Tag: IMF

  • IMF pleit voor eenmalige 10% heffing op spaargeld

    IMF pleit voor eenmalige 10% heffing op spaargeld

    Het IMF pleit voor een eenmalige heffing van 10% op al het spaargeld in de Eurozone. Door een greep te doen op uw spaargeld kan de last van de Europese schuldencrisis verlicht worden. Het is een omstreden voorstel dat in het verleden ook al eens geopperd werd. Zo berekende de Boston Consulting Group in 2011 dat een heffing van 30% van alle activa – waaronder uw spaargeld – een uitweg uit de Europese schuldencrisis kan zijn.

    Spaargeld belasten

    Een heffing op spaartegoed van burgers spreekt blijkbaar tot de verbeelding, want eerder dit jaar stelde de hoofdeconoom van de Saxo Bank ook al een 10 tot 15 procent heffing voor. Het IMF verwijst in haar laatste fiscale monitor (PDF) naar een onderzoek van de Duitse econoom Stefan Bach. Hij raamde de opbrengsten van een 3,4% heffing op alle vermogende Duitse spaarders (meer dan €250.000) op ruim €100 miljard. Daarmee kan ongeveer 4% van de Duitse staatsschuld afgelost worden.

    De economen van het IMF zijn bijzonder gecharmeerd van een spaardersheffing. De Belgische site Express schrijft er het volgende over.

    “Het verleidelijke van zo’n belasting is dat ze kan worden geïmplementeerd voordat mensen zich eraan kunnen onttrekken. Ook kan worden verondersteld dan de heffing eenmalig is, waardoor het gedrag van spaarders niet verstoord wordt. Een heffing van 10% op alle spaartegoeden van gezinnen met een positief netto saldo kan de schuldratio van Europese landen ten opzichte van het bbp weer terugbrengen naar het niveau van 2007.”

    Bail-in

    Het IMF benadrukt dat het uitsluitend om theoretische voorstellen gaat, maar daarmee zullen de meeste spaarders niet gerustgesteld zijn. We hebben allemaal gezien hoe vermogende spaarders buiten de boot vallen als een bank dreigt om te vallen. De reddingsoperaties van banken in Cyprus en van SNS zijn nog maar de eerste voorbeelden van de beruchte ‘blauwdruk’ van Dijsselbloem. Spaarders worden al gepakt door de extreem lage rente, die al lang niet meer compenseert voor de inflatie. De koopkracht van spaarders wordt op slinkse wijze uitgehold, maar de vermogensrendementsheffing op spaargeld blijkt een peulenschilletje met wat er achter de schermen in voorbereiding is.

    De spaarders is dus gewaarschuwd. Alweer…

    IMF geeft groen licht voor spaardersheffing

    Uw spaarvarken valt misschien ten prooi aan schulden

    Goudstandaard seminar

  • IMF waarschuwt voor schuldenplafond VS

    IMF waarschuwt voor schuldenplafond VS

    Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft gewaarschuwd dat een schuldencrisis in de Verenigde Staten niet alleen bedreigend kan zijn voor de Verenigde Staten, maar ook voor de wereldeconomie. “De aanhoudende onzekerheid over de begroting en het schuldenplafond helpt niet mee. De government shutdown is al erg genoeg, maar als de Verenigde Staten er niet in slagen het schuldenplafond te verhogen kan het veel slechter aflopen. Dat zou niet alleen schadelijk zijn voor de VS, maar voor de wereldwijde economie”, aldus IMF-directeur Christine Lagarde van het IMF. “Dit is dus een mission-critical die zo snel mogelijk opgelost moet worden”, zo voegde ze eraan toe.

    Meer stimuleren

    Volgens Lagarde moet de VS op korte termijn minder ‘economische aanpassingen’ doen, om dat in een later stadium weer in te halen. Wat bedoelt ze daarmee? Dat de Amerikaanse overheid nu minder nadruk moet leggen op bezuinigen en meer aandacht moet besteden aan economische groei. Wat economische groei maakt de schulden volgens haar op de lange termijn weer houdbaar. Dat bezuinigen komt dan later wel, zo maken we uit haar woorden op.

    Voor Japan heeft Lagarde ook een waarschuwing. Hun staatsschuld is met bijna 250% van het BBP ook veel te groot geworden voor de economie. Japan moet volgens haar het sociale zekerheidsstelsel op de schop nemen en de belasting op consumptie verhogen. “De fiscale en financiele maatregelen moeten aangevuld worden met structurele hervormingen, zodat inspanningen om de vraag de stimuleren samenvallen met inspanningen om het aanbod aan te jagen”, aldus Lagarde.

    IMF weet het ook niet meer

    Uit de woorden van Lagarde kunnen we concluderen dat ook het IMF geen oplossing paraat heeft. We moeten meer stimuleren, terwijl dat aan het begin van deze crisis al zonder succes geprobeerd is. We moeten nog even wachten met bezuinigingen, terwijl we die pijnlijke maatregelen al jaren voor ons uit schuiven. We moeten de lasten voor burgers verzwaren, terwijl de koopkracht door inflatie steeds verder wordt uitgehold. Het IMF draait om de hete brij heen, namelijk het probleem van teveel schulden die niet meer te financieren zijn. Het schuldenplafond zet de problematiek even op de kaart, maar een fundamentele oplossing hoeven we van het IMF blijkbaar niet te verwachten.

    Lagarde waarschuwt de VS voor de schuldenproblematiek

    Lagarde waarschuwt de VS voor de schuldenproblematiek

  • Economisch herstel is niet vanzelfsprekend

    De lucht is er vol van. Overal valt het te horen. De crisis in de eurozone is na vijf jaar nagenoeg voorbij. Is dat wel zo? Is het niet erg aanmatigend om na een of twee kwartalen van zeer lichte groei al te claimen dat de problemen voorbij zijn?

    2012

    Dat het beter gaat, staat buiten kijf. Denk maar eens terug naar het begin van 2012. Toen verlaagden kredietbeoordelaars de kredietwaardigheid van maar liefst tien landen. De economische activiteit zakte als een plumpudding in elkaar en beleggers wisten niet hoe snel ze de relatie met de zuidelijke banken moesten beëindigen.

    Het grootste drama speelde zich echter in en om Griekenland af. In dat land werden verkiezingen gehouden en instanties als het IMF en de Europese Unie vreesden voor het ergste. Het land kon na de verkiezingen wel eens de plannen voor financiële gezondmaking naar de prullenbak verwijzen. Dat zou de opmaat zijn voor een Grexit met daaraan gekoppeld de mogelijkheid van een domino-effect. Andere landen zouden zich ook gedwongen kunnen zien om het Griekse voorbeeld te volgen. Als dat gebeurde, dan zou dat het einde betekenen van de eurozone en de euro.

    Scepsis

    Laten we eerlijk zijn, velen onder ons hebben in 2012 geen cent gegeven voor de toekomst van de euro. Die leek gedoemd. Die is uiteindelijk gered door de opstelling van het leeuwendeel van de Europese politici en de partijen, waar ze toe behoorden. Zelfs in Griekenland wilde de gevestigde politiek niet weten van een ‘nee’ tegen Europa. In het sceptische Duitsland is het nog maar zeer de vraag of de anti-Europa partij, Alternative für Deutschland de kiesdrempel gaat halen. Het euro-scepticisme heeft noch onder politici, noch onder de bevolking echt wortel geschoten. Los daarvan was iedereen toch ook wel erg benauwd voor het onbekende. Wat stond er te gebeuren als de euro echt zou stranden en de eurozone uit elkaar vallen? Niemand durfde het risico aan. Iedereen was daarom bereid het misselijk smakende medicijn voor de gezondmaking te slikken.

    Beslissend

    De waarschijnlijk beslissende wending in de crisis kwam achteraf bezien in de zomer van dat jaar. In juli beloofde Mario Draghi, dat de ECB alles zou doen wat in haar vermogen lag om de euro overeind te houden. Enkele dagen later lanceerde de ECB the Outright Monetary Transactions programma. Dat beloofde dat er in geval van nood ongelimiteerd staatsobligaties opgekocht zouden worden. Mochten beleggers weer eens hypernerveus worden, dan hoefde dat geen zwaarwegende gevolgen meer te hebben voor de financiële markten. Vanaf dat moment was de ECB the Lender in last Resort, waar financiële instellingen in tijden van nood op konden terugvallen. Het maakte de weg vrij voor steun om opnieuw, maar ditmaal kritisch, naar de gezondheid van de banken te kijken. Die audit leerde bijvoorbeeld, dat Spaanse banken zeker € 100 miljard nodig hadden voor hun herkapitalisatie. Hiermee werd ook een belangrijke stap in de richting van een bankenunie gezet. Die is er nog niet en dat kan ook nog wel even duren. Het principebesluit ligt er echter. Daarmee is de grote angst voor een ineenstortende Europese bankensector van de baan.

    Gebreken

    Dat is allemaal zonder meer goed nieuws. Maar daar is niet alles mee gezegd. Europese banken zijn en blijven zwak, ook de Duitse en de Nederlandse. Ze maken ook amper aanstalten om de herkapitalisatie serieus op te pakken. De benodigde bedragen zijn waarschijnlijk veel te groot. Zolang dat echter niet gebeurd is, zal de kredietverlening in Europa wankel blijven.

    Hetzelfde geldt voor verschillende overheden in Europa. Die willen er maar niet aan om een deel van de overheidsschulden af te schrijven. Dat doen ze om de houders van die schulden te beschermen. Ze hebben echter wel de belastingen verhoogd om de schulden af te betalen. De resultaten van dat beleid zijn inmiddels genoegzaam bekend. Het zou voor het herstel beter zijn de ECB, het IMF en het Europese Stabiliteitsmechanisme te laten opdraaien voor de kosten van de afschrijvingen. Daar horen de lasten, niet bij de burger en bedrijf.

    Daar is echter veel daadkracht voor nodig en daar beschikken maar weinig politici en beleidsmakers over. Dat maakt ook de duurzaamheid van dit herstel zo onzeker.

    Cor Wijtvliet

    Bron: Barry Eichengreen, Is Europe out of the woods? Project-syndicate, September 11 2013

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

  • Jim Rickards: “De dollar zal vervangen worden door SDR’s of goud”

    Jim Rickards, auteur van het boek Currency Wars, was onlangs te gast bij Max Keiser om te praten over het beleid van de Amerikaanse centrale bank en de dreigende dollarcrisis. Volgens Rickards staat ons een nog grotere crisis te wachten dan die van 2008, omdat de fundamentele zwakheden bij banken niet zijn verholpen en omdat de leverage door de beschikbaarheid van zeer goedkope kredieten (studentenleningen, hypotheken, autoleningen) alleen maar is toegenomen. De grootste banken in de VS zijn nu nog groter dan ze waren voor de crisis, aldus Rickards. In 2008 werd al duidelijk dat de financiële sector in de VS eigenlijk ’too big to fail‘ is.

    Nog grotere crisis komt eraan

    De crisis van 2008 was nog te behappen voor centrale banken, maar Rickards denkt dat centrale banken niet in staat zullen zijn om de grote klap die nog komen gaat op te vangen. Daarvoor is het balanstotaal al te ver opgerekt. Om een nieuwe liquiditeitscrisis af te wentelen moet het IMF ingrijpen door SDR’s bij te drukken, aldus Rickards. Maar of dat soelaas zal bieden is nog maar zeer de vraag, want ook SDR’s hebben geen intrinsieke waarde. De auteur van het boek Currency Wars, die overigens alweer werkt aan een nieuw boek, is er zeker van dat SDR’s of goud de rol van de dollar als waardereserve zal vervangen. Daarmee zal Amerika ook een groot privilege verliezen, omdat olie nu nog in goedkope dollars afgerekend kan worden.

    Tapering?

    Volgens Jim Rickards heeft de Federal Reserve zich in de problemen gewerkt met quantitative easing. Nu landen als China en Japan minder Amerikaanse staatsobligaties kopen moet de Amerikaanse centrale bank zich schikken in haar rol als lender of last resort. Tapering is daardoor bijna niet meer voor te stellen, zeker niet nu de rente op Amerikaanse staatsobligaties richting de 3% loopt…

    Jim Rickards en Max Keiser over de dollarcrisis en de terugkeer naar SDR’s of  goud

  • Indonesië gaat het opnemen tegen Duitsland (19-07-2013)

    De oude Nederlandse kolonie Indonesië heeft, volgens de consultants van McKinsey alles in zich om het oude moederland en de rest van Europa in de nabije toekomst ver achter zich te laten. Het is nu al de 16de economie in de wereld met een bruto nationaal product van $ 846 miljard in 2011. Dat zal in 2017 echter al nagenoeg verdubbeld zijn. Tegen 2030 zullen nog slechts 6 landen een groter BNP hebben dan Indonesië, zo is de verwachting van het IMF en van McKinsey. Het zal dan vooraanstaande Europese economieën zoals Duitsland en Engeland ver achter zich gelaten hebben.

    Bevolking
    De aantrekkelijkheid van het land schuilt op veel terreinen. Met 240 miljoen zielen is het een jong land. Het land telt maar liefst 55 miljoen goed geschoolde werknemers. De koopkrachtige middenklasse telt 45 miljoen leden. Dat klinkt al imponerend, maar bovenstaande getallen zullen tot 2030 een spectaculaire verbetering laten zien. In 2030, over ruwweg 15 jaar zal het land maar liefst 113 miljoen goedgeschoolde werknemers tellen, terwijl de groei van de middenklasse explodeert naar 135 miljoen.

    India
    Nu al steekt het land positief af bij een andere Aziatische groeibriljant, India. Dat land dreigt langzamerhand een deel van zijn allure te verliezen. Volgens Jim O’Neill, bedenker van de term BRIC’s, stelt India steeds meer teleur. De ontwikkeling van de productiviteit stagneert alweer een tijdje, de buitenlandse investeringen lopen terug in omvang en de politiek weigert de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Daardoor begint de economische groei geleidelijk terug te lopen, terwijl de tekorten juist gaan stijgen. In 2013 zal de economie met minder dan 7% stijgen, maar zal het overheidstekort boven 5% uitkomen.
    Dit is allemaal niet ongemerkt voorbij gegaan aan beleggers en alleen al in april haalden internationale beleggers $ 403 miljoen weg uit dat land.

    Vergelijkenderwijs doet Indonesië het veel beter. Het land groeit alweer enkele jaren met gemiddeld 6% à 7% en zal naar verwachting de komende jaren dit groeitempo kunnen blijven volhouden. Ook de productiviteit ontwikkelt zich voorspoedig en bedraagt nu jaarlijks om en nabij 4,5%. Dat is een stijging van maar liefst 60% vergeleken met een decennium geleden. De aandelenmarkten zijn geëxplodeerd. Sinds 2008 is de Jakarta Composite Index met maar liefst 350% gegroeid. Volgens Credit Suisse gaat die expansieve groei deels ten koste van de Indiase aandelenbeurzen. Het tekort op de handelsbalans is met 0,8% veel kleiner dan dat van India wat 3,9% bedroeg in 2012.

    Consumptie
    Evenals zoveel andere opkomende landen steunt het land voor zijn groei op een bloeiende industriële sector en op de overvloedige aanwezigheid van hard en soft commodities. Maar de belangrijkste pilaar onder het bloeiend economisch leven is de consument. Die is goed voor maar liefst 60% van het bruto nationaal product van het land. Dat is een veel hoger percentage dan bij buurlanden als Maleisië of Thailand. Die landen zijn veel meer export georiënteerd en dat gaat ten koste van de binnenlandse koopkracht.
    Indonesië is in die zin een opmerkelijke uitzondering onder de opkomende landen en dat is te danken aan de eerder genoemde koopkrachtige middenklasse. In die zin lijkt de gang van zaken meer op die in zogeheten ontwikkelde landen, waar een percentage van 60% heel normaal is. Zoals gezegd is die klasse nu al 45 miljoen mensen groot en dat zullen er in komende jaren alleen maar meer worden.

    De sterkste groei zal de komende jaren dan ook te zien zijn in die sectoren die het belang van de consument dienen. Volgens McKinsey zal vooral de financiële dienstverlening tot 2030 sterk groeien met gemiddeld meer dan 10% per jaar. Maar ook de zogeheten leisure sector zal het goed doen met een groei van gemiddeld 7,5%. Uiteraard zal ook de sector food and beverages profijt trekken van de sterke koopkrachtige vraag in dat land.

    Cor Wijtvliet

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

  • BRICS-landen willen alternatief voor IMF en Wereldbank oprichten

    De BRICS-landen, die gezamenlijk een valutareserve van $4,4 biljoen bezitten en die 43% van de wereldbevolking vertegenwoordigen, willen dat hun macht in het wereldwijde financiële systeem meer in overeenstemming is met hun groeiende economische macht. Momenteel wordt het inteationale financiële systeem nog gedomineerd door ‘Westerse’ instituties als het IMF en de Wereldbank. De BRICS-landen, dat zijn Brazilie, Rusland, India, China en Zuid-Afrika, roepen op tot een herziening van het management van deze twee instituties, die hun oorsprong vonden in Bretton Woods in 1944.

    Traditioneel zijn de leiders van de Wereldbank altijd Amerikanen en wordt het IMF geleidt door een Europeaan. De opkomende BRICS-landen, die steeds belangrijker worden in een verschuivende wereldeconomie, voelen zich onvoldoende vertegenwoordigd in de huidige inteationale financiële structuur.

    “De sterkste motivering voor de BRICS-landen is vrijwel zeker de creatie van nieuwe Bretton-Woods achtige instituties die zich meer richten op de opkomende economieën van deze wereld. Er is een machtsverschuiving gaande van de traditionele naar de opkomende economieën. Er zijn in de Westerse wereld veel geopolitieke zorgen over deze ontwikkeling”, zo verklaarde de CEO van Frontier Advisory, Martyn Davies.

    Hervorming noodzakelijk

    “We moeten de manier veranderen waarop de zaken gedaan worden tussen inteationale financiële instituties”, zo verklaarde de Zuid-Afrikaanse minister van Inteationale Relaties Maite Nkoana-Mashabane tijdens een speech die ze op 15 maart hield in Johannesburg. “We moeten deze hervormen”.

    De VS slaagde er niet in een overeenkomst uit 2010 na te komen die opkomende markten meer ruimte zou geven in het IMF, terwijl ze de Amerikaan Jim Yong Kim aanstelde als topman van de Wereldbank. Opnieuw ging een Amerikaan voor andere kandidaten die werden aangedragen uit Nigeria en Colombia.

    De ministers van Financiën en de gouveeurs van de centrale banken van de BRICS-landen zitten vandaag en morgen in het Zuid-Afrikaanse Durbanom de tafel om te praten over een gezamenlijke financiële institutie en het genoemde valutafonds. De wereldleiders van de BRICS-landen worden iets later verwacht.

    BRICS

    De naam BRIC-landen werd bedacht door Jim O’Neill van goldman Sachs Asset Management. Hij voorzag in 2001 dat deze vier landen tegen 2020 in economische kracht minstens zo machtig zouden kunnen zijn als de VS, gemeten naar economische activiteit. Vier jaar geleden kwam de regeringsleiders van deze vier landen bijeen en in decmeber 2010 werd ook Zuid-Afrika aan dit groepje toegevoegd.

    De handel tussen de BRICS-landen steeg vorig jaar naar omgerekend $282 miljard, meer dan tien keer zoveel als de $27 miljard in 2002. Naar verwachting kan de omvang van de handel tussen deze vijf opkomende economieën in 2015 de $500 miljard bereiken. Die gegevens vond Bloomberg bij de Braziliaanse regering.

    O’Neil zei er het volgende over in een email naar de redactie van Bloomberg:

    “Als ze erin slagen een BRICS-bank te introduceren is dat een hele prestatie. Het symboliseert in elk geval dat ze als politieke groep iets kunnen bereiken en het zal in de toekomst mogelijk nog veel meer kunnen betekenen Ook betekent het dat ze een eigen soort van Wereldbank zullen hebben, die kan helpen bij het financieren van projecten die de infrastructuur verbeteren en de handel bevorderen.”

    In principe kunnen de leiders van de BRICS-landen tijdens dit topoverleg al een dergelijke ontwikkelingsbank in het leven roepen, maar er zou nog steeds discussie zijn over hoe een dergelijke alteatieve Wereldbank moet gaan opereren en waar de financiële middelen vandaan moeten komen. Volgens Mikhail Margelov, gezant van de Russische president tijdens het BRICS-topoverleg, hoeft er deze week nog geen gedetailleerde overeenkomst verwacht te worden. Rusland heeft de voorkeur uitgesproken om de eerste contributie val ieder land te beperken tot $10 miljard. Dat zei hij volgens Bloomberg op 15 maart tijdens een interview in Moskou.

    Valutaswaps

    “Het zal nog wel even duren voordat het voor deze bank zinvol wordt om bijvoorbeeld een spoorweg te financieren”, zo licht analist Simon Freemantle van Standard Bank Group toe. Deze financiële instelling is de grootste kredietverstrekker van Zuid-Afrika. Volgens de Zuid-Afrikaanse minister van Handel, Rob Davies, is ook een gezamenlijke valutaswap nog ver weg. In oktober maakte de Braziliaanse minister van Financiën, Guido Mantega, bekend dat de valutaswap wordt vormgegeven naar het ‘Chiang Mai Initiative’, dat Japan, China, Zuid-Korea en tien andere Zuidoost Aziatische landen toegang geeft tot $240 miljard aan noodliquiditeit. Dat geld is bedoeld om wereldwijde financiële schokken op te vangen.

    De extreem lage rente in de VS, Japan en in Europa hebben de interesse van buitenlandse beleggers gewekt. die willen steeds meer investeren in beter renderende beleggingen in de opkomende economieën. Brazilië waarschuwde eerder al voor een valutaoorlog, indien landen een strategie hanteren die de export moet stimuleren middels het zwakker maken van de eigen valuta.

    De BRICS-landen willen meer tegenwicht bieden aan instituties als de Wereldbank en het IMF (Afbeelding: AFP / Getty Images)