Auteur: Cor Wijtvliet

Chinese jongeren bepalen onze smaak en voorkeuren

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

De grote Amerikaanse banken hebben een reputatie hoog te houden als het gaat om het speuren naar trends, die van grote invloed kunnen zijn op de economie van morgen. Het meest aansprekende voorbeeld van het zoeken naar en in kaart brengen van nieuwe trends en ontwikkelingen is wel de introductie van de BRICS-landen aan het begin van deze eeuw als de nieuwe motor van de wereldwijde economie. Deze analyse van Goldman Sachs is een voltreffer gebleken. Niemand zal meer het belang ontkennen van een land als China of India. Het Westers bedrijfsleven heeft die nieuwe markten met veel ambitie omarmd.

Succes in het speuren naar trends heeft voor banken als belangrijkste doel om klanten te wijzen op de beleggingsmogelijkheden die deze trends bieden. In een recent rapport heeft Goldman Sachs een nieuwe doelgroep gedefinieerd die van grote invloed kan zijn op ontwikkelingen in de nabije toekomst. De Chinese millennials, jongeren en jongvolwassenen in de leeftijdsklasse 16 tot 35 jaar, zijn volgens Goldman Sachs de belangrijkste generatie ter wereld. Het is in de eerste plaats een immens grote groep. De Millennials vertegenwoordigen ongeveer 31% van de Chinese bevolking en dan gaat het om ongeveer 415 miljoen jongeren. Dat zijn er meer dan de vergelijkbare generatie van de Verenigde Staten en Europa samen. Het spreekt daarmee bijna voor zich dat een zo grote groep grote invloed gaat uitoefenen of al uitoefent op de consumentenmarkt van China zelf, maar ook daarbuiten.

De Chinese millennials vertegenwoordigen 31% van de Chinese bevolking

Chinese Millennials
De Millennials zijn niet alleen groot in aantal, maar ze zijn ook anders dan de generaties voor hen. Ze zijn beter opgeleid, ze zijn opgegroeid in relatieve welvaart en in een periode van politieke stabiliteit. Ze hebben vaker een zogeheten witte-boorden beroep en mijden liever blue collar work. In vergelijking met eerdere generaties hebben ze meer te verteren en doen ze dat nu al met overgave. De Millenials gaan bijvoorbeeld graag op reis naar het buitenland. Ze maken gemiddeld vier uitstapjes over de grens, waarbij vooral Zuid Korea een steeds populairder reisdoel is. De verwachting is, dat bij het stijgen van het inkomen het uiteindelijk reisdoel verder weg komt te liggen. Het is uiteraard voor bijvoorbeeld de toeristenindustrie, maar ook voor de luchtvaart van het grootste belang te weten wat de Chinese Millennials willen en wensen! De ontwikkeling van de koopkracht ziet er overigens goed uit. Dat bedraagt voor de gemiddelde Millennial $5.900 per jaar, maar over tien jaar waarschijnlijk $13.000.

De jongeren in China zijn steeds beter opgeleid
Reizen is niet het enige, waar Goldman Sachs oog voor heeft. De bankiers stellen vast, dat het oudste cohort van hun doelgroep (leeftijd 31 tot 35 jaar) vaak al ouders zijn. Zij hebben een duidelijke voorkeur voor baby- en kinderspullen met een hoge kwaliteit. Ze zijn bereid daarvoor extra te betalen. Het is trouwens ook de groep die graag een eigen woning en een auto aanschaft. Het tweede cohort in de leeftijdsklasse 20 tot 30 jaar is zo mogelijk nog belangrijker voor consumenten georiënteerde bedrijven. Deze generatie blijkt zeer gevoelig voor branding van producten en diensten. Het laatste cohort, die in de leeftijdsklasse 16-20, is nog wel de meest onvoorspelbare. Ze zijn van kinds af aan opgegroeid in het tijdperk van de iPhone en iPad. Het digitale tijdperk is voor hen de normaalste zaak ter wereld. De prangende vraag is hoe hun voorkeuren zich gaan ontwikkelen als ze eenmaal echt volwassen zijn geworden. Vanwege hun aantal, maar ook vanwege hun groeiende koopkracht is het niet uitgesloten, dat ze ook het gedrag en de voorkeuren van hun Westerse leeftijdgenoten gaan bepalen. Het is meer dan de moeite waard de vinger nauwkeurig aan de pols te houden. Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

14 september 2015
Heeft de iPhone van Apple een mooie toekomst achter zich?

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Deze week, om precies te zijn op woensdag 9 september, zal Apple zijn nieuwe iPhone ten doop houden. De plaats van handeling is het Civic Auditorium in San Francisco, waar in 1977 Steve Jobs de Mac II bij het grote publiek introduceerde. De belangstelling voor de bijeenkomst is groot. Het ziet er immers naar uit, dat de markt voor de smartphone na jaren van onstuimige groei gaat vertragen.

Het onderzoeksbureau IDC verwacht dat de groei van de smartphonemarkt in 2015 gaat uitkomen op 10,4 procent, een stuk minder dan de 27,5 procent voor 2014. De vertraging is vooral te wijten aan China. Daar zal de groei dit jaar terugvallen naar 1,2%.

Er zit een pikant detail aan de prognoses van IDC. Die kwamen een dag nadat ceo Tim Cook van Apple in een e-mail de markt had laten weten, dat de verkopen van de iPhone in China sterker waren dan voorzien. Cook schreef die email, omdat door de onrust op de beurzen in China het aandeel Apple ook onder druk was gekomen. Dankzij het optreden van de ceo kwam er een einde aan de koersdaling van het aandeel.

Koersontwikkeling aandeel Apple

Het IDC is echter niet de enige partij die vraagtekens zet bij de groei van de markt voor smartphones dus ook bij de onstuitbare opmars van de iPhone. Ook Wall Street twijfelt. De bankiers vragen zich hardop af of Apple er ook in 2015 opnieuw erin zal slagen de consument in grote getale te overtuigen een nieuwe iPhone aan te schaffen. Ze kijken daarbij met meer dan een schuin oog naar de vertraging in China. Dat land is de belangrijkste groeimarkt voor Apple. Wall Street verwacht dat er in 2015 tussen vijf en tien procent meer iPhones verkocht zullen worden dan in 2014. Toen bedroeg de groei 35%.

Innovatie?
Los van de moeilijke economische omgeving vragen de analisten op Wall Street zich af of er nog heel veel innovatie in de pijplijn zit. Die is in hun ogen nodig om verkopen op peil te houden. Ze hebben hun twijfels en die hebben ze zeker over de nieuwe 6S die op de markt gaat komen. Het is een zogeheten ‘S’ jaar. Dat betekent geen complete redesign, maar slechts een enkele verbetering. Bij Apple zijn ze zich terdege ervan bewust, dat dit soort ideeën leeft in de markt en ze proberen die met man en macht de kop in te drukken. Het idee van een groeivertraging bij Apple doet de koers immers geen goed! Nog bij de presentatie van de tweede kwartaalresultaten hamerde ceo Tim Cook er op dat de smartphone nog een lange reeks van innovatieve jaren tegemoet gaat. Maar niet alleen daarom zal de komende jaren de vraag hoog blijven. Gebruikers van Apple ’s iPhone zijn erg merkentrouw en daar zal het bedrijf de komende jaren nog veel profijt van hebben. Uit intern onderzoek blijkt, dat minder dan 30% van de Appleklant een iPhone 6 of 6 Plus heeft. Er zou in dat opzicht nog een wereld te winnen zijn, zo zeggen ze bij Apple. Het zaad van de twijfel is gezaaid, zo lijkt het. Niemand twijfelt eraan, dat Apple nu en in de toekomst nog mooie, innovatieve apparaten in de markt gaat zetten. De magie van de vanzelfsprekendheid lijkt echter op zijn retour. Meer dan in het verleden, zal het bedrijf moeite moeten doen om de iPhone in blijvend zeer grote getale aan de man/vrouw te brengen. Het is overigens een lot dat elk innovatief bedrijf wacht. Eens is de magie uitgewerkt! Wie weet, staat Apple op het punt die les te leren. Cor Wijtvliet
Woensdag lanceert Apple de nieuwe iPhone 6S
Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

8 september 2015
Wint OPEC alsnog de slag om de olieprijs?

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Een van de slachtoffers van de beurscrash in China was de olieprijs. De markt legde terecht een link tussen de crash en de sterk dalende economische groei. China is de grootste importeur ter wereld van olie en dan ligt een prijsdaling voor de hand. In de dagen van de grootste volatiliteit op de beurzen dreigde de prijs voor een vat West Texas Intermediate (WTI) door het niveau van $38 te zakken. Een vat Brent kostte minder dan $44.

Als de nood het hoogst is, dan is de redding nabij. Dat was nu ook het geval en de ridder op het witte paard was dit keer de Amerikaanse economie. Die groeide in het tweede kwartaal met 3,7% en dat was veel meer dan de eerder geraamde 2,3%. Na het bekend worden van het nieuws schoten de prijzen van WTI en Brent naar respectievelijk $42,56 en $47,56, terwijl ook de koersen van de Oil Majors omhoog gingen. Meer economische groei gaat hand in hand met meer vraag naar olie! Een cynische marktvorser merkte op, dat het aantal verkopers van aandelen van oliemaatschappijen zo onderhand wel op is en dat was voor hem de belangrijkste oorzaak voor het sterke koersherstel van energieaandelen.

De koers van Royal Dutch Shell veerde al snel weer op

Of we nu getuige zijn van het definitieve herstel van de olieprijzen, is uiteraard nog maar zeer de vraag. Toch gloort er op de niet al te lange termijn weer enige hoop. Natuurlijk wordt er op dit moment meer olie opgepompt dan er vraag naar is. OPEC onder leiding van Saoedi Arabië verdedigt hardnekkig zijn marktaandeel, terwijl vooral Amerikaanse schalieproducenten steeds beter in staat zijn om tegen veel lagere kosten olie op te pompen.

Kan de olieprijs nog verder omlaag?
Wat is echter de rek nog? Volgens the Bloomberg Intelligence North America Independent Explorers & Producers Index bedraagt de schuld van de Schalie-industrie $235 miljard. Als de prijs voor olie nog lang op het huidig niveau blijft, zullen er ongetwijfeld flink wat slachtoffers gaan vallen. Daarmee zullen de Saoedi’s alsnog hun doel bereikt hebben. Door ongelimiteerd te produceren moest de prijs zo laag worden, dat de Amerikaanse concurrentie vanzelf stil zou vallen. Deze strategie heeft echter veel meer zweetdruppels en vooral veel meer dollars gekost dan de Saoedi’s ooit hebben durven bevroeden. Prijzen zijn nu zo laag dat ook leden van OPEC, de zogeheten fragile five, in steeds grotere financiële nood komen. Algerije, Irak, Libië, Nigeria en Venezuela hebben zo in hun begrotingen moeten schrappen dat grote politieke en sociale onrust nagenoeg onvermijdbaar is. Trouwens, ook het steenrijke Saoedi-Arabië plukt de zure vruchten van zijn eigen strategie. Het land moet fors lenen op de internationale kapitaalmarkten om zijn financiële huishouding weer op orde te krijgen. Daarnaast moet ook dit land het mes in zijn begroting zetten.

Olieprijs daalt verder
Het Internationaal Energie Agentschap denkt echter, dat ondanks alle tegenslagen OPEC toch de winnende kaart heeft gespeeld. Mede onder druk van de extreem lage prijzen voorziet het IEA dat in 2016 de productie van de non-OPEC landen in 2016 met 200 000 vaten gaat teruglopen. Door de verbeterde economische omstandigheden stijgt de vraag met 1,4 miljoen vaten per dag. OPEC zou dan in het gat kunnen springen dat non-OPEC landen laten vallen. Als bovenliggende partij en dankzij een verzwakte concurrentie zou OPEC weer voorzichtig de prijzen kunnen verhogen. Er kleeft echter een ‘maar’ aan dit reële scenario. Er is sprake van een dark horse, een onzekere factor en dat is Iran. Dat land is voornemens om weer op grote schaal olie te gaan exporteren zodra de sancties definitief opgeheven zijn. Als ze hun werk goed doen, zal er ook in 2016 teveel olie geproduceerd worden en blijft de kans op een behoorlijke stijging van de olieprijs gering. Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

31 augustus 2015
Chinavirus teistert wereldwijd de financiële markten

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Maandag 24 augustus had alles in zich om als een nieuwe Black Monday de geschiedenis in te gaan. Nadat de Shanghai Composite was gesloten met een verlies van 8,5% sloeg ook in Europa de vlam in de pan. De AEX opende met verlies en heel even leek het erop dat de barrière van 400 punten geslecht zou worden, nadat de indices in de Verenigde Staten met zwaar verlies openden. De Dow Jones verloor in de eerste minuten na opening 1.000 punten, om daarna weer licht op te veren. Amsterdam volgde het voorbeeld uit de verte en was in staat het verlies, dat op een gegeven ogenblik op meer dan 9% lag, te beperken tot ruim 5%.

Er was zowel in Europa als in de Verenigde Staten sprake van een opluchtingsrally. De bijna-crash van maandag 24 augustus volgde op een rumoerige voorafgaande week. In die week verloor de Shanghai Composite Index ruim 12% met als hoogtepunt of zo u wilt dieptepunt op vrijdag 21 augustus. Toen werd bekend, dat de zogeheten Caixin-Markit Index van Inkoopmanagers de snelste krimp sinds 2009 had genoteerd en uit was gekomen op 47,1.

Het was het laatste slechte nieuws in een lange reeks die ongeveer 2 maanden daarvoor begon. Aan het begin van de maand juli werd bekend, dat de exportprestaties van China op zijn zachtst gezegd zeer te wensen overlieten. Ook toen dreigde de Chinese beurzen in een vrije val terecht te komen. In korte tijd verloor de Shanghai Composite 30% van zijn waarde. Op 8 juli maakte de Chinese overheid een reeks maatregelen bekend om de koersval te stutten en weer om te keren. Daarvoor kwam onder meer een bedrag van meer dan $ 300 miljard beschikbaar.

Een onstuimige zomer op de Chinese beurs (Bron: Financial Times)

Stimulering
Enkele weken lang leek het erop, dat de Chinese overheid in staat was om zelfs de financiële markten te temmen. De Shanghai Composite won enkele weken op rij fors terrein terug. Een tweetal gebeurtenissen maakten echter korte metten met deze illusie. Op 11 augustus maakte de centrale bank, the People’s Bank of China (PBoC), bekend de waarde van de yuan met 1,5% te devalueren. De officiële motivatie was om de waarde van de yuan meer marktconform te laten ademen. Kwade tongen beweerden, dat de PBoC hiermee in feite een valutaoorlog ontketende. Landen uit de regio zouden op hun beurt de waarde van hun eigen valuta laten dalen om zo concurrerend te blijven. Het was vanaf 11 augustus 2015, dat China niet langer wenste te fungeren als een immense afzetmarkt, maar nu ook zelf een belangrijke rol op de internationale exportmarkten wenste te spelen. Een paar dagen later volgde het bericht, dat de Securities Finance Corporation niet langer de koersen met miljarden en nog eens miljarden dollars zou steunen. Dat was meer dan een streep door de rekening van zowel institutionele als particuliere beleggers. Die waren er voetstoots vanuit gegaan, dat de Chinese overheid tot het bittere einde de koersen zou ondersteunen. Het bleek een misvatting en de Chinese belegger stemde met zijn voeten. Het resultaat is bekend! In twee weken tijd leverden de internationale beurzen ruim $ 5 biljoen aan waarde in.

Chinese beurs veerde even op, maar ging daarna opnieuw omlaag
De uitkomst van de Caixin-Markit Index was de bekende druppel. De vraag die blijft, is wat nu? Voor een antwoord op de vraag kijken de meeste Chinese analisten opnieuw naar de overheid en/of centrale bank. De gedachten gaan daarbij uit naar twee mogelijke oplossingen. De eerste is een nieuwe ronde van monetaire verruiming. Maar dat is een niet zo waarschijnlijke oplossing. Sinds 11 augustus heeft de PBoC ruim $ 200 miljard de markt ingepompt om de yuan of renminbi niet te ver weg te laten glijden. Een nieuwe ronde monetaire verruiming zou al die inspanningen in een klap teniet doen. Over weggegooid geld gesproken! Ook van de overheid is momenteel niet zoveel te verwachten. Die heeft momenteel wel heel veel op het bordje liggen: op hol geslagen financiële markten, een snel afkoelende economie, een bankenstelsel dat niet deugt, lokale corrupte bonzen en noem maar op. Bovendien heeft de overheid al meer dan $200 miljard besteed aan het steunen van aandelenkoersen, maar zonder veel succes. Dat is een dure les geweest.
Wat gaat de Fed doen?
Misschien dat de centrale bank van de Verenigde Staten enig soelaas kan bieden. Al maanden wikt en weegt de bank onder leiding van mevrouw Yellen: zullen we nu wel of niet de rente in september gaan verhogen? De afgelopen weken is bij de fedwatchers twijfel gegroeid. Een besluit in september is niet langer een hamerstuk. Door de gang van zaken in China is ook binnen de Fed de twijfel gegroeid over de wijsheid om in september de rente te gaan verhogen. Bedrijven zouden er weleens veel nadeel van kunnen gaan ondervinden. Aan de andere kant, een achterwege laten van een verhoging heeft ook nadelen. Er sluimert sowieso twijfel over de kracht van het herstel van de Amerikaanse economie. Dat verklaart ook de winst die de euro maandag op de dollar boekte. De wereld lijkt er momenteel het meest bij gebaat, dat Europa en zeker en de Verenigde Staten soliditeit uitstralen. China was sowieso rijp voor een correctie. In amper een jaar tijd verdubbelden de koersen! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

25 augustus 2015
Devaluatie China dreigt wereld in recessie te drukken

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Dinsdag 11 augustus trakteerde de centrale bank van China, de PBoC, de internationale valutamarkten op een nare verrassing. De PBoC maakte bekend, de waarde van de Chinese valuta, de yuan, met bijna 3% te verlagen. De bekendmaking zorgde voor een storm van onrust, die pas aan het einde van de week zou wegebben.

De timing van de devaluatie is bepaald niet gelukkig. Na jaren van geen of tegenvallende groei lijkt het eindelijk de goede kant op te gaan met de economie van landen en regio’s als Europa, Japan en de Verenigde Staten. Een scherpe daling van de groei in de opkomende markten kan dat herstel te niet doen en met een beetje pech de wereld zelfs in een nieuwe recessie storten. Door de devaluatie is het speelveld veranderd. China is niet langer de klant van de rest van de wereld, maar de concurrent.

China versterkt exportpositie
De devaluatie is natuurlijk eerst en vooral bedoeld om de zwakke binnenlandse economie een impuls te geven, maar bedoeld of onbedoeld vergroot het land wel de druk op zijn wereldwijde concurrenten. De voornaamste slachtoffers zijn uiteraard de opkomende markten, voor wie China een enorm afzetgebied was. In het verlengde daarvan kunnen echter ook de kwakkelende economieën van de hoogontwikkelde landen onderuit gaan. Veel van de export van bijvoorbeeld Europa gaat naar de opkomende markten. De kans dat de groei in bijvoorbeeld Europa tot stilstand komt is beslist niet irreëel. Het zeer ruime monetaire beleid van de Europese Centrale Bank heeft maar beperkt succes. Op een wezenlijke versnelling hoeft niemand te rekenen. Dat leren de Japanse en Amerikaanse voorbeelden. Terwijl het Westen al sinds 2008 kwakkelt, is het landen als Brazilië tot recent voor de wind gegaan. Van de zogeheten BRICS gaat het eigenlijk alleen nog maar goed in India. Brazilië en Rusland zitten al gevangen in een diepe recessie en nu is ook China nadrukkelijk aan het vertragen en heeft het land (on)bewust het wapen van de concurrentie gezocht door te devalueren. Daardoor zal de export naar China afnemen, waardoor het land een deel van zijn overproductie op de eigen binnenlandse markt kwijt kan. Tegelijkertijd zal een belangrijk deel van de huidige overproductie in China op de internationale exportmarkten gedumpt worden. Voor de goede orde, China exporteert heus niet alleen laagwaardige producten. Bedrijven als Huawei en Xiaomi kunnen gemakkelijk de concurrentie met Apple, Samsung en Cisco aan! Met andere woorden, heel de wereld zal merken, dat China op het oorlogspad is op de exportmarkten. Zoals gezegd, daar zullen in de eerste plaats hoogontwikkelde Aziatische landen het slachtoffer van worden. Dat zal in Azië tot een proces van pijnlijke aanpassingen leiden, maar het zou naïef zijn te denken dat Europa en de Verenigde Staten ongedeerd blijven. Door het inzakken van Aziatische economieën zal de vraag naar grondstoffen nog verder wegzakken dan nu al het geval is. Bedrijven in deze sector van de economie zullen hun investeringen naar voren schuiven en producentlanden van grondstoffen zullen hun productie moeten terugschroeven.

Chinese yuan werd vorige week plotseling gedevalueerd
Natuurlijk moet iets of iemand de lont definitief in het kruitvat steken. Dat zou zomaar de Fed kunnen zijn, mocht die besluiten om alsnog de rente in september te verhogen. Beleggers zullen die verhoging als een eerste stap van meerdere stappen zien. In dat geval is een forse correctie op de internationale financiële markten bijna onvermijdelijk. Als dat gebeurt, dan is het niet uit te sluiten dat beleggers massaal hun aandelen gaan dumpen. Dat zal in ieder geval het consumentenvertrouwen ondermijnen. Een hogere rente en een dure dollar zullen voor de Verenigde Staten de exportpositie ondermijnen, binnenlands de huizenmarkt aantasten en de verkoop van auto’s doen kelderen! Natuurlijk is dit alles maar een scenario. De markten zijn wel nerveus, maar prijzen nog geen recessie in. Dat mag maar deels gerust stellen, want in tegenstelling tot enkele jaren terug is er nu geen China meer dat de wereldeconomie op sleeptouw kan nemen! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

18 augustus 2015
China devalueert, een valutaoorlog dreigt

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Dinsdagochtend 11 augustus, maakte de centrale bank van China bekend de waarde van de nationale munt, de yuan of renminbi, met bijna 2% te verlagen. Het was meteen de omvangrijkste devaluatie sinds januari 1994. In dat jaar liet het land zijn zogeheten dual-currency system los. The People’s Bank of China (PBoC) verklaarde, dat het om een eenmalig besluit ging, bedoeld om de waarde van de munt in overeenstemming te brengen met vraag en aanbod.

De PBoC heeft waarschijnlijk meerdere doeleinden voor ogen met de devaluatie. De eerste is waarschijnlijk om de inzakkende groei van de Chinese economie een nieuwe impuls te geven. Een week voor het besluit bleek, dat de Chinese export sneller inzakte dan verwacht. De kracht van de yuan speelt een doorslaggevende rol bij de exportdaling. Volgens de Bank of International Settlements won de munt in een jaar tijd 13% aan waarde ten opzichte van concurrerende internationale valuta’s. Gelet op de enorme waardestijging is het nog maar de vraag of de devaluatie van 11 augustus inderdaad slechts eenmalig zal zijn. Of zal het in tweede instantie een eerste stap blijken te zijn in een langere reeks? Valutahandelaren zouden daarom best eens op het idee kunnen komen om tegen de yuan te gaan speculeren. Dat zou slecht zijn voor de yuan en ook nog eens voor de nationale economie.

De bekende Chinakenner en econoom, Stephen Roach gelooft niet, dat een eenmalige devaluatie voldoende is om de Chinese exportgeleide economie een nieuwe impuls te geven. In zijn ogen zijn meerdere stappen onvermijdelijk. Als dat gebeurt, dan is het gevaar van een internationale valutaoorlog zeer reëel. Buurlanden als Japan, Australië en Zuid Korea hebben toch al zwaar te lijden onder het Chinese exportgeweld. Zij zullen er niet voor terugdeinzen om de waarde van de eigen valuta ook te verlagen.

Valutaoorlog
Het is ook nog maar zeer de vraag of de Verenigde Staten gelukkig zullen zijn met de devaluatie. Het land verkeert al jaren in een woordenstrijd met China, omdat de Amerikanen ervan overtuigd zijn dat de Chinezen de waarde van de yuan kunstmatig laag houden. Door de devaluatie heeft de dollar nog meer aan kracht gewonnen ten opzichte van de yuan. Beleggers wisselden massaal de Chinese renminbi in voor de Amerikaanse dollar.

Chinese renminbi verloor bijna 2% van haar waarde

SDR?
Een tweede belangrijke motief voor de devaluatie is de wens van de Chinese beleidsmakers om de yuan internationaal erkend te zien als reservevaluta. De Chinezen zouden graag zien dat de yuan gaat behoren tot het selecte groepje valuta’s, dollar, euro, yen en pond, waaraan het IMF zijn Speciale Trekkingsrechten ontleent. Een week voor de beslissing tot devaluatie kwam het IMF met een kritisch rapport, waaruit sprak dat de yuan voorlopig niet aan de eisen voldeed. De devaluatie en het daarbij gepaard gaande commentaar moet het IMF duidelijk maken, dat China de munt bijvoorbeeld meer vrijheid geeft om te bewegen ten opzichte van andere grote valuta’s en zo beter kan inspelen op vraag en aanbod. Hiermee speelt de PBoC in op de wensen van het IMF. Die ziet echter ook graag stabiele muntverhoudingen en juist in dat opzicht kan het wel eens spannend worden. We hebben al op het gevaar van een valutaoorlog gewezen! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

12 augustus 2015
Crash in China kan herstel Europa hard raken

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Het heeft lang geduurd! Nu de problemen met Griekenland voorlopig tot het verleden behoren, krijgt Europa eindelijk oog voor wat er gaande is in China. En hoe! De volatiliteit op de Chinese aandelenbeurzen krijgt nu overal de schuld van. De heftige schommelingen jagen de toch al lage olieprijzen nog verder omlaag, maar ze zijn ook debet aan de verzwakking van de valuta’s van de diverse opkomende landen.

Dat is allemaal zeer overdreven. Chinese aandelenbeurzen hebben weinig van doen met de reële economie van het land en bijna helemaal niets met de economieën van de rest van de wereld. Ze lijken ook niet op hun volwassen familieleden op Wall Street of in de City. Ze hebben nog het meest weg van casino’s in Macau. Belangen van Westerse beleggers worden amper geschaad. Slechts 3% van de Chinese aandelen is in handen van niet-Chinezen. Zelfs in China zelf is het effect van de crash van de koersen in de afgelopen weken niet bijzonder groot. Ongeveer 7% van de verstedelijkte Chinezen belegt op de financiële markten. Die beleggers kunnen vaak wel een veer laten en de meesten staan waarschijnlijk nog steeds op winst ondanks de dramatische dalingen!

Vertrouwen
Dat wil weer niet zeggen, dat er helemaal niets aan de hand is. Dat is er wel degelijk. In de eerste plaats is het vertrouwen geschokt in het kunnen van de technocraten. Jarenlang leek het erop dat ze in staat waren het hybride systeem van centrale planning, gecombineerd met de markt, in toom en intact te houden. Deze technocraten zijn de hoofdschuldigen aan de huidige crisissituatie. Zij hebben ervoor gezorgd dat er een bubbel is opgeblazen. Dat vonden ze nodig, omdat anders bedrijven wel eens konden bezwijken onder hun schuldenlast. Stijgende koersen moesten uitkomst brengen. Toen de bubbel eenmaal een feit was en een crash onafwendbaar, hebben ze opnieuw ingegrepen. De aandelenhandel in honderden bedrijven kwam stil te liggen en beleggers met een belang groter dan 5% mochten niet handelen. Bovendien werden voor miljarden steunmaatregelen getroffen om de koersen minimaal 15% omhoog te pompen. Dat leek in eerste instantie een succesvol beleid. Maar toen sloeg de markt terug en in een mum van tijd sloeg de winst om in een verlies van 8%. De uiteindelijke conclusie kan maar een kant op wijzen: als de autoriteiten hun steunmaatregelen zouden stoppen, dan zal de neergang snel en diep zijn.

De afgelopen weken stond er vaak rood op de Chinese borden

Liberalisering Chinese markt in gevaar?
Een tweede negatieve effect kan zijn, dat sommige autoriteiten de huidige situatie zullen aangrijpen om de huidige hervormingen op de financiële markten te vertragen of misschien wel helemaal stoppen. Zal het land nog geneigd zijn de renminbi converteerbaar te maken en de koers ervan laten zweven? Zullen Chinese autoriteiten het aandurven om het rentebeleid aan te passen aan de internationale normen of zal de neiging om te interveniëren alleen nog maar sterker worden? Als alle hervormingen stil gezet of teruggedraaid worden, dan zal het IMF de renminbi niet toelaten tot de speciale trekkingsrechten. Chinese A-aandelen zullen niet opgenomen worden in de MSCI Emerging Markets Index. Kortom, de integratie van China in de internationale financiële markten zal kunnen gaan stagneren en dat is geen gezonde ontwikkeling gelet op het gewicht van het land in de wereldeconomie. Een derde vraag van belang, is in hoeverre een echte crash gaat uitpakken voor de reële economie. Het is in ieder geval duidelijk dat het voortbestaan van verschillende banken en brokers aan een zijden draadje hangt. Belangrijker nog is wellicht het psychologisch effect van een crash. De Chinese economie vertraagt. Als de schrik omwille van de crash het zelfvertrouwen van de Chinezen gaat aantasten, dan kan de groei verder onder druk komen. Een China dat nog maar amper groeit, kan voor schokgolven in het land zelf zorgen, maar ook daarbuiten. Vanaf 2008 heeft de wereldeconomie zwaar op de honger van de Chinese economie geleund. Als die honger plots gestild lijkt, dan is dat zeker geen goed nieuws voor bijvoorbeeld de economie van Europa! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl

Crash in China kan het herstel in Europa hard raken
Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

4 augustus 2015
Financiële markten halen uit naar Beijing

In juni van dit jaar begonnen koersen op Chinese aandelenbeurzen in razend tempo te dalen. Op 8 juli werd een voorlopig dieptepunt bereikt met dalingen tot wel 30%. Daarop besloot Beijing in te grijpen om de val te stoppen. De handel in aandelen van meer dan 1400 bedrijven kwam stil te liggen en belangrijke aandeelhouders kregen te horen dat het beter was om hun aandelen niet te verkopen. Bovendien stelde Beijing een steunpotje ter beschikking van bijna $ 500 miljard.

De maatregelen leken succes te hebben. Verschillende indices zagen een herstel tot wel 16%. In de loop van maandag 27 juli begonnen de koersen echter opnieuw in een razend tempo te dalen zonder dat daar op het eerste gezicht een duidelijke aanleiding voor aan te wijzen is. De Shanghai Composite Index verloor ruim 8,5% van zijn waarde. Het verlies had waarschijnlijk veel groter kunnen zijn, maar in China mogen aandelen per dag slechts 10% dalen of stijgen. Meer dan 1800 aandelen, ongeveer 60% van de aandelen genoteerd aan de Shanghai Composite en de Shenzhen Index, dreigden maandag door de limiet heen te zakken.

Overheidssteun
Het onverwachte nieuws van de aandelenkoersen plaatst het regime voor grote problemen, waar het waarschijnlijk niet zomaar een antwoord op heeft. Moet de regering opnieuw ingrijpen met extra steunmaatregelen de neergang op de beurs opnieuw stutten? De overheid kan waarschijnlijk niet anders… Met het ingrijpen op 8 juli heeft ze een gevaarlijk precedent geschapen. Alle partijen wachten nu eerst af wat de overheid gaat doen. Die moet opnieuw het initiatief nemen, koste wat het kost. De overheid op haar beurt zal beseffen, dat ze wel handelend moet optreden, omdat alle eerdere inspanningen anders waardeloos geworden zijn. Bovendien is ze bij niet ingrijpen ook in een klap haar goede naam als betrouwbare partner kwijt. Beijing ziet zich voor deze onplezierige opdracht geplaatst op een moment dat het erop leek, dat ze haar handen van het hele steunproces wilde aftrekken.

Koersverloop van de Chinese aandelenmarkt (Bron: Thomson Reuters)

Slecht moment
De beursval komt op een moment, dat de Chinese economie steeds meer aan vaart inboet. Op papier is de economie in het eerste halfjaar met 7% gegroeid, maar steeds meer analisten nemen deze officiële cijfers met een enorme korrel zout. Het zal de druk op de huidige regering verhogen om meer te doen en niet alleen de beurskoersen op peil te houden maar om ook de reële economie te stimuleren. De centrale bank moet de rente verder verlagen en het moet banken gemakkelijker gemaakt worden om meer krediet te verlenen. Het monetaire beleid moet soepeler. De huidige koersval kan wel eens de nekslag voor de economie betekenen! Het lijkt er meer en meer op, dat Beijing zelf het voornaamste slachtoffer wordt van de huidige crash. Slaagt ze er niet in om op korte termijn de economie weer in het gareel te krijgen en de crash een halt toe te roepen, dan heeft ze een enorm geloofwaardigheidsprobleem. De Communistische Partij kan alleen maar haar alleenheerschappij rechtvaardigen, als ze welvaart brengt voor steeds grotere groepen Chinezen. Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

28 juli 2015
McDonald’s dreigt de markt te missen

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Het groeiend aantal gevallen van obesitas in de Verenigde Staten en Europa pakt verkeerd uit voor de aanbieders van fastfood en suikerrijke frisdranken. Steeds meer consumenten keren zich af van deze caloriebommen en gaan op zoek naar gezonde alternatieven. Het is aan de aanbieders van deze steeds minder gewenste producten om met aantrekkelijke alternatieven te komen. Tot nu toe zijn ze daar nog niet echt in geslaagd.

McDonald’s is misschien het beste voorbeeld van een bedrijf dat er maar niet in slaagt om zijn menu aan te passen aan de veranderende smaak van het publiek. Nog maar enkele maanden geleden presenteerde de nieuwe ceo, Steve Easterbrook, met veel bombarie een nieuwe strategie, die het bedrijf opnieuw het pad van de groei moest opsturen. Zo mag er geen kippenvlees meer geserveerd worden dat antibiotica bevat en moet de hamburger sappiger van de grill komen. Ook probeert McDonalds meer in te spelen op lokale voorkeuren van de klant door ook lokale producten en specialiteiten aan te bieden.

Omzetdaling

De reacties op de gewijzigde strategie waren destijds terughoudend. Analisten vroegen zich af of deze aanpassingen voldoende waren om McDonald’s een kwaliteitsimago te bezorgen en zo de vertrokken klanten terug te lokken. Voorlopig hebben de twijfelaars het gelijk aan hun zijde. Tijdens de presentatie van cijfers over het 2de kwartaal bleek, dat in de Verenigde Staten de zogeheten same-store-sales voor het zevende kwartaal op rij gedaald waren. Het concern zag zijn omzet met maar liefst 9,5% dalen naar een bedrag van $ 6,5 miljard. De winst daalde nog sneller en wel met 13% naar een waarde van $ 1,2 miljard. De nood is inmiddels zo hoog gestegen, dat het management tot de conclusie is gekomen, dat er teveel vestigingen zijn. Voor het eerst in 60 jaar zullen er in de VS restaurants gesloten worden. Overigens gaat het niet alleen slecht op de thuismarkt, maar ook op een belangrijke markt als Japan.

Een ongeluk komt nooit alleen en dat gaat zeker op voor McDonald’s. Terwijl deze fastfoodaanbieder er niet in slaagt zich een overtuigend nieuw imago aan te meten met behulp van een nieuw en innovatief menu, slagen concurrenten als Taco Bell en Yum Brand daar veel beter in. De concurrentie wordt met andere woorden steeds heftiger. Dat is nog niet alles. McDonald’s dreigt ook nog eens de zogeheten millennial generatie mis te lopen. Die kiest en masse voor fastfoodketens als Chipolet en Shake Shack. Steve Easterbrook houdt er voorlopig de moed in en heeft aandeelhouders beloofd, dat de groei al in de loop van dit jaar zal terugkomen. Hoe dat precies in zijn werk zal gaan heeft de ceo niet verteld. Het zal er wel op uitdraaien, dat er flink bezuinigd en geherstructureerd gaat worden. Ook zal er meer geld vrijkomen voor het promoten van nieuwe menu’s. Welbeschouwd behelst het huidig beleid van McDonald’s niet veel meer dan Kurieren am Symptom. Daar staat het bedrijf overigens niet alleen in. Frisdrankproducent Coca Cola probeert de afkeer van consumenten voor frisdranken met teveel suiker te bestrijden door de flessen kleiner te maken! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

27 juli 2015
De tijd dringt opnieuw voor IBM

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Het is alweer 25 jaar geleden dat IBM in grote, existentiële problemen raakte. De uitvinder van de mainframe en de personal computer werd in die periode aan alle kanten voorbij gelopen door nieuwe, snellere concurrenten. Die versloegen Big Blue keer op keer op de markt voor hardware en software. IBM balanceerde in die jaren op de rand van de afgrond en moest zichzelf opnieuw uitvinden. Door zich definitief te specialiseren in het aanbieden van ICT-diensten en door het maken van software beter onder de knie te krijgen heeft IBM het toen gered.

Vandaag de dag lijkt Big Blue opnieuw in een diepe crisis terecht gekomen. Het afgelopen 2de kwartaal van 2015 was het 13de op rij, dat het bedrijf een omzetdaling moest melden. De neergang begon op het eerste gezicht drie jaar geleden met het aantreden van Ginni Rometty als ceo. Het lijkt er dus op dat deze ceo niet van wanten weet, maar dat is deels schijn. Ze erfde een stuurloos IBM van Sam Palmisano. Die vertrok schielijk toen het erop begon te lijken dat de strategische keuzes van IBM uit het einde van de 20ste eeuw hun tijd hadden gehad. Zoals zoveel andere ICT bedrijven uit de 2de helft van de 20ste eeuw had ook IBM de tekenen van de nieuwe tijd niet begrepen.

Reorganisaties bij IBM

Rometty heeft alle klassieke middelen aangepakt om het tijd te keren. Vele duizenden werknemers zijn in enkele jaren tijd ontslagen. Er is bezuinigd en er is geherstructureerd. Zwakkere bedrijfsonderdelen werden in de etalage gezet en er werd driftig geïnvesteerd in nieuwe activiteiten, zoals the Cloud en data-analytics. Die nieuwe activiteiten laten mooie groeicijfers zien. Zo groeide inkomsten uit the Cloud met 70% en data-analytics met 20%. Dat zijn mooie percentages, maar desalniettemin is die groei veel te langzaam om de snelle neergang bij alle belangrijke divisies te compenseren. Die neergang gaat zo snel, dat IBM allengs minder kans krijgt om in te spelen op nieuwe veelbelovende trends.

De cijfers over het derde kwartaal liegen er niet om. De omzet daalde met 13% naar een waarde van $ 20,8 miljard. Gecorrigeerd voor valuta’s bedroeg de krimp slechts 1%. Dat klinkt als meevallend, maar het is de 13de krimp op rij. De grootste krimp deed zich voor bij de grootste divisie, Global Technology Services. Bij die divisie bedroeg de krimp 10,5%. Bij het paradepaardje van IBM, Software, kwam de omzetdaling uit op 10%. Gecorrigeerd voor valuta’s bedroeg de achteruitgang 3%.

Koers IBM over de afgelopen jaren
Op het eerste gezicht overtrof de winst per aandeel met $3,84 de verwachting van de markt, want analisten rekenden op $3,78. Echter, al aan het einde van het eerste kwartaal had de markt de verwachting voor het 2de kwartaal al met 4,7% verlaagd. Als dat niet was gebeurd, dan was de markt uitgegaan van een winst per aandeel van $3,95 en daar was IBM ver bij achtergebleven. Schrijnend is bovendien dat IBM de markt ‘versloeg’ door de administratieve kosten te verlagen en door op R&D te bezuinigen. Het ziet er naar uit, dat beleggers langzamerhand hun geduld met IBM en met Ginni Rometty verloren hebben. Het aandeel heeft dit jaar al 10% ingeleverd. Veelzeggend daarbij is, dat zelfs royale programma’s voor inkoop van eigen aandelen de neergang van het aandeel niet kunnen tegenhouden. Het is tijd dat IBM evenals 25 jaar geleden zichzelf opnieuw uitvindt. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Misschien is er meer met het bedrijf mis, dan slechts het ontwikkelen en aanbieden van weinig gevraagde producten en diensten! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

22 juli 2015
Duitsland grijpt de macht

Deze bijdrage is afkomstig van Beurshalte

Als we alle verhalen over het overleg over Griekenland op een rij zetten, dan is één conclusie onvermijdelijk. Alexis Tsipras heeft namens Griekenland op alle fronten een zware nederlaag geleden. De schuldeisers hebben op hun beurt een soort van regime change tot stand gebracht. De Grieken zijn geen baas meer in eigen huis. Dat zet de relatie tussen Brussel en het Griekse volk voor langere tijd op scherp. Het ergste wapenfeit van Brussel is echter, dat het idee van een monetaire unie als tussenstap naar een democratische politieke unie afgelopen weekeinde is vermoord.

Daar kunnen tragische consequenties uit voortvloeien. Het kan uitmonden in een terugkeer van het nationalisme van begin van de 20ste eeuw. Daar heeft Europa een zeer hoge rekening voor betaald. Daarnaast lijkt de eurozone nu verworden tot een systeem van vaste wisselkoersen met slechts een valuta. Dat systeem staat nog slechts ten dienste van Duitsland en wee degenen die zich willen verzetten tegen deze nieuwe orde.

Het was immers Duitsland bij monde van Wolfgang Schäuble, dat met een formeel voorstel kwam om de Grieken (tijdelijk) uit de eurozone te zetten. Daarmee is nu een taboe van tafel. Dat betekent dat we in de toekomst nieuwe voorstellen mogen tegemoet zien om lastige landen als Griekenland uit de eurozone te zetten. Lastig betekent hier, dat nu nog zelfstandige naties het niet moeten wagen om de Duitse orthodoxe economische leer in twijfel te trekken.

Europees dictaat
Wat moeten de Grieken doen? Wat kunnen ze nog doen? Zullen ze instemmen met een programma, waarvoor de eigen regering geen volmacht meer heeft? Het programma is in een democratisch referendum verworpen en Griekenland is gedwongen het te accepteren op straffe van totale economische vernietiging. Heeft een programma, dat op zo veel weerstand stuit wel ooit kans van slagen? Vooralsnog moeten de Grieken wel. Er rest hen geen andere keuze. Het dictaat, opgelegd aan Athene, mag voorlopig nog op brede politieke steun rekenen. Maar hoe lang duurt het nog voordat de kleinere lidstaten zich gaan realiseren, dat ook zij nu een gemakkelijk doelwit zijn geworden voor de willekeur van de grote jongens in de eurozone? Is dat een duurzame optie? Tot dusverre kwam het idee van een exit uit de eurozone nimmer ter tafel. Het politieke commitment van alle lidstaten was tot nu toe groot. Alle landen wilden deel hebben aan dat ambitieuze proces van de Europese eenwording en integratie. Als je dat politieke wensdenken voor een ogenblik wegdenkt, dan doemt er een heel ander beeld op. Puur economisch gesproken heeft alleen Duitsland echt profijt bij de euro. Landen als Nederland en Oostenrijk genieten ook voordelen, zij het minder. De financiële crisis maakte echter duidelijk, dat ook deze landen kwetsbaar waren. Voor een land als Italië is de euro op een regelrechte ramp uitgelopen. Sinds de introductie van de euro in 1999 is er geen verbetering van de productiviteit te bespeuren. Vòòr de invoering van de eenheidsmunt kende het land mooie cijfers. Is het ondenkbaar dat Italië op een kwade dag besluit zijn heil buiten de eurozone te zoeken? Niet langer!
Als het project van de eurozone beroofd wordt van het ideaal van de politieke en economische unie, dan is het gedaan! Staten zullen nog slechts aan het project willen deelnemen op basis van het wegen van de voor- en nadelen. Er zal dus altijd de mogelijkheid bestaan, dat een land zijn denkt dat het beter is om uit te stappen. Europa heeft afgelopen week het slechts denkbare resultaat geboekt voor de toekomst van de eurozone! Cor Wijtvliet Hoofdredacteur Beurshalte.nl Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

14 juli 2015