Marketupdate

Auteur: Redactie

  • Amerikanen haalden dit jaar voor $132 miljard weg bij beleggingsfondsen

    Amerikaanse beleggers zijn steeds minder enthousiast over de aandelenmarkt, want de beleggingsfondsen die vooamelijk actief zijn op de aandelenmarkt zagen dit jaar in totaal voor $132 miljard uit hun portefeuille verdwijnen. Beleggers die aan het begin van dit jaar nog actief geld inlegden werden verderop in 2011 steeds negatiever over de aandelenmarkt en trokken dan ook steeds meer geld terug van hun beleggingsfonds. Vooral eind juli, toen de beurs een harde klap naar beneden maakte, wilden sommige beleggers opeens niets meer weten van aandelen. In een bijna onafgebroken serie van 33 uit 34 weken trokken beleggers in Amerika netto geld terug van hun beleggingsfonds. Onderstaande grafiek geeft de mutaties sinds begin 2010 weer.

    De uitstroom was groter dan in 2010, toen het jaarlijkse saldo op $98 miljard negatief uitkwam. Desondanks wist de Dow Jones index gedurende 2011 totnogtoe een klein rendement te halen van ongeveer 5%, beter dan het rendement op cash of staatsobligaties. Toch waren het juist die twee beleggingscategorieen waar beleggers hun geld parkeerden, vanwege de liquiditeit en de vermeende veiligheid van deze posities.

    Wekelijkse verandering in totale portefeuille van Amerikaanse aandelenfondsen

    Het wantrouwen in de aandelenmarkten heeft gevolgen voor de beleggingsfondsen, want die hebben maar een klein gedeelte van hun portefeuille in cash (zie onderstaande afbeelding). Een eerder artikel op Zero Hedge liet zien dat Amerikaanse aandelenfondsen historisch weinig liquiditeit aanhouden (eind 2010 nog maar iets meer dan 3%), waardoor ze geen grote uitstroom van kapitaal kunnen verwerken zonder daarbij ook aandelenposities te liquideren. Komt er in 2012 opnieuw een uitstroom van kapitaal bij de beleggingsfondsen, dan moeten deze relatief meer posities liquideren met als gevolg dalende koersen. Dit proces kan zichzelf verder versteken, zeker als ook volgend jaar het sentiment slecht blijft en de banken onder druk blijven staan door onzekerheid op de obligatiemarkten.

    Doordat beleggers steeds meer op zoek gaan naar defensieve beleggingen daalt de omloopsnelheid van het geld. Het gevolg daarvan is de door Beanke gevreesde deflatie en economische krimp. De Federal Reserve heeft de monetaire geldkraan al maximaal open gezet door de rente naar bijna 0% te brengen, maar ondanks het goedkope geld lopen beleggers nog steeds niet warm voor aandelen en kiezen ze liever voor obligaties en cashposities die gecorrigeerd voor inflatie bijna niets opleveren en vaak zelfs een negatief reëel rendement hebben.

    Percentage van portefeuille dat Amerikaanse aandelenfondsen als cash aanhouden. Weinig buffers om verdere uitstroom op te vangen vormen een risico bij aanhoudende uitstroom van kapitaal.

  • Wereldwijde jeugdwerkloosheid

    Hieronder staan de jeugdwerkloosheid gegevens van een aantal Europese landen. Bijna 50% van de jeugd in Griekenland en Spanje is werkloos maar ook Ierland zag sinds de crisis de werkloosheid onder de jeugd sterk stijgen. 

     
    Hoge jeugdwerkloosheid is niet alleen een Europese aangelegenheid. Ook de Verenigde Staten zagen de jeugdwerkloosheid sinds de crisis sterk stijgen. De jeugdwerkloosheid was voor  crisis tussen de 10% en 11% en is inmiddels 18,1%. Onder de Afro-Amerikaanse jongeren is zelfs 31% werkloos. Werkloosheid wordt in landen op verschillende manieren gemeten. Een volledig vergelijking is daarom moeilijk te maken. Wel laten vrijwel alle landen een sterke stijging in de jeugdwerkloosheid zien. 

    De hoge werkloosheid onder de jongere generaties zal niet zonder consequenties zijn. Veel jongeren lopen op deze manier broodnodige werkervaring mis wat gevolgen kan hebben voor een groot deel van de verdere carrière. Mensen met een werkloze periode hebben later een grotere kans op een lager salaris, zijn eerder geneigd de criminaliteit op te zoeken, hebben een lagere levensverwachting en meer kans op een hartaanval. 
     
    In het Midden-Oosten hebben de jongere generaties ook te maken met een hoge werkloosheid. De onrust en ontevredenheid onder deze generatie was tijdens de Arabische Lente één van de drijfveren achter de opstanden. Aangezien de Europese jeugdwerkloosheid vergelijkbaar, en in sommige gevallen zelfs een stuk hoger, is dan in deze Arabische landen rest de vraag wanneer de Europese (werkloze) jongeren van zich gaan laten horen. 

    Bron:
    Reuters 

     

  • FT Alphaville: “Presenting… the inaugural FT Alphaville awards”

     

    De laatste werkdag voor de kerst heeft voor wat betreft de humor van deze twee financiële commentatoren van FT Alphaville naar boven gehaald. Erg vermakelijk..

     

  • Strategy Metals Bulletin (55)

    Aims to update investors on developments in the world of strategy metals – crucial inputs to industry, defense and technology innovation

    Terence van der Hout – Gold&Discovery Fund

    Dec 18 – 24, 2011

    This week’s bulletin takes a look at China’s decision to exclude Baotou from the country’s approved list of exporting companies, we see political issues continuing at Lynas’ Malaysian separation plant, and Greenland profiling itself as a future mining country to Chinese investors.

    Baotou excluded from export list
    In October, China announced it would suspend production at the world’s largest rare earth mine, Baiyun Obo, at Baotou. As explained in SMB50, the mine produces 60% of the world’s rare earths (of the lighter sort), and I considered the falling away of a few months’ production a nuisance, indirectly aimed at raising the export (FOB) prices. On Monday, the story received a serious follow-up with the announcement that Baotou will be excluded from the Chinese Ministry of Commerce's list of 11 approved exporters for next year, citing environmental conces.

    Currently, Baotou has the highest quota for export, and if I use Gareth Hatch’s figures and select all the companies that are linked to Baotou, we are talking about a loss of 25.8% of the amount of rare earths currently available for export to the west, or 7,800 tons. So is this a bad thing? Well, an Aussie newspaper has cited industry insiders as saying the “lost exports from Baotou could lead to acute supply constraints and potentially prompt a surge in rare earth prices, mirroring a similar spike when China banned exports to Japan last year over a diplomatic row”.

    For sure, if China is seeking to maintain current export quota levels, the remaining Chinese production capacity would need to fill the gap. We know a number of Chinese operations have been closed, and we also know that China is aiming for an annual production of roughly 90,000 tons moving forward. If for 2012 we take away all of Baotou’s production from the quotas, there would be roughly 18,000 tons left from other operations to ensure current export quotas are filled. These operations would collectively almost need to double production from current levels to achieve this goal. And REO will remain available to weste manufacturers at current levels only if China is willing to cede all of this added production for export.

    Although these calculations are fairly crude for lack of a more accurate insight, even with a higher margin of error it becomes very clear that export quotas for next year will be substantially lower, should China follow up on these statements. We may not immediately notice the effects, given the economic state of Europe, the USA and Japan, but should policies become focused on providing more liquidity to the markets, we should find production in various sectors using rare earths pick up again, and cause renewed serious shortages in REE supply chains. Things may heat up again, with good chance of a repeat of rising prices, recycling and re-engineering efforts on the part of the manufacturers, hoarding, moon-mining stories and other forms of misinformation that will keep the media happy and the general public confused.

    Lynas update
    Lynas is insisting they will start processing rare earths at their Malaysian separation plant during the course of 2012, in spite of increasing resistance at grass roots level protesting against the hazards of radioactivity at the site and its surroundings.

    As we discussed in a previous bulletin, Malaysia has a REE-radioactivity trauma thanks to Mitsubishi’s gross neglect during exploitation of their REE refinery in the nineties. Local birth defects and leukemia were allegedly linked to their operations. This has caused an understandably deeply rooted suspicion of similar current initiatives in the country, however much standards have improved since then.

    However, in the run-up to the elections expected next year, the Lynas-issue has become politicized to the highest levels. Under pressure from regional politicians, Malaysia’s inteational trade and industry minister came out in public opposition to Lynas, reprimanding the company for  releasing completion dates for their separation plant that pre-empted the Govement’s approval process. The minister was further cited as saying  “The absence of any meaningful consultation prior to the construction of the rare earth plant is unacceptable.”

    As we leaed from the IAEA representative in Hong Kong, the problem that Lynas have is not technical. It is assumed their plant complies to the highest environmental levels. The problem is social engagement, and the failure to address this sufficiently has politicized the issue to unnecessary levels. Given the history of REE production in Malaysia, social anxiety should certainly have been one of the major criteria for selecting the site for Lynas’ separation plant. And if it was taken into consideration, social engagement should have been a prime focus of activities from the outset. Even after eruption of the protests, Lynas would have been better suited to maintain a very low profile, instead of raising expectations about their production schedule.

    Greenland presents itself
    After wresting political autonomy from Denmark a few years ago, Greenland govement officials have recently gone on a road show to attract investors for their vast untapped natural resources, and the main focus is China. Mr. Berthelsen, Greenland's minister of Industry and Mineral Resources, led a delegation of Greenlanders to the China Inteational Mining Conference in November in search of Chinese mining companies willing to invest. The minister said his goal is to change Greenland into a land of mining resources. The govement hopes to see five or six mature projects for extracting iron, zinc and rare earths under way within five years.

    Greenland is particularly looking for proceeds from mining in terms of infrastructure. Although the additional employment opportunities would also be welcomed, the inhabitants are largely fisherman and hunters, not destined for lives hauling rocks. Thus, importing Chinese labour would not present a large problem, further lowering the hurdle for Chinese companies.

    Another positive development accommodative of REE mining in Greenland has been the govement’s recent inclusion of radioactive materials in rights to apply for exploitation licenses. Mining of substantial volumes of uranium is currently still forbidden, and the regulation change allows companies holding deposits containing uranium as a by-product (notably Australian company Greenland Minerals) to apply for an exploitation license.

    Besides Greenland Minerals, which holds the largest rare earth resource outside of China, another company active in Greenland is fellow Australian company Ram Resources, exploring a deposit with large historic niobium and tantalum potential. Ram Resources is in early exploration phase. A third company exploring in Greenland is Hudson Resources. Hudson have changed from a diamond discoverer to a REE explorer when the REE market set fire last year. They have a light rare earth deposit of respectable size.

    The opening up of Greenland presents a once-in-a-lifetime opportunity for resource-starved China to gain access to the Arctic, and it would surprise me greatly if Chinese investors failed to answer the minister’s call.

    Twitter: @GoldDiscFund
    www.gdfund.com

     
    Disclaimer: The author is a researcher for the Gold&Discovery Fund, and neither he nor the Gold&Discovery Fund has commercial ties to, or shares in, the companies reviewed, unless explicitly stated in the text. The information in this bulletin is the author’s independent opinion of developments in markets and at companies, and hence may contain factual errors, and may not reflect the opinions of the Gold&Discovery Fund. The content of this bulletin is not intended as an investment recommendation.

    Copyright: The information in this bulletin can be forwarded, cited or used otherwise, but only within the context as intended by the author, and with complete reference to the source.

  • MF Global schond eigendomsrechten van haar klanten

    MF Global, een grote broker in Amerika, werd begin november failliet verklaard. Het bedrijf, dat onder leiding stond van voormalig Goldman Sachs topman Jon Corzine, ging ten onder aan een onrechtmatige gok op de Europese obligatiemarkten. Onrechtmatig, omdat Corzine de bezittingen van haar klanten inlegde als onderpand voor zijn speculatieve avontuur in Europa. Over de ruggen van klanten probeerde MF Global voor eigen rekening winst te halen uit de deal, maar de werkelijkheid liep anders. Door de dalende koersen van de de Europese obligaties kon Jon Corzine niet meer aan zijn verplichtingen voldoen. Hij liet zijn klanten opdraaien voor de verliezen, door geld van hun beleggingsrekeningen weg te sluizen. De Financial Industry Regulatory Authority (FIRA) kreeg argwaan en eiste van MF Global openheid van zaken. Vervolgens gleed het bedrijf in een paar dagen naar de afgrond.

    De misdadige praktijken van Jon Corzine strekken nog verder, zoals Ann Bahardt uitlegt op haar eigen blog. Voor wie de naam Ann Bahardt niet bekend in de oren klinkt, zie hier ons eerdere bericht over deze kwestie (aanrader!). Niet alleen werden de rekeningen van de klanten van MF Global geplunderd (terwijl deze ten alle tijde strict gescheiden horen te zijn van de rekeningen van het bedrijf zelf), ook werden er fysieke eigendommen geconfisqueerd die volledig op naam stonden van de klanten.

    Zo schrijft Ann Bahardt op haar blog dat klanten van MF Global ook de goud- en zilverbaren heeft verkocht die op naam stonden van klanten van MF Global. De klanten waren voor 100% eigenaar van de goud- en zilverbaren en kregen van MF Global ook de serienummers toegewezen van het goud en zilver. Ook het feit dat de klanten opslagkosten betaalden voor deze goud- en zilverbaren liet er geen enkele onduidelijkheid over bestaan dat het fysieke metaal ook daadwerkelijk door MF Global werd opgeslagen en dat de klanten het de volledige eigendomsrecht hadden op het goud en zilver in de kluizen.

    MF Global confisqueerde goud- en zilverbaren van klanten

    Ook deze klanten zijn, zoals onlangs duidelijk werd, hun kostbare bezittingen kwijt. De goud- en zilverbaren, die klanten om diverse redenen lieten opslaan in de kluis van MF Global, zijn verdwenen in het grote financiële gat dat Jon Corzine met zijn mislukte gok heeft achtergelaten. Het goud en zilver werd simpelweg ontvreemd van klanten, een vorm van pure diefstal. Het is vergelijkbaar met een situatie waarin u of ik kostbare spullen laat opslaan bij een opslagbedrijf, dit bedrijf vervolgens om wat voor reden dan ook failliet gaat en daarbij uw of mijn spullen in beslag neemt om de schuldeisers te kunnen betalen. U kunt dan wel aantonen dat de spullen in de opslagloods van het bedrijf uw persoonlijke eigendommen zijn, maar u zult ze niet meer terugzien.

    We zullen de afwikkeling van het faillisement van MF Global goed in de gaten houden, want het geeft een waarschuwing voor wat er mogelijk staat te gebeuren als een volgende broker of bank omvalt. Als de eigendomsrechten van de klanten van MF Global niet in ere hersteld worden (en klanten al hun bezittingen terugkrijgen) kan immers niemand meer de veiligheid van de bezittingen in een bank of broker garanderen. Als het aan Ann Bahardt ligt moeten spaarders en beleggers zich nu ook zorgen gaan maken om hun spaartegoeden, want zelfs die zijn volgens haar niet meer onder alle omstandigheden te garanderen. Bahardt wijst op ons fractionele banksysteem, dat gebaseerd is op het veelvuldig uitlenen van spaargelden. Men kan het een piramidespel noemen, maar het is in onze modee maatschappij de gelegaliseerde praktijk waar banken van dag tot dag op kunnen vertrouwen.

    Ann Bahardt heeft nog meer te melden op haar blog. Zo valt haar op dat MF Global is aangemerkt als een 'securities dealer', terwijl het bedrijf eigenlijk een 'commodity brokerage' is. Waarom is dit verschil van belang? Omdat de regels voor faillisementsafwikkeling in de V.S. aangeven dat in de faillisementsafwikkeling van een 'securities dealer' ook de middelen van de klanten opgeëist kunnen worden, in tegenstelling tot de 'securities dealer'. Aan de ontvangende kant van de lijn in het MF Global schandaal staan partijen die de deals met Jon Corzine hebben afgesloten, waarvan J.P. Morgan er één is. Deze zakenbank mag dus haar hand ophouden bij MF Global, om vervolgens de bezittingen te ontvangen die eigenlijk toebehoorden aan de klanten van MF Global en die nooit ten prooi hadden mogen vallen aan de frauduleuze praktijken van Corzine.

    Ann Bahardt op Schiff Radio

  • “Amerikaans congres doet naast handel met voorkennis óók aan verkoop informatie”

    Halverwege november 2011 brachten we de zeer opmerkelijke reportage van het Amerikaanse actualiteitenprogramma “60 Minutes” waarin aan het licht werd gebracht dat Amerikaanse congresleden tot in de hoogste rangen van de Republikeinse en Democratische partij handelen met voorkennis en veel geld verdienen. Zij verlaten Washington DC met aanzienlijk meer vermogen dan dat zij er arriveerden. In de reportage van “60 Minutes” bleef het bij handel voor eigen rekening, maar dat is niet het enige waaraan de Amerikaanse politiek verdiend.

    In het volgende interview (via Business Insider) op CNN gaat Henry Blodget in op de manier waarop Amerikaanse congresleden beursgevoelige informatie die zij via hun politieke werk bezitten, “verkopen” aan hedge fonds managers. Die fondsbeheerders zijn “zeer geïnteresseerd” hoe er op Capital Hill gedacht wordt en willen eigenlijk weten hoe bepaalde wetgeving – wetgeving die de congresleden en senatoren aan het schrijven zijn – zal uitpakken. Immers, daar kan geld aan verdiend worden.

    Anders gezegd, de politici krabben de rug van o.a. hedge fund managers, en vertegenwoordigers van financiële partijen krabben de rug van politici op de momenten dat het politici uitkomt. Zoals bijvoorbeeld tijdens hun herverkiezingscampagne of nog directer, zij betalen voor een afspraak. De score van de politiek in de financiële handel is vervolgens niet heel verrassend: uit onderzoek is gebleken dat congresleden de rendementen van financiële markten verslaan met 6% en senatoren met 10%.

  • Crisis in beeld en grafiek (21/12/11)

    De Russen maken er geen geheim van dat ze hun goudvoorraden laten toenemen. De Russen kochten in de maand november opnieuw 100,000 ounces goud en zijn nu in het bezit van 28,1 miljoen ounces goud (ongeveer 796 ton). Sinds het begin van 2008 verdubbelde Rusland haar goudreserves.

     
    De toename van de Russische goudreserves is in lijn met langetermijnvisie van het land waarin ze probeert haar valutareserves te diversifiëren. Binnen deze visie is steeds minder plek voor Amerikaanse staatsobligaties.

     
    In de dagelijkse kost van gisteren plaatsten we al een grafiek waarin te zien is dat de republikeinse presidentskandidaat Ron Paul de leiding heeft genomen in de peilingen voor de “primaries” in de Amerikaanse staat Iowa. De “primaries”in Iowa is de eerste van een reeks voorverkiezingen om de presidentskandidaat te kiezen. De democratische presidentskandidaat is duidelijk, dat wordt de zittende president Barack Obama. Bij de republikeinen heerst de afgelopen maanden een verwoede strijd tussen de verschillende kandidaten en is er al sprake geweest van verschillende “front-runners”. 
     
    Zoals op de onderstaande grafiek te zien is begon Mitt Romney als favoriet en namen achtereenvolgens Rick Perry, Herman Cain en Newt Gingrich het stokje over. Deze heren hebben, met uitzondering van Romney, te maken gehad met een hoge piek in populariteit, gevolgd door een diep dal. Romney blijft enigszins constant in de peilingen en Ron Paul stijgt de afgelopen maanden gestaag in de peilingen. De “primaries” vinden plaats op 3 januari 2012 en de winnaar zal, zo leert de geschiedenis, kunnen meeliften op de grote publiciteit van het “evenement”. De winnaars van de “primaries” werden, als de “primaries” van de democraten en republikeinen bij elkaar worden opgeteld en herverkiezing buiten beschouwing wordt gelaten, in acht van de vijftien gevallen de uiteindelijke presidentskandidaat.

    Voor een interessant optreden van Ron Paul bij Jay Leno verwijs ik u naar de Dagelijkse kost van vandaag (filmpje is helemaal onderaan te vinden). 

    Bronnen:
    Ritholtz

     

     
     

  • Nieuw ESM noodfonds voor Europa krijgt bijzondere immuniteit (video)

    Het ESM noodfonds zal vanaf 2013 in werking worden gesteld en moet het huidige EFSF en het minder bekende EFSM noodfonds opvolgen. Alle eurolanden zullen lid worden van het ESM en moeten daarvoor geld inleggen in een pot die in eerste instantie maximaal €700 miljard groot zal zijn. Het nieuwe noodfonds zal nauw samenwerken met het IMF en kan ingrijpen zodra een land met ESM lidmaatschap in de financiële problemen dreigt te komen.

    Het nieuwe ESM noodfonds moet meer slagkracht hebben dan het EFSF, waarvoor onconventionele maatregelen in het verdrag werden opgenomen. Zo lezen we in artikel 27 van het ESM verdrag dat de eigendommen van het ESM volledig immuun zijn voor elke vorm van gerechtelijke procedure, tenzij het ESM zelf besluit afstand te nemen van deze immuniteit. Ook zijn de eigendommen en de financiering van het ESM, ongeacht waar ze zich bevinden en wie er zicht op houdt, immuun voor confiscatie, doorzoeking of onteigening. Ook kan het ESM, ongeacht de vereisten die daarvoor gelden, een licentie krijgen om krediet te verstrekken. Volgens artikel 30 van het ESM zullen verschillende personen binnen het ESM een status van legale ondschendbaarheid krijgen ten aanzien van de acties die zij verrichten vanuit hun officiële functie binnen het ESM. Ook genieten zij onschendbaarheid in hun officiële papieren en documenten, waardoor niemand het ESM kan verplichten om openheid van zaken te geven over bepaalde intee documenten.

    In artikel 31 lezen we dat de bezittingen, inkomsten en transacties van het ESM ook vrij zijn van enige vorm van directe belasting. Voor het opbrengen van de indirecte belastingen moeten de leden van het ESM (de lidstaten van de Eurozone) zorgen. Een ander opvallend gegeven is dat het ESM naar eigen inzicht de maximale capaciteit van haar noodfonds kan verhogen, door middel van uitgifte van nieuwe obligaties die aangekocht moeten worden door de leden van het ESM middels een vooral vastgestelde verdeelsleutel. De leden van het ESM zijn vervolgens verplicht om het benodigde geld in te brengen in het nieuwe noodfonds, waarvoor ze maximaal zeven dagen de tijd krijgen volgens artikel 9 van het verdrag.

    Zelfs overheden zijn volgens het verdrag niet in staat de acties van het ESM ter discussie te stellen. Wel kunnen ze als lid van het ESM een stem uitbrengen, maar als een meerderheid van tenminste 80% van de leden een bepaald besluit neemt wordt het voor een land erg moeilijk om daar onderuit te komen. Onderstaande video vat het verhaal samen, maar wie zelf in de feiten wil duiken kan ook het complete 55 pagina's tellende document zelf inzien (klik hier voor PDF). De online versie van het document is ook onderaan dit bericht te vinden.

    Al met al lijkt het er dus op dat Europa de weg van de fiscale unie kiest, een weg die blijkbaar alleen succesvol bewandeld kan worden als er hier en daar wat democratische besluitvorming en toezicht wordt uitgeschakeld. De Nederlandse bijdrage aan het ESM noodfonds is in eerste instantie €40 miljard groot. Voor de bijdrage die de overige leden van het ESM moeten maken; onder de video staat het overzicht (afkomstig uit de bijlages van het verdrag).

    Bovenstaande video vat de buitengewone bevoegdheden en rechten van het ESM samen

    De totale bijdrage van de verschillende landen uit de Eurozone aan het ESM noodfonds

    Esm Treaty En

  • Ierse minister van financiën wil herziening Ierse schuld

    De Ierse minister van financiën, Brian Hayes, zei afgelopen zondag in een interview met de Sunday Business Post dat een significante verlaging van de Ierse schuld noodzakelijk isvoor het slagen van een referendum over een nieuw Europees verdrag. In dit nieuwe verdrag zullen de eurozone lidstaten worden gebonden aan strengere fiscale regels. “Een referendum zal niet plaatsvinden zonder dat we een overeenkomst hebben over een substantiële herschikking van de Ierse schuld. Er moet een overeenkomst zijn voordat we de vraag voorleggen aan de Ierse bevolking en dit wordt langzamerhand duidelijk bij de EU, wat onze positie versterkt” stelde Hayes. 

     
    De Ierse overheid wacht totdat ze het volledige nieuwe uitgewerkte verdrag hebben, voordat ze beslissen over het houden van een referendum. De Europese Unie zei afgelopen vrijdag dat als 9 lidstaten van de eurozone het nieuwe verdrag ondertekenen het van kracht zal zijn. Het zou dan ook kunnen dat een Iers akkoord niet nodig is voor de totstandkoming van het verdrag. Desalniettemin zou een Iers “nee” voor zowel Brussel als Dublin problemen opleveren. Dit zou het idee van een verdeeld Europa (nog) groter maken en de Ierse toewijding tot de euro in twijfel trekken. Met alle gevolgen van dien. 
     
    De Ieren proberen door enigszins te dreigen met de eventualiteit van een Iers “nee” de Europese Unie onder druk te zetten om de Ierse schuld te herzien. Eerder klopten de Ieren al aan bij de ECB, EU en het IMF om hun schuldenlast te verlichten. De Ierse overheid is niet direct op zoek naar het kwijtschelden van schulden maar wil lagere rente en vooral langere looptijden. “We gaan onze schulden terugbetalen, dat is een hele belangrijke boodschap. Maar we willen een langere periode om de schulden terug te betalen zodat de economie weer kan aantrekken en onze economie met 2% a 3% kan groeien” zei Hayes. 

    Bron:
    Irish Times

  • China voert nieuwe importheffing op Amerikaanse auto’s in

    De maatregel heeft vooral een symbolische functie, want de importheffing zou alleen betrekking hebben op middelgrote en grote auto's die relatief weinig worden gekocht door de Chinezen. Volgens John Frisbie van de US-China Business Council had de Amerikaanse export van auto's naar China een waarde van $3,5 miljard in 2010 en naar schatting ongeveer $4,5 miljard dit jaar. De maatregel raakt vooral de 'Big Three' van Ford, Chrysler en General Motors, maar ook auto's van Cadillac, BMW en Mercedes die via Amerika naar China komen vallen onder de nieuwe importheffing. Door de importheffing kost een auto als de Jeep Grand Cherokee (zie plaatje onder bericht) nu omgerekend meer dan $85.000 in China, terwijl de auto op Amerikaans grondgebied voor $27.490 in de showroom mag staan, aldus de Sydney Moing Herald.

    China is van mening dat Amerika in 2008 en 2009 'illegale subsidies' heeft gegeven aan de auto-industrie. Daaaast beweert China dat de Amerikaanse autobouwers hun auto's goedkoper aanbieden in China dan in eigen land. De nieuwe importheffing die China heeft ingesteld kan ook worden gezien als een – weliswaar laat – antwoord op soortgelijke importheffingen die Amerika in 2009 invoerde op autobanden uit China.

    De twee grootmachten hebben elkaar al vaker beticht van protectionistische maatregelen. Zo zou China de import van kippenvlees uit Amerika extra belasten, terwijl Amerika op haar beurt China aanviel op het 'dumpen' van goedkope zonnepanelen op de Amerikaanse markt. In augustus ging Solyndra failliet, een Amerikaanse fabrikant van zonnepanelen. Solyndra was het stokpaardje van het Amerikaanse ministerie van energie, want de overheid had het bedrijf al een flinke impuls gegeven door $535 miljoen aan belastinggeld aan het bedrijf uit te lenen. Met het faillisement van Solyndra, dat op verkapte overheidssteun teerde, gingen ook tegelijk 1.100 arbeidsplaatsen verloren.

    Amerika heeft China meerdere malen beschuldigd van het kunstmatig goedkoop houden van haar munt, terwijl de cijfers laten zien dat China al in 2005 haar vaste wisselkoers van 8,28 yuan per dollar heeft losgelaten. Sindsdien is de Chinese yuan al 23,37% duurder geworden ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Direct na het uitbreken van de grote crisis in 2008 heeft China even de wisselkoers vast gehouden, maar in 2010 begon de koers al verder te dalen.

    Grafiek via Indexmundi

    De frustratie van China is dan ook te begrijpen, zeker als je bedenkt dat de centrale bank van Amerika ook al sinds 2009 het monetaire gaspedaal maximaal indrukt met een rentetarief van 0 tot 0,25 procent (zie grafiek) en met verschillende actieve stimuleringsmaatregelen zoals QE1 en QE2 veel nieuwe dollars in de economie heeft geholpen. Dit heeft de waarde van de Amerikaanse dollar sterk ondermijnd, al zul je dat aan de hand van onderlinge wisselkoersen tussen valuta niet snel opmerken. Toch hebben beleggers nu 2x zoveel dollars nodig als in 2009 om dezelfde hoeveelheid goud te kopen, het edelmetaal dat niet bijgedrukt kan worden en dat geen 'counterparty risk' kent.

    Grafiek via TradingEconomics

    De strijd die verschillende machtsblokken voeren om hun eigen economie te ondersteunen is in feite een race naar de bodem. De devaulaties, importheffingen en protectionistische maatregelen van één land kunnen kortstondig een impuls geven aan de eigen economie, maar gaan ook direct te koste van economische groei en werkgelegenheid in andere landen. Door gepaste tegenzetten van andere landen valt het voordeeltje al snel weg en krijgt de consument de rekening gepresenteerd in de vorm van een zwakke valuta met minder koopkracht, duurdere importproducten door de invoerheffingen en mogelijk een teruggang in innovatie doordat bedrijven inteationaal minder met elkaar zullen samenwerken.

  • Vijftig statistieken die herstel Amerikaanse economie in twijfel trekken

    De volgende lijst van 50 diverse statistieken, samengesteld door The Economic Collapse Blog, maken in elk geval duidelijk dat Amerika nog steeds in een diepe crisis verkeert. Vooral werklozen komen in een steeds dieper gat terecht, maar er zijn ook steeds meer werkende Amerikanen die moeite hebben om rond te komen. Door diverse stimuleringsmaatregelen van de overheid is de staatsschuld behoorlijk opgelopen, maar dat kon niet voorkomen dat er inmiddels 46,3 miljoen Amerikanen gebruik moeten maken van voedselbonnen.

    Volgens The Economic Collapse Blog zijn de meeste problemen in de economie in de ke te herleiden tot een niet meer functionerend geldsysteem, waar de Federal Reserve ook een grote rol in heeft gespeeld. Het huidige geldsysteem dat is gebaseerd op het stapelen van schulden is vastgelopen, waardoor de Westerse wereld een solvabiliteitsprobleem heeft dat simpelweg niet op te lossen is met alleen meer liquiditeit van de centrale banken. De behoefte aan een nieuw geldsysteem dat niet gebaseerd is op schulden stapelen is nodig, en daarvoor moet de Amerikaanse centrale bank volgens het Economic Collapse Blog worden opgedoekt.

    De volgende 50 statistieken zijn van toepassing op de situatie in Amerika, maar sommige daarvan laten zich ook vertalen naar ons land. Zo kunnen in Nederland steeds meer mensen hun energierekening niet meer betalen, is het steeds drukker bij de voedselbanken en wordt het steeds moeilijker om een woning te verkopen.

    Terug naar de situtie in Amerika. Het lijstje van 50 statistieken ziet er als volgt uit (voor referenties ter onderbouwing van de gegeven cijfers verwijzen we naar het originele artikel op The Economic Collapse Blog).

    1. 48% van alle Amerikanen vallen in de categorie 'laag inkomen' of 'levend in armoede'.
    2. Ongeveer 57% van alle kinderen in de V.S. groeien op in een huishouden dat valt in de categorie 'laag inkomen' of 'levend in armoede'.
    3. Als het aantal Amerikanen dat actief op zoek is naar werk nu hetzelfde zou zijn als in 2007 zou de officiële werkloosheid, zoals die door de overheid wordt gerapporteerd, stijgen tot 11%.
    4. Een werkloze in de V.S. is op dit moment gemiddeld 40 weken werkloos. Een stijgend aantal weken werkloos maakt duidelijk dat de economie nog niet aantrekt en dat de 'instroom' van werklozen groter is dan de 'uitstroom'. In vorige crises als die van 1976 en 1984 was de duur van de werkloosheid gemiddeld niet hoger dan respectievelijk 21 en 25 weken.
    5. Een recent onderzoek toonde aan dat 77% van het midden- en kleinbedrijf in de V.S. niet van plan is nieuw personeel aan te nemen.
    6. Er zijn nu in totaal minder banen in de Amerikaanse economie dan in 2000, terwijl de totale populatie met 30 miljoen is toegenomen.
    7. Sinds december 2007 is het gemiddelde inkomen (in dit geval de mediaan) met 6,8% gezakt, rekening houdend met de officiële inflatie.
    8. Volgens het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics waren er in december 2006 16,6 miljoen mensen actief als zelfstandig ondeemer. Dat aantal is inmiddels gezakt tot 14,5 miljoen personen.
    9. Een Gallup peiling van eerder dit jaar bracht aan het licht dat één op de vijf Amerikanen van mening is dat ze werk doen beneden hun opleidingsniveau of met minder werkuren dan ze zouden willen.
    10. Volgens Paul Osterman voert ongeveer 20% van alle Amerikaanse volwassenen op dit moment werk uit dat een inkomen oplevert dat niet hoger is dan de officiële definitie van armoede.
    11. In 1980 kon minder dan 30% van alle banen in de V.S. worden beschouwd als laagbetaald werk, nu is dat meer dan 40% van de banen.
    12. In 1969 had 95% van alle Amerikaanse mannen in de leeftijdscategorie 25-54 jaar een baan, in juli van dit jaar was dat nog maar 81,2%.
    13. Een recent onderzoek toonde aan dat één op de drie Amerikanen niet in staat is hun hypotheek of huur voor de volgende maand te betalen als ze plotseling hun baan zouden verliezen.
    14. Volgens de Federal Reserve was de totale netto waarde van de Amerikaanse huishoudens alleen in het derde kwartaal van dit jaar al met 4,1% gezakt.
    15. Volgens een recente studie van het BlackRock Investment Institute is de verhouding tussen schulden in het huishouden en het inkomen momenteel 154%.
    16. Met het vertragen van de economie is ook het aantal bruiloften teruggevallen. In de afgelopen decennia (sinds 1960) is het aantal Amerikanen dat ouder is dan 18 en dat getrouwd is teruggevallen van 72 naar 51%.
    17. De U.S. Postal Service heeft in het afgelopen jaar een verlies geleden van $5 miljard
    18. In Stockton (Califoië) zijn de huizenprijzen vanaf de piek met 64% gezakt.
    19. Nevada heeft al 59 maanden op rij het hoogste aantal huisuitzettingen.
    20. De mediaan van een huis in Detroit is op dit moment slechts $6.000 (geen typefout, veel huizen staan daar leeg en verkrotten).
    21. Volgens het U.S. Census Bureau staat momenteel 18% van alle huizen in Florida leeg. Het aantal leegstaande huizen is 63% hoger dan tien jaar geleden.
    22. Het aantal nieuw gebouwde huizen in de V.S. zal binnenkort een all-time-low bereiken. Niet eerder ind e geschiedenis werden er zo weinig nieuwe huizen opgeleverd.
    23. Van alle Amerikaanse mannen in de leeftijd van 25 tot 34 jaar woont 19% thuis.
    24. De energierekening is de V.S. voor vijf jaar op rij sneller gestegen dan de officiële inflatie.
    25. Volgens het Bureau of Economic Analysis zijn de kosten voor gezondheidszorg in de V.S. gestegen van 9,5% van de persoonlijke consumptie in 1980 tot 16,3% nu.
    26. Uit onderzoek is gebleken dat ongeveer 41% van alle werkende Amerikanen moeite heeft om een rekening voor medische diensten te betalen of bezig is om schulden die daaruit zijn voortgekomen af te lossen.
    27. Eén op de zeven Amerikanen heeft tenminste tien creditcards in bezit.
    28. De V.S. geeft $4 uit aan goederen en diensten uit China voor elke $1 die Chinezen uitgeven aan goederen en diensten uit de V.S.
    29. Naar verwachting zal het handelstekort van de V.S. in 2011 uitkomen op $558,2 miljard.
    30. Volgens het Employee Benefit Research Institute heeft 46% van alle Amerikanen minder dan $10.000 opzij gezet voor hun oude dag en is er zelfs een groep van 29% die minder dan $1.000 heeft gespaard voor het pensioen.
    31. Eén op de zes Amerikaanse gepensioneerden leeft onder de armoedegrens.
    32. Volgens een recente studie is het gemiddelde salaris van de CEO van de grootste Amerikaanse bedrijven alleen in de afgelopen twaalf maanden al met 36,5% gestegen.
    33. De zes grootste banken in de VS zijn alleen maar groter geworden, want deze zes hadden in september 2011 gezamenlijk 39% meer bezittingen dan in september van het jaar 2006.
    34. De zes erfgenamen van Wal-Mart oprichter Sam Walton hebben gezamenlijk een netto waarde die gelijk is aan de 30% van de Amerikanen (dat zijn ongeveer 100 miljoen inwoners) met de laagste inkomens.
    35. Volgens een analyse van de data van het Census Bureau is de gemiddelde waarde van een huishouden van iemand die 65 jaar of ouder is gemiddeld 47x groter dan de waarde van het huishouden dat wordt geleid door iemand van 35 jaar of jonger.
    36. In Amerika heeft 37% van alle huishoudens onder leiding staan van iemand jonger dan 35 jaar een negatief vermogen.
    37. Het aantal Amerikanen dat in extreme armoede leeft is 6,7%, hoger dan het ooit is geweest in de tijd dat deze informatie wordt bijgehouden.
    38. Er zijn op dit moment 33% meer dakloze kinderen in de V.S. dan in 2007.
    39. Sinds 2007 is het aantal kinderen in Califoië dat leeft in armoede met 30% gestegen.
    40. Volgens het National Center for Children in Poverty leeft 36,4% van de kinderen in de staat Philadelphia in armoede. In Atlanta is het perentage 40,1%, en in Cleveland en Detroit leeft respectievelijk 52,6% en 53,6% van de kinderen in armoede.
    41. Eén op de zeven Amerikanen gebruikt momenteel voedselbonnen. Een kwart van alle kinderen is afhankelijk van de voedselbonnen.
    42. In 1980 waren de 'govement transfer payments' goed voor 11,7% van het totale inkomen. Inmiddels is dat gestegen tot meer dan 18% van het totale inkomen.
    43. 48,5% van alle Amerikanen leeft in een huishouden dat een vorm van overheidssubsidie krijgt. In 1983 was dat nog minder dan 30%.
    44. Overheidsuitgaven vertegenwoordigen momenteel 24% van het GDP. In 2011 was dat nog maar 18%.
    45. In het fiscale jaar 2011 had de Amerikaanse overheid een tekort van bijna $1.300 miljard. Dat was het derde jaar op rij waarin het overheidstekort meer dan $1.000 miljard was.
    46. Als Bill Gates al zijn vermogen aan de Amerikaanse overheid zou geven zou dat het tekort van 15 dagen kunnen afdekken.
    47. De Amerikaanse overheid heeft een officiële staatsschuld van meer dan $15.000 miljard. Toen Obama begon aan zijn presidentsschap was de staatsschuld ongeveer $10.600 miljard.
    48. Als de Amerikaanse overheid nu zou beginnen met het terugbetalen van de schuld met een tempo van $1 per seconde zou het nog 440.000 jaar duren voordatde hele staatsschuld was weggewerkt.
    49. De Amerikaanse staatsschuld neemt dagelijks met $4 miljard toe sinds de Obama regering aantrad.
    50. De regering van Obama heeft inmiddels meer schulden gemaakt dan alle voorgaande presidenten bij elkaar.

    Na al deze ellende sluiten we af met twee grappige cartoons die we hebben gevonden op het inteet.