Lars Schall van Matterhorn Asset Management sprak met goudmarktanalist Ronan Manly over de laatste ontwikkelingen op de goudmarkt. Manly werkte de afgelopen maanden aan een uitgebreide encyclopedie van de wereldwijde goudmarkt en vertelt daarover in een bijna half uur durend gesprek. Interessante info voor iedereen die meer wil weten over de goudmarkt. Volg Ronan Manly ook op twitter.
Volgens goudmarktanalist Ronald Stoeferle van vermogensbeheerder Incrementum is er op dit moment een bubbel in het vertrouwen dat mensen hebben in centrale banken en politici. Dat is waarom aandelen het zo goed doen en waarom goud al een aantal jaar in een neerwaartse trend zit. Door de daling van de goudprijs heeft het edelmetaal op dit moment een zeer gunstige verhouding tussen risico en rendement. Stoeferle merkt op dat de goudprijs de afgelopen jaren al veel gedaald is en dat het sentiment in de markt nu al zeer negatief is. De prijs kan nog wel iets verder zakken en misschien zelfs even onder de $1.000 per troy ounce komen, maar veel verder omlaag zal goud volgens hem niet gaan.
De media berichten nu al vrij negatief over goud en zullen dat opnieuw doen als de prijs nog wat verder zakt. Maar juist als iedereen zo pessimistisch is ligt de bodem in de markt dichtbij. Stoeferle merkt op dat maar weinig beleggers vandaag de dag positief zijn over goud en dat edelmetalen momenteel juist zeer contraire belegging zijn. Bekijk het hele interview van ruim 18 minuten hieronder…
Journalist Lars Schall interviewde voor Matterhorn Asset Management goudkenner Dimitri Speck. In het eerste deel van het interview staat de onderdrukking van de goudprijs centraal, eerst door leasing van goud en later ook door verkoop van goud door verschillende centrale banken. De centrale banken hebben volgens Speck een zeer grote rol gespeeld in de ontwikkeling van de goudprijs over de afgelopen twintig jaar. Eerst door onderdrukking van de prijs en daarna door de prijs geleidelijke te laten stijgen. Dimitri Speck schrijft hier uitgebreid over in zijn nieuwe boek The Gold Cartel, dat eerder dit jaar verscheen.
Dat illustreert Speck aan de hand van onderstaande grafiek, die laat zien hoe banken begonnen het uitlenen en verkopen van goud en hoe ze daar geleidelijk weer mee gestopt zijn. De leasing van verkoop werd al rond de eeuwwisseling ingeperkt, omdat verschillende centrale banken zich committeerden aan het Central Bank Agreement on Gold (CBGA). Rond 2009 kwam er tenslotte ook een einde aan de grootschalige verkopen van goud door centrale banken.
Centrale banken bouwen leasen en verkopen steeds minder goud (Bron: Matterhorn interview)
In het tweede deel van het interview legt Dimitri Speck uit dat goud de natuurlijke tegenstander is van geld. Omdat de goudhoeveelheid door de natuur is vastgelegd kan alleen de goudprijs bewegen. Een stijgende goudprijs signaleert verzwakking van kredietgebaseerde valuta. Het was om die reden dat de rol van goud gemarginaliseerd moest worden in het Bretton Woods systeem van na de Tweede Wereldoorlog. Het buitenland mocht haar dollarreserves weliswaar inwisselen voor goud tegen een prijs van $35 per troy ounce, maar het was ‘not done’ om dat ook daadwerkelijk te doen. Het was dan ook niet vreemd dat de verliezers van de Tweede Wereldoorlog – Duitsland en Japan – loyaal bleven aan de nieuwe ‘dollarstandaard’.
In het tweede deel van dit interview verwijst Speck naar de ‘Blessing Lettre‘, een brief die de Duitse Bundesbank op 30 maart 1967 stuurde naar de Federal Reserve. In deze brief stelt Karl Blessing (president van de Bundesbank) de Verenigde Staten gerust, door kenbaar te maken dat Duitsland niet grootschalig dollarreserves zal inwisselen voor Amerikaans goud. De Amerikanen wisten dat ze hun belofte van $35 per troy ounce niet meer waar konden maken, omdat de uitgaven van de Amerikaanse overheid de pan uit rezen. Door de oorlog in Vietnam en door het optuigen van een verzorgingsstaat stak de VS zich steeds dieper in de schulden. Destijds waren Europese landen de grootste crediteur van de VS en de Amerikanen waren er bang voor dat Europa de stekker uit het systeem zou trekken door dollarreserves om te wisselen voor goud.
Dat gebeurde en in een paar jaar tijd verloren de Amerikanen een substantieel deel van hun goudvoorraad. In 1971 deed Nixon de goudkluizen op slot, door een einde te maken aan de inwisselbaarheid van dollars voor goud. Daarmee kwam ook de positie van de Verenigde Staten onder druk te staan, want niemand kon toen vertellen hoe lang de rest van de wereld die ongedekte dollars zou accepteren. Ruim veertig jaar na het uiteenvallen van Bretton Woods heeft de VS nog steeds haar dollarprivilege van na de oorlog. Nog steeds kan ze veel meer consumeren dan ze produceert en het verschil goedmaken met dollars. Claimbewijzen die niet meer ingewisseld kunnen worden voor goud, maar alleen maar voor nog meer claimbewijzen.
Dimitri Speck zegt dat goud geen beperking oplegt aan de groei van de geldhoeveelheid, zo lang mensen in het ongedekte geldsysteem blijven. Doordat de massa goud nog steeds niet omarmt als waardereserve kan er een gigantische kredietbubbel opgeblazen worden. Volgens Speck zal de massa op een gegeven moment ontdekken dat het niet zinvol meer is om spaargeld op een bankrekening te laten staan. Zodra men op zoek gaat naar alternatieven en de omloopsnelheid van het geld begint te stijgen zal de inflatie sterk toenemen.
Dimitri Speck legt uit dat fysiek goud voor centrale banken een veel grotere rol van betekenis speelt dan voor de rest van de economie, omdat centrale banken niet veel verschillende mogelijkheden hebben om hun reserves in om te zetten. Vanwege hun omvang kunnen ze eigenlijk alleen richting de markt van staatsobligaties en de goudmarkt, terwijl het vermogen op privaat niveau ook omgezet kan worden in andere activa als aandelen, vastgoed, bedrijfsobligaties enzovoort.
h/t: Marcel