Marketupdate

Auteur: Redactie

  • Grant Williams over goud: ‘Kijk naar het monetaire beleid van centrale banken’

    De naam Grant Williams zal waarschijnlijk niet bij alle lezers bekend zijn, maar hij weet in twee presentaties van minder dan een kwartier haarfijn uit te leggen hoe een belegger vermogen kan vergaren door op het juiste moment over te stappen van de ene belegging naar de andere. Zijn strategie ten aanzien van beleggen is een bekende: “wees geduldig en sla op het juiste moment toe”.

    In theorie klinkt het ontzettend simpel, maar er is maar een kleine groep van beleggers die daar de discipline voor op kan brengen. Het frequent heen en weer schuiven van geld van de ene naar de andere beleggingscategorie en het continu kopen en verkopen van aandelen kan de belegger een goed gevoel geven, maar de hoge transactiekosten en het probleem van verkeerde timing zorgen ervoor dat de rendementen van deze strategie op de lange termijn bijna altijd achterblijven op de buy-and-hold strategie.

    In de eerste video laat Grant Williams zien hoe een belegger zijn vermogen kan laten aangroeien van iets meer dan $35 in het jaar 1970 tot ruim $224.000 in 2011, zonder daarbij tussentijds nieuw geld in te leggen. Door eerst jarenlang mee te liften op de bull market in goud, vervolgens geheel over te stappen op de Nikkei index, daaa alles te beleggen in de NASDAQ en vanaf 2000 weer in goud te stappen kan het belegde vermogen met slechts een handvol transacties aangroeien tot ruim 6.300x de originele inleg. Ook na correctie voor inflatie is dat een spectaculair rendement. Had een belegger gedurende de hele looptijd vastgehouden aan zijn goud, dan was zijn belegging, uitgedrukt in dollars, niet meer dan 50x over de kop gegaan. Een belegger die al sinds 1970 in de Dow Jones stapte en zijn positie vasthield tot op de dag van vandaag zou 13,5x zoveel dollars aan kapitaal hebben opgebouwd aan koerwinst en misschien dubbel zoveel als alle dividenduitkeringen opnieuw werden ingelegd.

    Dit voorbeeld is misschien moeilijk in de praktijk te brengen, maar het laat wel heel goed zien hoeveel vermogen een belegger kan vergaren door op het juiste moment in een bepaalde beleggingscategorie te stappen er daar vervolgens jarenlang aan vast te houden. Grant Williams is van mening dat een rationele belegger in staat moet zijn om op het juiste moment uit een bepaalde beleggingscategorie te stappen, omdat de kenmerken van een bubbel reeds goed gedocumenteerd zijn en er op tijd signalen vanuit de markt én de maatschappij komen die aangeven dat de stijgende trend op zijn einde is gekomen.

    Wanneer moet je uit goud stappen?

    Er komt een moment waarop goud overgewaardeerd zal zijn ten opzichte van andere beleggingscategorieen. In de tweede video legt Grant Williams uit naar welke fundamentele factoren een belegger moet kijken om te kunnen bepalen of de markt voor goud nog steeds interessant is. Hij leunt daarbij op werk van John Embry, een goudanalist die al in 2003 een lijstje van fundamentals presenteerde die de goudprijs op kunnen drijven. Die lijst is opmerkelijk genoeg in 2012 veel actueler dan in 2003, waardoor we aannemen dat de goudprijs nog veel verder moet stijgen in de nabije toekomst. De lijst van fundamentals die positief zijn voor goud ziet er als volgt uit:

    • Een snel groeiende wereldwijde geldhoeveelheid
    • Het groeien van de hoeveelheid bezittingen op de balansen van verschillende centrale banken
    • Op wereldwijde schaal geld bijdrukken (de race naar de bodem)
    • Negatieve reele rente (lager dan de inflatie)
    • Centrale banken die geen goud meer aanbieden op de open markt
    • Een toenemende vraag naar goud door beleggers
    • Geopolitieke spanningen

    Achter al deze punten, die in 2003 werden opgeschreven door Embry, kunnen we vandaag de dag met volle overtuiging een vinkje zetten. De fundamentals voor goud zijn, op basis van deze analyse, dus sterker dan ooit. Maar wanneer is goud niet meer de plek waar je als belegger wilt zitten? Grant Williams zet vijf indicatoren op een rij die bijzonder negatief zijn voor de goudmarkt. Die worden als volgt omschreven:

    • Centrale banken gaan de rente aanzienlijk verhogen
    • Centrale banken gaan hun monetaire beleid fundamenteel veranderen
    • Centrale banken wereldwijd stoppen met het aankopen van goud
    • Goudmijnaandelen worden verhandeld tegen extreem overgewaardere koersen (red: op basis van de koers/winst, koers/dividend of marktwaarde/boekwaarde verhouding verhouding)
    • Men noemt een neerwaartse beweging een 'correctie', ook als het in feite een ineenstorting is

    De tweede video gaat verder ook in op de inverse relatie tussen de goudprijs en het dumpen van goud door verschillende centrale banken en de goudposities van de Westerse landen tegenover de nieuwe grootmachten als Rusland, India en China. Zeker het kijken waard!

  • De Amerikaanse economie in 55 statistieken samengevat

    Het moet erbij gezegd worden dat de volgende 55 statistieken een selectie zijn en dus waarschijnlijk niet het volledige verhaal kunnen vertellen. Datzelfde is net zo goed van toepassing op de cijfers die de overheid publiceert, al heeft laatstgenoemde er een handje van om de cijfers zodanig te presenteren dat ze beter lijken dan ze feitelijk zijn. Zo wordt de werkloosheid en de inflatie veel milder gerapporteerd dan deze feitelijk is, zoals de website Shadowstats.com van John Williams blootlegt.

    De volgende statistieken worden allemaal onderbouwd met bronnen, die u terug kunt vinden in het originele artikel op The Economic Collapse Blog. De cijfers schetsen een economie waarin de koopkracht van met name de middenklasse en lagere klasse wordt aangevreten. Enerzijds door de inflatie en anderzijds doordat veel banen zich hebben verplaatst naar andere gebieden in de wereld, waar de lonen lager zijn en de werknemer minder bescherming geniet. Ook laten de statistieken zien hoe de kloof tussen rijk en arm is gegroeid in de laatste decennia. Verder valt uit de cijfers op te maken dat Amerikanen zich nog steeds diep in de schulden steken en steeds vaker afhankelijk zijn van de overheid. Hier volgt het overzicht, met alle credits aan The Economic Collapse Blog. Alle cijfers hebben betrekking op de situatie in Amerika.

    1. Op dit moment zijn er meer dan 6 miljoen hypotheken met een betaalachterstand.
    2. In januari 2012 zakten de huizenprijzen naar het laagste punt in tien jaar tijd.
    3. In Florida betalen mensen nu bijna $6 voor een gallon brandstof (red: omgerekend met de wisselkoers van vandaag de dag is dat nog altijd maar €1,18 per liter, tegenover gemiddeld €1,80 in ons land).
    4. Men kon midden in de jaren '90 gemiddeld 10 gallon benzine kopen (37,85 liter) voor minder dan één uur werk. Vandaag de dag levert één uur werk nog minder dan 6 gallon op (22,7 liter).
    5. Ongeveer 43% van alle Amerikaanse gezinnen geeft meer geld uit dan er binnenkomt.
    6. Volgens onderzoek van Gallup was de officiële werkloosheid in januari 8,3%, maar staat dit cijfer midden februari alweer op 9%.
    7. Sinds het begin van 2010 is het percentage mensen uit de beroepsbevolking dat een baan heeft niet meer toegenomen. Het hangt nog steeds tussen de 58 en 59 procent.
    8. Als je de complete beroepsbevolking zonder baan samenvoegt heb je een populatie met de omvang van het 68e grootste land in de wereld.
    9. Toen Barack Obama president werd was de groep van 'langdurig werklozen' 2,6 miljoen mensen groot. Inmiddels is dat opgelopen tot 5,6 miljoen personen.
    10. De gemiddelde duur van de werkloosheid klimt nog steeds en staat op een all-time high van meer dan veertig weken. (red: Gedurende de crisis in 1984 steeg de gemiddelde duur van de werkloosheid tot iets meer dan 20 weken)
    11. Volgens Reuters zijn er naar schatting 23,7 miljoen Amerikanen zonder werk of met minder werk dan ze zouden willen en kunnen uitvoeren.
    12. Er zijn nog eens 88 miljoen Amerikanen die in de categorie van beroepsbevolking vallen, maar die zijn gestopt met het zoeken naar werk. Dat is een all-time high.
    13. Volgens CareerBuilder is maar 23% van alle Amerikaanse bedrijven van plan om in 2012 nieuw personeel aan te nemen.
    14. In het jaar 2000 was 20% van alle banen nog afkomstig van de industriële sector, dat percentage is vandaag de dag teruggevallen tot slechts 5%.
    15. De VS heeft ongeveer 50.000 banen per maand kwijtgeraakt in de industriële sector sinds China in 2001 toetrad tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO).
    16. Meer dan 56.000 fabrieken hebben hun deuren gesloten sinds het jaar 2001.
    17. Volgens auteur Paul Osterman voert ongeveer 20% van alle volwassen Amerikanen werk uit met een salaris dat de armoedegrens niet overstijgt.
    18. Gedurende de tijd dat Obama president was zijn de kosten van de zorgverzekering met 23% gestegen.
    19. Een absoluut record van 49,9 miljoen Amerikanen hebben op dit moment geen enkele vorm van zorgverzekering, terwijl de werkgevers zich in de afgelopen elf jaar steeds meer hebben teruggetrokken als aanbider van zorgverzekering.
    20. Volgens de New York Times leeft ongeveer 100 miljoen Amerikanen onder de armoedegrens of net daarboven.
    21. De bedrijfswinsten staan op een all-time high. Tegerlijkertijd is het percentage Amerikanen dat leeft in extreme armoede ook gestegen naar een all-time high, aldus het U.S. Census Bureau.
    22. De rijkste 1% van de Amerikaanse bevolking heeft meer vermogen en bezittingen dan de onderste 90% van de bevolking.
    23. De armste 50% van alle Amerikanen maakt momenteel aanspraak op slechts 2,5% van alle materiele welvaart.
    24. Het aantal kinderen in Califoië dat in armoede leeft is met 30% gestegen sinds 2007.
    25. Volgens het National Centre for Children in Poverty leeft 36,4% van alle kinderen in de staat Philadelphia in armoede. In Atlanta is het 40,1%, in Cleveland 52,6% en in Detroit zelfs 53,6%.
    26. Sinds Barack Obama is aangetreden als president is het aantal Amerikanen dat leeft van voedselbonnen gestegen van 32 tot 46 miljoen.
    27. Met het vertragen van de economie is ook het aantal huwelijken gezakt. Volgens onderzoek van het Pew Research Center is maar 51% van alle Amerikanen boven de 18 jaar getrouwd. In 1960 was nog 72% van de volwassen Amerikanen getrouwd.
    28. In 1984 was de gemiddelde waarde van het huishouden van iemand boven de 65 jaar 10x groter dan dat van een huishouden onder leiding van iemand jonger dan 35 jaar. Vandaag de dag is dat verschil opgelopen tot gemiddeld 47x.
    29. In 37% van alle huishoudens die onder leiding staan van iemand jonger dan 35 jaar is het vermogen nul of negatief.
    30. Na correctie voor inflatie lenen studenten ongeveer 2x zo veel als tien jaar geleden deden.
    31. Volgens de Student Loan Debt Clock zal de studieschuld in de VS dit jaar de grens van 1 biljoen passeren.
    32. Vandaag de dag leent 46% van de Amerikanen maandelijks bij via een creditcard.
    33. Eén op de zeven Amerikanen gebruikt tenminste tien creditcards.
    34. De gemiddelde rente op creditcards is gestegen tot 13,1%.
    35. De huishoudens die schulden hebben op creditcards hebben gemiddeld voor $15.799 geleend.
    36. Amerikanen hebben gezamenlijk voor in totaal $798 miljard tegoed aan creditcardmaatschappijen. Als men elke dag een miljoen dollar zou uitgeven en daarmee zou zijn begonnen in het jaar nul, dan zou men een dergelijk bedrag nog steeds niet bereikt hebben.
    37. Het consumentenkrediet is sinds 1971 toegenomen met 1700%.
    38. Ongeveer 70% van alle auto-aankopen wordt gefinancierd met hulp van een lening.
    39. Van alle autoleningen wordt 45% verstrekt aan personen die worden aangemerkt als 'subprime'.
    40. De hypotheekschuld als percentage van het BBP is meer dan verdrievoudigd sinds 1955 (red: In ons land is de hypotheekschuld ten opzichte van de economie in diezelfde periode ruim 5x zo groot geworden).
    41. Volgens een recente studie van het BlackRock Investment Institute is de verhouding tussen de schulden van de huishoudens en het persoonlijke inkomen nu 154%.
    42. Voor de koopkracht van $20 in het jaar 1970 heeft men vandaag de dag meer dan $116 nodig.
    43. Toen Barack Obama president werd was de goudprijs ongeveer $850, dat bedrag is nu ruim verdubbeld tot een niveau van $1770 per troy ounce.
    44. Het aantal Amerikanen dat geen 'federal income tax' betaalt is gestegen tot een all-time high.
    45. Maar liefst 48,5% van alle huishoudens ontvangt een vorm van overheidssteun, terwijl dat percentage in 1983 nog onder de 30 lag.
    46. De hoeveelheid geld die de regering rechtstreeks aan Amerikaanse huishoudens geeft in de vorm van subsidies en uitkeringen is met 32% gegroeid sinds Obama president is geworden.
    47. Gedurende 2012 moet de Amerikaanse overheid bijna 3 biljoen aan schulden herfinancieren. Dat is ongeveer 1/5 van de officiële staatsschuld van iets meer dan $15 biljoen.
    48. De Amerikaanse staatsschuld staat nu op 101% van het BBP.
    49. De staatsschuld van de VS is op moment van schrijven $15,4 biljoen groot.
    50. De staatsschuld is nu 22x zo groot als in de tijd dat Jimmy Carter president werd.
    51. Tijdens het presidentsschap van Barack Obama heeft de Amerikaanse overheid meer schulden gemaakt dan alle presidenten van George Washington tot en met Bill Clinton gezamenlijk.
    52. Als de overheid nu zou beginnen met het afbetalen van de schuld in een tempo van $1 per seconde, dan zou het nog 440.000 jaar duren voordat de hele staatsschuld was afbetaald (red: het aflossen van de staatsschuld is fysiek onmogelijk,omdat ons geldsysteem is gebaseerd op geldgroei. Er is meer schuld dan geld in onze economie, omdat de rente op elke lening niet wordt gecreëerd. Om alle schulden af te kunnen lossen moet er steeds meer geld in omloop worden gebracht via leningen, stimuleringsmaatregelen en monetaire verruiming, anders volgt een deflatoire depressie zoals in de jaren dertig).
    53. Als Bill Gates zijn volledige vermogen zou overhandigen aan de Amerikaanse overheid zou dit het begrotingstekort slechts voor een periode van 15 dagen kunnen dekken voordat het volledige bedrag op is.
    54. De Amerikaanse staatsschuld groeit elk uur aan met $150 miljoen. (red: Op een Amerikaanse bevolking van ongeveer 310 miljoen personen laat dat bedrag zich vertalen naar bijna $12 aan extra staatsschuld per Amerikaan per dag!)
    55. In het jaar 1800 was de overheid verantwoordelijk voor slechts 2% van het BBP van de economie. In 2011 was de overheid goed voor 23,8% van de economie. Volgens de U.S. Comptroller generaal David M. Walker zal dit percentage groeien tot 36,8 in het jaar 2040.

    Deze statistieken maken een aantal dingen heel erg duidelijk:

    • De kloof tussen rijk en arm wordt steeds groter, Amerika begint in dit opzicht op een ontwikkelingsland te lijken
    • De dollar is hard op weg om waardeloos te worden. De schuldenberg is zo groot en stijgt zo snel dat een andere uitkomst dan hyperinflatie moeilijk voor te stellen is.
    • De koopkracht van de Amerikaanse bevolking loopt hard terug door de stijgende prijzen, die het gevolg zijn van een geldsysteem dat alsmaar moet groeien en steeds meer geld in omloop brengt. Sinds de Federal Reserve is opgericht heeft de Amerikaanse dollar meer dan 95% van haar waarde reeds verloren. Vergelijkingen met de geldontwaarding in het Romeinse rijk leert ons dat het punt waarop de bevolking het geld niet meer vertrouwt nu erg dichtbij is.
    • Men kan met veel zekerheid stellen dat de huidige crisis veel estiger is dan alle voorgaande crisis die we gezien hebben sinds de depressie van de jaren '30.

    Tot slot nog een aantal grafieken ter illustratie van de bovenstaande statistieken, want beelden maken vaak meer indruk dan woorden.

    Aantal Amerikanen dat leeft op voedselbonnen (Bron: Mybudget360.com)

    Gemiddelde duur van de werkloosheid. De stijgende lijn illustreert dat de economie nog steeds niet aantrekt en het 'stuwmeer' van werklozen nog steeds niet kleiner wordt (Bron: St. Louis Fed)

    Het omgekeerde verband tussen de hoeveelheid dollars in circulatie en de koopkracht van elke dollar. Geld moet schaars zijn, anders is het niet meer waardevol (Bron: DollarDaze.org)

    De Amerikaanse staatsschuld sinds 1940. Exponentieel of niet? Reken maar uit waar de staatsschuld over een aantal jaren op staat (Bron: Brillig.com)

    De verlaten industrie in Detroit (Bron: Flickr.com)

  • Een bubbel in goud? Dan Ameduri zocht het uit in Californië

    Waar deze beleggingsexperts aan voorbij gaan is de rol die goud heeft als de ultieme reserve. Het is schaars, het aanbod groeit door mijnproductie elk jaar maar een klein beetje en juist omdat goud bijna nergens voor gebruikt kan worden blijft dat aanbod ook zo constant. Daar komt bij dat goud vrijwel onverwoestbaar is, dat veel mensen het mooi vinden en dat het heel makkelijk gevormd kan worden in muntstukken en sieraden en later weer even gemakkelijk en zonder verlies van goud omgesmolten kan worden. Goud is altijd bij ons, wat er ook gebeurt op de aandelen- en obligatiemarkten en ongeacht welke ramspoed ons eventueel te wachten staat in de toekomst. Goud kan niet failliet gaan en blijft altijd wat het is, daar kunnen zelfs de als veilig beschouwde aandelen, obligaties en zelfs het spaargeld op een bankrekening niet aan tippen. Bedrijven kunnen door verkeerde beslissingen te nemen of door veranderende voorkeuren van consumenten failliet gaan, landen kunnen besluiten hun staatsschuld niet meer volledig af te betalen en de obligatiehouders in de steek laten en geldsystemen die niet gedekt zijn door iets van waarde kunnen (en zullen) uiteindelijk waardeloos worden.

    Tot zover het verhaal van goud versus aandelen, obligaties en andere 'papieren activa'. De eigenschappen van goud werden (misschien wel terecht) langdurig genegeerd door de beleggingswereld, omdat de economie sinds de crisis van de jaren '80 een zeer lange fase van sterke groei heeft gekend. Maar nu het economisch tegenzit en verschillende landen in een valuta-oorlog verzeild zijn geraakt beginnen steeds meer beleggers en spaarders de eigenschappen van goud te waarderen. Wie in 2001 een vooruitziende blik had en op de bodem goud had gekocht zag in de afgelopen tien jaar zijn belegging ruim 6x over de kop gaan. Terwijl de beurzen de afgelopen tien jaar netto niet veel van hun plaats zijn gekomen wist goud elf jaar lang te stijgen, gemiddeld zelfs met dubbele cijfers in alle belangrijke valuta.

    Maar is goud daarmee ook al een bubbel geworden? De grafiek van de goudprijs over de afgelopen twintig jaar suggereert misschien van wel, maar het belangrijkste kenmerk van een bubbel is dat hele maatschappij erdoor gegrepen wordt. Niet alleen verschijnen er opeens veel meer 'deskundigen' die komen vertellen hoe goed het is om nog snel in te stappen, ook zijn er veel mensen die dat daadwerkelijk zullen doen.

    Hoeveel mensen hebben vandaag de dag een deel van hun spaargeld of beleggingsportefeuille omgezet in goud? Dan Ameduri van Future Money Trends zocht het uit in het zuiden van Califoië, door verschillende argeloze voorbijgangers wat vragen te stellen over hun belegging in goud. Het resultaat was als volgt….

    En wat doet Dan Ameduri zelf? Kitco vroeg het laatst aan verschillende bezoekers van het Califoia Resource Investment Conference, de plaats waar de mensen samenkomen die waarschijnlijk wel in goud en/of zilver beleggen en die zich in elk geval wel hebben verdiept in de fundamentals van beide edelmetalen. Bekijk ook onderstaande video…

  • Mislukte aanval op zilver: meer dan 100 miljoen ounce gedumpt zonder effect

    Op de termijnmarkt voor zilver kunnen handelaren contracten kopen en verkopen met beloftes om in de toekomst zilver te leveren. In deze markt wordt er veel meer zilver op papier aangeboden dan er feitelijk beschikbaar is, omdat veel handelaren op de termijnmarkt geen belangstelling hebben voor de levering van het metaal en gewoon willen speculeren op een koersbeweging en daar geld aan willen verdienen. Ze weten dat er met cash veel contracten afgehandeld kunnen worden, waardoor er bijna geen beperking is aan de hoeveelheid zilvercontracten die uitgeschreven kunnen worden.

    De termijnmarkt voor zilver bepaalt de spotprijs, de prijs die wereldwijd als uitgangspunt wordt genomen voor het bepalen van de inkoop- en verkoopprijs van zilveren munten en baren. Op de termijnmarkt voor zilver doet zich het bijzondere fenomeen voor van een zeer sterk geconcentreerde shortpositie. De zakenbanken JP Morgan en HSBC hebben een dusdanig grote shortpositie in de zilvermarkt dat ze er belang bij hebben om de prijs laag te houden. Afgelopen week steeg de zilverprijs behoorlijk, waardoor er meer druk kwam te staan op de partijen aan de shortzijde van de markt. Om te voorkomen dat de stijgende zilverprijs meer speculanten aantrekt, en de prijs richting de $40 per ounce gaat, grepen niet nader gespecificeerde short partijen in. Waarschijnlijk is het het werk geweest van JP Morgan en HSBC, omdat die de slagkracht hebben om zulke enorme hoeveelheden contracten aan te bieden op de zilvermarkt.

    Manipulatie in de zilvermarkt

    Het aanbieden van een grote hoeveelheid zilvercontracten in een tijdsbestek van enkele minuten is normaal gesproken niet de manier om de beste prijs te krijgen voor de stukken. Dit gedrag past dus niet bij een rationele belegger of speculant, waardoor we sterk het vermoeden krijgen dat de short partijen een andere agenda volgen die erop gericht is de prijs van zilver te onderdrukken. Net als bij goud zien we van tijd tot tijd opvallend sterke correcties, die zich vaak concentreren rondom de publicatie van belangrijke macro-economische data of voorafgaand aan het aflopen van de optiecontracten op goud en zilver. Door de prijs te onderdrukken raken onvoorzichtige beleggers gefrustreerd, omdat ze onvoldoende rekening hebben gehouden met de sterke koersbewegingen in de papieren markt van edelmetalen.

    Aanval duurde zes minuten

    De aanval op vrijdag begon om 12:47 Canadese tijd (UTC-7, MST), toen er in één minuut ongeveer 4.000 contracten zilver werden aangeboden. Elk contract heeft een omvang van 5.000 troy ounces zilver, wat met een spotprijs van $35 goed is voor een totaal van $175.000 aan zilver. In de vijf minuten die daarop volgden stroomden er nog meer contracten richting de markt: respectievelijk 2.500, 1.800, 3.200, 3.000, 2.900 en 3.100 contracten voor de volgende vijf minuten. Daaa zakten het volume ineens weer terug naar het normale niveau van die dag, dat een factor dertig lager lag dan het volume tijdens deze aanval op zilver. In totaal werden er in slechts zes minuten tijd beloftes op zilver ter grootte van 20.500 contracten (omgerekend 102,5 miljoen troy ounce) aangeboden op de markt. Om dit in perspectief te plaatsen: over heel 2010 kwam er een recordhoeveelheid van iets meer dan 1 miljard troy ounce aan fysiek zilver op de markt, waarvan ruim 700 miljoen uit mijnen en de rest uit recycling en strategische verkopen. Het is onmogelijk dat de partijen die deze contracten op de termijnmarkt hebben aangeboden ooit fysiek zilver kunnen leveren, want zoveel is er simpelweg niet te krijgen tegen de huidige spotprijs van ongeveer $35 per troy ounce.

    Geen grote daling in de zilverprijs

    Normaal gesproken gaat een dumping van termijncontracten met deze omvang gepaard met een verticale lijn naar beneden voor de zilverprijs, maar dat gebeurde vrijdag niet. De prijs zakte wel een klein beetje weg, maar er waren genoeg kopers op de markt om deze plotselinge toename van papieren zilver op te vangen. Kort daaa herstelde de markt weer en bleef de door de short partijen gewenste verkoopgolf uit. Hieruit kunnen we opmaken dat de opwaartse beweging in zilver momenteel erg sterk is en dat deze nog niet gebroken is. Ook kunnen we concluderen dat de short partijen in de toekomst veel hoger moeten inzetten om de markt eruit te bluffen. De zilverprijs sloot vrijdag weliswaar met een verlies van $0,20, maar dat verlies had nog veel groter kunnen zijn gezien deze dumping van contracten. Onderstaande grafiek laat de ontwikkeling van de spotprijs van zilver zien, samen met het volume van contracten dat aangeboden werd gedurende de dag. Klik op de afbeelding voor een grotere versie.

    De mislukte aanval in de termijnmarkt voor zilver op vrijdag 24 februari 2012 (Bron: SilverDoctors)

  • Bezuinigingen in Griekenland: Ambtenaren die voor niets moeten werken

    Dat de situatie in Griekenland estig is hoeven we u waarschijnlijk niet meer te vertellen. Toch komen er soms berichten langs die zo opmerkelijk zijn dat we deze graag even bij u onder de aandacht willen brengen. Zo hebben verschillende gemeenten en onderwijsinstellingen het salaris van hun personeel met ingang van deze maand bevroren, omdat er simpelweg geen geld is om iederen te betalen. In sommige gevallen zou het personeel zelfs geld bij moeten leggen om zeker te blijven van zijn of haar baan, zo bericht The Press Project. Er zouden in totaal 64.000 werknemers getroffen worden door de maatregel, waaronder 21.000 leraren,13.000 gemeentewerkers en 30.000 andere ambtenaren.

    De bezuinigingen die de Griekse overheid onder druk van Europa en het IMF oplegt aan haar bevolking kent geen grenzen. Er wordt gesneden in de pensioenen, de sociale voorzieningen worden uitgehold, de perspectieven voor de groeiende groep werklozen neemt af, het minimumloon gaat met 32% naar beneden en door de alsmaar verder krimpende economie en tal van belastingen zijn verhoogd.

    De niet democratisch gekozen 'technocratische' premier Loukas Papademos, die een arbeidsverleden heeft bij de Federal Reserve van Boston, de Griekse centrale bank en de ECB, dreigt Griekenland een slaaf te maken van Europa. Voor het tweede reddingspakket ter waarde van €130 miljard, dat zeer recent overeengekomen is, moest Griekenland een toezegging doen dat het de grondwet zal aanpassen om de afbetaling van de staatsschuld bij wet prioriteit te geven. In het Europese statement omtrent de tweede 'bailout' van Griekenland staat namelijk het volgende:

    ''Finally, the Eurogroup in this context welcomes the intention of the Greek authorities to introduce over the next two months in the Greek legal framework a provision ensuring that priority is granted to debt servicing payments. This provision will be introduced in the Greek constitution as soon as possible.''

    De Griekse grondwet zal binnen nu en twee maanden zodanig worden aangepast dat het afbetalen van de staatsschuld (vooamelijk de Europese banken, maar ook de ECB en tal van pensioenfondsen) de hoogste prioriteit krijgt. De Griekse bevolking heeft het nakijken, want die zal er garant voor staan dat de rest van Europa het geld terugkrijgt dat ze in de afgelopen jaren aan Griekenland heeft willen lenen. Met rente.

    Het lijkt er dus meer en meer op dat het reddingsplan voor Griekenland uitgelegd moet worden als een reddingsplan voor de Europese banken en pensioenfondsen, waar de Griekse bevolking nog jarenlang mee opgescheept zal zitten. Het is de vraag hoe lang de bevolking dit kan accepteren, voordat de situatie echt uit de hand loopt. Een oplossing waarbij Griekenland binnen de Eurozone blijft mag dan misschien wel minder traumatisch en meer succesvol zijn, het is nog maar de vraag of die route wel draagvlak krijgt onder de Griekse bevolking.

    Hieronder ziet u het volledige statement van de Eurozone, dat erop gericht is om de Griekse staatsschuld in verhouding tot het BBP terug te dringen tot 120,5% in het jaar 2020. In 2010 was de staatsschuld nog ongeveer 145% van het BBP, sindsdien is de omvang van de economie met meer dan 7% gekrompen en is de staatsschuld door de 'noodleningen' vanuit Europa alleen nog maar hoger geworden.

    Eurogroup Statement Greece

  • Slechts tien procent van de hedge funds weet S&P index te verslaan

    Voor de crisis werden de zogeheten 'hedge funds' al in een kwaad daglicht gesteld, want ze zouden uitsluitend uit zijn op winst en geen oog hebben voor het 'maatschappelijk verantwoorde ondeemen' en de belangen van alle stakeholders. Die discussie wordt bijna niet meer gevoerd, want in plaats van het verkrijgen van een goed koersrendement lijkt nu het behouden van de koopkracht de grootste uitdaging te zijn geworden voor veel beleggingsfondsen.

    Ook hedge funds hebben moeite om zich te bewijzen, want op Zero Hedge lezen we dat de verschillende hedge funds die in Amerika actief zijn over 2012 (periode 1 januari t/m 10 februari) een rendement hebben behaald van gemiddeld 3%. Daarmee doen ze het slechter dan de S&P500 index, die over diezelfde periode al 7% hoger staat. De knappe koppen die mee willen delen in de winst en die ten alle tijde een 'management fee' van een procent of twee inhouden op het beheerde vermogen weten hun meerwaarde nog niet te bewijzen. De helft van de hedge funds heeft volgens Goldman Sachs een rendement behaald tussen de -2% en +2%, ver beneden het rendement van de index van 500 grote Amerikaanse bedrijven die we kennen als de S&P500.

    Maar 10% van de hedge funds weet de benchmark van 7% te verslaan, een buitengewoon slecht resultaat dat eigenlijk alleen maar verklaard kan worden door de beheers- en de transactiekosten. Wat ook meespeelt is dat veel hedge funds liquiditeit aan willen houden, want gemiddeld waren ze in het laatste kwartaal van 2011 maar voor 46% long in hun portefeuille. In een stijgende aandelenmarkt loopt een fonds op deze manier rendement mis, maar als de koersen weer een keer zakken kunnen de hedge funds hun liquiditeit en eventuele shortposities aanwenden om een inhaalslag te maken.

    Onderstaande afbeelding uit Goldman's latest Hedge Fund Tracker report laat zien hoe de fondsen totnogtoe gepresteerd hebben in 2012 ten opzichte van de S&P500 index.

    Slechts 10% van de hedge funds weet de S&P500 index te verslaan

    AAPL

    Opvallend is hoe populair het aandeel Apple (ticker: AAPL) is geworden onder de hedge funds. Het aandeel is sterk gestegen en doorbrak onlangs de grens van $500 per aandeel. Ook hedge funds hebben meegeholpen om de koers op te pompen tot het huidige niveau, want eind 2011 hadden maar liefst 216 hedge funds een positie in het aandeel Apple. Daarmee is Apple met afstand het meest populaire aandeel onder hedge funds, op gepaste afstand gevolgd door Google, Microsoft, JP Morgan Chase en Citigroup.

    Van alle hedge funds die fundamentele analyse toepassen heeft 30% tenminste één aandeel in Apple, zo laat Goldman Sachs weten in haar rapport. Bij één op de vijf hedge funds behoort de positie in AAPL tot de tien grootste posities van de gehele portefeuille.

  • Waarom Griekenland beter in de Eurozone kan blijven

    In het artikel wijzen de voormalig presidenten van de centrale banken van Argentinië en Mexico op de verschillen tussen de crises die hun land eerder troffen en de huidige schuldencrisis van Griekenland. Van Argentinië is bekend dat ze haar koppeling aan de Amerikaanse dollar in 2002 moest loslaten, omdat de Amerikaanse valuta veel sterker was dan de Argentijnse peso. Als gevolg van de devaluatie verloren spaarders veel koopkracht en werd de import van goederen erg duur. Samen met hervormingen in de rijksbegroting en met een groei in de export wist het land er weer snel bovenop te komen. Het land kon deze maatregelen zelf nemen, omdat het controle had over haar eigen valuta. Griekenland daarentegen kan rekenen op steun vanuit Europa, waar het gebruik van kan maken om het proces van hervormingen soepel te laten verlopen. Op dit moment is er nog weinig van te zien, getuige de vele demonstraties in Griekenland, de krimpende economie en de hoge werkloosheid.

    'Griekenland uit de Eurozone zorgt voor meer onzekerheid'

    Toch zou het veel erger worden als Griekenland uit de Eurozone stapt, zo beweren Blejer en Ortiz. Als Griekenland daadwerkelijk weer een eigen munt moet invoeren om de euro te vervangen zal er spontaan een bankrun ontstaan, één die veel ingrijpender zal worden dan de bankruns tijdens de crises in Argentinië en Mexico. In Argentinië werden op een gegeven moment limieten ingesteld aan de bedragen die men kon opnemen bij de bank, met als gevolg meer sociale onrust, chaos en uiteindelijk de val van de regering. In Griekenland is een dergelijke scenario ook denkbaar, als het een stabiele valuta als de euro overboord gooit en zelf het monetaire beleid moet gaan voeren.

    Het verlaten van de euro levert ook een ander probleem op, namelijk dat veel Griekse burgers en bedrijven nog schulden open hebben staan in euro's. Die zouden opnieuw uitgedrukt moeten worden in een Griekse valuta, één die waarschijnlijk al meteen bij introductie veel van haar waarde zal verliezen door de penibele staat van de rijksbegroting en de onzekerheid over de toekomst. Ook contracten, prijzen en lonen zouden opnieuw vastgesteld moeten worden. De Griekse bedrijven die veel met het buitenland handelen krijgen er ook een probleem bij, namelijk dat veel contracten opnieuw onderhandeld moeten worden met nieuwe prijzen omgerekend naar de Griekse valuta. Volgens Blejer en Ortiz zullen veel grote Griekse bedrijven bezwijken onder de verplichtingen in het buitenland, die verrekend worden met euro's. Spaarders zullen hoe dan ook slachtoffer worden van een herinvoering van de drachme, terwijl mensen die netto schulden hebben erop vooruit gaan. Dit kan ook leiden tot sociale onrust, vergelijkbaar met de situatie in Argentinië waar de peso sterk werd gedevalueerd ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

    De invoering van een nieuwe Griekse valuta, die veel zwakker zal zijn dan de euro, zal ook buitenlandse investeerders in eerste instantie afschrikken. Veel beloftes zullen gebroken worden, met als gevolg dat investeerders die hun geld in Griekenland hebben gestopt een deel van het vermogen zullen kwijtraken of in waarde zullen zien dalen. Anders dan in Argentinië, waar men na de crisis dezelfde valuta kon blijven gebruiken, heeft Griekenland het probleem dat ze eerst het vertrouwen van de bevolking moet zien te winnen. Het is een grote uitdaging om de bevolking in het heetst van de crisis ervan te overtuigen dat de nieuwe valuta waardevast is en niet misbruikt zal worden door de overheid om haar eigen schulden weg te inflateren en tekorten te financieren. Ook buitenlandse investeerders zullen in eerste instantie wat afstand willen houden van een nieuwe Griekse valuta, waardoor grote investeringen niet mogelijk zijn.

    'Schulden herstructureren en overheidsfinanciën op orde brengen'

    De voorstanders van een Griekenland buiten de muntunie onderschatten volgens Blejer en Ortiz de verwoestende consequenties van een devaluatie. Helaas is een oplossing binnen de Eurozone ook moeilijk te realiseren. Griekenland heeft een veel te grote staatsschuld ten opzichte van haar economie, kampt al een aantal jaren met economische krimp en zag in twee jaar tijd de werkloosheid bijna verdubbelen. Het land is momenteel volledig afgesneden van de inteationale kapitaalmarkt en kan alleen uit deze schuldencrisis groeien door een vorm van gecontroleerde herstructurering van de staatsschuld en door grondige hervormingen door te voeren die de overheidsuitgaven weten te reduceren. Het exportvoordeel, waar Argentinië zwaar op leunde bij het economische herstel na de crisis, ligt niet binnen het bereik van de Grieken als ze in de Eurozone blijven. Het devalueren van de eigen munt (zoals in Argentinië gebeurde) is politiek makkelijker te verkopen dan loonmatiging. In het eerste geval ziet de bevolking het verlies aan koopkracht niet meteen, terwijl het bij een loonmatiging direct gevoeld wordt. Het uiteindelijke effect is overigens hetzelfde: minder koopkracht.

    'Lange weg te gaan'

    Blejer en Ortiz zijn het erover eens dat de oplossing voor Griekenland er één is van de lange adem. De hervormingen hebben tijd nodig voordat ze de eerste resultaten laten zien en het afschrijven op de Griekse staatsschuld blijft in de rest van Europa ook niet zonder gevolgen. Alles moet in kleine stapjes gebeuren, waarbij Europa bereid moet zijn om Griekenland voor een langere periode financieel te ondersteunen. Griekenland moet op haar beurt de overheidsuitgaven drastisch terugbrengen en de lonen matigen. Dit kan volgens de twee centrale bankpresidenten het beste gebeuren binnen de infrastructuur die er nu al ligt in de Eurozone. “Het proces van herstructurering zal minder traumatisch en meer succesvol zijn binnen de Eurozone”, aldus Blejer en Ortiz.

    Blejer (links) en Ortiz (rechts) geven hun kijk op de Griekse schuldencrisis (Bronnen: Bloomberg en Reuters)

  • Satire: “De 10 meest fantastische redenen om Iran aan te vallen”

     

    Via Washington's Blog en met behulp van Google Translate:

    Redenen om Iran aan te vallen

    Door de vooraanstaande anti-oorlogsactivist David Swanson, schrijver van “Day Break” en “War is a lie”, en beheerder van de websites DavidSwanson.org en WarIsACrime.org (voorheen AfterDowningStreet.org).

    1. Iran heeft gedreigd om terug te vechten als zij wordt aangevallen, en dat is een oorlogsmisdaad. Oorlogsmisdaden moeten worden gestraft.

    2. Mijn televisie zegt dat Iran kewapens heeft. Ik ben er zeker van dat het deze keer waar is. Net als met Noord-Korea. Ik weet zeker dat zij de volgende zijn. We bombarderen alleen landen die echt kewapens bezitten en onderdeel zijn van de “As van het Kwaad”. Met uitzondering van Irak, dat was anders.

    3. Irak ging niet zo slecht. Als je ziet hoe slecht hun regering is, is het land beter af met zo veel mensen die vertrokken zijn of zijn overleden. Echt; het had niet beter kunnen zijn als we het beter gepland hadden.

    4. Als wij dreigen Iran af ​​te snijden van olie-export, dan dreigt Iran om Iraanse olie af te snijden, en dat is absoluut onaanvaardbaar. Wat zouden we doen zonder die olie? En wat is het punt om het te kopen als zij het willen verkopen?

    5. Iran zat in het geheim achter 9/11. Ik las het online. En als dit niet zo was, dan is dat erger. Iran heeft in eeuwen geen ander land aangevallen, en dat betekent dat de volgende aanval gegarandeerd zeer snel zal komen.

    6. Iraniërs zijn religieuze idioten, in tegenstelling tot Israëli's en Amerikanen. De meeste Israëli's willen niet dat Iran aangevallen wordt, maar de Heilige Israëlische regering wil dat. Om je tegen die beslissing te verzetten is als zondigen tegen God.

    7. Iraniërs zijn zo dom dat als we hun wetenschappers vermoorden, zij een ​​auto-dealer in Texas inhuren zodat die een ​​drugsbende in Mexico kan inhuren om een ​​Saoedische ambassadeur in Washington te vermoorden, en dan doen zij dit niet, alleen maar om ons slecht te laten lijken dat we hen erop betrapt hebben.

    7. b. Oh, en domme mensen moeten worden gebombardeerd. Ze zijn niet beschaafd.

    8. Oorlog is goed voor de Amerikaanse economie, en ook voor de Iraanse economie. Troepen in Iran zouden dingen kopen. En vrouwen die de oorlog overleefd hebben, krijgen meer rechten. Zoals in Virginia. We zijn het aan de Iraniërs verplicht na dat kleine incident in 1953.

    9. Dit is de enige manier om de regio te verenigen. Of we bombarderen Iran en zweert haar eeuwige liefde aan ons. Of, indien nodig, bezetten we Iran om het te bevrijden net als haar buren. Dit zal niet lang duren. Kijk eens hoe goed het in Afghanistan gaat.

    10. Ze geven onze drone niet terug. Dat zegt genoeg.

  • Tegenlicht over de lessen van Argentinië

    Met ontzettend veel genoegen heb ik de uitzending van Tegenlicht “Zeg nooit nooit: Argentinië 10 jaar na het bankroet” van gisteravond gekeken. Onze welgemeende complimenten zijn op zijn plaats, want het leek erop alsof Tegenlicht de Nederlandse televisiekijker trakteerde op een crash-cursus “hoe overleef ik de financiële ineenstorting”. De uitzending is op de website van Tegenlicht terug te kijken en is een absolute aanrader.

    Het overzicht van de acht lessen uit Tegenlicht die u, ook wat ons betreft, goed in de oren moet knopen:

    1. Vertrouw op je eigen intuïtie en wees alert op verontrustende signalen
    2. Vraag je af hoe belangrijk materiële welvaart voor je geluk is
    3. Schakels van gouden kettingen zijn een ideaal betaalmiddel in crisistijd
    4. Besef dat de afzetmarkt voor minder kapitaalkrachtigen sterk zal toenemen
    5. Zorg dat je je bezit op tijd veilig stelt
    6. Sla je slag op de huizenmarkt net voordat de grote beleggers toeslaan
    7. Zorg dat jouw probleem het probleem van de bank wordt
    8. Wees niet bang dat je kinderen al vroeg hun eigen boontjes moeten doppen

    Eén punt van kritiek: de Argentijnse valutawisselaar (rond 42 minuten in de uitzending) heeft de klok horen luiden, maar weet echt niet waar de klepel hangt.. Zijn advies: “Dollars in plaats van euro's”.

  • Huizenprijzen China in januari opnieuw gezakt

    Volgens het Chinese bureau voor de statistiek waren de prijzen in 48 steden lager dan een maand geleden, terwijl ze in de andere 22 steden stabiel bleven. De vastgoedmarkt in China heeft een ongekend sterke groei meegemaakt, die grotendeels verklaard kan worden door een instroom van speculatief geld. Eerder berichtten we op Marketupdate al over Chinese spooksteden, waar tal van flats en winkelcentra zijn gebouwd voor de leegstand. Wegen zonder auto's en winkels zonder klanten zijn het schrijnende gevolg van een vastgoedmarkt die een eigen leven is gaan leiden. De stijgende huizenprijzen trokken veel speculanten aan, die dachten winst te maken op het kopen en verkopen van vastgoed. Veel nieuwbouw is niet afgestemd op de vraag, omdat er teveel appartementen zijn gebouwd die te duur zijn voor de gemiddelde Chinees.

    Maatregelen om vastgoedmarkt af te remmen blijven van kracht

    Om de speculatie tegen te gaan heeft Bejing in de afgelopen jaren al een aantal maatregelen genomen, zoals een verbod op het kopen van een tweede huis, het verhogen van de aanbetaling voor een huis en de introductie van nieuwe belastingen op vastgoed in bepaalde steden. Toch maken analisten zich zorgen over de correctie die sinds kort in gang is gezet, omdat het de economische groei van het land zal schaden. China kent nog altijd ongekend hoge groeicijfers (waarvan de betrouwbaarheid overigens te wensen over laat), maar die heeft het land ook nodig om de migratiestroom van miljoenen Chinezen richting de steden op te kunnen vangen.

    De Chinese overheid zit nu in een lastige situatie, want de strenge maatregelen om de huizenmarkt af te remmen kunnen nu de prijzen nog sneller omlaag drukken. Door deze maatregelen terug te draaien en de huizenmarkt te stimuleren kan de prijs nog weer stijgen, waardoor de verliezen uitgesteld kunnen worden. De premier Wen Jiabao heeft vorige week kenbaar gemaakt dat het geen plannen heeft om de maatregelen terug te draaien die de huizenmarkt moeten afkoelen. Volgens een vastgoedanalist van EC Harris zorgt het beleid van de overheid ervoor dat de daling van de huizenprijzen op de middellange en lange termijn zal blijven aanhouden.

    De analist voegt eraan toe dat “de maatregelen van de overheid effectief zijn geweest in het reduceren van de angst voor een vastgoedbubbel”, maar dat ze onder deze omstandigheden kunnen leiden tot een watervaleffect van dalende prijzen en een zwakkere economische groei. De vastgoedontwikkelaars hebben de gevolgen van de beperkende maatregelen van de overheid en de stijgende rente van de centrale bank al gevoeld, want de vraag naar nieuwbouw loopt al terug.

    Minimale kapitaaleisen banken verlaagd

    De Wall Street Joual bericht dat de Chinese overheid de huizenmarkt indirect toch een helpende hand wil bieden. Zo kondigde de centrale bank van China op zaterdag aan dat het de kapitaaleisen met ingang van 24 februari met 0,5 procentpunt zal verlagen. Hierdoor mogen banken minder reserves aanhouden en kunnen ze in theorie makkelijker geld uitlenen. Voor de meeste grote banken komt de kapitaalratio na de verlaging uit op 20,5%. Het banksysteem mag dus ongeveer 5x zoveel geld uitlenen ten opzichte van hun reserves, een hefboom die nog altijd vele malen kleiner is dan die in Europa.

    Door de kapitaaleisen te verlagen loopt China het risico van een stijgende inflatie, een verschijnsel dat na 2009 ook waar te nemen was als gevolg van noodinjecties door de Chinese centrale bank om de economie te ondersteunen. Sinds 2010 zijn de huizenprijzen in sommige steden met 30% gestegen, waardoor de huizen te duur zijn geworden voor veel Chinezen. Volgens Fan Jianping, de directeur het Chinese departement dat vooruitzichten geeft van de economische ontwikkeling in het land, blijft de daling van de huizenprijzen in China ook in 2012 aanhouden. De investeringen in vastgoed zullen volgens hem teruglopen van 27,9% in 2011 naar 18% dit jaar. Toch maakt Fan Jianping zich geen grote zorgen: ''Ik zou niet willen zeggen dat de Chinese vastgoedmarkt een grote bedreiging vormt voor de economie. Mensen kunnen hun geld toch niet ergens anders kwijt”.

    Volgens een econoom van UBS was de plotselingen verlaging van de kapitaaleisen door de centrale bank niet verwacht, maar was het anderzijds ook geen grote verrassing. Op de interbancaire leenmarkt begonnen de rentes al op te lopen, een signaal van beperkte liquiditeit. De rente voor een lening met een looptijd van 1 week was afgelopen vrijdag al opgelopen tot 5,2%, tegenover slechts 3,3% eerder deze maand. Een econoom van HSBC zegt dat de verlaging van de de kapitaaleismet 0,5 procentpunt zal helpen om de liquiditeit in de markten te verbeteren en dat het aangeeft dat het in stand houden van de economische groei topprioriteit heeft bij de Chinese overheid.

    In november 2011 werden de kapitaaleisen voor het laatst verlaagd door de Chinese centrale bank, nadat die gedurende 2011 al zes keer verhoogd was om de inflatie af te remmen. Afgelopen vrijdag nam de centrale bank ook nog aanvullende maatregelen, door direct liquiditeit in bepaalde banken te injecteren via een 14-daagse swapconstructie.

    Chinese vastgoedbubbel loopt langzaam leeg

  • Verschillende Amerikaanse staten willen alternatief geldsysteem naast de dollar

    Begin deze maand berichtte CNN dat in dertien Amerikaanse staten, waaronder Minnesota, Tennessee, Iowa, South Carolina en Georgia, er voorstellen zijn ingediend voor alteatieve geldsystemen. De voorstellen moeten nog goedgekeurd worden door de staten, maar zouden de weg kunnen openen naar het gebruik van alteatief geld dat zijn waarde ontleent aan een bepaald gewicht aan goud of zilver of aan een beloftes voor een bepaalde hoeveelheid arbeid of producten. Drie jaar geleden waren er nog maar drie Amerikaanse staten waar voorstellen voor alteatieve geldsystemen werden gedaan, aldus CNN.

    “In het geval van hyperinflatie, een depressie of een andere economische calamiteit gerelateerd aan het Federal Reserve systeem worden de financien van de individuele staten ook direct in chaos gestort”, aldus de Republikeinse vertegenwoordiger Glen Bradley van de staat North Carolina die vorig jaar een verzoek tot een alteatief geldsysteem indiende. De Amerikaanse wetgeving heeft alteatieve geldsystemen die op grote schaal gebruikt kunnen worden naast de Amerikaanse dollar verboden, maar de grondwet schrijft voor dat alleen goud en zilver als wettig betaalmiddel gebruikt moeten worden. Op basis van dat gegeven onderzoeken verschillende staten nu de mogelijkheid om de constitutie in ere te herstellen en goud en zilver weer terug te brengen in circulatie, naast de Amerikaanse dollar die door de Federal Reserve wordt uitgegeven.

    Gold Eagle en Silver Eagle munten verhandelen tegen marktwaarde

    Daar komt natuurlijk bij dat de Amerikaanse dollar veel reputatieschade heeft geleden door het beleid van de centrale bank en de manier waarop de overheid met geld strooit. Goud en zilver weten hun waarde te behouden en zouden daarom ook een plekje verdienen in het reguliere betalingsverkeer. In maart 2011 werd in de staat Utah al een wet aangenomen die het mogelijk maakt om de gouden en zilveren munten van de US Mint (de Gold Eagle en Silver Eagle) tegen de marktwaarde te gebruiken in het betalingsverkeer. De marktwaarde van een gouden muntstuk van 1 troy ounce is op moment van schrijven ongeveer $1750, terwijl een zilveren Eagle muntstuk van 1 troy ounce een marktwaarde van ongeveer $36 heeft. Dat is veel hoger dan de waarde die op de munt staat, namelijk $20 voor een gouden en $1 voor een zilveren muntstuk. Door de muntstukken tegen de marktwaarde te verhandelen en de 'capital gains tax' op de gouden en zilveren munten te schrappen kan de Gold Eagle en de Silver Eagle net als geld functioneren in het betalingsverkeer.

    De voorstanders van de invoering van goud en zilver als geld verwijzen naar eerdere valutacrisis, zoals de hyperinflatie in Zimbabwe. Daar werd teveel geld gedrukt door de centrale bank, met als gevolg dat het waardeloos werd. Eerst gaat het heel geleidelijk, maar op een gegeven moment valt het vertrouwen weg en komt de inflatie in een stroomversnelling. Als de hyperinflatie eenmaal in gang is gezet is het een zichzelf versterkend fenomeen dat niet meer gestopt kan worden. Het geld wordt in een paar maanden tijd compleet waardeloos, omdat niemand het meer wil bewaren en het zo snel mogelijk weer uitgeeft.

    Valutacrises zijn van alle tijden, goud en zilver blijft

    Volgens Kent Lambert, een Republikeinse vertegenwoordiger uit de staat Texas, heeft vrijwel ieder land in de geschiedenis wel eens een grote schuldencrisis gehad, die vaak werd aangepakt door meer geld in circulatie te brengen en daarmee de waarde te ondermijnen. Lambert is van mening dat ook Amerika niet immuun is voor een valutacrisis, waardoor hij achter het ingediende voorstel staat om gouden en zilveren munten van de Amerikaanse U.S. Mint weer te gebruiken voor het betalingsverkeer.

    Goud en zilver hebben al een lange geschiedenis als geld, een geschiedenis die we in de afgelopen decennia overboord hebben gezet en hebben vervangen door een systeem dat op niets anders dan vertrouwen is gebaseerd. Vertrouwen de overheid en de centrale bank, die de waarde van het geld beheren door te schuiven met bijvoorbeeld de rente, de kapitaaleisen en wetgeving voor banken ten aanzien van kredietverstrekking.

    Ook goudhandelaar Charlie Rockney ziet de belangstelling voor goud en zilver toenemen, omdat deze metalen pijnlijk duidelijk maken hoe slecht de Amerikaanse centrale bank zich aan haar doelstelling van prijsstabiliteit weet te houden. Rockney weet ook dat goud en zilver altijd hun waarde behouden en dat de $20 die op de munt staat niet meer gelijk is aan een bankbiljet van $20 van de Federal Reserve, zoals dat vroeger nog wel het geval was onder de goudstandaard.

    De aanwezigheid van een tweede geldsysteem om op terug te vallen kan veel leed en chaos besparen, omdat men zelf de overstap kan maken naar goud en zilver of kan kiezen voor een spreiding tussen Amerikaanse dollars en edelmetalen. In beide gevallen dekt men zich in tegen een mogelijke dollarcrisis. De Republikein Lambert verwacht niet dat mensen direct masaaal over zullen stappen op goud en zilver in het betalingsverkeer, maar het zal ze in ieder geval meer zekerheid geven om te weten dat er een alteatief is voor de dollar dat net zo makkelijk uitgewisseld kan worden tussen personen en bedrijven.