Marketupdate

Categorie: Columns

  • Derivaten des doods

    Door Willem Middelkoop
    Alsof het financiële systeem nog niet verwrongen genoeg is, is een aantal financials op zoek naar nieuwe manieren om met derivaten veel geld te verdienen. Wall Street zoekt naar mogelijkheden om pensioenfondsen zogenaamde “longevity swaps” te verkopen. Deze voorgenomen financiële “innovaties” hebben inmiddels al de bijnaam “death derivatives” of “derivaten des doods” gekregen.  
    Het idee is dat pensioenfondsen een deel van de behaalde rendementen op hun beleggingen verkopen, in ruil voor het afdekken van de risico's dat pensioengerechtigden langer leven.
    Wall Street verpakt die verzekeringspremies in securitisaties die vervolgens via een door Wall Street gecreëerde secundaire markt kunnen worden verhandeld. Op deze wijze kan Wall Street de risico's naar de kapitaalmarkt brengen en hier aan verdienen.
    Een gevaarlijk spel
    De politiek en toezichthouders moeten zich terdege bewust zijn van de est van de problemen met derivaten. Maar zij geven weinig reden tot vertrouwen. De lessen van 2008 waren razendsnel vergeten. Er is namelijk helemaal niets veranderd.
    De verplichting tot een verzekerd belang ontbreekt, nog steeds ontbreken reserves en er is totaal geen inzicht wie welke risico's afdekt omdat banken liever zichzelf reguleren. Alles dat in 2008 fout ging, kan opnieuw gebeuren.
    Geen interesse?
    U zult misschien denken dat pensioenfondsen geen interesse zullen hebben, maar bedenkt u zich dat Griekenland zich jarenlang boekhoudkundig als minder failliet presenteerde dan zij feitelijk was.
    Met dank aan Goldman Sachs en derivaten. En er zullen ongetwijfeld pensioenfondsen zijn die de verleiding van risicovolle derivatenconstructies niet kunnen weerstaan, al was het maar om de dekkingsgraad op te poetsen. Bovendien valt niet uit te sluiten dat een fondsbeheerder zich laat omkopen. Er zijn wel gekkere dingen gebeurd.
    Verzekerd belang
    Als mensen langer leven, dan moeten zij meer premie gaan betalen. En omgekeerd, als zij – door welke oorzaak dan ook – per saldo korter leven, dan moet het financieel gewin bij diegene liggen met het verzekerde belang: de pensioengerechtigden. Dan kunnen de premies omlaag, of de pensioenuitkeringen omhoog.
    Goeie Mie ging short..
    Eén van de eerst gedocumenteerde Nederlandse seriemoordenaars was Maria Swanenburg uit Leiden. Zij kreeg de bijnaam Goeie Mie. In de negentiende eeuw vergiftigde zij buurtgenoten en familieleden die zij verzorgde. Met arsenicum vermoordde zij vermoedelijk tientallen personen, maar werd uiteindelijk voor slechts drie moorden veroordeeld.
    Het motief van Goeie Mie? Zij sloot verzekeringen af over haar slachtoffers en verschafte zichzelf hiermee een financieel belang bij moord. Goeie Mie ging hiermee wel heel letterlijk short. Precies zoals Wall Street dat deed met de zelf samengestelde hypotheeksecurisaties.
    Keep it simple, stupid
    Wanneer het verzekerde belang van een mensenleven verheven wordt tot een beleggingsinstrument, dan zet men de deur open voor minder fraaie menselijke gedragingen. Epidemieën en oorlogen gebeuren. Maar met een gezonde dosis cynisme moet je je achter de oren krabben of het creëren van een financieel gewin daarbij nu zo'n goed idee is.
    Dat financiële markten casino's zijn geworden, waarbij de winst naar financials gaat en de verliezen naar de belastingbetaler, is al erg genoeg. Laten we daar alsjeblieft niet het equivalent van Russisch Roulette aan toevoegen.

  • Amerika is failliet

    Terwijl nu alle aandacht uitgaat naar het Griekse drama en de voor velen onheilspellende vooruitzichten van een officieel faillissement van dat land, speelt een gelijksoortig drama zich af in Amerika.
    Schuld
    Vanwege de paniek in Europa krijgt Amerika op dit moment minder aandacht in onze pers, maar daarom is de VS niet minder failliet. Vrijwel ongemerkt heeft Amerika het zelfingestelde schuldenplafond van 14.3 biljoen dollar niet alleen fors overschreden, maar heeft het ook tussentijds het dak van het Amerikaanse schuldenhuis opgetild tot begin augustus.
    Schuld op schuld
    Was dat niet gebeurd dan was de VS in default geweest, ofwel technisch failliet. Minster Geithner van financiën en President Obama hebben keer op keer aangedrongen op het verhogen van het schuldenplafond en zelfs op het helemaal loslaten van een dergelijke limiet. Beiden zien in dat de schuldenlast van Amerika bijna volautomatisch toeneemt, dus geheel op eigen vermenigvuldigingskracht en ondanks bemoeienis van buitenaf. Het is angstaanjagend om te zien dat het financiële systeem telkens maar weer schuld herfinanciert met nieuwe schuld. Alleen al de rentelasten van Amerika zijn astronomisch en niet langer te dragen.
    Door schuld in de dubbel-dip
    Daarbij komt dat Amerika vanwege alle stimuleringsmaatregelen regelrecht op een dubbel-dip in de economie afstevent. Er is alleen geen mens in de Amerikaanse regering die de conclusie trekt dat het land ontspoort is. Het eindoordeel over het beleid van de Federal Reserve blijft positief. De trein dendert door. Opvallend is dat president Obama niet als een ‘lame duck’ wordt gezien. Terwijl hij geen enkel bezuinigingsvoorstel er door weet te krijgen. Dat komt omdat ook de Republikeinen er niets van bakken. De politieke impasse in de VS is net zo groot als in Europa. Maar beide continenten houden halsstarrig vol dat het allemaal wel goed komt.
    Lobbyisten
    De Republikeinen hebben nog een extra probleem. Die kunnen principieel niet instemmen met het verhogen van de belastingdruk in de VS omdat ze 1) van nature een hekel hebben aan het betalen van belasting over hun zuur verdiende geld en 2) in handen zijn gevallen van Grover Norquist. Deze invloedrijke advocaat en lobbyist heeft het in de loop van de tijd voor elkaar gekregen dat vrijwel alle afgevaardigden in het Amerikaanse huis en de Amerikaanse senaat een papiertje hebben getekend waarin zij verklaren de belastingen nooit te zullen verhogen. Dit papiertje draagt het karakter van een plechtige eed en daar tillen Amerikanen zwaar aan.
    Alteatieven I
    Indien Amerika de belastingen niet kan verhogen kan schuldsanering op vier manieren plaatsvinden. Alle vier gaan richting het Griekse scenario. Ten eerste kunnen ambtenaren worden ontslagen en hun salarissen en andere arbeidsvoorwaarden worden verlaagd en zelfs afgeschaft. Nu al vindt dit op grote schaal plaats. Maar het moeten wel massaontslagen en megakortingen zijn, wil er een deuk in het pakje boter ontstaan. Ten tweede kunnen een groot aantal voorzieningen worden afgeschaft, met name in de gezondheidszorg. Maar Amerika veroudert snel en dat doet pijn.
    Alteatieven II
    Ten derde kan het leger worden ingekrompen. Als alleen al besloten zou worden tot het terughalen van troepen uit de 140 landen waarin Amerika actief is, inclusief de oorlogsgebieden, is er onmiddellijk sprake van een gezonde staatshuishouding. Dan is het probleem helemaal over. Tot slot kan Amerika haar bezittingen verkopen, bijvoorbeeld het goud uit Fort Knox ( is dat er nog?) of een belangrijke lucht- of zeehaven (aan China?). Dit is natuurlijk ondenkbaar, gelet op het zelfbeeld van Amerika als leider van de westerse wereld…
    Maakbaarheid is weg
    Geen van deze maatregelen zal een duurzaam effect hebben. Alleen als Amerika snel en overtuigend in staat is om de economie weer aan de praat te krijgen, kan het tij gekeerd worden. Vooralsnog lukt dat niet. Het belangrijkste probleem is echter dat Amerika, net zomin als Europa, weet of de schuldencrisis onder controle is. Hoe staat het met de Amerikaanse en Europese banken? Telkens doen zich weer nieuwe verrassingen voor. Heel wat verstopte problemen dienen zich toch weer aan.
    Veel geschreeuw, weinig wol
    Vaststaat dat iedereen in het Westen praat over de crisis, velen die crisis ook aan den lijve ervaren, er een aantal wat aan probeert te doen, maar niemand de oplossing heeft. Desondanks verwacht ik niet dat Amerika Griekenland achtea gaat. Echter, helemaal zeker ben ik niet. Helemaal niet zelfs. Wat zal de geschiedenis onze kinderen leren?

  • What Destroyed Rome Was Its Unfunded Government Employee Pensions

    Martin Armstrong is sinds korte tijd uit de gevangenis. Sinds zijn vrijlating is hij onverminderd doorgegaan met het schrijven van analyses. In zijn laatste analyse trekt hij een interessante vergelijking tussen het hedendaagse Amerika en de ondergang van het Romeinse rijk. Volgens hem zijn de problemen van toen niet veel anders dan de huidige problemen. 

    http://www.martinarmstrong.org/files/What%20Destroyed%20Rome%2005-18-2011.pdf

  • The People vs Goldman Sachs

    Senator Levin heeft naar aanleiding van verhoren over de financiële crisis een rapport geschreven over onder andere de bewuste oplichting van klanten door Goldman Sachs. Matt Taibbi die voor het muziektijdschrift Rolling Stone schrijft, las het rapport en klom wederom in de pen om het toegankelijk te maken voor het grote publiek.
    Taibbi beschreef Goldman Sachs eerder al op een legendarische wijze en komt opnieuw met een uitgebreid verhaal over haar handel en wandel. Of zoals Taibbi Goldman Sachs eerder typeerde: “de grote inktvisvampier die zich vastgeklemd heeft over het aangezicht van de menselijkheid”. Die woorden blijven Goldman Sachs doeltreffend omschrijven; dat krijg je nu eenmaal als je je klanten giftige beleggingsproducten verkoopt, hen vertelt voor enkele miljoenen mee te investeren, maar hen vooral niet vertelt dat je ondertussen voor vele miljoenen meer speculeert op het kapot gaan van die beleggingen. Matt Taibbi zet het uiteen.

  • Richard Koo Explains Why An Unwind Of QE2, With Nothing To Replace It, Could Lead To The Biggest Depression Yet

    Richard Koo van het Japanse bankconglomeraat Nomura zet uiteen waarom er na het einde van QE2, of de tweede ronde van monetaire schuldfinanciering, een derde ronde zal komen. De geldpersfinanciering van Amerikaanse schulden moet doorgaan anders stort het kaartenhuis van schulden in elkaar en volgt de grootste depressie ooit. Zero Hedge noemt het een “Catch 22″* en bedoelt daarmee dat linksom of rechtsom, er binnen het huidige monetaire stelsel er te  kiezen valt uit twee kwaden.

    http://www.zerohedge.com/article/richard-koo-explains-why-unwind-qe2-nothing-replace-it-could-lead-greatest-depression

  • 50 Things Every American Should Know About The Collapse Of The Economy

    Op het financiële blog “the economic collapse” verscheen een samenvatting in vijftig punten van alles dat zo'n beetje verkeerd gaat in de Verenigde Staten. In deze korte punten komen een aantal opmerkelijke statistieken voorbij. Zo heeft bijvoorbeeld één op de zeven Amerikanen meer dan 10 creditcards en bezit 1% van de Amerikanen meer dan 30% van de welvaart; 

    http://theeconomiccollapseblog.com/archives/50-things-every-american-should-know-about-the-collapse-of-the-economy

  • Cruciale fase euro

    Nu blijkt dat de Griekse schuldencrisis nog niet opgelost is, wordt opnieuw getwijfeld aan de houdbaarheid van de euro. Terwijl Griekenland en de grote eurolanden achter de schermen aan het onderhandelen zijn over een nieuwe bailout en centrale bankiers eensluidend stellen dat schuldherstructurering uitgesloten is, komen ook de Ieren opnieuw in opstand.
    De Ieren willen veel gunstigere voorwaarden voor de bailout, die zij eigenlijk het liefst helemaal niet willen. Zij willen het liefst hun banken failliet laten gaan. En de Grieken? Griekenland is failliet en kan zich onmogelijk uit de schulden werken. De economie kromp vorig jaar, doet dat ook dit jaar en volgend jaar zal het niet anders zijn. 
    Pokeren?
    De Grieken weten dat Europa hen niet failliet kan laten gaan en Griekenland pokert. Volgens insiders heeft Griekenland gedreigd om uit de euro te stappen, de drachme opnieuw in te voeren en de euroschulden te converteren in drachme's omdat Griekse staatsobligaties nu eenmaal in Griekenland worden uitgegeven. En daar geldt de Griekse wet (die zij zelf kunnen aanpassen).
    Het zou een bizarre juridische machtsstrijd opleveren waar je liever niet over wilt nadenken. Het maakt eigenlijk niet veel uit of dit gerucht klopt, want de Grieken zullen hoe dan ook gunstige voorwaarden krijgen voor een nieuwe bailout, zolang zij de schulden maar niet zullen herstructureren en de schijn blijven ophouden dat zij hun schulden echt zullen terugbetalen.
    De geest uit de fles..
    Simpel gezegd komt het erop neer dat als Griekenland haar schulden gaat herstructureren en daarmee een deel van haar schulden kan wegstrepen, andere landen dat ook willen. Waarom zou Spanje dan nog langer proberen de façade op te houden? De Ieren zullen de boodschap in ieder geval begrijpen.
    De ECB wijst terecht op de gigantische problemen die een Griekse herstructurering zou veroorzaken. Het spreekt hen in ieder geval vrij van de aantijging dat zij niet weet hoe fragiel het Europese financiële huis erbij staat. Dat weten centrale bankiers heus wel, maar dat kunnen zij uiteraard niet hardop zeggen. Centrale bankiers zijn zogezegd zo onafhankelijk dat zij mogen liegen.  
    Naderende T-splitsing. De eurozone gaat een nieuwe en cruciale fase in. Een tweede bailout betekent voor Griekenland dat het steeds verder weg zal zakken in de schulden, waarvan iedereen weet dat zij die onmogelijk terug kan betalen. Het is geen oplossing maar het voorkomt wel dat de Euro vroegtijdig uit elkaar spat. Europa vergroot daarmee de kosten en die zal iemand voor zijn rekening moeten nemen. Want linksom of rechtsom; die rekening zal door iemand moeten worden betaald.
    Centrale bankiers en Europese regeringsleiders kunnen eigenlijk maar twee wegen bewandelen. Zij kunnen kiezen om van Europa een fiscale unie te maken en zij kunnen kiezen voor een fundamentele oplossing. De eerste weg is het meest waarschijnlijk, want indien de politiek voor een fundamentele oplossing kiest dan zal zij zichzelf moeten bestempelen als onderdeel van het probleem. En gezagdragers wijzen nu eenmaal nooit de vinger naar zichzelf.
    Een doodlopende weg
    De weg naar een fiscale unie is echter een doodlopende weg die de Europese burger niet wil bewandelen. De Europese burger wil niet aan een Europese belasting. Maar regeringsleiders kunnen hun burgers voor een voldongen feit stellen. Zij hebben een Europese belasting nodig om Europese staatsobligaties te kunnen uitgeven en de rekening voor zich uit te schuiven. Het zal uitgelegd worden als een economische noodzaak. Want zonder Europese belasting kan Europa de excessieve schulden onmogelijk financieren.
    In de meeste Europese landen geldt namelijk dat de toekomstige financiële verplichtingen voor de vergrijzende bevolking ongedekt zijn. Met andere woorden, de kosten voor de vergrijzing moeten grotendeels uit belastingopbrengsten gefinancierd worden. Maar omdat de schulden nu al zo groot zijn moet dit geld geleend worden en hiervoor moet men de geldpers harder laten draaien. Een Europese belasting is dus eigenlijk een garantie voor een zeer ruim monetair beleid en de basis voor een inflatiebelasting. Want al die financiële verplichtingen kunnen uiteindelijk alleen door de geldpers opgevangen worden. Precies zoals men dat nu in Amerika doet.  
    Gezond verstand
    De weg van het gezonde verstand is er één van fundamentele hervormingen. Daarbij is herstructurering onderdeel van de oplossing. Er zijn teveel schulden en die moeten worden opgelost. Dit noodzaakt echter alleen een totaal andere wettelijke grondslag voor de euro: de euro moet inwisselbaar worden gemaakt voor goud. De Europese lidstaten bezitten hier niet voor niets duizenden tonnen van. 
    Als het ooit mis gaat dan kan die monetaire reserve gebruikt worden voor een doorstart; daar zijn deze reserves ook altijd voor bedoeld geweest. Dat kan in ieder geval nationaal maar, als het een even kan, ook Europees. Door goud opnieuw te waarderen kunnen de schulden van de Europese lidstaten grotendeels tegen elkaar worden weggestreept. Men devalueert feitelijk de euroschulden in termen van goud zodat deze kunnen worden afgelost. De goudprijs moet hiervoor dan wel omhoog.
    Schoon schip maken
    Het bijkomende voordeel is dat, indien dit gedaan wordt, er ook echt schoon schip gemaakt kan worden in het financiële stelsel. Het betekent namelijk dat het hele bankwezen moet worden geherstructureerd (denk hierbij aan “debt-for-equity swaps”) en worden opgesplitst in kleine behapbare bankbedrijven die niet langer fractioneel mogen bankieren.
    Het enige dat regeringsleiders hoeven te beslissen is om oude waarden in ere te herstellen. Schoon schip maken en edelmetalen weer gebruiken om als onpartijdige valuta te laten circuleren. Bedrijven en consumenten doen de rest, die zorgen voor werkgelegenheid. Daar is helemaal geen overheid voor nodig. Behalve dan om het mogelijk te maken. Maar wie gaat hen dit  aan het verstand brengen?

  • Why I Won’t Support More Bailouts

    De politiek leider van de Ware Finnen Timo Soini is niet zo zeer een tegenstander van Europa, maar wel een uitgesproken tegenstander van het Europese beleid om banken op kosten van belastingbetalers te redden. Om zijn standpunten ten aanzien van de excessieve schuldenlast van de Europese lidstaten inteationaal kenbaar te maken, schreef hij een open brief aan de Wall Street Joual. De Wall Street Joual plaatste de brief maar schrapte er niet veel later hele alineas uit. Kennelijk was de boodschap van Sioni iets te helder geformuleerd.

    De ingezonden brief van Timo Soini is recht voor zijn raap: de Europese burger wordt bedrogen, belogen en bestolen. Soini wil dat Europa een andere koers gaat varen en legt uit waarom hij weigert akkoord te gaan met de bailouts. De vetgedrukte passages zijn door de Wall Street Joual verwijderd.

  • 12 reasons rich get richer, poor get poorer

    Paul Farrell, columnist bij Market Watch, liet zich door superbelegger Jeremy Grantham inspireren en geeft 12 redenen waarom rijken rijker worden en armen armer. Farrell gaat in op wat de wereld in de nabije toekomst te wachten staat en doet dat zonder een blad voor de mond te nemen; hij verwacht dat al deze problemen zullen leiden tot het uitbreken van WO III.  

    http://www.marketwatch.com/story/super-rich-love-to-bet-on-commodity-inflation-2011-05-03?pagenumber=1

  • Deflation or Hyperinflation?

    Enige tijd geleden is het debat over deflatie of hyperinflatie onder 's werelds bekendste analisten en bloggers weer opgelaaid. Deze discussie werd aangezwengeld door Rick Ackerman die deflatie bepleitte en de nodige reacties uitlokte. Friend of a friend of another, of in het kort Fofoa, gaat in een lange analyse in op de argumenten waarom er sprake zal zijn van hyperinflatie in de Verenigde Staten en hoe het mechanisme dat hieraan ten grondslag ligt in de praktijk tot stand zal komen. Rick Ackerman gaf zich na het lezen van de uitleg van Fofoa figuurlijk over: hij is overtuigd, het wordt hyperinflatie. 

    http://fofoa.blogspot.com/2011/04/deflation-or-hyperinflation.html

    http://www.zerohedge.com/article/finally-hyperinflation-argument-persuades

  • Bernanke’s QEˆX Box

    Voorafgaand aan de bekendmaking van de Federal Open Market Committee (FOMC) “minutes”, werd door velen gespeculeerd wat de Fed zou beslissen. Eén analyse die erboven uitstak is van Gordon T. Long. Ben Beanke kan geen kant op: stoppen met kwantitatieve verruiming betekent dat er een fiscale crisis uitbreekt, en doorgaan kan ook niet omdat er dan een dollarcrisis ontstaat. Long legt uit hoe dit zit.      

    http://www.gordontlong.com/disclosure.asp?dest=art-2011-04-bb