In zijn de nieuwe boek beschrijft de Franse econonoom Thomas Piketty hoe de rijkste 1 procent steeds rijker wordt. De rijkste 0,01 procent wordt echter nog veel sneller rijker dan iedereen. In het boek met de titel Capital in the Twenty-First Century schrijf Piketty over de ontwikkeling van de verdeling van welvaart, vermogen en inkomen over de afgelopen twee eeuwen.
De econoom onderzoekt aan de hand van twee eeuwen data uit 20 landen hoe de verdeling van welvaart, vermogen en inkomen zich over deze periode hebben ontwikkeld. Zijn conclusie is enigszins somber. Steeds minder mensen worden steeds rijker. Met andere woorden, de ongelijkheid neemt steeds verder toe.
Bekijk hieronder een korte toelichting van Piketty op zijn boek.
En hier een uitgebreid college over ongelijkheid van Pikkety.
Bronnen:
360 magazine
The New Yorker
Tag: welvaart
-
Rijken worden steeds rijker
-
Vermogen Amerikaanse huishoudens naar $80,66 biljoen
Het vermogen van Amerikaanse huishoudens is in het vierde kwartaal van 2013 gestegen naar een nieuw record van $80,66 biljoen. Dat is een toename van 3,8% ten opzichte van het derde kwartaal van 2013 en een toename van 13,8% vergeleken met een jaar eerder. De cijfers zijn afkomstig van een lijvig rapport van de Federal Reserve, dat afgelopen week gepubliceerd werd (PDF). Van de totale vermogensgroei van $9,8 biljoen over heel 2013 komt $5,6 biljoen van gestegen aandelenkoersen en $2,3 biljoen van hogere huizenprijzen.
Niet alleen het vermogen groeide, maar ook de totale schuldpositie van huishoudens, bedrijven en lokale overheden. Aan het einde van 2013 was de totale schuld $42 biljoen, een stijging van 4,3% ten opzichte van een jaar eerder. In 2008 ‘verdampte’ er nog $10 biljoen aan vermogen, maar door het ingrijpen van de Federal Reserve en de Amerikaanse overheid werd er genoeg lucht in de kredietbubbel geblazen om de waarderingen van aandelen en vastgoed omhoog te stuwen.
Wealth effect
Het extreem soepele monetaire beleid van de Federal Reserve ondersteunt de financiële economie. Door de lage rente gaat er meer spaargeld naar de beurs en wordt het aantrekkelijker om een huis te kopen. De stijgende waarde van aandelenportefeuilles en vastgoed maakt het voor huishoudens makkelijker om wat minder te sparen en meer te consumeren. De fictieve rijkdom geeft een gevoel van financiële veiligheid, het 'wealth effect'. Dat is precies wat Bernanke nastreefde toen hij voorzitter was van de Amerikaanse centrale bank. We hebben in 2008 al gezien dat het 'wealth effect' zeer kwetsbaar is. Vermogenstitels kunnen sterk in prijs fluctueren, terwijl de schuld waarmee ze gefinancierd wordt redelijk constant blijft. Het is centrale banken er daarom alles aan gelegen om een deflatie als in 2008 te voorkomen. Zelfs de dreiging van deflatie kan al genoeg reden zijn om een monetair stimuleringsprogramma uit de kast te trekken. Laatst werd tijdens het G-20 topoverleg van ministers van Financiën al gesproken over een nieuw stimuleringsprogramma van omgerekend €1.500 miljard.Miljonairs
Nog een leuk detail dat we u niet willen onthouden: stel dat een Amerikaans huishouden gemiddeld uit vier personen bestaat, dan zou dat betekenen dat het vermogen van een gemiddeld huishouden ongeveer $1 miljoen is... Zijn die Amerikanen echt zo rijk of is de welvaart extreem ongelijk verdeeld? Of is het gezamenlijk 'vermogen' van $80,66 biljoen een illusie? Wie het weet mag het zeggen...
Vermogen Amerikaanse huishoudens stijgt naar $80,66 biljoen (Bron: Federal Reserve)
-
Eén op drie Belgen zorgt voor de welvaart
Volgens Belgische econoom en politicus Lode Vereeck zorgt slechts één op de drie Belgen voor welvaart. Hij stelt dat van iedere honderd Belgen er op dit moment 41 werken, waarvan negen in dienst van de overheid. Dat brengt hem bij de conclusie dat amper 32% zorgt voor de welvaart waarmee de rekeningen voor de ambtenarij, de jeugd, de werklozen en de alsmaar groeiende groep senioren betaald kunnen worden.
“Op 100 Belgen zijn er 41 die werken, van wie 6 voor zichzelf, 26 voor een baas en 9 voor de staat. Die laatsten dragen bij tot de samenleving door de diensten die ze verlenen en de belastingen die ze betalen, maar het zijn de 32 andere werkenden die voor de welvaart zorgen en de rest van het systeem financieren”, aldus Vereeck. Per honderd Belgen zijn er momenteel zeventien bejaarden, maar volgens modellen is die verhouding in 2050 gegroeid naar 25 op de 100. Dat legt een steeds hogere belastingdruk op de werkende beroepsbevolking.
Volgens Vereeck moet er op korte termijn aandacht gaan naar de versterking van van de beroepsactieve bevolking. Dat vereist een drastische verlaging van de loonkosten, aldus Vereeck. “De regeringen die op 6 november het concurrentiepact sluiten staan voor een verpletterende verantwoordelijkheid”, zo stelt de politicus.
Bron: De Morgen
Lode Vereeck: “Een op drie zorgt voor de welvaart” (Bron: De Morgen)
-
Video: Groeiende ongelijkheid in de wereld
De volgende documentaire van journeyman laat zien hoe de ongelijkheid in de wereld sinds de financiële crisis sterk is toegenomen. Terwijl vrijwel overal ter wereld de werkloosheid steeg en mensen moeite hebben om het hoofd boven water te houden steeg het vermogen van de allerrijkste met zes procent per jaar.
-
Politiek kost ons groei en welvaart
Het is zo onderhand gemeengoed in de eurozone. De economische groei in de jaren voor de crisis was gebaseerd op het aangaan van buitensporig veel schulden. Zo vormde zich geleidelijk een bubbel, die in 2008 barstte en de wereld en de eurozone in een diepe crisis stortte. Wij hebben, zo gaat de nieuwe wijsheid verder, ons lesje wel geleerd en we denken wel tweemaal na voordat we nieuwe schulden aangaan. Dat de economische groei na de crisis nooit meer zo hoog zal zijn als voor de crisis, is dan ook onvermijdelijk. Een lagere groei wordt het nieuwe normale.
Schulden
Dat klinkt allemaal logisch en waar, maar is dat wel zo. Hebben ‘we’ als eurozone inderdaad teveel schulden op ons genomen of was het slechts een enkel land. En is het inderdaad zo, dat we gedoemd zijn langzamer te groeien dan in de jaren voor de crisis.
Het IMF heeft in ieder geval onderzoek naar deze kwesties ingesteld. Olivier Blanchard, chief economist van het IMF, heeft onderzocht waarom landen als Letland en Spanje in deze eeuw jaren van opmerkelijke opgang als neergang hebben doorgemaakt.
Wetmatigheid
De onderzoekers stellen vast dat beide landen in de jaren tot 2007 een ongezond sterke groei doormaakten, die al snel de kenmerken van een bubbel kreeg. Die ongezonde groei was vooral gebouwd op de instroom van veel vreemd kapitaal. In de jaren voor de euro groeide Spanje 2,6. Met de komst van de euro steeg de groei naar maar liefst 3,7%. Als je naar de trend van de groei kijkt in de jaren voor de crisis, dan lijkt het aannemelijk, dat Spanje niet meer mag rekenen op een groei van pakweg 3,5%. Maar daarmee is nog niet gezegd, dat dit als een wetmatigheid beschouwd mag worden voor heel de eurozone.
Crisis
In tegenstelling tot enkele individuele landen kende de Eurozone geen pre-crisis bubbel. Dat was te danken of te wijten aan Duitsland. Dat land zat toen in een crisis met ook daar dalende huizenprijzen. Die crisis duurde tot het einde van het vorig decennium. Dat is een van de redenen, waardoor de groei in de eurozone in de jaren 1999 – 2007 uitkwam op gemiddeld 2,3%. Dat was evenveel als in het decennium daarvoor. Op het niveau van de eurozone lijkt de trend tamelijk stabiel. Onderzoek toont verder aan, dat het bruto nationaal product 12% hoger zou zijn geweest, als we de trendmatige groei hadden kunnen vasthouden.
Politiek geblunder
Dat is heel wat. Het erge is, dat we die kloof niet kunnen toedichten aan een bubbel. Die is er immers nooit geweest. De groei had dus eigenlijk allang naar zijn gemiddelde kunnen terugkeren. Dat dit niet gebeurd is, kunnen we alleen maar toeschrijven aan blunderende politici en beleidsmakers. Die kozen ervoor om in 2008 in tegenstelling tot de Amerikanen de bankensector meteen grondig aan te pakken en te hervormen. Die sector is nu nog steeds een zorgenkind, dat niet goed functioneert. In plaats daarvan kozen ze voor een beleid van stringente bezuinigingen. De combinatie van aanhoudend strenge bezuinigingen en een falende kredietvoorziening is de oorzaak van de enorme economische schade die is aangericht. Het is nog maar de vraag of we die schade nog ooit kunnen compenseren en kunnen terugkeren naar het trendmatige groeipad van 2,3%. Als dat mogelijk zou zijn, dan moet eerst de kredietverlening weer op orde gebracht zijn. De banken in de eurozone zijn echter nog maar amper hervormd. Het ziet er derhalve niet naar uit, dat dit voor 2015 gebeurd zal zijn.
Het is waar, dat de crisis vijf jaar geleden uitbrak. Het is waar dat in sommige gevallen een bubbel de crisis mede veroorzaakte. Het is echter nog het ‘meest’ waar, dat politiek en beleidsmatig geblunder er de oorzaak van is, dat de groei voorlopig niet naar zijn trend kan en zal terugkeren!
Cor Wijtvliet
Bron:
Wolfgang Münchau, Blame Europe’s policy makers for lost growth. Financial Times, October 14, 2013 -
Hoe is de welvaart op aarde verdeeld?
De volgende piramide illustreert hoe het wereldwijde vermogen in opgebouwd. De hoogte van iedere laag correspondeert met het aantal mensen dat in de betreffende vermogensgroep valt. Rechts naast de grafiek staat de totale waarde van iedere groep, gemeten in Amerikaanse dollars. U ziet dat slechts 0,7% van de volwassen bevolking in de wereld beschikking heeft over 41% van al het vermogen in de wereld, terwijl een overgrote meerderheid van 68,7% slechts 3% van alle welvaart in de wereld moet delen.
Bron: Marketwatch
Welvaartsverdeling op aarde (klik voor een grotere versie)