Marketupdate

Tag: herstel

  • Duitsland is een blok aan het been

    Sinds de crisis is begonnen, kijkt menig lid van de eurozone met een scheef oog naar Duitsland. Daar loopt alles economisch op rolletjes en lijkt de crisis ver weg. Duitse beleidsmakers vinden daarom, dat de rest van Europa zich aan hun land moet spiegelen en het succesvolle beleid van de laatste tien jaar maar beter kan kopiëren. De Duitsers kunnen met recht trots zijn op hun land. Het land huisvest meerdere eersteklas multinationals, heeft een verhoudingsgewijs lage werkloosheid en heeft een triple A kredietbeoordeling.

    duitsland-machines1Maar naast alle lofuitingen moeten er ook wat minder vrolijke kanttekeningen geplaatst worden. De loonontwikkeling stagneert alweer jaren, de Duitse banken behoren tot de zwaksten in Europa, het investeringsniveau laat zeer te wensen over, evenals de groei van de productiviteit. Het land vergrijst verder in razend tempo en het voert een beggar-thy-neighbour beleid. Door de lonen kunstmatige laag te houden, subsidiëren de Duitsers de export naar de rest van de wereld. Desondanks begint de crisis toch greep te krijgen op onze Oosterburen. Over het afgelopen tweede kwartaal van dit jaar is ook de Duitse economie gekrompen. Maar ook de prestaties over de crisisjaren zijn minder indrukwekkend, dan ze op het eerste gezicht lijken. Zo is de Duitse economie sinds 2008 met een magere 3,6% gegroeid. Dat is minder dan de Zweden en de Zwitsers hebben laten zien. Misschien is het Duitse economische beleid over de afgelopen 10 à 15 jaar minder imponerend dan aangenomen. Nog aan het begin van deze eeuw gold het land als de zieke man van Europa. Om er weer bovenop te komen, heeft het land een politiek van kostenbeheersing geëntameerd. Dat mondde uit in een daling van het investeringsniveau van 22,3% van het Bruto Binnenland Product naar17% in 2013. De gevolgen van dit beleid zijn goed merkbaar. De infrastructuur van het land zou best een opknapbeurt kunnen gebruiken en op elk niveau schiet het onderwijs tekort. Volgens de OESO is het bovendien moeilijk zaken te doen in Duitsland. Het land mag dan veel topbedrijven binnen zijn grenzen hebben, maar er is daaronder geen enkel bedrijf, dat in dezelfde league speelt als Facebook of Google.

    Duitsland stagneert

    Met een schamele groei van 0,9% per jaar is het duidelijk dat Duitsland economisch praktisch gesproken stagneert. En het zijn de werknemers die de rekening betalen voor de stagnatie. In reële termen gesproken verdienen ze nu minder dan in 1999. De werkgevers zijn derhalve spekkopers, zij het dat deze onverwachte bonanza hen er van weerhouden heeft in nieuwe technologieën te investeren.

    duits-muntgeld

    De schaduwzijden van het Duitse bezuinigingsbeleid worden steeds duidelijker. De binnenlandse vraag groeit amper of niet en daarmee moet de groei uit de exportsector komen. Dat lukt steeds minder, omdat niet alleen de rest van de eurozone stagneert, maar ook een belangrijke groeimarkt als China.

    Overschotten

    Aanhangers van het Duitse model worden niet moe om te wijzen op het grote overschot op de handelsbalans. Dat is voor hen het bewijs van de kracht van het Duitse model. Je kunt de korting-vleesgedachtegang echter ook omkeren en beweren dat een te groot overschot een bewijs is van falen. Lonen stagneren, de vraag zakt in en de spaaroverschotten worden niet in het binnenland geïnvesteerd maar stromen de grens over. Voeg daar nog aan toe, dat het bancair systeem zwak is en dan blijkt de claim, dat Duitsland het anker van stabiliteit voor de eurozone is, pure bluf te zijn. De zwakke koopkracht treft trouwens niet alleen de Duitse werknemers, maar ook de rest van de eurozone. Die kan zijn spulletjes maar moeilijk kwijt op de grootste markt van de zone. Dat maakt het herstel weer moeizamer. De claim, dat landen als Griekenland nooit hun leningen zullen aflossen, krijgt iets van een self fulfilling prophecy. Duitsland zou er alleen al uit eigenbelang goed aan doen meer te investeren in een snelle verbetering van de productiviteit. Dat zou de koopkracht van burgers meer ten goede komen dan het huidige systeem te handhaven; het systeem van het eenzijdig verbeteren van het concurrerend vermogen door de kosten te verlagen. Daar zou de rest van Europa ook weer van kunnen profiteren en zou er wellicht een einde kunnen komen aan de crisis. Cor Wijtvliet BELANGRIJK:

  • De Keltische tijger brult al weer

    Jarenlang werd Ierland in een adem genoemd met erkende brekebenen als Griekenland en Portugal. Het land ging diep gebukt onder een huizen- en bankencrisis en stond onder curatele van Europa en het IMF. Het gold als een waarschijnlijke kandidaat om om te vallen. Maar het kan verkeren! Waar steeds meer landen van de eurozone dreigen ten prooi te vallen aan een langdurige economische stagnatie, zijn de Ieren anno 2014 de gunstige uitzondering. In het tweede kwartaal van dit jaar groeide Ierland met een verbazingwekkende 7,7% op jaarbasis.

    anglo-irish-bank

    Van achterblijver naar koploper

    Daarmee zijn de Ieren niet langer zielige achterblijvers, maar trotse koplopers. Dat werpt uiteraard de vraag op hoe ze dit kunststukje geflikt hebben. Een fikse dosis geluk mag uiteraard niet ontbreken. De twee belangrijkste handelspartners, de VS en Groot Brittannië, doen het beiden economisch ook redelijk tot goed. Maar geluk was niet de enige factor. Ierland heeft jarenlang een wel heel bitter medicijn moeten slikken. De uit de krachten gegroeide publieke sector werd hardhandig gesaneerd. Ontslagen en loonsverlagingen waren aan de orde van de dag. Maar ook de sanering van de private sector ging van dik hout zaagt men planken. Vier jaren op rij gingen de lonen met gemiddeld 2% omlaag. Maar het resultaat mocht er zijn. Ierland herwon zijn concurrentievermogen. Maar de grootste prestatie leverden de Ieren bij het bestrijden van de bankencrisis, die door zijn omvang het land daadwerkelijk aan de bedelstaf dreigde te brengen. Er kwam een zogeheten bad bank, de National Asset Management Agency, waarin banken verplicht hun toxische assets moesten storten en daarvoor in de plaats staatsobligaties op de balans moesten plaatsen. Die waren tenminste min of meer veilig. ghost-assetsDe kater van het grenzeloos optimisme van jaren zal nog lang te voelen zijn. In de goede oude tijden groeide de persoonlijke consumptie met maar liefst 6% per jaar. Die tijden zijn voorgoed voorbij. De torenhoge werkloosheid en de loonsverlagingen hebben de Ierse consument kopschuw gemaakt. In de nabije toekomst zal Ierland zijn groei vooral moeten halen uit de export en de instroom van buitenlandse investeringen. Die investeringsstromen beginnen al weer opgang te komen dankzij het herstelde concurrerend vermogen. Veel Europese landen kijken naar Europa voor de oplossing van hun ondermaats presterende economie. Vooral van de ECB wordt veel verwacht. De voorlopig belangrijkste les van Ierland luidt echter, dat een klein land met veel buitenland eerst intern orde op zaken moet stellen. Pas dan zijn de voorwaarden aanwezig om van externe mogelijkheden ten volle profijt te trekken. En dan kan de groei ook nog eens opvallend sterk zijn.

    Hoge schulden

    De Keltische tijger begint weer te grommen en te brullen, maar dat wil weer niet zeggen dat alle problemen voorbij zijn. Het land gaat nog steeds gebukt onder een staatsschuld van meer dan 120% van het bruto binnenlands product (bbp). Het ziet er niet naar uit, dat daar spoedig verandering in kan komen. De schuld in de private sector is zo mogelijk nog hoger, de banken worstelen nog steeds met teveel oninbare schulden, terwijl de huizenmarkt allesbehalve in evenwicht is. In Dublin hebben de prijzen voor onroerend goed weer de neiging door het dak te gaan, terwijl in de rest van het land de leegstand nog steeds domineert! Cor Wijtvliet BELANGRIJK:

  • Traag economisch herstel drukt olieprijs steeds verder omlaag

    De afgelopen maanden is in de markt enkele malen gewezen op de sterk fluctuerende olieprijs. Vooral de steeds maar weer oplaaiende politieke spanningen deden de oliemarkt geen goed. Tegelijkertijd groeide de aandacht voor enkele belangrijke nieuwe trends in de oliemarkt, die de prijs van olie structureel omlaag lijken te duwen. De belangrijkste is wel de wederopstanding van de Verenigde Staten als producent van olie en gas.

    Ondanks alle geopolitieke spanningen verloopt de aanvoer nog steeds ongestoord en soepel. Dat is voor de meeste beleggers reden om die spanningen vooralsnog te negeren en de aandacht uitsluitend te wijden aan economie. Wie alleen naar economische factoren kijkt, kan eigenlijk alleen maar concluderen, dat de prijs voor olie voorlopig onder druk blijft. Vrijdag 13 september maakte het Nationale Bureau voor de Statistiek van China bekend, dat de productie in de fabrieken in augustus met 6,9% was gestegen. Dat klinkt indrukwekkend, maar er was gerekend op een groei van 8,8%. Dat doet weer twijfels rijzen over de kracht van de Chinese economie. Die twijfel leeft alweer bijna twee jaar.

    Olieprijs daalt door zwakke economische groei

    Zwakke economische groei

    Ook buiten China overheersen de zorgen over de economie. De Oeso heeft zich onlangs zeer bezorgd uitgelaten over de kracht van het herstel. De organisatie is bijzonder ongerust over Europa, waar na een korte opleving de groei alweer lijkt te verpieteren Belangrijke landen als Frankrijk en Duitsland lieten over het afgelopen 2de kwartaal alweer een krimp zien. De Oeso is dan ook bang, dat er in 2015 amper of geen groei zal zijn bij de aangesloten landen met als uitzondering de VS en het Verenigd Koninkrijk.

    column-cor-grafiek-olieprijs

    De olieprijs is sinds juli sterk gedaald

    Een afnemende economische groei gaat altijd gepaard met een afnemende vraag naar olie en die is nu al zichtbaar. Volgens het Internationaal Energie Agentschap (IEA) zal de vraag naar olie in 2015 toenemen met 1,3% naar pakweg 93,8 miljoen vaten per dag. Dat is een indrukwekkend aantal, maar dat zijn toch 165 000 vaten per dag minder dan het IEA nog pas een maand geleden voorspelde. Het is voor Saoedi Arabië reden om de productie naar het laagste niveau in drie jaren terug te schroeven.

    column-cor-productie-olie

    Meer olieproductie in de VS

    De Saoedi ’s hopen uiteraard op die manier de prijs voor een vat olie op peil te houden. Om al hun hervormingsplannen te kunnen financieren hebben ze een olieprijs van tenminste $ 100, - per vat. Of de pogingen van Saoedi Arabië veel zullen uithalen, mag betwijfeld worden. Zij mogen dan minder gaan produceren, andere landen brengen daarentegen meer olie op de markt. Ondanks alle politieke en militaire verwarring slaagt Libië er nog steeds in veel olie te exporteren. Op dit moment gaat het om 870 000 vaten per dag, maar volgens OPEC zal het niet lang meer duren of er worden dagelijks meer dan 900 000 vaten opgepompt en geëxporteerd. Maar de grootste sta-in-de-weg voor een stevig prijsherstel vormen De Verenigde Staten. Dit land produceert dagelijks meer dan 8 à 9 miljoen vaten energie per dag met uitschieters naar wel 11 miljoen vaten. Voor het komende jaar voorziet de Energy Information Administration de hoogste productie in meer dan 45 jaar. De VS lijken daarmee in staat om nagenoeg in hun eigen energiebehoefte te kunnen voorzien. Als zo een belangrijke partij niet meer verschijnt op de internationale oliemarkten, dan kan een verdere prijsdaling niet uitblijven. Het lijkt daarmee nog slechts een kwestie van tijd voordat de prijs van een vat WTI structureel tot onder $ 90 gaat dalen. Cor Wijtvliet BELANGRIJK:

  • Grafiek: Lonen stagneren in deze crisis

    De crisis van 2008 heeft grote gevolgen gehad voor het besteedbare inkomen van de gemiddelde Amerikaan, zo blijkt uit de volgende grafiek van Bloomberg. De grafiek laat zien dat de inkomens na de crisis van 2009 bijna niet zijn gestegen. Gemiddeld nog niet eens met 1%, terwijl het gemiddelde van alle crises sinds de Tweede Wereldoorlog op meer dan 9% inkomensgroei ligt.

    Werknemers slagen er niet in hogere lonen te eisen, wat mogelijk te maken heeft met het feit dat er zoveel werklozen zijn in de VS. De onderhandelingspositie van een werknemer is niet zo groot, wanneer de werkgever uit een groot aantal potentieel werknemers kan kiezen. Tot op zekere hoogte kan het zinvol zijn om de lonen laag te houden, want het versterkt de exportpositie van een land en kan op termijn zelfs meer werkgelegenheid opleveren van bedrijven die hun productie overplaatsen richting de VS. Maar als de lonen te ver achter blijven worden ook de nadelige gevolgen zichtbaar in de vorm van een dalende binnenlandse vraag.

    De stagnerende inkomens zijn waarschijnlijk ook onderwerp van discussie bij het jaarlijkse symposium van centrale banken in Jackson Hole, zo schrijft Bloomberg. Daar zullen beleidsmakers praten over de meest recente ontwikkelingen in de economie.

    Zwakste inkomensgroei na een crisis sinds Tweede Wereldoorlog (Bron: Bloomberg)

    Vrijwel geen inkomensgroei voor de Amerikaanse beroepsbevolking (Bron: Bloomberg)

  • Grafiek: Herstel huizenmarkt in beeld gebracht

    De huizenmarkt herstelt weer, zo blijkt uit cijfers van het aantal transacties en de gemiddelde huizenprijzen. Goed nieuws voor iedereen die al een huis heeft, minder goed nieuws voor wie nog een huis wil kopen. Je krijgt bijna het idee dat je nu je slag moet slaan, voordat de prijzen weer naar de oude records stijgen. Met verschillende stimulerende maatregelen van de regering en met de extreem lage rente is in elk geval de prijsdaling gestopt. Mathijs Bouman maakte er een grafiek van die begint in 1996 en plaatste deze op twitter.

    De tweede grafiek hebben we bijgevoegd voor het lange-termijn perspectief. Als we deze grafiek als uitgangspunt nemen zouden we nog steeds een verdere prijsdaling van huizen mogen verwachten in de komende jaren. Wat denken jullie?

    Huizenprijzen dalen niet verder, maar stijgen ook niet (Bron: Mathijsbouman.nl)

    huizenprijzen-historisch-nederland

    Historisch overzicht huizenprijzen Nederland

  • Bodem woningmarkt nog niet bereikt

    De bodem van de huizenmarkt is nog niet bereikt, zo concludeert Lucienne van der Geld van Netwerk Notarissen. Hoewel de daling van de huizenprijzen gestopt lijkt te zijn is er nog maar weinig reden om aan te nemen dat het dieptepunt bereikt is. Tegenover RTL-Z zegt ze dat er alleen maar wordt gekeken naar de ontwikkeling van de huizenprijzen en het aantal transacties, maar dat tegelijkertijd de financiële positie van zowel de kopers als de verkopers onvoldoende wordt onderkend. Omdat inmiddels één op de drie huizenbezitters een hypotheekschuld heeft die hoger ligt de waarde van de woning kunnen of willen veel verkopers niet in prijs zakken.

    Starter zwaar gesubsidieerd

    Tegelijkertijd zien we dat starters op de woningmarkt verantwoordelijk zijn voor maar liefst 45% van alle aankopen. Dat komt volgens van der Geld voornamelijk door een tijdelijke maatregel van belastingvrij schenken. Dit jaar kan men tot €100.000 belastingvrij schenken, wanneer dat geld gebruikt wordt voor de aankoop van een huis. Dat geeft de markt een tijdelijke impuls, want volgend jaar komt deze maatregel alweer te vervallen. Andere factoren die de woningmarkt een impuls geven zijn de extreem lage rente en de beschikbaarheid van startersleningen.

    Er zijn op dit moment 1,4 miljoen huishoudens waarbij de hypotheekschuld groter is dan de waarde van het huis. Als deze mensen gedwongen worden om te verkopen moeten ze veel verlies nemen. Hoewel er een toename is in het aantal verkopen is het nog niet gezegd dat de woningmarkt robuuster is geworden.

    Een uitvoerige analyse van de woningmarkt door Maartje Martens leest u hier.

    Bron: RTL-Z, via Huizenmarkt-Zeepbel

  • Economisch herstel in twee grafieken

    Door ingrijpen van centrale banken en overheden groeit de economie weer. Overtuigend is het niet, maar het optimisme wint langzaam aan terrein. Maar is dat optimisme wel terecht? De groeiverwachting voor de economie wordt steeds verder naar beneden bijgesteld, terwijl de werkloosheid nog steeds veel hoger is dan voor de crisis. De stijgende aandelenkoersen zijn dan misschien een opsteker voor onze pensioenfondsen, het zegt weinig over het fundamentele herstel van de economie. Daar zijn banen voor nodig en die liggen sinds het uitbreken van de financiële crisis steeds minder voor het oprapen…

    Wereldwijde economische groei naar beneden bijgesteld

    Wereldwijde economische groei naar beneden bijgesteld

    Bedrijfswinsten en aandelenkoersen stijgen, maar werkgelegenheid neemt af

    Bedrijfswinsten en aandelenkoersen stijgen, maar werkgelegenheid neemt af (Bron: Zero Hedge)

  • Grafiek: Herstel inkoopmanagersindex sinds 2012

    Op Zero Hedge kwamen we een interessante tabel tegen die het herstel van de inkoopmanagersindex over de afgelopen twee jaar goed in kaart brengt. We zien dat de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk vooruit lopen op het herstel in de Eurozone, wat mogelijk verband houdt met het meer soepele monetaire en fiscale beleid in deze landen. Maar ook in veel Europese landen begint de stemming langzaam weer om te slaan van krimp naar groei. De grafiek is afkomstig uit een rapport van JP Morgan.

    Wereldwijde inkoopmanagersindex sinds 2012 in één grafiek

    Wereldwijde inkoopmanagersindex sinds 2012 in één grafiek

  • Grafiek: Het fictieve herstel van de economie

    Een grafiek zegt soms meer dan duizend woorden. Wat te denken van het volgende exemplaar, dat gisteren verscheen op Zero Hedge. De rode lijn laat de participatiegraad van de Amerikaanse beroepsbevolking zien, oftewel het percentage van mensen dat werkelijk een baan heeft. U ziet dat de daling in 2009 een halt werd toegeroepen, maar van een herstel was absoluut geen sprake. Ondertussen wisten bedrijven hun winstmarges te herstellen, enerzijds door sterk te bezuinigen en anderzijds door een vloedgolf van goedkoop geld. Met monetaire stimuleringsprogramma’s werd de rente omlaag gedrukt, ten gunste van bedrijven en de aandelenmarkt.

    Aan welke lijn moeten we het economisch herstel nu aflezen? De donkergroene, de lichtgroene of de rode? Het ligt er misschien maar net aan aan wie u het vraagt…

    Aandelen versus werkloosheid

    Aandelen versus werkloosheid (Grafiek via Zero Hedge)

  • Trekt de huizenmarkt nu echt aan?

    We krijgen steeds meer signalen dat de huizenmarkt in Nederland weer aantrekt. De Rabobank schrijft in haar nieuwste Kwartaalbericht Woningmarkt dat het aantal verkochte woningen volgend jaar weer zal stijgen en het CBS meldt dat het ook weer wat drukker begint te worden in de doe-het-zelf zaken en de bouwmarkten. De doe-het-zelf zaken zagen de inkomsten met 5,5% stijgen, terwijl bouwmarkten 5,6% meer omzet wisten te realiseren. Sinds het vierde kwartaal van 2006 was de stijging op jaarbasis niet zo groot als in het eerste kwartaal van dit jaar. Gaat het dan eindelijk beter of wordt er selectief gegoogeld met de cijfers?

    Via het twitter kanaal van @Woningnieuws kwamen we uit bij de omzetcijfers van de bouwmarkten en doe-het-zelf zaken sinds 2005. Pakken we deze cijfers erbij, dan valt er amper nog iets van herstel te bespeuren! De volgende grafiek laat de ontwikkeling van de omzet zien vanaf 2005, waarbij de cijfers geïndexeerd zijn op het jaar 2010. Passen we correctie voor inflatie toe, dan zou de daling nog iets groter moeten zijn dan wat de volgende grafiek ons laat zien...

    Herstel op de huizenmarkt? Omzet doe-het-zelf zaken en bouwmarkten suggereert van niet

    Herstel op de huizenmarkt? Omzet doe-het-zelf zaken en bouwmarkten suggereert van niet

  • Griekse mythe

    Uit recente krantenkoppen valt af te leiden dat Griekenland haar begrotingstekort kennelijk heeft weten weg te werken. Afgelopen jaar was sprake van een overschot van 0,8% op de Griekse begroting. Een opmerkelijk gegeven aangezien toen Griekenland een paar jaar eerder haar werkelijke tekorten opbiechtte ze daarmee de euro nog aan de rand van de afgrond had gebracht.

    Het nieuws dat Griekenland haar tekorten in enkele jaren volledig heeft weten weg te werken lijkt haast te goed om waar te zijn. En dat is het ook. Want bij het genoemde ‘overschot’ is geen rekening gehouden met de rente die Griekenland op haar enorme staatsschuld betalen moet. Eigenlijk is dat hetzelfde als iemand die amper rondkomt stelt geen probleem te hebben wanneer hij de rente op zijn hypotheek niet zou hoeven betalen…

    Primair tekort

    Bij een zogeheten 'primair' tekort (of overschot) wordt geen rekening gehouden met rente. In het geval van Griekenland gaat het om rentebetalingen aan allerhande bezitters van Griekse schuld: individuele Grieken en Griekse bedrijven, maar ook het IMF, de Europese Centrale Bank (ECB) en andere buitenlandse eigenaren van Griekse staatsschuld. Het gewone begrotingstekort (een herkapitalisatie van Griekse banken buiten beschouwing gelaten) kwam in Griekenland vorig jaar uit op 2,1%. Het verschil tussen het gewone begrotingstekort van minus 2,1% en het primaire overschot van 0,8% impliceert dat Griekenland vorig jaar circa 2,9% van haar bruto binnenlands product (bbp) kwijt was aan rentebetalingen op haar staatsschuld.

    Extreem lage rente

    De Griekse staatsschuld bedraagt ruim 170% van haar bbp. Kortom, kennelijk betaalt Griekenland een rente van slechts zo'n 1,7% (2,9% / 170%) over haar schuld. Dat is fors minder dan de rente van ruim 6% die momenteel voor Griekse obligaties met een looptijd van 10 jaar geldt. En eveneens, opmerkelijk genoeg, zelfs minder dan de rente van Nederlandse obligaties met eenzelfde looptijd (!). De extreem lage rente die Griekenland betaalt wordt verklaard door een combinatie van leningen met kortere looptijden (waarvoor de rente doorgaans lager ligt) en bijzonder gunstige voorwaarden van de noodleningen van het IMF en de ECB. Had Griekenland gewoon de actuele marktrente van ruim 6% moeten betalen dan zou haar tekort met meer dan 10% van het BBP onhoudbaar hoog zijn.

    Hoe werkt het?

    Zelfs wanneer een land een tekort heeft zal de schuldquote (schuld/bbp) dalen wanneer de nominale economische groei (economische groei plus inflatie) sterker groeit dan de schuld. Anders gesteld, in het geval er geen primair tekort is daalt de schuldquote wanneer de nominale economische groei hoger is dan de rente op de staatsschuld. Volgens het IMF zal het primaire overschot in Griekenland de komende jaren verder stijgen, en het begrotingstekort langzaam dalen. Maar tenzij Griekenland haar (nominale) economische groei flink weet op te schroeven zal van een begrotingstekort sprake blijven en zal haar schuldquote de komende jaren amper minder worden. Positieve krantenkoppen ten spijt, de veronderstelling dat de Griekse schuldenproblemen achter de rug zijn is niet meer dan een Griekse mythe. De kans lijkt ons zelfs groot dat Griekenland straks wederom een beroep op de Europese belastingbetaler zal moeten doen, simpelweg omdat de Griekse schuld goed beschouwd nog altijd onhoudbaar hoog lijkt. Door: Hendrik Oude Nijhuis Hendrik Oude Nijhuis heeft zich jarenlang verdiept in de strategieën van ‘s werelds beste beleggers en is tevens oprichter van http://www.warrenbuffett.nl/. 

    Is het herstel van Griekenland een mythe?

    Is het herstel van Griekenland een mythe?

    >> Klik hier om de bestseller “Leer beleggen als Warren Buffett” gratis te downloaden <<