Marketupdate

Tag: verenigde staten

  • Beleggers laten Amerikaanse staatsleningen links liggen

    Beleggers lieten het deze week massaal afweten bij een veiling van $37 miljard aan Amerikaanse staatsleningen. De vraag naar de Treasuries met een looptijd van 3 jaar kwam in verhouding tot het aanbod zelfs uit op het laagste niveau sinds 2009. Iets minder dan 48% van het totale aanbod van schuldpapier werd via banken verkocht aan beleggers, terwijl partijen die rechtstreeks op de obligatieveiling bieden slechts 3% voor hun rekening namen. Dat is veel minder dan het gemiddelde van 10,5% die normaal op deze manier wordt gekocht.

    De tegenvallende resultaten van deze obligatieveiling zijn het gevolg van een combinatie van factoren, zo schrijft de Financial Times. De tussentijdse verkiezingen in de Verenigde Staten en het relatief grote bedrag dat de Amerikaanse regering in korte tijd probeert op te halen droegen bij aan de tegenvallende opkomst op de obligatieveiling. Na de slecht verlopen veiling van 3-jaars leningen volgt vandaag een veiling van $27 miljard aan staatsleningen met een looptijd van 10 jaar en woensdag een veiling van $19 tot $30 miljard aan obligaties met een looptijd van 30 jaar.

    Stijgende rente

    De afgelopen twee jaar is de rente op Amerikaanse staatsleningen sterk gestegen. Beleggers maken zich meer zorgen over de houdbaarheid van de staatsschuld en vragen een hogere vergoeding door de renteverhogingen van de Federal Reserve. Zo is de rente op de Treasuries met een looptijd van drie jaar sinds de zomer gestegen van 1,5% naar 3%. In 2012 en 2013 kon de regering in Washington zelfs voor minder dan 0,4% geld lenen op de obligatiemarkt.

    De rente op Amerikaanse staatsobligaties is de laatste jaren sterk gestegen, maar staat nog niet zo hoog als tien of twintig jaar geleden. Toch is dat geen reden om je minder zorgen te maken, want de totale staatsschuld is in die periode ook flink opgelopen. Dat betekent dat een procentpunt rentestijging nu veel harder aankomt dan toen. De rente die de regering betaalt over haar staatsschuld van meer dan $21 biljoen bedraagt nu al meer dan $500 miljard, maar kan volgens schattingen binnen tien jaar verder oplopen tot $900 miljard. Dat is volgens de New York Times meer dan wat het land momenteel uitgeeft aan defensie.

    Rente op Amerikaanse staatsobligaties is de laatste maanden sterk gestegen (Bron: CNBC)

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Amerikaanse regering moet dit jaar $1,3 biljoen lenen

    Amerikaanse regering moet dit jaar $1,3 biljoen lenen

    De Amerikaanse overheid zal dit jaar naar schatting $1,3 biljoen lenen, ruim twee keer zoveel als een jaar geleden en ruim dertig procent meer dan een eerdere inschatting van februari dit jaar. Dat blijkt uit nieuwe cijfers die het Amerikaanse ministerie van Financiën onlangs bekendmaakte. De regering van Trump heeft meer geld nodig om de beloofde belastingverlagingen door te voeren, een stimuleringsprogramma waar een bedrag van $1,5 biljoen mee gemoeid is. Daarmee leent de overheid dit jaar een bedrag dat vergelijkbaar is met de crisisjaren 2009 en 2010, toen de regering onder leiding van Obama de economie uit het slop moest trekken.

    Het stimuleringsprogramma van Trump wordt door veel economen bekritiseerd, omdat de economie momenteel hard groeit en de toegevoegde waarde van extra meer fiscale stimulering beperkt is. Tegelijkertijd nemen de zorgen over de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid toe, want de rente op staatsleningen is de afgelopen twee jaar sterk is toegenomen. De kosten van extra overheidsuitgaven zijn daarom op dit moment relatief hoog, terwijl het nut van het stimuleringsprogramma beperkt is.

    Amerikaanse overheid moet dit jaar $1,3 biljoen lenen (Bron: Washington Post)

    Meer staatsschuld en hogere rentelasten

    Voorstanders van de belastingverlaging stellen dat deze maatregel leidt tot meer economische groei en daarmee tot hogere belastingopbrengsten, maar de ervaringen uit het recente verleden leren dat dit meestal geen positief resultaat geeft. Ook Ronald Reagan en George W. Bush voerden belastingverlagingen door om de kiezer tevreden te stellen, maar in beide gevallen resulteerde dat in een verdere stijging van de staatsschuld.

    De Amerikaans regering betaalt dit jaar een recordbedrag van $523 miljard aan rente over de staatsschuld. Blijft de rente op het huidige niveau, dan zal de regering volgend jaar een nog groter deel van haar totale begroting moeten vrijmaken om de rente op de staatsschuld te financieren.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Amerikaans wetsvoorstel moet Europa minder afhankelijk maken van Russisch gas

    Amerikaans wetsvoorstel moet Europa minder afhankelijk maken van Russisch gas

    De Amerikaanse senatoren Chris Murphy en Ron Johnson hebben onlangs een nieuw wetsvoorstel gedaan om de Europese afhankelijkheid van energiebronnen uit Rusland terug te dringen. In de ‘European Energy Security and Diversification Act’ vragen de twee senatoren om meer financiële middelen en instrumenten om nieuwe energieprojecten in Europa op te starten.

    Volgens de twee senatoren misbruikt Rusland haar dominante positie op de energiemarkt. Ze verdenken Rusland van praktijken als omkoping, corruptie en propaganda om Westerse instituten te ondermijnen en regeringen te installeren die niet in staat zijn weerstand te bieden tegen de Russische president Poetin.

    Investering in Europese energie-infrastructuur

    Met het nieuwe wetsvoorstel doen de senatoren een beroep op de regering om $1 miljard vrij te maken voor investeringen in de energie-infrastructuur van Europa. Dat geld zal onder meer gebruikt moeten worden voor nieuwe terminals voor vloeibaar aardgas (LNG), opslagtanks en nieuwe pijpleidingen en knooppunten voor het Europese aardgasnetwerk. Daarnaast zou er $5 miljoen per jaar moeten worden uitgetrokken voor onderzoek naar de economische haalbaarheid van deze projecten.

    Dit is wat de twee senatoren zeggen over hun wetsvoorstel, de European Energy Security and Diversification Act.

    “Corruptie, omkoping, propaganda, illegale invasies – het Kremlin doet er alles aan om macht te krijgen over landen in hun periferie. We hebben terecht miljarden geïnvesteerd om de militaire verdediging in Oost-Europa te ondersteunen, maar laten we ook de even gevaarlijke implicaties van Ruslands energie-wurggreep in Europa niet vergeten. Vladimir Poetin komt met veel dingen weg, omdat Europa voor zijn energie zoveel op Rusland vertrouwt. Door onze bondgenoten te helpen bij het veiligstellen van nieuwe energiebronnen en bij te dragen aan strategisch belangrijke projecten, kunnen we Poetin’s greep op Europa verbreken en banen scheppen hier in de VS.” – Chris Murphy

    “Rusland heeft de middelen om politiek gedrag af te dwingen in landen die afhankelijk zijn van zijn energie. En ze heeft laten zien dat ze ook bereid is om dat te doen. Dits wetsvoorstel machtigt de USTDA en andere agentschappen om de VS te ondersteunen met investeringen in de particuliere sector in strategisch belangrijke energieprojecten in Midden- en Oost-Europa. Het ondersteunt de Amerikaanse veiligheidsbelangen door het bevorderen van verhoogde energiezekerheid en marktdiversificatie in Europa.” – Ron Johnson.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Begrotingstekort VS naar hoogste niveau sinds 2012

    Het begrotingstekort van de Verenigde Staten kwam het afgelopen fiscale jaar uit op $779 miljard, een stijging van 17% ten opzichte van een jaar eerder. Sinds 2012 is het tekort niet meer zo groot geweest als nu, wat voor een belangrijk deel toegeschreven kan worden aan het fiscale stimuleringsprogramma van president Trump. Een combinatie van belastingverlagingen en een vergrijzende bevolking zorgden ervoor dat de uitgaven met 3,2% stegen, terwijl de inkomsten slechts 0,4% omhoog gingen.

    Dat de Amerikaanse overheid een begrotingstekort heeft is eerder regel dan uitzondering, maar het is zorgwekkend dat het tekort zo hard oploopt in een tijd dat de economie weer groeit. Normaal gesproken zou de overheid in economisch goede jaren haar begroting op orde moeten maken en waar mogelijk zelfs bezuinigen, maar de regering van Trump doet het tegenovergestelde door juist meer geld uit te geven.

    $21,5 biljoen schuld

    De Amerikaanse staatsschuld bedraagt ongeveer $21,5 biljoen, maar dat is voor de regering in Washington geen reden om de broekriem aan te halen. Sterker nog, de verwachting is dat het tekort in het fiscale jaar 2019 verder nog wat verder zal oplopen tot $1 biljoen. Ter vergelijking, de laatste keer dat de overheid zo diep in het rood stond was tijdens de financiële crisis.

    Door het oplopende begrotingstekort zal de Amerikaanse overheid de komende tijd ook meer schuldpapier moeten uitgeven. Inclusief het doorrollen van oude leningen moet de regering in de tweede helft van dit kalenderjaar in totaal $769 miljard aan nieuwe obligaties uitschrijven. Dat is het hoogste bedrag sinds 2008.

    Twijfels over de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid vertalen zich naar een hogere rente. Eerder deze maand werd bekend dat de regering dit jaar een recordbedrag van $523 miljard nodig heeft om de rente over de staatsschuld te betalen. De rente op Amerikaanse 10-jaars leningen staat inmiddels boven de 3,16%, terwijl dat twee jaar geleden nog ongeveer 1,8% was.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Vrijhandel kent te veel verliezers

    Het is voor velen waarschijnlijk een brug te ver, maar toch. President Trump verkondigt niet alleen leugens en onzin. Soms heeft hij het gelijk gewoon aan zijn kant. Als hij zijn pijlen richt op China of op NAFTA dan delen velen zijn waarheden. Veel meer mensen dan verondersteld geloven allang niet meer in de zegeningen van wereldwijde vrijhandel. In de rijke landen gelooft nog maar één op de drie mensen dat vrijhandel zorgt voor hogere lonen. In de opkomende markten is met 18% dat percentage nog kleiner.

    Hoe kan dat? Er is immers een onmiskenbaar verband tussen vrijere handel en economische groei. Het antwoord is dat het statisch verband buiten beschouwing laat dat er naast winnaars ook verliezers zijn. Er zijn eigenlijk slechts twee winnaars. Dat zijn dan de grote landen en de grote multinationals. Deze conclusies zijn te lezen in het recente UNCTAD-rapport ‘Power, Platforms and the Free Trade Delusion’. De opstellers van het rapport vergelijken de brede kapitaalsstromen van de afgelopen 30 jaar en de netwerkeffecten van de meer recente digitale economie met het negentiende-eeuwse systeem van koloniale controle door de grootmachten van die dagen. Ook in die dagen floreerden die grootmachten en het grootbedrijf.

    Wie profiteert van vrijhandel?

    Het rapport geeft voorbeelden om zijn stellingname te onderbouwen. Sinds het uitbreken van de crisis nemen de tien grootste exporterende bedrijven in een willekeurig land meer dan 40% van de nationale export voor hun rekening. Het voorbeeld maakt inzichtelijk waarom de winsten van de grote bedrijven zo gestegen zijn, terwijl de loongroei stagneert. Het rapport neemt vervolgens de industriële sector voor de jaren 2000 t/m 2014 apart en kijkt dan naar het binnenlands aandeel van de toegevoegde waarde, waarbij ze vaststelt dat het binnenlands aandeel van de factor arbeid in dat totaal gedaald is.

    Er is echter één uitzondering en dat is China. Niet alleen de rijke landen hadden te lijden onder de relatie met China, maar ook arme landen die het internationale vrijhandelsspel speelden volgen de regels van de WTO. Die uitkomst was niet direct de bedoeling. Vrijhandel moest ervoor zorgen dat arme landen in staat gesteld werden op te stijgen in de waardeketen. China speelde het spel echter op eigen voorwaarden, waarbij strategische industrieën beschermd werden en internationale kapitaalsstromen ingeperkt om zo een eigen voorspoedige groei te bewerkstelligen. Talloze Westerse beleidsmakers, politici en CEO’s hebben zich op de Chinese aanpak verkeken. Nog niet zo lang geleden waarschuwden ze Beijing dat de Chinese aanpak staatsondernemingen benadeelden. Die zouden immers niet concurrerend kunnen worden. Nu beklagen diezelfde lieden zich over de oneerlijke competitie van diezelfde staatsondernemingen.

    Bescherming intellectueel eigendom

    Waar de opkomende landen al veel eerder overtuigd waren van ‘het bedrog van China’ raakt men nu pas in het Westen hiervan doordrongen. Het is derhalve niet zo vreemd dat het verwachtingspatroon inzake vrijhandel snel minder wordt en dat de politieke risico’s gekoppeld aan vrijhandel toenemen. Elk nadeel heb zijn voordeel. In het meer gunstige geval kan er misschien een nieuwe consensus groeien rond het idee dat het wereldhandelssysteem aangepast moet worden aan de nieuwe werkelijkheid. In die nieuwe werkelijkheid zou er veel meer aandacht moeten komen voor het intellectueel eigendom. De overgang van tastbare bezittingen naar minder tastbare zaken als R&D, software en databases zal bij ongewijzigd beleid de huidige problemen eerder versterken dan verminderen. Deze minder tastbare zaken spelen het spel allang niet meer volgens de verouderde economische wetmatigheden. Ook zou er veel meer aandacht moeten komen voor de groeiende machtsconcentratie bij de grote bedrijven als gevolg van fusies en overnames en voor economische diversiteit. Daarnaast zou er op lokaal niveau veel meer financiële aandacht moeten komen voor bedrijven die banen scheppen, niet enkel voor aansprekende startups.

    De tijd voor verandering lijkt rijp, want zelfs de Business Roundtable, een lobbyclub voor Big Business in de VS, begrijpt en onderkent dat vrijhandel ook verliezers kent. Dat besef dient ook het eigenbelang. Een systeem waar steeds minder mensen vertrouwen in hebben moet wel mislukken. Dat is wat er nu aan de hand is! De verkiezing van Donald Trump tot president geeft uitdrukking aan het instorten van het huidige systeem!

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Buitenlandse financiering Amerikaanse staatsschuld neemt af

    De Amerikaanse overheid wordt meer afhankelijk van financiering uit eigen land, want uit een onderzoek van Deutsche Bank blijkt dat buitenlandse investeerders en centrale banken de laatste jaren langzaam hun positie in het schuldpapier van de Verenigde Staten afbouwen. De volgende grafiek suggereert dat er de laatste jaren een einde is gekomen aan een lange opwaartse trend, waarin de Amerikaanse tekorten in toenemende mate door de rest van de wereld gefinancierd werden.

    Sinds het begin van de jaren negentig is het percentage van de Amerikaanse staatsschuld in handen van buitenlandse beleggers en financiële instellingen gestegen van minder dan 20% naar meer dan 40%. Dat betekent dat het buitenland in deze periode steeds meer dollarreserves opbouwde en daarmee een groter deel van de tekorten van de Amerikaanse overheid financierde. Nu lijkt die trend weer om te keren.

    Deze ontwikkeling is belangrijk, omdat het iets zegt over de houdbaarheid van de enorme staatsschuld van de Verenigde Staten. Als centrale banken en beleggers elders in de wereld deze schuld niet meer willen financieren zal het voor de Verenigde Staten moeilijker worden om het structurele gat in de begroting te dekken. En dat terwijl de regering van Trump de komende jaren het begrotingstekort verder wil laten oplopen tot $1 biljoen. Nu buitenlandse investeerders afhaken zal de Amerikaanse overheid waarschijnlijk een meer rente moeten betalen over haar schuld.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Lavrov: ‘Washington gebruikt dollar om landen te bestraffen’

    Volgens de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov maakt de Amerikaanse regering misbruik van haar machtspositie in het wereldwijde financiële systeem door landen onder druk te zetten en te bestraffen. Door dit beleid worden ook andere landen benadeeld, omdat die als gevolg van de sancties geen handel meer kunnen drijven met het land waar de sancties tegen gericht zijn. Hij gaf de volgende verklaring tegenover de Russische televisie:

    “Washington stopt onmiddellijk met het aanbieding van bancaire diensten in dollars ten aanzien van zowel de landen die ze willen straffen alsmede de landen waar ze een zekere relatie mee hebben. Iedereen hoopte decennia lang dat de Verenigde Staten haar plicht zou vervullen als beheerder van de wereldreservemunt.”

    Dollar als politiek wapen

    Het is niet voor het eerst dat er vanuit Rusland kritiek wordt geuit op de manier waarop de Verenigde Staten landen kunnen uitsluiten van het internationale betalingsverkeer. Eerder waarschuwden ook de Russische minister van Financiën Anton Siluanov en de president Vladimir Poetin voor de negatieve consequenties van dit beleid. Ook de Turkse minister van Financiën sprak onlangs nog zijn onvrede uit over de inzet van de dollar als een financieel wapen.

    Door deze ontwikkelingen zoeken meer landen naar alternatieven, zoals transacties in hun eigen valuta en via andere betaalsystemen dat het veel gebruikte SWIFT. Ook in Europa wordt die urgentie inmiddels gevoeld, want de Duitse minister van Buitenlandse Zaken pleitte onlangs nog voor een nieuw Europees betaalsysteem dat onafhankelijk van de Verenigde Staten kan functioneren.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Amerikaanse aandelenbeurzen zijn een klasse apart

    U bent het waarschijnlijk al vergeten, maar aan het begin van dit jaar trof een golf van extreme volatiliteit de internationale beurzen. De rally, die voorafging aan de golf van wereldwijde koersdalingen, was zeer breed gedragen. Deze forse stijging was gebaseerd op het idee van een synchroon wereldwijd herstel. Dat herstel was zichtbaar in Europa en in de opkomende markten en de rally op de financiële markten in die regio’s was zelfs sterker dan die op de toch al bloeiende Amerikaanse aandelenmarkten.

    De synchrone vreugde is van korte duur geweest als we kijken naar het herstel sinds de dip. Sinds dat dieptepunt in 2018 is de S&P 500 met 10,8% gestegen, terwijl de FTSE-index voor de wereld buiten de Verenigde Staten is met 2,8% gedaald. Historisch gesproken zijn er steeds opnieuw grote verschillen geweest tussen de VS en de rest van de wereld, maar de prestaties over het afgelopen halfjaar is de beste sinds jaren. Zelfs de Federal Reserve met haar renteverhogingen heeft de feestvreugde niet kunnen verstieren. Het rendement op de 10-jaars Treasury is stabiel gebleven, maar is weer wel aanzienlijk hoger dan in de rest van de ontwikkelde wereld.

    FAANG

    Hoe laat zich dit alles verklaren? Een voor de hand liggende verklaring zijn de FAANG’s. De Verenigde Staten hebben een groep zeer dominante internetbedrijven als Apple en Amazon binnen de landsgrenzen. De rest van de wereld, met uitzondering van China, kan daar absoluut niet op bogen. Het afgelopen halfjaar is de NYSE Fang+Index, met o.a. de Chinese bedrijven Baidu en Alibaba en de FAANGs, met 21% gestegen, terwijl de MSCI EAFE information technology index, met daarin techbedrijven uit de rest van de ontwikkelde wereld, slechts met 2,3% omhoog gegaan is.

    Het grote verschil is terug te voeren op het fenomeen FAANG. Beleggers gaan ervan uit dat deze klein groep internetbedrijven zeer stevig in hun schoenen staan en dat ze ook morgen winnaar zullen zijn. Wat heeft het dan voor nut om je net breder te werpen? Natuurlijk kleven er nadelen aan de grote afhankelijkheid van de FAANGs. Beleggers kunnen om onduidelijke redenen hun vertrouwen verliezen. De politiek kan besluiten om de huidige machtspositie aan te pakken door de FAANGs te dwingen zich op te knippen.

    Sterke dollar

    Een tweede verklaring voor de huidige verschillen op aandelenbeurzen vormen simpelweg de data. Aan het einde van 2017 deed Europa het verrassend goed en dat gold ook voor China. Dat laatste land leek er ook in te slagen de kredietbubbel geleidelijk leeg te laten lopen. Nu laat alleen de Amerikaanse economie een gezonde groei zien. Europa lijkt weer niet vooruit te branden en zorgen nemen weer toe over de bubbels in China…

    Maar de belangrijkste verklaring is misschien wel de sterke dollar. De DXY-dollarindex, dat de dollar afzet tegen een mandje van de belangrijkste valuta in de westerse wereld, heeft zijn hoogste niveau in meer dan een jaar aangetikt. Die stijging verklaart goeddeels de druk op de opkomende markten. De JP Morgan EM FX index is de afgelopen zes maanden 10% gedaald en lijkt op weg naar een all-time low. Een duurdere dollar maakt aandelen gedenomineerd in dollars relatief sterker ten opzichte van andere aandelen. Voor de opkomende markten komt daar nog bij dat er traditioneel een inverse relatie bestaat tussen de dollar en assets uit de opkomende markten. Een sterkere dollar pakt negatief uit op de mogelijkheid van die landen om hun schuld uitgedrukt in dollars terug te betalen.

    Het is minder duidelijk wat de impact is van de dure dollar op andere aandelenbeurzen. Japanse aandelen profiteren van een verzwakkende yen. Een sterkere dollar ondergraaft het competitief vermogen en vermindert de winsten van de multinationals met veel overzeese activiteiten. Een sterkere dollar is bepaald geen pluspunt in de handelsoorlog met China. Het zou zomaar kunnen dat president Trump daarom gaat proberen om de dollar omlaag te praten. Dat zal zeker het geval zijn als de sterke dollar de kracht van de Amerikaanse aandelenbeurzen gaat ondermijnen.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Poetin: “De VS moet dollar niet als politiek wapen gebruiken”

    De Amerikaanse regering begaat een grote fout door de dollar als politiek wapen te gebruiken. Dat zei de Russische president Vladimir Poetin tijdens een persconferentie bij het tiende overleg van de BRICS-landen in Zuid-Afrika. Door sancties en beperkingen op te leggen aan transacties met bepaalde landen wordt het vertrouwen in de dollar als wereldreservemunt ondermijnd.

    Volgens de Russische president zijn er meer landen in de wereld die de status van de dollar als wereldreservemunt als een probleem ervaren en die om deze reden alternatieven overwegen. Een nieuwe wereldreservemunt of het gebruik van meer regionale valuta kan volgens hem bijdragen aan meer stabiliteit voor de wereldeconomie en in het wereldwijde financiële systeem.

    Vraag: U heeft vaak gezegd dat Rusland haar afhankelijkheid van de Amerikaanse dollar moet verminderen. Rusland heeft onlangs nog Amerikaanse staatsobligaties verkocht, waarmee het aandeel in de reserves bijna naar nul werd teruggebracht. Is dit wat je van plan bent om te doen?

    Is dit het nieuwe landelijke beleid, of is het slechts bescherming tegen een potentiële uitbreiding van de sancties? En kan er sprake zijn van een valuta voor BRICS-landen, bijvoorbeeld de yuan? We weten dat de Russische centrale bank haar aandeel van de reserves in Chinese yuan aan het uitbreiden is…

    Vladimir Poetin: Rusland laat de dollar niet vallen, dat is een universele wereldreservemunt. De euro heeft deze status ook al in meer of mindere mate, maar niet volledig. We zijn ons dus goed bewust van wat de dollar vandaag de dag vertegenwoordigt. Voor wat betreft reservevaluta, regionale varianten zijn al in opkomst. Tot een zekere hoogte speelt de Russische roebel deze rol in de CIS en in de landen van de Euraziatische Economische Unie.

    Over het algemeen is de sterkte en de waarde van iedere nationale munt afhankelijk van de kracht en de waarde van de onderliggende economie. Het is deze fundamentele aanname die we als referentiepunt moeten nemen. Voor wat betreft de dollar. We moeten de risico’s minimaliseren. We zien wat er gebeurt met de sancties, wat in feite illegale beperkingen zijn. We zijn ons bewust van deze risico’s en proberen deze te minimaliseren.

    Voor wat betreft de dollar als wereldreservemunt, we zijn niet de enige die over dit probleem praten en het is een probleem aan het worden. Je hebt het mis als je denkt dat dit initiatief uit Rusland komt. Heel veel landen praten over precies dit onderwerp, de noodzaak om de capaciteiten van het wereldwijde financiële systeem en de wereldeconomie uit te breiden en nieuwe reservevaluta te creëren. Dit maakt de wereldeconomie en het wereldwijde financiële systeem stabieler. Dat is overduidelijk.

    Voor wat betreft onze Amerikaanse partners en de restricties die ze opleggen, waaronder die op transacties in dollars… Ik denk dat ze daarmee een grote strategische fout begaan, omdat ze daarmee het vertrouwen in de dollar als reservemunt ondermijnen. Daar komt het in feite op neer.

    Vrij recent nog, een paar jaar geleden, had niemand gedacht dat zulke instrumenten gebruikt zouden worden in een politieke concurrentiestrijd. Iedereen ging ervan uit dat politiek alleen politiek is.. Of zoals wij wel eens de grap maken: “Oorlog is oorlog, maar de lunch is nog steeds op een vaste tijd.” Hetzelfde zou ook hier moeten gelden: Conflicten zijn conflicten, maar als het over economie gaat, dan moeten sommige dingen absoluut stabiel en onveranderlijk zijn.

    Het is gebleken dat dit niet het geval is. Betaalsystemen worden gebruikt als een politiek wapen in een politiek conflict en in het afhandelen van geschillen. Valuta vallen daar ook onder. Ik geloof dat het absoluut duidelijk is dat dit schadelijk is voor de dollar als wereldreservemunt en dat dit het vertrouwen ondermijnt. En dat is waar het allemaal om gaat.

    Als dit niet het geval was geweest, dan zouden talloze landen ook niet de behoefte hebben gehad om andere opties te overwegen. Het is moeilijk om nu te zeggen wat deze opties zijn, maar de yuan verkrijgt zeker een aantal van die kwaliteiten. Ik geloof dat als deze munt vanuit een economisch standpunt vrij verhandelbaar wordt, dat dit proces versneld zal worden. De munt is al toegevoegd aan het mandje van de IMF, dus dat is niks bijzonders, het is een natuurlijk proces. Laat me herhalen dat het belang van een nationale munt afhankelijk is van de kracht en significantie van de onderliggende economie.

    Nogmaals, we gaan geen abrupte bewegingen maken. We gaan op geen enkele manier de dollar opgeven. We zullen deze blijven gebruiken zo lang de financiële autoriteiten in de Verenigde Staten ons niet zullen verhinderen om in dollars af te rekenen.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Belastingverlaging ondersteunt winstgroei S&P 500

    De winstcijfers over het eerste kwartaal van de bedrijven in de S&P 500 waren buitengewoon sterk. Volgens Reuters steeg de winst met gemiddeld 25% en dat was de snelste groei sinds 2010. De winstmarges gingen met 165 basispunten omhoog van 10,48% naar 12,13%. Hoewel de dreiging van een escalerende handelsoorlog reëel is, blijft de Amerikaanse economie boven verwachting presteren. Beleggers kijken dan ook hoopvol naar de cijferregen over het tweede kwartaal die nu goed op gang aan het komen is.

    Die hoop is misschien iets minder gerechtvaardigd dan het op het eerste gezicht lijkt. Althans dat is de mening van Zion Research Group. Die onderzoekers zijn met een fijn kammetje door de winstcijfers over het eerste kwartaal gegaan en hebben zo organische groei weten te scheiden van mee- en tegenvallers. Grosso modo luidt de uitkomst van die exercitie dat beleggers president Trump op hun blote knieën mogen danken.

    Belastingvoordeel Trump

    De president verlaagde de belastingdruk van 35% naar 21%. Hij staat hiermee in een lange Amerikaanse traditie van belastingverlagingen van meer dan 50 jaar. Op zich is het geen nieuws dat de belastingverlaging gunstig zou uitpakken voor de corporates. Het Congres had al becijferd dat het bedrijfsleven in 2018 een belastingdouceurtje mocht incasseren van $32,5 miljard. In sommige gevallen was de bijdrage aan de winstontwikkeling echter veel groter dan eerder verwacht werd, zo blijkt uit de bevindingen van Zion Research. Het onderzoeksbureau de cijfers van 351 van de 500 bedrijven.

    Gemiddeld daalde de belastingdruk voor die bedrijven met 588 basispunten ten opzichte van het eerste kwartaal van 2017. Geaggregeerd droeg die verlaging 9% bij aan de winstgroei. Anders gezegd, de onderzochte 351 bedrijven in de S&P mochten dankzij de belastingverlaging $18,3 miljard bijschrijven op hun rekening. Dat was bijna de helft van het totale bedrag van $37 miljard aan winstgroei.

    Dat is echter niet het hele verhaal. Ongeveer 80% van de onderzochte bedrijven genoten een duidelijk voordeel van de verlaging, maar 63 bedrijven ervoeren dat de verlaging negatief uitpakt. Dat had echter een puur belastingtechnische oorzaak.

    Winstgroei

    Zion Research keek ook in het bijzonder naar bedrijven die zowel in het eerste kwartaal van 2017 en 2018 winstgroei zagen. Van de groep van 351 voldeden er 258 aan die criteria. Van die groep waren er 98 die voor hun winstgroei voor meer dan de helft afhankelijk waren van de belastingverlaging. Een groep van 35 bedrijven was voor groei volledig aangewezen op de belastingverlaging. Daar staat een groep van 41 bedrijven tegenover die om belastingtechnische redenen hun winstgroei zagen verdampen. De 35 bedrijven mogen president Trump wel heel dankbaar zijn voor zijn kerstcadeautje uit 2017!

    Starbucks is een typisch voorbeeld. Het noteerde een winst van $660 miljoen over het eerste kwartaal, een stijging van 1,1% ten opzichte van een jaar eerder. De belastingaanslag over dezelfde periode daalde echter van $328 miljoen naar $156 miljoen. De effectieve belastingdruk daalde van 33% naar 19%. Zonder die verlaging zou de winst met 18% gedaald zijn, ofwel een bedrag van $110 miljoen. Zion Research heeft ook gecalculeerd dat voor de hele sector waarin Starbucks acteert (consumer discretionary) de winst zonder de belastingverlaging gedaald zou zijn.

    Wil dit alles zeggen, dat het tweede kwartaal weleens op een deceptie kan uitlopen? Het belastingvoordeel komt nu te vervallen. Analisten blijven optimistisch en zien de winstmarge uitdijen van 10,1% naar 12,3%, zo leert Bloomberg. Dat is misschien wat erg optimistisch. De arbeidsmarkt was in het tweede kwartaal erg krap en de dollar was aan de dure kant. De eerste uitkomsten doen vermoeden dat de analisten over het tweede kwartaal van 2018 nog wel gelijk kunnen krijgen. De grote vraag is hoe bedrijven naar de toekomst kijken nu er ook nog eens een handelsoorlog opdoemt.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Grote vermogensongelijkheid in Nederland

    De vermogensongelijkheid in Nederland is relatief groot in vergelijking met andere Westerse landen, zo blijkt uit een recent onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Van alle 28 landen waar de gegevens van verzameld werden kwam ons land op de tweede plaats, wanneer je kijkt naar de vermogensconcentratie onder de bevolking. Alleen in de Verenigde Staten zijn de verschillen in rijkdom nog groter.

    Van alle onderzochte landen bleek de rijkste 10% gemiddeld goed te zijn voor 52% van het totale vermogen. Ter vergelijking, in Nederland ligt dat aandeel met 68% aanzienlijk hoger. Toch is de situatie nog niet zo extreem als in de Verenigde Staten, waar de top 10% van de bevolking maar liefst 79% van het vermogen in handen heeft. Om dat in perspectief te plaatsen, de ‘armste’ 60% van de Amerikaanse bevolking heeft slechts 2,4% van al het vermogen.

    Vermogensongelijkheid is groot in Nederland (Bron: OESO, grafiek van Statista)

    Geen vermogen maar schuld

    Dat een groot deel van de bevolking geen vermogen heeft wil niet zeggen dat ze geen bezittingen hebben. We moeten er ook rekening mee houden dat er veel huishoudens zijn die hun vermogen met schulden gefinancierd hebben, waardoor hun netto vermogenspositie gering of zelfs negatief is.

    Volgens cijfers van de OESO is dit bijvoorbeeld het geval in Nederland en Denemarken. In deze landen is het vermogen van de ‘onderste ‘60% van de bevolking zelfs negatief. Dat betekent dat de schulden van deze huishoudens gemiddeld groter zijn dan hun bezittingen.

    Lees ook: