Marketupdate

Tag: schulden

  • Hoe ga je om met investeringsverlies?

    Hoe ga je om met investeringsverlies?

    Investeren in de markten kan een rollercoaster van emoties zijn. Soms maak je winst, maar soms maak je ook verlies. Hoe je omgaat met investeringsverlies kan bepalen hoe snel je weer terugkeert naar de markt en hoe je je financiële doelen behoudt. In deze blog bespreken we strategieën om verlies te berekenen, hoe je ermee om kunt gaan. Ook beschrijven we hoe je het kunt minimaliseren, gebaseerd op praktische tips en inzichten.

    Hoe bereken je hoeveel verlies je kunt maken?

    Voordat je begint met investeren, is het belangrijk om te begrijpen hoeveel verlies je financieel kunt dragen. Dit wordt vaak bepaald door je risicotolerantie, wat aangeeft hoe comfortabel je bent met het nemen van risico’s in je investeringen. Een vuistregel is om alleen geld te investeren dat je bereid bent te verliezen, zonder dat dit je levensstijl in gevaar brengt.

    Om je verliespotentieel te berekenen, kun je kijken naar je totale beleggingsportefeuille. Hiermee kun je bepalen hoeveel procentueel verlies je kunt absorberen zonder grote financiële problemen te veroorzaken. Bijvoorbeeld, als je een portefeuille van €10.000 hebt en je bent bereid om maximaal 10% van dat bedrag te verliezen, betekent dit dat je tot €1.000 verlies kunt dragen voordat je je strategie moet herzien.

    Hoe kun je omgaan met investeringsverlies?

    Investeringen zijn geen zekerheid en soms zul je verlies lijden. Het is verstandig om hier rekening mee te houden bij het beleggen. Je kunt dan 2MMC kopen, een avondje los gaan en je herpakken. Er zijn natuurlijk nog een aantal gezondere manieren om hiermee om te gaan:

    Leer van je fouten

    Analyseer na elk verlies wat er is gebeurd. Heb je je emoties laten meespelen? Heb je je onderzoek goed gedaan? Door te leren van je fouten kun je jezelf beter voorbereiden op toekomstige investeringen.

    Houd een handelslogboek bij

    Registreer al je transacties, inclusief je redenen voor het kopen of verkopen van een bepaald actief, hoe het heeft gepresteerd, en wat je ervan hebt geleerd. Dit logboek kan een onschatbare bron van informatie zijn om je handelsstrategie te verbeteren.

    Gebruik belastingvoordelen

    Verliezen in investeringen kunnen vaak worden gebruikt om belastingvoordelen te behalen, zoals het compenseren van belastbare winsten. Dit kan de pijn van verlies enigszins verzachten.

    Bouw langzaam weer op

    Na een groot verlies kan het verleidelijk zijn om snel terug te keren naar de markt en je verliezen goed te maken. Echter, het is vaak verstandiger om langzaam weer op te bouwen. Begin met kleinere posities en bouw je vertrouwen geleidelijk op.

    Gebruik limiet- en stoporders

    Deze orders kunnen je helpen emoties uit je handelsbeslissingen te halen door vooraf je koop- en verkoopprijzen vast te stellen. Dit kan helpen om verdere verliezen te beperken.

    investeringsverlies 2mmc kopen

    Hoe kun je verlies minimaliseren?

    Hoewel verlies onvermijdelijk is bij investeren, zijn er manieren om het te minimaliseren:

    Diversificeer je portefeuille

    Spreid je investeringen over verschillende activa en sectoren om het risico te spreiden. Als een bepaalde marktsector een zwaar verlies lijdt, kunnen andere delen van je portefeuille mogelijk beter presteren.

    Gebruik risicomanagementstrategieën

    Stel voor elke trade een stop loss in om het maximale verlies dat je bereid bent te nemen vast te leggen. Dit helpt je om emoties uit de besluitvorming te halen en je kapitaal te beschermen.

    Blijf op de hoogte van markttrends

    Door regelmatig marktonderzoek te doen en op de hoogte te blijven van economische ontwikkelingen, kun je beter geïnformeerde beslissingen nemen over je investeringen.

    Investeren gaat gepaard met ups en downs, en het omgaan met verliezen is een essentieel onderdeel van het leerproces. Door je verliespotentieel te begrijpen, van je fouten te leren, gebruik te maken van belastingvoordelen, langzaam weer op te bouwen en effectieve risicomanagementstrategieën toe te passen, kun je veerkrachtig blijven in je investeringsstrategieën. Onthoud dat investeren altijd risico’s met zich meebrengt, maar dat goed doordacht handelen en blijven leren je kansen op succes vergroten.

  • Op afbetaling een elektrische auto kopen

    Op afbetaling een elektrische auto kopen

    In de snel veranderende wereld van vandaag evolueert de traditionele aanpak van het direct kopen van een auto. Een auto huren, blijft altijd een goede optie, maar steeds meer mensen kiezen ervoor om op afbetaling een elektrische auto te kopen vanwege de flexibiliteit en toegankelijkheid. Deze blog zal dieper ingaan op dit fenomeen, waarbij gekeken wordt naar de voor- en nadelen van een elektrische auto op afbetaling kopen.

    Wat houdt op afbetaling een elektrische auto kopen in?

    Op afbetaling een elektrische auto kopen, betekent dat je de auto niet in één keer betaalt, maar in termijnen. Je sluit een financieringsregeling af met een autodealer of een financiële instelling, waarbij je de kosten van de elektrische auto over een bepaalde periode terugbetaalt. Meestal betaal je maandelijkse aflossingen, waarbij de totale kosten van de auto zijn verdeeld over de looptijd van de lening. Belangrijk om te weten is dat er vaak rente wordt berekend over het geleende bedrag. Dit betekent dat je uiteindelijk meer betaalt dan de oorspronkelijke aanschafprijs van de auto. Voordat je een financieringsregeling aangaat, is het verstandig om de voorwaarden en de rentetarieven zorgvuldig te bekijken, zodat je een weloverwogen beslissing kunt nemen.

    Voordelen op afbetaling een elektrische auto kopen

    Afbetaling stelt je in staat om de kosten van de elektrische auto te spreiden over een langere periode. In plaats van het volledige bedrag in één keer te betalen, kun je maandelijkse termijnen kiezen die beter passen bij je budget. Hierdoor is het voor mensen mogelijk om een elektrische auto aan te schaffen en hun bijdrage te leveren aan het milieu. Door te kiezen voor afbetaling behoud je je spaargeld voor andere doeleinden. Je hoeft niet al je beschikbare contanten te besteden aan de aanschaf van de auto, wat handig kan zijn voor onverwachte uitgaven of als reserve.

    elektrische auto kopen

    Nadelen op afbetaling kopen

    Afbetaling gaat vaak gepaard met rentekosten. Het totale bedrag dat je betaalt voor de elektrische auto kan hierdoor hoger uitvallen dan wanneer je het volledige bedrag in één keer zou betalen. Afbetaling betekent dat je gedurende een langere periode maandelijkse betalingen moet doen. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat je financiële situatie stabiel genoeg is om deze verplichtingen op lange termijn aan te gaan. Elektrische auto’s kunnen snel evolueren in termen van technologie en prestaties. Als je een auto op afbetaling koopt, bestaat de mogelijkheid dat de waarde van de auto sneller daalt dan het aflossingsschema, wat kan resulteren in een situatie waarin je meer betaalt dan de huidige waarde van de auto.

    Hoe werkt het aflossingsproces?

    Je begint met het vinden van een geschikte financieringsmaatschappij of bank die autoleningen aanbiedt. Na het kiezen van een financier, onderhandel je over de voorwaarden van de lening, waaronder het geleende bedrag, de rentevoet en de looptijd van de lening. Vervolgens dien je een financieringsaanvraag in waarin je persoonlijke en financiële gegevens verstrekt. De financier voert een kredietbeoordeling uit om je kredietwaardigheid te bepalen. Dit omvat het controleren van je inkomen, kredietgeschiedenis en andere financiële verplichtingen. Als je aan de kredietvoorwaarden voldoet, wordt je lening goedgekeurd. De financier zal je de specifieke voorwaarden van de lening mededelen. Als je akkoord gaat met de voorwaarden, onderteken je de leningsovereenkomst. Met de lening goedgekeurd en de overeenkomst ondertekend, kun je de elektrische auto aanschaffen. Het geleende bedrag wordt overgemaakt naar de verkoper en jij wordt de eigenaar van de auto. Gedurende de looptijd van de lening betaal je maandelijks een vast bedrag aan aflossing, samen met eventuele rentekosten. Deze betalingen gaan door totdat de volledige lening is afbetaald.

    Te veel rompslomp? Lease een auto

    Een shortlease of occasion lease is een autoleasecontract met een korte looptijd, meestal variërend van een paar maanden tot maximaal twee jaar. Lees hier meer over een leasecontract. In tegenstelling tot traditionele leasecontracten die vaak een langere verplichte looptijd hebben, biedt shortlease meer flexibiliteit aan huurders. Het stelt bedrijven en particulieren in staat om voor een kortere periode een auto te leasen zonder langdurige verbintenissen aan te gaan. Shortlease kan handig zijn voor mensen die tijdelijk een voertuig nodig hebben of voor bedrijven die snel hun wagenpark willen aanpassen aan veranderende behoeften.

    Vond je deze blog interessant? Lees dan ook dit artikel over een normale auto op afbetaling kopen of deze blog over een rijbewijs op afbetaling kopen.

  • Negatieve rente op $13 biljoen aan obligaties

    Afgelopen week steeg het totaal aan obligaties met een negatieve rente met $1,2 biljoen, nadat centrale banken in Europa en de Verenigde Staten de deur hadden opgezet voor meer monetaire stimulering. Nadat de Federal Reserve en de ECB bekend hadden gemaakt dat ze open staan voor een verlaging van de rente zakte ook de rente op staatsobligaties naar een nieuw dieptepunt.

    Op dit moment heeft meer dan $13 biljoen aan obligaties wereldwijd een negatieve rente, het hoogste niveau ooit. Het aanbod van negatief renderende obligaties groeide doordat de rente voor 10-jaars leningen van Oostenrijk, Zweden en Frankrijk negatief werd. De rente op Duitse en Japanse staatsobligaties, die al wat langer negatief is, bereikte deze week zelfs een nieuw dieptepunt.

    In Denemarken zakte ook de rente op schuldpapier met een looptijd van 20 jaar onder nul, waardoor bijna de volledige rentecurve daar negatief is. Alleen beleggers die voor 30 jaar hun geld uitlenen aan de Deens overheid krijgen nog een positief rendement, maar dat is nog zonder correctie voor de inflatie. Het reële rendement is dus nog veel lager.

    Meer dan $13 biljoen aan obligaties met negatieve rente (Bron: Bloomberg)

    Record aan obligaties met negatieve rente

    Volgens cijfers van Bloomberg heeft 40% van alle staatsobligaties in de wereld inmiddels een rente die lager ligt dan 1%. Maar het zijn niet alleen overheden die steeds goedkoper kunnen lenen, ook grote bedrijven krijgen vaker geld toe als ze geld willen ophalen. Volgens Bloomberg bestaat bijna een kwart van de totale markt voor bedrijfsobligaties op dit moment uit schuldpapier met een negatieve rente.

    Door de lage rente kunnen ook de minder kredietwaardige bedrijven makkelijk aan geld komen. Zo groeit ook de markt voor zogeheten ‘junk bonds’ de laatste jaren in een hoog tempo. Op dit moment heeft deze markt voor risicovol schuldpapier een omvang van $1,23 biljoen. Volgens cijfers van Bloomberg is dat een verdubbeling ten opzichte van het niveau van tien jaar geleden.

    Ook meer bedrijfsobligaties hebben nu negatieve rente (Bron: Bloomberg)

    Vlucht naar veilige havens

    De rente op staatsobligaties daalt door een vlucht naar veilige havens. Institutionele beleggers als pensioenfondsen en verzekeraars, maar ook de grote beleggingsfondsen, parkeren een deel van hun vermogen in staatsleningen. Die zijn het meest liquide in tijden van crisis en zijn minder risicovol dan beleggingen in bijvoorbeeld aandelen.

    Beleggers zien de uitspraken van de Federal Reserve en de ECB eerder deze week als een aanwijzing dat de economie er niet zo sterk voor staat als eerder werd gedacht. Sommige analisten verwachten zelfs dat de ECB volgend jaar haar opkoopprogramma zal hervatten. Dat betekent dat de schaarste aan schuldpapier toeneemt en dat de rente nog verder zal dalen.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard

  • Schulden eurolanden sterk gestegen sinds crisis

    De schulden van de meeste eurolanden zijn sinds het uitbreken van de crisis in 2007 sterk gestegen, zo blijkt uit nieuwe cijfers van Eurostat. Elf eurolanden hebben inmiddels meer dan 60% staatsschuld ten opzichte van het bbp, waarmee ze de regels van het Stabiliteits- en Groeipact overschrijden. Door de groei van de economie daalt in verschillende landen de schuldenquote, maar over de hele linie zijn de schulden toegenomen.

    De landen met de hoogste staatsschulden zijn Griekenland, Italië en Portugal. In Spanje en Ierland ligt het schuldniveau wat lager, maar wel twee keer zo hoog als voor de crisis. Alleen Duitsland heeft haar begroting op orde weten te houden, want daar is de schuld nu lager dan in 2007. Hieronder een overzicht van Bloomberg.

    Schulden Eurolanden sterk gestegen sinds crisis (Bron: Bloomberg)

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Twijfels over herstel Chinese economie

    Twijfels over herstel Chinese economie

    Enkele decennia geleden gold als wijsheid dat een verkouden Amerikaanse economie een grieperige wereldeconomie als resultaat had. Sinds het begin van deze eeuw is deze wijsheid meer van toepassing op de Chinese economie dan op de Amerikaanse. Dat hebben we afgelopen jaar mogen meemaken. In december 2018 viel de groei in het land van de Draak terug naar 4% en dat was vrijwel onmiddellijk terug te zien in een vertraging van de wereldwijde groei. Vooral de nijverheid en de handel hadden te lijden onder de Chinese vertraging. Belangrijke factoren voor de Chinese terugval waren een beperking van de binnenlandse kredietverlening om de verschuldiging van de economie in te perken en zorgen om de voortdenderende handelsruzie met de Verenigde Staten.

    Nu het eerste kwartaal van 2019 alweer voorbij is lijkt het tij in China te keren en dat zou goed nieuws zijn voor de rest van de wereld. Onderzoeksbureaus als het Britse Fulcrum en de bankiers van Goldman Sachs denken dat de groei in februari weer een niveau van pakweg 6% bereikt heeft en dat is reden voor hernieuwd optimisme. Dat stoelt weer op de overtuiging dat een handelsakkoord met de VS binnen handbereik is. Ook op de introductie van maatregelen in de macro-economische sfeer. Zo wordt de btw herzien en dat moet de belastingdruk verlagen en worden maatregelen in het vooruitzicht gesteld die de kredietverlening moeten versoepelen en de leenkosten moeten verlagen.

    Meer steun voor private sector

    Dat is allemaal van groot belang, maar de belangrijkste verandering is de opstelling van president Xi Jinping ten opzichte van de private sector. In een recente toespreek zei de president de private sector zijn steun toe. Innovatie in die sector moest zijns inziens bevorderd worden en daarvoor was privaat kapitaal een uitstekend middel. Hij voegde er nog aan toe, dat de behandeling van de diverse sectoren binnen China en van bedrijven onder uiteenlopende vormen van eigendom allemaal een gelijke behandeling verdienden. Dat moet buitenlandse bedrijven als muziek in de oren geklonken hebben. Ook in China is de private sector de motor van de groei en het is daarmee van groot belang dat de overheid die sector haar steun toezegt.

    Niets is helemaal zoals het lijkt en dat geldt zeker voor China. In hoeverre is bovenstaand optimisme reëel en in hoeverre kan daarop afgedongen worden? Is bijvoorbeeld de wens de vader van de gedachte als het om het oplossen van het handelsconflict gaat? Zelfs als er morgen een akkoord ligt, dan is daarmee het conflict niet voorgoed uit de wereld. De Verenigde Staten zullen erop willen toezien dat de Chinezen zich aan de afspraken houden en de Chinezen op hun beurt zullen zich blijven verzetten tegen de bemoeizucht van de Amerikanen. Bij een akkoord zullen de geschillen eerder verdiepen dan verdampen. Het ziet er bovendien naar uit dat de Europeanen eindelijk hun naïeve schroom gaan afwerpen en ook de degens gaan kruisen met China.

    Schuld gedreven economische groei

    Ook aan het herstel van de kredietverlening zitten haken en ogen. Het is en blijft een moeilijke opgave om kredietverlening en schuldenlast in een evenwichtige relatie met de economie te brengen en te houden, terwijl je tegelijkertijd de vraag stimuleert. Het kan daarom zomaar dat de overheid onverhoopt opnieuw besluit de kredietverlening in te dammen met alle gevolgen van dien. Diezelfde overheid is er vreemd genoeg afkerig van om fiscaal te stimuleren, wat op zich een gezond alternatief zou zijn.

    En dan is er natuurlijk nog president Xi Jinping. In hoeverre is zijn liefdesverklaring aan de private sector oprecht en gemeend? Een groot deel van zijn entourage is zeer gecharmeerd van de private sector, maar het is de vraag of de president dat zelf ook is. Het recente verleden levert voldoende aanwijzingen voor het omgekeerde. Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken… De vraag of de Chinese economie herstelt, mag met een ja beantwoord worden. De vraag of het herstel duurzaam is, laat zich veel minder eenduidig beantwoorden.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Federal Reserve maakt pas op de plaats

    Federal Reserve maakt pas op de plaats

    Een paar weken geleden schreef ik in mijn column dat centrale banken eigenlijk niet meer weten wat ze moeten doen. Het bewijs daarvan werd deze week geleverd, toen de Federal Reserve bekendmaakte dat er dit jaar helemaal geen renteverhogingen meer zullen volgen. Voor volgend jaar houdt de centrale bank rekening met slechts één renteverhoging. Het was een 180 graden draaien ten opzichte van vorig jaar, toen de rente nog gestaag werd opgeschroefd.

    We hadden dit eigenlijk al kunnen zien aankomen. Het herstel van de economie sinds de financiële crisis van 2008 kan namelijk voor een belangrijk gedeelte worden toegeschreven aan het ruime monetaire beleid van centrale banken. Door de lage rente hebben huishoudens, bedrijven en overheden op grote schaal geld geleend.

    Schuld gedreven economische groei

    De rente bleef langdurig laag, met als resultaat een periode van schuld gedreven economische groei. Aandelen, obligaties en vastgoed, alles leek wel in prijs te stijgen. Het creëerde een gevoel van welvaart, precies wat de voormalig voorzitter van de Federal Reserve Ben Bernanke het ‘wealth effect’ noemde.

    De Federal Reserve heeft de afgelopen jaren de rente gestaag verhoogd, dus het was slechts een kwestie van tijd voordat de negatieve effecten daarvan zichtbaar zouden worden. En dat moment kwam eind vorig jaar, toen de beurzen wereldwijd opeens hard onderuit gingen. Beleggers werden nerveus en de vrees was dat het over zou slaan op het economische sentiment.

    Federal Reserve draait geldkraan dicht

    Door het verkrappende beleid van de Federal Reserve kwamen ook opkomende economieën in de problemen, omdat deze ook erg afhankelijk zijn van de beschikbaarheid van dollarliquiditeit. Neemt de beschikbaarheid van dollars af, dan komt dat in de rest van de wereld hard aan. Maar ook in eigen land stuitte de verhoging van de rente op veel weerstand, onder meer bij president Trump. Hij ziet een stijgende rente als een directe bedreiging voor de economie.

    Een economie die verslaafd is aan goedkoop krediet kan zich niet zo makkelijk aanpassen aan een hogere rente. En zeker als de rente langdurig laag is beginnen huishoudens en bedrijven daarop te anticiperen. Zij doen investeringen die nu nog rendabel zijn, maar die dat niet meer zijn bij een hogere rente. Daarmee wordt het op een gegeven moment zelfs onverantwoord om de geldkraan verder dicht te draaien.

    Centrale banken hebben hun hoop gevestigd op een geleidelijk aanpassingsproces, waarbij schulden langzaam door inflatie wegsmelten. Een risicovol beleid, omdat het op de lange termijn het vertrouwen in de waarde van het geld ondermijnt. We hoeven alleen maar naar de prijzen in de supermarkt te kijken om te zien dat de inflatie in werkelijkheid veel hoger is dan wat de officiële statistieken laten zien.

    Obligatiemarkt voorspelt nieuwe recessie?

    De onzekerheid over de economie kunnen we ook aflezen aan de ontwikkelingen op de obligatiemarkt. De laatste maanden zit de rente op langlopende staatsleningen in een sterk dalende trend. De Duitse 10-jaars rente dook voor het eerst sinds 2016 weer onder nul, terwijl de Amerikaanse rentecurve voor het eerst sinds 2007 weer is omgekeerd. Dat laatste wordt door velen gezien als voorbode voor een nieuwe crisis, zoals ik beschreef in mijn column van eind vorig jaar.

    Een dalende rente op langlopende staatsobligaties betekent dat beleggers weer vluchten naar veiligheid, omdat staatsleningen het meest liquide zijn in tijden van crisis. Maar hoe moeten we deze ontwikkeling duiden, als tegelijkertijd de aandelenmarkt omhoog gaat? Zo is de AEX-index is sinds het begin van dit jaar al met 10% gestegen. Op basis daarvan zou je zeggen dat er niets aan de hand is…

    Omgekeerde rentecurve voor Amerikaanse staatsleningen (Bron: Bloomberg)

    Een oude beurswijsheid leert dat wanneer de aandelenmarkt en de obligatiemarkt verschillende signalen afgeven, dat de obligatiemarkt in de meeste gevallen gelijk krijgt. Welke kant het nu op zal gaan, dat moeten we nog maar zien. Het lijkt erop dat de goudmarkt de kant van de obligatiemarkt heeft gekozen, want de goudprijs is de afgelopen maanden ook al behoorlijk gestegen. We gaan het zien!

    Deze column verscheen eerder op Goudstandaard




  • Terug naar de tekentafel

    De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) kwam op 17 januari met een aanbeveling voor de regering, waarin het pleit voor het opzetten van een publieke depositobank. De WRR stelt expliciet dat dit een oplossing is binnen de bestaande internationale monetaire en financiële kaders. Dat is jammer, het advies doet daardoor wat provinciaals aan. Had de WRR de huidige staat van deze kaders en de rol die centrale banken spelen bij het bewaken ervan meegenomen in haar analyse, dan zou ze tot de slotsom zijn gekomen dat een depositobank onvoldoende soelaas biedt.

    Centrale banken zijn in onze tijd gerespecteerde instituten. In weerwil van de gangbare zienswijze hebben ze echter geen grip op financiële markten en hebben ze geen centrale plaats in onze geglobaliseerde financiële economie. Verlies van grip op financiële markten begon al in 1955. In dat jaar ontstond de zogenaamde eurodollar markt in de City of London, een interbancaire geldmarkt in claims op dollars. Deze geldmarkt, die opereert buiten jurisdictie en toezicht van het Amerikaanse stelsel van centrale banken (Fed), is in latere jaren sterk gegroeid in samenhang met voormalige koloniën van Groot-Brittannië (offshore) en andere belastingparadijzen.

    Eurodollar markt

    Eurodollars waren een financiële innovatie in reactie op renteverschillen in dollars en pond sterling, aanvankelijk om bankliquiditeit aan te vullen. Al snel werden eurodollars echter gebruikt ter financiering van handelsstromen, om kredietverlening in andere sectoren te faciliteren en voor speculatieve doeleinden. Het rentetarief dat banken elkaar berekenen is Libor (London Interbank Offered Rate). Banken en hun dochterondernemingen uit diverse landen tuigden met elkaar een winstgevende private geldmarkt op en transformeerden zo van verdelers van depositospaargeld in geldvermeerderaars.

    Regulering en toezicht is uit zowel praktische als opportunistische redenen achterwege gebleven. Praktisch omdat deze markt al snel te groot en complex werd om nog te kunnen reguleren. Opportunistisch omdat Europese centrale banken de markt konden gebruiken voor management van hun dollarreserves en overheden, financiële instellingen en multinationals de markt gingen gebruiken om meer te kunnen (uit)lenen en handelen. Groei van internationale kapitaalstromen in de eurodollar markt noopten de VS in 1971 tot het ontkoppelen van de dollar en goud. Vanaf dat moment opereerden financiële markten voor het eerst in de geschiedenis zonder monetair anker.

    “Groei van internationale kapitaalstromen in de eurodollar markt noopten de VS in 1971 tot het ontkoppelen van de dollar en goud. Vanaf dat moment opereerden financiële markten voor het eerst in de geschiedenis zonder monetair anker.”

    Vanaf 1980 kregen financiële markten een flinke duw in de rug door opeenvolgende rondes van de- en re-regulering. In het verlengde van de eurodollar markt kreeg de zogenaamde repo-markt een belangrijke impuls. Het is een marktpraktijk waarbij financiële partijen gebruik maken van kwalitatief hoogwaardig schuldpapier (voornamelijk staatsobligaties) als onderpand bij financiële transacties. Het is een transactie waarbij cash voor een afgebakende periode (meestal een dag) wordt omgeruild voor een obligatie. Na de contactperiode volgt een omgekeerde transactie (repo wil dus zeggen ‘sale & repurchase’). Omdat niet hetzelfde financiële onderpand hoeft te worden geretourneerd en een equivalent volstaat, is er een levendige handel ontstaan in dit onderpand.

    Schuld als onderpand

    Het meest veilige en meest gebruikte onderpand bestaat uit staatsleningen van de VS, omdat het de hoogste kredietstatus heeft en er veel leningen beschikbaar zijn. Duitse staatsleningen zijn echter ook erg gewild. Verschillende partijen in de financiële markten hebben er baat bij en opereren in deze markt: banken als kredietverleners en transactie begeleiders, pensioenfondsen en verzekeraars die lang papier liquide willen maken, custodians als transactiebegeleiders en beleggers, geldmarktfondsen die hun cash veilig kunnen beleggen, hedgefondsen die liquiditeit nodig hebben, multinationals die hun cash veilig kunnen parkeren en over kredietlijnen kunnen beschikken, overheden die een stabiele vraag naar hun schuldpapier willen zien, centrale banken die monetair beleid willen kunnen toepassen.

    Eurodollar en repo vormen tezamen belangrijke pijlers in het wereldwijde op krediet gebaseerde geldsysteem en staan aan de basis van Global Finance en Globalisering. Centrale banken spelen hun rol erin, maar vormen niet meer de kern ervan. Het is een markt die onder stabiele omstandigheden aan de eisen van veiligheid en liquiditeit voldoet, en juist hierdoor is deze volgens gezaghebbende betrokkenen buitensporig in omvang toegenomen.

    “Eurodollar en repo vormen tezamen belangrijke pijlers in het wereldwijde op krediet gebaseerde geldsysteem en staan aan de basis van Global Finance en Globalisering.”

    Met name sinds 1995 is groei van deze markt geholpen. Niet alleen door regulering die schulden stimuleert, maar ook door de ICT-revolutie en toegenomen economisch vertrouwen door de val van het communisme. Er was sprake van een wereldwijde toename van de welvaart, maar tegelijkertijd namen schulden bij overheden, financiële instellingen, bedrijven en consumenten snel toe.

    Weeffout in het financiële systeem

    In dit padafhankelijk geëvolueerde financiële systeem bleek een kapitale weeffout te zitten: de aanname en het vertrouwen dat er onder alle omstandigheden voldoende liquiditeit (eurodollars) aanwezig is om schulden (waaronder repo onderpand) te kunnen aflossen of doorrollen. De gebeurtenissen rondom de kredietcrisis van 2007/2008 (en daarna de eurocrisis van 2011/2012) waren illustratief.

    Europese banken waren spil in een belangrijk segment in de Amerikaanse hypotheekmarkt. Via de eurodollar markt trokken ze geld aan om het (ook via derden) uit te zetten in Amerikaanse hypotheekleningen. Toen in 2007 bleek dat de huizenprijzen konden dalen, brak paniek uit. Onderpand bestaande uit opgeknipte en her-verpakte hypotheekleningen daalde in waarde. Banken moesten meer kapitaal opzij zetten om aan hun kapitaalverplichtingen te kunnen voldoen. Om aan geld te komen waren ze gedwongen onderpand te verkopen, met een verdere daling van waarde tot gevolg.

    Dit zorgde voor een neerwaartse spiraal. Banken leenden elkaar geen geld meer uit door groeiend wantrouwen, onderpand ging in de uitverkoop, financiële markten droogden op. De kredietcrisis was tegelijkertijd een onderpandcrisis en een geldmarktcrisis. Centrale banken bleken de crises niet te hebben voorzien en waren onmachtig om het tij te keren. Uiteindelijk moest de belastingbetaler garant staan voor de verliezen en toekomstige tegenvallers, het bleek een systeem van geprivatiseerde winst en gesocialiseerd verlies.

    Fundamentele problemen niet aangepakt

    Nu, tien jaar na de crisis, is de problematiek van het simultaan opdrogen van eurodollar markt en repomarkt niet geadresseerd. We zijn we nog steeds opgezadeld met hetzelfde financiële systeem. In die periode namen centrale banken de interbancaire geldmarkt over, werden banken ondersteund en werd staatsschuld opgekocht om rentes te verlagen en de economie aan te jagen. Dit alles deden ze om schulddeflatie te voorkomen.

    Ondanks deze crisismaatregelen en de immer optimistische woorden van centrale banken is de economische groei sterk achtergebleven, terwijl de wereldwijde schulden flink zijn toegenomen. De taak van centrale banken is verschoven naar het borgen van de waarde en liquiditeit van schulden in het algemeen en staatsschuld in het bijzonder. Dit resulteert in hogere schulden, te ambitieuze overheden, te grote (semi-publieke) banken en een inherent instabiel financieel systeem dat aan de basis staat van seriële bubbels, een scheve verdeling van de welvaart en sociale onvrede.

    “De taak van centrale banken is verschoven naar het borgen van de waarde en liquiditeit van schulden in het algemeen en staatsschuld in het bijzonder.”

    Signalen in de eurodollar en repo-markt wijzen weer op toenemende spanningen in het financieel systeem. Chinese banken hebben handelsactiviteiten gefinancierd via de eurodollar markt. Met name de Chinese economie staat hierdoor onder druk. Mogelijk staan we aan de vooravond van een nieuwe financiële crisis en een economische recessie. Het gevaar van schulddeflatie is niet geweken.

    Waar de WRR kiest voor kleuren binnen de lijntjes, pleitte Angela Merkel eind januari in Davos voor aanpassen van de monetaire kaders. Dat is hoognodig, er moet serieus worden nagedacht over fundamentele aanpassingen. De meest effectieve manier om instabiliteit van het financiële systeem door overkreditering te voorkomen, begint bij een financieel stelsel waar risico’s weer neerslaan daar waar ze worden genomen: geen impliciete of expliciete garanties meer door de belastingbetaler. Een belangrijk element hierin is een nieuw monetair anker. De grote vraag is of overheden en centrale banken de handschoen op zullen pakken voor of na een crisis.

    Deze column van Sander Boon verscheen eerder in het magazine ‘Vermogen’ van het Beleggingsinstituut.




  • Groei Chinese economie naar laagste niveau sinds 1990

    Groei Chinese economie naar laagste niveau sinds 1990

    De Chinese economie is het afgelopen jaar met 6,6% gegroeid, de laagste groei sinds 1990. De tweede grootste economie ter wereld groeit minder hard, omdat de overheid probeert de schuldengroei te beperken. Ook heeft het handelsconflict met de Verenigde Staten mogelijk een ongunstig effect gehad op de economische groei.

    In het vierde kwartaal groeide de Chinese economie met 6,4%, conform de verwachtingen van analisten. Vergelijken met de 6,5% in het derde kwartaal is dat een kleine daling. Dat de procentuele groei van de Chinese economie de laatste jaren afneemt is niet vreemd, omdat de totale omvang van de economie steeds groter wordt. De procentuele stijging wordt daardoor steeds kleiner, ook al blijft die nominaal gezien op hetzelfde niveau.

    Schuldenprobleem

    China probeert haar economie geleidelijk om te vormen van een export-gedreven model naar een model op basis van binnenlandse consumptie. Dat is een langdurig aanpassingsproces, dat de overheid probeert aan te jagen met extra fiscale stimuleringsprogramma’s. De Chinese overheid heeft de laatste jaren veel geïnvesteerd in infrastructuur en maakt dit jaar ook meer budget vrij voor belastingvoordelen. Deze investeringen zorgen op korte termijn voor meer werkgelegenheid, maar het is de vraag of ze zich op de lange termijn zullen uitbetalen.

    De schaduwkant van de groei van de Chinese economie is de sterke toename van private schulden. Dat is een van de grootste bedreigingen voor de Chinese economie, omdat veel leningen in dollars zijn afgesloten. Nu de Federal Reserve de rente verhoogt en dollarliquiditeit schaarser wordt is het moeilijker voor bedrijven om dit soort leningen door te rollen. Dit probleem, waar we onlangs een artikel over publiceerden, zal de komende jaren waarschijnlijk vaker terugkeren.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Centrale bank Australië bezorgd om daling huizenprijzen

    De centrale bank van Australië maakt zich zorgen over de combinatie van dalende huizenprijzen en hoge private schulden. In de laatste notulen lezen we dat het beleidscomité van de centrale bank langdurig heeft gesproken over de gevolgen van de wereldwijde groeivertraging. De huizenprijzen in Australië zijn sinds de financiële crisis van 2008 sterk gestegen, maar tegelijkertijd hebben huishoudens zich veel dieper in de schulden gestoken. Het gevolg is dat de economie bij een verdere daling van de huizenprijzen in de problemen kan komen, omdat huishoudens dan geen financiële buffer meer hebben.

    De economie van Australië is erg afhankelijk van de export van grondstoffen naar China. Dat betekent dat een groeivertraging in de tweede grootste economie ter wereld ook een negatief effect zal hebben op Australië. Met het aanhoudende handelsconflict tussen de Verenigde Staten en China zien de vooruitzichten er minder gunstig uit dan een paar jaar geleden. De centrale bank schreef het volgende in haar notulen.

    “De vooruitzichten voor de gezinsconsumptie blijven een bron van onzekerheid, omdat de groei van het inkomen van huishoudens laag blijft, de schuldniveaus hoog zijn en de huizenprijzen dalen. De leden merkten op dat deze combinatie van factoren een neerwaarts risico met zich meebrengt. Desondanks blijft het centrale scenario dat van gestage groei van de consumptie, ondersteund door aanhoudende kracht van de arbeidsmarkt en een geleidelijke toename van de loonstijging.”

    Hoge private schulden

    De Australische centrale bank hanteert al sinds 2016 een rente van 1,5%. De verwachting is dat die rente het komende jaar op dat niveau zal blijven om de economie te ondersteunen. Door de lage rente werden er de afgelopen jaren meer en hogere hypotheken verstrekt aan huishoudens. Een riskante strategie, omdat huishoudens bij een daling van de huizenprijzen onder water komen te staan. Huishoudens met een negatieve vermogenspositie zullen hun consumptiepatroon drastisch versoberen, wat een neerwaartse beweging van de economie kan versterken.

    De situatie waar de centrale bank van Australië mee worstelt is vergelijkbaar met die in Nederland. Ook hier zijn de private schulden relatief groot en is er veel geld geleend in de vorm van hypotheken. Het gevolg is dat huishoudens bij stijgende prijzen boven hun stand gaan leven en bij een daling van de huizenprijzen plotseling de hand op de knip houden. Het IMF waarschuwde al eens voor het sterke pro-cyclische karakter van de Nederlandse economie als gevolg van hoge hypotheekschulden.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • “Italianen moeten hun eigen staatsschuld financieren”

    Italië zou een nieuw soort obligatie moeten uitgeven om haar schuldenprobleem te verlichten. Dat schrijft Karsten Wendorff van de Duitse Bundesbank in een ingezonden stuk in de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Met de invoering van nieuwe ‘solidariteitsobligaties’ zou de Italiaanse regering de helft van haar staatsschuld kunnen overdragen naar de eigen bevolking, waardoor de zorgen over de kredietwaardigheid van het land zullen afnemen.

    In het voorstel van Wendorff komt er een nieuw fonds dat Italiaanse staatsobligaties opkoopt en deze financiert met de uitgifte van zogeheten ‘solidariteitsobligaties’. Particulieren zouden dan verplicht moeten worden om 20% van hun vermogen boven een grens van €50.000 in de vorm van deze obligaties aan te houden. Het totaalbedrag zou volgens Wendorff genoeg zijn om de helft van de Italiaanse staatsschuld te financieren.

    Solidariteitsobligaties

    Het voorstel voor de invoering van dit soort solidariteitsobligaties is opmerkelijk, omdat het de vrijheid van het individu beperkt en een inbreuk vormt op het eigendom van de Italianen, namelijk hun privé vermogen. Volgens Wendorff hoeft Italië geen speelbal te zijn van de financiële markten, omdat het land in principe rijk en welvarend genoeg is om het probleem met de hoge staatsschuld zelf op te lossen.

    Of een dergelijke maatregel voldoende draagvlak kan krijgen onder de bevolking of zelfs binnen de regering is nog maar de vraag. De Italiaanse regering suggereerde eerder nog dat ze het gedeelte van haar staatsschuld in handen van de centrale bank kan wegstrepen, een idee waar men overigens snel op terug kwam.

    Volgens Wendorff kan zijn voorstel ook helpen om de sterke verwevenheid tussen de Italiaanse staat en de bankensector te doorbreken. Een aanzienlijk deel van de staatsschuld (ongeveer €375 miljard) is namelijk in handen van commerciële banken, wat betekent dat ook de bankensector in de problemen komt als de Italiaanse regering haar schuldverplichtingen niet nakomt.

    “Het banksysteem wordt op deze manier verlicht van de risico’s van een hoge staatsschuld. Ook kan de verwevenheid tussen overheid en de banken daarmee significant worden teruggebracht. Een nationaal probleem zou daarmee opgelost kunnen worden met nationale soevereiniteit.”

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Begrotingstekort VS naar hoogste niveau sinds 2012

    Het begrotingstekort van de Verenigde Staten kwam het afgelopen fiscale jaar uit op $779 miljard, een stijging van 17% ten opzichte van een jaar eerder. Sinds 2012 is het tekort niet meer zo groot geweest als nu, wat voor een belangrijk deel toegeschreven kan worden aan het fiscale stimuleringsprogramma van president Trump. Een combinatie van belastingverlagingen en een vergrijzende bevolking zorgden ervoor dat de uitgaven met 3,2% stegen, terwijl de inkomsten slechts 0,4% omhoog gingen.

    Dat de Amerikaanse overheid een begrotingstekort heeft is eerder regel dan uitzondering, maar het is zorgwekkend dat het tekort zo hard oploopt in een tijd dat de economie weer groeit. Normaal gesproken zou de overheid in economisch goede jaren haar begroting op orde moeten maken en waar mogelijk zelfs bezuinigen, maar de regering van Trump doet het tegenovergestelde door juist meer geld uit te geven.

    $21,5 biljoen schuld

    De Amerikaanse staatsschuld bedraagt ongeveer $21,5 biljoen, maar dat is voor de regering in Washington geen reden om de broekriem aan te halen. Sterker nog, de verwachting is dat het tekort in het fiscale jaar 2019 verder nog wat verder zal oplopen tot $1 biljoen. Ter vergelijking, de laatste keer dat de overheid zo diep in het rood stond was tijdens de financiële crisis.

    Door het oplopende begrotingstekort zal de Amerikaanse overheid de komende tijd ook meer schuldpapier moeten uitgeven. Inclusief het doorrollen van oude leningen moet de regering in de tweede helft van dit kalenderjaar in totaal $769 miljard aan nieuwe obligaties uitschrijven. Dat is het hoogste bedrag sinds 2008.

    Twijfels over de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid vertalen zich naar een hogere rente. Eerder deze maand werd bekend dat de regering dit jaar een recordbedrag van $523 miljard nodig heeft om de rente over de staatsschuld te betalen. De rente op Amerikaanse 10-jaars leningen staat inmiddels boven de 3,16%, terwijl dat twee jaar geleden nog ongeveer 1,8% was.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram