Tag: consumptie

  • China moet leren consumeren

    Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

    China is bezig aan een imponerende omslag. Het economisch model dat gebaseerd is op export en eindeloze investeringen heeft zijn beste tijd gehad. De positieve effecten zijn nagenoeg uitgewerkt. Het model heeft China in enkele decennia wel hoog geplaatst op de lijst van landen met een gemiddeld inkomen. De Communistische Partij wil echter meer. Het gemiddeld inkomen moet aansluiting vinden bij het gemiddelde inkomen in de ontwikkelde landen. De geschiedenis leert, dat die laatste stap de moeilijkste is en heel veel tijd en inspanning kost.

    De Chinese oplossing is om die stap te maken door de economie meer op diensten te baseren en op consumptie. Na vijf jaar van inspanningen mag de conclusie luiden dat het land veel stappen vooruit heeft gezet, maar dat het uiteindelijke doel nog lang niet is bereikt. De ombouw naar een diensteneconomie loopt voorspoedig. Droegen diensten in 2010 voor 44% bij aan het bruto binnenlands product (bbp), in 2015 werd de grens van 50% geslecht. Daarmee verloopt de transitie sneller dan beleidsmakers beoogd hebben. Natuurlijk blijft er een en ander te wensen. Sectoren als IT Services, gezondheidszorg en recreatie mogen, nee moeten sneller groeien om de doelstelling van 60% – 65% in het komende decennium werkelijkheid te maken.

    Shopping_street_in_Wenzhou

    “Chinezen moeten leren consumeren”

    Van sparen naar consumeren

    Dat lijkt geen onoverkomelijk probleem! Dat is de Chinese consument misschien wel. De private consumptie groeit tergend langzaam. In 2010 bedroeg de bijdrage aan het bbp 36%, maar in 2014 is dat nog steeds een schamele 38%. Het lijkt vooralsnog moeilijk voor de overheidsdienaren het DNA van de doorsnee Chinese burger ineens te veranderen en aan te passen. Hoewel zeker de Chinese verstedelijkte burgers steeds meer zijn gaan verdienen zijn ze ook steeds meer gaan sparen in plaats van spenderen. De gemiddelde stedelijke burger spaart 30% van zijn besteedbaar inkomen. Tien jaar geleden was dat nog 24%.

    Sparen zit de Chinees in de genen. Omdat er geen sociaal vangnet is, voelt hij/zij zich gedwongen een grote appel voor de dorst achter de hand te hebben. Hij moet geld hebben voor zijn gezondheidszorg, maar zeker ook voor de jaren na zijn pensionering. China is het sterkst vergrijzende land ter wereld. De ouder wordende Chinees kijkt ongerust naar de nabije toekomst en legt nog eens iets extra’s opzij.

    Sociaal vangnet

    vergrijzing-chinaDe overheid is uiteraard niet blind voor de grote onzekerheid onder de bevolking. Het dertiende vijfjarenplan, dat loopt van 2016 tot en met 2020, is er op gericht de onzekerheid over de toekomst weg te nemen. Waarschijnlijk gaat de komende jaren het fundament van een sociaal vangnet gelegd worden, waarbij veel aandacht zal zijn voor gezondheidszorg en pensioenen. Misschien moeten Nederlandse beleidsmakers die vurig pleiten voor de afbraak van ons sociaal vangnet eens met hun Chinese tegenvoeters gaan praten. Het besluit om de een-kind-politiek met ingang van 2017 volledig los te laten kan niet los gezien worden van het streven meer zekerheden in het dagelijks leven in te bouwen. Het gezin en de familie spelen een centrale rol in een Chinees leven. Als de samenstelling van een doorsnee gezin in stad en dorp verandert, waardoor de samenleving weer begint te vergroenen, kan dat een beslissende stap zijn om het probleem van de vergrijzing te beheersen. Minder kopzorgen over werk, inkomen, gezondheidszorg en pensioenen zullen het voor de Chinezen mogelijk maken meer te genieten van het leven. Daar zal de rest van de wereld ook baat bij hebben! Meer dan 1 miljard hedonistische Chinezen is een bijna paradijselijk vergezicht voor producenten en beleggers!

    Cor Wijtvliet

    Hoofdredacteur Beurshalte.nl beurshalte-logoOver Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

  • Consumptieve bestedingen overheid sterk toegenomen

    Geïnspireerd door een interessante grafiek van de consumptieve bestedingen op Follow the Money doken wij in de cijfers van het CBS. De grafiek van Robin Fransman laat zien dat de consumptieve bestedingen van huishoudens ten opzichte van de totale omvang van onze economie al jarenlang in een neergaande trend zit. Waren de consumptieve bestedingen in 1978 nog meer dan 52 procent van het bruto binnenlands product (bbp), dit jaar was daar nog minder dan 46 procent van over. Hieronder ziet u de grafiek.

    Consumptieve bestedingen huishoudens als % bbp

    Consumptieve bestedingen huishoudens als % bbp (Bron: FTM, data van CPB)

    Overheid versus huishoudens

    We kregen aan het begin van de financiële crisis steeds te horen dat de overheid het stokje van de burger moest overnemen, omdat anders de economie tot stilstand zou komen. Extra overheidsbestedingen zouden de economie een impuls geven, wat indirect weer door zou moeten werken in de werkgelegenheid, de inkomens en de consumptieve bestedingen. Dat was de theorie, want in de praktijk is daar maar bar weinig van terecht gekomen. Consumenten houden de hand op de knip, terwijl de regering miljarden moet bezuinigen om binnen de Europese 3% regel te blijven.

    Marketupdate dook in de cijfers van het CBS en maakte een grafiek van de consumptieve bestedingen van huishoudens en de overheid. Op basis van kwartaalgegevens die terug gaan tot 1988 komen we tot een verontrustende conclusie:

    Het aandeel van de overheid in de totale consumptie is substantieel toegenomen!

    Consumptieve bestedingen huishoudens versus overheid

    Consumptieve bestedingen huishoudens versus overheid

    In het jaar 2000 waren de consumptieve bestedingen van de overheid nog maar 30% van de totale bestedingen, maar door de vette jaren van de vastgoedbubbel heeft de overheid zich steeds meer consumptie toegeëigend. De financiële crisis deed daar in 2008 en 2009 nog een stapje bovenop, want toen vond de overheid het nodig om de economie Keynesiaans te stimuleren. Nu kruipt het aandeel van de overheid in de totale consumptie richting de 40%, een toename van bijna een derde ten opzichte van het begin van deze eeuw!

    Huishoudens houden minder geld over

    De Nederlandse huishoudens houden steeds minder geld over. Hogere belastingen, stijgende woonlasten en een verslechtering van de arbeidsmarkt hebben allemaal een negatief effect op het besteedbare inkomen. Hadden we dat van tevoren geweten, dan hadden we ons misschien minder diep in de schulden gestoken.

    Waar moet het economische herstel vandaan komen als een steeds groter gedeelte van de consumptie wordt overgenomen door de overheid? Kan de overheid wel een economisch herstel bewerkstelligen? Hoeveel lastenverzwaringen kan de Nederlandse economie nog dragen?