Obama zit in de zak van Wall Street en staat op het punt om Larry Summers als kandidaat naar voren te schuiven als kandidaat om Robert Zoellick op te volgen als baas bij de Wereldbank. Summers was het brein onder president Clinton die aan de wieg stond om Wall Street te dereguleren.
In de Verenigde Staten is een duidelijk patroon te herkennen als het aankomt op banken die fraude, valsheid in geschrifte, doelbewust verkeerd informeren van klanten en soortgelijke praktijken die klanten verliezen opleveren waarvan banken weet hebben. Dat patroon komt er heel simpel op neer dat er geschikt wordt. Uiteraard wordt nooit schuld erkend, zijn de overeengekomen afspraken over de afwikkeling “sealed” en niet publiek toegankelijk en staan de schikkingsbedragen in schril contrast met de geleden schade. Een drietal voorbeelden:
BNY Mellon Settles Part of Foreign-Exchange Trade Suit With U.S. (Business Week)
Leestip! In Citi appeal, who will speak for Rakoff? (Reuters legal)
Dat de Verenigde Staten en China verwikkeld zijn in meer dan een dialoog blijkt uit de recente handelssancties en de absurde nieuwe wetten omtrent intellectueel eigendom:
China: US sanctions on Chinese oil firm unreasonable (China Daily)
China urges U.S. to evaluate its efforts on IPR protection more objectively (China Daily)
In ander nieuws:
MF Global Told JP Morgan That Using Customer Funds Was Totally Okay (Business Insider)
IMF seeks $600 billion in new funds, G20 to discuss (Reuters)
World Bank was on risk of global recession (CNN Money)
“No Deal” – Greek Bondholders Do Not Think Agreement Can Be Reached Before “Crunch Date” (Zero Hedge)
Numbers Cited By SOPA Supporters May Be Fictitious (Zero Hedge)
Tot slot.
President Obama krijgt vanwege het tekenen van de National Defense Authoritization Act (NDAA) veel kritiek. In navolging van de NDAA komt er een nieuwe wet ter stemming die erin voorziet dat Amerikanen het Amerikaanse staatsburgerschap ontnomen kan worden. De Enemy Expatriation Act voorziet er in dat Amerikanen die deelnemen in of steun geven aan vijandigheden jegens de Verenigde Staten onder deze wet hun paspoort en hun rechten kwijt raken. Feitelijk worden Amerikanen daarmee statenloos gemaakt en kunnen daardoor niet terugvallen op hun rechten waaronder onafhankelijke toetsing van de rechter.
Chinezen worden soms bekritiseerd om hun kopieergedrag en gebrek aan originaliteit, maar kunnen wij ze dat wel verwijten? Veel Chinezen dromen immers van het welvaartsniveau dat we in Europa en Amerika hebben bereikt en grijpen daardoor alle kansen aan die zich voordoen om welvarender te worden. De jeugd trekt nog steeds massaal naar de stad, op zoek naar werk dat meer oplevert dan het werk op het platteland of een studie die ze meer kansen geeft op de arbeidsmarkt. Door de enorme economische groei die China doormaakt hebben Chinezen ook meer geld te besteden, geld dat in de afgelopen jaren vooamelijk richting de huizenmarkt stroomde. Daar komt nog eens speculatief geld uit het buitenland bij, van beleggingsfondsen die mee wilden profiteren van de stijgende huizenprijzen in China.
De investeringen in de vastgoedmarkt werden ook ondersteund door de hoge inflatie, die het gevolg is van de koppeling aan de Amerikaanse dollar. De dollars die Chinezen bedrijven ontvangen voor hun export moeten ze immers bij hun bank omwisselen voor Chinese yuan, waardoor de munt elk jaar minder waard wordt. Vastgoed wordt, net als in Europa en in de V.S., beschouwd als een investering die zich weet te corrigeren voor inflatie. Chinezen begonnen dus steeds meer geld in huizen te stoppen, gefinancierd met een hypotheek van de bank en met het kleine beetje spaargeld dat ze hadden verzameld. Als gevolg daarvan gingen de prijzen stijgen en begon de markt speculatieve vormen aan te nemen. Net als in Amerika trokken de stijgende huizenprijzen in China speculanten aan, mensen die een huis of appartement kochten met als enige doel om dat later weer door te verkopen voor een hoger bedrag.
De projectontwikkelaars deden hier net zo goed aan mee, want het leverde geld op en het was goed voor de werkgelegenheid. Complete steden werden uit de grond gestampt, met nieuwe woonruimte die was afgestemd op de speculatieve vraag. Er werden daarom ook veel teveel luxe appartementen gebouwd, die veel te duur waren ten opzichte van het gemiddelde inkomen van de Chinezen die deze appartementen zouden moeten kopen.
Er zijn inmiddels verschillende signalen dat het einde van de huizenmarktbubbel nabij is. Zo verschenen er op het blog van FT Alphaville verschillende artikelen die hier aandacht aan besteden (1 / 2 / 3), publiceerde de website chovanek.wordpress.com een tweedelig artikel over de Chinese vastgoedmarkt (deel 1 / deel 2) en zijn er YouTube tal van video's te vinden over onbewoonde steden en compleet lege winkelcentra en wegen.
De Chinese economie laat nog wel een sterke groei zijn, want met 8,9% groei ten opzichte van een jaar geleden overtreft het cijfer de groeiverwachting van 8,7%. Andere cijfers laten een heel ander beeld zien. Zo berichtte Reuters eerder deze week over de jaarlijkse investering in vastgoed in China, die in december 2011 maarliefst 40% lager was dan een maand eerder. De vastgoedinvesteringen groeien nog wel, maar december was met 12,3% een stuk slechter dan november, toen de groei van investeringen op 20,2% lag. Volgens Yao Wei, een econoom die werkzaam is bij Societe Generale in Hong Kong, geeft dit aan dat de Chinese groeicijfers van het eerste kwartaal van 2012 wel eens erg zouden kunnen tegenvallen. Wei houdt zelf rekening met een lagere groei van 8,3 procent in de eerste drie maanden van dit jaar.
Leegstand in nieuw gebouwde flats, de toegangswegen blijven daardoor leeg
Dat de huizenprijzen te hard zijn gestegen in verschillende grote steden blijkt uit de een artikel dat Bloomberg vorig jaar publiceerde. Vastgoedhandelaren zouden de prijzen van bepaalde appartementen flink hebben verlaagd, tot woede en frustratie van vroege kopers die met veel moeite het geld bij elkaar kregen om de koop te sluiten. Deze huizenbezitters betalen soms wel de helft van hun inkomen aan een hypotheek van de bank, terwijl ze ook nog eens spaargeld van zichzelf en van familie hebben ingelegd. Als projectontwikkelaars vervolgens de prijzen met 25% verlagen doet dat pijn. Zeker als huiseigenaren ontdekken dat de projectontwikkelaars en makelaars veel winst maken op de verkopen. De Chinese overheid probeert de stijgende huizenprijzen al wat af te remmen, door de banken te verplichten minder geld uit te lenen en meer inleg van de huizenkoper te vragen. In Beijing zouden huizenkopers nu al 30% aan eigen geld moeten inleggen om een hypotheek te krijgen op een huis of appartement. Een daling van de huizenprijzen zou goed zijn om de markt weer in evenwicht te brengen, maar een harde en verwoestende crash met de omvang van de vastgoedbubbel in de V.S. is nog steeds niet uit te sluiten.
In heel China zijn de huizenprijzen in de afgelopen tien jaar met gemiddeld 155% gestegen, maar in stedelijke gebieden was de stijging nog veel groter. In Shanghai verviervoudigden de huizenprijzen in tien jaar tijd. In november 2011 zakten de huizenprijzen in 33 van de 70 gemeten steden ten opzichte van een maand eerder. Volgens analisten van Credit Suisse zullen de huizenprijzen in China dit jaar met 10% zakken, maar volgens de econoom Huang Yiping die werkzaam is bij Barclays in Hong Kong kunnen de vastgoedprijzen wel 10 tot 30% zakken in 2012. Als er een serieuze daling komt van de huizenprijzen heeft de grootste bank uit China ook een groot probleem, want dan wordt volgens het IMF het onderpand onder 40% van alle uitstaande leningen geraakt.
Volgens het OECD (Organization for Economic Cooperation and Development) overschaduwd de vastgoedzeepbel in China de economische vooruitzichten. Naast de financiële problemen die voortvloeien uit dalende huizenprijzen kan er ook sociale onrust ontstaan, iets waar de Chinese overheid zich de meeste zorgen over maakt.
De website Business China bracht naar buiten dat er eind november 22% minder huizen verhandeld werden dan diezelfde periode een jaar geleden. De data zou ook laten zien dat er in 80% van de 35 grootste steden in China in november minder transacties waren dan een jaar geleden in diezelfde maand. In de Zuid-Chinese stad Shenzhen werden slechts 294 flats verkocht, een halvering ten opzichte van eenjaar eerder. Er zijn nog veel meer cijfers om op te noemen, maar daarvoor verwijzen we graag naar het uitgebreide verslag van Patrick Chovanec. Vaak weten beelden in één oogopslag een bepaalde trend te vatten, zoals onderstaande afbeelding. Deze troffen we aan op FT Alphaville en laat zien hoe de Chinese huizenprijzen veranderd zijn over de eerste tien maanden van 2011. De trend is duidelijk: in meer steden beginnen de prijzen te dalen, terwijl prijsstijgingen aan het eind van 2011 niet meer zo vanzelfsprekend waren als aan het begin van dat jaar.
Huizenprijzen stijgen in steeds minder Chinese steden, terwijl de dalingen steeds meer zichtbaar worden (bron: Bloomberg)
Een andere factor die gekoppeld is aan de vastgoedmarkt en die ook een rol kan gaan spelen is de verkoop van de grond. Volgens Patrick Chovanec heeft de Chinese regering onderzoek laten doen naar de opbrengsten die gemeenten opstrijken uit de handel in grond. Dat blijkt maar liefst 40% te zijn, een inkomstenbron die ook zal opdrogen als de vastgoedbubbel uiteenspat en projectontwikkelaars stoppen met bouwen. In het tweede deel van zijn analyse schrijft Chovanec over de omvang van de Chinese vastgoedsector, die minimaal 10% van het Chinese GDP vertegenwoordigd. De vastgoedsector groeide in 2010 met 30%, maar als die sector een jaar helemaal niet zou groeien zou dat ook een negatief effect hebben op het totale GDP. Dat zou kunnen zakken tot 5,5%, een waarde die door veel analisten en beurscommentatoren gezien zal worden als een 'harde landing'. En dan houden we nog niet eens rekening met een krimp van de werkgelegenheid in de Chinese vastgoedsector, want als dat gebeurt worden de cijfers nog veel slechter.
We hebben in de V.S. al gezien dat de totale schade aan de economie vele malen groter was dan louter de cumulatieve waardedaling van het vastgoed. Ook banken kwamen in de problemen, de werkloosheid begon te stijgen en aandelen van andere bedrijven begonnen ook te dalen. De schade die voort zal vloeien uit het knappen van de Chinese vastgoedbubbel mag dan ook niet gebagatelliseerd worden.
De Chinese huizenmarkt begint buitenproportionele vormen aan te nemen ten opzichte van de eigen economie (bron: HSBC)
De tragische documentaire van de Australische zender SBS Dateline. Deze hebben we eerder al eens laten zien op Marketupdate, maar voor wie dat bericht gemist heeft is de video absoluut het kijken waard!
In augustus domineerde de Amerikaanse politiek het wereldnieuws met de politieke impasse over het Amerikaanse schuldplafond. De VS hadden toen nog een triple A status van Standard&Poor's die kort na de verhoging werd verlaagd. Dat had alles te maken met de fictieve bezuinigingen die waren overeengekomen door Republikeinen en Democraten, want ondanks dat beweerd werd dat Amerika ging bezuinigen, werd er gesneden in geprojecteerde uitgaven en niet in daadwerkelijke uitgaven. Anders gezegd, er werd besloten om minder geld tekort te komen zodat er feitelijk in de praktijk niets hoefde te veranderen. De begrotingstekorten blijven namelijk op hetzelfde hoge niveau van méér dan $1 biljoen liggen. De aangekondigde bezuinigingen van $900 miljard waren in feite compleet fictief.
In augustus schreven we (toen nog in de Nieuws-Flash!):
De voorgenomen bezuinigingen van ruim $900 miljard leiden tot een marginale verkleining van het huidige begrotingstekort van president Obama. Slechts 2% van de $917 miljard zal in 2012 bezuinigd worden. De bezuinigingen worden zoveel mogelijk vooruit geschoven. Het komt er zelfs op neer dat onder Obama, indien hij herkozen wordt, tot het einde van zijn tweede termijn, er $197 miljard bezuinigd wordt op voorgenomen uitgaven, zonder dat er gesneden wordt in daadwerkelijke uitgaven.
Via Golden Truth een korte samenvatting van de seriële verhogingen van het Amerikaanse schuldplafond van afgelopen jaar. In 2011 is het schuldplafond namelijk drie keer verhoogd: in februari, in augustus en in september. In september werd een voorwaardelijke verhoging overeengekomen van $16,4 biljoen met een tussentijdse stop op $15,2 biljoen die vermoedelijk deze week ter stemming komt in het Amerikaanse congres:
I don't know about anyone else, but the situation surrounding the latest request by Obama to raise the debt ceiling had me a bit confused. I had thought that the deal reached in August ultimately raised the ceiling to $16.4 trillion. So I researched it a bit because the media is making it sound like what Obama is asking for is in addition to what was done in August. So here's how it works: In Feb 2010 the debt ceiling was set at $14.294 trillion. On August 2 it was raised to $14.694 trillion so that the Govement didn't have to shut down until a new ceiling was reached. Then in September, a deal was reached that put the ceiling at $15.2 trillion but would ultimately take the debt ceiling up to $16.4 trillion, contingent on budget cuts. So right now the Treasury is at the $15.2 trillion limit and Obama has to get Congressional approval in order to utilize the final $1.2 trillion of capacity.
Dat de details en voorwaarden van de verhoging van het schuldplafond nogal onduidelijk zijn, was in augustus en september al een hardnekkig probleem. De krantenkoppen schreeuwden “bezuinigingen van $900 miljard”, maar wie de details bestudeerde wist dat er gegoocheld werd met cijfers. Dat is niet heel verwonderlijk omdat men liever verhult dat het Amerikaanse begrotingstekort schrikbarende proporties aanneemt. De Amerikaanse overheid is sinds de verhoging van het schuldplafond in september elke maand zo'n slordige $200 miljard tekort gekomen:
What's getting lost in all of this is that since August 2, the Govement has borrowed $200 billion per month ($15.2 – $14.2 divided by 5 months). This is insane. The debt limit agreement in September was intended to take the Treasury thru 2013. Theoretically by then the Govement was supposed to agree on massive budget cuts. I would bet my last silver eagle the budget cuts will never happen. In the meantime, the Govement is borrowing at a record rate, spending at a record rate and tax revenues – the ultimate indicator of economic health – are coming in lower than was forecast when the fiscal 2012 budget was proposed.
Dat alles in Amerika in de overtreffende trap groot is, slaat anno 2012 bij uitstek op het gigantische gat in de hand van Washington. Met het tempo waarop de Amerikaanse overheid geld uitgeeft zal de nieuwe limiet van $16,4 biljoen over zes maanden bereikt worden. Dat zou in juni of juli 2012 al weer kunnen gebeuren, precies tijdens de campagnestrijd voor de presidentsverkiezing die op 6 november 2012 gehouden worden. Wie in de tussentijd de “uit het niets” geprinte Amerikaanse staatsobligaties gaat opkopen, is afwachten maar wij gaan er vanuit dat de Federal Reserve vroeger of later met een nieuwe ronde van monetaire financiering zal bijspringen.
Gold to Reach $2,000 by Next Year as Investment Rises, GFMS Says (Bloomberg)
Sprott Physical Silver Trust PSLV Brings Out Its Follow On Offering (Jesse's Café Américain)
Tot slot.
De filmpjes van Russische verkiezingsfraude gingen de wereld over, maar dat wil maar niet lukken met het onderstaande fimpje over de voorverkiezingen voor de Republikeinse presidentskandidaat waarbij het mogelijk bleek om zonder identificatie (die kennelijk niet verplicht is in New Hampshire) te stemmen namens overleden Amerikanen:
Foreigners Sell Record $85 Billion In Treasurys In 6 Consecutive Weeks – Time To Get Conceed? (Zero Hedge)
Obama Sends Request To Congress For $1.2 Trillion Debt Ceiling Increase (Zero Hedge)
Guest Post: The Correlation Of Laughter At FOMC Meetings (Zero Hedge)
Germany optimistic on Greek debt swap: foreign minister (Reuters)
Dealing with Greece’s biggest holdout (FT Alphaville)
Ten aanzien van goud en zilver:
Jim Rickards – War With Iran has Begun, Gold to Break $2,000 (King World News)
The $U.S. Dollar Centric Derivatives Complex: Progenitor of Parasitic, Ponzi Price-Fixing (Rob Kirby; Gold Seek)
Revisiting Our Proposal for an Oveight Gold Fund (SK Options; Silver-Prices.net)
Openbaring FOMC-notulen:
Naar aanleiding van het openbaar worden van de notulen van de vergaderingen van de FOMC-vergaderingen van de Federal Reserve, de onderstaande artikelen. De laatste van de twee berichten is erg treffend: de Fed bestuurders hebben wat afgelacht tijdens hun vergaderingen..
Guest Post: The Correlation Of Laughter At FOMC Meetings (Zero Hedge)
In ander nieuws:
30Yr Study: Organic Farming Outperforms Conventional, Chemical Farming (Friend Seat)
EPIC v. Department of Homeland Security: Media Monitoring (EPIC)
Tot slot.
Eric Sprott neemt u mee in de wondere wereld van de fysieke zilvermarkt. Aan papier aanbod geen gebrek, maar wie krijgt het fysieke zilver en wie niet? Eric Sprott zet één en ander uiteen:
Op de website Enduring America lezen we dat de prijzen van bepaalde goederen enorm zijn gestegen. Een wasmachine zou van de één op de andere dag van 400.000 toman (omgerekend ongeveer $240) zijn gestegen naar 800.000 toman (ongeveer $480), terwijl de prijs van bepaalde computersoftware op datzelfde moment is verdrievoudigd in prijs van 50.000 naar 150.000 toman. Wat precies de reden is voor de plotselinge prijsstijging is niet duidelijk, maar volgens de winkelier die de betreffende wasmachines verkoopt was de prijsstijging het gevolg van een valutacrisis in de Iraanse munt en stijgende importkosten. Dat laatste duidt op een plotseling verzwakte wisselkoers ten opzichte van andere valuta (zoals de Amerikaanse dollar), maar dat beeld wordt door de laatste wisselkoersinformatie van 11 januari nog niet bevestigd. Welke cijfers we moeten geloven is niet zomaar te zeggen, want er gaan geluiden dat de officiële wisselkoersen op inteet niet de werkelijkheid weerspiegelen.
Op het moment van schrijven staat één Amerikaanse dollar gelijk aan 11.272 Iraanse real (of 1.127,20 toman, omdat een toman staat voor 10 Iraanse real), maar volgens de Iraanse website mesghal.com staat de wisselkoers momenteel op 16.800 Iraanse real tegenover $1. Dat is opnieuw een daling van 49% ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Deze geldontwaarding komt overeen met de genoemde anekdotes over zeer snel stijgende prijzen.
Iraanse centrale bank brengt rente naar 20%
Er zijn ook al aanwijzingen dat de Iraanse overheid en de centrale bank pogingen doen om de koersval van de munt te stoppen. Zo zou de centrale bank de rente hebben verhoogd naar 20%, om op die manier het vertrouwen in de munt te herstellen en de omloopsnelheid van het geld af te remmen. Een combinatie van geldhoeveelheid en omloopsnelheid is immers bepalend voor de snelheid waarmee de inflatie oploopt. In Europa en Amerika is ook veel geld gecreëerd om de crisis te bezweren, maar omdat dit geld nauwelijks in de handen van de bevolking terecht is gekomen blijft de prijsinflatie zeer beperkt. Een rentetarief van 20% is vanuit ons perspectief een ongebruikelijk hoog percentage, maar als de inflatie bijvoorbeeld 40% levert men nog steeds aan koopkracht in door het geld op de bank te zetten.
In Iran kwam de officiële inflatie in december 2011 uit op 19,8% (geannualiseerd), waardoor het nieuwe rentetarief van 20% van de Iraanse centrale bank net genoeg is om de koopkracht van de spaarders te behouden. De centrale bank weet dat het moet ingrijpen door de rente te verhogen, want als de bevolking erachter komt dat ze morgen minder kunnen kopen met hetzelfde geld als vandaag zullen ze massaal hun geld willen uitgeven in ruil voor tastbare spullen die hun waarde beter behouden dan geld. Hoe langer zij op hun spaargeld blijven zitten, hoe minder er uiteindelijk van overblijft door de hoge inflatie.
Bankbiljet van 20.000 real / 2.000 toman
Rente versus inflatie
De Iraanse overheid is ook druk bezig om de inflatie onder controle te brengen, door bijvoorbeeld aan te kondigen dat ze de kosten van door de staat aangeboden goederen (in Iran valt olie daar ook onder) niet meer zullen laten stijgen dan 20% in één jaar. De historie heeft keer op keer uitgewezen dat alle vormen van prijscontrole de inflatie alleen kunnen maskeren en deze niet zullen stoppen. De bevolking kan er tijdelijk door worden gerustgesteld, zodat zij niet massaal de straat op gaan om te demonstreren. Maar het zal niets doen aan een onderliggend probleem, namelijk de combinatie van een overschot aan geld en een gebrek aan vertrouwen in de waarde van het geld.
Censuur van SMS-berichten?
De Iraanse staat zou de telefoonmaatschappijen opdracht hebben gegeven om SMS-berichten te blokkeren waarin de woorden 'valuta' en/of 'dollar' voorkomen, een vorm van censuur die opnieuw bedoeld is om de Iraanse bevolking rustig te houden. De telefoonmaatschappijen ontkennen stelselmatig SMS-verkeer te blokkeren, maar gebruikers klagen dat hun berichten met de genoemde woorden erin niet worden ontvangen aan de andere kant van de lijn. Om de SMS-censuur te omzeilen gebruiker Iraniers nu andere omschrijvingen, zoals “1 Rose [Dollar] Cost 1800 Tomans“.
Hyperinflatie
De vertrouwenscrisis in de Iraanse valuta kan plotseling overslaan in een hyperinflatie. Hyperinflatie is naast dat het grote economische effecten heeft, tevens ook een psychologisch proces van een snel veranderende perceptie van de bevolking over de waarde van geld. Als mensen de waarde van het geld niet langer vertrouwen zullen zij het geld zo snel mogelijk willen inruilen voor wat anders, waardoor de prijzen oplopen. Als de centrale bank op dit fenomeen reageert door nog meer geld te creëeren kan het effect van geldontwaarding en stijgende prijzen zich versterken.
Het geld in omloop wordt in feite een hete aardappel die mensen het liefst zo snel mogelijk willen omruilen voor iets van waarde. Omdat zowel de koper als de verkoper op een gegeven moment beseffen dat het geld snel aan waarde verliest zullen verkopers prijzen preventief extra verhogen om op die manier zichzelf voor dit risico in te dekken. De inkoop wordt immers ook steeds duurder (en minder voorspelbaar). Dit jaagt de prijzen natuurlijk verder omhoog.
Op Wikipedia staat al een overzicht van 34 unieke gevallen van hyperinflatie, die zich allemaal hebben voltrokken in de 20e of 21e eeuw. De gevolgen van inflatie zijn enorm, want spaartegoeden en de koopkracht van de meeste mensen wordt in een dergelijk scenario compleet weggevaagd. Tegenover alle papieren bezittingen die zo goed als waardeloos worden staan ook schulden die weggestreept kunnen worden. Hyperinflatie zorgt voor een verstoring van de economie, omdat het kortstondig de consumptie (en het hamstergedrag) stimuleert en omdat het schulden maken aanmoedigt, mits men überhaupt nog aan een lening kan komen.
Het destabiliserende effect van hyperinflatie kan een voedingsbodem kweken voor onheil
In een vroeg stadium kan hyperinflatie afgewenteld worden door de rente extreem te verhogen. Dat is ook precies wat er in Amerika gebeurde, toen Paul Volcker van de Federal Reserve de rente in 1980 verhoogde tot 20%. Een stijgende rente legt een hoge druk op personen die veel geleend hebben, want die zien de maandelijkse kosten van hun lening ook sterk oplopen. In onze huidige met schulden overladen economie is het daarom ondenkbaar dat centrale banken de rente verhogen naar 20%, want dan zouden de helft (of meer..) van de Nederlandse hypotheken niet meer betaald kunnen worden en zouden ook bedrijven met veel schulden acuut in de problemen komen. Het recept voor een depressie dus.
Een andere optie om een dreigende hyperinflatie te stoppen is om de valuta te dekken door iets dat waarde heeft, zoals goud. Door deze onderliggende waarde opnieuw te waarderen tegen een veel hogere koers kan het als dekking functioneren voor het geld. Als die dekking geloofwaardig en waardevast is heeft de bevolking immers geen reden meer om hun geld te dumpen. Vaak zien we in landen waar hyperinflatie is geweest de opkomst van een buitenlandse valuta als betaalmiddel, omdat die zijn waarde beter weet te behouden.
Beperkte informatie
De berichtgeving vanuit Iran is zeer beperkt waardoor het zeer lastig is om actuele informatie over de stand van zaken te krijgen. Ook is de betrouwbaarheid van de berichten moeilijk te achterhalen of zijn bronnen minder bekend. Bij nieuwe ontwikkelingen zullen wij die melden; wordt vervolgd.
Ger Hukker, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Makelaars (NVM), doet ons nog altijd denken aan de minister van Informatie onder Saddam Hussein. Die minister werd bekend omdat hij voor de verzamelde pers bij hoog en laag vol hield dat Amerikaanse troepen door de Iraakse verslagen werden, terwijl de Amerikanen al lang en breed Bagdad hadden bereikt. Ook Hukker ontkende lange tijd de problemen op de Nederlandse woningmarkt, kondigde bij herhaling het herstel ervan aan en nu niemand de woningmarktcrisis meer kan ontkennen, wil hij – om de problemen op te lossen – soepelere regels voor hypotheken. Hukker is bevreesd dat 500.000 huishoudens met restschulden blijven zitten omdat hun huis onverkoopbaar is. Om dit te voorkomen moeten banken meer hypotheken verstrekken. Dat deze benadering gedoemd te mislukken is, is voor ons zo klaar als een klontje. Wij zien een veel beter alteatief: “Plan B“. Maar of Nederlandse grootbanken daar blij van worden?
“500.000 huishoudens hebben potentiële restschuld” (RTL-Z)
Het niveau onder bestuurders kan overigens nog vele malen lager zakken..
“The Financial System is a Farce: Part Three” (Eric Sprott)
Tot Slot.
Mitt Romney geeft antwoord op de vraag of de welvaartsverdeling een legitiem onderwerp is in de presidentsverkiezing. Hij blijft erbij dat het een populistische aanval is gemotiveerd vanuit diepe jaloezie en ertoe leidt dat er een klassenstrijd wordt aangewakkerd:
Dat het wel degelijk een belangrijk onderwerp is, de volgende twee grafieken waarin de verdeling van welvaart in perspectief wordt gezet:
Alwaweed investeerde in 1991 $590 miljard in de toen ook al eens noodlijdende Citibank; een belegging die zijn vruchten afwierp, maar hem in 2008 opbrak. Tot op de dag van vandaag is hij de grootste aandeelhouder van Citigroup, maar of hij met dat grootaandeelhouderschap nog steeds blij is, valt te betwijfelen. De aandelenkoers van Citigroup is na het uitbreken van de kredietcrisis nagenoeg volledig ingestort:
En ook belegde Alwaweed in Apple toen Steve Jobs in 2000 terugkeerde bij Apple en Jobs Apple met veel succes op de rails zette:
Een grafiek om “hoogtevrees” van te krijgen Bron: Yahoo! Finance
Alwaweed die in de afgelopen jaren steenrijk bleef, zag meer dan de helft van zijn “vermogen” verdampen – van $22 miljard naar $9 miljard. Zijn belegging in Citigroup daalde naar schatting van Forbes van $7,5 miljard naar $650 miljoen in 2009.
In het lange en intrigerende achtergrondartikel worden twee kanten van hem belicht. Aan de ene kant wordt Alwaweed als weldoener geportretteerd die in ontwikkelingslanden investeert en de lokale bevolking perspectieven biedt met onder andere scholing, en deelde hij veel geld uit in landen die door tsunami van tweede kerstdag 2004 getroffen werden.
Aan de andere kant wordt hij ook getypeerd als een narcist die woedend wordt wanneer werknemers hem – om welke reden dan ook – verlaten. Bovendien heeft hij kleine mensen of “dwergen” puur voor zijn eigen vermaak in dienst die hij volgens ingewijden de meest absurde opdrachten geeft.
Als leestip voor het weekend, dit buitengewoon intrigerende artikel over de nukken en grillen van een Saoedische miljardair:
THE DWARF-THROWING BILLIONAIRE WHO'S BUYING UP AMERICA: Tales Of The Mysterious Saudi Prince Alwaleed (Business Insider)
Tijdens zijn vergadering van vandaag heeft de Raad van Bestuur van de ECB besloten dat het rentetarief voor de basisherfinancieringstransacties en de rentetarieven voor de marginale beleningsfaciliteit en de depositofaciliteit onveranderd zullen blijven op respectievelijk 1,00%, 1,75% en 0,25%.
De President van de ECB zal de overwegingen die aan deze beslissingen ten grondslag liggen toelichten op een persconferentie die vandaag om 14.30 uur Midden-Europese tijd begint.
