Blog

  • Syrië: opstandelingen doden 120 militairen en veiligheidstroepen

    Na een zeer korte periode van schijnbare rust is afgelopen week de situatie in Syrië geëscaleerd. Afgelopen zondag heeft er zich weer een estig incident voorgedaan op de Golanhoogte, aan de grens tussen Israël en Syrië. Hierbij zijn tientallen Syrische demonstranten door het Israëlische leger gedood. Volgens Syrië werden bij dit incident 23 personen gedood en raakten circa 350 personen gewond. Op de zogenaamde Naksa-dag protesteren Palestijnen en Syriërs tegen de bezetting door Israël van de Golanhoogte. Bij een poging om de grens te bestormen werd door Israëlische militairen het vuur geopend. Het incident laat duidelijk zien hoe gespannen de situatie in de regio is. Israël heeft nu haar troepen aan de grens met Syrië in verhoogde staat van paraatheid gebracht. 

    Een nog estiger incident heeft zich direct op de dag na het vorige incident voorgedaan. Bij Jisr al Shughour werden afgelopen maandag en dinsdag bij gevechten tussen opstandelingen en Syrische veiligheidstroepen circa 120 man aan Syrische kant gedood. In de stad werd zwaar gevochten tussen goed bewapende opstandelingen en de ordetroepen. Het regime van Assad heeft twee brigades ingezet om de tegenstand in de regio te breken. De westelijke kuststrook geldt als de machtsbasis van het regime. Voor Assad vormt deze ontwikkeling dus een teken aan de wand; de onrust is nog lang niet voorbij en dit incident laat duidelijk zien dat ook de kuststrook gevaar loopt. Het noordwesten van het land tussen de steden Homs, Hama en Latakia dreigt in handen van de opstandelingen te vallen.

    Op de kaart hierboven zijn de christelijke enclaves te zien waar Jisr al Shughour deel vanuit maakt. Syrië beschuldigt nu de Christenen in Libanon ervan deze groep bewapend te hebben, maar waarschuwt ook Turkije geen steun te geven aan de opstandelingen van wie een aantal naar Turkije is gevlucht. Erdogan heeft echter verklaart dat de Turkse grens voor vluchtelingen open blijft. De verhoudingen tussen Turkije en Syrië staan onder druk en dat is het gevolg van de toenemende druk van de VS op Turkije om een meer pro-Westers standpunt in te nemen in de controverse rond Libië en Syrië. Turkije is daarmee bij het conflict in Syrië betrokken geraakt.

  • Moskou wijst VN resolutie tegen Syrië scherp af

    De situatie in Syrië heeft geleid tot een keiharde diplomatieke confrontatie tussen de VS en het Westen en Rusland en China. Syrië is het gebied waar de drie grootmachten zich schrap zetten en wat de test zal zijn voor de betrekkingen tussen deze drie. De gevolgen van een verslechtering van de betrekkingen tussen de grootmachten zal op tal van terreinen gevolgen hebben voor de gehele wereld. Het gaat erom of er een nieuwe koude oorlog kan worden voorkomen. De door het Westen voorgestelde VN resolutie tegen Syrië wordt door China en Rusland afgewezen. Maar ook landen als Brazilië, India, Zuid-Afrika en Libanon wijzen een dergelijke resolutie van de hand. De zogenaamde BRICs landen vormen daarmee meer en meer één front tegenover de VS en het Westen. Libanon probeert een overslaan van het conflict naar het eigen land te voorkomen.
    Er wordt hoog spel gespeeld en de geopolitieke belangen van de betrokken partijen zijn groot. De VS wil het ingezette beleid ten koste van alles doorzetten en China en Rusland willen dit beleid ten koste van alles stoppen. Een herhaling van de situatie rond Libië zal door Rusland en China niet worden geaccepteerd. 
  • EU voegt zes havens in Libië aan sanctielijst toe, Peking onderhandelt

    Na Rusland heeft ook China actie ondeomen met betrekking tot Libië. Afgezanten van de Libische regering hebben in Peking gesprekken gevoerd en vertegenwoordigers van de Libische rebellen zijn eveneens in Peking uitgenodigd voor gesprekken. Zowel Rusland als China zetten dus in Libië in op onderhandelingen en het bereiken van een wapenstilstand. Dit staat lijnrecht tegenover het in gevolgde beleid van de VS en de Eu in Libië. Zij zetten in op het verder opvoeren van de luchtaanvallen en steun aan grondacties van de rebellen. Ook financiële steun wordt er door het Westen aan de oppositie in Libië gegeven. Opmerkelijk is dat de EU zes havens in het westen van het land – het gebied dat door Gaddafi wordt gecontroleerd – gaat blokkeren en zo de export van olie door Gaddafi verhindert. Tegelijkertijd zijn de rebellen begonnen met het leveren van olie aan de VS.
    Het is duidelijk welke posities het Westen en Rusland en China in dit conflict innemen. Het is eveneens duidelijk dat het conflict op de grond in Libië nog langere tijd zal voortduren. Als het Westen een beslissing wil forceren dan zal dat met een grootschalige inzet van grondtroepen moeten gebeuren. Dit zou dan wel de verhoudingen met Rusland en China verder op scherp zetten. Het is onzeker of het Westen bereid is de politieke en financiële kosten van een grondoorlog te dragen. Voorlopig hoopt men een regime-change met aanhoudende intensieve bombardementen te bereiken. Het gevecht oom Libië is dus nog in volle gang.
  • Iran stuurt onderzeeërs naar Rode Zee

    Ondertussen neemt ook de druk op Iran weer toe. De onrust in de Arabische wereld heeft Iran extra waakzaam gemaakt. Het land heeft vorige week verklaard de groepen die verandering in de Arabische wereld willen en daarbij niet inzetten op steun door de VS te willen gaan steunen. Daarbij moet natuurlijk in eerste instantie gedacht worden aan de situatie in Bahrein waar de Shiitische meerderheid in opstand is gekomen tegen het regime. Het is natuurlijk duidelijk dat Iran er terdege rekening mee houdt dat zij de volgende is die aangepakt gaat worden. Tegen deze achtergrond moet dan ook de beslissing gezien worden dat er onderzeeërs naar de Rode Zee gestuurd worden. Iran wil voor alle zekerheid haar verdediging zo veel mogelijk naar voren leggen en inlichtingencapaciteit omtrent vlootbewegingen in de regio die op een aanval kunnen duiden opbouwen. Iran is er dus niet zeker van of er deze keer een aanval op het land wordt ingezet. Men schat de situatie deze keer duidelijk als dreigender in dan de afgelopen jaren.
    Deze week hebben Iraanse militairen in het zuidwesten van het land een groep van paramilitaire Koerdische organisatie Komalah veietigd. Iran beschuldigt de groep ervan banden te onderhouden met Amerikaanse inlichtingendiensten. In de regio hebben zich de laatste tijd meerdere keren gevechten voorgedaan tussen Koerdische rebellen en Iraanse veiligheidstroepen. Ook hier neemt de spanning toe. Iran blijft aan het nucleaire programma vasthouden en breidt dit nu sterk uit met heieuwde Russische steun.
  • Raketschild: Rusland waarschuwt voor nucleaire wapenwedloop

    De ontwikkelingen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten hebben de verhoudingen tussen de VS enerzijds en Rusland en China anderzijds duidelijk op scherp gesteld. De confrontaties tussen de drie grootmachten spelen zich af in Libië, Syrië en nu ook rond Iran. De geopolitieke belangen en doelen van de drie grootmachten zijn in het geding. Rusland en China hebben er beide geopolitiek belang bij om de Kaspische Zee regio en Centraal-Azië vrij te houden van Amerikaanse invloeden. In eerste instantie gaat het hierbij om de controle over de energiebronnen en de transportlijnen in dit gebied. Maar degene die in dit gebied militaire steunpunten heeft, beheerst in feite Rusland en China. De VS heeft als geopolitiek doel in dit gebied steunpunten te verwerven en zo langere tijd als enige grootmacht over te blijven. Iran en Afghanistan vormen daarbij belangrijke springplanken. Afghanistan staat al onder controle van de VS.
    Rusland en China doen er alles aan om dit tegen te gaan en dus kunnen confrontaties met de VS niet uitblijven. Die vinden nu ook plaats. Tegen deze achtergrond moeten dan ook de Russische bezwaren gezien worden tegen het raketschild van de VS, de expansie van de NATO en de EU naar het oosten en de positie die het land inneemt in de controverse rond Iran. De laatste weken zien we steeds meer en steeds scherpere confrontaties rond deze items tussen de VS en Rusland. Dat kan ook gezegd worden over de relatie tussen China en de VS waar Iran en de situatie in Pakistan de hoofdrol spelen. Het ziet er niet naar uit dat deze confrontaties in de komende weken zullen afnemen; eerder het tegenovergestelde en dus zullen toenemen..
  • Former Bailout Inspector General Neil Barofsky

    Former Bailout Inspector General Neil Barofsky: “You Should Be Scared. I'm Scared. You Can't Not Be Scared. You Can't Look At What Happened In The Run-Up To 2008 and See How It's Not Going to Repeat Itself, Given What We've Done”

    http://www.zerohedge.com/article/former-bailout-inspector-general-neil-barofsky-you-should-be-scared-im-scared-you-cant-not-b

  • Interview Sander Boon (oud-eindredacteur Nieuws-Flash!)

    Interview Sander Boon ALM-congres 2011
    Wat zijn de uitdagingen van dit moment voor pensioenfondsen in het beleggingsbeleid? En hoe past goud hierin?
    Naast een scala aan goveance en compliance issues, hebben pensioenfondsen te maken met grote onzekerheden in zowel de vastrentende waarden, de vastgoedportefeuille als de aandelenportefeuille. Na de subprimecrisis in 2007 kwam in 2008 de bankencrisis, gevolgd door de landencrisis.
    Ondanks de enorme steunmaatregelen van overheden en centrale banken weten we nog steeds niet of de economie autonoom kan groeien als de steunmaatregelen worden afgebouwd. Dat betekent dat de belangrijkste categorieën waar pensioenfondsen in beleggen voorlopig nog zijn omgeven met grote onzekerheid.
    Goud kan verschillende rollen innemen in tijden van crisis, het is zeer liquide, het kan dienst doen als collateral, het is een inflatie- én deflatie hedge. Overigens bedoel ik met ‘crisis’ niet dat de wereld en in haar kielzog de financiële markt vergaat, maar 'Value at Risk', met andere woorden het risico dat de portefeuille 20%+ averij oploopt. Denk hierbij aan afwaardering van de vastgoedportefeuille (mark-to-market), haircuts op de obligatieportefeuille en scherp dalende aandelenmarkten. Goud is een verzekering tegen onverwachte crises in elk van deze categorieën, het is namelijk het enige financiële product dat geen tegenpartijrisico kent.
    Hoe past goud in de strategische asset mix van pensioenfondsen? Wat zijn de voor- en nadelen van goud?
    Goud behoort volgens ons een plek te hebben in iedere beleggingsportefeuille, zowel in de meer defensieve als in de meer offensieve asset mix. Het nadeel van goud is dat het geen rente of dividend kent, maar dat is ook logisch, het kent tenslotte geen tegenpartijrisico. De fysieke opslag van goud brengt bovendien kosten met zich mee. Er wordt ook wel gezegd dat de prijsontwikkeling van goud volatiel is, maar uit recent onderzoek van de World Gold Council blijkt dat binnen de asset class ‘commodity’s’, goud de laagste volatiliteit kent.
    Het grote voordeel is al gezegd: geen tegenpartijrisico. Het is daarom een uitstekende verzekering tegen staartrisico’s. Normaal gesproken vlucht men in tijden van onzekerheid in dollars en Amerikaanse staatsobligaties, maar omdat deze beleggingsvluchthavens nu zelf met onzekerheid zijn omgeven, wordt goud aantrekkelijker. Er is wereldwijd bovendien sprake van erg lage rente in combinatie met stijgende prijsinflatie. Hierdoor is er sprake van negatieve reële rente, wat de zogenaamde oportunity costs voor het aanhouden van goud heeft verlaagd. 
    GSGC Market Intelligence prijst goud aan als een veilige beleggingsoptie, maar de DNB ziet een gevaar in een concentratierisico, hoeveel % goud als belegging is ‘verstandig’ om aan te houden?
    De recente ingreep van DNB in de compositie van de beleggingsportefeuille van Stichting Pensioenfonds Vereenigde Glasfabrieken waar je op doelt, is wat ons betreft ongefundeerd, maar getuigt ook van een dubbele moraal. Het is onbegrijpelijk omdat DNB niet op de hoogte schijnt te zijn van de laatste beleggingsinzichten omtrent goud in portefeuille. Doorgaans kun je zeggen dat een percentage tussen de 3 en 15% in portefeuille prudent is. De World Gold Council, de belangenorganisatie voor de goudindustrie, komt in een onderzoeksrapport over de staartrisico’s uit op een percentage tussen de 2,5 en 9%. De Britse bank HSBC hanteert momenteel zelfs een percentage van 15%. Dat is overigens ook gerechtvaardigd als je kijkt naar langjarige ontwikkeling van aandelen, obligaties en de goudmarkt.
    De dubbele moraal blijkt uit het feit dat DNB zelf het merendeel van haar reserves aanhoudt in goud. In de statuten van de ECB staat bovendien dat goud kan en mag worden gebruikt om in geldmarkten te interveniëren, en ook op de balans van de ECB speelt goud een belangrijke rol. De ECB houdt goud als een aparte asset class aan in haar reserves naast buitenlandse valuta en waardeert deze reserve ieder kwartaal naar marktwaarde. Bij de introductie van de Euro bedroeg goud 15% van de reserves, inmiddels is dat aandeel (dankzij de waardering tegen marktwaarde en de stijgende prijs) gegroeid tot ruim 60%. Goud is blijkbaar voor centrale banken een vorm van geld, maar voor ‘gewone’ beleggers een grondstof. Het wordt volgens ons tijd dat onze DNB hier duidelijkheid over verschaft.
  • Tegenstelling VS en Rusland over Iran verscherpt

    In de controverse rond Iran is Rusland nu duidelijk teruggekeerd naar het oude onbuigzame standpunt van een paar jaar geleden. De geopolitieke belangen in Iran zijn te groot om concessies aan het Westen te doen. Rusland heeft opnieuw aangegeven dat het tegen verdere sancties tegen Iran is. 

    Daaaast is wederom benadrukt dat Iran het recht heeft op het ontwikkelen van een eigen nucleaire industrie. Maar de Russische minister van buitenlandse zaken Lawrow verklaarde dat er tot nu toe geen enkele aanwijzing is dat Iran bezig is met het ontwikkelen van een eigen kewapen. Hiermee staat Rusland zich lijnrecht tegenover de VS en Israël, die er vanuit gaan dat Iran kewapens ontwikkelt.
    De sancties tegen het nucleaire programma van Iran dienen volgens Rusland als excuus om uiteindelijk een machtswisseling in Iran te bewerkstelligen en op die manier de geopolitieke positie van Rusland en China in de regio aan te tasten. Als Iran onder invloed van de VS komt te staan, dan ligt de weg naar het energierijke Centraal-Azië open. Hier komen de geostrategische belangen van zowel Rusland en China in het geding en beide grootmachten zullen hier tegen optreden. In de controverse rond Iran zal dit duidelijk naar voren komen.
    De komende weken zullen de tegengestelde belangen van de VS en Rusland met betrekking tot Iran, Syrië en Libië tot verdere confrontaties leiden. Ook China zal zich in deze confrontaties mengen en waarschijnlijk meer het accent op Pakistan en Iran leggen. Het is onzeker of de drie grootmachten bereid zijn hun opstelling te wijzigen. Aangezien het hier om fundamentele geopolitieke doelen en belangen gaat is de kans dat er consessies gedaan zullen worden gering.