Categorie: Valutacrisis

Met zijn film “2001: A Space Odyssey” uit 1968 was Stanley Kubrick zijn tijd al ver vooruit. Kubrick's latere films zijn stuk voor stuk niet alleen legendarisch geworden, ze zijn van grote invloed geweest op gerenommeerde regisseurs zoals bijvoorbeeld Steven Spielberg. Wat voor mij compleet nieuw was, is hetgeen Rob Ager in zijn onlangs uitgekomen documentaire “The Shining: Kubrick's Gold Story” uiteenzet: Kubrick verstopte subtiele verwijzingen naar de monetaire rol van goud in het financiële stelsel.

Rob Ager neemt het ongetrainde oog van de kijker mee in een fantastische speurtocht naar de achtergronden van opzettelijke foutjes en inconsistenties in “The Shining”. Het resultaat is fascinerend: de institutionalisering van de Federal Reserve en de ondertekening van de Federal Reserve Act door president Woodrow Wilson in 1913, de monetaire inflatie die in de Verenigde Staten plaatsvond, de Amerikaanse goudreserve in Fort Knox, de confiscatie van goud door president Roosevelt; Ager ontbloot de subtiele verwijzingen naar deze monetaire gebeurtenissen die Stanley Kubrick in The Shining (1980) verstopte.

Na het kijken van deze documentaire blijft één idee hangen: één van 's werelds grootste regisseurs aller tijden blijkt een gold bug te zijn?!

Met erg veel dank aan blogger “One Bad Adder” die deze documentaire bij mij onder de aandacht bracht, wens ik u ontzettend veel kijkplezier!!

Deel I:

Deel II:

Deel III:

Deel IV:

De Chinese verkopen waren niet de enige revisie. Ook bleek dat Rusland meer Amerikaans schuldpapier te hebben dan eerder was gebleken. Terwijl iedereen in de veronderstelling was dat Rusland Amerikaans schuldpapier met 75% te hebben teruggebracht, blijkt nu dat Rusland via Londense kanalen dat niet te hebben gedaan.

Zero Hedge vatte het verhaal samen in grafieken en wezen op de mogelijke alteatieve indicatoren die een meer accuraat beeld kunnen geven zoals het handelsoverschot van China. Deze grafieken zijn gebaseerd op de TIC-data zoals die hier gevonden worden en gezien de wisselingen is het niet uit te sluiten dat later zal blijken dat deze cijfers toch anders zijn.

China:

Rusland (oude cijfers):

Rusland (gereviseerde cijfers):

Nederlandse beleggingen in Amerika

Bij het natrekken van deze cijfers keken we ook even naar Nederland. De Nederlandse positie in Amerikaanse staatsobligaties is opnieuw afgenomen. Terwijl in december 2010 de teller nog op $22,7 miljard stond en weliswaar in januari 2011 naar $25,4 miljard schoot (vermoedelijk als gevolg van een methodologische wijziging), is de Nederlandse positie in december 2011 afgenomen tot $19,4 miljard sindsdien.

Ter aanvulling van deze afname, vonden we aanvullende cijfers van de totale Nederlandse beleggingen in Amerika. Deze cijfers spreken tot de verbeelding want Nederlands ingezetenen hebben in totaal voor $260 miljard aan kapitaal in de Verenigde Staten belegd. Hiervan is met $165 miljard het overgrote merendeel belegd in aandelenkapitaal. Lange termijn schulden in het bezit van houders vanuit Nederland bedragen in totaal $89 miljard, waarvan $22 miljard in zogenaamde asset backed securities. Hierbij zal het zeer vermoedelijk gaan om hypotheekgedekte obligaties zoals die worden uitgegeven door Fannie Mae of Freddie Mac. Korte termijn schulden, dat zullen met name Treasury bills zijn, vullen het totaal aan met $5 miljard.

Wat hier het verhaal is? Wij hebben geen flauw idee. Duidelijk is dat dit heel erg opmerkelijk is. Kijk en luister:

Via YouTube een passage uit de uiteenzetting door Lord Blackheath:

$15 TRILLION is equivalent to the the federal debt of the U.S. Treasury Department. Lord James of Blackheath has spoken in the House of Lords holding evidence of three transactions of 5 Trillion each and a transaction of 750,000 metric tonnes of gold and has called for an investigation.

I think there are three possible conclusions that may come from it. I think there may have been a massive piece of money laundering committed by a major govement which ought to know better and that it has effectively undermined the integrity of the British bank the Royal Bank of Scotland, in doing so. The second alteative is that a major American department has an agency that has gone rogue on it because it has been wound up and has created a structure out of which they are seeking to get at least 50 billion Euros as a payoff. And the third possibility is that this is an extraordinarily elaborate fraud which has not been carried out but which has been prepared in order to provide a threat to one govement or more if they don't pay them off. So there are three possibilities and this all needs a very urgent review.

My Lords, it starts in April and May of 2009, with the alleged transfer to the United Kingdom, to HSBC of a sum of 5 trillion dollars and seven days later, in comes another 5 trillion dollars to HSBC, and then 3 weeks later another 5 trillion. 5 trillion in each case. Sorry. A total of 15 trillion dollars is alleged to have been passed into the hands of HSBC for onward transit to the Royal Bank of Scotland and we need to look at where this came from and what the history of this money is. And I have been trying to sort out the sequence by which this money has been created and from where it has come from for a long time.

Dit verhaal heeft zoveel losse eindjes dat wij het verhaal niet aan elkaar geknoopt krijgen. Bovendien zijn bronnen en de documenten niet door ons op authenciteit te controleren. Wij houden het in ieder geval in de gaten want $15 biljoen verschijnt niet zo maar uit het niets. Komt u iets tegen? Wij lezen graag uw reactie.

Begin deze maand berichtte CNN dat in dertien Amerikaanse staten, waaronder Minnesota, Tennessee, Iowa, South Carolina en Georgia, er voorstellen zijn ingediend voor alteatieve geldsystemen. De voorstellen moeten nog goedgekeurd worden door de staten, maar zouden de weg kunnen openen naar het gebruik van alteatief geld dat zijn waarde ontleent aan een bepaald gewicht aan goud of zilver of aan een beloftes voor een bepaalde hoeveelheid arbeid of producten. Drie jaar geleden waren er nog maar drie Amerikaanse staten waar voorstellen voor alteatieve geldsystemen werden gedaan, aldus CNN.

“In het geval van hyperinflatie, een depressie of een andere economische calamiteit gerelateerd aan het Federal Reserve systeem worden de financien van de individuele staten ook direct in chaos gestort”, aldus de Republikeinse vertegenwoordiger Glen Bradley van de staat North Carolina die vorig jaar een verzoek tot een alteatief geldsysteem indiende. De Amerikaanse wetgeving heeft alteatieve geldsystemen die op grote schaal gebruikt kunnen worden naast de Amerikaanse dollar verboden, maar de grondwet schrijft voor dat alleen goud en zilver als wettig betaalmiddel gebruikt moeten worden. Op basis van dat gegeven onderzoeken verschillende staten nu de mogelijkheid om de constitutie in ere te herstellen en goud en zilver weer terug te brengen in circulatie, naast de Amerikaanse dollar die door de Federal Reserve wordt uitgegeven.

Gold Eagle en Silver Eagle munten verhandelen tegen marktwaarde

Daar komt natuurlijk bij dat de Amerikaanse dollar veel reputatieschade heeft geleden door het beleid van de centrale bank en de manier waarop de overheid met geld strooit. Goud en zilver weten hun waarde te behouden en zouden daarom ook een plekje verdienen in het reguliere betalingsverkeer. In maart 2011 werd in de staat Utah al een wet aangenomen die het mogelijk maakt om de gouden en zilveren munten van de US Mint (de Gold Eagle en Silver Eagle) tegen de marktwaarde te gebruiken in het betalingsverkeer. De marktwaarde van een gouden muntstuk van 1 troy ounce is op moment van schrijven ongeveer $1750, terwijl een zilveren Eagle muntstuk van 1 troy ounce een marktwaarde van ongeveer $36 heeft. Dat is veel hoger dan de waarde die op de munt staat, namelijk $20 voor een gouden en $1 voor een zilveren muntstuk. Door de muntstukken tegen de marktwaarde te verhandelen en de 'capital gains tax' op de gouden en zilveren munten te schrappen kan de Gold Eagle en de Silver Eagle net als geld functioneren in het betalingsverkeer.

De voorstanders van de invoering van goud en zilver als geld verwijzen naar eerdere valutacrisis, zoals de hyperinflatie in Zimbabwe. Daar werd teveel geld gedrukt door de centrale bank, met als gevolg dat het waardeloos werd. Eerst gaat het heel geleidelijk, maar op een gegeven moment valt het vertrouwen weg en komt de inflatie in een stroomversnelling. Als de hyperinflatie eenmaal in gang is gezet is het een zichzelf versterkend fenomeen dat niet meer gestopt kan worden. Het geld wordt in een paar maanden tijd compleet waardeloos, omdat niemand het meer wil bewaren en het zo snel mogelijk weer uitgeeft.

Valutacrises zijn van alle tijden, goud en zilver blijft

Volgens Kent Lambert, een Republikeinse vertegenwoordiger uit de staat Texas, heeft vrijwel ieder land in de geschiedenis wel eens een grote schuldencrisis gehad, die vaak werd aangepakt door meer geld in circulatie te brengen en daarmee de waarde te ondermijnen. Lambert is van mening dat ook Amerika niet immuun is voor een valutacrisis, waardoor hij achter het ingediende voorstel staat om gouden en zilveren munten van de Amerikaanse U.S. Mint weer te gebruiken voor het betalingsverkeer.

Goud en zilver hebben al een lange geschiedenis als geld, een geschiedenis die we in de afgelopen decennia overboord hebben gezet en hebben vervangen door een systeem dat op niets anders dan vertrouwen is gebaseerd. Vertrouwen de overheid en de centrale bank, die de waarde van het geld beheren door te schuiven met bijvoorbeeld de rente, de kapitaaleisen en wetgeving voor banken ten aanzien van kredietverstrekking.

Ook goudhandelaar Charlie Rockney ziet de belangstelling voor goud en zilver toenemen, omdat deze metalen pijnlijk duidelijk maken hoe slecht de Amerikaanse centrale bank zich aan haar doelstelling van prijsstabiliteit weet te houden. Rockney weet ook dat goud en zilver altijd hun waarde behouden en dat de $20 die op de munt staat niet meer gelijk is aan een bankbiljet van $20 van de Federal Reserve, zoals dat vroeger nog wel het geval was onder de goudstandaard.

De aanwezigheid van een tweede geldsysteem om op terug te vallen kan veel leed en chaos besparen, omdat men zelf de overstap kan maken naar goud en zilver of kan kiezen voor een spreiding tussen Amerikaanse dollars en edelmetalen. In beide gevallen dekt men zich in tegen een mogelijke dollarcrisis. De Republikein Lambert verwacht niet dat mensen direct masaaal over zullen stappen op goud en zilver in het betalingsverkeer, maar het zal ze in ieder geval meer zekerheid geven om te weten dat er een alteatief is voor de dollar dat net zo makkelijk uitgewisseld kan worden tussen personen en bedrijven.

Via het Iraanse persbureau PressTV een vertaling m.b.v. Google Translate:

In reactie op de laatste sancties opgelegd door de EU tegen Iran's energie en bancaire sector, heeft de Islamitische Republiek [besloten] om te snijden in de olie-export naar zes Europese landen.

Iran heeft woensdag de olie-export naar zes Europese landen teruggebracht, waaronder Nederland, Spanje, Italië, Frankrijk, Griekenland en Portugal.

Het ministerie van Buitenlandse Zaken van Iran had eerder de ambassadeurs van de zes landen op woensdag ontboden.

In hun vergadering van 23 januari in Brussel, hebben de EU-ministers van Buitenlandse Zaken nieuwe sancties ingesteld voor Iran, dat een verbod op de aankoop van olie uit het land, een bevriezing van de activa van de Centrale Bank van Iran binnen het blok, en een verbod op de verkoop van granen, diamanten, goud en andere edele metalen naar Iran.

De bevriezing van activa betreffen bezittingen zoals eventuele monetaire reserves die Iran aanhoudt in Europa. Of hierin een reden gevonden wordt waarom Groot-Brittannië niet geboycot wordt, is een open vraag: er zou wel eens Iraans goud kunnen liggen in London. Wat de echte reden is, blijft echter speculeren. Iran en Groot-Brittannië hebben niet bepaald een “warme relatie”.

De sancties worden van kracht op 1 juli 2012 om de EU-lidstaten genoeg tijd te geven om zich aan de nieuwe omstandigheden aan te passen.

Hiermee lijkt Iran de sanctie te koppelen aan de inwerkingtreding van de Europese sancties. Indien de Europese sanctie herzien wordt, dan zou Iran de tegensanctie ook kunnen herzien.

Op 4 februari kondigde de Iraanse minister van Olie, Rostam Qasemi, naar aanleiding van de recente beslissing van [de EU] aan dat het land in reactie, het besluit nam om de olie-export naar sommige EU-lidstaten te stoppen.

Iraanse wetgevers ondertekende op 8 februari een verklaring ter volledige ondersteuning van het besluit van het ministerie van Olie en dringt er bij de overheid op aan om nieuwe markten te vinden voor Iraanse ruwe olie.

MYA / IS / MGH

_____

Update 20:15. Naar aanleiding van RTL tekstpagina 112:

Het bericht van eerder vanmiddag hoeft ons inziens niet gerectificeerd of aangepast te worden omdat in het bericht van PressTV duidelijk is aangegeven dat de Iraanse sanctie pas in gaat op het moment dat de Europese sanctie van kracht wordt: 1 juli 2012. Dan ligt het ook voor de hand dat Iran ontkent dat zij de olie-export heeft gestaakt. Wellicht dat er later meer helder wordt (en eindigt de laatste zin in het RTL-tekst bericht niet in het luchtledige).

Via RTL-Z:

Het handelstekort van de Verenigde Staten is in december gestegen tot 48,8 miljard dollar. Dat maakte het Amerikaanse ministerie van Handel vrijdag bekend. De export van de VS kwam uit op 178,8 miljard dollar. Dat was 0,7 procent meer dan in de voorgaande maand. De import steeg met 1,3 procent tot 227,6 miljard dollar.

Het handelstekort kwam daardoor hoger uit dan verwacht. Economen hadden gemiddeld een gat van 48 miljard dollar voorspeld. Volgens een nieuwe schatting bedroeg het tekort in november 47,06 miljard dollar. Eerder werd voor die maand een verschil tussen de export en de import van 47,8 miljard dollar gemeld.

Het handelstekort van de afgelopen maanden ziet er als volgt uit.

Dat dit tekort echter structureel is, blijkt uit de onderstaande grafiek. En dat heeft alles te maken met de verwijdering van het “barbaarse” relikwie in 1971. Sinds 1976 is er geen enkel jaar afgesloten zonder tekort op de handelsbalans en dat betekent dat de verwijdering van goud als disciplinerend middel de Amerikanen in staat stelt om meer te consumeren dan te produceren.

Gisteren kocht de Japanse centrale bank via haar programma van quantitatieve verruiming opnieuw voor 10 biljoen yen (omgerekend ongeveer €97 miljard) aan Japanse staatsobligaties op. Het nieuwe geld dat hiermee in de economie wordt gepompt heeft drie verschillende functies. Ten eerste bestrijdt het extra geld de deflatie, omdat de geldhoeveelheid in circulatie toeneemt. Ten tweede zorgt het voor een verzwakking van de Japanse yen tegenover andere valuta, wat gunstig is voor bedrijven in Japan die hun producten in het buitenland verkopen. Nog niet zo lang geleden deden grote Japanse bedrijven, waaronder autofabrikant Toyota, hun beklag over de sterke eigen munt. Die ondermijnt namelijk de export, omdat producten uit Japan voor het buitenland hierdoor steeds duurder worden ten opzichte van soortgelijke producten uit andere landen. Een derde effect van het direct opkopen van staatsobligaties door de centrale bank is dat het de leenkosten van de overheid omlaag brengt, waardoor de staatsschuld makkelijker te dragen is en de tekorten goedkoper te financieren zijn.

65 biljoen yen

Met de nieuwe ronde van quantitatieve verruiming loopt de teller bij de Japanse centrale bank op tot 65 biljoen yen. Deze ongekende hoeveelheid aankopen door de Japanse centrale bank valt echter nog mee als we dat vergelijken met de acties van bijvoorbeeld de Amerikaanse Federal Reserve, de Bank of England en de ECB. Onderstaande grafiek laat zien dat met name de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk naar de methode van quantitatieve verruiming grijpen.

De Japanse centrale bank heeft aangegeven dat het in 2012 voor ongeveer 22 biljoen yen (ruim €200 miljard) in de economie wil pompen via haar 'Asset Purchase Program'. Dit zou gerechtvaardigd zijn door de zwakke economische activiteit in Japan, die volgens de bank het gevolg zou zijn van ''een vertragende economie in de rest van de wereld en het duurder worden van de yen''. Verder maakte de centrale bank bekend haar rentetarief te handhaven op 0 tot 0,1 procent. Ook kwam ze met een nieuw statement, namelijk dat ze streeft naar een inflatie van 1% op de korte en 2% op de langere termijn. Deze intentieverklaring heeft geen directe invloed op het beleid van de centrale bank, maar men hoopt op deze manier de geesten in Japan rijp te maken voor een toekomst met stijgende prijzen. Daarmee volgt de Japanse bank het beleid van de FED, dat er ook op gericht is de geesten van de bevolking rijp te maken voor een hogere inflatie in de toekomst.

Zwakke economische groei

De keinflatie in Japan (het inflatiecijfer exclusief voedsel en energie) ligt op dit moment op 0%, wat wil zeggen dat het mandje van goederen waarmee de Japanse overheid het prijspeil meet gemiddeld onveranderd is gebleven. De Japanse economie sukkelt ook rond de nullijn, waarin het BBP het ene jaar een beetje kan groeien en het volgende jaar weer iets kan krimpen. Momenteel zit de Japanse economie in een fase van economische krimp, want de Bank of Japan houdt rekening met een reële BBP ontwikkeling van -0,3 tot -0,4 procent over 2011. Voor de toekomst verwacht de Japanse centrale bank een groei, van 1,8 tot 2,1 procent in 2012 en 1,4 tot 1,7 procent in 2013. De Nikkei 225 beursindex in Japan verloor opnieuw in 2011, namelijk 16%. Dat hangt voor een gedeelte natuurlijk ook samen met de gevolgen van de aardbeving en de tsunami die het land troffen in maart 2011.

De nieuwe injectie van 10 biljoen yen heeft op de korte termijn het gewenste effect gehad, want de waarde van de yen zakte op dit nieuws met 0,4% weg ten opzichte van de Amerikaanse dollar, terwijl de futures voor 10-jaars Japanse staatsobligaties wat stegen. De Japanse centrale bank staat onder druk om de economie te blijven ondersteunen met nieuw geld, omdat een deflatoire spiraal de gigantische Japanse staatsschuld nog duurder maakt om te onderhouden. De Japanse staatsschuld heeft een omvang van meer dan 2x de Japanse economie, een bijzonder instabiele situatie die het land in stand weet te houden door telkens nieuwe obligaties te slijten aan met name haar eigen bevolking.

Liquiditeitsinjecties door verschillende centrale banken, Japan heeft nog wat in te halen in het WK geldontwaarding (bron: Financial Times)

De Bank of Japan koopt opnieuw veel staatsobligaties op via de geldpersfinanciering

De prijsgrafieken van goud in de belangrijkste valuta van de World Gold Council kunt u hier terugvinden, maar bij het zoeken naar aanvullende informatie ten aanzien van die ontwikkeling kwamen we een oude grafiek in ons archief tegen. Via FOFOA, een grafiek dat eenzelfde beeld geeft. U ziet hier de waardeontwikkeling van de buitenlandse valutareserve en de goudreserve op de balans van de ECB. Hierbij valt 2006 eveneens op als kanteljaar:

De koersval van de Iraanse rial werd in gang gezet toen Amerika en later ook Europa besloten om het land compleet te insoleren. Niet alleen werd een olie-embargo in werking gesteld, ook werd de Iraanse centrale bank volledig verstoten van het Westerse financiële systeem. Het gevolg van het embargo werd direct zichtbaar, toen vermogende particulieren en inteationale beleggers de Iraanse rial massaal begonnen om te ruilen voor andere valuta. De plotselingen verschuiving in de vraag naar en het aanbod van de munt heeft de waarde in één keer flink onder druk gezet. En hoewel de officiële wisselkoers tussen de Amerikaanse dollar en de Iraanse rial geen schokkende trend laat zien weten de mensen op de straat in Iran wel anders. Zo komen er vanuit verschillende hoeken anekdotische verhalen van een sterk dalende koopkracht, afnemende economische activiteit met een hogere werkloosheid en sterk gestegen kosten van diverse importgoederen.

Onderstaande grafiek geeft niet alleen de officiële wisselkoers weer die de Iraanse banken hanteren, maar ook de wisselkoers zoals die op de zwarte markt wordt vastgesteld. De zwarte markt is het ondergrondse circuit, dat begint op te bloeien zodra er een divergentie plaatsvindt tussen de officiële koersen en de daadwerkelijke koersen. De Iraanse overheid doet er alles aan om de koersval van haar valuta op te vangen, maar de zwarte markt dicteert dat de Iraanse valuta in de afgelopen twee maanden is gehalveerd in waarde. Dat gegeven wordt ook bevestigd door Iraanse burgers, zo lezen we op Businessinsider. De eigenares van een tapijtenweverij in de stad Mashad vertelde bijvoorbeeld dat ze in de afgelopen twee maanden een aantal mensen heeft moeten ontslaan en de productie heeft teruggeschroefd, als gevolg van sterke fluctuaties in de markt en de hoge inflatie. Ze vertelde verder dat haar koopkracht in de afgelopen twee maanden alleen al met 30% is afgenomen, omdat het geld aan waarde heeft verloren en alle prijzen behoorijk zijn gestegen.

Een importeur in de Iraanse hoofdstad Teheran vertelde tegenover de Wall Street Joual dat de economische situatie van Iran momenteel ''een ramp'' is. ''De handel is teruggevallen tot een minimum en iedereen zou verkeren in staat van paniek'', aldus de importeur. Zijn inkomsten waren gezakt tot omgerekend $100 per dag, tegenover veel grotere lasten van ongeveer $400 aan huur en overige kosten. Zonder een sterke valuta is het voor de Iraanse bevolking ook heel moeilijk om goederen te importeren uit het buitenland. Verschillende apparaten zouden in de afgelopen twee maanden opeens meer dan verdubbeld zijn in prijs, wat natuurlijk direct effect heeft op de koopkracht van de bevolking.

In oktober was een Amerikaanse dollar gelijk aan 11.500 rial, maar vandaag de dag is de wisselkoers op de zwarte markt al opgelopen tot meer dan 23.000 rial per $1. Door de problemen die voortvloeien uit de acute valutacrisis heeft de Iraanse regering het draagvlak onder de bevolking verloren. De dreiging van de Iraanse president Ahmadinejad om de Straat van Hormuz af te sluiten verliest hiermee aan kracht, want vroeg of laat zal de Iraanse bevolking zich hardhandig verzetten tegen de regering.

Volgens Thomas Donilon, de nationale veiligheidsadviseur van de Obama regering, was de ineenstorting van de Iraanse valuta alles behalve een vergissing van het Westen. Het is beleid geweest van de Amerikaanse regering om via de weg van economische oorlogsvoering Iran onder druk te zetten. Of de boycot van Iran het gewenste effect heeft is nog maar de vraag, want nu lijkt vooral de bevolking getroffen te worden en niet het gevreesde nucleaire programma van de Iraanse regering.

Iran sloeg overigens meteen terug naar Amerika, door naar buiten te brengen dat het de olie-export naar India in goud gaat verrekenen. Daarmee gooit Iran Amerikaanse dollar overboord en stelt ze de status van deze munt als de wereldreservemunt ter discussie. Het effect hiervan op de waarde van de Amerikaanse dollar en de goudprijs bleef overigens onmeetbaar klein.

De Iraanse valuta verliest de helft van haar koopkracht tegenover de Amerikaanse dollar

Volgens Rickards, auteur van de bestseller 'Currency Wars', voert Ben Beanke een grootschalige campagne die het publiek in het duister laat tasten omtrent de doelstelling van de Federal Reserve. Dat zei hij vorige week op King World News, twee dagen na de betreffende FOMC toespraak die de goud- en zilverprijzen de hoogte in stuwde. Volgens Rickards liet Beanke er geen twijfel over bestaan dat er een vorm van quantitatieve verruiming aan zit te komen. Eén van de joualisten vroeg Beanke na afloop van zijn toespraak of hij bang was voor ''een inflatie die uit de hand loopt''. Beanke's antwoordde daarop door te stellen dat de FED streeft naar 2% inflatie. Dat is een percentage dat vaak terugkomt als de officiele doelstelling van de Federal Reserve, maar Jim Rickards gelooft daar niet in. Hij is van mening dat Beanke eigenlijk streeft naar een veel hogere inflatie, van 4 tot 5 procent.

FED streeft naar hogere omloopsnelheid geld

Door een hogere inflatie na te streven manipuleert de Federal Reserve de perceptie van het publiek. De prijsinflatie (niet te verwarren met monetaire inflatie), is het gevolg van een combinatie van de geldhoeveelheid en de omloopsnelheid van het geld. Dat eerste kan de centrale bank direct sturen, maar voor de omloopsnelheid van het geld is Beanke overgeleverd aan de stemming van het publiek. Als iedereen zijn hand op de knip houdt en kiest voor sparen en schulden aflossen blijven we in een deflatoire spiraal zitten, waarin de prijzen van goederen temidden van overvloedige liquiditeit toch dalen. Om een deflatoire crisis te vermijden probeert Beanke volgens Rickards de publieke opinie te manipuleren, door meer inflatie na te streven dan hij zegt te doen.

Als de inflatie oploopt tot 4 a 5 procent zal veel geparkeerd geld in beweging komen, omdat beleggers, particulieren en pensioenfondsen gaan zoeken naar manieren om hun koopkracht vast te houden. Als gevolg daarvan stroomt er meer geld in grondstoffen, aandelen en vastgoed en gaan mensen weer meer lenen om te profiteren van de inflatie. De omloopsnelheid van het geld zal toenemen, waardoor de economie zou moeten aantrekken. Het manipuleren van de geesten, wat Beanke doet door eerst een lage inflatie na te streven en vervolgens een veel hogere inflatie te rapporteren, is een psychologisch spel. Een spel dat volgens de economische theorieën van de Federal Reserve moet helpen om de consumptie weer op gang te krijgen en de economie weer een impuls te geven.

'Inflatie zal weglopen van het gewenste niveau'

Toen de joualist Beanke vroeg of de inflatie uit de hand zou kunnen lopen antwoorde Beake bevestigend: ''Ja, de inflatie kan weglopen bij het gewenste niveau''. Jim Rickards vat deze uitspraak op als een signaal dat de inflatie weg zal lopen van het gewenste niveau. Zo lang het grote publiek dit nog niet begrepen heeft moet een hogere prijs voor goud en zilver worden ingecalculeerd. Dat is volgens Rickards de reden dat goud en zilver nog wel even blijven doorstijgen na de verticale koerssbeweging tijdens de FOMC toespraak.

In het boek 'Currency Wars' schrijft Rickards over hoe verschillende valutablokken in deze crisis een strijd zullen voeren om de eigen economie op te peppen. Dat doen ze door de valuta te verzwakken, zodat er een exportvoordeel ontstaat dat werkgelegenheid oplevert. Omdat de hele wereld in hetzelfde schuitje zit zullen alle wereldwijde valuta's volgens Jim Rickards als in een schaakspel tegen elkaar uitgespeeld worden. In dit spel zijn er volgens Rickards drie grote spelers die onderling in een valuta-oorlog verwikkeld zijn geraakt: Amerika, Europa en China. Voor alle details verwijzen we naar het boek Currency Wars, waarin Rickards zijn visie tot in detail beschrijft.

Iran voert een oorlog tegen de Amerikaanse dollar

Wat betreft de deal tussen Iran en India om olie in goud te verhandelen zegt Rickards verrast te zijn. Niet over de feitelijke gebeurtenis, maar wel over de snelheid waarmee de gebeurtenissen elkaar opvolgen. Jim Rickards hield rekening met een dergelijk scenario in 2013 of 2014, maar het volstrekt zich nu al in volle omvang. De actie van Iran is een rechstreekse aanval op de dollar, net zoals de sancties van Amerika en Europa een aanval zijn op de Iraanse economie. Iran kiest voor goud en hoopt dat andere landen snel zullen volgen. Naast India zijn ook Rusland en China 'pro-goud'. Ze beperken de laatste jaren de export van de binnenlandse goudproductie en schroeven stelselmatig hun goudreserve op. Iran ziet deze landen als strategische partners, waarmee het kan handelen zonder tussenkomst van het Westerse financiële systeem en de Amerikaanse dollar.

De sancties van Amerika en Europa hebben hun uitwerking in Iran niet gemist. Het land kent hyperinflatie en de regering van Ahmadinejad zou weinig steun hebben onder de eigen bevolking. Desondanks heeft Iran veel oliereserves, en kan het via de grootste handelspartners in Azië een alteatief geldsysteem opbouwen waarin goud een belangrijke rol speelt. Volgens Jim Rickards lijkt het erop dat India, China, Rusland en Iran de eerste stappen zetten naar een alteatief betalingssysteem dat de Amerikaanse dollar volledig buitenspel zet. Dit is precies waar Rickards in zijn boek over schrijft, maar dat de praktijk zo snel zou volgen had hij niet verwacht. ''Dit kan het begin zijn van het einde van de dollar'', aldus Rickards.

Het volgende wereldwijde conflict gaat waarschijnlijk om olie, goud en dollars

De swap-constructie tussen de FED en de ECB moet Europese banken helpen die moeilijk aan Amerikaanse dollars kunnen komen. De dollars kunnen ze dankzij de swap lenen via de ECB, in plaats van bij andere (Amerikaanse) banken zoals ze dat voor de financiële crisis nog deden. De dollarswap kent een looptijd van 7 dagen, maar kan steeds veieuwd worden zoals onderstaande grafiek van Zero Hedge laat zien. Uit die grafiek blijkt dat Europese banken nog steeds niet van het dollarinfuus losgekoppeld kunnen worden en dat de liquiditeitspositie van verschillende Europese banken nog steeds problematisch is.

Dankzij de LTRO-lening van eind december zijn de Europese banken in elk geval voor drie jaar uit de brand geholpen als het gaat om de liquiditeit in euro's. Via dit leenprogramma (in februari staat er weer één gepland) wisten 523 Europese banken immers voor een periode van drie jaar een totale som van bijna €500 miljard te lenen, tegen een rente van ongeveer 1%. De swap-constructie helpt de Europese banken aan dollars, die ze kunnen lenen om aan hun verplichtingen te kunnen voldoen. Nog los van de hele schuldencrisis liggen ook veel Europese banken in feite aan het infuus, al mogen we dat niet zo benoemen omdat het hier strikt genomen gaat om leningen. Die leningen zullen banken in de toekomst weer met rente moeten aflossen aan de ECB, maar wie weet staat de ECB tegen die tijd klaar met een nieuw leenprogramma.

De dollarswap met de ECB is in feite een soort bailout voor Europese banken, want zonder deze faciliteit zouden Europese banken veel meer opslag moeten betalen om diezelfde hoeveelheid dollars los te krijgen bij andere banken. Dat lijkt in strijd te zijn met de verklaring van de FED-voorzitter Ben Beanke, die onder ede aan het Amerikaanse Congres kenbaar heeft gemaakt geen 'bailout' te willen geven aan Europa. Hoe de vork precies in de steel zit blijft onduidelijk, wat voor verschillende Republikeinen van de House Financial Services Committee reden was om een brief te sturen naar Timothy Geithner. Deze brief, die trouwens ook door de Republikeinse presidentskandidaat Ron Paul ondertekend is, staat onderaan dit bericht (of klik hier voor een PDF).

Dollarswap tussen FED en ECB nog steeds actief, afgelopen week was de omvang $84,5 miljard (afbeelding via Zero Hedge)

Dezelfde grafiek, maar dan sinds begin 2008. Huidige omvang dollarswap hoger dan vlak voor de val van Lehman (afbeelding via Zero Hedge)

Geithner is de Amerikaanse minister van Financiën en moet, anders dan Ben Beanke, wél volledige verantwoording afleggen voor zijn daden. In de brief roepen de Republikeinen de minister dan ook op om duidelijkheid te verschaffen over de situatie ten aanzien van de dollarswaps met de ECB en mogelijke nieuwe bijdragen aan het IMF die onderdeel uitmaken van het plan om het IMF meer slagkracht te geven in het bestrijden van de Europese schuldencrisis. De schrijvers van de brief zijn fel tegenstander van een Amerikaanse 'bailout' voor Europa en willen dat Geithner duidelijkheid verschaft over de positie van de Amerikaanse regering in deze kwestie. Timothy Geithner is immers de persoon die uiteindelijk verantwoordelijk is voor het al dan niet bijstorten van nieuwe middelen op de rekening van het IMF.

Volgens de Republikeinen die deze brief hebben opgesteld is Europa een continent dat zichzelf wel moet kunnen redden in deze crisis, omdat vier van de tien rijkste landen zich in de Europese Unie bevinden en Europa in staat moet zijn om haar eigen problemen op te lossen via bezuinigingen en hervormingen. In de brief eisen ze van minister Geithner duidelijkheid ten aanzien van het beleid van de Amerikaanse overheid. Als het inderdaad van plan is om Europa actief te helpen met Amerikaans belastinggeld, dan moet ze daar ook helder over zijn tegenover de Amerikaanse bevolking. Die helderheid verschaft de Amerikaanse overheid nu nog niet, aldus de ondergetekenden.

01-25-12 FSC Letter to Secretary Geithner