tekst
http://www.bloomberg.com/news/2012-06-10/gold-investment-demand-in-china-to-advance-10-icbc-forecasts.html
tekst
http://www.bloomberg.com/news/2012-06-10/gold-investment-demand-in-china-to-advance-10-icbc-forecasts.html
Hier volgt de volledige lijst van 70 statistieken die Economic Collapse Blog heeft verzameld, vertaald met enige hulp van Google Translate. Voor de bronnen bij de statistieken verwijzen we naar het originele artikel.

Voor de laatste cijfers over de Australische huizenmarkt kunnen we putten uit het werk van Steve Keen, een professor in de economie die verbonden is aan de Universiteit van West Sydney. Steve Keen schreef het boek Debunking Economics en onderhoud het blog Debtwatch (waar onderstaande grafieken vandaan komen). Hij maakt zich al langer zorgen over de Australische vastgoedmarkt, die in minder dan dertig jaar tijd volledig werd volgepompt met hypotheekschulden. De huizenprijzen stegen door het aanbod van overvloedig krediet mee, maar ondertussen bleven de gemiddelde inkomens ver achter. De problemen worden langzaam maar zeker zichtbaar, want sinds 2004 zien we de groei van de totale hypotheekschuld ten opzichte van het Australische BBP teruglopen.
Deze ontwikkeling is op zijn minst zorgelijk te noemen, want we hebben in andere landen al gezien dat de huizenprijzen heel snel kunnen zakken bij het opdrogen van de kredietkraan. De bestaande hypotheekschuld blijft echter staan, waardoor steeds meer huiseigenaren worden geconfronteerd met een negatief vermogen. We hoeven u niet uit te leggen dat een daling van de huizenprijzen ook zijn uitwerking zal hebben op het consumentenvertrouwen (omlaag) en daarmee de omvang van de totale economie (krimpt).
Stimulerende maatregelen
Het recept dat bijdroeg aan de ontwikkeling van een vastgoedbubbel in Australië is allesbehalve uniek. De overheid speelde er een rol in, zo lezen we op de Autralische website Property Observer. In 1988 werd een belastingvoordeel gegeven aan de kopers van een huis, als reactie op de beurscrash van 1987. Deze maatregel werd verder uitgebreid in 2001, nadat de economie was getroffen door het barsten van de dotcom bubbel. Daaaast werd de rente aanzienlijk verlaagd, met als gevolg dat de kosten van een hypotheek ook omlaag gingen.
De Australische bevolking heeft zich – net als de Nederlandse overigens – volgezogen met hypotheekschulden. Onderstaande grafiek van het Debtwatch Blog (debtdeflation.com) brengt dat goed in beeld. Vanaf 1990 begon de hypotheekschuld als percentage van het Australische BBP hard te groeien, van minder dan 20% in 1990 naar ongeveer 90% nu. De proporties zijn bijna vergelijkbaar met ons eigen land, waar de hypotheekschuld anno 2012 zelfs iets groter is dan het BBP (+100%). Daar staat wel tegenover dat de Australische overheid haar begroting goed op orde heeft, want de staatsschuld in Australië is sinds 1988 nog nauwelijks boven de 10% van het BBP uitgekomen.

Huizenprijzen in Australië begonnen in 2010 opnieuw te dalen

Vooral de hypotheekschulden zijn flink opgelopen in Australië, de staatsschuld is relatief laag
Schuld versus inkomen
Als we de schulden van Australische huishoudens afzetten tegen de inkomensontwikkeling zien we ook een zorgelijke trend, één die waarschijnlijk niet lang meer stand kan houden. De schulden zijn sneller gegroeid dan het gemiddelde inkomen en liggen al enkele jaren boven de 100%. Daarvan bestaat het grootste gedeelte uit hypotheekschuld, zoals onderstaande grafiek laat zien.

Hypotheekschuld ten opzichte van inkomen zeer hoog
Hoogtevrees
Vergeleken met 1976 zijn de huizenprijzen nu 2,5x zo hoog, een prijsstijging die hand in hand ging met de kredietexpansie van de afgelopen decennia. Op debtdeflation.com is ook een grafiek te vinden die de vastgoedzeepbel van Australië vergelijkt met die van de VS en Japan (zie onderaan bericht). In Japan zijn de prijzen sinds de piek in 1991 heel langzaam en geleidelijk weggezakt, maar is de correctie niet minder groot. Op dit moment zijn de huizenprijzen in Japan gemiddeld meer dan de gehalveerd ten opzichte van de top van twintig jaar geleden. In de VS ging de prijsdaling van de huizen een stuk sneller. Daar verdampte in een paar jaar tijd een derde van de gemiddelde huizenprijs. In Australië beginnen de problemen nu ook langzaam maar zeker zichtbaar te worden. De correctie zal hier vroeg of laat nog plaatsvinden..


Totale hypotheekschuld in Australië groeit niet meer

Huizenprijzen in Australië zullen vroeg of laat gaan dalen, de vastgoedbubbel is nog groter dan in de VS
De oud-minister Sun Zhihui verwacht dat China binnen twintig jaar over de kennis en technologie beschikt om waardevolle metalen uit de zeebodem te halen. Dat lazen we onlangs op Bullionstreet. De technologie ontwikkelt zich snel, maar op dit moment is er nog geen oplossing binnen handbereik die het grootschalig delven van grondstoffen op de zeebodem lucratief maakt.
Op het gebied van zeebodemverkenning heeft China nog een grote achterstand in te halen op de ontwikkelde landen, maar die achterstand wordt volgens Zhihui snel kleiner. Wetenschappers verwachten dat er ongeveer 480 miljoen tot 13,5 miljard ton aan gesteente van de zeebodem opgehaald kan worden voor de Chinese kust, gesteente dat vervolgens gescheiden kan worden van de waardevolle metalen. De regering van Papoea-Nieuw-Guinea heeft in januari al toestemming verleend aan het Canadese bedrijf Nautilus Minerals voor het delven van koper en goud uit de zeebodem. Daarvoor is een gebied toegewezen dat 50 kilometer uit de kust ligt.
Vorig jaar was China bij de groep landen die is aangesloten bij de Inteational Seabed Authority. Deze organisatie houdt zich bezig met het opgraven van grondstoffen uit de zeebodem. Naast goud en koper kunnen er ook andere metalen gevonden worden op de bodem van de zee, zoals cobalt, mangaan, ijzererts, nikkel en aluminium. Mangaan komt op de zeebodem voor in de vorm van kleine knollen (zie Wikipedia), die bestaan uit een mengsel van ijzer- en mangaanoxide. Deze knollen, die qua omvang meestal niet veel groter zijn dan een aardappel, zijn in de loop van miljoenen jaren ontstaan.Op sommige gedeeltes van de zeebodem zou 70% van het oppervlak bedekt zijn met deze mangaanknollen.
Elders op Wikipedia lezen we dat mangaan veel wordt gebruikt als additief bij staalproductie. Door mangaan kan zuurstof en zwavel verwijderd worden bij de productie van staal. Het mangaan zorgt ervoor dat het staal beter te bewerken is en dat het ook sterker wordt. Verder wordt mangaan gebruikt in batterijen en in katalysatoren. Ook in de glasindustrie wordt al langer gebruik gemaakt van mangaan, omdat dit overgangsmetaal het glas paars kan kleuren.
Het opgraven van grondstoffen uit de zeebodem brengt aanzienlijk hogere kosten met zich mee. Zo moet er nieuwe apparatuur ontwikkeld worden die bestand is tegen de hoge druk op de bodem van de zee en tegen roestvorming. Daar komt nog bij dat er waarschijnlijk veel energie nodig is om de grote hoeveelheden puin te verwerken en naar het vasteland te brengen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de milieuschade die mogelijk veroorzaakt wordt door het graven op de zeebodem.

Op de zeebodem zoeken naar goud, koper en andere metalen

Mangaanknollen op de zeebodem,
Het piramidespel van Wilson en het bedrijf Atlantic Bullion & Coin begon al in 2001, maar werd pas op 29 februari van dit jaar ontmaskerd. In de periode van augustus vorig jaar tot en met eind februari dit jaar werd er tenminste $11,53 miljoen opgehaald bij tenminste 237 participanten, verspreid over zestien verschillende staten in de VS. De oplichter(s) maakte(n) een valse belofte om het beheerde vermogen te beleggen in fysiek zilver. Volgens toezichthouder CFTC knoeide het bedrijf met de boekhouding en gebruikte het vervalste accountantsverklaringen.
Het is onduidelijk hoeveel geld er nog teruggehaald kan worden van de ingelegde $90 miljoen. Wel is duidelijk dat de beleggers, die zich door Wilson en het Atlantic Bullion & Coin hebben laten verleiden om deel te nemen in het piramidespel, op de blaren moeten zitten. De CFTC probeert de schade te verhalen op de oprichters en zal ervoor zorgen dat Wilson en Atlantic Bullion & Coin in de toekomst niet opnieuw met geld van klanten aan de haal kunnen gaan.
Van piramidespel naar COMEX
Een klein piramidespel is doorgaans snel geïdentificeerd, maar zodra de activiteiten op grote schaal worden uitgevoerd worden ze minder goed waargenomen. In zekere zin verschilt dit piramidespel van $90 miljoen in de staat South Carolina niet veel van de termijnmarkt in zilver. Daar wordt dagelijks op marge voor vele miljarden dollars aan beloftes op zilver verhandeld. Dit zijn beloftes in de vorm van termijncontracten, die aan het eind van de looptijd vrijwel altijd in cash worden afgerekend. Slechts bij 1 tot 2% van alle termijncontracten zilver op de COMEX wordt fysieke levering van zilver afgedwongen, zo schrijft zilver-expert David Morgan op zijn website. In de kluizen van de bullion banks ligt slechts 34 miljoen troy ounce zilver ter dekking van alle openstaande termijncontracten op de COMEX, een hoeveelheid die volstrekt onvoldoende is om iedereen met een termijncontract te voorzien van fysiek edelmetaal.
Via de COMEX wordt aanzienlijk meer goud en zilver op papier aangeboden dan er daadwerkelijk fysiek geleverd kan worden. Zakenbanken als JP Morgan en HSBC kunnen bijna onbeperkt nieuwe contracten uitschrijven voor een toekomstige levering van edelmetaal, zoveel zelfs dat ze de spotprijs van goud en zilver ermee kunnen onderdrukken. Toezichthouder CFTC startte in september 2008 al een onderzoek naar mogelijke prijsmanipulatie op de COMEX, maar van dit onderzoek is tot op de dag van vandaag niets terecht gekomen. En dat terwijl de Gold Anti-trust Action Committee (GATA) al jarenlang bewijs verzameld heeft van verdachte koersbewegingen in de goud- en zilvermarkt. Hoe kan het dat de CFTC wel ingrijpt bij een piramidespel van $90 miljoen, terwijl het meer dan drie jaar de tijd neemt om iets te zeggen over de vermeende prijsmanipulatie op de COMEX, waar beleggers over de afgelopen jaren waarschijnlijk veel meer geld mee verloren hebben.
Fysiek metaal versus beloftes
Ook particuliere beleggers in goud en zilver zijn bij deze opnieuw gewaarschuwd. Zorg dat je precies weet wat je koopt, ook als je de aankoop en/of het beheer ervan uitbesteden aan een derde partij. Wie belegt in fysiek goud en zilver maakt zich los van prestatie die een tegenpartij vroeg of laat moet leveren. Door een financieel product te kopen dat is gebaseerd op een belegging in edelmetaal komt het risico van een tegenpartij weer om de hoek kijken. Beleggers die goud en zilver kopen met als doel zich te beschermen tegen financiële calamiteit doen er verstandig aan om het simpel te houden en voor fysiek edelmetaal te kiezen.

Een piramidespel wordt soms pas laat ontdekt, ontsnap aan de gevaren met het bezit van fysiek edelmetaal
In de vijftien maanden dat de Republikeinen in de meerderheid zijn in het Huis van Afgevaardigden (onder leiding van John Boehner) steeg de staatsschuld met ongeveer $1,59 biljoen. De Republikeinse partij kan zijn veto uitspreken over de uitgaven van de regering, waardoor er veel meer geld kon worden uitgegeven dan er binnenkwam. De Republikein John Boehner steunde in maart 2011 de voorgestelde uitgaven van de Obama regering. Sindsdien zijn de tekorten flink opgelopen. Vanaf het moment dat de Republikeinse partij de meerderheid kreeg in het Huis van Afgevaardigden werd er elke maand gemiddeld $105,9 miljard meer uitgegeven dan er binnenkwam, met als gevolg dat de staatsschuld opliep van $14,2 biljoen in maart 2011 naar ruim $15,7 biljoen op het moment van schrijven.
Het totale begrotingstekort sinds begin 2011 is groter dan dat van de eerste 97 congressen bij elkaar. We hebben het dan over de periode van 1789 tot en met oktober 1984. Vooral sinds het uitbreken van de kredietcrisis zijn de tekorten in de VS snel opgelopen, omdat de regering ervan overtuigd was dat de economie Keynesiaans gestimuleerd moest worden. Met tal van belastingvoordelen, subsidies en werkverschaffende projecten van de overheid werd een poging ondeomen om de economie weer in een hogere versnelling te krijgen. Het effect van deze stimuleringsmaatregelen was, getuige de statistieken, van tijdelijke aard. Het begrotingstekort zal dit jaar de $1 biljoen ruim overstijgen, voor het vierde jaar op rij (!).
De enorme tekorten van de Amerikaanse overheid worden vooamelijk gefinancierd door het buitenland, maar het is de vraag hoe lang dat nog stand kan houden. Rusland heeft in een korte tijd haar posities in Amerikaanse staatsschuld gehalveerd, terwijl China de laatste maanden ook niet meer zoveel Amerikaans schuldpapier opkoopt als vóór de crisis. Dat gat wordt opgevuld door de Amerikaanse centrale bank, die via de 'primary dealers' voorkomt dat de markt voor Amerikaanse treasuries verzadigd raakt. Zo kocht de Federal Reserve in 2011 ongeveer 61% van alle nieuw uitgegeven Amerikaanse staatsobligaties op. Deze vorm van geldpersfinanciering zorgt ervoor dat de Amerikaanse overheid altijd haar schulden kan blijven afbetalen, maar wel in dollars die steeds minder waard worden.
China en Rusland bouwen positie in Amerikaans schuldpapier af (Bron: Zero Hedge)

Geprojecteerde staatsschuld VS tot en met 2020 (Bron: Futuretimeline.net)
Via de ECB:
Tijdens zijn vergadering van vandaag heeft de Raad van Bestuur van de ECB besloten dat het rentetarief voor de basisherfinancieringstransacties en de rentetarieven voor de marginale beleningsfaciliteit en de depositofaciliteit onveranderd zullen blijven op respectievelijk 1,00%, 1,75% en 0,25%.
De President van de ECB zal de overwegingen die aan deze beslissingen ten grondslag liggen toelichten op een persconferentie die vandaag om 14.30 uur Midden-Europese tijd begint.
Eveneens via de ECB de toelichting op het rentebesluit en het monetaire beleid:
Introductory statement to the press conference
Mario Draghi, President of the ECB,
Vítor Constâncio, Vice-President of the ECB,
Frankfurt am Main, 6 June 2012
Ladies and gentlemen, the Vice-President and I are very pleased to welcome you to our press conference. We will now report on the outcome of today’s meeting of the Goveing Council, which was also attended by the Commission Vice-President, Mr Rehn.
Based on our regular economic and monetary analyses, we decided to keep the key ECB interest rates unchanged. While inflation rates are likely to stay above 2% for the remainder of 2012, over the policy-relevant horizon we expect price developments to remain in line with price stability. Consistent with this picture, the underlying pace of monetary expansion remains subdued. Inflation expectations for the euro area economy continue to be firmly anchored in line with our aim of maintaining inflation rates below, but close to, 2% over the medium term. At the same time, economic growth in the euro area remains weak, with heightened uncertainty weighing on confidence and sentiment, giving rise to increased downside risks to the economic outlook.
In previous months we have implemented both standard and non-standard monetary policy measures. This combination of measures has supported the transmission of our monetary policy. Today, we have decided to continue conducting our main refinancing operations (MROs) as fixed rate tender procedures with full allotment for as long as necessary, and at least until the end of the 12th maintenance period of 2012 on 15 January 2013. This procedure will also remain in use for the Eurosystem’s special-term refinancing operations with a maturity of one maintenance period, which will continue to be conducted for as long as needed. The fixed rate in these special-term refinancing operations will be the same as the MRO rate prevailing at the time. Furthermore, the Goveing Council has decided to conduct the three-month longer-term refinancing operations (LTROs) to be allotted until the end of 2012 as fixed rate tender procedures with full allotment. The rates in these three-month operations will be fixed at the average rate of the MROs over the life of the respective LTRO. Keeping in mind that all our non-standard monetary policy measures are temporary in nature, we will monitor further developments closely and ensure medium-term price stability for the euro area by acting in a firm and timely manner.
Let me now explain our assessment in greater detail, starting with the economic analysis. On a quarterly basis, euro area real GDP growth was flat in the first quarter of 2012. Available indicators for the second quarter of the year point to a weakening of growth and highlight prevailing uncertainty. Looking beyond the short term, we continue to expect the euro area economy to recover gradually. However, ongoing tensions in some euro area sovereign debt markets and their impact on credit conditions, the process of balance sheet adjustment in the financial and non-financial sectors and high unemployment are expected to continue to dampen the underlying growth momentum.
The June 2012 Eurosystem staff macroeconomic projections for the euro area foresee annual real GDP growth in a range between -0.5% and 0.3% for 2012 and between 0.0% and 2.0% for 2013. Compared with the March 2012 ECB staff macroeconomic projections, the range for 2012 remains unchanged, while there is a slight narrowing of the range for 2013.
In the Goveing Council’s assessment, the economic outlook for the euro area is subject to increased downside risks relating, in particular, to a further increase in the tensions in several euro area financial markets and their potential spillover to the euro area real economy. Downside risks also relate to possibly renewed increases in commodity prices over the medium term.
Euro area annual HICP inflation was 2.4% in May 2012, according to Eurostat’s flash estimate, after 2.6% in the previous month. Inflation is likely to stay above 2% for the remainder of the year, mainly owing to developments in energy prices and indirect taxes. However, on the basis of current futures prices for commodities, annual inflation rates should fall below 2% again in early 2013. Looking ahead, in an environment of modest growth in the euro area and well-anchored long-term inflation expectations, underlying price pressures should remain subdued.
The June 2012 Eurosystem staff macroeconomic projections for the euro area foresee annual HICP inflation in a range between 2.3% and 2.5% for 2012 and between 1.0% and 2.2% for 2013. In comparison with the March 2012 ECB staff macroeconomic projections, there is a narrowing of the projection ranges for 2012 and 2013.
The Goveing Council continues to view the risks to the medium-term outlook for price developments as broadly balanced. Upside risks pertain to further increases in indirect taxes, owing to the need for fiscal consolidation, and higher than expected commodity prices over the medium term. The main downside risks relate to the impact of weaker than expected growth in the euro area.
The monetary analysis indicates that the underlying pace of monetary expansion remained subdued in the first four months of 2012. The annual growth rate of M3 fell to 2.5% in April, down from 3.1% in March, following strong inflows into money in the first quarter of the year. The moderation in annual M3 growth in April was mainly driven by outflows from oveight deposits belonging to non-monetary financial intermediaries (which includes entities like central counterparties, investment funds and securitisation vehicles).
The annual growth rate of loans to the private sector (adjusted for loan sales and securitisation) declined to 0.8% in April (from 1.2% in March), owing to negative loan flows to non-monetary financial intermediaries. At the same time, monthly flows of loans to non-financial corporations and households were moderately positive in April and the annual rates of growth (adjusted for loan sales and securitisation) stood at 0.7% and 1.5% respectively in April, broadly unchanged from March.
Money and credit data up to April provide evidence that, as intended by our policy measures, an abrupt and disorderly adjustment in the balance sheets of credit institutions has not materialised. Given the current cyclical situation and the ongoing adjustment in the balance sheets of households and enterprises, subdued credit demand is likely to prevail in the period ahead.
Looking ahead, it is essential for banks to continue to strengthen their resilience further. The soundness of banks’ balance sheets will be a key factor in facilitating both an appropriate provision of credit to the economy and the normalisation of all funding channels.
To sum up, the economic analysis indicates that price developments should remain in line with price stability over the medium term. A cross-check with the signals from the monetary analysis confirms this picture.
Let me now make a few remarks relating to fiscal and economic policies. Significant progress has been achieved with fiscal consolidation over recent years. It is of crucial importance to continue with the efforts to restore sound fiscal positions and to regain competitiveness. These are pre-conditions for stable economic growth. As a natural complement, the implementation of the new macroeconomic surveillance framework under the EU semester is necessary. In several euro area countries, excessive imbalances exist and need to be corrected. To this end, comprehensive product, labour and financial sector reforms will help foster sustainable growth. Competition should be strengthened in product markets, not least by the completion of the Single Market, and wages should adjust in a flexible manner, reflecting labour market conditions and productivity. These growth-enhancing reforms would accelerate the necessary adjustment process and enhance job creation.
Finally, the Goveing Council very much welcomes leaders at the last European Council meeting agreeing to step up their reflections on the long-term vision for Economic and Monetary Union. The Goveing Council considers this a highly important step.
We are now at your disposal for questions.
Volgens Goldcore is de hoeveelheid goud die Iran in april importeerde zo groot dat ook de Iraanse centrale bank er waarschijnlijk een rol in heeft gespeeld. Iran importeert haar goud uit Turkije, dat op haar beurt ook veel goud invoert. In de maand mei importeerde Turkije opnieuw een aanzienlijke hoeveelheid goud, wat suggereert dat Iran ook in de afgelopen maand weer veel goud heeft afgenomen. Dit kunnen we nog niet met zekerheid zeggen, totdat de officiële cijfers bekend zijn gemaakt. De cijfers van de laatste maanden laten in elk geval een stijgende trend zien, want in maart importeerde Iran al aanzienlijke meer goud dan in februari. Toen werd er $480 miljoen omgezet in fysiek goud.
De sancties tegen Iran hebben het Perzische land grotendeels afgesloten van het inteationale financiële systeem. Daaaast werd de export van ruwe olie bemoeilijkt, een serieus probleem voor een land dat sterk afhankelijk is van de export van olie. Door de boycot van Europa en de VS heeft Iran een zwakkere onderhandelingspositie gekregen ten opzichte van de landen die haar olie nog wel willen kopen. De import van $1,2 miljard aan fysiek goud vanuit Turkije in de maand april is volgens Gokhan Aksu van de Istanbul Gold Refinery een aanwijzing dat Iran een deel van haar opbrengsten uit olie wil omzetten in goud. Die verklaring legde Aksu af tegenover Goldcore.
Volgens de berichtgeving op Goldcore koopt ook de Iraanse bevolking ook meer goud, primair als bescherming tegen geldontwaarding en als bescherming voor hun gespaarde vermogen. De Iraanse rial heeft de laatste maanden veel van haar waarde verloren ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Als gevolg daarvan zijn alle importgoederen steeds duurder geworden voor de Iraanse bevolking. In februari schreven we hier al over op Marketupdate.
Alteatieve betaalsysteem
Sinds de totstandkoming van het olie-embargo heeft Iran afspraken gemaakt met India en China om de olie af te rekenen in goud en in andere valuta. Ook heeft Iran noodgedwongen een alteatief betalingssysteem opgezet, nadat het werd afgesloten van het inteationale SWIFT betaalsysteem. Andrei Kostin van de Russische Vneshtorgbank (VTB) zakenbank bekritiseerde afgelopen vrijdag de sancties tegen Iran, omdat die in strijd zouden zijn met inteationale wetgeving. Het IMF zou namelijk staan voor een vrije handel tussen de landen die er lid van zijn (waaronder zowel de VS als Iran), terwijl de sancties juist als doel hebben Iran te isoleren van de inteationale markt.
Iran bouwt goudreserves op
Er wordt sinds al lang geen officiële data meer vrijgegeven over de goudreserve van de Iraanse centrale bank. Volgens de laatste telling van het IMF had Iran in 1996 iets meer dan 168 ton aan goud, maar die reserve zal nu waarschijnlijk veel groter zijn. In maart 2011 verklaarde Andrew Bailey van de Bank of England tegenover Financial Times dat Iran weer actief is met het kopen van goud. Dat zou ook blijken uit een diplomatieke 'cable' uit 2006 die Wikileaks heeft weten te bemachtigen. Iran zou sindsdien goud hebben gekocht om zich in te dekken tegen het risico van 'confiscatie van haar reserves'. De Financial Times schreef in 2011 dat Iran waarschijnlijk meer dan 300 ton aan fysiek goud bezit. Met de recente aankopen zou de goudreserve momenteel nog groter kunnen zijn dan de genoemde 300 ton, maar exacte data hebben we niet. De recente goudaankopen van Iran maken duidelijk dat het land anticipeert op grote veranderingen, of dat nou in eigen land of in inteationaal perspectief gezien moet worden.

Iran breidt goudreserves verder uit
Via MarketWatch een vertaling van de laatste bijdrage van Paul Farrell met als ondertitel “Waarom smijten we nog steeds extra miljarden naar het Pentagon”?
Door Paul B. Farrell
San Luis Obispo, Califoië (Dow Jones) – Ja, ik ben buiten zinnen. Ik heb zojuist zulk slecht nieuws gelezen dat die elke Amerikaan even zo woedend zou moeten maken. Het zijn in feite twee slecht nieuwsberichten. In de eerste plaats werd ik als oud-Amerikaanse marine-veteraan boos om te lezen dat er [onder veteranen] meer zelfmoorden zijn dan er oorlogsdoden zijn gevallen in de afgelopen tien jaar. Ja, méér Irak en Afghanistan veteranen zijn omgekomen door zelfmoord dan er werden gedood door vijanden van Amerika. En nog veel meer zelfmoorden worden er verwacht omdat meer dan twee miljoen militairen in twee oorlogen dienden.
Ten tweede, als de economische, psychologische, politieke en morele consequenties van de afgelopen twee oorlogen niet erg genoeg zijn, stellen veel politici en kandidaten voor – van wie sommigen nooit in de krijgsmacht hebben gediend – dat het volledige [Amerikaanse] congres de begroting [van Republikeins congreslid] Ryan steunt en de Pentagon generaals dwingt om miljarden meer uit te geven dan zij gevraagd hadden.
Dit is krankzinnig. Meer geld van de belastingbetaler voor de oorlogsmachine van het Pentagon? Waarom? We zijn twee oorlogen aan het afbouwen. We hebben te maken met de tragedie van zelfmoorden onder veteranen. Deze zelfde politici zeuren over de schuld en de belastingen. Dus waarom willen ze meer uit gaan geven aan het Pentagon? Houden we zoveel van oorlog? Zijn zij van plan om een âÂÂâÂÂnieuwe oorlog te beginnen? Laten we deze tegenstrijdigheid analyseren.
Ja, een epidemie: zelfmoorden onder militairen zijn hoger dan het aantal gesneuvelden
De inspanning om de Pentagon-uitgaven te verhogen was reeds algemeen bekend omdat het parlement ingestemd heeft met de begroting van Ryan. Maar wat de woede echt veroorzaakte, was een artikel in Newsweek: “We doen alsof onze veteranen zelfs niet eens bestaan”, van marine-veteraan Anthony Swofford. Dat artikel richt de schijnwerpers op deze nieuwe crisis, momenteel een epidemie, één waar slechts weinigen zich bewust van zijn en er nog minder zijn die het iets kan schelen.
Hier zijn de harde feiten: “Zo'n 18 veteranen plegen dagelijks zelfmoord. Duizenden uit de huidige oorlogen hebben dat inmiddels gedaan. Ter illustratie: naar schatting is momenteel het aantal Amerikaanse soldaten die door eigen toedoen zijn gestorven groter dan het aantal (6.460) die zijn gestorven in de strijd in Afghanistan en Irak. “
Mensen wordt wakker. Er gaat iets mis in ons denken. Vanaf het begin waren we in een trance, [we] doen alsof de oorlog in Irak van korte duur en goedkoop zou zijn en gefinancierd zou worden met de [Iraakse] olie-inkomsten*. Ja, vanaf dag 1 werd de Irak-oorlog meer als economische stimulans programma behandeld.
Vergeet niet, [dat wij] na 9/11 werden aangespoord om ons te concentreren op de economie, geld uit te geven [en] naar het winkelcentrum te gaan om te winkelen. Militaire dienstplicht was niet nodig. En dankzij de bonussen, bouwden we een vrijwilligersleger, gesteund door huurlingen, tienduizenden particuliere onderaannemers.
We hebben zelfs foto's van oorlogsslachtoffers voor het publiek verborgen om het geweten van het publiek schoon te houden.
Oorlog is nu een economisch stimuleringsprogramma, het stimuleren van belastingen voor investeerders
Dat oorlog als economische stimuleringsprogramma gezien wordt, is een decennium geleden, in de vroege jaren van de Irak-oorlog duidelijk geworden. Dit feit werd benadrukt in een interview van de Huffington Post met Oliver Stone. Ryan Grim vertelde dat in 2004 president George W. Bush in een vergadering tegen de Argentijnse minister-president zei, dat: “alle economische groei die de VS hebben gehad, gebaseerd is geweest op de verschillende oorlogen die zij had gevoerd.”
Blijkbaar doet diezelfde ideologie het goed in de huidige verkiezingsretoriek
Laten we dit alles in een groter macro-economische context plaatsen. Oorlog zou om nationale defensie moeten gaan. Oorlogen zouden niets te maken mogen hebben met het scoren van politieke punten. En toch blijkt het verhogen van de begroting van het Pentagon te zijn uitgegroeid tot het “recept” tot politieke “succes” in het hedendaagse verkiezingsdrama.
Dit is krankzinnig: zijn politici nieuwe oorlogen aan het plannen?
Vraag jezelf, zijn zij nu al weer een nieuwe oorlog aan het bekokstoven? Na twee uitputtende oorlogen? Elf jaar? We hebben 2,3 miljoen [man] in Irak en Afghanistan, waarvan 800.000 meerdere missies hebben gediend, een van de grootste oorzaken van de zelfmoorden onder veteranen. Dus waarom om grotere budgetten vragen? Waarom in een tijd van nationale versobering? Waarom terwijl zij over hoge belastingen klagen?
Nee, oorlog moet niet over binnenlandse politiek gaan, maar dat is het wel. En dat is slecht nieuws voor belastingbetalers, voor beleggers, voor Amerikaanse waarden.
Iemand zal voor dit alles moeten betalen. De belastingen van alle Amerikanen zullen stijgen als de senaat de begrotingsplannen van Ryan goedkeurt waardoor generaals gedwongen worden om $554 miljard in 2013 bij het Pentagon uit te geven, miljarden méér dan zij gevraagd hadden. Plus er zal $6,2 biljoen aan schulden en nieuwe belastingen in het komende decennium toegevoegd worden.
Ja. Dit is krankzinnig. Een paar private [Pentagon]onderaannemers zullen er rijker van worden, maar de belastingbetaler zal lijden in deze “zero-sum game” economie**.
Nationale defensie? Nee. Het gaat om rijk worden, de rest betaalt de prijs
Amerika is op een gevaarlijk en duur pad. Niet alleen politici. Amerikanen zijn dol op oorlog, het zit ons in de genen. Het congres geeft meer dan 50% van ons belastinggeld uit aan de oorlogsmachine van het Pentagon. Amerika besteedt 47% van de totale militaire uitgaven van alle landen in de wereld.
Waarom tolereert het Amerikaanse publiek deze absurditeiten? Waarom verstoppen we deze waanzin diep in ons collectieve geweten? Waarom plannen wij nieuwe oorlogen? Waarom zien we oorlog als een economische stimuleringsprogramma? De Irak en Afghanistan “economische stimuleringsstrategie” heeft ons de puinhoop gebracht waarin we nu zitten; zijn we echt zo gek om dit opnieuw te proberen?
Vergeet alle verkiezingsretoriek over de nationale defensie. Dat is niet de reden waarom onze politici miljarden meer willen besteden aan oorlogsmachine van het Pentagon. Politici zijn geïnteresseerd in hun herverkiezing, niet in nationale defensie. Zij hebben stemmen nodig en willen militaire bases openhouden omdat dat lokale werkgelegenheid betekent, tevreden kiezers.
Zij hebben behoefte aan campagnegelden. Militaire aannemers zijn grote donoren. Oorlogsgerelateerde banen schrappen is politieke zelfmoord. Dus stemmen zij voor grote militaire budgetten, en verspillen miljarden dollars aan verouderde wapensystemen. Smijt geld naar de oorlogsmachine van het Pentagon. Alles om herkozen te worden. Nationale defensie is niet de eerste prioriteit, [dat is] hun baan, maar hun herverkiezing is [dat].
Als “gung-ho” [zie: wikipedia] tiener, meldde ik mij vrijwillig om bij de mariniers te dienen. Ik herinner mij dat ik mijn vader vertelde dat ik de wereld wilde redden van het communisme. Vandaag haat ik oorlog. [Ik] haat oorlog omdat ik weet dat onze leiders ons onder valse voorwendselen in oorlogen misleid hebben. Ik herinner me alle misleidende propaganda over paddestoelwolken, een zichzelf gefinancierd vlug oorlogje betaald met olie-opbrengsten, terwijl zij “de bal lieten vallen” bij de echte Afghaanse bedreiging.
Nu kijken wij naar miljarden in ongedekte toekomstige financieringskosten voor deze onverstandige oorlogen, zegt Nobelprijs-econoom Joseph Stiglitz, [en] medische en andere kosten voor de gewonde 35.000 strijders. Erger nog, de manipulatie gebeurt allemaal opnieuw met de voorgestelde verhoging van de Pentagon-begroting.
Waarschuwing: Amerika's oorlogszuchtige psyche: nieuwe schulden zijn belastingen
In feite is het duidelijk te zien waar deze voorgestelde begroting naartoe zal leiden. De Irak- en Afghanistan oorlogen waren grote blunders in buitenlands beleid, [met] te veel verspilde levens, miljarden aan schulden toegevoegd en de integriteit van onze natie verkwanseld.
Sommigen werden enorm rijk en oefenen nu druk uit voor nieuwe oorlogen. Een idiote en gevaarlijke ideologie heeft het collectieve geweten van Amerika overgenomen.
Deze gemoedstoestand is uiterst gevaarlijk. Onze natie is zijn morele kompas verloren. Ons nieuwe kapitalisme is zo verwrongen dat de vergaring van persoonlijke rijkdom betekent dat u vrijwel alles kunt doen, hoe destructief het algemene belang ook is.
Hopelijk zal Amerika snel wakker worden en als de hel zo boos worden omdat deze ideologie tijdens de Irak / Afghanistan oorlogen niet werkte en de volgende keer in ons gezicht zal exploderen. Naast de doden … de zelfmoorden onder veteranen … geïnflateerde Pentagon-budgetten … belastingverhogingen … en de veietiging van onze waarden … zal deze zelf-destructieve “oorlog-is-een-economisch-stimuleringsprogramma” mind-set onvermijdelijk onze nationale defensie verzwakken.
Herinnert u zich Kevin Phillips, de oud-Nixon strateeg en auteur van vele klassiekers waaronder “American Theocracy” en “American Dynasty”? Schrijvend in de vroege dagen van de Irak-oorlog, in “Wealth and Democracy: A Political History of the American Rich,” waarschuwde hij dat 'grote naties, op het hoogtepunt van hun economische macht, arrogant worden en grote wereldoorlogen tegen een hoge prijs voeren, enorme middelen verspillen, grote schulden maken, en zichzelf uiteindelijk opbranden.”
Zijn wij de volgende?
____
* Een stellingname (JS): elke oorlog is per definitie een investeringsvraagstuk. Het kost X en het levert Y op. X betreffen de eigen uitgaven. Y is de oorlogsbuit. (En met een gevoel voor ultiem cynisme wil ik er u op wijzen dat Z populistisch en propagandistisch altijd weggelaten wordt, maar Z staat voor het compleet onnodige aantal verwoeste mensenlevens).
** Zero Sum Game: alle kosten worden door iemand betaald en dat leidt tot de economische wet dat de winst van de één per definitie de kosten van een ander zijn.
Overigens is het artikel van Anthony Swofford waar Paul Farrell naar verwijst er eveneens één om heel erg stil van te worden. Hoe een jong mensenleven verwoest kan worden..: VeteransInfoChannel.com
Het slechte banencijfer miste zijn uitwerking niet, want de beurzen gingen direct verder omlaag en de prijzen van goud- en zilver schoten omhoog. De goudprijs sloot vrijdag 3,75% hoger op $1.621, terwijl de zilverprijs 2,7% hoger sloot op $28,37 per troy ounce. De verwachtingen voor economische groei werden door beleggers naar beneden bijgesteld, want de grote aandelenindices in de VS en in Europa gingen met meer dan 2% onderuit. Opvallend was ook de ontwikkeling van de olieprijs: een vat Amerikaanse WTI olie werd vrijdag 3,8% goedkoper (en kost nu $83,23), terwijl de Europese Brent olie 0,2% duurder werd ($98,63 per vat). Het slechte economische nieuws uit Amerika had ook zijn effect op de wisselkoers: de euro werd iets sterker ten opzichte van de dollar en kon bij het sluiten van de handel worden omgewisseld voor $1,2435.
In verschillende segmenten van de arbeidsmarkt werden nog wel banen toegevoegd, maar de aantallen lagen ver beneden de verwachting. De banengroei in april viel ook al tegen, want de herziene cijfers brachten het totaal over deze maand op 77.000 nieuwe banen (voorheen: 115.000). Ter vergelijking: In de eerste drie maanden van dit jaar kwamen er in de VS gemiddeld 226.000 nieuwe banen per maand bij.
In mei steeg het aantal banen in de gezondheidszorg met 33.000, waarmee de totale banengroei in deze sector over heel 2012 uitkomt op 340.000. Ook in de sector van transport en distributie werden banen toegevoegd, in mei waren dat er 36.000 meer. Ook in passagiersvervoer kwamen er 20.000 banen bij. In de handel werden 16.000 nieuwe banen toegevoegd. Ten opzichte van het dieptepunt van twee jaar geleden zijn er nu in totaal 184.000 banen toegevoegd aan deze sector. In de industrie kwamen er ook weer nieuwe banen bij, maar opnieuw onvoldoende om de bevolkingsgroei bij te houden. In mei werden er 12.000 banen aan deze sector toegevoegd. Ten opzichte van het dieptepunt in januari 2010 zijn er al 495.000 nieuwe arbeidsplaatsen toegevoegd aan de industriële sector.
Geen verbetering in de bouwsector
In de bouw gaat het nog steeds erg slecht, want ondanks de netto banengroei over de hele linie gingen er in de maand mei juist 22.000 banen verloren in deze sector. Ten opzichte van het dieptepunt in januari 2011 zijn er netto vrijwel geen banen toegevoegd aan de bouwsector. Dit hangt uiteraard samen met het leeglopen van de vastgoedbubbel, die aan het begin van deze eeuw veel arbeidsplaatsen verschafte. Het aantal banen bij de dienstverlenende bedrijven bleef vrijwel onveranderd in mei. Sinds het dieptepunt in september 2009 zijn er in deze sector netto 1,4 miljoen banen toegevoegd. Er gingen in mei wel 14.000 banen verloren in de categorie boekhouding en administratie. Vrijwel onveranderd bleef het aantal banen bij de overheid, in mijnbouw, winkels, financiele dienstverlening en recreatie.
Kortere werkweek en minder overuren
De gemiddelde werkweek voor alle werknemers in de 'non-farm payroll' categorie werd 0,1 uur korter en kwam daarmee uit op 34,4 uur in de maand mei. De gemiddelde werkweek in de industrie werd 0,3 uur korter en kwam in mei uit op 40,5 uur. Er werd ook minder overgewerkt, het aantal extra uren van de gemiddelde werknemer liep met 0,1 uur terug tot 3,2 uren per week. Het aantal gewerkte uren neemt volgens deze statistieken dus af, indicatief voor de zwakke economische toestand van de Amerikaanse economie.
Schatting BLS onnauwkeurig?
Tenslotte viel ook de aanpassing van +204.000 banen volgens het birth/death model ons op. Dit zijn de banen die door het Bureau of Labor Statistics (BLS) worden geschat, omdat deze in het huidige model niet gemeten kunnen worden. Deze ruwe schatting moet het aantal nieuwe banen weerspiegelen dat bijvoorbeeld ontstaat uit nieuwe bedrijvigheid. Omdat deze gegevens geschat worden zijn deze niet goed te controleren en kunnen ze sterk afwijken van de daadwerkelijke banengroei. Dit geboorte/sterfte model van het BLS wordt door haar onnauwkeurigheid al jaren bekritiseerd, omdat het makkelijk te manipuleren zou zijn.
QE3 weer op de agenda
Volgens een peiling van zakenbank Morgan Stanley is de kans op een nieuwe ronde van monetaire verruiming door de Federal Reserve aanzienlijk groter geworden. Hield Morgan Stanley eerst nog rekening met een kans van 50% op een nieuwe ronde van QE, nu zou dat al 80% zijn. Op 20 juni is de eerstvolgende FOMC vergadering van de Federal Reserve, nadat 'Operation Twist' is afgerond. Dit programma was erop gericht om de lange rente omlaag te krijgen, door kortlopende staatsobligaties te verkopen en langlopende staatsschuld op de balans te plaatsen. Hiermee verlaagde de Amerikaanse centrale bank niet alleen de kosten van het financieren van de Amerikaanse staatsschuld, maar ook die van huiseigenaren met een hypotheek. De hypotheekrente is vaak gekoppeld aan de rente op langlopende Amerikaanse staatspapieren.
Maandelijkse banencijfer VS over de afgelopen vijf jaar (Bron: Flaglerlive.com)

Goudprijs stijgt bijna $60 per troy ounce op slecht banencijfer (bron: Goldprice)
In het artikel 'Tu Out The Lights – The Largest U.S. Cities are Becoming Cesspools of Filth, Decay and Wretchedness', schetst Economic Collapse Blog een beeld van de huidige situatie in Detroit. Deze stad telde rond het jaar 1950 ongeveer 1,8 miljoen inwoners, maar is nu in omvang gehalveerd. Veel gebouwen staan er nog wel, maar de populatie is al teruggelopen tot ongeveer 800.000. Dat heeft zijn impact op het straatbeeld, want Detroit kent een groot aantal lege gebouwen en lege kavels. Het zijn niet alleen woningen in de buitenwijken, maar ook fabriekshallen en ooit prestigieuze gebouwen zoals het oude centrale station en het Michigan theater. De foto's van de buitenwijken schetsen een apocalyptisch beeld, waarin vervallen huizen worden afgewisseld met tal van lege kavels en dichtgegroeide voetpaden.
De indrukwekkende beelden worden ook weerspiegeld in de cijfers. Zo groeit 53,6% van de kinderen in deze stad op in armoede en heeft 47% van de bevolking in deze stad een beperkte lees- en schrijfvaardigheid. De deprimerende situatie van een hoge werkloosheid en toenemende criminaliteit heeft zijn weerslag op de bevolking, want in 2011 steeg het aantal zelfdodingen in de stad met 79%. De gemeentekas is leeg, omdat de belastinginkomsten flink zijn teruggelopen. Daarom worden er nu draconische bezuinigingsmaatregelen voorgesteld, zoals het verlagen van de bezettingsgraad bij politiebureaus. Als gevolg daarvan kunnen ze nog maar acht uur per dag open blijven. Ook zou inmiddels 40% van de 88.000 lantaapalen defect zijn, waardoor bepaalde straten 's nachts slecht of helemaal niet meer verlicht zijn.
De burgemeester van Detroit heeft plannen om de straatverlichting in Detroit te veieuwen, en daarbij bepaalde wijken in de stad helemaal niet meer te verlichten. Er zouden dan nog maar 46.000 lantaapalen overblijven, die slechts een gedeelte van de stad kunnen verlichten. Door selectief bepaalde buurten te verlichten moet de bevolking zich gaan concentreren rond die gebieden. Dat is althans de gedachte achter het plan.
Van Sim City naar real-life
Onderstaande afbeelding laat een luchtfoto zien van een woonwijk in Detroit. Het doet mij erg denken aan het computerspel Sim City 4, waar ik me in het verleden werkelijk honderden uren mee heb vermaakt. In dit spel bouw je een stad (naar Amerikaans model) en heb je als burgemeester de taak om de bevolking tevreden te houden. Zorg je voor goede voorzieningen, zoals scholen, ziekenhuizen, parken, politie, brandweer, afvalverwerking, elektriciteit en water, dan zullen de wijken die je aanlegt worden volgebouwd met mooie huizen, kantoren, winkels en fabrieken. Maak je er een puinhoop van, dan komt het er exact zo uit te zien als op deze foto!

Luchtfoto van woonwijk in Detroit, veel lege kavels
Meer voorbeelden van armoede
Naast Detroit zijn er nog meer steden waar de armoede zichtbaar wordt. Economic Collapse Blog verwijst ons naar een artikel van Jim Quinn over de situatie in tal van andere Amerikaanse steden, waar de werkloosheid in bepaalde wijken soms hoger is dan 50%. Hij schrijft het volgende:
“The real unemployment rate exceeds 50%, murder is the number one industry, with drugs a close second. As you drive down the 30 Blocks of Squalor you meet the ghost of Squalor future for West Chester Pike. The population along this corridor is ignorant, dependent, and represents the dregs of our society.“
Ook het straatbeeld laat een aftakeling zien van de Amerikaanse samenleving. Quinn schrijft het volgende in zijn artikel 'More than 30 Blocks of Grey & Decay':
“You’ve got donut shops, fast food joints, pizza places, Chinese restaurants, Irish pubs every two blocks, and coffee houses on a mind numbing scale. It is easy to see why we’re the most obese people on earth. There are no farmers markets, produce stands, or even grocery stores. But there are at least six beer distributors. And of course there is one L.A. Fitness Center for the ten people out of ten thousand who want to keep in shape. I expect to see a Space Available sign in front of this place in the not too distant future.”
Ook beschrijft Quinn de slechte staat van sommige wegen, de hoeveelheid vuilniszakken en rondslingerend afval, de slecht onderhouden woningen en de leegstand van veel winkelpanden. De winkelstraten waar nog wel activiteit is beschijft Jim Quinn als volgt:
“The Chestnut Plaza truly represents what is important to this community. This Squalor Center, as opposed to Power Center, includes a video po store, cash checking/payday loan outlet, smoke shop, donut shop, Laundromat, and liquor store. No need for a wedding ring store or resume writing service. Evidently this community values gorging themselves on fast food, getting high, getting drunk, jerking off to poo, and then having their sheets washed. They wouldn’t want to invest a few hundred dollars of their welfare payments on a washer and dryer, when they can spend it on the Direct TV NBA package. They utilize their 8th grade level education to get payday loans from the check cashing store at 40% interest.”
Ongelijkheid
Het is haast niet te geloven hoe Amerika in een paar decennia is veranderd. Ondeemerschap en kapitalisme hebben steeds meer plaats gemaakt voor een consumptiemaatschappij, die drijft op het stapelen van schulden. Ook de overheid heeft daar een bijdrage aan geleverd, door de financiële sector te dereguleren en door stelselmatig meer geld uit te geven dan er binnenkwam. De welvaart die Amerikanen zich konden permitteren via de geldpers lijkt de samenleving juist in twee groepen te splitsen: die van de kansarmen met een lage opleiding en weinig toekomstperspectief en die van de bovenklasse die juist meer welvaart naar zich toe weet te trekken. De statistieken laten zien dat de inkomens van de rijkste Amerikanen veel harder zijn gestegen dan die van de middenklasse en onderklasse.

Ongelijke inkomensontwikkeling in Amerika (bron: Census Bureau, dshort.com)



Foto's van Detroit, gemaakt door Sean Hemmerle en gepubliceerd op Time

Vervallen huizen in Detroit, de gemiddelde huizenprijs is gezakt tot $6.000 (foto via Mirror.co.uk)