Marketupdate

Auteur: Redactie

  • Griekenland heeft opnieuw 145 miljard euro nodig, Duitsland stelt harde eisen

    Het nieuwe steunpakket is nodig om Griekenland financieel boven water te houden, terwijl steeds meer signalen erop wijzen dat de Grieken echt niet uit de problemen kunnen komen door nog meer leningen aan te nemen van het IMF of het Europese noodfonds. De tekorten op de begroting gaan richting de 10%, terwijl de Griekse banken van binnenuit worden leeggezogen door spaarders die er nog steeds geld weghalen. Door de tegenvallende resultaten van de geplande bezuinigingen is er nog eens €15 miljard nodig, bovenop de €130 miljard die in oktober vorig jaar overeengekomen werd.

    De Griekse economie is hard getroffen door de crisis en door de bezuinigingsmaatregelen van de overheid. Naast goede initiatieven, zoals het opsporen van notoire belastingontduikers, zijn er ook maatregelen die de middenklasse en de lagere inkomens raken. Bepaalde belastingen gaan omhoog, waardoor winkels en restaurants hun omzet zien teruglopen en de koopkracht voor de gemiddelde Griek daalt. Het gevolg van de strenge bezuinigingsplannen, die onder druk van Europa en het IMF zijn opgelegd aan de Grieken, is dat de economie begint te krimpen. Een hoge jeugdwerkloosheid (43,5% bij jongeren onder de 25 jaar!) geeft ook voor de toekomst van Griekenland weinig perspectief, anders dan het blijven aflossen van de grote schulden die door de regering gemaakt zijn.

    Meer weerstand vanuit Duitsland tegen nieuwe noodlening

    Dat het schuiven van meer geld naar de Griekse overheid de crisis niet op zal lossen begint ook steeds meer Duitse parlementariers te dagen. Zo bericht Der Spiegel dat de Duitse partij CSU geen noodlening meer aan de Grieken wil verstrekken als de hervormingsplannen niet naar behoren worden doorgevoerd door de Griekse regering. Ook andere Duitse politici roeren zich, zoals Rainer Bruederle van de FDP. Hij stelt zich nu hard op tegenover de Grieken: ''Solidariteit werkt in twee richtingen, daarom moet de Europese Commissie standvastig zijn en de noodzakelijke hervormingen in Griekenland eisen''. Hij voegt daaraan toe dat Duitsland alleen te hulp moet schieten als de Grieken ''bewijs kunnen leveren dat ze een serieuze inspanning leveren''. Politicus Erwin Lotter, ook van de FDP, was eerder al sceptisch over de noodleningen aan Griekenland. Hij is nu van mening dat de Grieken ''hun kans wel hebben gekregen'' en dat Griekenland ''nu echt bankroet is''. Daaruit trekt hij de conclusie dat er niet meer geld aan de Griekse overheid uitgeleend moet worden onder deze omstandigheden.

    Wolfgang Bosbach van het CDU uit zich ook kritisch over de nieuwe noodlening voor de Grieken: ''De Grieken missen niet de politieke wil, maar de economische kracht om zelfstandig op te krabbelen''. Ook de pro-Europese politici in Duitsland beginnen zich te ergeren aan het gebrek aan resultaat. De voorzitter van het Duitse Comité van Europese Zaken, Gunther Krichbaum, spreekt ten aanzien van de Griekse schuldencrisis van ''een grote ergeis'.

    'Griekenland moet budgettaire souvereiniteit opgeven'

    Ook op hoog niveau wordt er geen genoegen genomen met de progressie van de Griekse schuldencrisis. De Duitse minister van Economische Zaken, Philipp Roesler, zou gesuggereerd hebben dat Griekenland haar fiscale souvereiniteit moet opgeven aan Europa. Dat schreef Reuters zondag. De minister van Economische Zaken is van mening dat als de Grieken de problemen zelf niet op kunnen lossen, er een krachtig exte toezicht nodig is op Europeees niveau. Hij zou tegenover de krant Bild gezegd hebben dat er ''meer leiderschap en monitoring nodig is als het aankomt op het implementeren van de beoogde hervormingen''.

    Reuters schreef vrijdag al over het voorstel van Duitsland om de Griekse financiën via een Europese institutie te laten verlopen. het voorstel moet gezien worden in het licht van de onderhandelingen voor de nieuwe noodlening aan Griekenland, waarvoor ook Duitsland de portemonnee moet trekken. Veel Grieken verwijten Duitsland een te harde aanpak, die de economie beschadigt en de relatie tussen de twee landen op scherp zet. De geschiedenis heeft keer op keer uitgewezen dat het weinig productief is om een land helemaal kaal te plukken en dat er vaak betere oplossingen mogelijk zijn. Beter betekent in deze context dat veel Griekse obligatiehouders hun verlies moeten nemen en dat Griekenland weer met een schone lei begint. Daar past een nieuwe noodlening van vele miljarden euro's, waaraan verschillende voorwaarden gekoppeld zijn, niet bij.

    De Griekse minister van Financiën, Evangelos Venizelos, zei zondag dat Griekenland prima in staat is om haar beloftes waar te maken. ''Iederen die een land voor het dilemma stelt om te kiezen tussen 'economische assistentie' of nationale trots negeert een aantal belangrijke historische lessen'', aldus Venizelos. De Financial Times wist zaterdag zijn hand te leggen op vertrouwelijke documenten, waarin het Duitse voorstel voor een Europese 'budget commissioner' beschreven staat. Deze zou de bevoegdheid krijgen om voorstellen in de Griekse regering te dwarsbomen met een veto als die voorstellen niet in lijn zijn met de voorwaarden die door de geldschieters van Griekenland opgesteld zijn. In het document staat het volgende: ''Gezien de teleurstellende resultaten die totnogtoe behaald zijn, moet Griekenland de tijdelijke overdracht van budgettaire souvereiniteit naar Europa accepteren''.

    Zonder goede diagnose geen goed resultaat

    Europa worstelt met de schuldencrisis, waarvoor de oplossing niet aan de oppervlakte ligt. Eerst moet de juiste diagnose worden gesteld, namelijk dat Griekenland (en met Griekenland ook een aantal andere Europese landen), niet in staat zullen zijn om ooit al hun schulden af te betalen. We stevenen dus af op een soort faillisementsafwikkeling, waarin Griekenland de eerste kandidaat is. De vraag die gesteld moet worden is wie de verliezen moet nemen, hoeveel verliezen er genomen moeten worden en welke lessen we uit deze schuldencrisis kunnen trekken.

    De voorstellen vanuit Duitsland dat Griekenland haar budgettaire souvereiniteit moet opgeven zet kwaad bloed bij de Grieken, maar misschien moeten we het opvatten als een subtiele hint dat Europa moet kiezen. Kiezen voor verdere integratie op fiscaal niveau of kiezen voor de afbraak van Europa. Een probleem waar we over een jaar waarschijnlijk nog wel veel over zullen discussiëren.

    De zonnige kant van Griekenland: Fira Santorini

  • Republikeinen willen duidelijkheid over rol Federal Reserve in Europese crisis

    De swap-constructie tussen de FED en de ECB moet Europese banken helpen die moeilijk aan Amerikaanse dollars kunnen komen. De dollars kunnen ze dankzij de swap lenen via de ECB, in plaats van bij andere (Amerikaanse) banken zoals ze dat voor de financiële crisis nog deden. De dollarswap kent een looptijd van 7 dagen, maar kan steeds veieuwd worden zoals onderstaande grafiek van Zero Hedge laat zien. Uit die grafiek blijkt dat Europese banken nog steeds niet van het dollarinfuus losgekoppeld kunnen worden en dat de liquiditeitspositie van verschillende Europese banken nog steeds problematisch is.

    Dankzij de LTRO-lening van eind december zijn de Europese banken in elk geval voor drie jaar uit de brand geholpen als het gaat om de liquiditeit in euro's. Via dit leenprogramma (in februari staat er weer één gepland) wisten 523 Europese banken immers voor een periode van drie jaar een totale som van bijna €500 miljard te lenen, tegen een rente van ongeveer 1%. De swap-constructie helpt de Europese banken aan dollars, die ze kunnen lenen om aan hun verplichtingen te kunnen voldoen. Nog los van de hele schuldencrisis liggen ook veel Europese banken in feite aan het infuus, al mogen we dat niet zo benoemen omdat het hier strikt genomen gaat om leningen. Die leningen zullen banken in de toekomst weer met rente moeten aflossen aan de ECB, maar wie weet staat de ECB tegen die tijd klaar met een nieuw leenprogramma.

    De dollarswap met de ECB is in feite een soort bailout voor Europese banken, want zonder deze faciliteit zouden Europese banken veel meer opslag moeten betalen om diezelfde hoeveelheid dollars los te krijgen bij andere banken. Dat lijkt in strijd te zijn met de verklaring van de FED-voorzitter Ben Beanke, die onder ede aan het Amerikaanse Congres kenbaar heeft gemaakt geen 'bailout' te willen geven aan Europa. Hoe de vork precies in de steel zit blijft onduidelijk, wat voor verschillende Republikeinen van de House Financial Services Committee reden was om een brief te sturen naar Timothy Geithner. Deze brief, die trouwens ook door de Republikeinse presidentskandidaat Ron Paul ondertekend is, staat onderaan dit bericht (of klik hier voor een PDF).

    Dollarswap tussen FED en ECB nog steeds actief, afgelopen week was de omvang $84,5 miljard (afbeelding via Zero Hedge)

    Dezelfde grafiek, maar dan sinds begin 2008. Huidige omvang dollarswap hoger dan vlak voor de val van Lehman (afbeelding via Zero Hedge)

    Geithner is de Amerikaanse minister van Financiën en moet, anders dan Ben Beanke, wél volledige verantwoording afleggen voor zijn daden. In de brief roepen de Republikeinen de minister dan ook op om duidelijkheid te verschaffen over de situatie ten aanzien van de dollarswaps met de ECB en mogelijke nieuwe bijdragen aan het IMF die onderdeel uitmaken van het plan om het IMF meer slagkracht te geven in het bestrijden van de Europese schuldencrisis. De schrijvers van de brief zijn fel tegenstander van een Amerikaanse 'bailout' voor Europa en willen dat Geithner duidelijkheid verschaft over de positie van de Amerikaanse regering in deze kwestie. Timothy Geithner is immers de persoon die uiteindelijk verantwoordelijk is voor het al dan niet bijstorten van nieuwe middelen op de rekening van het IMF.

    Volgens de Republikeinen die deze brief hebben opgesteld is Europa een continent dat zichzelf wel moet kunnen redden in deze crisis, omdat vier van de tien rijkste landen zich in de Europese Unie bevinden en Europa in staat moet zijn om haar eigen problemen op te lossen via bezuinigingen en hervormingen. In de brief eisen ze van minister Geithner duidelijkheid ten aanzien van het beleid van de Amerikaanse overheid. Als het inderdaad van plan is om Europa actief te helpen met Amerikaans belastinggeld, dan moet ze daar ook helder over zijn tegenover de Amerikaanse bevolking. Die helderheid verschaft de Amerikaanse overheid nu nog niet, aldus de ondergetekenden.

    01-25-12 FSC Letter to Secretary Geithner

  • Reshaping EU-US Relations: European Proposals

    De geluidskwaliteit laat met name bij de vragen die gesteld worden te wensen over, maar dat neemt niet weg dat de lezing zeer de moeite waard is en een inzicht biedt op welke manier de visie in Europa verschilt van die in de VS. Het introducerende praatje is opmerkelijk; Angelsaksische media moeten niets van Europa hebben en zitten er vaak naast.

    De paper waar over wordt gesproken kan gevonden worden op de website van Notre Europe: “Reshaping EU-US Relations: A Concept Paper“.

     

  • Schuldenplafond VS geeft hint naar koersdoel goud?

    Deze vraag is moeilijk te beantwoorden, omdat er natuurlijk ontelbaar veel verschillende factoren invloed hebben op zowel de goudprijs als op de hoeveelheid geld in circulatie. Desondanks is het interessant om de recente geschiedenis van het Amerikaanse schuldenplafond te projecteren op de goudprijs, want sinds 1997 blijken deze twee bijna hand in hand te gaan (eerste grafiek). Het schuldenplafond werd regelmatig verhoogd op het moment dat de koers van goud het schuldenplafond raakt, althans in onderstaande grafiek van Zero Hedge. In het verleden werd deze vergelijking wel vaker gemaakt op andere inteetsites, maar op deze grafiek is ook de meest recente verhoging van het plafond naar $16,4 biljoen inbegrepen.

    De grafiek, die zowel de goudprijs als het schuldenplafond lineair weergeeft, laat tevens zien dat zowel de goudprijs als het schuldenplafond steeds sneller stijgen. De twee gaan hand in hand naar boven, met enige uitzonderingen in 2008 (toen er een grote deflatie dreigde na de val van Lehman Brothers) en in 2011 (toen de goudprijs heel hard begon te stijgen tot een niveau boven de $1.900 en vervolgens weer corrigeerde tot beneden de $1.600). Als we het schuldenplafond van de Amerikaanse overheid gebruiken als indicator voor de goudprijs komen we uit op een waarde van $1.960 voordat het plafond opnieuw verhoogd moet worden. Er zit dus ruim $200 aan opwaarts potentieel in de goudprijs volgens deze vergelijking.

    Naar verwachting zal het Amerikaanse schuldenplafond van $16,4 biljoen nog dit jaar bereikt worden, waardoor we aan de hand van de eerste grafiek een koersdoel van $1.960 tot $2.000 kunnen hanteren op basis van de spilzucht van de Obama regering. Natuurlijk moeten we opmerken dat de relatie tussen de twee niet perfect is en dat deze data niets laten zien over de situatie in de jaren '70 en '80, toen de goudprijs hard omhoog en weer even snel omlaag ging. Toen was de correlatie met het schuldenplafond immers ver te zoeken (zie afbeelding 2).

    Dit verhaal moet uiteraard niet worden begrepen als beleggingsadvies, daarvoor dient een belegger zich eerst vertrouwd te maken met de verschillende fundamentals die de goudmarkt sturen. Onderstaande grafek is van Zero Hedge, maar er zijn er nog veel meer te vinden via Google.

    Sterke correlatie tussen goudprijs en schuldenplafond. Nieuw plafond van $16,4 biljoen zet koersdoel goud op $1.960

    De correlatie vervalt als we de historische grafiek erbjj pakken

  • Schuldenplafond VS verhoogd tot 16400 miljard dollar

    De Amerikaanse regering bereikte eind vorig jaar al het officiële schuldenplafond van ongeveer $15.000 miljard, een plafond dat begin augustus nog met veel moeite overeengekomen werd. Al dat geld is al uitgegeven, dus achtte de regering het noodzakelijk om het plafond opnieuw te vertimmeren. Door de wettelijke leencapaciteit nu op te schroeven tot $16.400 miljard kan Obama weer even vooruit, maar met een gemiddeld tekort van $125 miljard per maand zal de Amerikaanse regering opnieuw naar het senaat moeten om te vragen om een verhoging van het plafond.

    Door de verhoging van het schuldenplafond kan Timothy Geithner, de Amerikaanse minister van Financiën, stoppen met het graaien uit de pensioenkas. Daar heeft hij de afgelopen maand naar schatting $100 miljard uit gehaald. Het nieuwe schuldenplafond zal ook weer snel in zicht komen, want de Obama regering heeft nog geen intenties getoond om daadwerkelijk te bezuinigen. Veel van de voorgestelde bezuinigingen hebben betrekking op toekomstige uitgaven, waar de regering eigenlijk ook al geen geld voor heeft. Aan het huidige tekort wordt vrijwel niets gedaan. Omdat 2012 een verkiezingsjaar is hoeven we zeker nu niet te verwachten dat Obama de rem zet op de uitgaven, want dat zou hem onder het grote volk minder populair maken. Bezuinigen gaat op de korte termijn immers ten koste van banen, zoals verschillende Amerikaanse staten inmiddels al hebben ondervonden. Wil Obama herkozen worden, dan moet hij gul het geld blijven uitgeven dat hij niet heeft.

    Waar al die miljarden vandaan moeten komen die Obama dit jaar wil lenen is niet duidelijk. Waarschijnlijk zullen pensioenfondsen, banken en beleggingsfondsen hun 'plicht' vervullen, maar vanuit het buitenland kan Obama op steeds minder steun rekenen. Rusland heeft haar positie in Amerikaanse staatsobligaties in het afgelopen jaar bijna gehalveerd en ook China koopt netto niet meer bij. De kans is dan ook groot dat de Amerikaanse centrale bank op één of andere manier zal meehelpen om de spilzucht van Obama te financieren. De Federal Reserve kan, net als met het QE2 programma dat eind 2010 werd opgestart, opnieuw voor vele honderden miljarden aan staatsobligaties op de balans zetten in ruil voor kersverse digitale dollars. Hier zijn nog geen concrete aanwijzingen voor, maar de trukendoos van de FED zit nog vol met methodes om geld in de economie te brengen.

    De geloofwaardigheid van de Amerikaanse overheid heeft opnieuw een tik gekregen, maar het dagelijkse leven zal desondanks gewoon doorgaan. Geld wordt minder waard, maar dat weten we eigenlijk al. Onderstaande grafiek is wel interessant, want die laat mooi zien hoe de Amerikaanse staatsschuld zich als een exponentiële functie heeft ontwikkeld. Hieruit kunnen we een aantal conclusies trekken:

    1. De schuldenplafonds in de VS zullen elkaar in de toekomst steeds sneller opvolgen en de bedragen zullen steeds groter worden
    2. De waarde van een Amerikaanse dollar zal steeds sneller wegzakken
    3. De goud- en zilverprijzen moeten op basis van onderstaande grafiek nog wat 'accounting' doen, dus hogere prijzen
    4. Uiteindelijk gaat het schuldenplafond verticaal (=crash)

    Amerikaanse staatsschuld stijgt exponentieel, Obama speelt met vuur

    Een grappige cartoon die we vonden via Google

  • Goud en zilver daily report – update

    — Zie update onderaan bericht voor de meest actuele informatie —

    Goud noteert op het moment van schrijven een verlies van 0,32% op $1661,25 per troy ounce. Uitgedrukt in euro’s noteert goud een winst van 0,11% op €1280,07 per troy ounce.

     

     

     

     

     

     

     

    Zilver noteert op het moment van schrijven een winst van 0,44% op $32,20 per troy ounce. Uitgedrukt in euro’s noteert zilver een winst van 0,88% op €24,78 per troy ounce.

     

     

     

     

     

     

     

     

    Net als gisteren noteert goud vandaag een klein verlies, zilver daarentegen noteert een kleine winst. Dezelfde factoren die de prijs van de edelmetalen gisteren drukten spelen vandaag wederom een rol. 

    Zo staan bijna alle inteationale beurzen licht in het rood vandaag, vooaamste reden is de onzekerheid over Griekenland. De Griekse staat praat al langere tijd met financiële instellingen om schulden kwijt te schelden. Momenteel ziet het er naar uit dat de Griekse schuldenlast onhoudbaar wordt aangezien het land niet genoeg schulden weggewerkt krijgt. Dit zou betekenen dat Europese landen ook moeten afschrijven op Griekse leningen en dat er geen extra steun vanuit het IMF komt.
     
    Dit negatieve nieuws rond Griekenland zorgde vandaag ook voor een lagere euro/dollarkoers. De sterkere dollar is van negatieve invloed op de goud en –zilverprijs, uitgedrukt in euro’s worden de edelmetalen  wel duurder.
     
    De fysieke vraag naar beide edelmetalen is nog steeds aan de kleine kant door het Chinese Nieuwjaar en de bijbehorende vakantie. 
     
    Ten slotte is er later op de avond een persconferentie waar het Federal Open Market Committee van de Federal Reserve een verklaring van de tweedaagse vergadering geeft. Fed –    voorzitter Beanke houdt een persconferentie na de verklaring van het FOMC. De handel in goud en zilver kan vanavond actiever worden als er wat verbazend nieuws uit de persconferentie van het FOMC of Beanke komt.
     
    Update:
    Ben Beanke heeft inmiddels gesproken en bracht daarmee ook de goud- en zilvermarkt in beweging. Blijkbaar waren beleggers verrast door de verklaring van de Federal Reserve dat de economie nog steeds niet naar behoren herstelt en dat ze de rente nog zeer laag zal houden tot in 2014-2015. Eerder gaf de FED al aan dat het de rente laag zal houden tot begin 2013, maar blijkbaar is dat nog onvoldoende onder de huidige omstandigheden. De inflatie is volgens Beanke ook nog steeds relatief laag, wat begrepen moet worden als een hint om meer geld in de economie te pompen via goedkope leningen aan banken.
     
    Voorafgaand aan de FOMC meeting zakten goud en zilver juist wat weg, beide edelmetalen stonden hier aan het eind van de middag nog lager dan gisteren. Toen Beanke sprak schoten de koersen van goud en zilver omhoog, waarmee ze weer terug zijn op het niveau van begin december en waarmee ze volgens Zero Hedge in één klap de koppositie van best presterende belegging van het nieuwe jaar hebben ingenomen. Goud klom met bijna $45 tot boven de $1700 grens, een winst van 2,7%. Zilver steeg met $1,21 tot een niveau van $33,18 (+3,78%). Tegelijkertijd zakte de dollar weg tegenover de euro, de wisselkoers is op moment van schrijven bijna $1,31 tegenover de euro. Vorige week zagen we nog een niveua van onder de $1,27 tegenover de euro, een duidelijke kentering. De US Dollar index, die de Amerikaanse dollar afzet tegen een mandje van andere grote valuta, zakte weg naar een 4-weeks dieptepunt.
     
    Analist Ralph Preston van Heritage West Financial ziet het doorbreken van de $1.700 grens als een zeer bullish teken voor goud, net als de verklaring van de FED om de rente nog tot tenminste 2014 zeer laag te houden. Hij voegt daaraan toe dat de weg naar $2.000 per troy ounce goud open staat als goud de winst van vandaag weet vast te houden en vrijdag ook boven de $1.700 zal sluiten.
     
    Goudprijs klom meer dan $50 vanaf het intraday dieptepunt van $1650
    Zilver bereikt weer de oude niveau's van begin december 2011

  • EU voert olie-embargo uit tegen Iran, economische oorlogsvoering begonnen

    Het is misschien flauw om te spreken over bommen, maar het geeft wel een accurate beschrijving van de economische impact die het embargo zal hebben op de Iraanse economie. In samenwerking met Amerika besloten ook de Europese ministers van Buitenlandse Zaken afgelopen maandag dat het beter is om Iran economisch te isoleren van het Westen. Een grootschalig embargo kan worden gezien als een oorlogsdaad, die gerechtvaardigd zou moeten worden door de mogelijk kwade bedoelingen die Iran heeft met haar nucleaire installaties. Of die bedoelingen echt zo kwaad zijn weten we nog niet, daarvoor is nog onvoldoende bewijs geleverd. Desondanks lopen Amerika en de Europa alvast op de zaken vooruit, waarschijnlijk onder het mom van ''voorkomen is beter dan genezen''. De deur naar onderhandelingen blijft overigens open staan voor Iran.

    Weten de volksvertegenwoordigers van de 27 EU-landen gewoon meer dan wij weten over de Iraanse plannen? Of dansen ze naar de pijpen van Amerika, dat koste wat kost Israel zal beschermen in het onrustige Midden-Oosten? Wij als Europese burgers hebben er in elk geval niets over te zeggen. Of we nou links of rechts stemmen, het maakt niks uit. Ook blijft het onduidelijk waarom deze economische oorlogsvoering Iran op andere gedachten zou moeten brengen. Als Iran haar olie kan verkopen aan andere landen (Rusland, India, China, Japan bijvoorbeeld) blijft de impact van het embargo immers beperkt. Toch zijn Amerika en Europa ervan overtuigd dat een olie-embargo kan helpen om de geldkraan dicht te draaien die Iran nodig heeft voor de ontwikkeling van het nucleaire programma.

    Naast het embargo op Iraanse olie komt er ook een soort handelsblokkade voor de Iraanse centrale bank en tenminste één private bank uit Iran. Die zullen worden afgesloten van het Amerikaanse financiële systeem, waardoor het betalingsverkeer voor Iran ook wordt gefrustreerd. Het olie-embargo houdt in dat er met onmiddelijke ingang geen nieuwe oliecontracten met Iran mogen worden afgesloten door Europese landen en dat de nog lopende contracten per ingang van 1 julie nietig worden verklaard. Volgens Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, zijn de sancties een reactie op de stelselmatige overschreiding van de verzoeken tot transparantie omtrent het nucleaire programma door Iran.

    Deur voor onderhandelingen blijft open

    Zowel Amerika als Europa hebben benadrukt dat een diplomatieke oplossing binnen handbereik is, mits Iran bereid is mee te werken aan serieuze onderhandelingen die een bevredigend resultaat zullen opleveren voor Europa en Amerika. In de persverklaring onderaan dit bericht (eerste filmpje) wordt duidelijk gemaakt dat Europa en de VS absoluut willen voorkomen dat Iran een nucleaire macht met atoomwapens wordt. Dat is niet alleen om Israel te beschermen, maar ook om de algehele stabiliteit in de regio te behouden. Of Amerika en Europa meer stabiliteit in de regio hebben gebracht door de invasie van Irak en Afghanistan is een vraag die we hierbij in ons achterhoofd moeten houden. Westerwelle beargumenteert ook dat een Iran met atoomwapens in strijd is met het non-proliferatieverdrag, dat het wereldwijde bezit van kewapens aan banden moet leggen. Dit verdrag is door 189 landen ondertekend, waaronder ook Iran.

    Voor 1 mei zullen de effecten van het olie-embargo worden bekeken door de EU, maar voordat het embargo opgeheven wordt is opnieuw een unanieme goedkeuring van alle 27 EU-landen nodig. Europa sluit zich aan bij Amerika in haar economische sancties tegen de Iraanse centrale bank. Het isoleren van Iran moet de premier Ahmadinejad ervan weerhouden verder te werken aan haar nucleaire programma, maar of het de gewenste uitkomst zal hebben is nog maar de vraag.

    Volgens Ron Paul is een olie-embargo een 'Act of War', die snel kan escaleren in een echte oorlog (zie tweede filmpje onder bericht). De Iraanse dreiging op de Straat van Hormuz te blokkeren is volgens hem niets meer of minder dan een logische reactie op de dreiging van het Westen om Iran economisch te isoleren. Ron Paul vind het vreemd dat landen als Israel, Pakistan en India het non-proliferatieverdrag niet hebben ondertekend en niet worden aangekeken op het hebben van atoomwapens. Ron Paul vergelijkt de lastercampagne die nu tegen Iran gevoerd wordt met die tegen Irak in 2001 en 2002. Irak zou veel massaveietigingswapens hebben, waardoor een inval gerechtvaardigd zou zijn. Die wapens werden uiteindelijk niet in die mate gevonden dat het een oorlog zou kunnen rechtvaardigen. Het Amerikaanse volk (en de regering) werden destijds dus verkeerd voorgelicht door Rumsfeld.

    Uiteindelijk werd in Iran een regering in het zadel geholpen die in meerderheid was vertegenwoordigd door de Sjiieten, een bevolkingsgroep die volgens Ron Paul nauwe banden heeft met Iran. De sancties tegen Iran zullen het land in de armen van China drijven, zo verwacht Ron Paul. Dat land is volgens hem bereid met iedereen te handelen, in tegenstelling tot de Amerikanen die een mercantilische aanpak kiezen van bezetting en sancties.

    De ministers van Buitenlandse Zaken Clinton (VS) en Westerwelle (Duitsland) over Iran

    Ron Paul over de sancties tegen Iran, video uit april 2010

  • India wil Iraanse olie afrekenen met goud in plaats van US Dollar

    In het strategische schaakspel rondom Iran spelen veel verschillende factoren mee. Het nuclaire programma van Iran, de Iraanse olie, de Straat van Hormuz, de Amerikaanse dollar en goud lijken allemaal een belangrijke rol te spelen in dit conflict. Eerder vandaag werd bekend werd dat Europa een olie-embargo zal uitoefenen tegen Iran, waarin ook sancties zijn opgenomen tegen de Iraanse centrale bank. Die zal namelijk worden afgesloten van de financiële markten, waardoor de export van olie voor Iran verder bemoeilijkt wordt. Even later werd ook duidelijk dat Europa de handel in goud met Iran zal blokkeren (zowel export als import), waaruit maar weer eens blijkt dat goud meer is dan zomaar een reserve of een reliek uit het verleden.

    Olie voor goud

    Ondertussen zag Iran deze bui al zag hangen en nam het achter de schermen maatregelen om de negatieve gevolgen van het olie-embargo te minimalsieren. Zo lezen we op DEBKA file dat India vanaf nu haar olie-import uit Iran gaat afrekenen met goud in plaats van met Amerikaanse dollars. Dit bericht DEBKA file aan de hand van niet nader gespecificeerde bronnen uit Iran. Diezelfde bronnen spraken ook de verwachting uit dat China zich spoedig zal aansluiten bij het initiatief van India om Iraanse olie in goud af te rekenen. India en China zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor een dagelijkse import van 1 miljoen vaten olie uit Iran, ongeveer 40% van de totale Iraanse olie-export. Zowel China als India hebben sinds het uitbreken van de financiële crisis veel goud gehamsterd, waardoor ze deze strategische zet kunnen maken.

    Iran schuift Amerikaanse dollar opzij

    Door de olie met de twee grootste afnemers in goud af te laten rekenen slaat Iran twee vliegen in één klap. Ten eerste passeren ze op deze manier de Westerse sancties tegen de Iraanse centrale bank, omdat die sancties vooral effect hebben op de oliehandel in Amerikaanse dollars. Ten tweede weet Iran op deze manier de Amerikaanse dollar onder druk te zetten, door aan de wereld te laten zien dat olie letterlijk goud waard is. De Amerikaanse dollar is nog altijd de wereldreservemunt, maar we hebben in de afgelopen weken al diverse berichten geschreven over landen die hun onderlinge handel niet meer in Amerikaanse dollars willen afrekenen (Japan met China, China met Rusland, Rusland met Iran). Deze diversificatiestrategie zet de Amerikaanse dollar verder onder druk, want als er minder vraag naar deze valuta is in het inteationale handelsverkeer zal ook de waarde van de dollar afnemen.

    De maatregel van India om Iraanse olie in goud af te rekenen zal naar verwachting een positief effect hebben op de goudprijs en een negatief effect op de waarde van de Amerikaanse dollar. We zullen de US Dollar index en de goudprijs de komende dagen dus goed in de gaten houden, net als de olieprijs. India voert op jaarbasis voor $12 miljard aan Iraanse olie in, wat zich laat vertalen naar ongeveer 12% van de totale jaarlijkse olieconsumptie van India. Uitgedrukt in goud is $12 miljard overigens gelijk aan 7,27 miljoen troy ounce of 226 metrische ton, een aanzienlijke hoeveelheid. India zal de transacties met Iran uitvoeren via twee staatsbanken, namelijk de in Calcutta gelegen UCO Bank en de in Turkije gelegen 'Halk Bankasi' (Peoples Bank), de zevende grootste bank van Turkije.

    Iraanse olie-export (bron: Global Trade Atlas)

    India en Iran voerden vorige week al overleg

    Een delegatie uit India kwam vorige week al op bezoek in Teheran, de hoofdstad van Iran, om de betalingsopties in het licht van de toen nog dreigende Europese sancties te bespreken. De twee partijen brachten toen gezamenlijk een persverklaring naar buiten waarin ze kenbaar maakten de olie te zullen verrekenen in 50% yuan en 50% Indiase roepies. De mogelijkheid tot transactie met goud als betaalmiddel werd vakkundig stil gehouden door de onderhandelaars. India gaat net als China dus niet mee in de door Amerika en Europa gewenste sancties op Iran, integendeel. Ook Turkije maakte vorige week kenbaar het olie-embargo en de sancties tegen de Iraanse centrale bank niet te zullen steunen.

    Door het olie-embargo kan Iran geen nieuwe contracten meer afsluiten met Europese landen voor levering van olie, terwijl de nog lopende contracten per 1 juli nietig zullen worden verklaard. Zo lang Iran genoeg bondgenoten heeft in Azie is het maar beperkt van Europa afhankelijk voor haar olie-export. Voor de invoering van het olie-embargo exporteerde Iran ongeveer 20% van haar olie naar Europa, met name naar landen als Griekenland, Italië en Spanje.

    Iran heeft tevens een alteatief financieel mechanisme opgezet, waardoor het geen hinder ondervindt van de Westerse sancties bij haar olie-export naar Rusland en China. Volgens de bronnen van DEBKA file houden zowel de beleidsmakers in Moskou als in Beijing de werking van dit alteatieve betalingssysteem volstrekt geheim.

    Goud = geld

    Deze ontwikkelingen in het Midden-Oosten laten opnieuw zien dat goud prima gebruikt kan worden als alteatief voor geld. Daar komt nog eens bij dat goud zich niet laat tegenhouden door sancties en door een blokkade van het digitale betalingsverkeer. Eerder maakte de Libische kolonel Gaddafi nog dankbaar gebruik van de nationale goudreserve om de huurlingen te betalen, terwijl zijn bankrekeningen al lang bevroren waren door Europese en Amerikaanse banken.

    We zijn benieuwd hoe andere olieproducerende landen zullen reageren op deze zet van Iran, want we kunnen ons voorstellen dat ook die landen hun olie liever betaald zien in goud dan in ongedekte Amerikaanse dollars die elk jaar wat minder waard lijken te worden.

  • Amerikaanse banken willen afschrijven op 1 miljoen hypotheken

    Reuters berichtte eerder deze week dat Amerikaanse banken van plan zijn om ongeveer 1 miljoen Amerikaanse huiseigenaren tegemoet te komen door een gedeelte van hun hypotheeklening af te schrijven. Daarmee proberen de banken gehoor te geven aan de kritiek op de soms frauduleuze praktijken bij de hypotheekverstrekking. Vooral Bank of America zou zich hier schuldig aan hebben gemaakt (zoeken op Robosigning geeft meer informatie), maar ook veel andere grote hypotheekverstrekkers zoals J.P. Morgan Chase, Ally Financial/GMAC, Bank of America en Wells Fargo zouden in dit schandaal betrokken zijn. Nadat de fraudeleuze praktijken omtrent huisuitzettingen aan het licht kwamen durfden de banken geen huisuitzettingen meer te doen.

    Om de hypotheeknemers die moeite hebben met de betaling van hun hypotheeklasten tegemoet te komen en huisuitzetting te voorkomen besloten de banken gezamenlijk om met de klanten om tafel te zitten om tot een oplossing te komen. Naast de grote landelijke banken kwamen ook twee grote regionale Amerikaanse banken met het bericht dat ze geld opzij hadden gezet voor afschrijvingen op hypotheken, zo lezen we op Reuters.

    Afschrijvingen van in totaal $20 tot $25 miljard

    De regeling om de hypotheeklasten van huizenbezitters te verlichten zou bijna rond zijn, met als resultaat dat ongeveer 1 miljoen huizenbezitters een stevige korting krijgen op hun hypotheeksom. In totaal zouden de banken Bank of America Corp, Wells Fargo & Co, JPMorgan Chase & Co, Citigroup en Ally Financial Inc. gezamenlijk voor $20 tot $25 miljard opzij hebben gezet, wat zich laat vertalen naar een afschrijving van gmiddeld $20.000 tot $25.000 op elke hypotheek die onder de regeling valt. Door deze reductie gaan de maandlasten van de huizenbezitters wat omlaag, maar daaaast wordt ook het negatieve vermogen van veel huizenbezitters op deze manier verkleind of weggestreept.

    Uit sommige staten, zoals Califoie en New York, komen kritische geluiden op deze tegemoetkoming van de banken. De afschrijvingen zouden te klein zijn en zouden daarmee onvoldoende verlichting geven aan de hypotheeknemers, aldus de critici. Volgens de regering van Obama is deze deal met de banken een stap in de goede richting, omdat het huizenbezitters met betalingsproblemen wat meer lucht geeft. ''De afschrijvingen van in totaal $20 tot $25 miljard op de portefeuille van ongeveer 1 miljoen hypotheken heeft een substantieel effect op de huizenmarkt'', aldus Shaun Donovan van het Amerikaanse ministerie van vastgoed en stedelijke ontwikkeling.

    Huizenprijzen 30% lager vergeleken met 2007

    De huizenprijzen in Amerika zijn sinds de top in 2007 bereikt werd al met 30% gezakt, terwijl er nog steeds veel huizen op de markt komen. Volgens data van Corelogic rust op ongeveer 22% van alle Amerikaanse huizen een negatief vermogen (meer hypotheeklast dan waarde). Het totale negatieve vermogen in de Amerikaanse vastgoedmarkt zou vandaag de dag ongeveer $750 miljard groot zijn.

    Volgens Shaun Donovan is deze maatregel met afstand de grootste reductie van de schulden in deze financiële crisis en zullen veel gezinnen direct effect merken van de compensatieregeling.

    Beperkte impact

    De grootste hypotheekverstrekkers in de VS, de door de staat overeind gehouden Fannie Mae en Freddie Mac, zullen niet meedoen aan de afschrijvingen. De toezichthouders die deze twee hypotheekgiganten in de gaten houdt houdt een afschrijving op de hypotheekportefeuille tegen, omdat het dan in feite belastinggeld kost. Dat is volgens de toezichthouder in elk geval niet de goedkoopste optie. Toch zouden er binnen de Amerikaanse regering geluiden rond gaan dat ook Freddie en Fannie uiteindelijk niet onder afschrijvingen op hypotheken uitkomen. Op woensdag zetten democraten druk op de toezichthouder van Fannie en Freddy, de Federal Housing Finance Agency, om haar berekeningen te onderbouwen die suggereren dat afschrijven op hypotheken nu niet de beste optie is.

    De Federal Reserve heeft in een 26 pagina's tellend document kenbaar gemaakt dat het een actieve rol verwacht van de overheid om de huizenmarkt te stabiliseren. Dit rapport bevatte echter geen concrete voorstellen of plannen omtrent de hypotheekportefeuilles van Fannie Mae en Freddie Mac.

    Creatieve oplossingen

    De Obama regering zal volgens Shaun Donovan een actieve rol innemen om de huizenmarkt weer op de been te helpen. Zo zijn er voorstellen om koopwoningen om te zetten in huurwoningen in het  geval van een huisuitzetting. De regering zou ook zoeken naar een manier om de grote voorraad van onverkochte en leegstaande huizen te bestrijden. Er zijn plannen om deze huizen te bundelen in financiële producten en die te verkopen aan grote investeerders. Die moetne vervolgens proberen om op één of andere manier mensen in de huizen te krijgen die daarvoor huur willen betalen.

    Obama ziet ook een actieve rol voor de overheid weggelegd als het gaat om het scheppen van werkgelegenheid. Zo heeft Obama een 'Project Rebuild' plan opgenomen in haar grote banenprogramma. Dit project moet bouwvakkers aan het werk zetten, door ze leegstaande en verlaten huizen op te laten knappen. De centrale economische planning van de Obama regering mag wat kosten, want er zou $15 miljard gereserveerd zijn (omgerekend is dat $48 per Amerikaan) om leegstaande panden in heel Amerika weer op te lappen. Dit zou 200.000 banen moeten opleveren, aldus Shaun Donovan van het Amerikaanse ministerie van vastgoed en stedelijke ontwikkeling.

  • Mike Maloney te gast bij Capital Account op Russia Today

    Mike Maloney is al jaren actief in de goud- en zilvermarkt en heeft voor zijn boek Guide to Invest in Gold and Silver heel veel onderzoek gedaan naar de monetaire geschiedenis en de werking van ons huidige geldsysteem. Daarom is het interessant om zijn mening op de huidige economische ontwikkelingen te horen. Het programma Capital Account, gepresenteerd door Lauren Lyster, geeft een prettig tegengeluid aan de reguliere media in de VS, zoals FOX News, CBS, CNBC en dergelijke.

    Geld als schuld

    Mike Maloney legt in het programma uit (hij begint bij 3:45 in onderstaand videofragment) dat ons huidige geldsysteem is gebaseerd op het creëeren van schulden en dat de rente die daarop betaald moet worden niet gecreëerd wordt. Er is daardoor een alsmaar groeiende schuld nodig op elk niveau (individu, bedrijf, gemeente, overheid) om dit geldsysteem draaiende te houden. Zou iedereen stoppen met lenen en beginnen met het afbetalen van de schulden, dan zou er helemaal geen geld meer overblijven (monetaire deflatie). Volgens Maloney blijkt uit de monetaire geschiedenis dan ook keer op keer dat een op schulden gebaseerd geldsysteem eindigt, terwijl een geldsysteem op basis van 'degelijk geld' kan blijven bestaan. Toch moet daarbij worden opgemerkt dat ook 'degelijk geld', ondersteund door bijvoorbeeld een goudstandaard, kwetsbaar kan zijn voor economische crises. Waarschijnlijk bedoelt Mike Maloney met degelijk geld fysiek goud en zilver, dat altijd waarde behoudt, ook als het niet meer de status van wettig betaalmiddel heeft.

    De status quo

    Mike Maloney gaat verder door te stellen dat de status quo in onze economie is gebaseerd op onwetendheid, ook onder de hoger opgeleide bevolking. Maar heel weinig mensen snappen hoe het geldsysteem precies werkt en wat geld het eigenlijk is. Ook in de politiek is er weinig kennis over het werking van ons geldsysteem, met als gevolg dat er vaak niet de juiste maatregelen worden genomen in een economische crisis. Door nieuwe schulden te creëeren en mensen aan te moedigen om meer te lenen (kunstmatig lage rente) proberen we collectief de onvermijdelijke implosie voor ons uit te schuiven.

    Slaveij

    Ons geldsysteem heeft volgens Maloney veel weg van slaveij. De bankiers hebben het privilege om nieuw geld te creëeren en hebben daarmee heel veel macht in handen. Over al deze leningen moeten mensen rente afdragen aan de bank, geld dat alleen beschikbaar is als er nieuwe leningen worden afgesloten bij de banken. In feite zijn we dus volledig afhankelijk van de banken voor de werking van ons geldsysteem, terwijl het vooral de banken zijn die er goed aan verdienen. Maloney maakt de vergelijking met de Middeleeuwen, toen de kastelen van de landheren de grootste gebouwen waren. De grootste gebouwen vandaag de dag zijn die van de banken en verzekeraars.

    Occupy

    Toen Mike Maloney ging praten met verschillende mensen die actief zijn in de Occupy beweging viel het hem op dat veel mensen wel de grootste problemen met onze huidige maatschappij weten te benoemen, maar dat ze de vinger vaak niet op de zere plek kunnen leggen. Er komt al wel steeds meer aandacht voor de Federal Reserve en het geldsysteem, maar velen weten nog steeds niet precies hoe het geldsysteem in elkaar zit en hoe het de huidige crisis kan verklaren.

    Ongelijkheid

    Door banken het privilege te geven om geld uit te lenen en een centrale bank in staat te stellen om met de waarde van het geld te knoeien wordt er een inkomensongelijkheid gecreëerd. Wie dicht bij het proces van geldcreatie zit kan heel veel geld verdienen en dat er door de inflatie veel koopkracht verloren gaat bij de middenklasse en het lager opgeleide deel van de maatschappij. Een systeem gebaseerd op door de markt gekozen geld (goud en zilver), dat vrij is van schulden, levert volgens Maloney meer welvaart op voor de maatschappij als geheel. Het geld krijgt steeds meer koopkracht en het blijft ook altijd in circulatie, in tegenstelling tot geld dat als schuld in de economie komt en dat ooit weer afgelost moet worden.

    Doordat geld als schuld wordt gecreëerd is er altijd een zeer wankel evenwicht in de economie. Wordt er netto meer geleend dan afbetaald dan voelen we ons welvarend en geven mensen meer geld uit dan ze hebben. Ook maken ze dan soms verkeerde investeringen, met als gevolg dat ze teveel schulden aangaan en dat er bubbels kunnen ontstaan in de prijzen van vastgoed, aandelen of grondstoffen. Betalen mensen netto meer schulden af dan ze lenen, dan krimpt de geldhoeveelheid. Het gevolg daarvan is zichtbaar in minder bestedingen, een negatief eigen vermogen voor velen (doordat schulden blijven staan en het bezit in waarde daalt), een hogere werkloosheid en meer faillisementen.

    Elke 30 tot 40 jaar een nieuw geldsysteem

    In het onderzoek dat Mike Maloney deed voor zijn boek 'Guide to Invest in Gold and Silver' viel het hem op dat geldsystemen vaak maar een levensduur van 30 tot 40 jaar hebben en dat de meeste mensen zich daar niet eens bewust van zijn. In de 20e eeuw kenden we een aantal duidelijk te definiëren fasen. Voor de Eerste Wereldoorlog was er de klassieke goudstandaard, gevolgd door de goudwisselstandaard tussen WO I en II, het 'Bretton Woods' systeem met gouddekking via de Amerikaanse dollar tegen $35/oz van 1944 tot 1971 en tenslotte de ongedekte dollarstandaard sinds 1971. Een geldsysteem loopt op een gegeven moment tegen zijn beperkingen aan, omdat er zwakheden in zitten die steeds meer problemen veroorzaken. De klassieke goudstandaard was op een gegeven moment niet hanteerbaar, want toen de oorlog uitbrak was er snel meer geld nodig om soldaten te betalen en een wapenindustrie op te zetten om oorlog te voeren. De goudstandaard maakte dat onmogelijk en werd toen overboord gegooid. In 1971 verbrak Nixon de belofte om elke $35 op verzoek van het buitenland om te ruilen voor een troy ounce goud, omdat er steeds meer goud werd opgevraagd en Amerika al haar goud dreigde te verliezen.

    De volgende valutacrisis is wereldwijd

    Mike Maloney verwacht dat een crisis in de Amerikaanse dollar wereldwijd effect zal hebben, omdat 50% van alle dollars in circulatie buiten de VS liggen in de vorm van buitenlandse reserves. Als deze reserves waarde verliezen heeft iedereen een probleem. De dollar functioneert als wereldreservemunt en is daardoor de meest liquide reserve die overal gebruikt kan worden. Als dat wegvalt kan er veel instabiliteit komen, ook bij andere valuta.

    Wealth Cycles

    Doordat beleggers continu geld heen en weer schuiven tussen verschillende beleggingscategorieen (vastgoed, aandelen, obligaties, grondstoffen, edelmetaal, enz) en dat vaak in grote massa's tegelijk doen raken bepaalde activa overgewaardeerd ten opzichte van anderen. Maar doordat er tegelijkertijd zoveel geldgroei was leek het in de laatste decennia alsof alles in waarde steeg. Dit verbloemt het feit dat bepaalde beleggingen het toch veel slechter doen dan anderen. De activa die minder hard stijgen in prijs dan anderen dalen dus in waarde, omdat je er minder mee kunt kopen dan met die andere belegging. We hebben de gewoonte om de waarde van alle beleggingen uit te drukken in valuta, maar deze meetlat is er één die geen vaste waarde kent. Zo kunnen prijzen van iets stijgen, maar kan de waarde ervan dalen. Ook het omgekeerde is mogelijk. Als iets daalt in prijs kan de waarde ervan toch stijgen, simpelweg omdat andere dingen harder in prijs dalen.

    Door op het juiste moment in de juiste beleggingscategorie te zitten en er weer uit te stappen kan men volgens de theorie van Maloney enorm veel welvaart vergaren. Alle beleggingen zitten volgens hem gevangen in een bandbreedte, waarin ze niet eeuwig kunnen blijven stijgen in waarde maar altijd weer terugkeren naar een soort evenwicht.

    Eerst deflatie, dan hyperinflatie

    Mike Maloney verwacht eerst een grote deflatie, doordat er veel schulden afgebouwd moeten worden en veel beleggingen te ver in prijs zijn gestegen. De centrale banken zullen hier wereldwijd op reageren door veel nieuw geld in de economie te pompen. Dit gaat ten koste van de waarde van het geld, met als gevolg dat goud en zilver in prijs zullen stijgen en dus zullen corrigeren voor het waardeverlies van geld.

  • Amerikaanse huizenverkoop trekt aan, hoogste niveau sinds 11 maanden bereikt

    De National Association of Realtors maakte afgelopen vrijdag bekend dat de verkoop van bestaande woningen in december was toegenomen tot 5%, wat zich op jaarbasis vertaalt naar 4,61 miljoen verkochte woningen. In alle vier regio's waarin Amerika wordt verdeeld was een stijging in de huizenverkopen te zien. De uiteindelijke cijfers lagen iets beneden de verwachtingen van economen en analisten, maar de derde maand op rij van stijgende verkopen laat zien dat er weer enig herstel op de Amerikaanse huizenmarkt zichtbaar is.

    Officiële woningvoorraad krimpt, geen herstel bij nieuwbouw

    De officiële voorraad van onverkochte woningen zakte tegelijkertijd tot het laagste punt sinds maart 2005 en kwam uit op 2,38 miljoen stuks. Dat is goed voor 6,2 maanden aan voorraad, uitgaande van de laatste verkoopaantallen van december. Met een voorraad van 6,2 maanden is ook weer het laagste niveau sinds april 2006 bereikt. In november van 2011, een maand eerder dus, was de huizenvoorraad nog 7,2 maanden groot, afgezet tegen de verkoopaantallen van november. Volgens Reuters wordt een woningvoorraad van 6 maanden als ideaal gezien, een grotere voorraad zal de huizenprijzen verder onder druk zetten.

    Prijzen dalen verder

    De verkoopaantallen zijn natuurlijk maar de helft van het verhaal, want ook de prijzen spelen natuurlijk een rol in de cijfers. Hieruit bleek dat de mediaan van de huizenprijzen met 2,5% was gezakt ten opzichte van een jaar eerder, tot een niveau van $164.500. Over heel 2011 zakten de huizenprijzen in de VS met 3,9% tot een gemiddeld niveau van $166.100, het laagste prijspunt sinds 2002.

    Huizenmarkt VS nog lang niet gezond

    Er zit nog meer neerwaartse druk op de prijzen, want naar verwachting zullen er nog veel huisuitzettingen plaatsvinden in de komende maanden. Hierdoor komen er nog meer huizen op de markt, die vaak voor een zeer lage prijs in de markt worden gezet. Dat de huizenmarkt nog niet gezond is blijkt uit drie verschillende cijfers. Als eerste valt op dat van alle verkochte woningen in december maarliefst 32% afkomstig was van een huisuitzetting, wat aangeeft dat er voorlopig nog veel huizen op de markt zullen blijven komen en dat de algehele economie nog steeds niet optimaal functioneert.

    Ten tweede valt op dat de verkoop van nieuw gebouwde huizen nog helemaal niet aantrekt, zoals onderstaande afbeelding laat zien. Het aantal nieuwbouwwoningen dat in 2010 en 2011 verkocht werd is nog maar een kwart van het aantal verkochte nieuwbouwwoningen in 2004 en 2005, toen de huizenmarkt nog volop in bloei stond. Doordat er sinds de uitbraak van de crisis nog maar weinig vraag is naar nieuwbouw zijn ook veel goedbetaalde banen in de bouw komen te vervallen.

    Als derde punt moeten we opmerken dat er naast de genoemde woningvoorraad van 2,38 miljoen stuks ook nog een groot aantal woningen van de markt worden gehouden in een schaduwvoorraad. Deze voorraad telde in oktober van 2011 volgens Corelogic 1,6 miljoen huizen. De verborgen voorraad zal gaan concurreren met de verkoop van nieuwbouwwoningen, waardoor het plaatje er nog altijd vrij somber uitziet voor de Amerikaanse huizenmarkt. Veel goedbetaalde banen in de constructie zullen in de komende jaren immers niet meer terugkomen als de huizenmarkt in dit tempo uit het dal klimt. De verkoop van bestaande woningen kwam over heel 2011 uit op 4,26 miljoen stuks, een stijging van 1,7% ten opzichte van heel 2010.

    Het vierde, en misschien wel moeilijkste probleem op de Amerikaanse huizenmarkt is de onduidelijkheid die is ontstaan omtrent de eigendomsrechten, want die blijken niet zo makkelijk te traceren. Dat komt omdat veel hypotheken (eind 2010 waren het er ongeveer 66 miljoen) zijn afgesloten via MERS (Mortgage Electronic Registration System). Dit bedrijf, dat fungeert als een soort bewaarder voor hypotheekpapieren, werd in de jaren '90 in het leven geroepen door de voormalige CEO's van Fannie Mae, Freddie Mac, Indy Mac, Countrywide, Stewart Title Insurance en de American Land Title Association. Deze rijke en machtige personen legden met het MERS registratiesysteem het fundament voor ene ongecontroleerde groei aan derivatenproducten, zoals de mortgage-backed securities (MBS). De Amerikaanse wetgeving in de vijftig staten legt immers adminstrateive beperkingen op aan het doorverkopen van hypotheken, die via het MERS systeem omzeild konden worden. Via MERS konden de hypotheeknemer en verstrekker van elkaar worden ontkoppeld, waardoor de hypotheken herverpakt konden worden in financiële derivatenproducten die in verschillende soorten en maten weer werden doorverkocht aan beleggers wereldwijd. Onder andere pensioenfondsen, beleggingsfondsen en rijke investeerders hebben deze derivaten gekocht, ook omdat ze door de kredietbeoordelaars werden bestempeld als AAA. Dat kredietbeoordelaars door de verkopers van deze hypotheekderivaten werden betaald voor het geven van een hoge beoordeling werd jarenlang weggecijferd als een onbelangrijk detail.

    Hoe dan ook, door de crisis op de Amerikaanse huizenmarkt en de vele huisuitzettingen die het gevolg zijn van de economische crisis komen er steeds meer problemen aan het licht. In veel gevallen blijkt niet meer te traceren welke huizen bij welke hypotheken horen, waardoor de wettelijke bevoegdheid om huisuitzettingen te doen op losse schroven is komen te staan. De eigendomstitels bieden door de inmenging van MERS, en door diens onzorgvuldigheid in de verwerking van de documenten die horen bij de hypotheken en het onderpand, geen zekerheid meer. Daardoor blijven grote investeerders voorlopig weg van de Amerikaanse huizenmarkt en is ook het vertrouwen onder huizenbezitters en potentiële huizenkopers afgenomen.

    Stimulering door de Federal Reserve?

    Er gaan geruchten dat de Federal Reserve de Amerikaanse woningmarkt opnieuw wil ondersteunen door een nieuwe geldinjectie in de grote hypotheekverstrekkers Freddy Mac en Fannie Mae te stoppen, zodat die soepeler worden met het verstrekken van nieuwe hypotheken. Op dit moment worden er nog relatief veel (ongeveer 30%) hypotheekaanvragen geweigerd omdat banken hun risico willen verkleinen. Ook gaan er geruchten dat de Federal Reserve meer verpakte hypotheekleningen op haar balans wil stallen, zodat banken makkelijker hun hypotheken (en het risisco)  kunnen doorverkopen.

    Op Schwab.com kwamen we een paar interessante grafiek over de Amerikaanse huizenmarkt tegen. Die schetsten een duidelijk beeld van hoe de huizenmarkt er feitelijk voor staat.

    Geen herstel bij verkoop nieuwbouw woningen

    Housing Market Index suggereert krachtig herstel

    Woningbezit onder Amerikanen zakte de laatste jaren weer

    Huren inmiddels weer populairder dan kopen