Tag: omfif

Publieke goudreserves naar hoogste niveau sinds 1999

De goudvoorraden van centrale banken, publieke pensioenfondsen en zogeheten ‘sovereign wealth funds’ hebben sinds 1999 niet meer zoveel goud in hun portefeuille gehad als nu. Dat concludeert het Official Monetary and Financial Forum (OMFIF) na onderzoek van 750 financiële instellingen die publieke middelen beheren. Vorig jaar voegden zij netto 377 ton goud aan hun reserves toe, waarmee hun totale positie in het edelmetaal op ongeveer 31.000 uitkomt.

Volgens de hoofdeconoom van het OMFIF, Danae Kyriakopoulou, staat het edelmetaal weer in de belangstelling vanwege de prijsstijging van de afgelopen twee jaar en vanwege haar status als veilige haven. Er waren veel politieke onzekerheden met de Amerikaanse presidentsverkiezingen en de Brexit van vorig jaar en met diverse verkiezingen die dit jaar in Europa hebben plaatsgevonden, waardoor meer beleggers hun toevlucht zochten in het edelmetaal. Ook Alistair Hewitt van de World Gold Council ziet deze beweging.

Centrale banken en publieke instanties hebben de afgelopen jaren structureel goud aan hun strategische voorraden toegevoegd. Veel centrale banken in de ontwikkelende landen hebben een grote hoeveelheid dollarreserves en kochten daarom goud als bescherming tegen deze geconcentreerde valutapositie.

Centrale banken breiden goudreserves verder uit (Bron: OMFIF)

Vlucht naar tastbare bezittingen

De centrale banken die vorig jaar de meeste goudaankopen voor hun rekening namen waren Rusland (201 ton), China (80,2 ton) en Kazachstan (36,2 ton). Maar ook grote beleggingsfondsen en staatsfondsen zien de toegevoegde waarde van edelmetaal in de portefeuille. Uit het onderzoek van het OMFIF blijkt dat de zogeheten sovereign wealth funds en de publieke pensioenfondsen zich voor de komende twaalf maanden het meest zorgen maken over geopolitieke risico’s.

De komende 24 maanden richten publieke pensioenfondsen en andere publieke beleggingsfondsen zich vooral op tastbare bezittingen en hernieuwbare energiebronnen, omdat deze beleggingscategorieën op dit moment het meeste kans bieden op een stabiel rendement. De grootste publieke belegger is de Chinese centrale bank, die een vermogen van $3.000 miljard onder beheer heeft. Het grootste publieke pensioenfonds zit in Japan, terwijl Noorwegen het grootste publieke staatsfonds heeft.

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

13 juni 2017
“Nieuwe dollarcrisis vergelijkbaar met jaren tachtig”

We krijgen een nieuwe dollarcrisis vergelijkbaar met die van de jaren tachtig. Dat zegt David Marsh, mede-oprichter van het Official Monetary and Financial Institutions Forum (OMFIF), in een interview met CNBC. Hij verwacht dat er binnen twee jaar een nieuw internationaal akkoord bereikt zal worden om de waarde van de munt omlaag te brengen, net zoals dat in de jaren ’80 gebeurde met het Plaza akkoord.

De laatste jaren hebben we de grootste valutafluctuaties gehad sinds de Tweede Wereldoorlog. De laatste drie of vier jaar is de dollar erg sterk met een stijging van ongeveer tien procent per jaar. In reële termen, wat betekent dat de Verenigde Staten steeds minder concurrerend worden. Dat is precies het tegenovergestelde van wat president Trump wil bereiken.

Als je de grafieken bekijkt zul je zien dat het erg veel lijkt op de jaren tachtig. Ik voorzie dat de dollar nog wel een jaar kan aansterken, maar dat we daarna een dollarcrisis krijgen zoals in het begin van de jaren negentig.

Sterke dollar

De dollarindex zakte afgelopen week van een 14-jaars hoogtepunt van 103,82 naar 99,23, maar dat is volgens Marsh nog geen reden om aan te nemen dat de opwaartse trend gebroken is. Hij verwacht dat Trump belangrijke handelspartners en exportlanden als Duitsland, China en Japan de schuld zal geven van een verdere waardestijging van de dollar.

Een waardestijging van de dollar is om verschillende redenen problematisch. Voor de Verenigde Staten betekent een dure dollar dat de concurrentiepositie van Amerikaanse bedrijven verslechtert en dat het nog aantrekkelijker wordt goederen te importeren in plaats van deze in eigen land te produceren. Dat staat haaks op de doelstelling van Trump om meer werkgelegenheid te scheppen in de Verenigde Staten.

Voor de rest van de wereld is een sterke dollar ook niet gunstig, omdat veel bedrijven buiten het dollargebied leningen in dollars hebben uitstaan. Die leningen worden steeds duurder bij een waardestijging van die munt. Volgens cijfers van de Bank for International Settlements is er voor ongeveer $8 biljoen aan dollarschuld buiten de Verenigde Staten.

Dollarcrisis?

In de jaren was er ook een wereldwijde vlucht richting de dollar, waardoor de dollar in een paar jaar tijd de helft in waarde steeg ten opzichte van andere valuta. De regeringen van de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Japan kwamen toen in het Plaza hotel bijeen om afspraken te maken over een gecoördineerde verkoop van dollarreserves. Door ingrepen op de valutamarkt zakte de waarde van de dollar en daalde het handelstekort van de Verenigde Staten.

De kans is groot dat er binnen afzienbare tijd opnieuw maatregelen genomen moeten worden om de waardestijging van de dollar tegen te gaan. Het is nog maar de vraag of dat weer op gecoördineerde wijze zal gebeuren, aangezien de status van de dollar als wereldreservemunt steeds vaker ter discussie staat en de onderhandelingspositie van de VS nu minder sterk is dan in de jaren tachtig.

Waardestijging dollar werd ongedaan gemaakt met Plaza akkoord in 1985 (Grafiek via Wikipedia)

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

8 februari 2017
OMFIF: Goud maakt comeback als monetaire reserve

Goud wordt weer een centraal onderdeel van de valutareserves van centrale banken, zo concludeert onderzoeksinstituut OMFIF in een nieuw rapport over de goudvoorraden van centrale banken sinds 1870. Sinds het uitbreken van de financiële crisis in 2008 hebben centrale banken wereldwijd netto 350 ton goud per jaar aan hun reserves toegevoegd, waarmee hun totale goudvoorraad weer terug is op het 100-jarige gemiddelde van de periode tot en met 1970. Daaruit concludeert de OMFIF dat centrale banken het edelmetaal opnieuw ontdekt hebben als veilige reserve in tijden van onzekerheid en lage of negatieve rente.

Het rapport van de OMFIF getiteld “Seven Ages of Gold” bevat gedetailleerde cijfers over de veranderingen in de goudvoorraden van centrale banken sinds 1870. Gedurende deze periode gingen centrale banken over van een volledige goudstandaard naar een gedeeltelijk door goud gedekt geldsysteem naar een compleet ongedekt systeem van fiatgeld.

Centrale banken kopen goud als monetaire reserve (Bron: RBC Capital Markets, Bloomberg)

Goudvoorraden centrale banken van de afgelopen twee eeuwen (Bron: OMFIF)

Centrale banken kopen goud
De afgelopen twee eeuwen aan monetaire geschiedenis zijn volgens de OMFIF in zeven verschillende periodes op te delen, die allemaal ongeveer 30 jaar duurden. De zevende periode begon in 2008 en kenmerkt zich door centrale banken die opnieuw op grote schaal goud kopen. In acht jaar tijd voegden centrale banken wereldwijd meer dan 2.800 ton van het edelmetaal aan hun voorraden toe, een toename van 9,4%. Het zijn vooral de opkomende economieën, aangevoerd door Rusland en China, die goud aan hun reserves toevoegen. Ondertussen blijven Westerse landen op hun relatief grote voorraden zitten. De laatste keer in de geschiedenis dat centrale banken op deze schaal edelmetaal aan hun reserves toevoegden was in de periode van 1950 tot en met 1965. Europese centrale banken wisselden hun dollarreserves massaal in voor het edelmetaal.

Goudvoorraden centrale banken sinds 1900 (Bron: Dollardaze)

Goud terug in het monetaire systeem?
Na het loslaten van de goudkoppeling in 1971 was het onduidelijk welke rol goud zou gaan spelen in het monetaire systeem. Na een spectaculaire rally in goud tussen 1974 en 1980 volgde een lange periode van dalende prijzen en goudverkopen door centrale banken. Tussen 1998 en 2008 waren het vooral Europese centrale banken die op grote schaal goudvoorraden in de verkoop deden, met name die van Zwitserland, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk.

Veranderingen in de goudvoorraden sinds de 19e eeuw (Bron: OMFIF)

Tussen 1998 en 2008 verkochten Europese landen nog veel goud (Bron: Victor the Cleaner)
Het is tot op de dag van vandaag onduidelijk welke rol goud zal spelen in het monetaire systeem. Centrale banken voegen weliswaar op grote schaal edelmetaal aan hun reserves toe, maar ze gebruiken het niet om verschillen in de handelsbalans te vereffenen. In plaats daarvan breiden de landen met een handelsoverschot hun valutareserve verder uit. Toch lijkt ook hier verandering in te komen, want sinds 2008 kopen zij dus ook edelmetaal bij. Rusland heeft al 1.499 ton in de kluis liggen, terwijl de officiële goudvoorraad van China 1.823 ton bedraagt. De verwachting is dat deze landen de komende jaren goud zullen blijven kopen om hun reserves in overeenstemming te brengen met de omvang van de economie. De goudvoorraden blijven in de kluizen van centrale banken liggen, mogelijk in afwachting van een herwaardering van het edelmetaal. De ECB en de centrale banken van China en Rusland waarderen hun goudreserve nu al periodiek naar de actuele goudprijs. Federal Reserve waardeert haar claim op de Amerikaanse goudvoorraad nog tegen een historische koers van $42,22 per troy ounce. Dat was de laatste vaste goudprijs, voordat de koppeling tussen de dollar en goud werd losgelaten.

Deze bijdrage wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en opslag van edelmetalen. Wilt u meer informatie over goud kopen? Neem dan contact op via [email protected] of +31(0)88 46 88 488 of bezoek www.goudstandaard.com.

20 september 2016