Categorie: Economie

Economisch Nieuws

  • LIVE: ECB persconferentie om 14:30 (Update 2)

    Via de ECB:

     

    Update: de volledige tekst met de toelichting op het rentebesluit en in aansluiting daarop de motivering voor het beëindigen van het Securities Markets Program en de motivering voor het starten van een nieuw programma, het Outright Monetary Transactions (OMCs) waarbij de ECB (gesteriliseerd!) staatsobligaties zal gaan kopen op de secundaire markt.

    Eveneens via de ECB:

    Introductory statement to the press conference
    Mario Draghi, President of the ECB,
    Vítor Constâncio, Vice-President of the ECB,
    Frankfurt am Main, 6 September 2012

    Ladies and gentlemen, the Vice-President and I are very pleased to welcome you to our press conference. We will now report on the outcome of today’s meeting of the Goveing Council, which was also attended by the President of the Eurogroup, Prime Minister Juncker, and by the Commission Vice-President, Mr Rehn.

    Based on our regular economic and monetary analyses, we decided to keep the key ECB interest rates unchanged. Owing to high energy prices and increases in indirect taxes in some euro area countries, inflation rates are expected to remain above 2% throughout 2012, to fall below that level again in the course of next year and to remain in line with price stability over the policy-relevant horizon. Consistent with this picture, the underlying pace of monetary expansion remains subdued. Inflation expectations for the euro area economy continue to be firmly anchored in line with our aim of maintaining inflation rates below, but close to, 2% over the medium term. Economic growth in the euro area is expected to remain weak, with the ongoing tensions in financial markets and heightened uncertainty weighing on confidence and sentiment. A renewed intensification of financial market tensions would have the potential to affect the balance of risks for both growth and inflation.

    It is against this background that the Goveing Council today decided on the modalities for undertaking Outright Monetary Transactions (OMTs) in secondary markets for sovereign bonds in the euro area. As we said a month ago, we need to be in the position to safeguard the monetary policy transmission mechanism in all countries of the euro area. We aim to preserve the singleness of our monetary policy and to ensure the proper transmission of our policy stance to the real economy throughout the area. OMTs will enable us to address severe distortions in govement bond markets which originate from, in particular, unfounded fears on the part of investors of the reversibility of the euro. Hence, under appropriate conditions, we will have a fully effective backstop to avoid destructive scenarios with potentially severe challenges for price stability in the euro area. Let me repeat what I said last month: we act strictly within our mandate to maintain price stability over the medium term; we act independently in determining monetary policy; and the euro is irreversible.

    In order to restore confidence, policy-makers in the euro area need to push ahead with great determination with fiscal consolidation, structural reforms to enhance competitiveness and European institution-building. At the same time, govements must stand ready to activate the EFSF/ESM in the bond market when exceptional financial market circumstances and risks to financial stability exist – with strict and effective conditionality in line with the established guidelines. The adherence of govements to their commitments and the fulfilment by the EFSF/ESM of their role are necessary conditions for our outright transactions to be conducted and to be effective. Details of the Outright Monetary Transactions are described in a separate press release.

    Furthermore, the Goveing Council took decisions with a view to ensuring the availability of adequate collateral in Eurosystem refinancing operations. The details of these measures are also elaborated in a separate press release.

    Let me now explain our assessment in greater detail, starting with the economic analysis. Recently published statistics indicate that euro area real GDP contracted by 0.2%, quarter on quarter, in the second quarter of 2012, following zero growth in the previous quarter. Economic indicators point to continued weak economic activity in the remainder of 2012, in an environment of heightened uncertainty. Looking beyond the short term, we expect the euro area economy to recover only very gradually. The growth momentum is expected to remain dampened by the necessary process of balance sheet adjustment in the financial and non-financial sectors, the existence of high unemployment and an uneven global recovery.

    The September 2012 ECB staff macroeconomic projections for the euro area foresee annual real GDP growth in a range between -0.6% and -0.2% for 2012 and between -0.4% and 1.4% for 2013. Compared with the June 2012 Eurosystem staff macroeconomic projections, the ranges for 2012 and 2013 have been revised downwards.

    The risks surrounding the economic outlook for the euro area are assessed to be on the downside. They relate, in particular, to the tensions in several euro area financial markets and their potential spillover to the euro area real economy. These risks should be contained by effective action by all euro area policy-makers.

    Euro area annual HICP inflation was 2.6% in August 2012, according to Eurostat’s flash estimate, compared with 2.4% in the previous month. This increase is mainly due to renewed increases in euro-denominated energy prices. On the basis of current futures prices for oil, inflation rates could tu out somewhat higher than expected a few months ago, but they should decline to below 2% again in the course of next year. Over the policy-relevant horizon, in an environment of modest growth in the euro area and well-anchored long-term inflation expectations, underlying price pressures should remain moderate.

    The September 2012 ECB staff macroeconomic projections for the euro area foresee annual HICP inflation in a range between 2.4% and 2.6% for 2012 and between 1.3% and 2.5% for 2013. These projection ranges are somewhat higher than those contained in the June 2012 Eurosystem staff macroeconomic projections.

    Risks to the outlook for price developments continue to be broadly balanced over the medium term. Upside risks pertain to further increases in indirect taxes owing to the need for fiscal consolidation. The main downside risks relate to the impact of weaker than expected growth in the euro area, particularly resulting from a further intensification of financial market tensions, and its effects on the domestic components of inflation. If not contained by effective action by all euro area policy-makers, such intensification has the potential to affect the balance of risks on the downside.

    Tuing to the monetary analysis, the underlying pace of monetary expansion remained subdued. The annual growth rate of M3 increased to 3.8% in July 2012, up from 3.2% in June. The rise in M3 growth was mainly attributable to a higher preference for liquidity, as reflected in the further increase in the annual growth rate of the narrow monetary aggregate M1 to 4.5% in July, from 3.5% in June.

    The annual growth rate of loans to the private sector (adjusted for loan sales and securitisation) remained weak at 0.5% in July (after 0.3% in June). Annual growth in MFI loans to both non-financial corporations and households remained subdued, at -0.2% and 1.1% respectively (both adjusted for loan sales and securitisation). To a large extent, subdued loan growth reflects a weak outlook for GDP, heightened risk aversion and the ongoing adjustment in the balance sheets of households and enterprises, all of which weigh on credit demand. Furthermore, in a number of euro area countries, the segmentation of financial markets and capital constraints for banks continue to weigh on credit supply.

    Looking ahead, it is essential for banks to continue to strengthen their resilience where this is needed. The soundness of banks’ balance sheets will be a key factor in facilitating both an appropriate provision of credit to the economy and the normalisation of all funding channels.

    To sum up, the economic analysis indicates that price developments should remain in line with price stability over the medium term. A cross-check with the signals from the monetary analysis confirms this picture.

    Although good progress is being made, the need for structural and fiscal adjustment remains significant in many European countries. On the structural side, further swift and decisive product and labour market reforms are required across the euro area to improve competitiveness, increase adjustment capacities and achieve higher sustainable growth rates. These structural reforms will also complement and support fiscal consolidation and debt sustainability. On the fiscal front, it is crucial that govements undertake all measures necessary to achieve their targets for the current and coming years. In this respect, the expected rapid implementation of the fiscal compact should be a main element to help strengthen confidence in the soundness of public finances. Finally, pushing ahead with European institution-building with great determination is essential.

    We are now at your disposal for questions.

    De toelichting op het Outright Monetary Transactions (OMTs) programma (eveneens via de ECB):

    6 September 2012 – Technical features of Outright Monetary Transactions

    As announced on 2 August 2012, the Goveing Council of the European Central Bank (ECB) has today taken decisions on a number of technical features regarding the Eurosystem’s outright transactions in secondary sovereign bond markets that aim at safeguarding an appropriate monetary policy transmission and the singleness of the monetary policy. These will be known as Outright Monetary Transactions (OMTs) and will be conducted within the following framework:

    Conditionality
    A necessary condition for Outright Monetary Transactions is strict and effective conditionality attached to an appropriate European Financial Stability Facility/European Stability Mechanism (EFSF/ESM) programme. Such programmes can take the form of a full EFSF/ESM macroeconomic adjustment programme or a precautionary programme (Enhanced Conditions Credit Line), provided that they include the possibility of EFSF/ESM primary market purchases. The involvement of the IMF shall also be sought for the design of the country-specific conditionality and the monitoring of such a programme.

    The Goveing Council will consider Outright Monetary Transactions to the extent that they are warranted from a monetary policy perspective as long as programme conditionality is fully respected, and terminate them once their objectives are achieved or when there is non-compliance with the macroeconomic adjustment or precautionary programme.

    Following a thorough assessment, the Goveing Council will decide on the start, continuation and suspension of Outright Monetary Transactions in full discretion and acting in accordance with its monetary policy mandate.

    Coverage
    Outright Monetary Transactions will be considered for future cases of EFSF/ESM macroeconomic adjustment programmes or precautionary programmes as specified above. They may also be considered for Member States currently under a macroeconomic adjustment programme when they will be regaining bond market access.

    Transactions will be focused on the shorter part of the yield curve, and in particular on sovereign bonds with a maturity of between one and three years.

    No ex ante quantitative limits are set on the size of Outright Monetary Transactions.

    Creditor treatment
    The Eurosystem intends to clarify in the legal act conceing Outright Monetary Transactions that it accepts the same (pari passu) treatment as private or other creditors with respect to bonds issued by euro area countries and purchased by the Eurosystem through Outright Monetary Transactions, in accordance with the terms of such bonds.

    Sterilisation
    The liquidity created through Outright Monetary Transactions will be fully sterilised.

    Transparency
    Aggregate Outright Monetary Transaction holdings and their market values will be published on a weekly basis. Publication of the average duration of Outright Monetary Transaction holdings and the breakdown by country will take place on a monthly basis.

     

    Securities Markets Programme
    Following today’s decision on Outright Monetary Transactions, the Securities Markets Programme (SMP) is herewith terminated. The liquidity injected through the SMP will continue to be absorbed as in the past, and the existing securities in the SMP portfolio will be held to maturity.

  • Taxiritten 17% duurder geworden in New York City

    Volgens taxichauffeurs kost een gallon benzine (3,78 liter) in hartje New York al bijna $4,50, terwijl de gemiddelde prijs in Amerika op $3,77 per gallon ligt. De olieprijs is sinds de correctie van 2008 weer gestaag opgelopen en staat op het moment van schrijven op meer dan $96 per vat, ruim de helft meer dan in 2006. Ten opzichte van het jaar 2000 is de benzineprijs bijna verdubbeld, want toen betaalden Amerikanen gemiddeld nog maar $2 voor een gallon benzine.

    De gestegen brandstofkosten worden nu doorberekend aan de klanten, die in meerderheid begrip kunnen opbrengen voor de gestegen tarieven. Toeristen betalen nu $12,21 voor een rit van 4,5 kilometer door de stad, maar vinden het blijkbaar nog steeds de moeite waard. Teresa Henderson, een 64-jarige toerist uit Australië, zegt dat het bedrag de moeite waard is: ''Een taxirit van 5 minuten staat gelijk aan drie kwartier lopen''. Als je op vakantie bent en toch al veel geld aan het uitgeven bent is zijn de kosten van een taxirit een druppel in de emmer, zo is haar redenering. Haar zus, Maria Webb, voegt eraan toe dat de taxichauffeurs wel een hoger tarief verdienen: ''Ze rijden door dit drukke verkeer en hebben te maken met waanzinnig hoge brandstofprijzen.'' (voor de context: in Nederland betalen we omgerekend naar dollars en gallons op het moment van schrijven bijna $9, het dubbele van het verhoogde tarief in New York City)

    Christopher Keating, een 42-jarige inwoner van New York, wordt vaker geconfronteerd met de tarieven van taxi's en komt tot een ander oordeel. Hij is van mening dat een geleidelijke prijsverhoging in meerdere stappen beter was geweest dan deze eenmalige verhoging van 17%. Een jaarlijkse prijsverhoging zou volgens hem beter zijn geweest om mensen te laten wennen aan de hogere kosten.

    De taxichauffeurs in New York hebben nog tot 30 september de tijd om hun meters opnieuw te calibreren en de vermelding van de tarieven op en in hun auto's aan te passen. Na een basistarief van $2,50 betalen klanten nu $0,50 in plaats van $0,40 per afgelegde 1/5 mijl. Het vaste tarief voor een rit van het John F. Kennedy vliegveld naar Manhattan stijgt van $45 naar $52.

    De verhoging van de tarieven kwam voor sommige mensen als een verrassing. Zo schrijft Toronto Sun over een taxichauffeur die een Ghanese immigrant oppikte bij het vliegveld. Toen hem duidelijk werd gemaakt dat de tarieven waren verhoogd van $45 naar $52 dacht hij dat de taxichauffeur hem probeerde op te lichten.

    De hogere brandstofkosten worden uiteraard grotendeels verklaard door de stijging van de olieprijs. Of deze stijging volledig toe te schrijven zijn aan de onrust in het Midden-Oosten en de boycot van Iran is moeilijk te zeggen, maar het zal zeker invloed hebben. Ook het soepele monetaire beleid van de Amerikaanse centrale bank draagt bij aan hogere grondstofprijzen.

    Bron: Toronto Sun

    Taxirit in New York City is 17% duurder geworden (Foto afkomstig van Reuters)

  • Werkloosheid Griekenland stijgt bijna één procentpunt in juni

    Op Zero Hedge worden de werkloosheidscijfers van Griekenland tot leven gebracht, want onderstaande grafiek laat in één oogopslag zien hoe snel de situatie in dat land verslechterd is. Het aantal werklozen blijft in hoog tempo toenemen, vooral in de laatste maanden. In april, mei en juni van dit jaar steeg de werkloosheid met respectievelijk 0,7, 0,8 en 0,9 procentpunt. De cynische knipoog van Zero Hedge kon niet uitblijven: “Met dit tempo is er over 75 maanden geen Griekenland meer over”.

    Werkloosheid in Griekenland is sinds 2010 verdubbeld (klik voor een grotere versie)

  • Starters moeten genoegen nemen met kleinere woning?

    Volgens Dees Melsen, één van de jonge gemeenteraadsleden, is het voor starters steeds moeilijker geworden om bij de bank financiering te krijgen voor de grotere starterswoningen. Starters zouden volgens Melsen genoegen moeten nemen met een kleinere woning, waarvoor een minder grote hypotheek afgesloten hoeft te worden. De jonge raadsleden zijn van mening dat ze een heel nieuw perspectief schetsen voor de woningmarkt. “Dus geen grote traditionele starterswoningen, maar kleinere appartementen”.

    Henry Meijdam, voorzitter van de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur, vraagt zich hardop af: “Moet het allemaal op de manier en op het kwaliteitsniveau zoals we traditioneel gewend zijn? Of moeten we accepteren dat er een categorie mensen is die erg graag zelfstandig wil gaan wonen en die in deze tijden accepteert dat de kwaliteit even wat minder is?''

    Volgens Melsen vinden mensen het belangrijk om zelfstandig te wonen. Hij zegt het volgende tegenover BNR: ''Je moet je niet voorstellen dat het een krot is ofzo. Het is gewoon een woning die wat kleiner is. We zorgen er ook voor dat die woning niet te ver uitgebreid kan worden, zodat mensen een start maken, de woning vervolgens doorverkopen en door kunnen stromen. Het is dus gewoon het mogelijk maken van een start.”

    Prijzen omlaag…

    Voor wat betreft de vraag naar kleinere starterswoningen hebben Melsen en Meijdam wellicht een punt, maar de gedachte dat mensen hun eisen neerwaarts moeten bijstellen omdat het crisis is gaat wat kort door de bocht. Starters zijn niet alleen afwachtend met het kopen van een huis omdat ze de financiering niet rond kunnen krijgen, ook weten ze dat er donkere wolken boven de huizenmarkt hangen.

    Als eerste is het voortbestaan van de hypotheekrenteaftrek is niet meer zo zeker als voor de crisis, waardoor maandelijkse lasten hoger kunnen uitvallen. Ten tweede is er de ontwikkeling van de huizenprijs ten opzichte van het gemiddelde inkomen, die laat zien dat een verdere prijsdaling vrijwel onomkeerbaar is (zie video). Ten derde is er in crisistijd minder baanzekerheid, waardoor starters meer risico nemen met een koopwoning + hypotheek. Raakt de starter zijn baan kwijt of moet hij of zij elders in het land een onderkomen vinden, dan wordt het gekochte huis al snel een blok aan het been.

    Voor het geval u het gemist heeft, een korte samenvatting van de vastgoedzeepbel in Nederland door Hans de Geus (RTL-Z)…

  • Apple weigert app die Amerikaanse ‘drones strikes’ in kaart brengt

    De app, die de naam Drones+ heeft gekregen, is ontwikkeld door Josh Begley en doet in feite niets anders dan het filteren van nieuwsberichten van drone-aanvallen uit de reguliere media. Met behulp van intelligente software kunnen nieuwsberichten over drone-aanvallen gefilterd worden en kan de app een overzicht geven van waar en wanneer een drone-aanval heeft plaatsgevonden en hoeveel slachtoffers daarbij zijn gevallen. De app geeft volgens ontwikkelaar Begley uitsluitend informatie die al op diverse nieuwssites te vinden is en confronteert de gebruiker niet met gruwelijke beelden.

    Desondanks blijft Apple de app weigeren, omdat ze de inhoud ervan ''verwerpelijk en grof'' vinden. Het was de derde keer dat de app werd geweigerd door de keuringsdienst van Apple. De eerste keer werd de app, die gebruikers op de hoogte houdt van drone-aanvallen die het Amerikaanse leger uitvoert in Pakistan, Jemen en Somalië, door de keuringsdienst van Apple als ''nutteloos'' bestempeld. De tweede keer was er een probleem met het verbergen van een bedrijfslogo.

    Apple hanteert een streng controlebeleid voor haar App Store, want alle nieuwe apps worden beoordeeld op de technische functionaliteit, de inhoud en de grafische vormgeving. Als een app niet aan al deze eisen voldoet wordt deze niet opgenomen in de App Store. Op deze manier controleert een groot team van reviewers wekelijks 10.000 verschillende apps. Het voordeel van dit beleid is dat de apps goed getest zijn op stabiliteit en functionaliteit, maar het nadeel is dat een groot aantal apps de doelgroep niet weet te bereiken. Apps met aanstootgevende of controversiële inhoud worden geblokkeerd, waardoor Apple zich mengt in onderwerpen waar ze moeilijk een oordeel over kunnen vellen.

    De Drones+ app van Begley werd aanvankelijk geweigerd op grond van de functionaliteit en niet op de inhoud. De maker vraagt zich nu af of het nog wel de moeite waard is om de app verder te ontwikkelen en voor een vierde keer in te sturen. ''Als de inhoud als verwerpelijk en grof wordt beschouwd, terwijl het gewoon een samenvatting geeft van het nieuws, weet ik niet hoe ik het nog kan aanpassen'', aldus Begley. De Drones+ app stuurt een zogeheten pushbericht (vergelijkbaar met een tekstbericht zoals een SMS) naar de telefoon zodra er een nieuwsbericht is opgedoken van een nieuwe drone-aanval (zie onderstaande afbeelding). Dit bericht geeft in een oogopslag weer waar de aanval is uitgevoerd en hoeveel doden erbij zijn gevallen. De app onhoudt alle aanvallen en plaatst voor elke aanval een speld op een kaart van de regio.

    De Drones+ app stuurt pushberichten met het laatste nieuws naar de telefoon 

    Volgens de maker zit er een bedoeling achter de pushberichten. Doordat de gebruiker van de app steeds meldingen krijgen neemt de bewustwording toe en komt er misschien meer discussie op gang. Josh Begley stuurde in juli al de eerste testversie van de app naar Apple, maar het oordeel van het bedrijf uit Cupertino was weinig hoopgevend: ''De functionaliteit en inhoud van de app zijn onvoldoende nuttig of vermakelijk'' en ''jouw app spreekt geen grote doelgroep aan''.

    De houding van Apple is opvallend, omdat er in de App Store wel apps te vinden zijn om onbemande speelgoedvliegtuigjes te besturen. Ook zijn er tal van nieuwsapps waarin de nieuwsberichten over drone-aanvallen ook al te vinden zijn. De nieuwssite Wired heeft Apple om reactie gevraagd, maar het bedrijf wilde geen commentaar geven. Begley buigt zich nu over de mogelijkheid om een Drones+ applicatie voor het Android besturingssysteem te ontwikkelen. Voor wie niet zo thuis is in smartphones, Android is het besturingssysteem dat op de meeste smartphones van andere fabrikanten draait en dat soortgelijke functionaliteit biedt als het besturingsysteem van Apple's iPhone. Op de 'Android Marketplace', de tegenhanger van de App Store, zijn de toelatingseisen voor apps soepeler.

    Begley wilde met zijn Drones+ app voor de iPhone de belangstelling wekken voor de geheimzinnige aanvallen die het Amerikaanse leger uitvoert in het Midden-Oosten, door de laatste nieuwsfeiten op dezelfde manier aan gebruikers te presenteren als nieuwsupdates van populaire programma's als Twitter, Facebook en Instagram.

  • Grafieken van 803 jaar inflatie

    De eerste grafiek geeft een weergave van 803 jaar geschiedenis van inflatie, waarbij de verticale as een logaritmische schaal heeft om het verloop inzichtelijker weer te geven. Het bijna exponentiële verloop van deze grafiek vanaf de 20e eeuw laat het werk van ons fractionele banksysteem zien, waarbij enorme kredietexpansie heeft gezorgd voor een sterk gestegen prijspeil. De inflatie is weergeven als de mediaan van alle metingen, omdat een aantal gevallen van hyperinflatie het gemiddelde inflatiecijfer estig zou vertekenen. Opvallend is dat de prijzen voor 1900 veel lager waren dan nu.

    Vooral in de 20eeuw zijn er  veel gevallen van hyperinflatie geweest, zie daarvoor de tabel die we hebben meegenomen in de dagelijkse kost van 4 september. Vanaf 1900 gebruiken de onderzoekers van Deutsche Bank data van 24 verschillende landen, waarvan opnieuw de middelste waaeming is genomen om het effect van hyperinflatie uit te filteren. De oprichting van de Federal Reserve blijkt heel toevallig hand in hand te gaan met de versnelling van de gerapporteerde inflatie (zie tweede grafiek).

    Grafiek 1: Inflatie sinds 1209 (Bron: Deutsche Bank)

    Grafiek 2: Inflatie sinds 1900 (Bron: Deutsche Bank)

    Elders in het rapport, dat de titel “Jouey into the Unknown” draagt, zijn grafieken te vinden die de jaar-op-jaar ontwikkeling van de inflatie sinds 1209 en sinds 1800 in kaart brengen. In dit grillige patroon valt één ontwikkeling ons op, namelijk dat er sinds de Grote Depressie van de jaren '30 alleen nog maar inflatie is geweest in alle 24 landen waar Deutsche Bank voldoende statistieken van kon vinden. In het rapport lezen we dat er sinds het jaar 1933 er geen enkel jaar meer was waar het prijspeil wereldwijd gemiddeld omlaag ging ten opzichte van het jaar daarvoor. Eerder leek deflatie ongeveer even vaak voor te komen als inflatie, met als gevolg dat het prijspeil over langere termijn redelijk stabiel bleef.

    Grafiek 3: Jaar-op-jaar verandering van de inflatie, negatief is uiteraard deflatie (Bron: Deutsche Bank)

    De vierde grafiek laat zien dat er sinds de Grote Depressie maar weinig landen waren die een negatieve inflatie konden laten zien. De verticale balkjes laten zien van hoeveel landen er inflatiecijfers zijn meegenomen in ieder jaar. De vijfde grafiek legt het schijnbare verband tussen hogere gemiddelde inflatie van alle landen en een grotere kans op hyperinflatie. Voor 1900 was hyperinflatie nog een zeldzaamheid, maar in de 20eeuw is het al regelmatig voorgekomen. Dezelfde eeuw waarin de gemiddelde wereldwijde inflatie dus snel toenam.

    Grafiek 4: Percentage landen in de meting die een negatief inflatiecijfer registreerden (Bron: Deutsche Bank)

    Grafiek 5: Aantal gevallen van hyperinflatie nam ook behoorlijk toe sinds 1900 (Bron: Deutsche Bank)

  • Dagelijkse kost 5 september 2012

    Nieuws uit Nederlandse media

    Europees bankentoezicht
    Dat er in Europa strenger op banken zal worden toegezien is geen vraag maar een antwoord op het ontstaan van de financiële crisis. Echter, welke banken onder het verscherpte toezicht komen te staan is niet duidelijk. Moeten dat de allergrootste banken zijn of zijn dat alle banken? Bankia in Spanje bleef zogezegd onder de radar omdat de Spaanse bank niet tot de allergrootste systeembanken werd gerekend terwijl nu blijkt dat Bankia de Spaanse overheid behoorlijk verder in de penarie heeft geholpen.

    Ook is nog niet duidelijk op welke manier de ECB betrokken gaat worden. De ECB is verantwoordelijk voor het monetaire beleid en om daar de verantwoordelijkheid voor het toezicht van banken aan toe te voegen is zeker geen vanzelfsprekendheid. Dat komt omdat er belangenverstrengeling kan ontstaan. De ECB zou bijvoorbeeld kunnen constateren dat een te grote bank niet voldoet aan de gestelde kapitaals- en liquiditeitseisen terwijl zij als centrale bank liquiditeiten verstrekt aan die bank en daarmee invloed heeft op de gestelde eisen. Met de ene pet op als centrale bank kan men dan beslissen om – in het belang van het monetaire beleid – te lang een bank van liquiditeiten te voorzien, terwijl zij met de pet van toezichthouder eigenlijk moet beslissen om de bank te ontmantelen en gecontrolleerd failliet moet laten gaan.

    Via NU.nl lezen we dat de Duitse ECB-bestuurder Jörg Asmussen tijdens een persconferentie strikte voorwaarden heeft prijs gegeven op basis waarvan de ECB de taak van dit toezicht op zich zou willen nemen:

    “Ten eerste moet de huidige belangrijkste taak van de ECB, het toezien op de prijsstabiliteit in de eurolanden, volledig overeind blijven. Deze taak en het monetaire beleid dat daaruit vloeit moet ook volledig gescheiden zijn van de toekomstige toezichtsfunctie van de bank.

    “Dat kan door middel van een Chinese muur en een nieuw beleidsorgaan dat naast het bestuur van de ECB staat en verantwoordelijk wordt voor het toezicht”, aldus Asmussen.

    Verder stelt Asmussen dat er “daaaast [..] wordt vastgelegd dat de ECB toegang krijgt tot alle noodzakelijke informatie en ook de macht krijgt om eventueel banken te sluiten als die niet levensvatbaar blijken te zijn. Als aan deze voorwaarden niet wordt voldaan, zou de ECB niet de verantwoordelijkheid voor het toezicht op zich moeten nemen, vindt Asmussen.

    De discussie over de exacte invulling van het op te tuigen Europese bankentoezicht zal nog wel even doorgaan, maar duidelijk is wat de insteek is: “too big to fail” is “too big to exist”. Er zal een soort van Europese mijnenveger moeten komen die een bancaire explosie voorkomt en bancaire mijnen opruimt. Alleen op die manier kan voorkomen worden dat andere banken of zelfs overheden meegesleurd worden en de belastingbetaler opgezadeld wordt met de rekening.

    • ECB wil strikte scheiding van toezicht (NU.nl)
    • Lees ook: Duitse bankiers oneens over toezicht ECB (NU.nl)

    Luis in de pels
    Van onze SNS-correspondent..

    De spaanse MinFin Luis de Guindos heeft een goede naam om in de pels te zitten van EU regelgevers inzake de voorwaarden voor een noodkrediet. “First of all one must clarify the conditions” zegt hij in het Handelsblatt waarmee hij wil aangeven dat Spanje nog niet bereid is om het memorandum te tekenen waarbij de fiscale soevereiniteit wordt overgedragen aan de EU. “The battle for the Euro will be fought in Spain and solidarity would be well-advised.”
    ————
    Die Welt voert een artikel waarin betoogd wordt dat ESM de wet en EU verdragen overtreedt.  Wolfgang Schauble is juist overtuigd en laat weten dat het ESM na 12 september van start kan gaan. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten natuurlijk….

    Donderdag is een belangrijke dag omdat dan hopelijk duidelijk wordt wat Mario Draghi bedoelt met “whatever it takes to save the Euro”. De markt kijkt uit naar een nieuw opkoopprogramma. De ECB heeft inmiddels 210Mrd aan papier opgekocht maar dat prgramma is min of meer stilgezet. Nu gaan we naar fase II waarbij de ECB een plafond of spread probert te suggereren naar de markt zonder daar harde uitspraken over te doen. Er wordt nog steeds gesproken over dat deel van de creditspread (tussen bunds of swaps ten opzichte van staatsleningen) dat door “vrees” wordt bepaald. Dat is net zoiets als proberen te bepalen hoeveel hebzucht er in de prijs van Aplle zit, maar goed, de heren ECB hebben er voor geleerd. Als ze maar niet met een zekerheid van 95% iets gaan beweren want dan weten we allemaal dat uit wat voor model het komt. Hoe het ook zei, we zijn in de nadagen van de Bundesbank-doctrine waarbij inflatie(bestrijding) het allerbelangrijkste punt van aandacht is en we gaan naar een nieuw tijdperk waarbij economische groei (of minder krimp) bovenaan de lijst staat.

    Een Nederlandse exit uit de eurozone?
    NU.nl meldt dat de rekenmeesters bij het economisch bureau van ING hebben berekend dat een vertrek van Nederland uit de eurozone de overheid €121 miljard zou kosten. Wanneer alle PIIGS-landen (Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje) de eurozone zouden verlaten dan loopt die rekening op naar €339 miljard.

    Dergelijke cijfers zijn vanwege de onderliggende modellen eerder boterzacht dan hard, maar ik houd het erop dat het een historische blunder zou zijn van epische proporties. Sowieso zou de herinvoering van de gulden al snel de markt uitgeprijsd worden wat de export vanuit Nederland zou verlammen, maar we zouden in Nederland vrijwillig voor een isolatie-politiek kiezen waardoor – in plaats van dat we meepraten in de wereld en mee kan beslissen – we langs de zijlijn gaan staan en de rekening vanuit het buitenland alsnog gepresenteerd krijgen. Monetaire en bancaire hervormingen zullen niet uit de Nederlandse provincie komen. Laat zoveel duidelijk zijn. Overigens zou een Grieks vertrek uit de eurozone volgens diezelfde rekenmeesters Nederland zo'n €22 miljard gaan kosten. Het domino-effect dat daarop mogelijk zal volgen is niet berekend maar wordt wel als een groot risico onderkend.

    De ketting is zo sterk als de zwakste schakel en in dit geval geldt dat de kracht van de zwakste schakel het vertrouwen definieert in de sterkste schakels. Een Grieks vertrek zou m.i. de stabiliteit van de euro ondermijnen. Met het thans schier insolvabele Europese bankwezen in combinatie met Europese overheden die afstevenen op een fiscale keramp lijkt mij een handhaving van de status quo een stuk gunstiger. Je hebt dan tenminste de tijd om fundamenteel te hervormen. Hierbij valt te denken aan de eis dat overheden niet meer gaan uitgeven dan er binnenkomt; aan het verscherpte toezicht op banken met een resolutiemechanisme die het toestaat om systeembanken te ontmantelen en meer van dat soort maatregelen. Al dat soort maatregelen moeten toch genomen worden en dat gaat effectiever met een crisis als pressiemiddel, dan na een gouden systeemherkapitalisatie. Die zou alle druk weghalen om eindelijk eens met gezond verstand te gaan regeren.

    • 'Opbreken eurozone rampzalig voor Nederland' (NU.nl)

    In ander nieuws:

    De hypotheekrenteaftrek? Migraine krijg je ervan. De politiek gaat hervormen maar de insteek is duidelijk: er is gekozen voor de kaasschaaf. In het Engels zegt men wel eens “too little, too late” en dat zou de Nederlandse politiek zichzelf mogen aanrekenen. Dit gaat niet werken want men opteert voor een tweedeling in de woningmarkt: bestaande hypotheekgevers mogen de rente wel volledig aftrekken, nieuwe hypotheekgevers niet. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

    • “Aftrek hypotheekrente alleen nog bij echte aflossing” (RTL-Z)
    • ‘Hypotheekrenteaftrek alleen nog bij echte aflossingen' (FD)

    Ondertussen is de Nederlandse hypotheekschuld gegroeid naar €670 miljard ofwel 111% van het BBP. Ter verzachting moet er bij gesteld worden dat de waarde van de Nederlandse huizen het dubbele van dat bedrag is en dat Nederlanders relatief veel spaargeld hebben uitstaan. Desalniettemin is de omvang van de hypotheekschuld zeer groot en vormt de neerwaartse prijsdruk voor banken een groot probleem. Wanneer banken moeten afschrijven op hypotheken omdat die niet langer betaald kunnen worden dan is het de vraag of zij genoeg vet op de botten hebben. In een neerwaartse markt is dit risico er één die absoluut niet onderschat mag worden.

    • Nederlandse hypotheekschuld hoogste in eurozone (NU.nl)
    • Woningwaarde tweemaal zo hoog als hypotheekschuld (CBS)

    Vroeger hadden we een rubriekje “goed nieuws”. Nou was ik het daar niet zo mee eens want als ik bijvoorbeeld het volgende berichtje onder goed nieuws zou hebben geplaatst dan zou ik een roze zonnebril hebben opgezet. De titel is duidelijk want Nederland staat in de top 5 van landen met het meeste concurrentievermogen. Echter, dat mag niet de indruk wekken dat wij wij het erg goed doen het is eerder zo dat wij het veel minder slecht doen. De generieke kosten verbonden aan een hypotheekzeepbel, torenhoge zorgkosten, ineffectiviteit van het openbaar bestuur, en ga zo maar door, al die kosten prijzen Nederland de markt uit. Onze economie is uit balans: veel en veel te veel consumptie en te weinig productie. Maar goed, met een roze zonnebril op: “goed nieuws”!

    • Nederland in economische top 5 concurrentie (RTL-Z)

    Ook in Nederland hebben wij werklozen die stoppen met het zoeken naar werk. Echter, in tegenstelling tot de Verenigde Staten worden deze mensen (57.000 in totaal) wel meegerekend in de werkloosheidscijfers..

    • Meer werklozen ontmoedigd bij zoeken naar baan (NU.nl)

    Nieuws uit buitenlandse media

    $16 biljoen and counting..
    Het is maar met welke bril men naar Barack Obama kijkt maar fiscaal gezien is hij ontspoord. Bij zijn aantreden stond de teller van de Amerikaanse staatsschuld op 76,5% van het Amerikaanse BBP; inmiddels is dat 102%. En vergelijk de periode Obama met alle andere presidenten dan kan men echt schrikken: Obama heeft in één termijn meer publieke schulden toegevoegd dan alle presidenten tezamen hebben bewerkstelligd.

    De Amerikaanse staatsschuld heeft een rond getal doorbroken en dus is er een mooie aanleiding om er weer even bij stil te staan. De teller staat nu boven de $16 biljoen en ter vergelijking, dat is meer dan 25 keer de Nederlandse economie.

    • It's Official: $16,015,769,788,215.80 (Zero Hedge)

    Nomura: Spanje heeft snel bailout nodig
    Via Zero Hedge verschenen enkele cijfers over Spanje. Indien u geen sterke maag heeft dan is het misschien beter om deze cijfers over te slaan:

    • Capital flight from Spain is in a “category of its own,” with extreme, broad-based outflows raising “serious conces about the implications for banking sector stability and economic growth,” Nomura strategists Jens Nordvig and Charles St.-Aaud write in client note.
    • Capital outflows on 3-month rolling basis at 50% of GDP vs Italy 15%; for comparison, Indonesia outflow during Asian crisis peaked at 23%
    • Foreign selling of Spanish securities in 2Q equal to 19.4% of GDP; also liquidate Spanish bank claims at 15.3% of GDP in 2Q
    • Spanish residents shift funds to foreign banks at rate of 16.7% of GDP in 2Q
    • Spain fills capital gap through Target 2 borrowing, currently at €408 bln or 39% of GDP;
    • Overall capital flight from euro zone vs rest of world “normalized to some degree” after earlier outflows: SNB intervention in July at €35 bln, about half of May and June; TIC data for June show US investors net buyers of euro zone bonds, euro zone residents modest sellers of US Treasuries

    Ouch! Zeg maar gerust dat dit horrorcijfers zijn.

    Ter geruststelling (ook al is dat heel erg relatief), de ECB kan een (stille) bankrun opvangen. Dat heeft men bij Griekenland gedaan, bij Ierland en doet dat ook in Spanje. Echter, de kredietrisico's materialiseren en dit is allesbehalve een geruststellende ontwikkeling. De grafiek die Zero Hedge geeft zegt eigenlijk alles en dat maakt de conclusie van de Japanse financial Nomura een logische: “Spain will need full-blown bailout which will include more active role of ECB in Spanish bond markets.” Waarvan akte.

    • Nomura: “Spain Will Need Full-Blown Bailout” (Zero Hedge)

    Griekse belastingontduiking
    Griekenland krijgt hulp, ook vanuit de academische wereld. Onderzoekers Nikolaos Artavanis van de Virginia Polytechnic Institute and State University; Adair Morse van de University of Chicago Booth School of Business, NBER; en Margarita Tsoutsoura van de University of Chicago Booth School of Business brachten de Griekse belastingontduiking in kaart. FT Alphaville voegde aan het kaartje een cirkeltje toe. Die regio kent de hoogste concentratie Porsche Cayenne eigenaren. De Griekse belastingdienst kan aan de slag. Leuker kunnen zij het ook niet maken, maar met de hulp van buitenlandse wetenschappers, wel een stuk makkelijker om achterstallige belastingen af te tikken..

    Over Griekenland gesproken. Er is een 'gelekt' trojka rapport waarin gepleit wordt voor een zesdaagse werkweek. Ik denk dat enige terughoudendheid op zijn plaats is en derhalve laat ik het bij een vermelding. Of het gelekte document echt is mij niet duidelijk geworden en ik wacht officiële bronnen en een eventuele toelichting af.

    • 'Zesdaagse werkweek en lagere lonen voor Grieken' (FTM)

    Dumbing down the news: Bloomberg slaagt met vlag en wimpel!!
    Met een schaterlach heb ik gisteren een nieuwsitem op Bloomberg TV gade geslagen. Het item is te gênant voor woorden.

     

    Volgens het item van Bloomberg is een nieuwe Amerikaanse goudstandaard vrijwel onmogelijk omdat de Amerikaanse overheid dan 35.000 ton goud moet kopen. De redenering van het miepje die dit onzalige goudstandaard-item aan elkaar praat? Er zijn $2,3 biljoen dollars in omloop en de goudreserve is ruim 8.100 ton goud. Met een prijs van zo'n $1.600 (inmiddels zo'n $1.700) is er een dekking van $432 miljard. Het miepje concludeert dat of de Fed bijna $2 biljoen dollar uit de economie moet halen of dat de Amerikaanse overheid 35.000 goud moet bijkopen zodat die dollars gedekt zijn. En die aankopen zouden een kwart van de totale bovengrondse wereldwijde goudreserve betreffen.

    Volgens Bloomberg TV is dat het probleem: de Amerikaanse overheid zou een groot deel van de wereldwijde goudreserve moeten gaan kopen en dat gaat niet.

    Het miepje had natuurlijk kunnen bedenken dat er niets aangekocht hoeft te worden en dat er ook geen dollars uit de economie hoeven worden gehaald want een hogere goudprijs volstaat. Het enige dat de Verenigde Staten hoeft te doen is dat zij hun verzet tegen een hogere goudprijs staken en de papieren termijnmarkten ontmantelen. En dat zou betekenen dat de Amerikaanse dollar niet langer de status van wereldreservemunt heeft. De wereld zou dan weer kunnen sparen in termen van goud. Dat is hoe dan ook een kwestie van tijd.

    Ga kijken! Een zeldzame FAIL..: Bloomberg TV

    Tot slot.
    Het blijkt een PR-stunt te zijn voor een nieuwe televisie-serie maar deze kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap zou – zeker wat betreft niveau – niet misstaan in een debat tussen Mitt Romney en Barack Obama.

    Via de Telegraph, Mr. A. Zombie running for president!

     

  • Britse toezichthouder Andy Haldane: maak het toezicht weer simpel

    Haldane bood zijn toehoorders in vogelvlucht een geschiedenisles toezicht over de eeuwen heen. Van de essentie van de Tien Geboden tot aan Basel III, van Glass-Steagal tot de Dodd-Frank Act en de Europese wet- en regelzucht, Haldane slaat met zijn boodschap de spijker op zijn kop: een complexe financiële wereld vraagt niet om even zo complexe regelgeving maar een drastische versimpeling ervan.

    Een treffende illustratie van het probleem van het toezicht op het inteationale bankwezen blijkt uit de groeiende omvang van wetgeving. Terwijl de Glass-Steagall Act die na het ontstaan van de Grote Depressie in Amerika werd ingevoerd slechts 37 pagina's telde, telt de Dodd-Frank Act uit 2010 uit 848 pagina's.

    En zelfs daar houdt het niet mee op want de Dodd-Frank Act vereist dat additionele regels opgesteld moeten worden voor o.a. derivaten, termijnmarkten en andere synthetische financiële producten. Pagina's vol met regels die bovenop het toch al aanzienlijke aantal van de Dodd-Frank komen.

    Tot nu toe heeft dat geleid tot 8.843 pagina's aan nieuwe regels terwijl minder dan een derde van de vereiste regels die Dodd-Frank wet voorschrijft pas zijn ingevoerd. Indien op dezelfde wijze doorgegaan wordt dan zal Dodd-Frank resulteren in zo'n slordige 30.000 pagina's aan financiële wet- en regelgeving, zo rekent Haldane voor.

    Ook risicomodellen moeten het in de lezing van Haldane ontgelden. Terwijl het Basel I-akkoord leidde tot inteationale regelgeving voor het bankwezen met eenvoudige kapitaalratios, werd met Basel II afscheid genomen van robuuste en eenvoudige criteria waarmee risico's gemeten werden. Haldane maakt met de kennis van nu de balans op:

    With hindsight, a regulatory rubicon had been crossed. This was not so much the use of risk models as the blurring of the distinction between commercial and regulatory risk judgements. The acceptance of banks’ own models meant the baton had been passed. The regulatory backstop had been lifted, replaced by a complex, commercial judgement. The Basel regime became, if not self-regulating, then self-calibrating.

    A revised Basel Accord, Basel II, was agreed in 2004. It followed closely in the footsteps of the trading book amendment. Inteal risk models were allowed as a means of calibrating credit risk. Indeed, not so much permitted as actively encouraged, with inteal models designed to deliver lower capital charges. By design, Basel II served as an incentive device for banks to upgrade their risk management technology.

    As a by-product, there was a step change in the granularity of the Basel framework. Risk exposures were no longer captured at a broad asset class level. And risk weights on these exposures were no longer confined to five buckets. That meant greater detail and complexity. Reflecting these changes, Basel II came in at 347 pages – an order of magnitude longer than its predecessor.

    The ink was barely dry on Basel II when the financial crisis struck. This exposed gaping holes in the agreement. In the period since, the response has been to fill the largest of these gaps, with large upwards revisions to the calibration of the Basel framework. Agreement on this revised framework, Basel III, was reached in 2010. In line with historical trends the documents making up Basel III added up to 616 pages, almost double Basel II.

    Met name op het vlak van risicomodellen is zijn lezing technisch en gedetailleerd maar met een duidelijke insteek want zijn vraagstelling blijft eenvoudig: zijn complexe modellen betrouwbaarder dan eenvoudige? Met de resultaten van de diverse methoden presenteert hij een eenvoudige conclusie. Eenvoudige modellen verslaan complexe modellen op vrijwel alle betrouwbaarheidsintervallen.

    Ook voor Europa had Haldane een belangrijke boodschap want het is niet alleen in de Verenigde Staten waar de financiële wet- en regelgeving ontspoord. In het begeleidende paper schrijft Haldane:

    The situation in Europe, while different in detail, is similar in substance. Since the crisis, more than a dozen European regulatory directives or regulations have been initiated, or reviewed, covering capital requirements, crisis management, deposit  guarantees, short-selling, market abuse, investment funds, alteative investments, venture capital, OTC derivatives, markets in financial instruments, insurance, auditing and credit ratings.

    These are at various stages of completion. So far, they cover over 2000 pages. That total is set to increase dramatically as primary legislation is translated into detailed rule-writing. For example, were that rule-making to occur on a US scale, Europe’s regulatory blanket would cover over 60,000 pages. It would make Dodd-Frank look like a warm-up Act.

    Haldane's paper en conclusie zullen toezichthouders in de Verenigde Stqten, Groot-Brittannië en ook in Europa niet zijn ontgaan. Zijn uitdrukkelijke aanbeveling om de wet- en regelgeving te vereenvoudigen zal deze crisis niet gaan oplossen, maar zal het toezicht sterk kunnen verbeteren. Maar of er lering getrokken zal worden uit de simpele conclusies die Haldane aanreikt moet gaan blijken.

    —-

    U kunt het paper van Haldane met grafieken, onderbouwing en referenties downloaden bij de Bank of England (BoE).

  • Dagelijkse kost 4 september 2012

    Nieuws uit Nederland

    'Brede steun binnen ECB voor nieuwe aankopen staatspapier'
    Gisteren meldde het ANP dat Mario Draghi en de ECB van plan zijn om driejarig Europees staatspapier (denk m.n. aan Spanje en Italië) op te kopen en dat zou blijken uit bronnen die aanwezig waren bij een besloten vergadering van europarlementariërs en ECB-president Mario Draghi. De bron is anoniem maar zou goed ingewijd zijn.

    Vanochtend berichtte het FD dat er binnen de ECB brede steun zou zijn voor het opkopen van staatsobligaties en daarbij meldt het FD dat DNB-president Klaas Knot voorstander is. Tevens zou Jens Weidmann van de Duitse Bundesbank alleen staan in zijn verzet tegen een nieuw steunprogramma van de ECB. Ook bij het FD is sprake van anonieme maar 'goed ingevoerde bronnen'.

    Er wordt in beide berichten de indruk gewekt dat het verzet binnen de ECB tegen het opkopen van staatsschulden – iets dat uitdrukkelijk verboden is en buiten het mandaat ligt van de ECB – gestaakt wordt en dat daarmee de weg naar een Europese variant van kwantitatieve verruiming tot de mogelijkheden is gaan behoren. In het FD wordt dat als volgt geformuleerd:

    “Omdat Weidmann geïsoleerd staat, hoeft Draghi niet te vrezen voor zijn plan. Mogelijk kan de Duitser wel afdwingen dat het ECB-bestuur (inclusief hijzelf) nauw betrokken blijft bij de interventies en dat die niet worden gedelegeerd naar de zeskoppige directie van de ECB.”

    De boodschap van ECB-bestuurders dat zij alles zullen doen om de euro te redden bereikt de media. Echter, diezelfde media laten m.i. teveel achterwege te melden dat daarbij keer op keer wordt herhaald dat de ECB binnen haar mandaat zal opereren. Dat betekent dat aankopen van staatspapier niet zonder meer een onderdeel kunnen zijn van monetaire interventies. Anders gezegd, het mandaat verbiedt geldpersfinanciering van overheidstekorten en tot nu toe heeft de ECB zich daaraan gehouden. De ECB-aankopen van staatspapier van perifere landen onder het SMP-programma is tot nu toe technisch bezien geen vorm van geldpersfinanciering dan wel monetaire verruiming geweest.

    Aanstaande donderdag maakt de ECB haar rentebesluit bekend en licht Mario Draghi eventuele nieuwe maatregelen toe. Deze berichten zinspelen op nieuwe maatregelen en daarbij is het kennelijk de verwachting dat de ECB de geldpers zal aanzetten. Nu acht ik aankopen van staatspapier tot de mogelijkheden te behoren, maar dergelijke aankopen zullen binnen het mandaat moeten vallen en dat betekent dat monetaire verruiming uitgesloten kan worden. Wat de konijn uit de hoge hoed ook moge zijn, monetaire verruiming is mijn inziens een onjuiste verwachting. Donderdag weten we meer.

    • 'ECB mag kortlopend staatspapier kopen' (NU.nl)
    • Brede steun voor ingreep ECB (FD)
    • 'Alleen president Bundesbank tegen opkopen' (NU.nl)

    Moody's verlaagt vooruitzicht EU-waardering
    Kredietbeoordelaar Moody's zet het vooruitzicht van de kredietwaardigheid van de Europese Unie op negatief. De motivering van Moody's lezen we via RTL-Z: “Volgens de beoordelaar heeft dit te maken met de mogelijke verlaging van de kredietwaardigheid van de lidstaten die het meest bijdragen aan de EU: Nederland, Frankrijk, Duitsland en Groot Brittannië. De vier landen zijn van belang voor het bepalen van de financiële status van de unie. Moody's houdt ze verantwoordelijk voor 45 procent van het totale budget.”

    Het is zodat we het gemeld hebben maar of we hier nu nog wakker van moeten liggen? Niet bepaald.

    • Moody's verlaagt vooruitzicht EU-waardering (RTL-Z)

    Column
    Alexander Sassen van Elsloo is geen fan van de ECB, de Europese Unie, laat staan het huidige insolvabele fiat geldstelsel. Nu verschil ik van inzicht voor wat betreft de ECB maar dat Europa binnen de huidige financiële kaders een vrijwel failliet continent is, onderschrijf ik van harte. Wat mij betreft is er een 'gouden exit' ingebouwd en dat is reden voor het verschil van inzicht met Sassen van Elsloo. Kort gezegd kan er alleen met een herwaardering van goud (in Europa 10.000 ton +) een herkapitalisatie op systeemniveau plaatsvinden en alleen op die manier kan Europa de insolvabiliteit van overheden en bankwezen opheffen. Dat het proces om daar te komen niet gemakkelijk is moge duidelijk zijn. Maar goed, dit terzijde.

    Sassen van Elsloo haalt inmiddels ouderwets uit naar Europese functionarissen en trekt het in de sfeer van Star Trek. Hij vergelijkt Herman van Rompuy et al. met de Borg: “resistance is futile”.. Alleen daarom al een leuke leestip!

    • Van Rompuy is een Borg (IEX)

    In ander nieuws:

    Faillissementsfraude: moeilijk te bewijzen, maar blijkt in de praktijk toch strafrechtelijk te vervolgen. Een overwinning voor het OM en ondeemend Nederland..

    • 'Verkopen bv aan opkoper is strafbaar' (FD)

    Van Rabobank wisten we dat zij onderzocht worden op betrokkenheid bij de manipulatie van de Libor-rente. Dat geldt nu ook voor ABN-Amro..

    • DNB bekijkt ABN Amro in Libor-zaak (NU.nl)

    Nieuws uit buitenlandse media

    Grexit geruchten
    Het blijft een wonderlijk tafereel: Amerikaanse en Britse media voorzien het uiteenvallen van de eurozone (want de euro is een mislukt monetair experiment en dat komt omdat de euro niet door de belofte van de staat wordt gedekt en de geldpers niet aangezet kan worden om die belofte bij herhaling te gelde te maken zodat de perma-tekorten van het centrale gezag tot in de oneindigheid gefinancierd kan worden).

    Welnu, via FT Alphaville lezen we dat Amerikaanse bedrijven en met name banken zich in de vakantie en masse hebben voorbereid op een vertrek van Griekenland uit de eurozone, tot aan vrachtwagens met geld aan toe. Via FT Alphaville onder de titel “Trucks of cash and empty New Drachma accounts”:

    That’s a couple of the examples of preparations that US companies are making for a Greek eurozone exit, according to the New York Times.

    Here’s the trucks:

    Bank of America Merrill Lynch has looked into filling trucks with cash and sending them over the Greek border so clients can continue to pay local employees and suppliers in the event money is unavailable.

    And the empty accounts:

    JPMorgan Chase, though, is taking no chances. It has already created new accounts for a handful of American giants that are reserved for a new drachma in Greece or whatever currency might succeed the euro in other countries.

    The particular situation of Grexit occurring on a Friday night, followed by a weekend and then a bank holiday, is worrying others:

    “In some cases, companies have contingency plans in place, such as having someone take a train to Athens with 50,000 euros to pay employees.”

    The story has a few other gems (except for Mastercard and Visa, who just used it to boringly brag about how prepared they are for Grexit).

    Ja ja, die Amerikanen plannen alvast. Dit berichtje kunnen we schuiven onder het kopje “een scheutje olie op het vuur gooien”..

    • Trucks of cash and empty New Drachma accounts (FT Alphaville)
    • U.S. Companies Brace for an Exit From the Euro by Greece (New York Times)

    Hyperinflaties vs hyperdeflaties: 56 – 0
    Via Zero Hedge verscheen er een paper van Steve Hanke en Nicholas Krus (Cato Institute) die alle gedocumenteerde voorbeelden van hyperinflaties opnieuw en uniform berekend hebben. Voor de vakidioot is het paper een belangrijke bijdrage want niet eerder werd een overzicht geproduceerd waarbij de hyperinflatiecijfers op dezelfde wijze berekend werden en dat maakt een vergelijking nu eenmaal moeilijk. Nu die berekening uniform is gemaakt, is er een prachtig overzicht te geven van mislukte en doorgeslagen rondes van geldpersfinanciering.

    Een treffende passage uit het paper duidt het probleem van grote getallen. Zodra getallen groot worden dan verliezen mensen al snel de ware omvang van het grote getal uit het oog. Hanke en Krus schrijven daarover:

    One of the biggest problems encountered when discussing hyperinflation is the extreme size of the monthly inflation rates. For example, in July 1946, Hungary had a monthly inflation rate of 4.19 × 1016 %. Physicist Richard Feynman, a master of communication, provided the following analogy to help his readers grasp the size of the minute particles he studied, “If an apple was magnified to the size of the earth, then the atoms in the apple would be approximately the size of the original apple” (Feynman et al., 1995: 5). Feynman’s analogy highlights the “size problem” one encounters in the study of atomic theory. Similarly, in the study of hyperinflation, it is difficult to comprehend the size of the “large” numbers represented by monthly inflation rates.

    In an effort to overcome this size problem, we included two metrics that help put hyperinflation into perspective: the equivalent daily inflation rate and the time required for prices to double. Following Feynman’s analogy, as atoms are to apples, equivalent daily inflation rates are to monthly inflation rates. Thus, by making these calculations, we can more easily grasp the magnitude of Hungary’s world-record hyperinflation; during its peak month, July 1946, the equivalent daily inflation rate was roughly 207%, with prices doubling every 15 hours.

    Of het record van de Hongaarse hyperinflatie verbroken wordt valt te bezien – een prijsverdubbeling elke 15 uur is zo bizar snel dat er wel heel snel geprint zal moeten worden – maar we hebben een vermoeden dat er in het digitale tijdperk een respectabele poging kan worden ondeomen (en niet aan deze kant van de Atlantische oceaan).

    • The Monetary Endgame Score To Date: Hyperinflations: 56; Hyperdeflations: 0 (Zero Hedge)

    Angela Merkel 'valt' financiële markten aan
    Het is maar net met welk perspectief men naar de problemen van de financiële wereld kijkt maar volgens Bloomberg valt bondskanselier Angela Merkel financiële markten aan met haar uitspraken. Bloomberg schrijft onder de titel “Merkel Attacks Markets in Call for Voter Support to Cut Debt”:

    Merkel, speaking at an event organised by the Bavarian Christian Social Union party, said that in the last five years, markets “haven’t served the people,” allowing a few to get rich at the expense of the many. Markets can’t be allowed to destroy the fruits of people’s labor and govements can’t be put at their mercy through excess debt, she said.

    “The real question about our democracy is: Can we in Germany and in Europe win elections when we jointly stand up for solid finances, when we don’t always spend more than we take in?” Merkel said in a beer tent packed with local party officials dressed in traditional Bavarian lederhosen and didls.

    We zouden bijna zeggen dat wanneer je aan Angela Merkel komt je aan het gezonde verstand komt van iedere weldenkende Europeaan. Hoe moeilijk kan het zijn om tot de conclusie te komen dat er veel en veel te veel financiële partijen parasiteren op de samenleving? Elk westers land houdt er een financiële sector op na die niet bepaald bekend staat vanwege de dienstbaarheid aan hun clientèle. En Angela Merkel zou vanwege electorale overwegingen de financiële sector bekritiseren terwijl zij tegelijkertijd aangeeft dat Europese overheden een fiscale 0-lijn moeten gaan aanhouden?

    Als we even een rijtje schandalen uit de mouw mogen schudden dan denken we aan woekerpolissen, verboden koppelverkoop van levensverzekeringen bij hypotheken (denk DSB), valsheid in geschrifte bij hypotheeksecuritisaties (ABP spant niet voor niets rechtszaken in de VS aan), derivaten (denk aan Vestia), high frequency trading (denk aan de flash-crash mei 2010 en talloze herhalingen), papieren termijnmarkten, beggar thy neighbour geldpersfinanciering (VS, UK, Japan), protectionisme via patenten en andere wet- en regelgeving (VS), gefingeerde boekhoudingen (Griekenland mbv Goldman Sachs), mark-to-fantasy boekhoudkundige regels (AIG, Lehman, MF Global), excessieve bonussen, en ga zo maar door.

    Het financiële nieuws door een Amerikaanse bril gelezen wordt steeds onzaliger om tot je te nemen..

    • Merkel Attacks Markets in Call for Voter Support to Cut Debt (Bloomberg)

    Over Merkel gesproken, gisteren plaatste Zero Hedge de opmerkingen van Angela Merkel die uit de telex van Bloomberg rolde:

        *MERKEL SAYS `DEBT MEANS DEPENDENCY'
        *MERKEL SAYS EU MUST ENSURE THAT IT FIRST EARNS WHAT IT SPENDS
        *MERKEL SAYS `ECONOMY THERE FOR PEOPLE, NOT PEOPLE FOR ECONOMY'
        *MERKEL SAYS EUROPE HAS TO LEARN TO ONLY SPEND WHAT IT TAKES IN
        *MERKEL SAYS TOO MANY IN EUROPE HAVE LIVED BEYOND THEIR MEANS
        *MERKEL 'ABSOLUTELY CONFIDENCE' ECB TO WORK WITHIN ITS MANDATE

    Daar valt helemaal niks op af te dingen.

    • Socialist Lampoon's European Vacation Is Over As Merkel Calls To Order (Zero Hedge)

    Tot slot.
    Wiskunde is een taal die ik maar mondjesmaat beheers, maar Vi Hart weet als geen ander voorbeelden uit de praktijk te koppelen aan wiskunde (kijk vooral ook naar de reeks 'doodling' sessies op haar website). Een voorbeeldje met fruitsnoepjes..

  • Britse toezichthouder Andy Haldane: maak het toezicht weer simpel

    Haldane deed dat niet zonder onderbouwing want hij bood zijn toehoorders een geschiedenisles toezicht over de eeuwen heen. Van de Tien Geboden tot Basel III, van Glass-Steagal tot de Dodd-Frank Act en de Europese wet- en regelzucht, Haldane slaat met zijn boodschap de spijker op zijn kop: een complexe financiële wereld vraagt niet om even zo complexe regelgeving maar een versimpeling ervan.

    Een treffende illustratie van het probleem met het toezicht op het inteationale bankwezen blijkt uit de groeiende omvang van wetgeving. Terwijl Glass-Steagal wetten die na het ontstaan van de Grote Depressie in Amerika werd ingevoerd slechts 37 pagina's telde, telt de Dodd-Frank Act uit 2010 uit 848 pagina's. En zelfs daar hield het niet mee op. De Dodd-Frank Act vereist dat nieuwe regels opgesteld worden voor onder andere derivaten, termijnmarkten en andere synthetische financiële producten die buiten pagina's van deze wet vallen.

    Tot nu toe heeft dat geleid tot 8.843 pagina's aan nieuwe regels terwijl minder dan een derde van de vereiste regels die Dodd-Frank wet voorschrijft pas zijn ingevoerd. Indien op dezelfde wijze doorgegaan wordt dan zal Dodd-Frank resulteren in zo'n slordige 30.000 pagina's aan financiële wet- en regelgeving.

    Ook risicomodellen moesten het in de lezing van Haldane ontgelden. Basel I voorzag in eenvoudige kapitaalratiosIn zijn lezing ging hij er ook zeer uitgebreid op in met een eenvoudige insteek: zijn complexe modellen betrouwbaarder dan eenvoudige? Met de resultaten van de diverse methoden in de hand presenteert hij een eenvoudige conclusie. Eenvoudige modellen verslaan complexe modellen op vrijwel alle betrouwbaarheidsintervallen.

    Ook voor Europa had Haldane een belangrijke boodschap want het is niet alleen in de Verenigde Staten waar de financiële wet- en regelgeving ontspoord. In het begeleidende paper schrijft Haldane:

    The situation in Europe, while different in detail, is similar in substance. Since the crisis, more than a dozen European regulatory directives or regulations have been initiated, or reviewed, covering capital requirements, crisis management, deposit  guarantees, short-selling, market abuse, investment funds, alteative investments, venture capital, OTC derivatives, markets in financial instruments, insurance, auditing and credit ratings.

    These are at various stages of completion. So far, they cover over 2000 pages. That total is set to increase dramatically as primary legislation is translated into detailed rule-writing. For example, were that rule-making to occur on a US scale, Europe’s regulatory blanket would cover over 60,000 pages. It would make Dodd-Frank look like a warm-up Act.

    Haldane's paper en conclusie zullen toezichthouders in de Verenigde Stqten, in Groot-Brittannië en ook Europa niet ontgaan. Of zij lering trekken uit de simpele conclusies die Haldane biedt moet blijken, maar een gewaarschuwde politiek telt voor twee. Dat heeft Haldane tenminste duidelijk gemaakt.

     

    U kunt het paper van Haldane met grafieken, onderbouwing en referenties downloaden bij de Bank of England (BoE).

  • Guest post: De toekomst van de euro

    Onderstaand artikel is op 29 augustus gepubliceerd in de Duitse krant 'Die Zeit', vandaar de referentie naar Duitsland in het artikel. Uiteraard is de inhoud van toepassing op alle lidstaten van de muntunie en al hun burgers. Het originele artikel is uiteraard te vinden op de website van de ECB. Hieronder leest u de volledige Nederlandse vertaling van het ingezonden stuk.

    In heel Europa is een debat gaande over de toekomst van de euro. Desalniettemin weten de oplossingen die worden aangedragen burgers niet te overtuigen. De oplossingen die worden aangedragen weten niet te overtuigen. Dat komt omdat deze oplossingen binaire keuzes opleveren: ofwel terug naar het verleden, ofwel bewegen richting de Verenigde Staten van Europa. Mijn antwoord op deze situatie is: om een stabiele euro te hebben hoeven we niet te kiezen tussen twee extremen.
     
    De reden waarom het debat wordt gevoerd heeft niets te maken met de euro als valuta. De doelen die met een universele valuta worden bereikt zijn vandaag de dag nog even relevant als toen de euro werd ingevoerd: het verspreiden van prijsstabiliteit en het faciliteren van duurzame groei  voor alle Europese burgers. Om de voordelen te benutten van de grootste markt ter wereld en het historische proces van Europese eenwording onomkeerbaar te maken. Om de positie van Europa in de globaliserende wereld te versterken, niet alleen economisch maar ook politiek.
     
    Het debat wordt gevoerd omdat de eurozone nog niet geheel succesvol is geweest in het behalen van die doelen. Valuta zijn uiteindelijk afhankelijk van de instituties die erachter staan. Toen de euro voor het eerst werd voorgesteld waren er sommigen die zeiden dat er eerst een proces van politieke integratie aan vooraf zou moeten gaan. Dit vanwege de implicatie dat een gezamenlijke munt ook zou leiden tot gezamenlijke besluitvorming. Leden van de muntunie zouden 'lotgenoten' worden die een sterke gemeenschappelijke democratische onderbouwing nodig hebben.
     
    Maar in de jaren '90 werd een opzettelijke keuze gemaakt om de euro niet zulke eigenschappen te geven. De euro werd gelanceerd als een 'statenloze' valuta, om op die manier de souvereiniteit en diversiteit van de lidstaten te kunnen behouden. Dit leidde tot het Verdrag van Maastricht waar de institutionele basis van de euro werd gelegd. Maar zoals recente gebeurtenissen hebben laten zien was de eurozone met dit institutionele fundament onvoldoende uitgerust om gedegen economisch beleid en effectief crisismanagement uit te kunnen voeren.
     
    Om deze reden kan de toekomst er niet uitzien als een status quo ante, een terugkeer naar hoe het de afgelopen jaren is geweest. De beperking van het hebben van gemeenschappelijk monetair beleid, maar een soepel gecoordineerd fiscaal, economisch en financieel beleid, zijn gebleken tijdens deze crisis. Zoals Jean Monnet zei: ''coordinatie is een methode die de discussie stimuleert, maar die niet tot besluiten komt''. En krachtige besluiten moeten nu gemaakt worden om de tweede belangrijkste valuta ter wereld te managen.
     
    Een nieuwe architectuur voor de eurozone is wenselijk om duurzame welvaart voor alle lidstaten van de muntunie te scheppen, in het bijzonder voor Duitsland. De wortels van het Duitse succes liggen in de diepe integratie in Europa en de grote economieën van de wereld. Om succesvol te blijven moet Duitsland een anker hebben van een sterke valuta, te midden van een zone van monetaire stabiliteit en de dynamiek van een concurrerende economie in de eurozone. Alleen met een sterkere economische en monetaire unie kan dat doel bereikt worden.
     
    Toch vereist deze nieuwe architectuur niet eerst een politieke unie. Het is helder dat een monetaire unie duidelijk gepaard gaat met een hogere mate van gezamenlijke besluitvorming. Maar economische en politieke integratie kunnen parallel aan elkaar ontwikkelen. Waar het noodzakelijk is moet de souvereiniteit in bepaalde economische beleidsvelden worden gebundeld en moet de democratische legitimatie worden verdiept.
     
    Hoe ver moet dit gaan? We hebben geen centralisatie van al het economische beleid nodig. In plaats daarvan moeten we de vraag pragmatisch beantwoorden: door onszelf in kalmte te vragen wat de minimale vereisten zijn om de economische en monetaire unie compleet te maken. Al doende zullen we erachter komen dat alle noodzakelijke maatregelen ruim binnen ons bereik liggen.
    Voor wat betreft het fiscale beleid hebben we inzicht nodig in nationale begrotingen. De gevolgen van verkeerd begrotingsbeleid in een monetaire unie zijn te groot om over te laten aan zelfregulering. Voor wat betreft het bredere economische beleid moet concurrentievermogen garandeerd worden. Landen moeten in staat zijn duurzame economische groei en werkgelegenheid te genereren, zonder daarbij excessieve onbalansen te scheppen. De eurozone is geen natiestaat waar hardnekkig subsidiebeleid voldoende steun heeft. Daarom kunnen we ons geen situatie veroorloven waarin sommige landen permanent veel begrotingstekorten hebben ten opzichte van anderen.
     
    Voor het financiële beleid moet er een in het midden geconcentreerde macht zijn die het nemen van excessieve risico's van banken kan tegengaan en het toezicht door toezichthouders kan vrijwaren van ‘regulatory capture’ (red: het oogluikend toestaan van wat niet mag1). Dit is de beste manier om belastingbetalers in de eurozone te beschermen. Ook moet er een stelsel zijn waarmee banken op een dusdanige manier kunnen worden afgewikkeld dat het de overheidsfinanciën veilig stelt zoals we dat ook zien in andere federaties. In de VS zijn sinds 2008 per jaar gemiddeld 90 banken omgevallen zonder dat dit de solvabiliteit van de overheid in het geding heeft gebracht.
     
    Een politieke unie kan en moet zich hand in hand moeten ontwikkelen met een fiscale, economische en financiële unie. Het verdelen van de bevoegdheden en verantwoordelijkheden kan in parallel plaatsvinden. We moeten niet vergeten dat de zestig jaar van Europese integratie al tot een aanzienlijke mate van politieke eenwording heeft geleid. Besluiten worden genomen door een Europese Commissie die gevuld is met nationale ministers en door een direct gekozen Europees Parlement. Het is de uitdaging om de legitimiteit van deze organen te versterken en tegelijkertijd hun verantwoordelijkheden uit te breiden, terwijl er naar manieren wordt gezocht om Europese besluitvorming sterker te verankeren op nationaal niveau.
     
    Een meer solide politiek fundament moet tot overeenstemming leiden ten aanzien van één basisprincipe: dat het noch duurzaam noch legitiem is voor landen om nationaal beleid te voeren dat economische schade kan toebrengen aan anderen. Deze beperking moet worden ingebouwd in de manier waarop landen hun economische en sociale beleid vormgeven. Het enige duurzame model is er een die consistent is met de voorwaarden van een muntunie. Landen moeten binnen hun budget opereren. Competitie en arbeidsmarkten moeten weer nieuw leven worden ingeblazen. Banken moeten conformeren aan de hoogste standaarden van toezicht en moeten de focus leggen op het dienen van de reële economie. Dit is niet het eindpunt, maar een veieuwing van het Europese sociale model.
     
    Vanuit het perspectief van de ECB is een sterke economische unie een essentiële aanvulling op het gemeenschappelijke monetaire beleid. Om dit op te bouwen is een gestructureerd proces met een juiste volgorde van stappen vereist. Burgers zullen er echter zeker van zijn dat drie elementen constant blijven. De ECB zal doen wat noodzakelijk is om prijsstabiliteit te behouden. Het zal geheel onafhankelijk blijven. En tenslotte zal het altijd blijven opereren binnen de grenzen van haar mandaat.
     
    Toch moet men begrijpen dat de ECB, in het vervullen van haar mandaat, soms verder moet gaan dan de gebruikelijke monetaire beleidsinstrumenten. Als markten gefragmenteerd zijn of beïnvloedt worden door irrationele angsten kunnen de signalen van ons beleid niet alle burgers van de eurozone gelijkmatig bereiken. Dit soort blokkades moeten we verhelpen om een eenduidig monetair beleid te verzekeren en daarmee de prijsstabiliteit voor alle burgers van de eurozone te handhaven. Soms kunnen daarvoor exceptionele maatregelen vereist zijn. Maar ook dat is onze verantwoordelijkheid als centrale bank van de gehele eurozone.
     
    De ECB is geen politieke instelling, maar het is wel gecommitteerd aan de verantwoordelijkheden die ze heeft als institutie van de Europese Unie. Daarom zal zij nooit zicht verliezen op haar missie: het garanderen van een sterke en stabiele munt. De bankbiljetten die we uitgeven dragen de Europese vlag en zijn een sterk symbool van de Europese identiteit.
     
    Diegene die terug willen naar het verleden begrijpen het grote belang van de euro niet. Diegene die claimen dat alleen een volledige federatie duurzaam is leggen de lat te hoog. Wat we nodig hebben is een geleidelijk en gestructureerd plan om de Europese muntunie te voltooien. Dit zal de euro het stabiele fundament geven dat het verdient. Het zal de ultieme doelen van de Europese Unie dienen en het doel bereiken waarvoor de euro is opgericht: stabiliteit, welvaart en vrede. We weten dat dit is wat de mensen in Europa, en in Duitsland, nastreven.
     
    1 Regulatory capture is een engelstalig begrip dat betrekking heeft op de relatie tussen toezichthouder en de sector waarop ze toezicht dient te houden. Doordat deze vaak dicht op elkaar zitten wordt er soms een oogje toegeknepen, met de gedachte (en ervaring) dat kleine overtredingen niet altijd zichtbare gevolgen hebben. Doordat de toezichthouder zich kan laten beïnvloeden worden misstanden soms te laat aan de kaak gesteld. Voor de volledige uitleg verwijzen we naar Wikipedia, waar de term helaas nog niet in het Nederlands wordt uitgelegd.
     
    Vertaling: Frank Knopers – Geredigeerd: Jaco Schipper