Tag: inkomensongelijkheid

Discussie over inkomensongelijkheid verscherpt

In Nederland is inkomensongelijkheid in de politiek en daarbuiten nog maar amper een thema. In de Verenigde Staten daarentegen laait het debat hierover feller en feller op. Larry Summers vergeleek de dreigende toekomst van de Amerikaanse economie met de televisieserie Downtown Abbey. In die serie geniet een kleine adellijke elite alle voordelen van economische groei, maar de grote massa moet alle moeite doen overeind te blijven. Vandaag de dag is het in de VS niet veel anders. De beroemde en beruchte one percenters slokken nagenoeg alle opbrengsten van de economische groei op. Daarbij gaat het om gigantische vermogens. Afgelopen jaar steeg het belegd vermogen op de financiële markten met ongeveer $6 biljoen. Het leeuwendeel belandde in de schoot van de one percenters.

Evenals zovele illustere voorgangers als Kennedy, Roosevelt, Truman en (zelfs) Nixon, is de huidige president Barack Obama vast besloten iets te doen aan de ongelijkheid. De ongelijkheid verscheurt de samenleving en legt daarmee een zware hypotheek op de toekomst van het land.
De vraag is wat er precies tegen gedaan kan worden. De vraag stellen is gemakkelijker dan hem beantwoorden. Inkomensdistributie lijkt een logisch antwoord, maar hoeft dat niet te zijn. Inkomens in de financiële wereld zijn in de laatste decennia dramatisch gestegen dankzij een sterke groei van de commissie-inkomsten. Als die inkomsten verlagen, dan profiteren daar eerst en vooral de grote beleggers van. Dat is nu niet direct de doelstelling, want deze groep is al rijk genoeg. Dat hebben we hierboven al vast gesteld.
Aanscherpen belastingstelsel
Voor Summers schuilt de oplossing in het aanscherpen van het Amerikaans belastingsysteem. Het is voor de rijken te gemakkelijk om belastingen te ontduiken. Dat kan op zulk een schaal, dat de Amerikaanse economie er waarschijnlijk onder te lijden heeft. Zo worden in de VS vermogenswinsten niet belast en belasting op onroerend goed is wel heel gemakkelijk te ontduiken. De grote bedrijven genieten nagenoeg dezelfde voordelen als de rijken in de VS. Belastinginkomsten opgebracht door bedrijven zijn volgens Summers naar een historisch dieptepunt gedaald. Verbetering van het belastingsysteem moet volgens Summers inhouden dat belastingvoordelen, waar alleen de rijken van profiteren, geschrapt moeten worden. Dat maakt het mogelijk de armen en de middenklasse belastingvoordelen te verschaffen zonder daarmee een onevenredig beroep op de schatkist te hoeven doen.

Effectieve belasting per inkomensgroep
Een rechtvaardiger en efficiënter belastingsysteem is volgens Summer te verkiezen boven maatregelen die de werking van de markt beknotten. Die hebben vaak onverwachte effecten, die als een boemerang in het gezicht van de bedenker terugkomen. In Nederland zal menigeen hoofdschuddend de Amerikaanse discussie aanhoren en iets mompelen in de trant van ‘Amerikaanse toestanden’, die hier niet mogelijk zijn. Dat is in Nederland vaak de primaire reactie: 'dat kan in dit land niet'. Meestal blijkt dan in tweede instantie, dat ook in Nederland ‘Amerikaanse toestanden’ mogelijk zijn. De korte geschiedenis van de crisis van 2008 leert, dat ook de Nederlandse bestuurlijke, economische en financiële elite zich decennia lang op geoorloofde, maar zeker ook op ongeoorloofde wijze hebben verrijkt. Een tweede punt van kritiek luidt, dat het ‘aanpakken’ van de hardwerkende succesvolle rijke een zaak van afgunst is. Degene die dat van mening is, moet maar eens een boek openslaan over de sociale geschiedenis van Nederland in de 19de en begin 20ste eeuw!
Cor Wijtvliet Bron: Lawrence Summers, America risks becoming a Downtown Abbey Economy. Financial Times, February 17 2014

20 februari 2014
Minimuminkomen steeds minimaler

Het minimuminkomen in de Verenigde Staten is niet meer wat het geweest is. Gecorrigeerd voor inflatie zijn de laagste inkomens nauwelijks gestegen en ook in verhouding tot het modale inkomen is het minimuminkomen in de afgelopen decennia steeds verder weggezakt. Omgerekend naar dollars van 2013 was het minimuminkomen in 1960 ongeveer $7,78 per uur, terwijl dat anno 2013 niet meer is dan $7,25. En waar het minimuminkomen in 1960 nog gelijk stond aan 47% van het modale inkomen is dat vandaag de dag nog maar 37%.

Dat de inkomensongelijkheid groeit blijkt ook wel uit het feit dat de allerrijksten steeds meer zijn gaan verdienen. Als de minimuminkomens vanaf 1960 met hetzelfde percentage waren gestegen als de inkomens van de top 1%, dan zou het minimumloon vandaag de dag $22,62 per uur bedragen. Onderstaande illustratie van de New York Times laat zien dat het minimuminkomen vooral van toepassing is op de jongeren. Van de 16 tot 19 jarigen zit een kwart op of beneden het minimum, bij de leeftijdscategorie van 20 tot 29 jaar is dat zelfs 38%. Naar mate de leeftijd hoger wordt komt het minimuminkomen ook minder voor.

De teloorgang van het minimuminkomen (Bron: New York Times)

14 januari 2014
Grafiek: Inkomensongelijkheid in perspectief

De volgende grafiek van Visualizingeconomics laat zien dat er verschillende gradaties van inkomensongelijkheid bestaan. Zo is niet alleen het loon ongelijk verdeeld, maar komt ook de vermogensopbouw uit bedrijfswinsten, rente-opbrengsten en koersrendement niet bij elke laag van de samenleving terecht. Sterker nog, de verdeling van alternatieve inkomstenbronnen is nog veel schever dan die van de factor arbeid! Niet onlogisch, want de lagere inkomens hebben over het algemeen geen grote portefeuille met aandelen, obligaties en vastgoed waar ze extra inkomsten uit kunnen vergaren.

Inkomensongelijkheid in vier verschijningen

We zien hieronder vier verschillende varianten van inkomensongelijkheid in de Verenigde Staten, gebaseerd op cijfers van het jaar 2007 en weergegeven als een Lorenz-curve. Hoe zou deze grafiek er nu uitzien, na de crash van de huizenmarkt en de aandelenmarkt en de steeds hogere golven van goedkoop geld (QE en lage rente)?? En hoe zag deze grafiek er een eeuw geleden uit? Is deze inkomensongelijkheid van alle tijden?

Inkomensongelijkheid in de VS groter dan gedacht (Bron: Visualizingeconomics)

17 december 2013
Inkomensongelijkheid

Na de Weimar periode en de 1929 beurstop plus crash, zien we opnieuw dat de top 10% inkomens sterk stijgen terwijl 90% van de inkomens moet inleveren! Een groeiende inkomensongelijkheid dus…

Groeiende inkomensongelijkheid in de laatste dertig jaar

Meer dan waarschijnlijk zal de geschiedenis zich herhalen. Het Westen zit nu gevangen in z’n astronomisch groot schuldenweb. Logisch dat Europa en de Verenigde Staten naar een manier zoeken om uit deze moordende ‘catch-22’ te geraken. Kunnen de top 10% vermogenden nog veel langer blijven feesten en ontsnappen aan de taxman!? De blauwdrukken (templates) voor bail-in’s worden nu in wetten gegoten. De schuld-staten zitten op hun bail-out tandvlees. Het verder zwaarder belasten van de 90% meerderheid werkt nu economisch contra-productief. Verdere monetaire expansie is economisch zinloos.

De top 10% vermogens moeten dus responsabiliserend inleveren om de schuldgroei te temperen. Dit zal véél lastiger zijn dan het crescendo belasten van de 90% consumptie meerderheid. De 10% vermogenden claimen dat ze nog steeds de moter van de welvaart zijn. Ze blijven de brandstof van de monetaire expansie opeisen. Hoe kan hier nog een werkbaar compromis uit groeien!?

Schulden zijn in verhouding tot het GDP explosief gestegen

Inkomensongelijkheid neemt toe

De 1929 beurstop situeerde zich tussen twee wereldoorlogen (interbellum). Voorlopig blijven we van een derde wereldoorlog nog gespaard en beperkt het zich tot asymmetrische oorlogsvoering. Waar ligt de grens in het vreedzame compromis tussen de inhalige staat en z’n 10% inhalige vermogenden!? Dit slaat natuurlijk op *monetaire expansie* en verdeling van de rijkdom (rijkentaks).

De optimisten geloven in de goede afloop van deze catch-22 toestand. Daarom blijven ze ook met z’n allen IN het systeem van schuld gedreven politieke economie, terwijl dit systeem uitholt… Oplopende schulden betekent meer lasten en meer lasten betekent minder consumptie & productie economie. In 2014 gaat men proberen om de kool en de geit te sparen met wat mini-tapering en met het behoud van lage (zero) rente. Balanceren op een héél slap koord. Niet in het minst omdat de Chinese geldcreatie duizelingwekkend blijft oplopen.

Met een beetje historisch systeem inzicht gaat men zich uiteindelijk toch afvragen hoe opportuun het nog is om nog langer in het systeem te blijven, met spaarpot en vermogen. Blijft de financiële industrie nog langer een betrouwbare Store of Value?

Onderstaand 200 jaar plaatje is misschien inspirerend:

Prijsinflatie in de VS sinds 1819

1971 > Het moderne keerpunt volgend op Weimar 1929. Het is de snel toenemende divergentie tussen prijsinflatie en hard currency als pseudo waardeopslag. Niets in deze historische grafieken geeft ook maar enig aanduiding dat koersverandering mogelijk zou zijn. Alles evolueert sneller naar nog grotere extremen tot de mens z’n vernietigingsdrang weer opkomt. De meest vruchtbare grond is lava van vulkaan uitbarsting…

Goudwaarde zal groeien op de grond van een economisch massagraf.

Door: 24 karaat

Disclaimer: De artikelen van gastschrijver 24 karaat zijn op persoonlijke titel geschreven en hoeven daarom niet altijd de visie van Marketupdate te vertegenwoordigen. Marketupdate geeft geen beleggingsadvies en de artikelen van 24 karaat moeten ook niet als zodanig worden aangemerkt. Marketupdate heeft geen geld ontvangen of betaald voor de bijdragen van 24 karaat.

15 december 2013
Grafiek: Inkomen Amerikaanse huishoudens daalt

Het inkomen van Amerikaanse huishoudens zit al vanaf de eeuwwisseling in een dalende trend. Uit onderstaande grafiek blijkt dat de mediaan van het inkomen van huishoudens gezakt is van $55.000 in 1999 naar minder dan $51.000 in 2011. Het cijfer is gecorrigeerd voor de officiële inflatie, het cijfer dat volgens velen geen correcte weerspiegeling geeft van de werkelijke prijsontwikkeling in de VS.

Uit deze gegevens kunnen we concluderen dat de koopkracht van een gemiddeld huishouden de laatste jaren is afgenomen. Door de hoge werkloosheid in Amerika blijven de lonen onder druk staan, terwijl de inflatie de koopkracht van de burger uitholt. En dan hebben we het nog niet eens over de stijgende huur in de VS. Ook spaargeld wordt door inflatie minder waard, maar sparen is iets waar steeds meer Amerikanen niet aan toe komen.

Het is tekenend voor de verarming van de VS. Bedrijfswinsten blijven weliswaar op peil, maar die winsten komen steeds minder ten goede aan de middenklasse. De inkomensongelijkheid neemt al jaren toe, zoals we eind vorig jaar ook al schreven op Marketupdate.

Gemiddeld inkomen Amerikaans huishouden daalt

Inkomen Amerikaanse huishoudens daalt weer (Bron: Mybudget360.com)

19 augustus 2013
Infographic: Steeds meer Amerikanen in geldnood

Steeds meer Amerikanen leven ‘van loonstrookje naar loonstrookje’. De volgende infographic laat zien dat 44% van de Amerikanen onvoldoende financiële buffer heeft om drie maanden zonder inkomen rond te komen. Stijgende prijzen en een daling van het gemiddelde inkomen van huishoudens zorgt voor steeds meer financiële nood. De helft van alle Amerikanen heeft minder dan $800 opzij gezet voor noodgevallen en een kwart houdt zelfs minder dan $100 achter de hand. Hoewel de crisis heeft aangetoond dat het verstandig is om wat meer te sparen doen veel Amerikanen dat niet. Het gemiddelde percentage van het inkomen dat gespaard wordt bleef de afgelopen drie jaar onveranderd. De inkomensongelijkheid van de VS is vergelijkbaar met die van veel ontwikkelingslanden.

Bron: AccountingSchoolGuide

Infographic: Amerikanen houden weinig geld over (Bron: AccountingSchoolGuide)

8 augustus 2013