Marketupdate

Auteur: Jaco Schipper

  • Amerika politiestaat?

    Geheel in het verlengde van de Patriot Act heeft de Amerikaanse senaat een nieuwe wet opgesteld die het de Amerikaanse overheid toestaat, en hierbij gaat het om het Amerikaanse leger, om Amerikanen in eigen land voor onbepaalde tijd en zonder tussenkomst van een rechter vast te zetten. Amerikanen kunnen dus als “enemy combatant” worden opgepakt en gevangen worden gehouden in bijvoorbeeld Guantanomo Bay. Het onderstaande artikel van de Amerikaanse burgerrechtenorganisatie ACLU legt één en ander uit:

    • Senators Demand the Military Lock Up American Citizens in a “Battlefield” They Define as Being Right Outside Your Window (ACLU)

    In het artikel van de Amerikaanse burgerrechten organisatie ACLU staat vermeld dat president Obama heeft aangekondigd dat hij een veto tegen de wet zou uitspreken. Bij de research van de status hebben we nog geen bevestiging voor dit veto gevonden, maar wel dat president Obama een blokkering van deze wet herhaald zou hebben. Wat ook opviel bij het artikel is dat de burgerrechten organisatie zich alleen richt op Amerikanen. Dat de Amerikaanse overheid zich het recht voorbehoud om ook buitenlanders aan elke vorm van een rechterlijke tussenkomst te onttrekken, lijkt voor hen een minder belangrijk element in de wet te zijn. Zolang Amerikanen maar kunnen terugvallen op hun burgerrechten; voor buitenlanders gelden andere regels. Althans, dat lijkt de strekking te zijn. Vanuit een inteationaal perspectief is het sowieso al lange tijd een prangende vraag of deze Amerikaanse wetgeving niet in strijd is met de Geneefse Conventie (zie: Wikipedia) en andere inteationale verdragen.

    Ten aanzien van deze wet kan inmiddels gesteld worden dat deze is aangenomen door de Amerikaanse senaat. Dit wil echter nog niet zeggen dat de wet ook ècht doorgaat. Via de Huffington Post wordt gemeld dat president Obama zijn veto dreigt te gebruiken om deze wet tegen te houden.

    Bron: Huffington Post

    De discussie over dit door de Amerikaanse senaat aangenomen wetsvoorstel zal ongetwijfeld door gaan. Zodra er nieuws op dit vlak is dan zullen we hierover berichten. Voor nu sluiten we af met de speech van senator Rand Paul over de betekenis van dit wetsvoorstel: 

  • Dagelijkse kost 30 november 2011

     

    • Hank Paulson lekte aan hedgefonds (FTM)
    • De Jager: ECB geen substituut voor economische hervormingen (RTL-Z)
    • S&P verlaagt kredietstatus Rabobank (Nu.nl)
    • Onduidelijkheid over omvang noodfonds (FD)
    • Rutte maakt Obama (misschien) aan het lachen (Welingelichte Kringen)

    Black Friday Violence Worse Than Ever As American Consumers Fight Over Deals Like Crazed Animals (Economic Collapse Blog)

    • How Big Investment Funds Are Buying Gold for $911.62/oz (Casey Research)

    Lees ook: Gold Producers Poised Like ‘Coiled Spring’ to Rally: Commodities (Bloomberg)

    • How The NY Fed Missed the Great Recession (Ritholtz)
    • Prop trading under the guise of hedging: The forgotten lesson of Metallgesellschaft and the Volcker Rule (Betting the Business)
    • BofA, Goldman Sachs, Citigroup Credit Ratings Cut by S&P (Bloomberg)
    • Banks downgraded; fun’s over (FT Alphaville)
    • To Eric Holder: A Simple Way To Prosecute Bank Crimes (Dylan Ratigan)
    • Iran oil targeted by Obama sanctions (CNN Money)
    • Public sector strike to be 'largest for a generation' (BBC)
    • France and Germany want the stability and growth pact hurdle to move to zero percent by 2016 (Credit Writedowns)

    Amerika politiestaat?

    Met dank aan een trouwe lezer voor de volgende tip! Het volgende artikel is een heel opmerkelijk verhaal en gaat over de “National Defense Authorization Act”. Geheel in het verlengde van de Patriot Act heeft de Amerikaanse senaat een nieuwe wet opgesteld die het de Amerikaanse overheid toestaat, en hierbij gaat het om het Amerikaanse leger, om Amerikanen in eigen land voor onbepaalde tijd en zonder tussenkomst van een rechter vast te zetten. Amerikanen kunnen dus als “enemy combatant” worden opgepakt en gevangen worden gehouden in bijvoorbeeld Guantanomo Bay. Het onderstaande artikel van de Amerikaanse burgerrechtenorganisatie ACLU legt één en ander uit:

    • Senators Demand the Military Lock Up American Citizens in a “Battlefield” They Define as Being Right Outside Your Window (ACLU)

    In het artikel van de Amerikaanse burgerrechten organisatie ACLU staat vermeld dat president Obama heeft aangekondigd dat hij een veto tegen de wet zou uitspreken. Bij de research van de status hebben we nog geen bevestiging voor dit veto gevonden, maar wel dat president Obama een blokkering van deze wet herhaald zou hebben. Wat ook opviel bij het artikel is dat de burgerrechten organisatie zich alleen richt op Amerikanen. Dat de Amerikaanse overheid zich het recht voorbehoud om ook buitenlanders aan elke vorm van een rechterlijke tussenkomst te onttrekken, lijkt voor hen een minder belangrijk element in de wet te zijn. Zolang Amerikanen maar kunnen terugvallen op hun burgerrechten; voor buitenlanders gelden andere regels. Althans, dat lijkt de strekking te zijn. Vanuit een inteationaal perspectief is het sowieso al lange tijd een prangende vraag of deze Amerikaanse wetgeving niet in strijd is met de Geneefse Conventie (zie: Wikipedia) en andere inteationale verdragen.

    Ten aanzien van deze wet kan inmiddels gesteld worden dat deze is aangenomen door de Amerikaanse senaat. Dit wil echter nog niet zeggen dat de wet ook ècht doorgaat. Via de Huffington Post wordt gemeld dat president Obama zijn veto dreigt te gebruiken om deze wet tegen te houden.

    Bron: Huffington Post

    De discussie over dit door de Amerikaanse senaat aangenomen wetsvoorstel zal ongetwijfeld door gaan. Zodra er nieuws op dit vlak is dan zullen we hierover berichten. Voor nu sluiten we af met de speech van senator Rand Paul over de betekenis van dit wetsvoorstel: 

  • SEC terug gefloten en hard terecht gewezen in schikkingszaak Citigroup

    De Amerikaanse toezichthouder SEC ligt al tijden onder vuur vanwege haar volledig ontoereikende toezicht en falende handhaving ten aanzien van de financiële sector. Recent hebben we het bizarre eindrapport over de flash-crash van 6 mei 2010 behandeld, dat de SEC samen met de andere belangrijke Amerikaanse toezichthouder – de Commodities Futures and Trading Commission, de CFTC – had opgesteld. In dat onderzoek bleken de SEC en de CFTC een conclusie te hebben getrokken over de oorzaak van de flash-crash die technisch onmogelijk was, en waarbij later bleek dat zij de beschuldigde partij pas gesproken hebben nadat het rapport en de conclusies gepresenteerd waren. Echter, dat is bij lange na niet de enige zaak waarbij de SEC haar geloofwaardigheid als competente toezichthouder volledig verspeeld heeft.

    Eerder dit jaar bleek dat de SEC jarenlang meldingen, bewijzen, aantekeningen en andersoortige informatie over vermeende malversaties door financiële partijen stelselmatig te hebben veietigd (zie dit artikel van Matt Taibbi) en daarmee onderzoeken naar fraude op Wall Street te hebben getraineerd. Uiteraard speelt de zogenaamde “revolving door” tussen Wall Street en de toezichthouder hierbij een zeer belangrijke rol. Met de zaak die de SEC had aangespannen tegen de Amerikaanse grootbank Citigroup heeft de SEC opnieuw gekozen om haar geloofwaardigheid op het spel te zetten en dit keer blijft het niet “onbestraft”. Rechter Jed Rakoff van de rechtbank in het zuidelijke district van New York heeft de SEC ongenadig hard terecht gewezen.

    Met behulp van Google Translate en eigen verbeteringen, via Reuters:

    Een federale rechter heeft boos het voorgestelde $285 miljoen dollar grote schikkinsvoorstel  aan Citigroup [..] over de verkoop van giftige hypotheekschulden geblokkeerd, [en] de top van het Amerikaanse toezicht streng berispt* voor de manier waarop zij tot schikkingen komt in bedrijfsfraude zaken. US District Judge Jed Rakoff in Manhattan vertelde de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) dat zij niet geïnteresseerd lijkt te zijn in het daadwerkelijk achterhalen van wat Citigroup verkeerd heeft gedaan en hem gevraagd heeft [om van de gebruikelijk standaarden af te wijken] door hem te vragen de publieke belangen te negeren.

    “Een toepassing van de rechterlijke macht die niet berust op feiten is erger dan hersenloos; het is inherent gevaarlijk,” schreef Rakoff in zijn opinie [doelende op de motivering van zijn gerechtelijke besluit] van maandag. De rechter voegde er aan toe dat het moeilijk te onderscheiden was 'door de beperkte informatie [ter inzage] voor de rechtbank wat de SEC in deze regeling krijgt anders dan een snelle krantenkop.” Hij zei dat de voorgestelde schikking “niet redelijk, noch eerlijk, noch voldoende, noch in het algemeen belang is.”

    In een reactie daarop heeft de directeur van de SEC handhaving, Robert Khuzami**, in een verklaring gezegd dat $285 miljoen de “redelijkheid van de omvang weerspiegelt die opluchting zou hebben verschaft [zoals] na een succesvolle rechtszaak”, maar dan zonder de “risico's, vertraging en middelen die nodig zijn tijdens het proces.” Danielle Romero-Apsilos, een woordvoerster van Citigroup, weigerde commentaar. In de aanklacht beschuldigt de SEC Citigroup van het verkopen van een $ 1 miljard aan hypotheken gekoppelde “collateralized debt obligation” in 2007, Clas V Funding III, toen de huizenmarkt begon in te storten, en waar zij vervolgens tegen speculeerde.

    Een Citigroup werknemer, directeur Brian Stoker, werd ook beschuldigd door de SEC. Hij betwist deze aanklachten. Rakoff consolideerde deze twee zaken en heeft de rechtszaak op 16 juli 2012 gezet. Rakoff is een doo in het oog van de SEC. In 2009 verwierp hij haar [SEC's] eerst voorgestelde schikking met Bank of America Corp over de oveame van Merrill Lynch & Co. De beslissing van maandag trekt het SEC-beleid van schikkingen met beursgenoteerde ondeemingen in twijfel, op een moment dat de toezichthouder – te midden van scepcis in het congres en elders – haar reputatie van strenge toezichthouder probeert te verbeteren.

    GEEN bekentenis voor overtredingen
    Rakoff noemde de [schikking] met Citigroup te toegeeflijk, erop wijzend dat de bank alleen betaalt voor nalatigheid, zonder dat zij toe geeft aan of wangedrag ontkent, en op die manier kan voorkomen dat beleggers voor meer dan $ 700 miljoen aan verliezen [op Citigroup] verhalen. Particuliere beleggers kunnen geen claims verhalen op basis van nalatigheid. “Als de aantijgingen van de klacht waar zijn, dan is dit een zeer goede deal voor Citigroup, en, ook al zijn [de beschuldigingen] onwaar, is het een milde en bescheiden kostenpost voor doen van zaken,” schreef de rechter.

    De schikking zou de op twee na grootste Amerikaanse bank hebben verplicht om $160 miljoen van de vermeende onrechtmatig verkregen winst op te geven, vermeerderd met $30 miljoen aan rente. Citigroup zou ook een boete van $95 miljoen dollar voor de vermeende nalatigheid van de bank hebben moeten betalen; minder dan een vijfde van wat Goldman Sachs Group vorig jaar aan de SEC betaalde in een schikking van $550 miljoen voor een andere CDO. Rakoff noemde de $95 miljoen boete voor Citigroup “wisselgeld” en zei dat beleggers werden “opgelicht”.

    In de reactie van de SEC op de uitspraak, zei Khuzami dat de toezichthouder “de uitspraak van het Hof zal bestuderen en stappen zal nemen die het beste de belangen van beleggers dienen.” Citigroup aandelen stonden maandagmiddag met 5,1 procent in de plus op $24,85, in een stijgende markt gedreven door optimisme dat een Europese oplossing voor de schuldencrisis gevonden kan worden. Bij het blokkeren van de schikking voor $33 miljoen van de SEC met Bank of America ten aanzien van Merrill, zei Rakoff dat het aandeelhouders straft. Hij keurde later een schikking van $150 miljoen wel goed.

    De zaak van Citigroup is: SEC v. Citigroup Global Markets Inc, US District Court, Southe District van New York, nr. 11-07387.

    *Vertaling van “excoriating”
    **Robert Khuzami is een voormalig openbaar aanklager en juridisch adviseur van Deutsche Bank. Voor de bijzondere achtergronden van Khuzami en met name ook met betrekking tot deze schikkingszaak met Citigroup biedt het volgende     artikel van de Daily Bail verdere inzichten: “BUSTED: Robert Khuzami SEC Enforcement Chief“.

    Het bericht van Reuters laat niets aan de verbeelding over. Echter, één passage die rechter Rakoff in zijn motivering gebruikte mag niet ontbreken. Via Zero Hedge waar ook de hele opinie van rechter Rakoff te vinden (en te lezen) is, het genadeloze oordeel: 

    “[Het] meest fundamentele [van deze beslissing] is dat het Hof niet voorzien is van voldoende bewijsmateriaal [..] om te weten of de gevraagde instemming [met de schikking] te rechtvaardigen is; op welke [..] standaarden dan ook. Pure private partijen kunnen een zaak schikken zonder dat zij het ooit eens worden over de feiten, voor alles dat [hiervoor] nodig is, is dat de verzoeker zijn klacht intrekt. Echter, wanneer een overheidsorgaan een rechter [vraagt mee te werken] in de handhaving en bij het opleggen van een breed pakket aan rechterlijke bevelen aan de verdachte, bekrachtigd met de formidabele rechterlijke macht van minachting [*], [terwijl] de rechtbank, en het publiek, geen enkele kennis heeft van wat de achterliggende feiten zijn: dan [..] wordt de rechter slechts een dienstmaagd voor een schikking die in het privé [of: aan het publieke domein onttrokken] is onderhandeld, op basis van onbekende feiten, [zodat] het publiek beroofd wordt van de mogelijkheid ooit de waarheid te weten te komen in een zaak waarvan het importantie van het publieke belang zo voor de hand ligt.”

    Rechter Rakoff woede kan tussen de regels door gelezen worden en dat is ook niet verwonderlijk. Immers, wanneer de toezichthouder de rechter vraagt om het publieke belang naast zich neer te leggen en de rechtsgang te misbruiken voor oneigenlijke doelstellingen dan gaat dat natuurlijk veel te ver. Rechter Rakoff's motivering is – ondanks dat dit juristentaal betreft – een keiharde tik op de vingers van de SEC. Rakoff formuleert de verwerpelijkheid van het schikkingsverzoek met Citigroup om dat dit de rechterlijke macht vraagt om mee te werken aan het actief benadelen van het publieke belang en de belangen van betrokken beleggers. 

    ___

    * Juridische termen zijn lastig te vertalen naar het Nederlands, maar het woord “minachting” [dus: “contempt”] wordt niet snel gebruikt door rechters. Indien het woord wel gebruikt wordt dan wordt dit normaliter gebruikt in de context van een onzuivere procesgang die als een belediging van het hof en het juridische proces worden gezien.

  • Henry Paulson verstrekte insiders voorkennis nationalisatie Fannie Mae en Freddie Mac

    Persbureau Bloomberg reconstrueerde de agenda van Henry Paulson en vond uit  dat de toenmalige minister van Financiën op 21 juli 2008 de redactie van de New York Times had geïnformeerd dat er een positief signaal uit zou gaan van het boekenonderzoek bij de staatsgesteunde hypotheekgiganten. Diezelfde dag zou Paulson in New York bij een bijeenkomst met tal van Wall Street's belangrijkste (of de best ingevoerde) hedgefund managers gesproken hebben en een ander verhaal verteld hebben. Volgens een van de aanwezige fondsmanagers die Bloomberg sprak, heeft Paulson bij die bijeenkomst uitgelegd hoe de Amerikaanse overheid zou ingrijpen en daarmee de fondsmanagers van niet publieke kennis hebben voorzien. Anders gezegd, Paulson verschafte informatie die hedge funds in staat stelden om met voorkennis te handelen en aandelen Fannie Mae en Freddie Mac te “shorten” en hier (héél véél) geld aan te verdienen.

    Paulson had de fondsmanagers namelijk verteld dat de Amerikaanse overheid de twee staatsgesteunde hypotheekgiganten in “conservatorship” zou nemen waardoor de aandelen in Fannie Mae en Freddie Mac in één klap waardeloos zouden worden. Hierdoor zouden beide hypotheekinstellingen wel kunnen blijven gaan met hun activiteiten, wat ook de verliezen voor de Amerikaanse belastingbetaler zouden zijn. Op die manier zouden de door Fannie Mae en Freddie Mac uitgegeven hypotheekbeleggingen door de Amerikaanse overheid gegarandeerd worden, ook al zijn de onderliggende hypotheken sterk in waarde afgenomen. Paulson vertelde dus aan de media een positief verhaal over Fannie Mae en Freddie Mac waardoor voor iedereen een positief beeld zou ontstaan, en vertelde met zoveel woorden aan insiders – waaronder de nodige Goldman Sachs alumni – dat zij beter uit de aandelen van Fannie Mae en Freddie Mac konden gaan. Hij bood hen in feite een uniek inzicht om risicoloos te speculeren op een zekere ondergang van Fannie Mae en Freddie Mac.

    In die periode waren de aandelen Fannie Mae en Freddie Mac gestegen en mede door deze positieve geluiden verdubbelde in vier dagen tijd zelfs aandelenkoers. Paulson hielp zijn bevriende en bekende fundmanagers dus aan zéér lucratieve informatie en praatte de aandelenkoers omhoog. Wat (helaas) niet aangetoond kan worden is of er daadwerkelijk gebruik is gemaakt van deze voorkennis door de desbetreffende hedge funds. Dat komt omdat short-posities van deze hedge funds niet uit publieke documenten is af te leiden. Dat betekent niet dat dit niet het geval is. De meeste fondsmanagers konden zich de bijeenkomst “niet herinneren”, gaven “geen commentaar”, of reageerden helemaal niet en dat geeft weinig aanleiding tot vertrouwen dat er geen gebruik van is gemaakt. Daaaast kan betwijfeld worden of de Amerikaanse toezichthouder SEC onderzoek zal doen naar mogelijke handel met voorkennis gezien de recente geschiedenis. De SEC werkt eerder mee aan het overeind houden van Amerikaanse financials dan dat zij jacht maakt op verboden en illegale transacties.

    Gek genoeg bestaan er geen regels of protocollen die het personen in publieke functies verbiedt om niet publieke beursgevoelige informatie te verstrekken die marktpartijen bevoordeeld. Toen onlangs (zie ons eerdere bericht) bleek dat Amerikaanse congresleden en senatoren Washington vele malen rijker verlaten dan zij er aankwamen, en het Amerikaanse programma “60 minutes” vragen over handel met voorkennis ging stellen, wisten de geïnterviewde politici van niets. Maar laat dat nou net het probleem zijn: zij konden hiervan afweten omdat zij wetsvoorstellen die de handel met (politiek verkregen) voorkennis en de behandeling van gevoelige informatie aan strenge protocollen zou onderwerpen, niet hebben aangenomen. Iedereen kan gerust de conclusie trekken dat inmiddels de Amerikaanse financiële markten doorgestoken kaart zijn en dat is géén goed teken en illustrerend hoe slecht het in de Verenigde Staten gaat.
     

  • Henry Paulson verstrekte insiders voorkennis nationalisatie Fannie Mae en Freddie Mac

    Persbureau Bloomberg reconstrueerde de agenda van Henry Paulson en vond uit  dat de toenmalige minister van Financiën op 21 juli 2008 de redactie van de New York Times had geïnformeerd dat er een positief signaal uit zou gaan van het boekenonderzoek bij de staatsgesteunde hypotheekgiganten. Diezelfde dag zou Paulson in New York bij een bijeenkomst met tal van Wall Street's belangrijkste (of de best ingevoerde) hedgefund managers gesproken hebben en een ander verhaal verteld hebben. Volgens een van de aanwezige fondsmanagers die Bloomberg sprak, heeft Paulson bij die bijeenkomst uitgelegd hoe de Amerikaanse overheid zou ingrijpen en daarmee de fondsmanagers van niet publieke kennis hebben voorzien. Anders gezegd, Paulson verschafte informatie die hedge funds in staat stelde om te handelen met voorkennis.

    Paulson had de fondsmanagers verteld dat de Amerikaanse overheid de twee staatsgesteunde hypotheekgiganten in “conservatorship” zou nemen waardoor de aandelen in Fannie Mae en Freddie Mac waardeloos zouden worden, maar waardoor beide hypotheekinstellingen wel konden blijven opereren, wat ook de verliezen zouden zijn. Op die manier zouden ook de door Fannie Mae en Freddie Mac uitgegeven hypotheekbeleggingen door de Amerikaanse overheid gegarandeerd worden. Paulson vertelde via de media een positief verhaal over Fannie Mae en Freddie Mac waardoor publiekelijk een positief beeld zou ontstaan, en vertelde met zoveel woorden aan insiders – waaronder de nodige Goldman Sachs alumni – dat men beter uit de aandelen van Fannie Mae en Freddie Mac konden gaan. In die periode waren de aandelen gestegen en door deze positieve geluiden in vier dagen tijd zelfs verdubbeld. Paulson hielp deze bevriende en bekende fundmanagers aan zeer lucratieve informatie.

    Wat (helaas) niet aangetoond kan worden is of er daadwerkelijk gebruik is gemaakt van deze voorkennis door de desbetreffende hedge funds. Dat komt omdat short-posities van deze hedge funds niet uit publieke documenten is af te leiden. Dat betekent niet dat dit niet het geval is. De meeste fondsmanagers konden zich de bijeenkomst “niet herinneren”, gaven “geen commentaar”, of reageerden helemaal niet en dat geeft weinig aanleiding tot vertrouwen dat er geen gebruik van is gemaakt. Daaaast kan betwijfeld worden of de Amerikaanse toezichthouder SEC onderzoek zal doen naar mogelijke handel met voorkennis gezien de recente geschiedenis. De SEC werkt eerder mee aan het overeind houden van Amerikaanse financials dan dat zij jacht maakt op verboden en illegale transacties.

    Gek genoeg bestaan er geen regels of protocollen die het personen in publieke functies verbiedt om niet publieke èn beursgevoelige informatie te verstrekken. Toen onlangs (zie ons eerdere bericht) bleek dat Amerikaanse congresleden en senatoren Washington vele malen rijker verlaten dan zij er aankwamen, en het Amerikaanse programma “60 minutes” vragen over handel met voorkennis ging stellen, wisten de geïnterviewde politici van niets. Maar laat dat nou net het probleem zijn: zij konden hiervan afweten omdat zij wetsvoorstellen niet hebben aangenomen die de handel met (politiek verkregen) voorkennis en de behandeling van gevoelige informatie aan strenge protocollen zou onderwerpen. Iedereen kan gerust de conclusie trekken dat inmiddels de Amerikaanse financiële markten doorgestoken kaart zijn en dat is géén goed teken, Eerder, het is illustrerend voor hoe slecht de situatie in de Verenigde Staten ècht is.
     

    Update 29/11/2011 – 18:18. Het wordt nog vele malen interessanter!! Kuddo's aan Zero Hedge; zij hebben hun archief erop nageslagen en brengen de bijeenkomst van Paulson met deze hedge fund managers in verband met het door Goldman Sachs alumni gedomineerde netwerk dat de President's Working Group on Financial Markets ondersteund. Die presidentiël commissie staat beter bekend onder de noemer van het Plunge Protection Team. U vindt de aanvullende informatie via Zero Hedge: “Hank Paulson Tipped Off The Goldman-Led “Plunge Protection Team” About Fannie Bankruptcy 7 Weeks In Advance“.
     

  • 60 Minutes over armoede in Amerika

     

    Hard Times Generation: Families living in cars:

     

  • Dagelijkse kost 29 november 2011

     

    • Begrotingstekort loopt verder op [naar 4,5%] (RTL-Z)
    • Moody's waarschuwt Nederlandse banken (FD)
    • Video: Klaas Knot toevallig bij redding Fortis: Nederland wilde een snelle redding (RTL-Z / RTL-XL)
    • Miljardentegenvaller voor Britten (IEX)
    • 'Strijd Duitsland en Frankrijk om topfunctie ECB' (RTL-Z)
    • Fitch waarschuwt voor kredietbeoordeling VS (Nu.nl)

    You've got mail!

    Hallo Jaco,

    Ik moest aan deze spreuk denken toen ik Willem Middelkoop zag in Pauw en Witteman. Het verklaarde mijn verbazing over de reactie aan tafel op de dingen die Willem zei.

    Alleen de kleine geheimen hoeven beschermd te worden. Grote geheimen worden beschermd door publiek ongeloof.

    Only the small secrets need to be protected. The big ones are kept secret by public incredulity.
    – Marshall Mcluhan (Media Guru).

    Met vriendelijke groet,
    Gerrit

    Ron Paul's Plan for Monetary Freedom

    Uit buitenlandse media:
        

    • Unleashing the Future: Advancing Prosperity Through Debt Forgiveness (Part 1) (Charles Hugh Smith)
    • The eurozone really has only days to avoid collapse (Financial Times)
    • Is It Finally Japan's Tu? (Zero Hedge)
    • Secret Fed Loans Gave Banks Undisclosed $13B (Bloomberg)
    • Quelle Surprise! Banks Lied About Bailout Funds and Got $13 Billion in Profit from Them (Naked Capitalism)
    • The Fed Threw $7 Trillion at the Big Banks, Without Telling Congress or Shareholders (Washington's Blog)
    • Baey Frank Quits Congress With A Killer Insult To Newt Gingrich (Business Insider)

    Must Reads!!

    • ‘Joualism, not truth, is the first casualty of war’ (Tehelka.com)
    • Jim Rogers Says Gold Due for Correction; Owns Dollar (CNBC)
    • Insight: In euro zone crisis, companies plan for the unthinkable (Reuters)

    Tot slot. Professor William Black die bij Occupy LA de verzamelde demonstranten college geeft..

     

  • OESO: “ECB moet geldpers aan zetten”

    De angst voor een drastische verslechtering van de economie wordt door de OESO aangegrepen om geldpersfinanciering en kapitaalinjecties in het bankwezen te bepleiten. De samenwerkingsorganisatie van met name Europese en ontwikkelde economieën blijft daarmee vasthouden aan het beproefde recept om de schuldencrisis op te lossen met meer schulden en ook voor de financiering van die schulden met de geldpers.

    Het hoofd van de OESO, Pier Carlo Padoan vertelt op de website van de OESO:

    “In de eurozone moet het besmettingsrisico in de kiem gesmoord worden door een verhoging van het Europese noodfonds (EFSF) in combinatie met de mogelijkheid om een groter beroep te doen op de balans van de Europese Centrale Bank (ECB). Meer [financiële] slagkracht moet vergezeld worden door overheidshervormingen die risico's van “moral hazard” moeten tegen gaan.”

    Een ander risico waar de OESO op wijst is de politieke impasse over de voorgenomen bezuinigingen in de Verenigde Staten. Het mislukken van de onderhandelingen tussen Democraten en Republikeinen betekent dat in 2013 automatisch bezuinigd wordt op de uitgaven van de Amerikaanse overheid. Deze bezuinigingen vormen volgens de OESO een bedreiging voor de Amerikaanse economie die zelfs niet op te vangen is met een ruim monetair beleid van de Federal Reserve.  

    Nederland
    De OESO ging ook kort in op de Nederlandse economie. De OESO stelt dat: “de Nederlandse economie in de tweede helft van 2011 is gekrompen. De binnenlandse vraag is verzwakt als gevolg van de financiële onrust. Die onrust heeft investeerders en consumenten voorzichtiger gemaakt en de solvabiliteit van Nederlandse pensioenfondsen aangetast. De groei zal naar verwachting vanaf medio 2012 geleidelijk weer aantrekken, ondersteund door een sterkere wereldhandel en een ondersteunend monetair beleid. De werkloosheid zal blijven stijgen tot medio 2012 en de huidige druk op een hogere inflatie zal afnemen.”

    Bron: OESO

  • Dagelijkse kost 28 november 2011

     

    • It’s the economy, stupid! (Accountant)
    • Duitse topeconoom: ECB kan eigen gang gaan (RTL-Z)
    • Het antwoord op de eurocrisis komt uit 1720 (De Groene Amsterdammer)
    • Meer over de South-Sea Bubble in Groot-Brittannië is te vinden op: the South Sea Bubble: “The South Sea Bubble – A Stock Market Bubble”
    • EU-president: Euro zal niet verdwijnen (RTL-Z)
    • Graaispaarders opgelet (FTM)

    Het is nog niet een echt spreekwoord, maar inteationaal geldt overal dezelfde regel: “Wie het eerst verkoopt, verkoopt het best”..

    • Japans beleggingsfonds stoot leningen perifere eurolanden af (RTL-Z)

    Uit de buitenlandse media:

    • Today's currency war may be tomorrow's global crisis: book (Reuters)
    • Should the Fed save Europe from disaster? (Ambrose Evans-Pritchard; Telegraph)
    • 10 Things You May Notice About America When Travelling Abroad (Lew Rockwell)
    • ROUBINI: Europe’s Contagion “Has Now Gone Viral…And Global” (Business Insider)
    • Europe struggles to fund our 'bailout' (Independent.ie)

    Drie must reads. De trouwe lezers van de Nieuws-Flash weten dat zodra Rob Kirby de boekhouding in duikt dat hij met bijzonderheden komt ten aanzien van de goud- en zilvermanipulatie. Dit keer gaat hij in op de rol die de Federal Reserve, het Amerikaanse ministerie van Financiën, het Exchange Stabilisation Fund (ESF) a.k.a. Plunge Protection Team en de bullion banks daarin spelen.

    Zero Hedge bekeek de laatste statistieken van de Bank of Inteational Settlements (BIS) en constateerde dat de nominaal uitstaande hoeveelheid derivaten in zes maanden tijd is gestegen met $107 biljoen en nu ruim $700 biljoen overtreft. Ter vergelijking, de wereldeconomie bedraagt ongeveer $63,5 biljoen. In zes maanden tijd is de immer tikkende financiële tijdbom met 1,7 keer de wereldeconomie gegroeid en tikt de bom rustig verder.

    Als laatste een zeer prikkelend interview met de Duitse filosoof Habermas in Spiegel. Zijn boodschap aan het adres van de Europese politieke elite is glashelder: stop met het technocratisch ontmantelen van Europese democratieën en geef Europa terug aan de Europeanen. Een zeer boeiend pleidooi voor méér democratie in Europa.

    • Tom Foolery at Its Finest: The Truman Show Redux (Rob Kirby)
    • $707,568,901,000,000: How (And Why) Banks Increased Total Outstanding Derivatives By A Record $107 Trillion In 6 Months (Zero Hedge)
    • Habermas, the Last European – A Philosopher's Mission to Save the EU (Spiegel)

    Tot slot Steve Keen. Steve Keen's weblog is aan een ieder aan te raden (voor de liefhebbers hij zet zijn college's online op Debtwatch). De Australische econoom waarschuwde zoals zo velen voor het uitbreken van de financiële crisis en kreeg bij BBC's Hardtalk een zeer verdiend podium om een ander geluid te laten horen. Geen geldpersfinanciering, geen socialisering van de verliezen; het moet anders. Steve Keen pleit voor schuldherstructurering, het (gecontrolleerd) failliet laten gaan van banken, een nationalisatie van het financiële systeem en helemaal opnieuw te beginnen.

    Steve Keen on BBC Hardtalk

  • Moody’s waarschuwt voor afwaarderingen na een weekend van Europese proefballonnetjes

    Volgens berichten zou de Duitse regering overwegen om samen met de overgebleven triple-A landen Frankrijk, Finland, Nederland, Luxemburg en Oostenrijk gezamenlijke obligaties uit te geven. Een krantenkop is snel gemaakt: 'Duitsland overweegt elitebonds', maar de substantie van het bericht moet in twijfel getrokken worden. Waarom is Duitsland fel gekant tegen eurobonds, maar overweegt het wèl gezamenlijke obligaties met de sterke eurolanden uit te geven?

    Een voor de hand liggend antwoord is dat de rente lager ligt. Maar er wordt met geen woord gerept over de principiële bezwaren die Duitsland heeft tegen gezamanelijke euro-obligaties. Zodra één van de deelnemende landen van deze elitebonds een afwaardering krijgt, dan is ook dit plannetje een doodgeboren kindje. Deze variant van eurobonds is net als kleiduif schieten. Het wordt door de media de wereld in geslingerd, en zal prompt afgeschoten worden zodra navraag wordt gedaan wat ervan klopt. Het is echter nog even afwachten totdat dit klompje klei als stof neerdwarrelt en iedereen deze variant weer snel vergeten is.

    Update 11:56. Nu.nl bericht dat het Duitse ministerie van Financiën de berichten over elitebonds onjuist zijn. Wel wordt er achter de schermen gewerkt en onderhandeld over een stabiliteitsunie waarbij de eurolanden zich moeten houden aan de begrotingsregels. Dat betekent dat Europese verdragen aangepast moeten worden om begrotingsdiscipline af te dwingen. Dat is een duidelijk signaal dat er wel degelijk wordt gewerkt aan een vorm om Europese obligaties – of eurobonds – uit te gaan geven.

    Noodhulp van IMF aan Italië wordt ontkend door IMF
    Waar rook is, is vuur maar volgens het IMF zijn eerdere berichten van dit weekend dat zij aan een noodkrediet van €400 tot €600 miljard voor Italië werkt niet waar. Italië kan met de huidige marktrente op secundaire markten rekenen op ruim 7% rente op nieuwe obligaties voor het herfinancieren van de oude schulden en het dichten van het gat op de Italiaanse overheidsbegroting en dat brengt Italië in Grieks vaarwater. Van december 2011 tot en met april 2012 moet Italië €185 miljard van haar staatsschuld herfinancieren.

    De financieringsconstructie die het IMF zou moeten helpen aan meer financiële middelen is even zo onzalig als de geldpersfinanciering van centrale banken wereldwijd. Het IMF creëert namelijk extra Special Drawing Rights (SDRs) die slechts als een boekhoudkundige valuta bestaan en die het IMF dekt met uit het niets gecreëerde dollars, euro's, ponden en yens, die zij bij centrale banken ophaalt en laat onderschrijven door die overheden om zodoende SDRs te dekken. Vervolgens worden de vers geprinte SDRs door de tovermachine van het IMF gehaald en worden deze financiële middelen uitgeleend in de lokale valuta van een land dat aanklopt voor noodhulp. De geruchten dat Italië via het IMF gered wordt zijn vooralsnog niets meer dan één van de vele andere proefballonnetjes.

    Federal Reserve als Europa's reddende financier?
    Ambrose Evans-Pritchard houdt ervan om de extreme scenario's door te nemen. Hij schrijft over de geluiden die Ben Beanke de suggestie doen om de Amerikaanse economie te stimuleren en tegelijkertijd Europa uit het financieringsslop te trekken. Beanke zou hiervoor zijn geldpers aan moeten zetten zodat de Fed met vers geprinte dollars Europese staatsobligaties kan kopen. Als de ECB het niet mag, kan en niet wil, dan moet de Fed maar bijspringen zo luidt het advies van economen. Ambrose Evans-Pritchard quote Myron Scholes:

    “I wonder whether Beanke might not say that `we believe in a harmonized world, that the Europeans are our friends, and we know that the ECB can't print money to buy bonds because the Germans won't let them. And since the ECB will soon run out of money, we will step in and start buying European govement bonds for them'. It is something to think about,” he said.

    Ook dit is een proefballonnetje, maar dan één van het gevaarlijkste soort. De gevolgen van een dergelijk avontuur zouden allereerst de euro-dollarkoers danig onder druk zetten met een dalende dollar en een stijgende euro als gevolg. Dat komt omdat eerst dollars ingeruild moeten worden voor euro's om de Europese staatsobligaties te kopen. Dat betekent dat de VS de dollar verder devalueert en de Europese export onder druk zet. Daaaast komt de geloofwaardigheid en de onafhankelijkheid van centrale banken en overheden onder grote druk te staan, want een nieuwe ronde kwantitatieve verruiming om Europese schulden te financieren met uit het niets gecreërde dollars kan niet anders dan leiden tot een hogere inflatie, en dat wereldwijd, en een aantasting van de onafhankelijkheid van de ECB.

    Moody's waarschuwt Europa voor afwaarderingen
    De Amerikaanse kredietbeoordelaar Moody's heeft in een rapport over Europa gewaarschuwd dat de kans op nieuwe afwaarderingen hoger is geworden door de dreiging die uitgaat van de besmetting in de eurozone. Moody's wijst op het gevaar van een serie defaults door Europese overheden die een kettingreactie zal veroorzaken en de kredietwaardigheid van Europese overheden onder druk zal zetten. Eigenlijk stelt Moody's iets vast dat iedereen al lang en breed weet. Omdat Moody's de open deur wel erg hard weet in te trappen; via Reuters de exacte quote:

    “The probability of multiple defaults by euro area countries is no longer negligible. In Moody's view, the longer the liquidity crisis continues, the more rapidly the probability of defaults will continue to rise,” it said. Such defaults would increase the chances that one or more members of the bloc would leave the euro area.

    “Moody's believes that any multiple-exit scenario — in other words, a fragmentation of the euro — would have negative repercussions for the credit standing of all euro area and EU sovereigns.”

    Moody's wil de (financiële) wereld er van doordringen dat zij het Europese probleem begrijpt. 
     

     

  • Vertrouwen

    Onderzoek MotivAction
    Gisteravond was ik bij de vijfde en laatste bijeenkomst van het Sustainable Finance Lab (SFL) in de aula van het academiegebouw in Utrecht. De aula, waar ik als jonge student zo vaak geluisterd heb naar hoogleraren die ter gelegenheid van hun installatie als hoogleraar oreerden, was de plaats waar de “topeconomen” van Nederland richting hebben proberen te vinden hoe het in de toekomst in Nederland met onze banken moet gaan. Ik zal mijn bevindingen van deze SFL-bijeenkomsten later nog wel beschrijven, maar één ding wil ik er alvast uit halen en dat betreft vertrouwen.

    Het onderzoeksbureau MotivAction had voor het Sustainable Finance Lab namelijk onderzoek gedaan naar hoe de Nederlandse bevolking over de financiële problemen denkt en was haar onderzoek begonnen door in het algemeen te vragen naar het vertrouwen in diverse beroepsgroepen. Bankiers en politici scoren slecht. Heel erg slecht. Zij worden respectievelijk door slechts 14% en 13% van de Nederlanders vertrouwd. U moet arts of docent zijn indien u het vertrouwen van de Nederlander wilt genieten. Echter, laat ik u de stelling uit mijn inleiding nogmaals geven: het vertrouwen dat mensen in elkaar hebben is overgewaardeerd en moet worden afgeboekt.

    Persoonlijk leed..
    Gelukkig leeft mijn vader nog, maar mijn moeder is dood. Dat komt zo: zij werd naar huis gestuurd met een kwaadaardige tumor in haar lever onder het mom: “drink er maar een glas wijn op mevrouw, er is niets aan de hand”. Ironisch genoeg dronk mijn moeder geen druppel alcohol. De arts – zo bleek achteraf – had de rapportage van de radioloog niet gelezen, terwijl die met nadruk had aangegeven dat de “plek” die op haar lever gevonden was zeer vermoedelijk een kwaadaardige tumor betrof. Mijn ex-vriendin die toentertijd in haar laatste co-schap zat en door samenloop van omstandigheden erbij was toen mijn vader en ik bij de desbetreffende arts de foto's op cd-rom gingen ophalen, vond daarbij de desbetreffende rapportage. En daar stond in medische termen uitgelegd: ga uit van kanker.

    Mijn ex-vriendin, mijn vader en ik kwamen – voordat mijn moeder het wist – er in de auto achter waarom zij geelzucht had. En geelzucht is wat het betekent: had een rode stift gepakt, mijn moeders neus rood gestift en ze was een kanariepietje geweest. Zij was letterlijk knalgeel en in alle treurigheid, dit ziekbeeld was een ware verschrikking. Ik was er op zich al op voorbereid dat het niet goed zat, maar de bevestiging dat het om kanker ging moest van de behandeld arts komen en dat had hij de dag er voor nagelaten. Hij had zijn kaken stijf op elkaar gehouden en was er omheen gedraaid en verwees mijn moeder door naar een ander ziekenhuis. Mijn ex-vriendin heeft haar 'schoonmoeder' moeten vertellen dat zij een kwaadaardige tumor had. De arts had haar met de verkeerde diagnose naar huis gestuurd waarop zij na enkele maanden geelzucht kreeg, heeft zijn fout niet durven opbiechten en de familie opgezadeld met de taak om de diagnose te vertellen. Mijn moeder is 61 jaar geworden.

    Vertrouwen vereist realisme en eerlijkheid
    Het hele verhaal is eigenlijk te lang om in detail op in te gaan, maar het punt dat ik er mee wil maken is eenvoudig. Wees altijd eerlijk. Als het vertrouwen beschaamd wordt, dan maakt dat mensen boos, gefrustreerd, bedroefd, teleurgesteld, afgestompt of gewoon ultiem cynisch. Als we elkaar niet kunnen vertrouwen, dan houden veel dingen in ene keer op. Het zal u waarschijnlijk niet verrassen: ik ben cynisch en ik vertrouw nergens zo maar op. Als je niet oppast wordt je aan alle kanten besodemieterd. De tijdgeest is er naar. Het is mode. Het is “in”. We nemen het niet meer zo nauw met de waarheid. Dat de gewone Nederlander bankiers en politici niet meer vertrouwd kan niemand verbazen. Maar dan nog steeds geldt dat wij eigenlijk veel te goed van vertrouwen zijn.

    Het verbaasde mij gewoon dat Nederlanders veel vertrouwen in artsen en docenten hebben (meer dan 80%). Ik deel dat vertrouwen niet. Het waarom van artsen zult u – vermoed ik – wel begrijpen, maar mijn wantrouwen bij docenten wil ik toelichten. Dat gebrek aan vertrouwen is ontstaan in mijn studietijd en met name bij de afsluiting ervan. De meest betrouwbare docenten – en dat zijn uiteindelijk universitaire docenten – geven op een dramatische manier economisch onderwijs. Wetenschapsfilosofie? Wat is dat? Het is een uitgekleed nummertje in het verplichte universitaire curriculum. Toen ik afstudeerde en ik daarover in mijn scriptie één en ander had geschreven, stond ik na een jaar onderzoek en tien minuten bespreking buiten de deur van de universiteit. Weliswaar met een acht en een titel in mijn handen, maar mijn kritiek op het onjuiste gebruik van wetenschapsfilosofie in conventionele economische theorieën werd afgedaan zonder enige discussie.

    Wetenschapsfilosofie en economische wetenschap..
    Wetenschapsfilosofie is saai en bovendien verdomde abstract. Het gaat in op de manieren waarop wij nadenken over hoe wij nadenken en op de wijze waarop de wetenschap haar onderzoek verricht en tot conclusies komt. Wetenschapsfilosofie draait in de essentie om de totstandkoming van bewijs en de wijze waarop dat bewijs een veronderstelde theoretische causaliteit onderbouwt. Laat ik het ten behoeve van het algemene punt dat ik wil maken summier toelichten. Wetenschappelijk onderzoek kan ingedeeld worden in drie vormen: falsificatie, deductie en inductie.

    Voor de eerste twee vormen van onderzoek geldt dat er empirisch (dus in de werkelijkheid) informatie verzameld moet worden die uitsluitsel geeft over een veronderstelling. Het verschil zit in de volgorde. Bij falsificatie wordt een veronderstelling geformuleerd en wordt dit empirisch onderzocht en wordt de veronderstelling ofwel bewezen verklaard of verworpen. Bij deductie werkt dat andersom: er wordt data verzameld en in die data wordt gezocht naar een algemene waarheid. Een inductieve veronderstelling betekent dat er geen enkel uitsluitsel gegeven kan worden en dat komt omdat empirisch er geen bewijs voor te vinden is. Derhalve blijft een inductieve veronderstelling altijd een niet empirisch te bewijzen veronderstelling. Economische theorie is grotendeels inductief van aard. Er is geen hard bewijs voor de juistheid van theorie.

    Boterzachte wetenschap
    Wanneer het om de zachte wetenschappen gaat – dat zijn alle sociale wetenschappen zoals bijvoorbeeld psychologie en economie – dan is bewijsvoering altijd het traditionele en terugkerende probleem. Dat komt omdat de drie wetenschapsvormen als houtje-touwtje werk met elkaar verweven wordt en er bovendien te pas en te onpas ceteris paribus geroepen wordt: indien al het andere constant gelaten wordt (lees: “Veronderstel dit, zus en zo, en dat, en (de niet vermelde) veronderstellingen 1 t/m 100.”), dan geldt dit of dat. De conventionele macro-economische theorieën zijn op die manier verworden tot één grote abstracte fantasie waarbij elke vorm van steekhoudende bewijsvoering ontbreekt, dan wel een inductieve invulling heeft gekregen en daarmee eigenlijk het predikaat wetenschap onwaardig verdienen. Het frustrerende is dat men in de schoolbanken niet of onvoldoende hier op in gaat. Het is geen issue.

    Voor de meeste conventionele economische theorieën en haar vele economische en econometrische modellen geldt, dat zij naast complex, voor de meeste mensen niet te begrijpen zijn. Sowieso moet men bij modellen altijd afvragen of die niet alleen het wiskundige model proberen te bewijzen. Het model kan wel kloppen, maar of die iets met de werkelijkheid te maken heeft is de vraag. Anders gezegd, de gebruikte wiskunde slaat nooit terug op de realiteit. Het is slechts een gereedschap om een aspect inzichtelijk te maken. Maar dat is niet hoe de wiskunde in economie gebruikt wordt. De wiskundige of “econometrische” modellen zijn in een zekere zin het marketinginstrument voor economische theoretici die hun inductieve verhaal proberen aan te prijzen als bewezen. En omdat hun model nagenoeg wiskundig altijd klopt, klopt dus ook hun (nog steeds) inductieve theorie. Men praat elkaar op de universiteit maar een verhaal aan. Daaaast geldt dat er veel te makkelijk aan voorbij wordt gegaan dat statistische verbanden niet noodzakelijkerwijs een causaal verband zijn en dat bovendien dergelijke statistische verbanden door de loop der tijd een ander karakter kunnen krijgen en derhalve moeilijk te veralgemeniseren zijn.

    Financiële crisis: één grote misdiagnose
    Terug naar de financiële crisis en vertrouwen. De afgelopen jaren heb ik herhaaldelijk mijn probleemanalyse uiteengezet en heb ik mijn conclusie onder woorden proberen te brengen. Daarbij blijf ik er steevast op hameren dat deze crisis is veroorzaakt door een fundamenteel onjuiste invulling van ons huidige geldconcept en dat deze verkeerde invulling – naast dat die buitengewoon onrechtvaardig is en derhalve onrechtvaardigheid voortbrengt – als gevolg heeft, dat er bij wijze van automatisme, een solvabiliteitscrisis ontstaat. Dat betekent heel simpel dat we afstevenen op een faillissement. Daarentegen luidt de probleemanalyse van de mensen die zogezegd aan de knoppen draaien (en met hen, de meeste hoogleraren met hun inductieve theorieën) dat er slechts sprake is van een liquiditeitscrisis. Zij zeggen dat we tijdelijk een probleem ondervinden (o.a. “door een gebrek aan vertrouwen”) met onze financiering. Met die veronderstelling wordt gepleit voor interventie door de centrale bank die als “lender of last resort”, de geldpers moet aan zetten om de opgedroogde geldstromen aan te vullen zodat voorkomen wordt dat er daadwerkelijk een solvabiliteitscrisis ontstaat. Oorzaak en gevolg worden op die manier omgedraaid, want we hebben een permanent probleem met onze financiering.

    De geldpers is een volslagen onverantwoord middel. Het verergert de kwaal. Precies zoals de arts van mijn moeder van het meest gunstige geval uitging en de onderzoeken voor de onderliggende oorzaak van haar lichamelijke klachten stopte, zo zal ook in de financiële zin blijken dat dit de verkeerde manier van werken is. Per definitie geldt dat er altijd eerst van het ergste geval uitgegaan moet worden. En door onderzoek te doen naar het ergste geval weet men zeker dat men niet de verkeerde diagnose heeft gesteld. Dat betekent in de huidige crisis dat eerst onderzocht moet worden of dit niet een solvabiliteitscrisis betreft. Wanneer men dat onderzoekt en de cijfers van onze balansen en winst- en verliesrekeningen bekijkt – of die nu publiek of privaat zijn – dan komt men tot de conclusie dat overheden, banken en veel particulieren onmogelijk hun schulden kunnen afbetalen. Conclusie: herstructureren is noodzaak. Maar daarvoor moet men bij het begin beginnen en onze maatschappelijke insolvabiliteit erkennen.

    Eerlijkheid is troef!
    In de Verenigde Staten, Japan en Groot-Brittannië is het duidelijk. Daar kiest men voor de perfecte waanzin van geldpersfinanciering die onder de noemer van een liquiditeitscrisis en onder de legitimiteit van de adviezen van mislukte economische wetenschappers gerechtvaardigd wordt. En Europa? Ik weet het niet. Ik vertrouw nergens meer op. We kunnen het hier oplossen maar we kunnen het óók hier verprutsen en de geldpers aanzetten. Alles valt en staat bij de probleemanalyse: is dit een solvabiliteitscrisis of een liquiditeitscrisis? Mijn oordeel is duidelijk. Dit is een solvabiliteitscrisis en die kan maar op één manier worden aangepakt: herwaardeer de goudreserves. Dat is de enige manier om de balansen te herstellen en de insolvabiliteit op te heffen. Mijn vermoeden is dat Europa het solvabiliteitsprobleem wel onderkend, maar niet kan toegeven. Ik vermoed ook dat Europa haar goudreserve's zal inzetten op het moment dat het kan. Dat is simpelweg de enige manier om insolvabiliteit op te lossen. Het is gewoon een kwestie van boekhoudkundige herstructurering. Tot slot, dit is misschien het menselijke en “achterbakse” aan mij: ik kan u deze Europese aanpak niet met zekerheid wijs maken. Ik kan hierover hooguit eerlijk zijn. In die zin, laat ik u dit meegeven: vertrouw zoveel mogelijk op uw eigen oordeel; niet op dat van een ander. Dat voorkomt teleurstelling. En als laatste: wees onder elk scenario zuinig op uw goud. Dat is uw troef.