Categorie: Valutacrisis

De swap-constructie tussen de FED en de ECB moet Europese banken helpen die moeilijk aan Amerikaanse dollars kunnen komen. De dollars kunnen ze dankzij de swap lenen via de ECB, in plaats van bij andere (Amerikaanse) banken zoals ze dat voor de financiële crisis nog deden. De dollarswap kent een looptijd van 7 dagen, maar kan steeds veieuwd worden zoals onderstaande grafiek van Zero Hedge laat zien. Uit die grafiek blijkt dat Europese banken nog steeds niet van het dollarinfuus losgekoppeld kunnen worden en dat de liquiditeitspositie van verschillende Europese banken nog steeds problematisch is.

Dankzij de LTRO-lening van eind december zijn de Europese banken in elk geval voor drie jaar uit de brand geholpen als het gaat om de liquiditeit in euro's. Via dit leenprogramma (in februari staat er weer één gepland) wisten 523 Europese banken immers voor een periode van drie jaar een totale som van bijna €500 miljard te lenen, tegen een rente van ongeveer 1%. De swap-constructie helpt de Europese banken aan dollars, die ze kunnen lenen om aan hun verplichtingen te kunnen voldoen. Nog los van de hele schuldencrisis liggen ook veel Europese banken in feite aan het infuus, al mogen we dat niet zo benoemen omdat het hier strikt genomen gaat om leningen. Die leningen zullen banken in de toekomst weer met rente moeten aflossen aan de ECB, maar wie weet staat de ECB tegen die tijd klaar met een nieuw leenprogramma.

De dollarswap met de ECB is in feite een soort bailout voor Europese banken, want zonder deze faciliteit zouden Europese banken veel meer opslag moeten betalen om diezelfde hoeveelheid dollars los te krijgen bij andere banken. Dat lijkt in strijd te zijn met de verklaring van de FED-voorzitter Ben Beanke, die onder ede aan het Amerikaanse Congres kenbaar heeft gemaakt geen 'bailout' te willen geven aan Europa. Hoe de vork precies in de steel zit blijft onduidelijk, wat voor verschillende Republikeinen van de House Financial Services Committee reden was om een brief te sturen naar Timothy Geithner. Deze brief, die trouwens ook door de Republikeinse presidentskandidaat Ron Paul ondertekend is, staat onderaan dit bericht (of klik hier voor een PDF).

Dollarswap tussen FED en ECB nog steeds actief, afgelopen week was de omvang $84,5 miljard (afbeelding via Zero Hedge)

Dezelfde grafiek, maar dan sinds begin 2008. Huidige omvang dollarswap hoger dan vlak voor de val van Lehman (afbeelding via Zero Hedge)

Geithner is de Amerikaanse minister van Financiën en moet, anders dan Ben Beanke, wél volledige verantwoording afleggen voor zijn daden. In de brief roepen de Republikeinen de minister dan ook op om duidelijkheid te verschaffen over de situatie ten aanzien van de dollarswaps met de ECB en mogelijke nieuwe bijdragen aan het IMF die onderdeel uitmaken van het plan om het IMF meer slagkracht te geven in het bestrijden van de Europese schuldencrisis. De schrijvers van de brief zijn fel tegenstander van een Amerikaanse 'bailout' voor Europa en willen dat Geithner duidelijkheid verschaft over de positie van de Amerikaanse regering in deze kwestie. Timothy Geithner is immers de persoon die uiteindelijk verantwoordelijk is voor het al dan niet bijstorten van nieuwe middelen op de rekening van het IMF.

Volgens de Republikeinen die deze brief hebben opgesteld is Europa een continent dat zichzelf wel moet kunnen redden in deze crisis, omdat vier van de tien rijkste landen zich in de Europese Unie bevinden en Europa in staat moet zijn om haar eigen problemen op te lossen via bezuinigingen en hervormingen. In de brief eisen ze van minister Geithner duidelijkheid ten aanzien van het beleid van de Amerikaanse overheid. Als het inderdaad van plan is om Europa actief te helpen met Amerikaans belastinggeld, dan moet ze daar ook helder over zijn tegenover de Amerikaanse bevolking. Die helderheid verschaft de Amerikaanse overheid nu nog niet, aldus de ondergetekenden.

01-25-12 FSC Letter to Secretary Geithner

De Amerikaanse regering bereikte eind vorig jaar al het officiële schuldenplafond van ongeveer $15.000 miljard, een plafond dat begin augustus nog met veel moeite overeengekomen werd. Al dat geld is al uitgegeven, dus achtte de regering het noodzakelijk om het plafond opnieuw te vertimmeren. Door de wettelijke leencapaciteit nu op te schroeven tot $16.400 miljard kan Obama weer even vooruit, maar met een gemiddeld tekort van $125 miljard per maand zal de Amerikaanse regering opnieuw naar het senaat moeten om te vragen om een verhoging van het plafond.

Door de verhoging van het schuldenplafond kan Timothy Geithner, de Amerikaanse minister van Financiën, stoppen met het graaien uit de pensioenkas. Daar heeft hij de afgelopen maand naar schatting $100 miljard uit gehaald. Het nieuwe schuldenplafond zal ook weer snel in zicht komen, want de Obama regering heeft nog geen intenties getoond om daadwerkelijk te bezuinigen. Veel van de voorgestelde bezuinigingen hebben betrekking op toekomstige uitgaven, waar de regering eigenlijk ook al geen geld voor heeft. Aan het huidige tekort wordt vrijwel niets gedaan. Omdat 2012 een verkiezingsjaar is hoeven we zeker nu niet te verwachten dat Obama de rem zet op de uitgaven, want dat zou hem onder het grote volk minder populair maken. Bezuinigen gaat op de korte termijn immers ten koste van banen, zoals verschillende Amerikaanse staten inmiddels al hebben ondervonden. Wil Obama herkozen worden, dan moet hij gul het geld blijven uitgeven dat hij niet heeft.

Waar al die miljarden vandaan moeten komen die Obama dit jaar wil lenen is niet duidelijk. Waarschijnlijk zullen pensioenfondsen, banken en beleggingsfondsen hun 'plicht' vervullen, maar vanuit het buitenland kan Obama op steeds minder steun rekenen. Rusland heeft haar positie in Amerikaanse staatsobligaties in het afgelopen jaar bijna gehalveerd en ook China koopt netto niet meer bij. De kans is dan ook groot dat de Amerikaanse centrale bank op één of andere manier zal meehelpen om de spilzucht van Obama te financieren. De Federal Reserve kan, net als met het QE2 programma dat eind 2010 werd opgestart, opnieuw voor vele honderden miljarden aan staatsobligaties op de balans zetten in ruil voor kersverse digitale dollars. Hier zijn nog geen concrete aanwijzingen voor, maar de trukendoos van de FED zit nog vol met methodes om geld in de economie te brengen.

De geloofwaardigheid van de Amerikaanse overheid heeft opnieuw een tik gekregen, maar het dagelijkse leven zal desondanks gewoon doorgaan. Geld wordt minder waard, maar dat weten we eigenlijk al. Onderstaande grafiek is wel interessant, want die laat mooi zien hoe de Amerikaanse staatsschuld zich als een exponentiële functie heeft ontwikkeld. Hieruit kunnen we een aantal conclusies trekken:

1. De schuldenplafonds in de VS zullen elkaar in de toekomst steeds sneller opvolgen en de bedragen zullen steeds groter worden
2. De waarde van een Amerikaanse dollar zal steeds sneller wegzakken
3. De goud- en zilverprijzen moeten op basis van onderstaande grafiek nog wat 'accounting' doen, dus hogere prijzen
4. Uiteindelijk gaat het schuldenplafond verticaal (=crash)

Amerikaanse staatsschuld stijgt exponentieel, Obama speelt met vuur

Een grappige cartoon die we vonden via Google

 

Wie de afgelopen jaren de inteationale monetaire en financiële verhoudingen in de gaten heeft gehouden, met name omtrent de onofficieuze status van goud als ultieme valutareserve, weet dat de golfstaten Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten niet zitten te wachten op nog meer dollarreserves.

De economische adviseurs van de GCC schrijven al enige jaren over de noodzaak voor de golfstaten om hun inteationale valutareserves te diversificeren en daarbij benadrukken zij de noodzaak voor goud. U kunt via de World Gold Council één en ander nalezen op welke manier de GCC-landen nadenken over hervormingen van de inteationale monetaire kaders.

Via de website van de ECB, een vertaling van het persbericht van donderdag j.l.:

19 januari 2012 – Eurosysteem en centrale banken van de GCC en monetaire autoriteiten houden derde seminar op hoog niveau

Vandaag hebben het Eurosysteem – bestaande uit de Europese Centrale Bank (ECB) en de 17 nationale centrale banken van de eurozone – en de centrale banken en monetaire instanties van de lidstaten van de Gulf Cooperation Council (GCC) [1] hun derde seminar op hoog niveau gehouden in Abu Dhabi, de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten. Dit seminar, dat de eerste is in een GCC lidstaat en gehost wordt door de Centrale Bank van de Verenigde Arabische Emiraten, werd bijgewoond door bestuurders en hoge vertegenwoordigers van het Eurosysteem, de centrale banken en monetaire agentschappen van de GCC-landen, alsook vertegenwoordigers van de Europese Commissie en het GCC-secretariaat-generaal.

De belangrijkste punten die op de agenda van het seminar stonden hadden betrekking op de huidige economische, financiële en fiscale uitdagingen in de eurozone, van systematische risicoanalyse en het voorkomen van financiële crises, tot en met actuele onderwerpen met betrekking tot de inteationale monetaire en financiële architectuur.

De deelnemers aan het seminar werden welkom geheten door de gouveeur van de Centrale Bank van de Verenigde Arabische Emiraten, Sultan Bin Nasser Al-Suwaidi. Hij verklaarde: “Ik ben ervan overtuigd dat we deze kans zullen aangrijpen om uit eerste hand te leren over de huidige situatie in Europa en [van de gelegenheid gebruik maken] om de relaties tussen onze instellingen te bevorderen”. Hij voegde eraan toe: “Ik ben bijzonder blij met het programma voor vandaag omdat veel van de meest moeilijke en uitdagende problemen waarmee de wereldeconomie kampt, besproken worden”.

In zijn openingstoespraak, benadrukte President van de ECB Mario Draghi het groeiende belang van de GCC-landen in de wereldeconomie en in de wereldwijde financiële sector. Dit gegarandeerd een verdere versterking van de dialoog tussen het Eurosysteem en de centrale banken van de GCC en haar monetaire autoriteiten, waarvoor het seminar een nuttig platform bood.

De besprekingen van het seminar concentreerden zich op de volgende drie onderwerpen:

De huidige economische, financiële en fiscale uitdagingen in het eurogebied
Seminar deelnemers wisselden van gedachten over de uitdagingen waarmee de eurozone op dit moment wordt geconfronteerd. Zij benadrukten het belang van fiscale discipline en het concurrentievermogen van de lidstaten van een monetaire unie. Ze benadrukten ook de noodzaak voor strenge regels voor het fiscale en economische beleid van de lidstaten en voor effectieve supranationale mechanismen voor toezicht, handhaving van regels en crisisbeheersing. Terwijl sommige landen van het eurogebied werden geconfronteerd met grote uitdagingen, op geaggregeerd niveau bleken de fiscale rekeningen van het eurogebied sterker te zijn dan die van andere grote geavanceerde economieën. De deelnemers spraken hun vertrouwen uit in het vermogen van de autoriteiten van het eurogebied dat zij in staat zullen zijn om de huidige uitdagingen te overwinnen en het institutionele kader van de Economische en Monetaire Unie zullen versterken via een snelle uitvoering van alle overeengekomen hervormingen en maatregelen. Ook deelden zij de visie dat de ervaringen van de eurozone belangrijke lessen bevatten voor het monetaire integratieproces van de GCC.

Systematische risicoanalyse en het voorkomen van financiële crises
De deelnemers van het seminar zijn het erover eens dat een van de belangrijkste lessen uit de wereldwijde financiële crisis de noodzaak is voor een macro-prudentiële aanpak van de financiële sector om het financiële systemen veerkrachtiger te maken. Zij wisselden van gedachten over de middelen om systeemrisico's te identificeren en te evalueren en over beleidskaders voor de macro-prudentieel toezicht. De deelnemers bespraken het beleid dat nagestreefd wordt om de financiële stabiliteit te verbeteren en die het bancaire toezicht in de EU, de GCC en op inteationaal niveau versterken.

Inteationale monetaire en financiële architectuur
De deelnemers merkten op dat in de afgelopen decennia het groeiende gewicht van de opkomende markteconomieën een aantal belangrijke structurele verschuivingen in de wereldeconomie heeft veroorzaakt. In termen van de reële economie en global finance heeft de wereld zich naar meer multipolariteit verschoven doordat opkomende markteconomieën geleidelijk een groter belang hebben verkregen in de wereldhandel, wereldwijde financiën en de mondiale beleidsdialoog. Deelnemers van het seminar merkten ook op dat deze verschuiving naar multipolariteit veel minder is uitgesproken in het gebruik van inteationale valuta, gezien het feit dat de valuta's van opkomende markten tot nu toe alleen een beperkte mondiale rol  spelen. Ook hebben zij van gedachten gewisseld over de beleidsuitdagingen in verband met mondiale onevenwichtigheden, inteationale kapitaalstromen en global goveance.

[1] De GCC-lidstaten zijn Bahrein, Koeweit, Oman, Qatar, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten.
Europese Centrale Bank
Directoraat Communicatie
Afdeling Pers en Informatie
Kaiserstrasse 29, D-60311 Frankfurt am Main
Tel:. +49 69 1344 7455, Fax: +49 69 1344 7404
Inteet: http://www.ecb.europa.eu

Reproductie is toegestaan, mits de bron wordt vermeld.

Op de website Enduring America lezen we dat de prijzen van bepaalde goederen enorm zijn gestegen. Een wasmachine zou van de één op de andere dag van 400.000 toman (omgerekend ongeveer $240) zijn gestegen naar 800.000 toman (ongeveer $480), terwijl de prijs van bepaalde computersoftware op datzelfde moment is verdrievoudigd in prijs van 50.000 naar 150.000 toman. Wat precies de reden is voor de plotselinge prijsstijging is niet duidelijk, maar volgens de winkelier die de betreffende wasmachines verkoopt was de prijsstijging het gevolg van een valutacrisis in de Iraanse munt en stijgende importkosten. Dat laatste duidt op een plotseling verzwakte wisselkoers ten opzichte van andere valuta (zoals de Amerikaanse dollar), maar dat beeld wordt door de laatste wisselkoersinformatie van 11 januari nog niet bevestigd. Welke cijfers we moeten geloven is niet zomaar te zeggen, want er gaan geluiden dat de officiële wisselkoersen op inteet niet de werkelijkheid weerspiegelen.

Op het moment van schrijven staat één Amerikaanse dollar gelijk aan 11.272 Iraanse real (of 1.127,20 toman, omdat een toman staat voor 10 Iraanse real), maar volgens de Iraanse website mesghal.com staat de wisselkoers momenteel op 16.800 Iraanse real tegenover $1. Dat is opnieuw een daling van 49% ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Deze geldontwaarding komt overeen met de genoemde anekdotes over zeer snel stijgende prijzen.

Iraanse centrale bank brengt rente naar 20%

Er zijn ook al aanwijzingen dat de Iraanse overheid en de centrale bank pogingen doen om de koersval van de munt te stoppen. Zo zou de centrale bank de rente hebben verhoogd naar 20%, om op die manier het vertrouwen in de munt te herstellen en de omloopsnelheid van het geld af te remmen. Een combinatie van geldhoeveelheid en omloopsnelheid is immers bepalend voor de snelheid waarmee de inflatie oploopt. In Europa en Amerika is ook veel geld gecreëerd om de crisis te bezweren, maar omdat dit geld nauwelijks in de handen van de bevolking terecht is gekomen blijft de prijsinflatie zeer beperkt. Een rentetarief van 20% is vanuit ons perspectief een ongebruikelijk hoog percentage, maar als de inflatie bijvoorbeeld 40% levert men nog steeds aan koopkracht in door het geld op de bank te zetten.

In Iran kwam de officiële inflatie in december 2011 uit op 19,8% (geannualiseerd), waardoor het nieuwe rentetarief van 20% van de Iraanse centrale bank net genoeg is om de koopkracht van de spaarders te behouden. De centrale bank weet dat het moet ingrijpen door de rente te verhogen, want als de bevolking erachter komt dat ze morgen minder kunnen kopen met hetzelfde geld als vandaag zullen ze massaal hun geld willen uitgeven in ruil voor tastbare spullen die hun waarde beter behouden dan geld. Hoe langer zij op hun spaargeld blijven zitten, hoe minder er uiteindelijk van overblijft door de hoge inflatie.

Bankbiljet van 20.000 real / 2.000 toman

Rente versus inflatie

De Iraanse overheid is ook druk bezig om de inflatie onder controle te brengen, door bijvoorbeeld aan te kondigen dat ze de kosten van door de staat aangeboden goederen (in Iran valt olie daar ook onder) niet meer zullen laten stijgen dan 20% in één jaar. De historie heeft keer op keer uitgewezen dat alle vormen van prijscontrole de inflatie alleen kunnen maskeren en deze niet zullen stoppen. De bevolking kan er tijdelijk door worden gerustgesteld, zodat zij niet massaal de straat op gaan om te demonstreren. Maar het zal niets doen aan een onderliggend probleem, namelijk de combinatie van een overschot aan geld en een gebrek aan vertrouwen in de waarde van het geld.

Censuur van SMS-berichten?

De Iraanse staat zou de telefoonmaatschappijen opdracht hebben gegeven om SMS-berichten te blokkeren waarin de woorden 'valuta' en/of 'dollar' voorkomen, een vorm van censuur die opnieuw bedoeld is om de Iraanse bevolking rustig te houden. De telefoonmaatschappijen ontkennen stelselmatig SMS-verkeer te blokkeren, maar gebruikers klagen dat hun berichten met de genoemde woorden erin niet worden ontvangen aan de andere kant van de lijn. Om de SMS-censuur te omzeilen gebruiker Iraniers nu andere omschrijvingen, zoals “1 Rose [Dollar] Cost 1800 Tomans“.

Hyperinflatie

De vertrouwenscrisis in de Iraanse valuta kan plotseling overslaan in een hyperinflatie. Hyperinflatie is naast dat het grote economische effecten heeft, tevens ook een psychologisch proces van een snel veranderende perceptie van de bevolking over de waarde van geld. Als mensen de waarde van het geld niet langer vertrouwen zullen zij het geld zo snel mogelijk willen inruilen voor wat anders, waardoor de prijzen oplopen. Als de centrale bank op dit fenomeen reageert door nog meer geld te creëeren kan het effect van geldontwaarding en stijgende prijzen zich versterken.

Het geld in omloop wordt in feite een hete aardappel die mensen het liefst zo snel mogelijk willen omruilen voor iets van waarde. Omdat zowel de koper als de verkoper op een gegeven moment beseffen dat het geld snel aan waarde verliest zullen verkopers prijzen preventief extra verhogen om op die manier zichzelf voor dit risico in te dekken. De inkoop wordt immers ook steeds duurder (en minder voorspelbaar). Dit jaagt de prijzen natuurlijk verder omhoog.

Op Wikipedia staat al een overzicht van 34 unieke gevallen van hyperinflatie, die zich allemaal hebben voltrokken in de 20e of 21e eeuw. De gevolgen van inflatie zijn enorm, want spaartegoeden en de koopkracht van de meeste mensen wordt in een dergelijk scenario compleet weggevaagd. Tegenover alle papieren bezittingen die zo goed als waardeloos worden staan ook schulden die weggestreept kunnen worden. Hyperinflatie zorgt voor een verstoring van de economie, omdat het kortstondig de consumptie (en het hamstergedrag) stimuleert en omdat het schulden maken aanmoedigt, mits men überhaupt nog aan een lening kan komen.

Het destabiliserende effect van hyperinflatie kan een voedingsbodem kweken voor onheil

In een vroeg stadium kan hyperinflatie afgewenteld worden door de rente extreem te verhogen. Dat is ook precies wat er in Amerika gebeurde, toen Paul Volcker van de Federal Reserve de rente in 1980 verhoogde tot 20%. Een stijgende rente legt een hoge druk op personen die veel geleend hebben, want die zien de maandelijkse kosten van hun lening ook sterk oplopen. In onze huidige met schulden overladen economie is het daarom ondenkbaar dat centrale banken de rente verhogen naar 20%, want dan zouden de helft (of meer..) van de Nederlandse hypotheken niet meer betaald kunnen worden en zouden ook bedrijven met veel schulden acuut in de problemen komen. Het recept voor een depressie dus.

Een andere optie om een dreigende hyperinflatie te stoppen is om de valuta te dekken door iets dat waarde heeft, zoals goud. Door deze onderliggende waarde opnieuw te waarderen tegen een veel hogere koers kan het als dekking functioneren voor het geld. Als die dekking geloofwaardig en waardevast is heeft de bevolking immers geen reden meer om hun geld te dumpen. Vaak zien we in landen waar hyperinflatie is geweest de opkomst van een buitenlandse valuta als betaalmiddel, omdat die zijn waarde beter weet te behouden.

Beperkte informatie

De berichtgeving vanuit Iran is zeer beperkt waardoor het zeer lastig is om actuele informatie over de stand van zaken te krijgen. Ook is de betrouwbaarheid van de berichten moeilijk te achterhalen of zijn bronnen minder bekend. Bij nieuwe ontwikkelingen zullen wij die melden; wordt vervolgd.

 

Uit het persbericht van de ECB:

12 januari 2012 – Monetairbeleidsbeslissingen

Tijdens zijn vergadering van vandaag heeft de Raad van Bestuur van de ECB besloten dat het rentetarief voor de basisherfinancieringstransacties en de rentetarieven voor de marginale beleningsfaciliteit en de depositofaciliteit onveranderd zullen blijven op respectievelijk 1,00%, 1,75% en 0,25%.

De President van de ECB zal de overwegingen die aan deze beslissingen ten grondslag liggen toelichten op een persconferentie die vandaag om 14.30 uur Midden-Europese tijd begint.

De persconferentie van Mario Draghi:

 

 

Via Nu.nl:

Het Democratische staatshoofd zou de Verenigde Staten willen omvormen tot een maatschappij naar Europees voorbeeld, volgens Romney een slecht vooruitzicht. ''Wij staan ervoor in dat we een vrij en welvarend land vol kansen blijven'', aldus Romney.

''Deze president haalt zijn inspiratie uit de hoofdsteden van Europa; wij kijken naar de steden en stadjes van de Verenigde Staten. Deze president vestigt zijn hoop op de overheid. Wij vestigen onze hoop op het Amerikaanse volk.''

Dat Europa niet het droombeeld van Amerikanen is, zullen we ongetwijfeld nog vaak moeten horen. Uiteraard heeft dat alles te maken met de nog grotere omvang van de overheden in de economie – méér dan 50% van de Europese economie bestaat uit overheidsuitgaven (bron: Eurostat) – maar ongetwijfeld ook met het extreem grote aantal Amerikanen dat nog nooit buiten de Verenigde Staten is geweest. Slechts 37% van de Amerikanen, zo'n 110 miljoen Amerikanen, hebben een paspoort volgens officiële statistieken uit januari 2011.

Ron Paul die volgens hoofdredacteur van de Volkskrant een extreem standpunt inneemt omdat Paul de Federal Reserve wil afschaffen, deed het na zijn derde plaats in Iowa – achter Mitt Romney en Rick Santorum – met de tweede plaats wederom goed. Paul die in Amerikaanse media – en als gevolg daarvan ook in buitenlandse media – veelal met een zeer sceptische insteek wordt benaderd, blijkt bij een grote groep Republikeinen en onafhankelijken desalniettemin hoge ogen gooien.

Waarom toch die scepsis?
Paul zou volgens media “onverkiesbaar” zijn. Zijn pleidooi voor een kleine overheid, individuele vrijheid en het terugtrekken van Amerikaanse militairen uit het buitenland zijn ongebruikelijk en worden veelal gepresenteerd als een visie die het Witte Huis nooit zullen halen. Echter, zijn visie verschilt niet of nauwelijks van de visie die de founding fathers hadden toen zij de Amerikaanse grondwet opstelden. Die grondwet is het uitgangspunt van de visie van Ron Paul.

De Amerikaanse grondwet is onomwonden duidelijk over de wijze waarop het Amerikaanse congres de belast is als de hoeder en bewaker van de geldstandaard van de Verenigde Staten. Uit de Amerikaanse grondwet, sectie 8, de bevoegdheden van het Amerikaanse congres (vetgedrukte passages van MU):

Section 8 – Powers of Congress

The Congress shall have Power To lay and collect Taxes, Duties, Imposts and Excises, to pay the Debts and provide for the common Defence and general Welfare of the United States; but all Duties, Imposts and Excises shall be uniform throughout the United States;

To borrow money on the credit of the United States;
To regulate Commerce with foreign Nations, and among the several States, and with the Indian Tribes;
To establish an uniform Rule of Naturalization, and uniform Laws on the subject of Bankruptcies throughout the United States;
To coin Money, regulate the Value thereof, and of foreign Coin, and fix the Standard of Weights and Measures;
To provide for the Punishment of counterfeiting the Securities and current Coin of the United States;
To establish Post Offices and Post Roads;
To promote the Progress of Science and useful Arts, by securing for limited Times to Authors and Inventors the exclusive Right to their respective Writings and Discoveries;
To constitute Tribunals inferior to the supreme Court;
To define and punish Piracies and Felonies committed on the high Seas, and Offenses against the Law of Nations;
To declare War, grant Letters of Marque and Reprisal, and make Rules conceing Captures on Land and Water;
To raise and support Armies, but no Appropriation of Money to that Use shall be for a longer Term than two Years;
To provide and maintain a Navy;
To make Rules for the Govement and Regulation of the land and naval Forces;
To provide for calling forth the Militia to execute the Laws of the Union, suppress Insurrections and repel Invasions;
To provide for organizing, arming, and disciplining, the Militia, and for goveing such Part of them as may be employed in the Service of the United States, reserving to the States respectively, the Appointment of the Officers, and the Authority of training the Militia according to the discipline prescribed by Congress;
To exercise exclusive Legislation in all Cases whatsoever, over such District (not exceeding ten Miles square) as may, by Cession of particular States, and the acceptance of Congress, become the Seat of the Govement of the United States, and to exercise like Authority over all Places purchased by the Consent of the Legislature of the State in which the Same shall be, for the Erection of Forts, Magazines, Arsenals, dock-Yards, and other needful Buildings; And
To make all Laws which shall be necessary and proper for carrying into Execution the foregoing Powers, and all other Powers vested by this Constitution in the Govement of the United States, or in any Department or Officer thereof.

De drie vetgedrukte passages zijn drie van Ron Paul's speerpunten. De absurd grote overheidsuitgaven zijn voor hem aanleiding om de uitgaven op niet-essentiële overheistaken drastisch terug te brengen en dat betekent dat hele ministeries moeten sneuvelen. Ter illustratie, onder Obama is het begrotingstekort niet onder $1.000.000.000.000.000 (lees: $1 biljoen) gekomen, waardoor de Amerikaanse staatsschuld onhoudbaar groot aan het worden is. Dat er drastische bezuinigingen noodzakelijk zijn, is eigenlijk niet meer dan vanzelfsprekend want het geld is echt op. Niet voor niets heeft de Federal Reserve de geldpers gebruikt om de Amerikaanse overheidstekorten te financieren.

Paul voert ook campagne om Amerikaanse militairen terug te trekken uit het buitenland. Wellicht dat dit niet bij iedereen bekend is, maar de Verenigde Staten hebben wereldwijd naar schatting zo ongeveer 1.000 militaire bases. Eén probleem bij dit aantal: niemand houdt het aantal militaire bases officieel bij, zelfs het Pentagon niet. Bij diverse pogingen van onafhankelijke joualisten kon er geen eensluidend antwoord geven worden op het daadwerkelijke aantal militaire bases (voor een voorbeeld, zie hier). Ook is de Amerikaanse inmenging en de bombardementen op Libië een doo in het oog van Ron Paul geweest omdat het Amerikaanse congres het recht is voorbehouden om de oorlog te verklaren, iets dat president Obama na liet toen hij de opdracht gaf om het Libische luchtruim binnen te treden en bombardementen uit te voeren.

Belangrijkste speerpunt Ron Paul: “End the Fed!”
Het belangrijkste speerpunt waar Ron Paul campagne voor voert, is het afschaffen van de Federal Reserve. Voor veel mensen klinkt het afschaffen van een centrale bank als iets onverstelbaars en wellicht komt dit als een extreem standpunt over. Echter, wie de inhoudelijke aspecten bestudeert komt tot het verrassende inzicht dat er wel degelijk een basis bestaat om centrale banken kritisch te benaderen en dat heeft te maken met het monopolie op de wettelijk geldende geldstandaard. Want beheert en bewaakt een centrale bank de integriteit van de geldstandaard of is een centrale bank – in tegenstelling tot het bewaken van die integriteit – de door de wetgevende macht (parlement) ingestelde instantie die de geldstandaard “uit het niets” mag creëren en uitleent tegen een vergoeding?

Ron Paul wil “radicaal” een einde maken aan de ongrondwettelijke basis van de Federal Reserve. Immers, het Amerikaanse congres – dat deze taak in het ogenschijnlijke onafhankelijke beheer van de Federal Reserve gegeven heeft – heeft het recht niet om de grondwettelijk voorgeschreven munt uit het niets te creëren. Het Amerikaans congres is slechts bevoegd tot “het bepalen van de tastbare vorm van de munt, de waarde daarvan, en die van buitenlandse munten, en het vastleggen van de standaard van weging en meting”.

Anders gezegd, het Amerikaanse congres is alleen bevoegd tot het bepalen van de vorm van de munt, de waarde ervan (het rekenkundige getal dan wel de nominale waarde vaststellen) en moet zij het gewicht en zuiverheid ervan bepalen. Met andere woorden, de Amerikaanse dollar is in de grondwet gedefinieerd als een gewichtsstandaard en niet als een papieren geldstandaard die uit het niets gecreëerd kan of mag worden. Deze bepaling wordt feitelijk niet nageleefd en is daarmee in strijd met de Amerikaanse grondwet.

De grondwettelijke bevoegdheid van het Amerikaanse congres om de “onpartijdige” geldstandaard te definiëren is met de institutionalisering van de Federal Reserve niet alleen uit handen gegeven, de bevoegdheid van de Federal Reserve is ten opzichte van de grondwettelijke bepaling verruimd doordat de Federal Reserve de geldstandaard mag vermeerderen zonder dat hieraan enige substantie aan ten grondslag ligt. Die vermeerdering financiert – het ons inziens grote hiaat in de Amerikaanse grondwet (voor een uitleg, zie hier) – direct dan wel indirect de schulden die de Amerikaanse overheid aan gaat. Dat is waar Ron Paul mee wil afrekenen.

NU.nl
Tot slot een compliment aan de redactie van NU.nl voor het tonen van de speech die door Ron Paul werd gegeven naar aanleiding van de verkiezingsuitslag in New Hampshire (zie hieronder). Tot nu toe bleken Nederlandse media zich te beperken tot het samenvatten van de “extreme” dan wel “radicale” standpunten van Ron Paul zonder dat zij een toelichting gaven over de argumenten onderliggend aan zijn visie. NU.nl doet dat nu wel en dat verdient navolging. De kwaliteit van welk debat dan ook is afhankelijk van de kwaliteit van de argumenten die aan bod komen. Wat mensen ook vinden van de argumenten die Ron Paul heeft, de kwaliteit van het democratische en politieke debat is hier  zonder enige twijfel bij gebaat. 

De valutaoorlog waar Jim Rickards een compleet boek aan gewijd heeft komt steeds meer in de schijnwerpers te staan. Eind 2010 besloten Rusland en China al meer van hun eigen valuta te gebruiken in het onderlinge handelsverkeer, ten koste van de Amerikaanse dollar die al sinds de Tweede Wereldoorlog de status van wereldreservemunt geniet. Dit jaar sloot China vervolgens een overeenkomst met Japan, om hun aandeel van Amerikaanse dollars in het onderlinge handelsverkeer verder omlaag te brengen. Nu is Rusland blijkbaar weer aan zet, want op Farsnews.com lezen we dat het land ook haar handel met Iran vrij wil maken van Amerikaanse dollars.

Het plan werd vandaag bekend gemaakt door Seyed Reza Sajjadi, een Iraanse diplomaat die op de hoogte was van de ontmoeting tussen de Russische premier Dmitry Medvedev en de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad. De twee hebben elkaar gesproken bij een meeting van het Shanghai Cooperation Organization (SCO), een organisatie die is opgericht om de samenwerking tussen verschillende Aziatische landen te stimuleren. Het voorstel om de Amerikaanse dollar in de onderlinge handel op een zijspoor te zetten zou afkomstig zijn van Rusland, omdat Rusland zich niet kan vinden in het standpunt van het Westen ten aanzien van het Iraanse atoomprogramma.

Amerika, Europa en de Verenigde Naties willen immers sancties opleggen aan Iran, omdat het land bezig is met een nucleaire installatie. Volgens Iran is de installatie uitsluitend bestemd voor het genereren van stroom, maar Amerika weigert deze verklaring te accepteren. Amerika is bang dat Iran werkt aan atoomwapens, die het zou kunnen inzetten tegen Israel. Het bewijs hiervan kan Amerika nog steeds niet hard maken, maar de oorlogsdreigingen zijn er niet minder om.

Medvedev en Ahmadinejad bereiken overeenstemming

Begin dit jaar ondertekende de Amerikaanse president Obama een zogeheten 'defense bill', waarin het nieuwste buitenlandse beleid van Amerika wordt samengevat. Hierin is ook een sanctie opgenomen die de Iraanse centrale bank afsluit van het Amerikaanse financiële systeem. Hiermee belemmert Amerika de mogelijkheden van Iran om olie te verhandelen, omdat veel transacties in de oliehandel met andere landen via de Iraanse centrale bank verlopen.

Iran heeft zich de afgelopen twee jaar niet populair gemaakt bij de Amerikaanse regering, want gedurende die periode sloot Ahmadinejad al overeenkomsten met India, China en Japan om de oliehandel niet meer in Amerikaanse dollars af te rekenen. Aan dat lijstje kan binnenkort ook Rusland worden toegevoegd. Naarmate meer landen de status van de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt gaan negeren zal ook de waarde van die dollar wegzakken. Doordat veel grondstoffen en goederen inteationaal in Amerikaase dollars worden afgerekend blijft er kunstmatig een grote vraag naar deze munt, hoe bont Amerika het ook maakt met haar begrotingstekorten en met monetaire verruiming door de Federal Reserve. Zodra de stroom van dollars in inteationale handel opdroogt komt Amerika in een acute valutacrisis terecht.

By Jaco Schipper
Saturday, January 7, 2012

Thursday night Knot gave a live interview to the television program “Nieuwsuur” in which he announced that about 40 percent of Dutch pensioners will soon face reduced pensions. Knot also argued for mortgage tax reduction to address the excessive indebtedness of Dutch households, which is about 120 percent of gross national product. Perhaps most interesting, Knot allowed “Nieuwsuur” to film in the central bank's vault, where the Dutch audience saw what is not there.

Based on the footage shown on Thursday and additional images found at the central bank's Inteet site, we had already calculated that there are some 4,500 gold bars located in the bank's vault. Our calculation showed that there are at least 56 tons of gold stored in Amsterdam, possibly more, we speculated, in the form of gold coins. We proved to be not far off, as Friday night the definitive answer was given by Knot himself.

In a follow-up by “Nieuwsuur” Friday night (see below), Knot disclosed that some 67 tons of Netherlands govement gold, worth 3 billion euros, is kept in Amsterdam. Knot acknowledged on camera that this is only a small portion of the Dutch gold reserve. For practical reasons, he said, most of the 612.5 tons of official gold reserve is held abroad, so that “if the Dutch central bank wants to sell some of its gold, we don't have to ship it.”

Member of Parliament Ewout Irrgang told reporters that the Dutch gold reserve has always been surrounded by much hysteria and questions about its location. In September, Irrgang formally asked the Dutch Treasury where the gold reserves are located and how much is where. The Treasury replied that the Dutch gold is located in Ottawa, New York, London, and Amsterdam, but did not specify how much is in each place.

But now it is admitted that only 10 percent of 612.5 tons of the tenth- largest official gold reserve is held in the Netherlands itself, and Irrgang told the reporters that he was “startled” that 90 percent is abroad because gold “is the ultimate anchor of trust, especially during times of financial unrest and panic. With these kind of scenarios it is not practicable to have over 90 percent of Dutch gold reserves abroad.” 

Financial analyst Jim Rickards' book “Currency Wars” caught the attention of “Nieuwsuur” and the program, interviewing him from New York, asked about the possible confiscation of foreign gold reserves by their custodian, the U.S. govement. Rickards told about the U.S. Defense Department's financial war games and summarized elegantly: “U.S. lawyers have an expression: Possession is nine-tenths of the law, and since we possess the gold … then we're 90 percent on the way to owning it.” Rickards estimates that perhaps 100 to 200 tons of gold are located in New York.

Asked if he knew of suggestions that the U.S. govement could confiscate foreign gold reserves in its custody to bring its own gold reserve to 17,000 tons — 65 percent of official world gold reserves — with which to establish a new reserve currency controlled by the United States, Knot responded: “I am not familiar with such a scenario. We are regularly confronted with the extra-territorial functioning of laws from the United States and usually these are not cheerfully received in Europe (laugh) and this one is also new to me. I would be surprised.”

Willem Middelkoop, who manages the Gold&Discovery Fund and is author of three books, one of which foresaw many of the financial problems of today, was also interviewed by “Nieuwsuur,” said the Dutch authorities should make use of Rickards' insights and bring the Dutch gold back to the Netherlands. “In the 1930s,” Middelkoop said, “there was a risk of a German invasion, so there was a reason to move our gold reserve. Then there was the threat that maybe the Russians would invade us. But nowadays I don't see any reason not to locate the Dutch gold reserve in the Netherlands.”

MP Irrgang also called for a change in the central bank's gold location policy and said he was surprised that the U.S. govement might consider confiscating the gold of other nations.

But Knot took a different position. He said the Dutch gold has always been safe in New York and that Dutch-American relations have always been good. Asked if despite these good relations, it still would be wise to relocate the gold, Knot answered resolutely, “No.”

Some important questions remain unanswered. Just how much Dutch gold is located in New York, Ottawa, and London? Exactly who has custody? Are the Federal Reserve, the Bank of England, and the Bank of Canada the custodians of our gold or has our gold been transferred to the custody of third parties such as bullion banks HSBC, JP Morgan, and Scotia Mocatta?

Since the Dutch central bank seems to be very reluctant to change its gold location policy, perhaps bank president Knot can continue with greater transparency and arrange and publish an independent audit along with the serial numbers of the Dutch gold bars held abroad. If all is well, then this should not be a problem.

____

For images of DNB's vault see here.

 

Voor wie de uitzending van Nieuwsuur gisteravond gemist heeft, hieronder de mogelijkheid om de extra uitzending te kijken. President van De Nederlandsche Bank (DNB), Klaas Knot geniet duidelijk van de aandacht die hij krijgt te midden van de in Nederland aangehouden goudreserve (of moeten we grondstoffenbelegging zeggen..?):

Aan de hand van een overzicht van een aantal beeldfragmenten in de kluis kunnen we een inschatting maken hoeveel goud er minimaal ligt opgeslagen. Of er naast de stellingkasten 5, 6, 7 en 8 meer stellingkasten staan met goudstaven werd niet uit de beelden duidelijk. De stellingkasten die links in beeld komen naast het tafeltje waarop een aantal goudbaren liggen (foto rechts onderaan), toont aan dat de ruimte groter is dan die in eerste instantie lijkt. Wat er in die dozen ligt, blijft echter onduidelijk. Het ligt voor de hand dat de inhoud van deze kleine dozen waardevol is. Het ligt immers in de kluis en het kan dus heel goed zijn dat hierin bijvoorbeeld gouden (en zilveren) munten worden bewaard.

Gelukkig heeft De Nederlandsche Bank een voorlichtingsfilmpje voor scholieren gemaakt waaruit méér duidelijk wordt. Uit die beelden valt op te maken dat er minimaal zes stellingkasten zijn. Die kasten hebben aan twee zijden elk vijf lagen en zes rijen waarbij in elke sectie 25 goudbaren liggen. Ter illustratie, een aantal beelden uit het desbetreffende voorlichtingsfilmpje dat online beschikbaar is in de bedrijfspresentatie (wel eerst de vragen beantwoorden..).

Eén van de stellingkasten van buiten de kluis:

In totaal zijn er drie stellingkasten te zien waar in twee delen goudstaven liggen:

Per stellingkast kunnen we uitrekenen hoeveel goudbaren er liggen. De onderste rij is op deze afbeelding niet te zien, maar ook hier liggen per sectie 25 goudbaren opgeslagen:

Vanuitgaande dat er nagenoeg in alle secties 25 goudbaren liggen en er per stellingkast 30 secties zijn en er in totaal drie stellingkasten met twee zijden zijn, kunnen we het totaal aantal goudbaren uitrekenen. De som is als volgt: 25 baren x 30 secties = 750 goudbaren per zijde van de stellingkast. Dit levert bij een volledige bezetting van de drie stellingkasten (maal twee zijde) een totaal op van: 6 x 750 goudbaren = 4.500 goudbaren.

London good delivery bars

De goudbaren wegen elk zo'n 10 tot 14 kilo volgens Knot. Daar is meer uitsluitsel over te geven omdat wereldwijd goudbaren verhandeld worden op basis van de London Bullion Market Association (LBMA) “good delivery bars” (zie: LBMA). Die specificaties stellen dat een goudbaar tenminste 350 troy ounces (zo'n 10,9 kilogram) en maximaal 430 troy ounces (zo'n 13,4 kilogram) moet bedragen. Een stempel van de munt, een serienummer, de zuiverheid en het jaar van productie moeten op de baar vermeld staan en er mogen geen beschadigingen zijn.

De baren die Klaas Knot ter hand neemt, lijken te gaan (zonder dat dit af te leiden is van de stempels en serienummers) om de standaard goudbaren die centrale banken verhandelen. Dat zijn in principe 400 troy ounce goudbaren van zo'n 12,4 kilogram (12,4413 kilogram om exact te zijn). Dat zou betekenen dat er (minimaal) in de kluis van DNB op het Frederiksplein een totaal van 55.985,85 kilogram in de vorm van goudbaren ligt opgeslagen. Dit totaal is exclusief de inhoud van de kleine dozen dus bijna 56 ton.

Totale officiële goudreserve en onbeantwoorde vragen

De totale officiële Nederlandse goudreserve bedraagt 612,5 ton goud (bron: World Gold Council). Indien in de dozen die te zien zijn in de uitzending van gisteravond geen gouden munten bevatten, dan zou dat betekenen dat minder dan 10% van de totale Nederlandse goudreserve in Nederland ligt opgeslagen. Om exact te zijn: 9,14%. Met de inhoud van de kleine dozen meegerekend, kan het bovendien niet om heel veel meer goud gaan.

Sinds de kamervragen van Ewout Irrgang (SP) vorig jaar september en de antwoorden van het ministerie van Financiën is bekend in welke buitenlandse steden de Nederlandse goudreserve wordt aangehouden: 

Via de website van het ministerie van Financiën, “Beantwoording Kamervragen goudvoorraad DNB“:

Vraag 4
Waar ligt het fysieke goud van DNB? Om welke locaties gaat het en hoeveel is er op die locaties opgeslagen? Om welke reden is het goud nog steeds op deze plaatsen opgeslagen?

Antwoord vraag 4
DNB voert een locatiebeleid waarbij het goud wordt gespreid over de locaties New York, Ottawa, Londen en Amsterdam.

Dat de vragen van kamerlid Ewout Irrgang niet beantwoord worden is meer dan duidelijk. Echter, dat maakt de vragen niet minder relevant. Immers, waar liggen de Nederlandse goudbaren: in New York, Ottowa of London? En hoeveel ligt er in die steden? Bovendien lijkt het ons relevant wie deze goudbaren beheert? Zijn dat de Federal Reserve, de Bank of England en de Bank of Canada of zijn onze goudbaren (al dan niet met toestemming) in beheer gegeven aan derden zoals bullion banken HSBC, JP Morgan of Scotia Mocatta? Worden deze goudbaren jaarlijks gecontroleerd? Is er een onafhankelijke controle? En indien een controle plaatsvindt, wie voert die controle uit en zijn daar verslagen van? Of worden de “collega” centrale bankiers door DNB op hun blauwe ogen geloofd?

Dit lijken ons zéér belangrijke vragen om beantwoord te krijgen. Met minder dan 10% van onze goudreserve in Nederland en 90% in het buitenland is dat niet meer dan logisch. Wat is het belang van de Nederlandse overheid om hier onduidelijkheid over te laten bestaan? Heeft men iets te verbergen? Deze doodeenvoudige vragen verdienen eensluidend antwoorden en kunnen niet op de manier beantwoord worden zoals het ministerie van Financiën dat op 6 oktober 2011 deed. Als een Nederlandse volksvertegenwoordiger een kamervraag stelt, dan moeten die beantwoord worden want hoe anders kan de Tweede Kamer de overheid controleren?

Tot slot: een serie-nummer om na te zoeken..

Eén serienummer van een goudbaar is in de uitzending van Nieuwsuur goed te zien en dit betreft een goudbaar van de Royal Mint Melboue en heeft als serie nummer J822. Deze goudbaar wijkt wat betreft de afmetingen overigens iets af van de gestapelde goudbaren in de stellingkasten.

Het is te hopen (voor DNB en de eigenaar van deze goudbaren: het ministerie van Financiën) dat dit serienummer niet opeens opduikt in bijvoorbeeld de toegewezen goudbaren van goud-ETF GLD zoals dat gebeurde met de goudbaar die Bob Pisani van CNBC vorig jaar augustus te zien kreeg toen hij een rondleiding kreeg in de Londense kluis van bullion bank HSBC.

 

 

 

 

Zonder begeleidend commentaar, Jim Rickards aan het woord!