciële bank door QE

    Verandering balans commerciële bank door QE (Bron: S&P)

    De balans van de centrale bank groeit wel door QE, omdat ze de staatsobligaties en hypotheekleningen koopt met nieuwe middelen die uit het niets gecreëerd worden. Dit zijn de Excess Reserves die banken krijgen in ruil voor het schuldpapier. Hieronder ziet u hoe de balans van de centrale bank verandert door QE. Aan de activa zijde groeien de bezittingen (staatsobligaties en hypotheekleningen) en aan de passiva zijde van de balans groeien de verplichtingen aan commerciële banken in de vorm van tegoeden (Excess Reserves).

    Verandering balans centrale bank door QE

    Verandering balans centrale bank door QE (Bron: S&P)

    Dat er bijna een één op één relatie bestaat tussen het stijgende balanstotaal van de Federal Reserve en de overtollige reserves van commerciële banken bij de centrale bank wordt geïllustreerd door de volgende grafiek. Het geld dat de Federal Reserve 'in de economie pompt' komt dus helemaal niet in de economie terecht. Het blijft binnen het banksysteem als een reserve en heeft daardoor geen directe invloed op de consumentenprijzen. Vandaar dat ook in de VS de inflatie nog niet uit de hand is gelopen.

    Onderstaande grafiek is eigenlijk de weerspiegeling van de mutaties op de centrale bank balans, zoals we die hierboven hebben weergegeven. De rode lijn geeft de totale bezittingen van de centrale bank weer, waar de honderden miljarden dollars aan hypotheekleningen en staatsobligaties onder vallen. De zwarte lijn geeft de hoeveelheid Excess Reserves weer, de tegoeden die commerciële banken hebben bij de Federal Reserve.

    Overtollige reserves bij de Fed loopt in lijn met groeiend balanstotaal door QE

    Overtollige reserves bij de Fed loopt in lijn met groeiend balanstotaal door QE

    Hoe creëren banken een lening?

    We weten nu dat banken overtollige reserves bij de Federal Reserve opstapelen als gevolg van het QE programma. Maar in hoeverre heeft dat impact op de manier waarop banken geld uitlenen aan bedrijven en consumenten? Een voorbeeld... Op het moment dat iemand zijn handtekening zet onder een lening van €10.000 wordt dat bedrag door de bank bijgeschreven op de balans als zijnde een lening aan de activa zijde (Loan). De bank heeft immers een vordering van €10.000 (plus rente) op de persoon die de lening aan gaat. Tegelijkertijd krijgt deze persoon een bedrag van €10.000 bijgeschreven op zijn rekening (Deposit). De lening wordt niet gecreëerd uit de reserves en ook niet uit de bestaande banktegoeden van spaarders. In feite creëren leningen spaartegoeden en is al het spaargeld in de oorsprong als een lening door commerciële banken gecreëerd.

    Dit gebeurt er op het moment dat een bank een nieuwe lening uitgeeft

    Dit gebeurt er op het moment dat een bank een nieuwe lening uitgeeft (Bron: S&P)

    Waarvoor dienen de reserves dan wel?

    Banken moeten reserves aanhouden voor het geval iemand geld van de bankrekening wil halen. De bank heeft munten en bankbiljetten nodig zodra iemand geld van zijn of haar bankrekening wil opnemen via de pinautomaat of aan de balie. Die munten en bankbiljetten haalt een commerciële bank bij de centrale bank en daar gebruikt ze haar reserves voor. Op de balans van de centrale bank ziet dat er als volgt uit.

    Reserves bij centrale bank dalen bij toename geld in circulatie

    Reserves bij centrale bank dalen bij toename geld in circulatie (Bron: S&P)

    Chartaal en giraal geld

    Een commerciële bank heeft dus reserves nodig voor zover klanten een voorkeur hebben voor contant geld. Zo lang het geld in girale vorm circuleert in de economie hoeft er dus helemaal geen aanspraak te worden gemaakt op de reserves van banken. Daar ligt de relatie tussen de reserves en het geld dat banken uitlenen. De reserves dalen als de vraag naar contant geld in de economie toeneemt en de reserves nemen toe als de behoefte aan contant geld afneemt.

    Als iemand geld leent van bank A en dat geld gebruikt om een digitale betaling te verrichten aan iemand die een rekening heeft bij bank B, dan is er zelfs helemaal geen verandering in de reserves in het banksysteem. Wanneer iemand bij bank A een bepaald bedrag contant opneemt en dat geld vervolgens weer gestort wordt bij bank B, dan is er slechts tijdelijk een verandering geweest in de hoeveelheid reserves.

    Voor het banksysteem als geheel kan de hoeveelheid reserves alleen dalen voor zover de klanten van de bank geld van hun rekening halen en dat in de vorm van contant geld bewaren buiten het banksysteem. Het is dus vrijwel onmogelijk voor een commerciële bank om al haar overtollige reserves uit te lenen, ook al zou ze dat willen... Laat staan dat het banksysteem als geheel in staat is om de overtollige reserves weg te werken middels leningen aan particulieren en bedrijven!

    De overtollige reserves in het banksysteem kunnen wel verkleind worden zodra de centrale bank besluit om het QE programma terug te draaien (staatsobligaties en hypotheekleningen terug op de markt brengen). Maar of dat ooit gaat gebeuren...?

    Reserves vormen geen rem op kredietcreatie banken

    De hoeveelheid reserves vormt in het moderne banksysteem geen rem op de kredietcreatie. Centrale banken zorgen ervoor dat er genoeg reserves in het banksysteem zijn, zodat de interbancaire rente op het niveau blijft dat de centrale bank zegt te willen handhaven. In het geval van de Federal Reserve worden er dus voldoende reserves beschikbaar gesteld door de centrale bank om de rente op de interbancaire markt op 0 tot 0,25 procent te houden.

    Banken lenen geen reserves uit en doordat de centrale bank een bepaalde korte rente nastreeft zal er dus ook geen tekort aan reserves ontstaan binnen het banksysteem. Als blijkt dat banken teveel kredieten verstrekken en potentieel meer reserves nodig hebben, dan kan de centrale bank interveniëren door minder reserves aan te bieden. In dat geval stijgt de rente en wordt het weer minder aantrekkelijk om geld te lenen.

    Op dit moment wordt de kredietcreatie door banken in de Verenigde Staten dus niet beperkt door de hoeveelheid reserves. Omgekeerd geldt dat een voortzetting van het QE programma door de Federal Reserve (en dus een toename van de overtollige reserves van banken) ook geen impuls zal geven aan de vraag naar kredieten vanuit de reële economie. De rente is immers al zeer laag en kan niet veel verder omlaag worden gebracht.

    Omdat de monetaire stimulering van de Federal Reserve een drukkend effect heeft op de rente wordt het voor consumenten en bedrijven goedkoper (en dus aantrekkelijker) meer krediet op te nemen. Indirect heeft dat dus wel een effect op de inflatie, omdat een toename in het aantal kredieten een prijsopdrijvend effect kan hebben.

    Conclusies

    Uit bovenstaande kunnen we de volgende drie conclusies trekken.

    1. Banken lenen geen reserves uit: Ze creëren nieuwe leningen en daarmee tegelijkertijd nieuwe tegoeden. Voor die tegoeden moeten ze reserves aanhouden. Het geld voor die nieuwe leningen komt 'uit het niets' en is alleen gedekt door de belofte van de lener om terug te betalen.
    2. Reserves zijn geen stuwmeer van inflatie: De capaciteit van banken om kredieten te verstrekken werd al niet beperkt door de hoeveelheid reserves. Meer reserves bij de rente van bijna 0% stimuleren banken niet om meer uit te lenen.
    3. QE heeft geen direct effect op inflatie: De Quantitative Easing van de centrale bank is een uitruil van staatsobligaties en hypotheekleningen voor tegoeden bij de centrale bank. Er sijpelt niet rechtstreeks geld door naar consumenten en bedrijven. Indirect draagt QE wel bij aan meer kredietverlening, doordat de lange rente kunstmatig laag wordt gehouden.

    Excess Reserves: Niet een stuwmeer van dollars die klaar liggen om uitgeleend te worden...

    Excess Reserves zijn geen stuwmeer van dollars die klaar liggen om uitgeleend te worden...

    Bron: Repeat After Me: Banks Cannot And Do Not "Lend Out" Reserves (Standard & Poor's)

  • Van Grote Depressie naar Grote Malaise

    De wereldeconomie heeft inderdaad met goed gevolg 2013 doorstaan. En volgens sommigen staan we in 2014 aan de vooravond van een definitieve doorbraak naar herstel. Dat is misschien toch wat aan de optimistische kant. Het kan ook het geval blijken te zijn, dat de wereld weliswaar ontsnapt is aan de Grote Depressie II, maar dat we daarvoor in de plaats getrakteerd worden op de Grote Malaise.

    Ongunstig

    De voortekenen zijn wat dat betreft niet gunstig. In de VS herstelt weliswaar de banengroei, maar de inkomens van de mannelijke beroepsbevolking ligt nu op het zelfde niveau als veertig jaar geleden. In Europa is de recessie overwonnen, maar tegen welke prijs? In Griekenland en Spanje is 50% van de jeugd werkloos en volgens het IMF zal de werkloosheid in Spanje nog jarenlang op een niveau van 25% blijven hangen. Hoezo herstel?

    Onvermogen

    Ondanks deze magere resultaten overheerst vreemd genoeg in Europa een gevoel van tevredenheid. Dat brengt het broodnodige proces van hervormingen in gevaar. Dat is nu al merkbaar bij het inrichten van de Bankenunie. Er wordt bijvoorbeeld niet meer gesproken over een depositogarantiesysteem op Europees niveau of de invoering van eurobonds. Niets van dat alles. Het beleid faalt, maar de politiek leunt zelfgenoegzaam achterover. Hetzelfde beeld zien we in de VS. Daar zijn democraten en republikeinen zo gepolariseerd, dat er van echt beleid maken geen sprake meer is. De republikeinen deinsden er zelfs niet voor terug het land failliet te laten gaan. Maar zelfs als ze elkaar wel zouden verstaan, dan nog is het beleid hopeloos. In 2014 komt er een nieuwe ronde bezuinigingen op gang, die de economie 1 à 2 procent groei gaan kosten, zodat er slechts een matig tempo van groei overblijft.

    Vertraging

    En dan zijn er nog de groeidiamanten van weleer, de Opkomende Markten. Ook daar valt de groei in 2014 verder terug om overigens uiteenlopende redenen. In India is vooral politiek onvermogen een belangrijke oorzaak en in Brazilië wijd verspreide ontevredenheid over de aanhoudende armoede en ongelijkheid. Het was wel opvallend, dat vooral de sterk gegroeide middenklasse het voortouw nam in de protesten. En zelfs China ontkomt niet aan een groeivertraging en het negatieve effect ervan ondervinden exporteurs van grondstoffen dagelijks aan den lijve. Het goede nieuws is hier echter,dat het land een groeitempo nastreeft, dat ook op langere termijn houdbaar is. Daar zal op den duur de hele wereld van profiteren.

    Malaise

    Het fundamentele probleem in 2013 was dat van het ontbreken van een geaggregeerde vraag. Niet dat die er niet was. Er is nog steeds behoefte aan infrastructuur. Er is ook een groeiende noodzaak landen voor te bereiden en toe te rusten op het voortgaande proces van klimaatverandering. Maar het huidige private financieel stelsel schiet danig tekort om overschotten daarheen te brengen, waar ze goed werk kunnen doen. Vooralsnog is er geen institutie die daar verandering in kan of wil brengen. Het ziet er trouwens niet naar uit, dat er in 2014 veel verandering komt in het hierboven geschetste scenario. Trouwens, het is nog maar de vraag of dit in een later stadium wel gaat gebeuren. Beleidselites op zowel nationaal en internationaal niveau lijken blind of bang voor het doorvoeren van de noodzakelijke hervormingen om een betere toekomst mogelijk te maken. De malaise zal dus blijven aanhouden, ook in 2014. Wellicht dat men over enkele decennia over deze jaren spreekt als de tijd van de gemiste kansen!

    Het straatbeeld van de Depressie uit de jaren '30
    Het straatbeeld van de Depressie uit de jaren ’30

    Bron: Joseph E. Stiglitz, the Great Malaise Drags on, Project Syndicate, January 5 2014

    Stuur uw opmerkingen en kritieken naar [email protected]

  • Steve Keen: “Veel economen zien impact schulden over het hoofd”

    Volgens econoom Steve Keen zagen veel economen de grootste financiële crisis sinds de Grote Depressie niet aankomen, omdat er in hun modellen geen rekening werd gehouden met de impact van (met name private) schulden. Steve Keen is van mening dat de private schuldengroei juist de veroorzaker is van economische depressies, omdat de consumptieve bestedingen en investeringen inzakken op het moment dat de kredietgroei afzwakt. Dat is wat Steve Keen al in 2005 voorzag en wat enkele jaren later ook gebeurde.

    Volgens Steve Keen bestaat er nog steeds een foutieve economische theorie dat private schulden geen invloed hebben op de economie. Volgens die theorie nemen private schulden koopkracht weg bij de partij die het geld verstrekt, maar in het moderne banksysteem is dat helemaal niet het geval. Iedere lening van de bank is volledig nieuw geld dat in de economie gespendeerd kan worden, maar daarvoor wordt geen geld of koopkracht weggenomen bij een ander.

    Schulden stimuleren economische groei

    De schuldgroei staat dus bijna parallel aan meer bestedingen, met als gevolg dat er volgens Steve Keen een causaal verband bestaat tussen schulden en economische activiteit en activaprijzen. En juist dat private schuldenprobleem is helemaal niet opgelost sinds het uitbreken van de financiële crisis. Sterker nog, in landen waar de economie weer wat aantrekt en waar de overheden een stimulerend beleid voeren nemen de private schulden alweer toe. Bekijk ook het college dat Steve Keen in december hield voor de Duisenberg School of Finance.  

  • Angst voor hyperinflatie verdwijnt uit beeld?

    Sinds het begin van de financiële crisis begeven centrale banken zich op glad ijs. In een poging schulddeflatie te vermijden werd er volop liquiditeit verstrekt aan het banksysteem. Het beruchte Quantitative Easing en het TARP programma hebben de balans van de Amerikaanse centrale bank in de loop der jaren met enkele biljoenen opgeblazen. Ook andere centrale banken, zoals die van Japan, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk, hebben ‘de geldpers’ aangezet om het financiële systeem te stutten. Maar zijn al deze maatregelen niet een voorbode voor een ongekende hyperinflatie?

    Niet als we naar de cijfers van Google kijken! De volgende grafiek is afkomstig van Google Ngram en laat zien hoe vaak het woord ‘hyperinflation‘ gebruikt werd in alle boeken die tussen 1900 en 2008 verschenen en die Google gedigitaliseerd heeft. Zoals u ziet speelde het onderwerp hyperinflatie het meest aan het begin van de jaren negentig, een tijdperk waarin veel landen geplaagd werden door een valutacrisis. Denk bijvoorbeeld aan Joegoslavië, Armenië, Turkmenistan, Peru, Bosnië-Herzegovina, Congo, Rusland, Moldavië, Georgië, Tadzjikistan en tal van anderen (zie deze tabel).

    In de boeken die later gepubliceerd werden kwam het woord hyperinflatie steeds minder vaak voor. Onderstaande grafiek laat de neergaande trend goed zien.

    Hyperinflatie verdwijnt uit het beeld

    Hyperinflatie verdwijnt uit het beeld (Bron: Google Ngram)




    Google Trends

    Nu vraagt u zich misschien af hoe relevant deze grafiek nog is, aangezien de data stopt in 2008. Juist die jaren na de crisis zijn interessant. Is er sinds het begin van de crisis meer geschreven over hyperinflatie? Of leeft dit fenomeen nog steeds niet in de maatschappij? Om dit gat op te vullen gebruiken we data van Google Trends. Daarmee kan men opzoeken hoe vaak een bepaald zoekwoord sinds 2004 is gezocht op de zoekmachine van Google.

    Hyperinflatie in Google Trends

    Hyperinflatie in Google Trends

    Angst voor hyperinflatie steeds kleiner?

    De verzamelde gegevens van Google laten zien dat er eind 2008 en begin 2009 even meer belangstelling was voor hyperinflatie en dat de belangstelling piekte in maart van 2009. Niet geheel toevallig de maand waarin de aandelenkoersen op het absolute dieptepunt stonden! Sindsdien is de angst voor inflatie langzaam weer naar de achtergrond verdwenen.

    Op basis van deze twee grafieken kunnen we concluderen dat de angst voor hyperinflatie vandaag de dag kleiner is dan in 2009 en ook kleiner is dan aan het begin van de jaren negentig, ondanks al dat ‘geld drukken’ door centrale banken!

  • Huizenprijzen in Verenigd Koninkrijk stijgen met £1.131 per maand

    Waarom zou je nog geld sparen als je huis iedere maand bijna €1.000 meer waard wordt? Dat is de realiteit op de huizenmarkt in het Verenigd Koninkrijk, waar de huizenprijzen het afgelopen jaar met gemiddeld 8,4% zijn gestegen. Waren de huizen in het Verenigd Koninkrijk begin 2013 nog £162.245 waard, aan het einde van het jaar werd de gemiddelde woning al getaxeerd op £175.826. In Londen stegen de gemiddelde huizenprijzen in een jaar tijd met bijna 15%, van £300.361 naar £345.186. Volgens berekeningen van de Telegraph betekent dat een waardestijging van omgerekend £1.131 per maand voor een gemiddelde woning en zelfs bijna £4.000 per maand voor een woning in Londen!




    Stijgende huizenprijzen

    De huizenprijzen in het Verenigd Koninkrijk stijgen door een stimulerend beleid van de regering en de Bank of England. Met het ‘Help to Buy‘ programma stuurt de overheid actief aan op het verstrekken van meer kredieten, waardoor de huizenmarkt stevig de wind in de rug heeft. Ook is de rente al een lange tijd extreem laag, waardoor de maandlasten verder verlaagd worden ten gunste van de huiseigenaar met hypotheek.

    De prijsstijging was het sterkste in het zuidoosten van het Verenigd Koninkrijk, maar sijpelde de laatste tijd ook door in de meer landelijke regio’s. Toch gaan de prijzen niet overal even hard omhoog, want in het meest noordelijke deel van het land stegen de prijzen het afgelopen jaar met slechts 1,9%.

    Met een prijsstijging van 8,4% in een jaar tijd kan men zich de vraag stellen of de huizenmarkt in een bubbel zit. Maar dat lijkt nog niet het geval te zijn als je kijkt naar de verhouding tussen de huizenprijzen en de inkomens (zie grafiek). Hoewel de prijzen in verhouding tot het inkomen hoger zijn dan het gemiddelde over de afgelopen dertig jaar, liggen ze momenteel nog steeds ruim onder het record van 2007. Dat de huizenprijzen zo snel stijgen komt ook voor een belangrijk deel door de extreem lage rente, waardoor de maandlasten lager uitvallen en waardoor potentiële huizenkopers een hogere hypotheek kunnen financieren.

    Huizenprijzen versus inkomen in het Verenigd Koninkrijk

    Huizenprijzen versus inkomen in het Verenigd Koninkrijk (Bron: Nationwide, via de Telegraph)

  • Radar interviewt Han de Jong (ABN)

    Radar sprak met Han de Jong van de ABN Amro voor de documentaire “De Schuldvraag”. Beide delen van deze documentaire verschenen eind vorig jaar op televisie en op internet. Ook op Marketupdate hebben we hier over geschreven (deel 1 en deel 2). Maar zoals dat gaat met documentaires wordt er in het beeldmateriaal geknipt.

    Gelukkig is het interview van Antoinette Hertsenberg met Han de Jong ook integraal opgenomen en online te vinden op de website van de ABN Amro. In deze video legt Han de Jong in zeer begrijpelijke woorden uit hoe een bank werkt en dat geld niet helemaal ‘uit het niets’ wordt gecreëerd, zoals veel mensen beweren. Een informatieve video waar Han de Jong zonder al teveel moeite uitlegt wat hij ook voor de crisis al lang wist.

    Werkt de video niet? Klik dan hier!