Volgens Lex Hoogduin hebben de Zuid-Europese landen in zekere zin de macht overgenomen ten aanzien van het monetaire beleid in Europa. Dat zegt hij in een gesprek met Willem Middelkoop bij Café Weltschmerz. Door structureel staatsobligaties van landen op te kopen gaat de ECB voorbij aan de afspraken die Europese landen voor de introductie van de euro gemaakt hebben.
Hoogduin, hoogleraar monetaire economie aan de Rijksuniversiteit Groningen, vertelt dat het nooit de bedoeling is geweest dat landen zoveel inspraak zouden hebben in het monetaire beleid en dat uiteindelijk de wil van de zuidelijke eurolanden het monetaire beleid is gaan bepalen.
Hoogduin had de ambitie om Nout Wellink op te volgen als bestuurder van De Nederlandsche Bank, maar die functie werd tot zijn verrassing toegekend aan Klaas Knot. Daar had hij achteraf gezien toch wel vrede mee, omdat hij zich altijd al zeer sterk verzet heeft tegen het monetaire beleid van de afgelopen jaren en daar niet graag mede verantwoordelijk voor had willen zijn.
Willem Middelkoop sprak voor Café Weltschmerz met Arnoud Boot over de stand van zaken met betrekking tot de wereldeconomie, het financiële systeem en de politieke machtsverhoudingen in de wereld. Beide heren praten over de toekomst van de euro, het wereldwijde schuldenprobleem en de verwachting van opkomende grootmachten als Rusland, China en India. Een interessant gesprek!
“Overal in ons land maakt men zich terecht zorgen over de grote aantallen illegale immigranten die ons land binnen komen. Ze hebben banen die ook van burgers en legale immigranten hadden kunnen zijn. De publieke voorzieningen die ze gebruiken leggen een last op de belastingbetalers.
Daarom wil onze regering agressiever optreden om de grenzen beter te bewaken, door een record aan nieuwe grensbewakers in te huren, door twee keer zoveel illegale immigranten terug te sturen als ooit tevoren, door illegale arbeid aan te pakken, door sociale uitkeringen voor illegale immigranten te blokkeren.
In de begroting die ik je zal voorleggen proberen we meer te doen om de deportatie van illegale immigranten te bespoedigen die gearresteerd zijn voor criminaliteit en om immigranten in kaart te brengen die illegaal werken.
We zijn een land van immigranten, maar we zijn ook een land van wetten. Het is fout en zelf vernietigend voor een land van immigranten om misbruik van onze immigratiewetten toe te staan, zoals we dat de laatste jaren hebben gezien en we moeten meer doen om dat te stoppen.”
Dacht je dat dit de woorden waren van Donald Trump? Dan heb je het mis. Dit is namelijk wat oud-president Bill Clinton in 1995 zei over illegale immigranten. Democraten of Republikeinen, het maakt blijkbaar niet zoveel uit.
Journalist en schrijver Joost Niemoller sprak voor Café Weltschmerz met voormalig hoogleraar Karel van Wolferen over de nieuwe Amerikaanse president Donald Trump. Wat kunnen we verwachten van zijn buitenlandse beleid? Zullen de geopolitieke machtsverhoudingen veranderen met het aantreden van de nieuwe president?
Een interessant gesprek tussen twee heren die zich veel verdiept hebben in deze materie. Dit gesprek van ongeveer een uur is opgenomen op 19 januari 2017, de dag voor de inauguratie van Trump.
Waarschijnlijk heeft u al het een en ander meegekregen van de inauguratie toespraak van Donald Trump. De kern van zijn betoog is dat hij de Verenigde Staten weer groot wil maken, door meer te investeren in eigen land en door zich minder bezig te houden met ontwikkeling en verdediging van landen elders in de wereld. Hij belooft hervormingen die de ‘gewone Amerikaan’ moeten helpen.
We zijn benieuwd of Trump zijn woorden weet om te zetten in daden. Hieronder de volledige inauguratie toespraak.
De afgelopen honderd jaar is goud steeds verder weggedrukt uit het monetaire systeem en heeft de dollar de rol van het edelmetaal overgenomen. Tot 1971 werd de dollar gedekt door goud, daarna begon het tijdperk van de petrodollar waarin de dollar gedekt werd door de gigantische olievoorraden van Saoedi-Arabië.
Een oceaan van olie werd het nieuwe fundament waarop het dollarimperium gebouwd werd en waarmee de Verenigde Staten haar positie als supermacht wist te versterken. De goudvoorraden van centrale banken werden in dit systeem onbruikbaar gemaakt en liggen sindsdien te verstoffen in de kluis.
Sheik Imran Hosein legt in duidelijk taal uit hoe het monetaire systeem van goud en zilver evolueerde naar ongedekt papiergeld en hoe dit geldsysteem uit elkaar zal spatten. Daarna zal ook het papiergeld verdwijnen en blijft er volgens Imran Hosein alleen onzichtbaar elektronisch geld over.
Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!
Er heerst paniek binnen de elite van Amerika, zo concludeert Karel van Wolferen in een gesprek met Café Weltschmerz. Nu Donald Trump tegen alle verwachtingen in de verkiezingen gewonnen heeft proberen de Democraten, de gevestigde media en de Amerikaanse inlichtingendienst de schuld van de nederlaag van Hillary Clinton bij Rusland in de schoenen te schuiven.
Dat blijkt niet makkelijk, omdat steeds meer mensen door de leugens en het valse nieuws heen weten te prikken en vraagtekens zetten bij de beschuldigingen aan het adres van Poetin. Hajo Smit en Karel van Wolferen praten u in dit gesprek bij over de laatste politieke en geopolitieke ontwikkelingen.
Oorlogspropaganda van de Westerse media speelt een belangrijke rol in de beïnvloeding van de publieke opinie. Door middel van manipulatieve en eenzijdige berichtgeving blijven de donkere kanten van alle Amerikaanse oorlogen van de afgelopen decennia onderbelicht en zien we vooral datgene wat de overheid ons wil laten zien.
In de documentaire ‘The war you don’t see’ laat documentairemaker John Pilger aan de hand van tal van beeldfragmenten zien hoe de gevestigde media het publiek bespelen met oorlogsretoriek en valse informatie. Een aanrader!
De Russische president Poetin verwerpt de aanpak van de vluchtelingencrisis in Europa. Hij reageerde onlangs op het besluit van de Oostenrijkse rechtbank om een vluchteling in hoger beroep vrij te spreken voor verkrachting…
“Wat is er aan de hand? Een vluchteling heeft in een Europees land een kind verkracht. De rechtbank sprak hem vrij op twee gronden: De vluchteling sprak de taal niet van het land waar hij was en hij begreep niet dat het jongetje, het was een jongetje, zich ertegen verzette… Het is heel lastig om voor te stellen waar de Europeanen mee bezig zijn. Is dit het resultaat van een erosie van traditionele nationale waarden?
Ik weet niet eens hoe je dit moet uitleggen. Misschien hebben ze een schuldgevoel vanwege de vluchtelingencrisis? Wat is hier aan de hand? Ik kan me er gewoon niets bij voorstellen. Maar voor een maatschappij die haar kinderen vandaag niet kan beschermen is er geen morgen. Een dergelijk land heeft geen toekomst.”
De wereld stevent in hoog tempo af op een Derde Wereldoorlog, zo vreest documentairemaker en journalist John Pilger. In deze lezing spreekt hij zijn zorgen uit over propaganda, de dreiging van een nucleaire oorlog, de oplopende spanningen tussen de Verenigde Staten en China en het stilzwijgen van de Westerse media. Marketupdate heeft de indringende boodschap van John Pilger voor u vertaald, de vertaling staat onder de video.
John Pilger: “Hoeveel van ons zijn zich ervan bewust dat een Derde Wereldoorlog begonnen is? Het moet gezegd worden, het is nu een propaganda oorlog van leugens en verwarring en van censuur door het weglaten van informatie. Dat kan in één dag veranderen. Laat mij een voorbeeld geven van deze propaganda. In 2009 stond president Obama in het centrum van Praag, in het midden van Europa, voor een aanbiddend publiek. Hij beloofde de wereld vrij te maken van nucleaire wapens. Sommige mensen juichten, anderen moesten ervan huilen. Obama kreeg de Nobelprijs voor de Vrede, maar het was allemaal vals. Hij was aan het liegen.
De Obama regering lanceerde vrijwel meteen een programma om meer kernwapens, kernkoppen en fabrieken voor nucleaire wapens te bouwen. Alleen al de uitgaven voor kernkoppen stegen meer onder Obama dan onder welke andere president dan ook. De totale uitgaven over de afgelopen dertig jaar worden geschat op een biljoen dollar. Een mini nucleaire bom werd ontwikkeld, die bekend staat als de B61 Model 12. Klinkt als Volkswagen model. Er is nooit zoiets geweest.
Een van de hooggeplaatste Amerikaanse generaals James Cartwright, hoofd van de strategische luchtmacht, heeft gezegd dat met een kleine bom “het nucleaire wapen meer denkbaar wordt”. In de afgelopen achttien maanden zagen we onder leiding van de Amerikanen de grootste troepenopbouw sinds de Tweede Wereldoorlog, die zich voltrekt langs de Westelijke grens met Rusland.
Oekraïne
Sinds Hitler de Sovjet-Unie binnenviel hebben buitenlandse troepen niet meer zo’n dreiging tentoongesteld als nu. Oekraïne, ooit onderdeel van de Sovjet-Unie, is een attractiepark van de CIA geworden. Na het orkestreren van een staatsgreep in Kiev controleert Washington in feite een regime dat zeer vijandig staat tegenover Rusland. Een regime dat letterlijk verrot is van de nazi’s.
Prominente parlementsleden in Oekraïne zijn de politieke afstammelingen van de beruchte antisemitische OUN en UPA groeperingen. Zij prijzen Hitler in het openbaar en willen de Russisch sprekende minderheid in het land verdrijven. Maar dat lees je natuurlijk nergens in het nieuws.
China en Rusland
In Estland, Letland en Litouwen, aan de grens met Rusland, heeft het Amerikaanse leger permanent gevechtstroepen, tanks en wapens gestationeerd. Deze extreme provocatie van de tweede grootste nucleaire macht in de wereld – Rusland – wordt met stilte ontvangen in het Westen. Vooral in Australië, het meest zwijgzame land van allemaal, het land van goedwillende en onwetende mensen. Wat het vooruitzicht van een nucleaire oorlog nog gevaarlijker maakt is een parallelle propagandacampagne tegen China. Er gaat bijna geen dag voorbij waarin China niet als dreiging genoemd wordt.
Amerikaanse admiraals komen met angst zaaiende verhalen over China. En allemaal krijgen ze zonder enige kritiek aandacht op de voorpagina’s van de kranten. Volgens Harry Harris, admiraal van de Amerikaanse marine, bouwt China “een grote muur van zand in de Zuid-Chinese Zee”. Waar hij naar verwijst is dat China landingsbanen aanlegt op de Spratly eilanden, wat betrekking heeft op een conflict met de Filipijnen. Een conflict met beperkte consequenties, totdat Washington de regering in Manila onder druk zet en omkoopt en admiraal Harris een propagandacampagne lanceert genaamd ‘vrijheid van navigatie’. Wat betekent dit? Vrijheid voor Amerikaanse oorlogsschepen om te de kustlijn van China te patrouilleren, intimideren en domineren. Probeer je eens voor te stellen wat er zou gebeuren als Chinese oorlogsschepen hetzelfde zouden doen voor de kust van Californië.
Propaganda en de media
Ik heb een film gemaakt getiteld ‘The War You Don’t See‘, waarvoor ik verschillende vooraanstaande journalisten in de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk interviewde. Ik sprak met Dan Rather van CBS, Rageh Omaar van de BBC, David Rose van The Observer. Allemaal zeiden ze dat als journalisten hun werk goed hadden gedaan, en de propaganda dat Saddam Hussein massavernietigingswapens zou hebben in twijfel hadden getrokken, en als ze de leugens van George W. Bush en Tony Blair niet hadden versterkt, dat de invasie van Irak misschien niet gebeurd. Honderdduizenden mannen, vrouwen en kinderen hadden dan nog geleefd.
De propaganda die de bodem legt voor een oorlog tegen Rusland en China is in principe niets anders, maar wel veel gevaarlijker. Noem eens één journalist in Australië, een academicus, een politicus van welke partij dan ook, die publiekelijk de vraag stelt waarom China vliegvelden aanlegt in de Zuid-Chinese zee. Het antwoord zou glashelder moeten zijn, de Verenigde Staten omsingelen China met een netwerk van bases, ballistische raketten, gevechtstroepen en gevechtsvliegtuigen met nucleaire wapens.
Voorbereiding voor oorlog
Deze dodelijke boog strekt van Australië tot de eilanden in de Stille Oceaan, van de Filipijnen tot aan Korea en langs Eurazië tot Afghanistan en India. Kijk naar de wereldkaart. Amerika heeft een strop gehangen om de nek van China. Australië zit in de zak van de Verenigde Staten en bereidt zich voor op een oorlog met haar grootste handelspartner. Het is ongelooflijk dat dit het nieuws niet haalt, het is censuur door weglating. Stilte door de media en oorlog door de media.
In 2015 hebben Washington en Canberra in het geheim de grootste militaire oefening op land en op zee in de geschiedenis uitgevoerd, ook wel Talisman Sabre genoemd. Het doel was om een zeeslag voor te bereiden, om zeestraten zoals de straat van Malacca en de straat Lombok te blokkeren, straten waarmee China toegang heeft tot olie, gas en andere vitale grondstoffen uit het Midden-Oosten en Afrika. Stilte daarover.
Donald Trump
In het circus van de Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt Donald Trump afgeschilderd als een idioot, een fascist. Hij is zeker hatelijk, maar hij wordt ook als een haatfiguur neergezet in de media. Alleen dat moet ons al sceptisch maken. De visie van Trump ten aanzien van migratie is grotesk, maar niet meer grotesk dan die van David Cameron en Tony Abbott of een aantal andere dienstbare ministers in de huidige regering.
Het is niet Trump die de grote deporteur van mensen is in de VS, maar de Nobelprijswinnaar Barack Obama. Volgens een gerespecteerde liberale commentator laat Trump “de donkere krachten van geweld” los in de Verenigde Staten. Donkere krachten loslaten? Echt waar? Maakt hij een grap?
Het is een land waar kleuters hun moeders neerschieten en waar de politie een moordzuchtige oorlog voert tegen zwarte Amerikanen. Dit is het land dat meer dan vijftig verschillende regeringen omver heeft proberen te werpen, waaronder veel democratieën. Het land dat bommen gegooid heeft van Azië tot aan het Midden-Oosten en waarmee ze ontelbaar veel mensen de dood in heeft gejaagd. Geen land in de wereld kan dit record aan geweld evenaren, het is systematisch.
De meeste oorlogen die Amerika voert zijn tegen weerloze landen. Oorlogen die niet worden gestart door Republikeinen als Trump, maar door liberalen als Truman, Kennedy, Johnson, Carter, Clinton en Obama. In 1974 beschreef de Veiligheidsraad het hoogste belang van het buitenlandse beleid van de Verenigde Staten als “een wereld die substantieel omgevormd is naar het Amerikaanse beeld”. De ideologie was messianistisch amerikanisme. We zouden allemaal Amerikanen worden, anders zwaaide er wat…
Tegenstanders werden op andere gedachten gebracht, omgekocht, hun imago werd besmeurd of ze werden simpelweg aan de kant gezet. Donald Trump is ongetwijfeld een symptoom hiervan. Maar hij is ook een non-conformist. Hij noemde de invasie van Irak een misdaad. Hij wil geen oorlog met Rusland en China, hoe ironisch. Het gevaar voor de mensheid is niet Trump in mijn visie, maar Hillary Clinton. Zij is geen non-conformist. Ze vertegenwoordigt de veerkracht en het geweld van een systeem, wiens geroemde exceptionalism meer doet denken aan fascisme, met zo nu en dan een liberaal gezicht.
Hillary Clinton
Nu de verkiezingen naderen zal Clinton geprezen worden als de eerste vrouwelijke president, ongeacht haar misdaden en leugens. Net zoals Barack Obama met liberaal gebrabbel over hoop gelauwerd werd als eerste zwarte president. De gruwel gaat door. Terwijl Hillary Clinton door Guardian columnist Owen Jones geprezen wordt om haar charme, stuurt Obama drones om 150 mensen af te slachten in Somalië.
Obama laat regelmatig mensen doden, volgens de New York Times meestal op dinsdag, als hij de lijst krijgt van doelwitten die met drones uitgeschakeld moeten worden. Dat is cool... In de laatste presidentscampagne dreigde Hillary Clinton Iran weg te vagen met nucleaire wapens. Als staatssecretaris onder Obama gaf ze goedkeuring aan de omverwerping van de democratisch gekozen regering in Honduras. Haar vernietiging van Libië in 2011 classificeert haar als oorlogsmisdadiger. Toen de Libische leider Kolonel Gaddafi publiekelijk met een mes vermoord werd, een moord die mogelijk werd dankzij Amerikaanse logistieke steun, lachte Clinton over zijn dood. "We came, we saw, he died".
Een van haar trouwste bondgenoten is Madeleine Albright, de voormalig staatssecretaris die jonge vrouwen aanviel die niet op Clinton stemden. Dit is dezelfde Madeleine Albright die de dood van een half miljoen Irakese kinderen 'de moeite waard' vond. Clintons grootste bondgenoten zijn de Israëlische lobby en de wapenbedrijven die het geweld in het Midden-Oosten voeden. Hillary Clinton en haar man namen miljoenen dollars aan van de banken op Wall Street. Ze is corrupt en gewelddadig en toch wordt ze geprezen als de vrouwelijke kandidaat en het alternatief voor de gevaarlijke Trump, het officiële gevaar.
Politiek
Een generatie geleden kwam er een postmoderne cult, die we nu kennen als identiteitspolitiek, waardoor veel intelligente en vrijdenkende mensen gestopt werden. Hun achtergronden en de mensen die ze steunden werden uitgeplozen. En nu heb je de nepheid van Clinton en Obama en van progressieve bewegingen als Syriza in Griekenland, die hun eigen volk verraden en bondgenootschappen sluiten met hun vijanden. Nieuwe partijen werden de Zeitgeist in bevoorrechte Westerse samenlevingen. Zij signaleerden de dood van collectieve bewegingen tegen oorlog, tegen sociale onrechtvaardigheid, tegen ongelijkheid en tegen racisme en seksisme.
De jonge generatie lijkt zich weer te roeren. Duizenden in Groot-Brittannië steunden Jeremy Corbyn als leider van de Labour partij en duizenden stonden op om Bernie Sanders te steunen. In Groot-Brittannië dwong de trouwste bondgenoot van Corbyn de regering om schulden aan de banken af te betalen en het beleid van bezuinigen voort te zetten. Geen echte verandering, toch?
In de VS zegde Bernie Sanders toe Clinton te steunen als ze genomineerd wordt. Ook hij stemde voor het gebruik van geweld tegen andere landen, als hij denkt dat dat het juiste is om te doen. Hij zei dat Obama het goed heeft gedaan als president. Geen echte verandering, toch?
Australië
In Australië hebben we een dodelijke politiek, waarbij politieke spelletjes in het parlement via de media worden uitgevochten en waarin vluchtelingen en inheemse mensen berecht worden en waar de ongelijkheid groeit, terwijl het gevaar van een oorlog toeneemt. De regering heeft onlangs een zogenaamd 'defensiebudget' van 195 miljard dollar aangekondigd. Dat is een stap richting oorlog. Er was geen enkel debat hierover, helemaal niets. Stilte. Waarom?
In Australië, net als in veel Westerse landen, is nu een permanente regering met twee grote concurrerende partijen, waarvan het sociale, economische en buitenlandse beleid bijna identiek is. Verkiezingen zijn nu schijnvertoningen waarin kopieergedrag wordt goedgekeurd. Als in: Oorlog door media, stilte in de media, hebben we nu ook democratie door media. En ook dat is nep. Wat is er gebeurd met de politieke moed, politieke verbeelding en de moed die nodig is om de lange reis te ondernemen naar een wereld die eerlijker en beter is? Waar zijn de artiesten, filmmakers, scriptschrijvers en schrijvers in Australië? Misschien genieten ze van het beschermheerschap en de prijzen die door de overheid verstrekt worden. Zij zijn ook stil...
Natuurlijk zijn er eervolle uitzonderingen, waaronder diegene die deze meeting vanavond mogelijk maken en die hardnekkig gevochten hebben voor vluchtelingen en voor rechtvaardigheid. En diegene die vorige week de slechte aanval van de overheid op het recht op demonstreren en vrijheid van meningsuiting blootlegden. Wat ze lieten zien is dat echt verzet een misdaad lijkt te worden. En dat is de uitdaging voor iedereen die hier vanavond is. Overheden, elites, zij die ons leven proberen te controleren, mogen er niet mee wegkomen.
Doorbreken we de stilte of wachten we tot het eerste kernwapen is afgevuurd? Dank u.
Zijn er overeenkomsten tussen de crisis in Oekraïne en de gebeurtenissen die vooraf gingen aan de Eerste Wereldoorlog? En welke lessen kunnen we trekken uit de geschiedenis? Deze vragen werden onlangs in Café Weltschmerz voorgelegd aan historicus Anton Kruft, voorzitter van de Stichting Studiecentrum Eerste Wereldoorlog.
Anton Kruft schreef het boek“Van Continentaal Conflict naar Eerste Wereldoorlog: Brits politiek falen, voor tijdens en na de oorlog”, over de machtsverhoudingen binnen Europa en hoe een relatief klein incident kon escaleren tot een gigantische oorlog. De Oekraïne crisis dwingt ons Europeanen ernstig stil te staan bij wat er destijds met de Grote Oorlog in het honderd is gelopen. Wie de geschiedenis niet kent is gedoemd deze te herhalen.
Historicus Kruft legt moeiteloos de verbanden met de huidige tijd. Stap voor stap graaft dit interview dichter naar de oorzaken van de escalatie destijds en waarom het nu weer zou kunnen gebeuren. Het niet diplomatisch rekening willen houden met de historische trauma’s van een volk blijkt de sleutel. En passant komt de Britse politiek van destijds in een veel kwader daglicht te staan dan waar dan ook in de Westerse wereld op scholen wordt onderwezen.
