Marketupdate

Categorie: Economie

Economisch Nieuws

  • Minder werk, minder salaris

     

    De mediaan van de Amerikaanse salarissen daalde in 2010 met 1,2% naar $26.364. De mediaan is  precies het middelste salaris van alle Amerikaanse inkomens. Met andere woorden, de helft van de Amerikanen verdient meer dan de mediaan en de andere helft minder. Voor inflatie gecorrigeerd is dit het laagste inkomen sinds 1999. Daaaast daalde het aantal Amerikanen dat überhaupt kon rekenen op een salaris met meer dan een half miljoen ten opzichte van 2009. In 2010 waren er nog 150.4 miljoen Amerikanen met een baan. In vergelijking met 2007 daalde het aantal mensen met een baan zelfs met 5.2 miljoen. Dit betekent dat van de mensen die in 2007 aan het werk waren momenteel 3,3% zonder werk zit. Als hierbij de natuurlijke groei van de beroepsbevolking tussen 2007 en 2010 van grofweg 4.5 miljoen wordt opgeteld heb je het over bijna 10 miljoen mensen extra die in 2010 niet aan een baan konden komen.

     
      
    Deze cijfers komen van de Social Security Administration (SSA), die elk salarisstrookje in de VS verwerkt. Volgens hun gegevens werd er in 2010 in totaal iets meer dan $6 biljoen aan salarissen betaald. Terwijl het mediaan inkomen daalde, steeg het gemiddelde inkomen naar $39.959. Dit komt vooamelijk door stijgingen van de topinkomens. Anders gezegd, de rijken worden rijker. Het aantal werkenden dat meer dan $1 miljoen verdiende steeg van 78.000 in 2009 naar 94.000 in 2010. Dit is echter nog wel minder dan de 110.000 mensen die in 2007 jaarlijks meer dan een miljoen konden bijschrijven. In de hoogste regionen verdienden 81 mensen meer dan $50 miljoen. Een stijging van 9 personen ten opzichte van 2009. 
     
    De cijfers laten zien waarom de “Occupy” beweging in zulke korte tijd een grote aanhang heeft verworven. In de nabije toekomst kan er gezien de aanhoudende financiële onrust geen verbetering op de Amerikaanse arbeidsmarkt verwacht worden. Het ligt dan ook in de lijn der verwachting dat dit onderwerp bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van volgend jaar een belangrijk thema zal worden.  
     
    Bronnen:
     

  • Amerikaanse staten diep in de schulden

    De Amerikaanse overheid zag haar schuld afgelopen maanden boven de $14 biljoen stijgen maar ook de Amerikaanse staten zien hun schulden sterk stijgen. Door de kredietcrisis daalde de belastinginkomsten van de Amerikaanse staten en hebben ze te kampen met grote gaten in hun begrotingen. SBS maakte een opsomming van de huidige schuld van de staten, toekomstige pensioenlasten, toekomstige lasten voor sociale zekerheid en de verwachte begrotingstekorten voor 2011. Volgens SBS hebben de staten een totale schuld van $4.2 biljoen. Daarvan wordt met $3.4 biljoen verreweg het grootste deel ingenomen door toekomstige pensioenlasten en sociale zekerheid

    De staten met de grootste tekorten zijn respectievelijk Califoië, New York, Texas, New Jersey en Illinois. Califoië heeft een schuld van $612 miljard. New York volgt met $305 miljard en daaa heeft Texas de meeste schuld met $283 miljard. De staat Vermont heeft met $6 miljard de laagste schuld. 

    Toch zouden de totale schuldcijfers lager kunnen uitvallen. SBS gebruikt namelijk een scenario waarbij de pensioenlasten het hoogst uitvallen. Bij schattingen van bijvoorbeeld de conservatieve denktank American Enterprise Institute bedragen de toekomstige pensioenlasten $2.8 biljoen. Onderzoeksinstituut Pew Center on the States is zelfs van mening dat de pensioenlasten “maar” $700 miljard bedragen. Het grote verschil in de verwachtingen over de pensioenlasten komt door de verschillende assumpties omtrent de rendementen van de pensioenfondsen. SBS gaat uit van lage rendementen van de pensioenfondsen terwijl conservatieve economen een rendement verwachten van 4%. De meeste fondsmanagers zien in financiële onrust geen reden om hun voorspellingen bij te stellen en verwachten een rendement van rond de 8%. Dit zou in lijn zijn met het gemiddelde van de afgelopen 20 jaar.

  • Dagelijkse kost 25 oktober 2011

     

    Berlusconi boos op Merkel en Sarkozy (RTL-Z)

    Crash in aantocht (Alexander Sassen van Elsloo; IEX)

    EU Rules Out ECB Help in Boosting Rescue Fund (Bloomberg)

    Merrill Lynch’s derivatives set sail for safe harbors (FT Alphaville)

    Speech by Jean-Claude Trichet, President of the ECB, at the Humboldt University, Berlin, 24 October 2011 (ECB)

    Trichet Repeats Call For European Finance Ministry, Abdication Of National Sovereignty (Zero Hedge)

    Exclusive: Nasdaq hackers spied on company boards (Reuters)

    Telegraph thermal imaging video at protest camp show most tents are empty (Telegraph)

    Euro Backstop to Be Leveraged to One Trillion Euros (Spiegel)

    Wealth inequality in America, understanding the source (Right Condition)

    TSA Advises Feminist Vibrator-Owner: Get Your Freak On (via Business Insider)

    Tot slot Peter Schiff, “How to silence a Nobel Prize winning economist: Ask him about the economy”:

  • Dagelijkse kost 24 oktober 2011

     

     

    'ABN Amro op oveamepad in Europa' (Nu.nl)

    Law, Goveance, and the Eurozone (Opinio Juris)

    Italië bespreekt vandaag extra bezuinigingen (RTL-Z)

    De eerste Euro-top in 11 quotes (Express.be)

    Why the housing burden stalls America’s economic recovery (open brief van Larry Summers, FT)

    Sarkozy yields on ECB crisis role, pressure on Italy (Reuters)

    What Chinese Unemployment? (Antal Fekete via Financial Sense)

    Commodity traders: The trillion dollar club (Reuters)

    The Verboten Story of Argentina’s Post-Default Economic Success (Naked Capitalism)

    NY Times' a spectator's guide to the euro crisis:

    Bron & voor de originele weergave: New York Times

    Merkozy doen een dagje strand..

    Bron: William Banzai7

  • BofA: “Fitch of Moody’s volgt S&P’s afwaardering Amerika”

    Het Amerikaanse “supercongres” moet uiterlijk op 23 november met bezuinigingsvoorstellen komen die de structurele tekorten terugdringen met tenminste $1,2 biljoen. De maand erop moet er gestemd worden. Die bezuinigingen hebben betrekking over de komende tien jaar en met tekorten van boven de $1.000 miljard per jaar kunnen de voorstellen slechts een marginale afname bewerkstelligen. De analisten van Bank of America onder leiding van Ethan Harris hebben er weinig vertrouwen in dat er een geloofwaardig pakket aan bezuinigingen zal komen. Als gevolg hiervan verwachten zij dat één van de kredietbeoordelaars de afwaardering van Amerika door S&P van augustus dit jaar zal volgen. Moody's heeft een negatief vooruitzicht; bij Fitch staat het vooruitzicht vooralsnog op stabiel.

    Het supercongres bestaat uit zes democraten en zes republikeinen die achter de schermen werken aan een compromis. De onderhandelingen tot nu toe lopen volgens diverse berichten erg stroef. In het kort komt het erop neer dat de democraten niet willen bezuinigen en de structurele begrotingstekorten terug willen dringen door de belastingen te verhogen; de republikeinen willen daarentegen geen belastingverhogingen en willen drastisch snijden in de uitgaven, met name op de gezondheidszorg. Het voorstel waar deze 'supercommissie' in november mee moet komen is en blijft een bijzondere verhaal omdat het congres niet mee kan en mag praten over de uitkomst van het compromis en eigenlijk alleen ja of nee mogen zeggen. En die beperking heeft het nodige stof doen opwaaien.

    Aan de rechterzijde van het politieke spectrum heeft Fox analist “Judge” Napolitano het volgende te zeggen:

     

    Aan de linkerzijde van het politieke spectrum heeft ook Keith Olbermann veel kritiek:

  • Crisis in beeld en grafiek (24/10/11)

     

    Dit weekend schoven de regeringsleiders van de eurozone aan tafel om tot een definitieve oplossing te komen voor de Europese schuldencrisis. Zoals dat in Europa gebruikelijk is, kwam men er niet uit en is er een nieuwe top nodig. Terwijl Europa woensdag een definitief akkoord denkt te hebben, meldde Angela Merkel dat een definitieve oplossing toch echt een proces is van de lange adem. Een tegenvaller was ook de tussentijdse rapportage over de Griekse overheidsfinanciën. In het rapport werd de prognose voor de Griekse schulden bijgesteld en blijkt het Griekse schuldscenario nog slechter dan werd verwacht. Gelukkig gaven Merkel en Sarkozy – ook wel Merkozy – aan dat de neuzen dezelfde kant opstaan. Nou ja, figuurlijk dan.  

    Suggestie voor een onderschrift? Voelt u zich vrij om te reageren..

    Hieronder een grafische weergave van de Europese macro-economische versie van Domino D-Day: de dag dat de financiële markten het vertrouwen verliezen nadat Griekenland failliet wordt verklaard.

  • GAO-Onderzoek naar Federal Reserve: knooppunt van belangenverstrengeling

    Onafhankelijk senator Beie Sanders (Vermont) amendeerde de Dodd-Frank wet die voor financiële hervormingen op Wall Street moest zorgen. Vooralsnog blijkt de wet niet veel om het lijf te hebben, maar het amendement van Sanders heeft ertoe geleid dat de Goveement Accountability Office haar tweede onderzoek naar de Federal Reserve afgerond. Sanders zette de uitkomsten van dit onderzoek op zijn website; wij hebben de bevindingen van het onderzoek voor u vertaald.

    Van de website van Beie Sanders (pdf):

    Als gevolg van het amendement aan de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act door senator Beie Sanders heeft de Govement Accountability Office (GAO) haar tweede audit van de Federal Reserve afgerond. Dit rapport concentreert zich op belangenverstrengeling bij de Federal reserve ten tijde van de financiële crisis.

    Wat de GAO gevonden heeft?

    • De banden van het bestuur van de Federal Reserve van bestuur met financiële ondeemingen blijft “reputatierisico's” vormen voor de Federal Reserve.
    • Het beleid van de Federal Reserve om de leden uit de banksector de macht te geven om zowel te stemmen en te dienen als lid van het bestuur van de Federal Reserve creëert “een schijn van een belangenverstrengeling”.
    • De GAO identificeerde 18 voormalige en huidige leden van het bestuur van de Federal Reserve die banden hebben met banken en gelieerde ondeemingen die noodleningen ontvingen van de Federal Reserve tijdens de financiële crisis waaronder General Electric, JP Morgan Chase en Lehman Brothers.
    • Er zijn geen beperkingen voor bestuursleden van de Federal Reserve Board om hun zorgen over hun eigen banken aan het personeel van de Federal Reserve te communiceren.
    • Veel van de bestuursleden van de Federal Reserve bezitten aandelen of hebben een dienstverband bij banken die onder toezicht staan en worden gecontroleerd door de Federal Reserve. Deze bestuursleden zien toe op de activiteiten van de Federal Reserve, waaronder beslissingen over salarissen en personeelsbeleid.
    • Onder de huidige regelgeving kunnen Fed-bestuurders die [tegelijkertijd] werkzaam zijn in de bancaire sector aandelen in deze financiële instellingen hebben en meebeslissen over hoeveel rente gerekend wordt voor leningen die bij de Fed worden verkregen, en zij kunnen meebeslissen over de kredietverlening door de Federal Reserve aan gezonde banken en banken die in een “gevaarlijke” toestand verkeren.
    • De Federal Reserve maakt geen regels omtrent belangenverstrengeling openbaar evenals dat zij verleende vrijstellingen voor mogelijke belangenverstrengeling niet openbaar maakt.
    • 21 bestuursleden van de Federal Reserve waren betrokken bij personele beslissingen voor de afdeling van toezicht op regelgeving bij de Fed.

    De GAO vond meerdere gevallen van specifieke personen wiens lidmaatschap van het bestuur van de Fed de schijn van een belangenverstrengeling tegen hebben. Inclusief:

    Stephen Friedman, de voormalig voorzitter van de raad van bestuur van de New York Fed.

    Aan het einde van 2008 keurde de New York Fed de aanvraag van Goldman Sachs om een bank-holding te worden goed, waardoor de bank toegang kreeg tot goedkope leningen van de Federal Reserve. Gedurende deze periode zat  Stephen Friedman, [tevens] voorzitter van de New York Fed, in de raad van bestuur van Goldman Sachs, en had hij aandelen in Goldman Sachs; iets dat verboden was onder de reglementen ten aanzien van belangenverstrengeling. Friedman ontving een vrijstelling voor mogelijke belangenverstrengeling in het najaar van 2008. Deze vrijstelling werd niet openbaar gemaakt. Nadat de heer Friedman zijn vrijstelling had gekregen, bleef hij aandelen Goldman Sachs kopen in de periode vanaf november 2008 tot januari 2009. Volgens GAO, wist de Federal Reserve hier niet vanaf.

    Jeffrey Immelt, de CEO van General Electric, en de raad directeur van de New York Fed

    Het onderzoek van de GAO vond ook uit dat de Federal Reserve Bank van New York overleg voerde met General Electric over de oprichting van het Commercial Paper Funding Facility [een speciaal leenprogramma bij de Fed]  tijdens de financiële crisis. De Fed leende later $16 miljard aan General Electric onder dit noodloket. Dit gebeurde terwijl Jeffrey Immelt, de CEO van General Electric als directeur diende in het bestuur van de Federal Reserve Bank van New York.

    Jamie Dimon, de CEO van JP Morgan Chase en board directeur van de New York Federal Reserve

    Jamie Dimon, de CEO van JP Morgan Chase, zat in het bestuur van de Federal Reserve Bank van New York op het moment dat zijn bank noodleningen ontving van de Fed en werd zijn bank door de Fed gebruikt als een clearinghouse voor de noodleningen van de Fed.

    In maart 2008 heeft de Fed JP Morgan Chase $29 miljard verstrekt voor de financiering van de oveame van [het omvallende] Bear Steas. Tijdens deze periode verkreeg Jamie Dimon een 18 maanden durende vrijstelling om aan risico-gebaseerde kapitaalvereisten en leverage te voldoen. Dimon overtuigde de Fed er ook van om riskante hypotheekgerelateerde activa [rommelhypotheken] van de balans van Bear Steas te halen voordat JP Morgan Chase de in problemen gekomen investment bank over te nemen.

    Andere centrale banken gaan veel beter om met het beperken van vormen van belangenverstrengeling.

    De GAO vindt dat in vergelijking met centrale banken in andere landen, de Federal Reserve niet adequaat omgaat met het openbaar maken van mogelijke belangenverstrengeling en andere belangrijke zaken omtrent transparantie.  De GAO vindt dat deze transparantie “essentieel is voor het effectief en geloofwaardig functioneren van een gezonde democratie” en de verantwoordelijkheid die de overheid heeft voor burgers en belastingbetalers.

    Bijvoorbeeld, de centrale bank in Australië verbiedt haar bestuursleden om te werken voor financiële partijen [banken] of het hebben van financiële belangen in die bedrijven in hun land. Indien dergelijke verordeningen van toepassing zijn bij de Fed, dan zou de CEO van JP Morgan Chase en vele andere bazen van banken niet lid zijn van het bestuur van de Federal Reserve.

    De centrale bank in Canada eist van haar bestuurders om elk mogelijke vormen van belangenverstrengelin te melden zodra ze worden ontdekt; die te vermijden of zich terug te trekken aan een echte, potentieel, of schijnbare vorm van belangenverstrengeling, en niet te stemmen over zaken waarbij sprake is van conflicterende belangen. Als deze regels bij de Fed van toepassing zouden zijn, dan zou Stephen Friedman onmiddellijk verplicht zijn geweest om ontslag te nemen als lid van de raad van bestuur van Goldman Sachs, zijn aandelen in Goldman te verkopen, of [in plaats daarvan] af te treden als bestuurslid van de Fed. In plaats daarvan werd de heer Friedman toegestaan om te profiteren van de stijging van de aandelen van Goldman terwijl het [Goldman] goedkeuring kreeg om een bank-holding te worden en miljarden aan noodleningen bij Fed kreeg.

    De centrale bank in Canada verbied haar bestuursleden om banden te hebben met partijen die financiële diensten aanbieden of optreden als bancaire dienstverlener voor de overheid. De Fed doet dat niet. De regels zouden het zowel Friedman als Dimon verhinderd hebben te dienen in het bestuur van de Fed.

    De bestuurders van de centrale banken in Australië, Canada, Engeland en de Europese Unie moeten alle potentiële vormen van belangenverstrengeling melden en openbaar maken en maken het beleid ten aanzien van belangenverstrengeling publiceren op het inteet. De Federal Reserve doet dit niet.

    De Europese Centrale Bank en de centrale bank in Australië eisen beide dat hun bestuursleden jaarlijks hun financiële belangen [beleggingsposities] bekend maken. De Fed doet dit niet omdat het haar bestuursleden hier niet mee wil “belasten”.

    Federal Reserve Banks publiceert geen openbare informatie over vacante directiefuncties. In plaats van het toestaan dat het publiek actief solliciteert voor bestuursposities, rekruteert de bankensector haar meeste kandidaten voor het bestuur van de Federal Reserve, in de privé-sfeer. In tegenstelling tot de Fed plaatst de centrale bank van Engeland vacante bestuursposities openbaar wanneer er die posities vrij komen. De centrale bank in Canada staat het toe dat iedereen via het inteet kan solliciteren op vacante posities in het bestuur.

    De GAO stuitte ook op de volgende punten:

    • In 2010 waren de 108 leden van het bestuur van [het stelsel van Amerikaanse centrale banken,] de Federal Reserve, overwegend blanke mannen die senior executives zijn bij financiële instellingen.
    • Terwijl het congres bepaald heeft dat de raad van bestuur van de Fed bestaat ​​uit experts op het gebied van arbeid, consumentenbescherming, landbouw, handel en industrie, zijn slechts 11 van de 202 leden van het bestuur van de Federal Reserve representatief voor arbeids- en consumentenbelangen in de periode 2006 tot 2010.
    • Bij het kiezen wie in de raad van bestuur zal dienen, concentreert de Federal Reserve bij haar zoektocht op senior executives, die doorgaans CEO's zijn in de financiële sector. Van de 108 bestuursleden waren 82  voorzitter of directeur van hun bedrijf.
    • De Federal Reserve stelt dat het moeilijk is om vertegenwoordigers voor arbeids- en consumentenbelangen te vinden, omdat zij veelal “politiek actief” zijn en de Federal Reserve heeft kent restricties voor bestuursleden die 'politiek actief” zijn. Sanders noemt dit “lachwekkend,” gezien de politieke activiteiten van CEO's van grote financiële instellingen die dienen in het bestuur van de Fed. Ter illustratie, de CEO van JP Morgan Chase, Jamie Dimon, is momenteel lid van de raad van bestuur bij de Federal Reserve Bank van New York. En volgens het Center for Responsive Politics, heeft Dimon sinds 1990 $620.000 aan campagnegelden gedoneerd.

    ___

     

  • Fed official hint op nieuwe ronde monetaire verruiming

    Tarullo wees in een toespraak voor de Columbia University dat de Fed naast haar mandaat voor een lage inflatie ook een mandaat heeft voor maximale werkgelegenheid. Aangezien de werkloosheid nog steeds op een hoog niveau ligt, officieel op 9,1% en officieus boven de 20%, pleit Tarullo voor meer stimulering. Tarullo zei: “Bijna 30 miljoen Amerikanen zijn officieel werkloos, uit de arbeidsmarkt maar wel op zoek naar werk, of hebben onvrijwillig alleen een parttime baan”.


    Tarullo trekt in feite de werkgelegenheidskaart ondanks dat de inflatie door verdere monetaire verruiming zal oplopen. Die inflatie ligt officieel nog onder de 4% maar volgens de traditionele wijze van berekenen door John Williams ligt de inflatie ruim boven de 6%. Tarullo heeft zijn voorkeur uitgesproken voor het opkopen van hypotheekgerelateerde hypotheekbeleggingen om de Amerikaanse hypotheekmarkt te ondersteunen en opnieuw op gang te krijgen.

  • Na 2000 jaar stort de Chinese muur in; symbolisch voor een harde landing?

    Volgens strateeg Albert Edwards van de Franse bank Société Générale komt deze harde landing dichterbij. Edwards heeft in het verleden meerdere keren grote ontwikkelingen (lees crises) voorspelt en stelt dat deze altijd hetzelfde gemeen hadden. Markten worden besmet met een onrealistisch “groei-script” dat samen met een tierende groei van krediet leidt tot een zeepbel. Volgens Edwards geldt dit precies voor China. Hij verbaast zich erover dat, net als bij eerdere zeepbellen, er een blind vertrouwen is in de competentie van de overheid. Een zachte landing is een mogelijkheid voor China, echter een zeer onwaarschijnlijk scenario. De Chinese economie is uit balans, investeringen draaien op krediet en de huizenmarkt heeft te maken met excessen. Deze problemen kunnen makkelijk uit de hand lopen en leiden tot een economische crash, net als het geval was bij de andere economieën die eens zo hoog werden gewaardeerd.

     
    Volgens de China specialist van de Société Générale, Wei Yao, willen de Chinese autoriteiten de huizenprijzen met 5% tot 10% laten dalen. Zij stelt dat de reële huizenverkopen over het afgelopen jaar met een magere halve procent zijn gestegen. Een laag cijfer in vergelijking met de economische groeicijfers. Daaaast daalde de huizenprijzen in de Chinese stad Whenzou met 0,5%. Volgens Yao is Whenzou een leidende indicator voor de huizenprijzen in heel China. Edwards zet zijn vraagtekens bij de intenties van de Chinese overheid. Waarom zal een daling van de vastgoedprijzen niet leiden tot een economische crash zoals dat tijdens de economische crisis van 2007 in de Verenigde Staten gebeurde? Volgens Edwards kan dit wel, en zal dat naar aller waarschijnlijkheid ook gebeuren. 
     
    Edwards is van mening dat China een zogenaamde “freak” economie is. Er is geen andere economie die te maken heeft gehad met zo'n hoge ratio investeringen ten opzichte van het bruto binnenlands product (BBP) als China en die zoveel achtereenvolgende jaren kende van groeiende investeringen. Het ligt in de lijn der verwachting dat een economie met zulke cijfers te maken heeft met grote volatiliteit. China is daarentegen, volgens hun eigen cijfers, een van de meest stabiele economieën ter wereld. 


     

    De toename in de Chinese buitenlandse valutareserves nam in het derde kwartaal sterk af. Ze namen over het hele kwartaal met $4 miljard toe terwijl tijdens het eerste halfjaar van 2011 gemiddeld nog maandelijks $58 miljard werd bijgeschreven. Waarom nam de groei van de buitenlandse valutareserves af? Volgens velen heeft er recent een kapitaalvlucht plaatsgevonden, maar de recente rally van de dollar speelt ook een rol. Door de relatief sterkere dollar hoeft de Public Bank of China minder in de valutamarkt te interveniëren om de vaste en lage wisselkoers van de renminbi vast te houden. Volgens Edwards is er een grote correlatie tussen een groei van de Chinese buitenlandse valutareserves, de groei van opkomende economieën, en stijgende grondstofprijzen. Een rally van de dollar en de terugvallende groei van de Chinese buitenlandse valutareserves waren halverwege 2008 volgens Edwards een voorbode voor de terugval in de grondstofprijzen, en ook van de opkomende economieën in het tweede deel van 2008.

      
    Edwards stelt dat één ding duidelijk is. De Chinese autoriteiten proberen de op krediet draaiende vastgoed/investeringen-zeepbel van China een zachte landing te geven. De sterke terugval in de accumulatie van valutareserves voorspelt volgens Edwards echter niet veel goeds. De groei van de valutareserves is volgens Edwards China's eigen vorm van Quantitative Easing (te zien op de onderstaande grafiek). Bij een harde landing verwacht Edwards dat de Chinese overheid de economie agressief zal gaan stimuleren. Als, naar voorbeeld van de Verenigde Staten in 2008, de conventionele monetaire en fiscale stimulansen de harde landing niet kunnen voorkomen, dan zullen andere maatregelen zoals het devalueren van de renminbi volgens Edwards worden gebruikt. Eens beschermde de grote Chinese muur het Chinese rijk van de boze buitenwereld. Is de aftakeling van deze eeuwenoude protectie symbool voor de wereldeconomie die eindelijk China in haar val mee trekt?

     
    De volgende grafiek laat de connectie tussen een schommeling van de Chinese geldhoeveelheid (M2) en de Chinese beurs (Shanghai Stock Exchange Composite Index: SHCOMP) zien.

     

     
    Bron: Zero Hedge
     

     

  • Dagelijkse kost 21 oktober 2011

    “Financiële sector mist zelfreinigend vermogen” (FTM)

    Zeer provocatieve teksten van Wall Street bankiers..
    Occupy Wall Street Is Rousing Sexual Appetites Of Protesters And Traders (Business Insider)

    Izabella Kaminska in een drieluik over backwardation in de oliemarkt:
    [Explaining backwardation] The curious case of super-backwardation (FT Alphaville)
    [Explaining backwardation] Are index funds the new swing producers? (FT Alphaville)
    [Explaining backwardation] The WTI-Brent anomaly (FT Alphaville)

    Nieuwe dollarschaarste in Europa; FX-swaps tussen ECB en de Fed stijgt naar een totaal van $1,9 miljard..
    Fed Dollar Swap Lines With Europe Soar To $1.9 Billion, Most Since June 2010 (Zero Hedge)

    Een grafische weergave van het netwerk van 's werelds meeste dominante bedrijven..

    De top 50 van bedrijven van de 147 “superconnected” bedrijven:

    1. Barclays plc
    2. Capital Group Companies Inc
    3. FMR Corporation
    4. AXA
    5. State Street Corporation
    6. JP Morgan Chase & Co
    7. Legal & General Group plc
    8. Vanguard Group Inc
    9. UBS AG
    10. Merrill Lynch & Co Inc
    11. Wellington Management Co LLP
    12. Deutsche Bank AG
    13. Franklin Resources Inc
    14. Credit Suisse Group
    15. Walton Enterprises LLC
    16. Bank of New York Mellon Corp
    17. Natixis
    18. Goldman Sachs Group Inc
    19. T Rowe Price Group Inc
    20. Legg Mason Inc
    21. Morgan Stanley
    22. Mitsubishi UFJ Financial Group Inc
    23. Northe Trust Corporation
    24. Société Générale
    25. Bank of America Corporation
    26. Lloyds TSB Group plc
    27. Invesco plc
    28. Allianz SE 29. TIAA
    30. Old Mutual Public Limited Company
    31. Aviva plc
    32. Schroders plc
    33. Dodge & Cox
    34. Lehman Brothers Holdings Inc*
    35. Sun Life Financial Inc
    36. Standard Life plc
    37. CNCE
    38. Nomura Holdings Inc
    39. The Depository Trust Company
    40. Massachusetts Mutual Life Insurance
    41. ING Groep NV
    42. Brandes Investment Partners LP
    43. Unicredito Italiano SPA
    44. Deposit Insurance Corporation of Japan
    45. Vereniging Aegon
    46. BNP Paribas
    47. Affiliated Managers Group Inc
    48. Resona Holdings Inc
    49. Capital Group Inteational Inc
    50. China Petrochemical Group Company

    * Lehman still existed in the 2007 dataset used:

    Lees meer over het onderzoek, “Revealed – the capitalist network that runs the world” (New Scientist)

    Woedende Grieken demonstreerden gisteren in Athene..

    Zie ook de indrukwekkende foto-serie op Zero Hedge.

    S&P: downgrade 5 landen inclusief Frankrijk bij recessie (RTL-Z)

    S&P sees downgrade blitz in EMU recession, threatening crisis strategy (Telegraph)

    Food inflation retus to double-digits (Times of India)
     

  • Merkel en Sarkozy oneens over toekomst EFSF: dit weekend nog geen besluit

    Merkel en Sarkozy oneens over toekomst EFSF: dit weekend nog geen besluit

    Merkel en Sarkozy verschillen diep van mening over de toekomst van het noodfonds, maar beide zijn bereid alles te geven om de Euro in stand te houden. Daarvoor is een groter noodfonds nodig dat de financiële markten weet te overtuigen en dat voldoende slagkracht heeft om de problemen in verschillende landen én in de Europese bankensector nog even vooruit te schuiven. Merkel en Sarkozy zouden volgens The Wall Street Joual op vrijwel elk onderdeel van het plan voor een groter noodfonds van mening verschillen, wat de besluitvorming niet bepaald ten goede komt.

    Dit weekend nog geen officieel besluit

    Met de vooruitziende blik hebben Merkel en Sarkozy nu maar besloten om aankomende zondag nog geen plannen te presenten die de markten kunnen kalmeren. Op deze dag komen de leiders van de 27 lidstaten van de Europese Unie bijeen om te praten over een oplossing voor de schuldencrisis, maar het is dus nu al duidelijk dat hier nog geen besluit uit voort zal komen. Daar zullen ze nog mee wachten tot een tweede topoverleg, dat volgende week woensdag zal plaatsvinden.

    Het geduld is in de relatief rijke Eurolanden nog wel op te brengen, maar in Griekenland zijn de protesten en stakingen alweer aan de orde van de dag (zie dit fotoverslag op Zerohedge). Volgens Olli Rehn, de Europese commissaris voor economische en monetaire zaken, kan het echter nog weken duren voordat Europa overeenstemming zal vinden over het herstructureren van de Griekse staatsschuld en het uitbreiden van de middelen en bevoegdheden van het EFSF. Olli Rehn zei dat Europese leiders hun bezwaren opzij moeten zetten en dat ze nu duidelijke maatregelen moeten nemen om de crisis in de Eurozone op te lossen. Daar moet dit weekend over gesproken worden tijdens het topoverleg. Ook moeten de Duitse en Franse leiders in gesprek gaan met de bezitters van Griekse staatsobligaties om te kijken hoe ze de last op de Grieken kunnen verlichten.

    Sleutelrol voor Frankrijk en Duitsland

    Merkel en Sarkozy zijn er dus nog steeds niet uit, wat na het telefonisch overleg dat vandaag plaats zou hebben gevonden komen ze ook zaterdagavond nog even bij elkaar om de stand van zaken te bespreken en meningen uit te wisselen. Frankrijk en Duitsland zijn de twee grootste economieën van de Eurozone en hebben daarom een sleutelpositie in handen als het gaat om het oplossen van de schuldencrisis, die overigens al twee jaar aan de gang is.

    Ondertussen gaan er voorstellen rond die nieuwe bevoegdheden beschrijven voor het EFSF noodfonds, dat op dit moment een effectieve capaciteit heeft van ongeveer €440 miljard. In de plannen die circuleren staat dat het EFSF de mogelijkheid moet krijgen om direct nieuwe staatsobligaties van probleemlanden op te kopen. Ook zou het EFSF in staat moeten zijn staatsobligaties van beleggers over te nemen op de open markt om op die manier de druk op de schuldenberg van een land te verlichten. De besluiten tot het aankopen van staatsobligaties zouden dan genomen kunnen worden na goedkeuring van de 'Eurogroup Working Group' en het 'EFSF Board', waardoor de besluitvorming aanmerkelijk versneld wordt.

    Mandaat van het European Financial Stability Facility

    Meer bevoegdheden voor het EFSF

    Volgens de voorstellen die nu circuleren zal het EFSF de rol van de ECB oveemen als het gaat om het interveniëren in obligatiemarkten. Wel zal het EFSF meer beperkt zijn dan de ECB in de manier waarop ze staatsobligaties opkopen. Zo kan het EFSF volgens de nieuwe voorstellen alleen staatspapier opkopen van landen die al steun krijgen uit Europa en zal het maximaal 50% van alle nieuw uitgegeven staatsobligaties mogen opkopen. Het aankopen van staatsobligaties op de primaire markt zou eerst goedgekeurd moeten worden door alle Europese ministers van financiën. Het EFSF zou ook de mogelijkheid moeten krijgen om staatsobligaties weer op de open markt aan te bieden zodra die kans zich voordoet. Als de rentes hoog blijven kan het EFSF besluiten de obligatie geduren de volledige looptijd in de boeken te houden, met als nadeel dat deze bezittingen de koopkracht van het EFSF verkleinen. Ook zou het EFSF in staat moeten zijn obligaties terug te verkopen aan de landen waarvan ze gekocht zijn, maar het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat de landen in kwestie daartoe in staat zijn (anders hadden ze immers ook geen hulp nodig).

    Het EFSF uitbreiden met hefboomconstructie

    Een andere optie die al veel wordt besproken is het toepassen van leverage in het EFSF. De aangekochte staatsobligaties van het noodfonds zouden dan als onderpand gebruikt kunnen worden om nieuw kapitaal aan te trekken (bijvoorbeeld van banken en pensioenfondsen) en daarmee nog meer staatsobligaties aan te kopen. Deze optie zou echter meer beperkingen hebben dan de variant die nu in de reguliere media wordt besproken en waar ook wij een analyse van hebben gemaakt. Dit plan gaat niet werken als beleggers teveel risico zien in de obligaties van de 'probleemlanden', want daarvoor zijn de vergoeding en de garanties die ze krijgen mogelijk niet hoog genoeg. Met het opdrogen van liquiditeit in de markten zal een dergelijke hefboomwerking maar een zeer beperkt effect hebben.

    Naast de middelen uit het noodfonds die gereserveerd worden voor toekomstige aankopen van staatsobligaties moeten we ook rekening houden met de problemen in de Europese bankensector. Als er ook geld gereserveerd moet worden voor een mogelijke herkapitalisatie van de banken blijven er niet veel middelen meer over uit het noodfonds (lees ook dit bericht voor een gedetailleerde uitleg).

    Merkel en Sarkozy hebben sleutelrol in de Eurocrisis