Marketupdate

Tag: pensioenen

  • De val van Lehman luidde de pensioencrisis in

    Afgelopen maand was het tien jaar geleden dat met de val van Lehman Brothers de grootste crisis sinds die van de Jaren Dertig van de vorige eeuw een aanvang nam. Is er sindsdien iets ten goede gekeerd in de financiële sector. Is die sector gezonder en op een solidere basis gegrondvest? Het antwoord mag een aarzelend ja zijn. De risico’s zijn minder geworden. Ze zijn echter niet verdwenen, slechts verplaatst.

    Het zijn nu de pensioenfondsen die grote risico’s in zich bergen. De lage rente maakt het uiterst onzeker of ze hun inkomensbeloftes kunnen nakomen. Daarom gaan ze extra risico’s nemen, zoals samenwerken met hedge funds en private equity. Grote bedrijven hebben de risico’s van verkeerde investeringen weggehaald bij hun beleggers en geponeerd op de schouders van de spaarders. Een bankencrisis zoals in 2008 lijkt uit den boze, maar een pensioencrisis en derhalve een sociale crisis lijkt in de maak.

    Hoe heeft het zover kunnen komen. Daarvoor maken we een tour de memoir. Het waren de centrale banken die effectief in actie kwamen om de crisis het hoofd te bieden. Dat gebeurde onder leiding van de Fed. Die startte als eerste een programma van kwantitatieve verruiming. Dat programma hield in dat de centrale bank op grote schaal (overheids)obligaties ging opkopen met de bedoeling de rente omlaag te duwen, deflatie te voorkomen en om beleggers aan te moedigen weer wat meer risico’s te nemen.

    Het voorbeeld van de Fed is na enkele jaren talmen gevolgd door de ECB en door de Bank van Japan. De bedoeling van de verruimingsprogramma’s was ook om derde partijen in staat te stellen hun schulden met behulp van gratis geld af te lossen. Banken grepen die gelegenheid met beide handen aan en hebben hun schuldenlast omlaag gebracht. Tegelijkertijd maakten andere partijen van de gelegenheid gebruik om hun schuldpositie te laten groeien. De hypotheekschuld is nagenoeg even groot als aan de vooravond van de crisis. Ook die van grote bedrijven is scherp gestegen, omdat ze veel geld hebben geleend om op grote schaal eigen aandelen terug te kopen. Leningen voor auto’s en studieleningen zijn eveneens scherp opgelopen. Nieuw en zeker zorgwekkend is dat het scheppen van krediet verplaatst is van de ontwikkelde wereld naar China.

    Meer schulden

    Bij de aanvang van de crisis liepen de schulden heel kort terug, maar China deed daar nooit aan mee. Sterker nog, China werd meer en meer de ‘borrower of last resort’. China was in de afgelopen jaren de bron van 70% of meer van de kredietcreatie voor de private sector. Dankzij China was die creatie even groot en omvangrijk als voor de crisisjaren. Dat wil weer niet zeggen dat dat in China niet voor opgetrokken wenkbrauwen heeft gezorgd. Sterker nog, de overheid doet verwoede pogingen om de kredietgroei in te perken. Dat geeft weer bezorgde gezichten elders. Kan de economische groei wereldwijd wel gehandhaafd blijven als China op de rem trapt?

    Meeste kredietgroei vindt inmiddels plaats in China (Bron: Financial Times)

    Terug naar de centrale banken. Hun monetair beleid was zeker in de VS een groot succes. Aandelenmarkten kennen nu al een stierenmarkt van bijna tien jaar, de langste ooit. Onroerend goed markten bloeien ook als nooit tevoren. Buiten de VS was het succes aanzienlijk minder. In Europa was daar de financiële crisis (Griekenland) debet aan. Sinds de val van Lehman is de S&P 500 met 175% gestegen, terwijl aandelen in de rest van de wereld gemiddeld slechts 55% stegen. Als gevolg van de zwakke economische groei daalden de prijzen voor commodities. Het beste voorbeeld daarvan is misschien wel goud. De prijs daarvan steeg aanvankelijk scherp, omdat de wereld bang was voor een scherpe stijging van de inflatie. Sedert 2011 daalt de prijs alleen maar, omdat vanaf dat moment de angst voor deflatie overheerste.

    Aandelen duur, obligaties duur

    Wat betekent het recente verleden voor de dag van morgen? Dat laat zich maar moeilijk precies voorspellen. Maar er kunnen wel enkele waarschijnlijkheden geformuleerd worden op basis van ervaringen uit het verleden. Alles draait daarbij op het besef dat het toekomstige rendement op je assets bepaald worden door de prijs die je er nu voor betaalt. Een dure asset levert in de toekomst minder dan een goedkope. Sinds de centrale banken hun programma startten zijn obligaties heel duur geworden en is het rendement heel laag, terwijl aandelen in de VS ook al heel duur zijn. Buiten de VS zijn aandelen aantrekkelijker gewaardeerd, maar is het rendement minder.

    Dat alles kan ertoe leiden dat bijvoorbeeld pensioenfondsen het in de nabije jaren steeds moeilijker gaan krijgen om pensioenen te garanderen. Sowieso staat het pensioenstelsel zoals we dat kennen onder druk. Bedrijven en dan zeker die in de VS proberen al jaren en met succes onder hun pensioenverplichtingen uit te komen. Ze bieden nu zogeheten defined benefits pensioenen, waarbij de werkgever een bepaald niveau van pensioen garandeert. Schieten beleggingsopbrengsten te kort, dan moeten de werkgevers het gat opvullen. Bedrijven proberen met toenemend succes defined benefits te vervangen door defined contributions. De werknemer moet in dat geval zien om uit eigen middelen het gat op te vullen. Die verschuiving opent de weg naar veel misère! Veel werknemers zullen niet in staat zijn om voldoende te sparen voor hun pensioen. Lonen stagneren al decennia en menig werknemer heeft al veel moeite om elke maand financieel de eindjes aan elkaar te knopen.

    Pensioenverplichtingen worden vaker bij werknemers neergelegd (Bron: Financial Times)

    Nu al is duidelijk, dat zeker een derde van de Amerikaanse werknemers niet in staat is om überhaupt te sparen. Slechts een kleine minderheid zal in staat blijken voldoende te sparen. Voor de komende generaties ziet het beeld er nog minder florissant uit. De ongelijkheid in de VS zal de komende jaren alleen maar toenemen en daardoor zullen tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen alle maar verscherpen. Landen die nu een systeem van defined contributions willen invoeren zouden zich wel tweemaal moeten bedenken als ze de ontwikkelingen in de VS zien!

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Nederlanders sparen te weinig

    Nederlanders hebben in vergelijking met huishoudens in andere Europese landen weinig spaargeld, maar daar staat tegenover dat we veel vermogen hebben in de vorm van overwaarde op een eigen huis en in besparingen via de pensioenfondsen. Dat concludeert de Rabobank in een nieuw onderzoek dat deze week werd gepubliceerd. Volgens de bank houden huishoudens in Nederland vanwege de relatief hoge woonlasten en de premies voor sociale voorzieningen en pensioenen minder geld over om zelf te sparen.

    Volgens de Rabobank is het goed dat huishoudens vermogen opbouwen, maar is het niet wenselijk dat er zoveel vermogen gevangen zit in een eigen woning en in pensioenpotten. Dat vermogen kan in noodgevallen immers niet aangesproken worden, terwijl dat met spaargeld wel kan. Nederlandse huishoudens zijn daarom onnodig kwetsbaar bij financiële tegenvallers. Valt hun inkomen weg, dan hebben ze bijna geen financiële buffer om op terug te vallen en kunnen ze snel in de problemen komen.

    Nederlanders hebben veel vermogen in pensioenen en vastgoed (Bron: Rabobank)

    Nederlanders sparen minder vanwege overwaarde

    In van de redenen waarom Nederlandse huishoudens minder spaargeld aanhouden is dat ze minder vrij besteedbare inkomen hebben, maar minstens zo belangrijk zijn de effecten van de woningmarkt. Door de hoge loan to value ratio kunnen starters op de woningmarkt het grootste deel van hun huis met een hypotheek financieren, waardoor er minder noodzaak is om te sparen. En hoewel deze norm de laatste jaren al iets versoberd is blijft de loan to value ratio in Nederland met 100% vrij hoog ten opzichte van andere Europese landen. In veel landen ligt het maximum op 80 tot 85 procent, wat betekent dat je als starter meer spaargeld moet meenemen om een huis te kunnen kopen.

    Nederlanders die al een huis hebben zijn waarschijnlijk ook minder gemotiveerd om extra te sparen, indien ze overwaarde hebben op hun eigen woning. Door de overwaarde voelen huizenbezitters zich rijker en voelen ze minder urgentie om een deel van het vrij besteedbare inkomen op een spaarrekening te zetten. Zo heeft één op de vijf huishoudens volgens het onderzoek van de Rabobank zelfs helemaal geen spaargeld achter de hand.

    Vrij besteedbare inkomen is in Nederland relatief laag (Bron: Rabobank)

    Woonlasten in Nederland zijn relatief hoog (Bron: Rabobank)

    Meer flexibiliteit en lagere belastingdruk

    Volgens de Rabobank zit het vermogen van Nederlandse huishoudens voor een te groot gedeelte vast in illiquide pensioenen en huizen. Daarom pleiten de onderzoekers voor een verlaging van de belastingdruk, zodat het vrij beschikbare inkomen van huishoudens toeneemt en er meer ruimte komt om zelf te sparen. Daarnaast zijn er hervormingen nodig met betrekking tot de woningmarkt en de pensioenen, zodat huishoudens meer flexibiliteit hebben in de manier waarop ze vermogen opbouwen. Onlangs nog publiceerde de bank een reeks van aanbevelingen voor noodzakelijke hervormingen op de Nederlandse woningmarkt.

    Huishoudens zouden ook meer ruimte moeten krijgen om bijvoorbeeld een deel van hun pensioen eerder op te nemen, terwijl diegene met veel vermogen in hun eigen woning de mogelijkheid zouden moeten krijgen om minder pensioen op te bouwen. De Rabobank merkt terecht op dat sparen in Nederland ook door fiscale regels minder aantrekkelijk is. Zo vallen spaartegoeden onder de vermogensrendementsheffing in box 3, terwijl vermogen in de eigen woning veel minder zwaar belast of zelfs gesubsidieerd wordt. Ook wordt de pensioenopbouw tot een zekere hoogte niet belast. Hervormingen op dit gebied kunnen het aantrekkelijker maken om meer spaargeld aan te houden.

    Belastingdruk in Nederland is relatief hoog (Bron: Rabobank)

  • Column: Pensioenen, een tikkende tijdbom?

    Column: Pensioenen, een tikkende tijdbom?

    Ik zou wat kunnen schrijven over de grootste stijging van de huizenprijzen in jaren of over de impact van de Franse verkiezingen, maar in deze column wil ik graag uw aandacht vestigen op een ander onderwerp waar nog niet zoveel over geschreven is. En dan heb ik het over het Amerikaanse pensioenstelsel, dat in potentie een tikkende tijdbom is.

    Een bekend probleem van de pensioenfondsen in de Verenigde Staten is dat ze te maken hebben met zogeheten ‘unfunded liabilities’. Dat zijn toekomstige verplichtingen die de pensioenfondsen hebben aan hun deelnemers, maar waar ze geen geld voor opzij hebben gezet.

    ‘Unfunded liabilities’

    In 2007 hadden de pensioenfondsen voor ambtenaren van verschillende Amerikaanse steden en staten gezamenlijk een tekort van $292 miljard, maar door de financiële crisis is dat tekort inmiddels opgelopen tot $1,9 biljoen.

    Het bedrag aan zogeheten ‘unfunded liabilities’ is nu zo groot dat kredietbeoordelaars overwegen de kredietwaardigheid van bepaalde Amerikaanse steden en staten te verlagen, omdat de vrees bestaat dat zij in de toekomst moeten bijspringen om de pensioenpotten bij te vullen.

    Amerikaanse staten en steden die nu al moeite hebben om de begroting rond te krijgen zullen daardoor nog verder in de problemen komen, waardoor faillissementen niet uitgesloten zijn. Obligaties die door Amerikaanse staten worden uitgegeven – de zogeheten ‘municipal bonds’ – zijn dan opeens een zeer risicovolle belegging!

    Lager rendement

    Door de extreem lage rente komen pensioenfondsen voor een lastig dilemma te staan. Om toch het gewenste rendement te halen kunnen ze de pensioeninleg verhogen of een groter deel van de beleggingsportefeuille in meer risicovolle beleggingen stoppen.

    Konden de pensioenfondsen voor ambtenaren in de Verenigde Staten in 1952 nog voldoende rendement halen met uitsluitend obligaties in hun portefeuille, door de extreem lage rente is het aandeel in obligaties vandaag de dag minder dan 30%. De rest beleggen de pensioenfondsen in aandelen, vastgoed en in meer risicovolle private equity fondsen, in een poging het vereiste rendement toch te halen.

    In Nederland kunnen pensioenfondsen hun toekomstige verplichtingen berekenen aan de hand van de rekenrente, maar dat werkt in de Verenigde Staten net even anders. Pensioenfondsen van bedrijven moeten strenge regels volgen en zijn daarom verplicht de inleg te verhogen als de rendementen achterblijven. Maar dat geldt niet voor de pensioenfondsen van ambtenaren, want die mogen uitgaan van veel hogere historische rendementen.

    Tekort van $6 biljoen

    Zouden de pensioenfondsen voor ambtenaren hun rendement op dezelfde manier berekenen als de pensioenfondsen van bedrijven, dan zou het gat van ‘unfunded liabilities’ in één klap verdrievoudigen tot meer dan $6 biljoen. Nogmaals, dat zijn uitkeringen waar Amerikaanse werknemers wel op rekenen, maar die er helemaal niet zijn.

    Het is de vraag wie deze rekening uiteindelijk gepresenteerd krijgt. Kunnen plaatselijke overheden die extra lasten wel op zich nemen? Of zal de Federal Reserve dan moeten ingrijpen om een nieuwe crisis te voorkomen?

    Frank Knopers

    Bron: Bloomberg, Pension Crisis Too Big for Markets to Ignore

    gs-logo-breed

    Deze column van Frank Knopers verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • DNB wil pensioenfondsen hervormen

    Volgens de Nederlandsche Bank moet het pensioenstelsel in Nederland drastisch hervormd worden om de fundamentele zwakheden en onzekerheden voor alle deelnemers weg te nemen. Binnen het huidige systeem weet eigenlijk niemand meer wat voor pensioen hij of zij kan verwachten, omdat de rendementen van jaar tot jaar sterk fluctueren en het individu geen idee heeft hoeveel geld er voor hem of haar apart is gezet. Ook weten deelnemers binnen het huidige stelsel niet in hoeverre de tekorten naar toekomstige generaties worden doorgeschoven, zo concludeert de Nederlandsche Bank.

    Om het pensioenstelsel duurzamer en inzichtelijker te maken moeten er volgens de centrale bank twee veranderingen worden doorgevoerd. Ten eerste moet er toe gewerkt worden naar een persoonlijk pensioenvermogen, omdat daarmee een einde gemaakt kan worden aan de ondoorzichtige herverdeling tussen generaties. Ook maakt een persoonlijk pensioenvermogen het voor deelnemers makkelijk om over te stappen, een andere beperking van het huidige pensioenstelsel. Ten tweede moet er meer flexibiliteit komen om het beleggingsbeleid af te stemmen op de leeftijd van de deelnemers.

    Persoonlijk pensioenvermogen

    Door naar een persoonlijk pensioenvermogen toe te werken kun je de voortdurende onzekerheid bij deelnemers wegnemen en het beleggingsbeleid beter afstemmen op de verschillende leeftijdsgroepen, zo denkt de Nederlandsche Bank. Zo is het beleggingsbeleid binnen het huidige pensioenstelsel te defensief voor jonge generaties, waardoor er geen optimaal rendement behaald kan worden.

    Door het gebrek aan transparantie in het huidige pensioenstelsel kunnen fondsbeheerders in de verleiding komen tekorten naar de toekomst door te schuiven. Ook kunnen fondsen zich in het huidige stelsel verschuilen achter een fictieve rekenrente, waardoor ze de financiële positie van het fonds beter kunnen voorspiegelen dan dat deze in werkelijkheid is.



    Collectieve onzekerheid

    De gedachte achter grote collectieve pensioenfondsen is dat er op die manier voldoende spreiding in het beleggingsbeleid aangebracht kan worden. Maar door de economische crisis is er steeds meer weerstand tegen de collectieve aanpak. Jongeren vrezen dat er door de vergrijzing en tegenvallende beleggingsrendementen straks geen geld meer voor hen over is, terwijl ouderen het gevoel hebben dat ze niet krijgen wat ze eerder altijd is toegezegd. De laatste jaren zijn de pensioenen bijvoorbeeld niet geïndexeerd, wat betekent dat de koopkracht door de inflatie uitgehold wordt. DNB-logoHet falen van een collectief pensioenstelsel dwingt de Nederlandsche Bank als toezichthouder op de pensioenfondsen om stappen te zetten. De pensioenwereld staat voor grote veranderingen, nu we gezien hebben dat resultaten uit het verleden geen garantie meer bieden voor de toekomst. Door de extreem lage rente wordt het voor pensioenfondsen veel lastiger om rendement te maken met een 'traditioneel' beleggingsbeleid. Bij een persoonlijk pensioenvermogen denken wij natuurlijk ook aan goud, omdat je dat prive kunt bezitten zonder tegenpartij risico. Volgens de World Gold Council is een negatieve rente reden om twee keer zoveel goud in de beleggingsportefeuille op te nemen. Ook interessant is dat de Britse belastingdienst sinds kort belegen in goud erkent als vorm van pensioenbelegging. Dat betekent concreet dat het belastingtechnisch aantrekkelijker geworden is om fysiek goud apart te zetten voor het pensioen. Binnen de Eurozone wordt het bezit van goud al gepromoot door het edelmetaal vrij te stellen van btw.

    gs-logo-breed

    Deze bijdrage wordt u aangeboden door Goudstandaard

  • Lex Hoogduin: “Beleid ECB volledig in strijd met filosofie”

    Kees de Lange sprak voor Café Weltschmerz met hoogleraar monetaire economie Lex Hoogduin over de toekomst van ons pensioenstelsel en het monetaire beleid van de ECB. Een uitvoerig gesprek over de complexiteit van ons financiële systeem en de roekeloze koers die de ECB is gaan varen om de economie aan te jagen. De video duurt bijna een uur, een aanrader!

    Over de pensioenen

    Als je een beleid voert waarin alle instellingen dezelfde portefeuille hebben die maximaal gespreid is, dan ben je als toezichthouder zeer tevreden. Alle instellingen worden langs dezelfde meetlat gelegd, dat creëert een levensgevaarlijk financieel systeem. Een eenvormig systeem. De toezichthouder vraagt wel om diversificatie, maar op macro-niveau wordt het systeem daardoor alleen maar kwetsbaarder, zo merkt Hoogduin op.

    “Als er in de buitenwereld dan iets verandert, willen alle institutionele beleggers op hetzelfde moment allemaal dezelfde kant op. En dan is er geen tegenpartij meer die groot genoeg is om mee te handelen. We creëren een heel kwetsbaar financieel systeem door eenvormige regels van de toezichthouders.”

    Banken en pensioenfondsen worden vanuit het oogpunt van risicospreiding vereist meer richting het gemiddelde te bewegen, maar dat is voor de stabiliteit van een complex systeem niet beter. Lex Hoogduin benadrukt dat diversiteit in het beleggingsbeleid veel belangrijker is dan diversificatie.

    “We verminderen nu de diversiteit. De enige partij die als tegenpartij kan fungeren is de centrale bank. Je creëert op deze manier crises, want iedereen wil er op hetzelfde moment uit en dan is er alleen de centrale bank als tegenpartij.

    Pensioenfondsen kunnen zich een lange termijn horizon permitteren met hun beleggingen, maar we zijn deze institutionele beleggers gaan behandelen alsof het banken zijn. Ze moeten meer op de korte termijn handelen, waardoor de diversiteit verder is afgenomen. Ieder pensioenfonds heeft op zichzelf een goede risicospreiding, maar op systeemniveau worden de risico’s hierdoor alleen maar groter.”

    Lex Hoogduin kritisch over ECB-beleid

    lexhoogduin-weltschmerzDe Nederlandsche Bank heeft met de introductie van de ECB eigenlijk geen enkele bevoegdheid meer, zo merkt monetair econoom Hoogduin op. De presidenten van de nationale centrale banken zitten daar niet als vertegenwoordiger van hun eigen centrale bank, maar als uitvoerder van een beleid dat gezamenlijk wordt uitgezet via de ECB. De uitvoering van het Europese monetaire beleid gebeurt decentraal, maar het beleid zelf wordt bepaald vanuit de ECB in Frankfurt. Deze verhoudingen zijn allemaal bij wet vastgelegd. Dat systeem is volgens Lex Hoogduin de laatste jaren volledig uit de hand gelopen:
    "Ik weet dat de dingen die nu gebeuren bij de ECB volledig in strijd zijn met de monetaire filosofie waarop het verdrag gebaseerd is. Of het nou juridisch allemaal wel of niet kan, daar houd ik me even verre van. Maar het is in strijd met hoe men het verdrag destijds voor ogen had. Er is op geen enkele manier rekening gehouden met de mogelijkheid dat het aanvaardbaar monetair beleid zou zijn om rentes negatief te maken, en al helemaal niet dat je staatsobligaties gaat opkopen van landen. En het gaat nu van kwaad tot erger!"
    De kritiek op het ECB beleid is sterk in Duitsland en in Nederland, maar in de landen daar omheen is dat niet het geval. Als je kijkt naar de academisch economen wereldwijd, dan is er een meerderheid die vindt dat je dit een verstandig beleid is dat je dit wel moet doen.
    "Economen als Bas Jacobs en Coen Teulings onderschrijven het beleid van de ECB en vinden dat het beleid nog niet ver genoeg gaat en die ook serieus nadenken over helikoptergeld. Het is voor mij onvoorstelbaar. Als je in 1998 - vlak voordat de euro werd ingevoerd - tegen mij had gezegd, dat er in 2016 de grootste financiële crisis sinds de jaren dertig was geweest... En dat de euro er nog steeds was, maar dat men overweegt helikoptergeld in te voeren... Die discussie had ik me in 1998 zeker niet kunnen voorstellen! Als de geschiedenis ons een ding leert is dat experimenten met geld, denken dat je een oplossing kunt vinden voor economische problemen door meer geld te drukken, nog nooit goed is afgelopen. Er is ook niet goed voorstelbaar dat er mechanismes zijn die dit goed kunnen laten verlopen. Dat is heel zorgwekkend."
    Wil je meer van dit soort gesprekken? Klik dan hier! 

  • “Pensioenfondsen moeten helft in goud beleggen”

    Pensioenfondsen zouden tot 70% van hun vermogen in goud of goudgerelateerde beleggingen moeten investeren. Dat zegt vermogensbeheerder Christopher Wood van het toonaangevende Aziatische beleggingsfonds CLSA. De uitbreiding van het stimuleringsprogramma van de ECB en de invoering van een negatieve rente door de Bank of Japan laten volgens de vermogensbeheerder zien dat centrale banken verslaafd zijn geraakt aan ‘onconventioneel monetaire beleid’.

    “Uiteindelijk zorgt dit monetaire beleid voor de ineenstorting van het ongedekte fiat geldsysteem”, zo waarschuwt de vermogensbeheerder van CLSA. In zijn modelportefeuille zouden pensioenfondsen de helft van hun vermogen in fysiek goud, twintig procent in goudmijnaandelen en de resterende dertig procent in Aziatische aandelen (met uitzondering van Japanse aandelen) moeten beleggen.

    Lees verder bij Hollandgold

    hollandgold-logo

  • ‘Pensioen van miljoenen Nederlanders gaat omlaag’

    Pensioenfondsen verwachten dat er de komende tien jaar gekort moet worden op het pensioen van miljoenen Nederlanders, zo bericht RTL-Z. Door de extreem lage rente en de recente daling van de aandelenkoersen is de dekkingsgraad van verschillende grote fondsen onder de kritieke ondergrens van 90% gezakt. Begin dit jaar stonden ze er ook al niet sterk voor, maar was hun dekkingsgraad van iets meer dan 100% genoeg om uit de gevarenzone te blijven.

    Ambtenarenpensioenfonds ABP en mediapensioenfonds PNO zagen hun dekkingsgraad dalen tot 87%, terwijl het fonds voor Zorg en Welzijn het met 86% nog iets slechter doet. Ook metaalfonds PME heeft volgens RTL-Z met 88% onvoldoende dekkingsgraad om alle toekomstige verplichtingen waar te kunnen maken. De verwachting is dat veel pensioenfondsen daarom met ingang van 2017 de uitkering zullen verlagen.

    Lage rente

    In het verleden konden pensioenfondsen rekenen op een hoog rendement op hun beleggingen, maar die tijd is voorbij. Door de extreem lage rente zijn de hoge rendementen uit het verleden verdampt. Pensioenfondsen moeten rekenen met het zogeheten risicovrije rendement, dat is de rente op langlopende staatsobligaties van landen met een hoge kredietstatus. Die rente is op het moment uitzonderlijk laag, want een Nederlandse 10-jaars lening levert vandaag de dag nog maar 0,44% op. Een Duitse staatsobligatie met dezelfde looptijd geeft een nog lager rendement van 0,29%.

    Minder pensioen

    In het verleden mochten pensioenfondsen rekenen met een rente van tenminste 1,75% voor hun beleggingen, maar die grens is nu verlaagd naar 1,35%. Dat is nog steeds hoger dan het werkelijke rendement dat pensioenfondsen maken op hun beleggingen in langlopende staatsobligaties. Vanwege de dalende opbrengsten en de zeer volatiele aandelenmarkt wordt er al jaren geen correctie meer toegepast voor de inflatie. Als de rente op dit lage niveau blijft is het onvermijdelijk dat er een verdere versobering voor de pensioenen zal volgen. Dat betekent een lagere uitkering en een hogere pensioenpremie.

  • Pensioenen hoeven niet gekort te worden

    Ouderen met een pensioen kunnen zullen blij zijn. Ondanks de matige financiële situatie van de pensioenfondsen is het niet nodig om de pensioenen te verlagen. Door dit besluit lopen de jongeren wel een groter risico om hier later voor op te draaien.

    De Nederlandsche Bank heeft besloten dat de pensioenfondsen met een zwakke financiële situatie langer de tijd zullen krijgen om dit te verbeteren. Dit besluit nam De Nederlandsche Bank na de beoordeling van de herstelplannen van de 155 pensioenfondsen die financieel als ongezond zijn beoordeeld.

    Het belangrijkste besluit voor de pensioenfondsen is dat ze twaalf jaar krijgen om te herstellen. Door dit besluit hebben ze nu meer tijd om aan de normen te voldoen. Opvallend is dat de meeste pensioenfondsen verwachten binnen 6,5 jaar weer gezond te zijn. Het herstel zal niet moeten komen uit een premieverhogingen of een uitkeringsverlaging. Het herstel zal moeten komen van een overrendement, dit betekent dat alles op de beurs moet worden verdiend. Dat betekent dat de pensioenfondsen ook meer risico’s moeten nemen. Deze risico’s liggen bij de jongeren die op dit moment premie betalen voor hun toekomstige pensioen, aldus Hans de Geus van RTL Z.

    voor artikel pensioenen marketupdate

     

  • Dekkingsgraad pensioenfondsen met een kwart hersteld

    Sinds het begin van 2009 is de gemiddelde dekkingsgraad van pensioenfondsen per saldo met 15% gestegen, zo maakte de Nederlandsche Bank vandaag bekend. Daarmee is een kwart van het totale verlies aan dekkingsgraad als gevolg van de financiële crisis weer goedgemaakt. Vooral de pensioenfondsen die volop belegden in aandelen en die zich indekten tegen het risico van een rentedaling zagen hun dekkingsgraad sterk verbeteren.

    Dekkingsgraad

    Door de Amerikaanse sub-prime crisis en de daarop volgende beurscrash zagen veel pensioenfondsen hun dekkingsgraad naar kritieke niveaus dalen. Daarom moest driekwart van alle fondsen begin 2009 een herstelplan presenteren om de dekkingsgraad binnen vijf jaar weer op peil te krijgen. Vijf jaar later zijn de pensioenfondsen nog niet volledig hersteld, maar is de gemiddelde dekkingsgraad wel sterk verbeterd.

    Het positieve effect van stijgende aandelenkoersen werd deels teniet gedaan door een daling van de rente en een stijging van de gemiddelde levensverwachting. Een hogere levensverwachting betekent dat pensioenfondsen langer geld moeten uitkeren, zonder dat daar extra inkomsten tegenover staan. Pensioenfondsen moeten hun dekkingsgraad minimaal op 105 procent houden. Wanneer ze onder die grens zakken worden ze gedwongen de premies te verhogen en/of te korten op de uitkering.

    Aandelen en obligaties

    Het rendement van pensioenfondsen is sterk afhankelijk van de waarde-ontwikkeling van aandelen en obligaties. Gemiddeld beleggen de fondsen 40% van hun vermogen in de aandelenmarkt en 50% in de obligatiemarkt. Daardoor beweegt de dekkingsgraad met deze twee markten mee, zoals de volgende grafiek van de Nederlandsche Bank laat zien.

    Stijgende aandelenkoersen leverden de grootste bijdrage aan hogere dekkingsgraad

    Stijgende aandelenkoersen leverden de grootste bijdrage aan hogere dekkingsgraad

  • Gedragscontrole verzekeraar op Facebook is 1 april grap

    Social-Checker start discussie over privacygevoelige gegevens

    Diemen, 1 april 2014 – De proef met beeld- en taalherkenningssoftware Social-Checker van De Nederlanden van Nu is een 1 april grap. Er verschenen vorige week na de aankondiging door de verzekeraar diverse berichten in de media dat de online verzekeraar klanten ging controleren op social media. Via een app konden mensen toegang geven tot hun Facebook-profiel en berekenen of zij in aanmerking kwamen voor premiekorting.
    Privé blijft privé Ruim 2.000 mensen bezochten de website en enkele honderden berekenden daadwerkelijk via de Social-Checker hun korting. Bij een profiel zónder risicofactoren kregen klanten premiekorting tot wel 25% (pdf). In de praktijk had de verzekeraar geen volledige toegang tot de informatie op de profielen, zegt ook Directeur van De Nederlanden van Nu Arjen Dijkstra: “Onze tool berekende premiekorting op basis van de eerste letter van de voornaam. Mensen met een voornaam die begon met een van de letters G-R-A-P-J-E  kregen 0% korting. We weten dus helemaal niet of iemand veel of weinig partyfoto’s plaatst of chat over drugsgebruik. Dat vinden we veel te ver gaan. Wat we met de 1 april grap ook duidelijk willen maken, is dat het niet verstandig is om zomaar alles online te zetten. Dat kan soms ook tegen je worden gebruikt. Mensen die treuren over een gemiste korting kunnen we geruststellen. Omdat wij geen geld investeren in dure reclame, profiteren klanten bij ons altijd van een zo laag mogelijke premie.” Discussie over privacy De online verzekeraar wil graag de discussie starten over het gebruik en misbruik van privacygevoelige klantgegevens.  Op media als GeenStijl en Twitter waren er voor- en tegenstanders van de Social-Checker. Ook Editie NL besteedde aandacht aan de tool. Dijkstra: “Diverse mensen hadden hun bedenkingen over een controletool. Is het wel wenselijk dat een verzekeraar of andere financiële instelling zoveel weet over klanten? Een terechte vraag, waar we zorgvuldig naar moeten kijken. Social media kunnen handig zijn om bijvoorbeeld verzekeringsfraude tegen te gaan. Maar dan moeten we daar wel goede afspraken over maken. Op ons online discussieplatform praten we hierover graag verder met consumenten.” Wie mee wil praten met de online verzekeraar over privacy en het waarborgen van gevoelige gegevens, kan terecht op het discussieplatform van De Nederlanden van Nu

  • Bedrijven kopen risico’s pensioen af

    Nederlandse bedrijven hebben de afgelopen tien jaar miljarden uitgegeven om het risico op tegenvallers bij hun pensioenfonds af te dekken. Bedrijven als Philips, ING en AkzoNobel hebben het risico van stijgende pensioenlasten reeds afgekocht, terwijl veel andere bedrijven soortgelijke plannen hebben. Dat schrijft het Financieel Dagblad naar aanleiding van eigen berekeningen.

    In totaal hebben bedrijven €3 miljard opzij gezet om van de risico’s in hun bedrijfsfonds af te komen. Het FD bestudeerde de cijfers van vijftig bedrijven met een eigen fonds, waarvan twintig het gevaar op eventuele tegenvallers hebben afgekocht. Dat waren er tien jaar geleden bij een vergelijkbaar onderzoek slechts drie. Grote bedrijven maken vaak afspraken met hun werknemers over een vaste pensioenpremie, die voor een langere periode wordt vastgesteld. Als blijkt dat die premie niet genoeg is, dan kan de uitkering verlaagd worden zonder dat het bedrijf kosten moet maken om het pensioen aan te vullen.

    Bedrijven dekken risico pensioen af

    Door de economische crisis daalde ook het vermogen van pensioenfondsen. Door de dalende aandelenkoersen verslechterde hun dekkingsgraad aanzienlijk en realiseerden bedrijven zich opeens hoe snel de kosten kunnen oplopen als de pensioenpotten weer aangevuld moeten worden. Ook proberen bedrijven meer risico op het bordje van de werknemer te schuiven. Het FD schrijft dat inmiddels 40% van de vijftig grootste bedrijven een pensioenregeling heeft waarbij werknemer en gepensioneerden eventuele tegenslagen opvangen. In sommige gevallen dwingen werknemers af dat hun werkgever extra geld in het pensioenfonds inbrengt, zodat er in ieder geval genoeg liquide middelen voorhanden zijn om de reeds opgebouwde pensioenen uit te keren. Zo stortte ING bijna €1 miljard in het pensioenfonds en leverde Philips een bijdrage van €600 miljoen aan het pensioen van de werknemers.

    Bedrijven dekken risico's pensioen af

    Bedrijven dekken risico's pensioen af