Marketupdate

Auteur: Redactie

  • Situatie in Belgie wordt met de dag slechter

    België zit vandaag al 527 dagen zonder een regering, waardoor het land zichzelf steeds dieper in de nesten werkt. Bij de redding van Dexia zijn er fouten gemaakt (er werd teveel geld betaald en er werden enorme garanties afgegeven) en begin deze week strandden de onderhandelingen voor een nieuwe regering opnieuw. Als gevolg van de onrust en onzekerheid stijgt de rentevergoeding op Belgische staatsobligaties enorm snel. Waar de meeste aandacht momenteel uitgaat naar Italië en Spanje is het toch België dat de sterkste beweging laat zien. Momenteel staat de rente op 10-jaars obligaties van onze zuiderburen op 5,48%, tegenover 3,6% aan het begin van oktober. De rente staat nu zelfs hoger dan op het oude record van ongeveer 5% uit 2008, het jaar waarin de val van Lehman Brothers de crisis in een stroomversnelling bracht.

    Rente op 10-jaars obligaties België stijgt zeer snel (via Bloomberg)

    De rente voor Belgische staatsobligaties met een looptijd van 2 jaar zijn naar verhouding nog veel harder gestegen, waarmee de financiële markten aangeven meer rekening te houden met een 'default'. Waar de 2-jaars rente voor België het hele jaar zo rond de 2,5% schommelde staat deze nu ook al bijna op 5%, net als de 5-jaars obligaties. Een dergelijke situatie, waarbij rentes voor verschillende looptijden erg dicht bij elkaar liggen, wordt ook wel een vlakke yieldcurve genoemd. Het is een teken van economische onzekerheid.

    Vergeleken met de rentes op Nederlandse staatsobligaties komen we ook tot twee opvallende ontdekkingen. Aan het begin van 2008 liepen de rentes nog in de pas, maar sinds de val van Lehman Brothers moest België jarenlang een kleine premium betalen ten opzichte van Nederland. Pas in de zomer van dit jaar ging het echt mis, grotendeels veroorzaakt door de Europese schuldencrisis en de val van Dexia. De spread, het verschil in rente tussen de twee landen, begon alsmaar groter te worden. Inmiddels is de spread met Nederlandse 10-jaars obligaties opgelopen tot 2,82%, waardoor onze zuiderburen nu effectief 2x zoveel geld moeten betalen om geld te lenen op de financiële markten. Het doet denken aan een marathon, waarbij er na verloop van tijd steeds meer renners moeten afhaken die het tempo van de kopgroep niet meer bij kunnen houden. Ook België moet nu de handdoek in de ring gooien in de 'survival of the fittest' van de obligatiemarkten.

    Ontwikkeling Nederlandse en Belgische rente voor 10-jaars obligaties over laatste vijf jaar (via Bloomberg)

    Bart Demyttenaere stuurde een berichtje naar Business Insider, waarin hij de problemen op een rijtje zet en een aantal oplossing aandraagt. De volgende punten laten volgens hem zien hoe slecht het economisch en bestuurlijk gaat met het land:

    1. Dexia, dat op kosten van de belastingbetaler is genationaliseerd, is nog maar €0,30 per aandeel waard.
    2. De interim-regering van België (die geen volledige macht heeft), is er eindelijk achter gekomen dat ze veel teveel hebben betaald aan Frankrijk voor het Belgische gedeelte van Dexia (€4 miljard) en dat de garanties die over de rug van Belgische belastingbetalers is gegeven niet reëel zijn (bijna €55 miljard). Daarom wil de interim-regering opnieuw onderhandelen met de Fransen. Alsof de Fransen daar echt aan mee willen werken nu er geruchten gaan dat ze hun triple-A status dreigen te verliezen.
    3. Vandaag stond er een artikel op de website van De Tijd waarin wordt samengevat dat alle garanties die België heeft openstaan aan haar bankensector in totaal €130 miljard groot zijn. Om dat getal in perspectief te zetten: het Belgische BBP was in 2010 ongeveer €353 miljard. De staatsschuld zou in het slechtste geval nog eens met meer dan 33 procentpunt kunnen stijgen ten opzichte van de totale economie.
    4. Elio Di Rupo (van de Socialistische Partij) – die probeerde een nieuwe regering te vormen – heeft afgelopen maandag zijn ontslag aangeboden aan Koning Albert II na kritieken vanuit de hoek van de liberale OpenVLD partij dat er teveel belastingen en te weinig hervormingen in zijn hervormingsplannen stonden. In het Vlaamse gedeelte van België is er veel begrip voor de kritiek van de OpenVDL partij, terwijl er in het Franstalige Wallonie minder weerstand is tegen de voorgestelde hervormingsmaatregelen. Al met al komt de discussie niet verder en wordt er volgens velen teveel gesproken over bijzaken die minder belangrijk zijn.
    5. De spread tussen Belgische en Duitse staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar is inmiddels al meer dan 300 basispunten groot en lijkt alleen maar sneller op te lopen.
    6. De daling van de aandelenkoers van Dexia zorgt voor nieuwe problemen bij CERA (een coöperatieve financiële groep), KBC Bank (een verzekeraar) en Arco (een coöperatie gerelateerd aan de Katholieke handelsunie en vakbond).

    De oplossingen waar Bart Demyttenaere aan denkt zijn als volgt:

    1. Het modeiseren van de besluitvorming in België.
    2. Een limiet stellen aan de overheidsuitgaven en het verlagen van de staatsschuld.
    3. Een oplossing vinden voor het zeer kostbare sociale zekerheidssysteem (het beperken van de werkloosheidsvergoedingen zou een goed begin zijn).
    4. Het land minder afhankelijk maken van energie uit het buitenland, meer eigen energievoorziening.
    5. Stoppen met het geven van garanties aan elke financiële instelling die in de problemen dreigt te komen.
    6. Perspectief bieden aan de Belgische burgers waarvoor bepaalde offers gemaakt mogen worden.
    7. Stoppen met praten over 'solidariteit' als dit niet meer is dan ''het belasten van de werkenden om de mensen die niet werken geld te kunnen geven''.
    8. Het aanmoedigen en belonen van ondeemerschap (“Some see private enterprise as a predatory target to be shot, others as a cow to be milked, but few are those who see it as a sturdy horse pulling the wagon” – W. Churchill).

    Wat betreft die garanties van in totaal €130 miljard staat Belgie niet alleen. Ook in Nederland heeft de regering veel garanties opgestapeld, waarmee het totaal in ons land inmiddels op €200 miljard staat. In 2008 waren er nog maar €75 miljard aan garanties uitgegeven. Van de totale garantstelling in Nederland is €95 miljard gereserveerd voor de banken, €33 miljard voor Europese landen die 'geholpen' moeten worden met noodkredieten en ruim €80 miljard voor het bedrijfsleven. In totaal heeft de Nederlandse staat dus procentueel ten opzichte van de economie ongeveer evenveel garanties afgegeven als de Belgische overheid. Daar kleven grote risico's aan, zoals onderstaande video van de NOS laat zien.

  • Onverkoopbaar vastgoed vormt probleem voor kleine Spaanse banken

    In een artikel op Bloomberg wordt de est van de situatie in Spanje toegelicht met de laatste cijfers. Op dit moment bezitten Spaanse banken gezamenlijk voor ongeveer €30 miljard aan vastgoed dat ''onverkoopbaar'' is, aldus een risico-adviseur die werkzaam is voor Banco Santander en vijf andere Spaanse banken. De adviseur zegt zich vooral zorgen te maken over de kleine en middelgrote banken in Spanje, die vrijwel al hun activiteiten in eigen land hebben en die zwaar leunen op de vastgoedmarkt. Spanje kende tot een paar jaar geleden een 'boom' in vastgoed, gedreven door soepele eisen voor hypotheekverstrekking, bijzonder lage rentes en een grote belangstelling vanuit andere Europese landen (voor recreatie, maar vaak ook als beleggingsobject).

    Kleine en middelgrote banken hebben naar verhouding een zeer grote blootstelling in de Spaanse vastgoedmarkt, waar de gemiddelde huizenprijzen sinds de piek van april 2007 met 28% zijn gezakt. Ook bezitten banken veel grond, dat in een aantal gebieden met 60% (Lugo, A Coruna en Murcia) of zelfs 74% (Burgos) in waarde is gezakt ten opzichte van het hoogtepunt in 2006. Over heel Spanje zijn de prijzen van grond met gemiddeld 33% gezakt gezien vanaf het hoogtepunt vijf jaar geleden.

    'Nog 40 jaar nodig om voorraad huizen weg te werken'

    Volgens Pablo Cantos, managing partner bij de MaC Group, kan het nog wel veertig jaar duren voordat de leegstand en de voorraad onafgebouwde nieuwbouw is weggewerkt. Alleen grote banken als Santander, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA (BBVA), La Caixa en Bankia zouden volgens Cantos sterk genoeg zijn om de verliezen op de vastgoedportefeuille te dragen. Voor de kleinere en middelgrote banken is het toekomstperspectief minder gunstig. Cantos voorziet dat er uiteindelijk ''maar vier grote banken over zullen blijven in Spanje''.

    Spaanse banken hebben in totaal ongeveer voor €308 miljard aan hypotheken op de balans staan, waarvan de helft volgens de Spaanse centrale bank wordt aangemerkt als 'troubled'. Vorig jaar verscherpte de centrale bank van Spanje al de eisen door banken te dwingen meer reserves aan te houden tegenover hun hypotheekportefeuille.

    Als gevolg van de malaise op de huizenmarkt zijn er al veel Spaanse banken verdwenen. Een gedeelte ging failliet, terwijl andere banken werden samengevoegd tot grotere banken met een (op papier) sterkere kapitaalbuffer. Volgens Miguel Angel Feandez Ordonez, gouveeur van de Spaanse centrale bank, is de bankensector nu volledig hervormd door 45 spaarbanken (ook wel 'cajas' genoemd) samen te voegen tot vijftien grotere banken. Daaaast werden banken voor in totaal met €17,7 miljard ondersteund door een 'bailout fonds' van de Spaanse overheid.

    Spaanse banken hebben inmiddels een buffer aangelegd dat in staat is maximaal €105 miljard aan afschrijvingen op te vangen, maar daar zou volgens Rafael Domenech nog eens €60 miljard bij moeten. Domenech is hoofd-econoom van developed nations bij de bank BBVA.

    Meer huizen in beslag genomen, minder transacties

    Op dit moment staan er ongeveer 46.000 huizen te koop die door banken in beslag zijn genomen. Dat is aanzienlijk meer dan een jaar geleden, toen er ongeveer 29.000 woningen werden aangeboden op de website van Idealista.com (de Spaanse variant van Funda.nl). In 2008 stonden er zelfs helemaal geen huizen op de lijst van huizen in het bezit van de bank, wat duidelijk maakt dat de wereldwijde economische crisis hard heeft toegeslagen in Spanje. Andere cijfers bevestigen dit beeld, zoals het aantal huizen dat momenteel leeg staat. In heel Spanje zijn dat er momenteel 25,8 miljoen (13%), met de grootste leegstand in grote steden als Madrid en Barcelona (in beide steden staan ongeveer 338.000 leegstaande woningen geregistreerd).

    Ook in commercieel vastgoed is de situatie problematisch. In totaal werd er in de eerste negen maanden van dit jaar voor €1,25 miljard aan kantoren, winkelcentra, hotels en bedrijfspanden verhandeld, een halvering ten opzichte van diezelfde periode van vorig jaar. De terughoudende banken en onzekerheid over de economische groei zorgen ervoor dat consumenten en bedrijven voorzichtiger zijn geworden. Wie nog wel bereid is te kopen heeft meer problemen om de financiering met de bank rond de te krijgen.

    Het ontbreken van voldoende vraag zet de Spaanse vastgoedmarkt verder onder druk. Er is een groot verschil tussen het bedrag dat de verkopers willen ontvangen voor hun vastgoed en het bedrag dat investeerders ervoor willen geven. Zo verwacht Cantos van MaC Group dat zelfs de betere bezittingen in de vastgoedportefeuille van banken pas tegen een discount van 30% verkocht kunnen worden, terwijl de slechtere bezitingen zoals grond en commercieel vastgoed pas tegen 70% lagere prijzen dan de boekwaarde werkelijk verkocht kunnen worden. ''Welke kleine en middelgrote banken kunnen een dergelijk verlies dragen?''

    De politiek heeft ook geen eenvoudige oplossing klaarliggen. De nieuwe regering, die gevormd zal worden door Mariano Rajoy van de conservatieve partij, zou van plan zijn de economie te ondersteunen door banken aan te moedigen meer kredieten te verstrekken. Het klinkt als meer van hetzelfde, maar daarvoor moeten we eerst de verdere details van de plannen afwachten.

    De financiële crisis verraste ook de projectontwikkelaars. Karkassen van flats die voorlopig niet afgebouwd zullen worden. Afbeelding van Bloomberg.

    Een nieuwbouwstad gebaseerd op speculatie. Appartementen zijn vrijwel onverkoopbaar geworden door de grote leegstand.

    De hele vastgoedbubbel in Spanje samengevat in één grafiek.

    De ontwikkeling van de Spaanse huizenmarkt tegenover het buitenland. Deze grafiek verscheen afgelopen week in een eerder artikel op onze site. Nederland behaalde eind 2008 de vierde plek in de competitie huizenprijzen oppompen.

  • Rostowski: ‘ECB moet ingrijpen om catastrofe te voorkomen’

    Deze oproep, die eerder vandaag verscheen op RTL-Z, maakt nog maar eens duidelijk hoe gevaarlijk de huidige impasse is in Europa. De Duitse bondskanselier Merkel is tegenstander van een sterkere fiscale unie zoals die nu wordt voorgesteld, omdat het de Duitse economie schade toe zal brengen. Ingrijpen van de ECB ziet Merkel niet zitten met in het achterhoofd de hyperinflatie die de middenklasse in de Weimarrepubliek verwoestte. Ook Draghi van de ECB ziet geen heil in een rol als lender of last resort. Het grootschalig opkopen van staatspapier neemt de budgettaire discipline weg van de lidstaten, waardoor het einde zoek is.

    De Poolse minister van Financiën Rostowski zegt dat we ''voor een verschrikkelijke keuze staan''. We moeten kiezen tussen ''een massale interventie door de ECB of een catastrofe''. Volgens Rostowski bestaat het gevaar van een economische ramp van historische proporties, vergelijkbaar met de Grote Depressie in de jaren '30. ''Het kan opnieuw uitdraaien op een oorlog in Europa'', aldus de minister.

    De ECB heeft de afgelopen weken zeer kleinschalig ingegrepen met het opkopen van een paar miljard aan obligaties per week. De rentestanden voor Spaans en Italiaans 10-jaars schuldpapier blijven daardoor dicht bij de grens van 7% die door veel analisten en economen als kritiek wordt gezien. Ondertussen lopen ook de rentes van Frankrijk en België op en zien ook sterkere landen als Nederland en Oostenrijk de yields stijgen. De Duitse rente staat ruim onder de 2%, maar lijkt niet meer verder te dalen. De vlucht in Duitse staatsobligaties verliest blijkbaar ook aan kracht. De vraag is dan waar beleggers hun geld dan wél heen sluizen in deze onzekere tijden.

    Hyperinflatie in de Weimarrepubliek: Genoeg geld voor iedereen, waardoor het waardeloos werd

  • Kyle Bass over de schuldenproblematiek van Westerse landen

    Kyle Bass wist als hedgefund manager te profiteren van de economische crises die velen niet zagen aankomen. Interessanter is de manier waarop hij de complexe problemen in Europa, de VS en in Japan samenvat in een interview van enkele minuten. In het onderstaande videofragment legt Bass uit hoe Japan er nog altijd in slaagt haar enorme staatsschuld van meer dan 200% van de economie te financieren en hoe onhoudbaar die situatie eigenlijk is.

    Hij vergelijkt de situatie in Japan met het 'investeringsfonds' van Madoff, omdat de schuldenpositie van Japan alleen houdbaar is als de Japanse bevolking, de beleggingsfondsen en de banken de Japanse staatsobligaties blijven kopen. De laatste jaren is er een kentering zichtbaar, waarbij de bevolking minder spaart dan voorheen en waarin ze zich meer en meer losmaken van de pensioenfondsen. Als gevolg daarvan is er minder kapitaal beschikbaar dat gebruikt kan worden om nieuwe Japanse staatsobligaties op te kopen. Net als bij een piramidespel zal ook de financiering van de Japanse overheid compleet vastlopen zodra er onvoldoende investeerders zijn om de staatsschuld te blijven financieren.

    De Japanse overheid krijgt jaarlijks voor ongeveer ¥40.000 miljard aan belastinginkomsten binnen, waarvan direct de helft uit de schatkist verdwijnt in de vorm van rentelasten. Japan weet haar staatsschuld nog altijd te financieren door het overschot op de lopende rekening (gedragen door de sterke export van het land) te gebruiken als onderpand voor het scheppen van nieuw geld. Dit geld wordt in de vorm van staatsobligaties weer uitgeleend aan de Japanse overheid. De hefboom die hierbij wordt toegepast creëert uiteraard extra risico, want als de Japanse export (verantwoordelijk voor het overschot op de lopende rekening) terugvalt zal ook de mogelijkheid om nieuw geld in het systeem te brengen kleiner worden. Als er in eigen land geen kopers meer te vinden zijn voor de schuld en de rente oploopt komt Japan in grote problemen. Op dit moment betaalt Japan een extreem lage rente van minder dan 1% op haar 10-jaars staatsobligaties, waarmee gelijk duidelijk wordt hoe riskant de situatie eigenlijk is. Verdubbelt de rente, dan blijft er binnen de kortste keren nauwelijks geld over en moet de Japanse overheid de belastingen opschroeven en/of de uitgaven sterk verminderen. (Een schijnbare nooduitgang is het aanzetten van de geldpers, de toxische methode die Amerika en Groot-Brittannië al een paar jaar toepassen.)

    Het scenario van een ondraaglijke schuldenlast speelt zich volgens Kyle Bass nu ook af in Europa. Eerst was het vooral Griekenland, dat met een vrij zwakke economie en een begrotingstekort van meer dan 10% de staatsschuld niet meer kon aflossen die in de jaren van economische voorspoed kon worden opgebouwd. Ook andere landen krijgen steeds meer moeite om geld op te halen op de markt, zoals te zien is aan de oplopende rentes voor Italiaans en Spaans schuldpapier. Uiteraard is de situatie in die landen weer compleet anders dan in Griekenland, maar volgens Bass hebben ze wel één basiscomponent gemeenschappelijk: de veel te hoge schuld die ze nu niet meer op kunnen brengen. Als voorbeeld noemt Bass Italië, dat in een paar maanden tijd van een compleet stabiele situatie omsloeg naar een volledige crisis. De paniek wordt versterkt door de extreem hoge schuldenlast van Italië (ongeveer €1900 miljard), dat bij een marginale stijging van de rente al een grote hap uit de begroting neemt. Zou de rente boven de 7% blijven, dat betekent dat ook voor een land als Italië een acute crisis.

    Over de toekomst van de Europese muntunie weet Bass één ding met zekerheid te zeggen, namelijk dat de huidige situatie onhoudbaar is. In de toekomst zullen ofwel de zwakke Eurolanden eruit gegooid moeten worden (iets wat in de praktijk niet eens mogelijk is en wat de verhouding tussen landen enorm zal doen verslechteren) of zal Duitsland besluiten de muntunie te verlaten (wat ook problemen creëert, bijvoorbeeld voor de Duitse export), aldus de hedgefund manager.

    Kyle Bass doorprikt graag de illusie van Duitsland als het stevige anker in de Eurozone. In de media wordt de vermeende fiscale discipline van de Duitse overheid benadrukt, maar ondertussen heeft Duitsland nog niet haar banken geherkapitaliseerd. Als Duitsland dat zou doen zou de situatie er heel veel slechter uitzien. Op dit moment heeft Duitsland ook al een vrij hoge staatsschuld van 80% van het BBP, dat met een nieuwe steunronde aan banken nog flink kan gaan stijgen.

    Wie meer wil zien van Kyle Bass kan ook dit zeer recente interview (19 november 2011) bekijken in het programma Hardtalk. Dit interview duurt een kleine 25 minuten en bestrijkt ook veel onderwerpen die gerelateerd zijn aan de huidige crisis.

    Kyle Bass vat de schuldencrisis in een paar minuten samen

  • Uitgelekt Duits memo laat plannen zien voor een Europese superstaat

    Het document maakt duidelijk dat er meer macht naar een Europees niveau moet worden getild, omdat de stabiliteit van de Eurozone op die manier beter gewaarborgd zou kunnen worden. Landen die niet voldoen aan de vastgestelde eisen ten aanzien van het begrotingstekort en de staatsschuld zouden door deze superstaat gestraft kunnen worden. In het vertrouwelijke document worden plannen gepresenteerd voor een sterker European Stability Mechanism (ESM) noodfonds, dat eind volgend jaar volledig opgetuigd moet zijn. Het ESM moet een vorm krijgen die in het document wordt omschreven als een 'Europese variant van het IMF'.

    Dit European Monetary Fund (EMF) zal in staat zijn om de volledige fiscale huishouding van een Europees probleemland over te nemen, op een manier zoals een curator de zaken waaeemt in een bedrijf dat in faillisement zit. Het vertrouwelijke document werd afgelopen vrijdag besproken door de Duitse bondskanselier Merkel en de Britse premier Cameron. Het memo, getiteld ''The Future of the EU: Required Integration Policy Improvements for the Creation of a Stability Union'', bevat voorstellen voor automatische sancties voor landen die zich niet houden aan de begrotingseisen zoals die vastgesteld zijn door de Europese Commissie. Als de regels consistent overtreden worden zou zelfs het Europese Hooggerechtshof erbij betrokken moeten worden.

    Een opmerkelijke passage uit het document beschrijft bevoegdheden van de 'sterke' lidstaten. Duitsland, Finland, Oostenrijk en Nederland zouden de bevoegdheid krijgen om naar het Europese Hof van Justitie te stappen, waar ze een verzoek kunnen indienen om sancties op te leggen aan lidstaten van de Eurozone die zich niet aan de regels houden. Deze sancties lopen uiteen van boetes tot het ontnemen van budgettaire soevereiniteit en zouden als doel hebben de Euro te beschermen. Blijkbaar zijn sommige Europese landen meer gelijk dan anderen…

    Het document stelt voor dat het European Monetary Fund (EMF) ''serieuze interventiemogelijkheden moeten krijgen'' in de begroting van landen die 'hulp' (leningen tegen lagere rente) hebben ontvangen van het IMF en Europa. Het mag duidelijk zijn hoe estig de huidige crisis is, want de democratische besluitvorming verdwijnt steeds verder naar de achtergrond. Hadden Europese burgers al bar weinig te zeggen over de Europese besluitvorming, nu worden ook sommige landen met grote schuldenproblemen de mond gesnoerd. De macht van Duitsland begint het Europese toneel te domineren.

    We wijzen u graag op dit artikel dat in 2006 verscheen op The Brussels Joual. Hierin beschreef de Rusland-dissident Vladimir Boekovski al wat er nu gebeurt in Europa. Volgens Boekovski is de EU op weg om “de democratie snel en systematisch te ontmantelen'' en verwijst daarbij naar de referenda in Denemarken en Ierland. Daar sprak de bevolking zich negatief uit over een machtiger Europa. Ook in ons land werd het voorstel voor een Europese grondwet met overtuigende meerderheid verworpen. Boekovski was er in 2006 al van overtuigd dat de Europese Unie (EU) op weg is om een tweede Unie van Socialistische Sovjet-Republieken (USSR) te worden. Provocerend spreekt hij van de EUSSR.

    Brandenburger Tor met Europese vlag

  • Strategy Metals Bulletin (52)

    Aims to update investors on developments in the world of strategy metals – crucial inputs to industry, defense and technology innovation

    Terence van der Hout                    
    Nov 13 – 19, 2011 Gold&Discovery Fund

    The 7th Hong Kong Rare Earth Conference was a packed affair, and a changed presentation line-up and attendance crowd underlined the road to adulthood the REE industry is currently undergoing. Presentors now came from various industry end-users, research and innovation labs, and China, as opposed to the usual weste gurus and junior hopefuls that line the Canadian shows. A number of myths were busted, others upheld, and forecasts and developments in the various segments of REE applications were more detailed and granular. I will review a number of interesting speeches over the next few bulletins. This week I will focus on the opening presentation by Constantine Karayannopoulos, CEO of Neo Material Technologies (NEM.T).

    Neo Material Technologies
    Neo Material is a major processor of rare earth materials, producing 85% of the Chinese market for the all-important magnetic powders. These powders are used to make high performance magnets which in tu are input to all hard discs, mobile phones, automobiles and various green tech innovations such as wind turbines etc. The rare earth industry is said to be driven primarily by magnets. Neo Material Technologies (as well as its European counterpart Rhodia) is therefore at the heart of the rare earth industry, and comments from the company are generally worth listening to. Mr. Karayannopoulos went on a myth-busting tour and made a number of interesting comments on developments in the markets.

    Myth number 1
    Myth number one is the generally accepted truth that China’s low cost production in rare earths that drove out inteational competitors at the beginning of the millennium was due primarily to its dismal environmental regulation and low labour costs. In fact, China’s environmental regulations are stricter than almost anywhere else in the world, and the standards themselves are not an issue. It is in the enforcement that things are going wrong in China, and this makes me wonder if the increased recent regulation in terms of invoice systems, production quotas, attempts at price controls, centralization, and five year investment and innovation targets that are sending shivers down the spines of free market adherents are going to be effective if the same level of commitment is not given to enforcement. There are no free markets in rare earths, as readers probably know by now, and I guess rigid and expensive enforcement is a necessary burden on those seeking to monopolize.

    Mr. Karayannopoulos believes that it is particularly the fiercely competitive nature of the numerous inteal domestic REE operations that has lowered costs in China over the years. Also, given the by-product nature of rare earths at Bayan Obo (the largest rare earth mine in the world is primarily an iron mine), production of rare earths is virtually free because capital expenditures and operational expenditures are boe by the iron production. How do you compete with that. A third reason for the low costs is in the randomness of geology, which has dictated that the rare earths in China are easily extractable and separable, implying low processing costs. Finally, innovations in the field of chemistry has given an advantage. In China, operators were able to successfully transfer from the use of nitric acid to the much cheaper hydrochloric acid as a means of extracting the elements from their minerals.

    Myth number 2
    Myth number two that was presented by Mr. Karayannopoulos, conces the widely accepted idea that rare earths are irreplaceable in their various applications. Because of their unique characteristics, there are no substitutes at any price for REE in technology. Well, this world view is changing, and in a number of fields REE are being replaced as a logical consequence of input prices rising from say $3 per kg to $125 per kg over a two year time-span. In the cases where end-products are a commodity rather than a specialty, price prevails over performance, and substitution is a necessary development. Price-conscious producers are being forced to substitute with cheaper inputs that have acceptable poorer performance. A lot was said on what I would call the de-commoditization of rare earths during the conference, and I will come back on this in upcoming articles, as to me this presents the core of where rare earth markets are headed for the coming years.

    Mr. Karayannopoulos then tued his attention to innovations focusing on efficiencies in terms of volume-reduction of the now high priced rare earths. Shin-Etsu, a large Japanese magnet producer, has focused on significantly reducing the input of dysprosium in their newest NdFeB sintered magnets, and have been able to engineer the hugely expensive terbium completely out of the magnet, apparently at no loss to performance. Rather than being a threat to the demand for rare earths, I view these kind of developments as a very natural part of innovation cycles, and is a driver of efficiencies. This is not reducing the need for rare earths, but rather structural shifts in the supply and demand parameters per separate element.

    Market developments: lagging demand
    According to Mr. Karayannopoulos, weakness will prevail in the non-Chinese demand for rare earths in the short to medium term. Japan’s Fukushima disaster has impacted all industrial production and therefore demand for these inputs. Japan, needless to say, constitutes a large part of demand for processed REE in concentrates, powders and alloys for their automotive and high-tech industries. Adding further to the depressed REE markets are the recent floods in Thailand, where most of Neo Material’s non-Chinese clients are situated. Hence, Mr. Karayannopoulos sees the FOB prices of dysprosium, cerium and lanthanum dropping further over the next couple of quarters.

    Market developments: lower ROW demand will drive 2012 export quotas lower
    Mr. Karayannopoulos estimates that total demand outside of China (ROW) amounts to roughly 40,000 tons REO per year. We know that 30,000 tons are covered by the quotas, implying the remaining 10,000 tons is presumably covered by smuggled ware. Given the fact that demand has slumped significantly, Mr. Karayannopoulos believes that despite the recent global outcry over diminishing Chinese export quotas the 2011 quotas will probably not be used up by weste manufacturers. This may lead China to subsequently further lower export quotas for 2012, which are bound to cause a new round of the usual China-bashing media reports.

    Balance
    Balance was a key word in Mr. Karayannopoulos’s presentation, and with it he means that with new non-Chinese REE projects coming on line over the next few years, a glut in one rare earth element can coexist with a screaming shortage in another. As you are probably aware, the average REE deposit is skewed towards larger volumes of what we call the light REE (LREE) whilst lesser volumes of heavy REE (HREE) are naturally produced. The relative rareness of the HREE, along with their unique characteristics, makes them largely irreplaceable, more sought after and more expensive. This makes the few deposits that contain large volumes of HREE similarly rare and valuable, and although current non-Chinese REE supply is tight across all the elements, the ramping up of the huge volumes of LREE production that Lynas and Molycorp envisage over the next few years makes Mr. Karayannopoulos very skeptical of the viability of any further projects that are focused on LREE. In fact, the less cerium and lanthanum a deposit contains and the more it contains large volumes of the elements with sustaining high demand and lasting supply constraints, the more likely the success rate of a project. Balance is the ability of a company’s production to match the elements in demand, and is crucial. Thus the inferred bottom line is that projects with a large HREE + neodymium distribution are more likely to succeed.

    Next week we will get a little more technical as innovations in a number of REE-containing technologies are discussed.

    Twitter: @GoldDiscFund
    www.gdfund.com

     
    Disclaimer: The author is a researcher for the Gold&Discovery Fund, and neither he nor the Gold&Discovery Fund has commercial ties to, or shares in, the companies reviewed, unless explicitly stated in the text. The information in this bulletin is the author’s independent opinion of developments in markets and at companies, and hence may contain factual errors, and may not reflect the opinions of the Gold&Discovery Fund. The content of this bulletin is not intended as an investment recommendation.

    Copyright: The information in this bulletin can be forwarded, cited or used otherwise, but only within the context as intended by the author, and with complete reference to the source.

  • Ann Barnhardt: ‘Het hele systeem is kapotgemaakt door de ondergang van MF Global’

    Ann Bahardt licht haar besluit toe in een brief aan haar klanten en collega's uit de bedrijfstak. Hieronder de vertaling van het alarmerende stuk dat ze schrijft. Er staan enkele opvallende stukken in, die we met dikgedrukte tekst hebben gemarkeerd. Kort gezegd komt Bahardt tot de conclusie dat het faillisement van MF Global (en de afwikkeling daarvan) een grote waarschuwing afgeven aan de markt. De futures- en optiemarkten zijn volgens Bahardt niet liquide genoeg en veel partijen werken met flinterdunne kapitaalmarges. Daardoor dreigt er een systeemcrisis in deze markten, waarbij veel beleggers geld zullen verliezen. De risico's zouden volgens Bahardt inmiddels zo groot zijn geworden dat het immoreel is om nu nog nieuwe klanten binnen te halen voor beleggingen op de futures- en optiemarkten.

    Ann Bahardt is ook niet te spreken over de Amerikaanse overheid en de regering van Obama. Er zouden teveel belangenverstrengelingen zijn, waardoor de 'criminele praktijken' ongestraft blijven doorgaan. Hieronder het volledige stuk van Ann Bahardt.

    BCM stopt haar activiteiten

    Geplaatst door Ann Bahardt – 17 november, 2011 AD 10:27 MST

    Beste klanten, industrie collega's en vrienden van Bahardt Capital Management,

    Met spijt en onverschrokken morele zekerheid moet ik aankondigen dat Bahardt Capital Management de activiteiten heeft stopgezet. Na zes jaar als onafhankelijke broker en acht jaar in dienst bij een andere broker, zag ik de futures-en optiemarkten openen vanuit de rol van toeschouwer, in plaats van deelnemer. Dit gebeurde voor het eerst sinds ik 20 was.

    De reden voor mijn besluit om de stekker eruit te trekken was tergend simpel: Ik kon niet meer met zekerheid zeggen dat het geld en de posities van mijn klanten veilig zijn in de futures-en optiemarkte, omdat ze dat niet meer zijn. En dit geldt niet alleen voor mijn klanten, maar voor alle future- en optierekening in de Verenigde Staten. Het hele systeem is totaal verwoest door het instorten van MF Global. Gezien deze trieste realiteit, kon ik niet meer met een goed geweten een stap zetten als commodity broker. Ik kon geen transacties meer uitvoeren waarvan ik wist dat deze onveilig waren.

    De futures markten kennen een zeer hoge hefboomwerking en vereisen dus een buitengewoon stevige basis om te functioneren. Die basis was de heilige segregatie tussen de fondsen van klanten en dat van 'clearing houses', met extra financiële steun die vertrekt kon worden door de beurzen zelf. De sterke basis bestond tot een paar weken geleden en had feilloos gewerkt. Bedrijven kwamen en gingen, waarvan enkele op spectaculaire wijze implodeerden. Wanneer een bedrijf failliet ging bleven de fondsen van klanten intact en zouden beurzen de handel stilzetten om alle klanten 100% liquide te houden, zelfs als hun 'clearing house' instortte. Deze werd dan al snel vervangen door een andere ondeeming binnen het systeem.

    Alles veranderde een paar weken geleden. Een bedrijf, geleid door een maatje (Jon Corzine) van de Obama-regering, stal al het geld dat niet was gereserveerd voor margeverplichtingen van haar eigen klanten. Laten we dit misdrijf niet verzachten met woorden als “complex” en “abstract” en met uber-technische jargon. Jon Corzine stal het geld van de klanten van MF Global. Jon Corzine kennende, en de wetteloze en Marxistische Obama-regering kennende, komt dit niet echt als een verrassing. Wat me verbaasde was de reactie van de beurzen en toezichthouders. Hun reactie was om een slechte situatie te nemen en die vele malen groter te maken. In het bijzonder: ze bevroor de rekeningen van klanten van MF Global terwijl de markten open bleven en verhinderden de klanten van MF Global om zelfs maar de openstaande posities te liquideren. Dit is ondoorgrondelijk. Dit precedent, dat klanten blootstelde aan zulke risico's is volstrekt onacceptabel en heeft de hele industrie veietigd. Geen geïnformeerde persoon kan in deze deze markten blijven handelen en geen morele persoon kan klanten blijven binnenhalen in wat nu een enorme spel van Russisch Roulette is geworden.

    Ik heb de afgelopen week geleerd  dat MF Global vrijwel zeker uitsluitend het topje van de ijsberg is. Er is een enorme industrie-brede blootstelling aan de Europese staatsschulden, die als junk gewaardeerd moeten worden. Terwijl andere ondeemingen niet zoveel hefboomwerking toepasten als Corzine – men denkt dat de leverage van MF Global meer dan 100:1 kan zijn geweest – zijn ze nog steeds suïcidale hefbomen aan het toepassen. Dit zal tot grote problemen leiden als ​​in de komende dagen en weken het onvermijdelijke instorten van Europa plaatsvindt. Ik vermoed dat de reden waarom de Chicago Mercantile Exchange niet onmiddellijk bijsprong om de handel stil te leggen na de implosie van MFG verklaard kan worden omdat ze wisten dat alle andere bedrijven in het systeem dan zouden instorten. Het zou tot een waterval van liquidaties leiden waarin onvoldoende geld is om aan alle verplichtingen te voldoen. Kortom, het probleem is een structureel probleem, dat niet alleen geïsoleerd istot een bedrijf.

    Misschien wel het meest onheilspellende dynamiek waar ik met betrekking tot deze puinhoop nog niet heb gehoord, is het risico van mogelijke terugvorderingen (“clawback”). Voor degenen die het niet weten, “clawback” is het proces waarbij een curator wettelijk is toegestaan ​​om opnieuw beslag te leggen op activa die een failliete entiteit hebben verlaten in de periode onmiddellijk voorafgaand aan het feitelijke faillisement. Dus met behulp van de MF Global klanten als een voorbeeld: de gelden die werden onttrokken van klanten van MFG in de aanloop naar het instorten, hetzij vanwege vermoedens die de klant kan hebben gehad over MFG of van zuiver organische dagelijkse opnames van geld, kon de curator actie te ondeemen om “clawback” toe te passen op deze fondsen. Als broker doet dit mijn bloed stollen.

    Over het algemeen, als de markten bewegen in het voordeel van een hedge positie en eigen vermogen bouwt op de rekening van een klant, wordt dat teveel eigen vermogen teruggestuurd naar de klant die het vervolgens gebruikt om cash transacties te compenseren of te kredieten af te betalen. De mogelijkheid dat een klant zou kunnen worden bestraft en bovendien OPNIEUW te grazen wordt genomen via een ''clawback'' actie is gewoon doortrapt. Hoewel er geen open indicatie van mogelijke ''clawback'' acties  moet men er wel rekening mee houden dat dit mogelijk is.

    En zo kom ik tot de zeer onaangename ke van de zaak. De futures-en optiemarkten zijn niet meer levensvatbaar. Het is mijn aanbeveling dat alle klanten zich zo snel mogelijk terugtrekken uit alle markten, zodat ze de beste kans hebben om zichzelf en hun vermogen te beschermen. Het systeem functioneert niet langer meer met integriteit en is tevens beladen met suïcidaal risico. De rechtsstaat is non-existent en is vervangen door goddeloze, misdadige politieke vriendjespolitiek.

    Vergeet niet: derivatencontracten zijn niet nodig in de grondstoffenmarkten. De cash commodity zelf is de onderliggende werkelijkheid en is niet afhankelijk van de futures of opties markten. Veel mensen lijken dat in de afgelopen decenniate zijn vergeten. Tot het jaar 1964 waren er geen termijncontracten voor vee, en zelfs geen enkele optiecontracten tot 1984. Toch functioneerden die markten prima.

    Tot slot zal ik niet, onder geen enkele omstandigheid, de hervorming en de heropening van Bahardt Capital Management overwegen totdat Barack Obama is verwijderd uit zijn functie en de regering van de Verenigde Staten voldoende is hervormd en opnieuw bevolkt. Dit is nodig om mijn totale en volledige vertrouwen in de overheid, haar vasthouden aan en handhaving van de rechtsstaat, en in staat is de grondstoffenmarkt te hervormen. Zolang de overheid crimineel blijft, zou het dan ook geen nut om te proberen de futures industrie of mijn bedrijf weer op te bouwen, want in een wetteloze omgeving zal dezelfde diefstal en fraude gewoon weer gebeuren. De criminelen zouden ongestraft blijven, beschut door de criminele oligarchie.

    Aan mijn klanten, die zich kunnen vinden in mijn beoordeling van de situatie en opgelucht waren om de markten te verlaten, kan ik alleen maar zeggen bedankt voor de eer en het genoegen u van dienst over deze laatste jaren. Een aantal van mijn cliënten zijn voor meer dan twaalf jaar bij me geweest. Ik zal blijven bloggen op Bahardt.biz, die binnenkort subtiel wordt veieuwd, en zal doorgaan met mijn vee consulting bedrijf. Ik zal nog steeds hier in het kantoor blijven om mijn telefoons te beantwoorden. Ach, mijn pensionering kwam een ​​paar jaar eerder dan ik had verwacht, maar er was geen manier om verder te gaan, gezien de onvermijdelijkheid van de ineenstorting van de wereldwijde financiële markten, de omverwerping van onze regering, en de daaruit voortvloeiende ineenstorting van de rechtsstaat.

    Wat mij betreft, kan ik alleen maar de woorden van David uitspreken:

    “This is the Lord’s doing; and it is wonderful in our eyes.”

    Met vriendelijke groet,
    Ann Bahardt

    Ann Bahardt is in Amerika omstreden vanwege haar uitspraken ten aanzien van de Islam en de Koran.

    Minder omstreden is Gerald Celente, de trendwatcher die zijn reputatie heeft opgebouwd door veel verschillende trends zeer nauwkeurig te voorspellen. Gerald Celente maakt zich ook grote zorgen en kan zich vinden in een aantal punten die hierboven worden aangestipt door Ann Bahardt. Hij was zelf slachtoffer van MF Global, omdat hij naast fysiek goud en zilver ook futures open had staan voor levering van goud in december. Door de ondergang van MF Global werd volgens Celente een bedrag van zes cijfers van zijn rekening gestolen.

    In onderstaand radiofragment (opgenomen op 16 november 2011) praat Celente over de est van de situatie. De introductie kan overgeslagen worden, Celente begint bij 1:47 in onderstaande video.

    Gerald Celente werd slachtoffer van MF Global. Vanaf 1:47 geeft hij zijn visie op de financiële markten.

  • Nigel Farage over het gebrek aan democratie in Europa

    Nigel Farage weet vaak de vinger op de zere plek te leggen en doet dat deze week opnieuw met een korte, bondige toespraak. Project Europa kan weinig democratie verdragen, dat werd recentelijk opnieuw duidelijk gemaakt. Eerst werd de Griekse premier Papandreou werd opzij geschoven nadat hij plannen kenbaar maakte om de strenge bezuinigingsmaatregelen op democratische wijze voor te leggen aan het volk. Daaa moest regering Berlusconi plaats maken voor een nieuw 'zakenkabinet' onder leiding van Monti, waar opvallend genoeg niet één politicus bij betrokken is.

    Herman van Rompuy, die zelf niet door het Europese volk gekozen is voor zijn huidige functie, reisde af naar Italië om het volk kenbaar te maken dat ''dit niet de juiste tijd was voor democratische verkiezingen maar de tijd voor acties''. Een opmerkelijke uitspraak die passend is voor de sfeer in Europa en de onhandige besluitvorming.

  • Willem Buiter: ”Een Spaanse of Italiaanse default kan zich over een paar dagen voordoen”

    Een paar weken geleden uitte Willem Buiter al zijn ongezouten kritiek op het EFSF noodfonds, maar nu geeft de analist van Citi ook af op het onvermogen van de ECB om de Europese schuldencrisis te bestrijden. In een kort interview op Bloomberg TV stelt Buiter dat de tijd dringt voor Europa. ''We hebben misschien een paar maanden, maar het kan ook maar een paar weken of dagen duren, voordat er een aanzienlijk risico is op een onnodig faillissement van een land als Spanje of Italië.'' Hij voegt daar direct aan toe dat een dergelijke gebeurtenis zal leiden tot een financiële catastrofe, die ''het Europese en Noord-Amerikaanse bankwezen met zich mee kan slepen''.

    Willem Buiter is ongetwijfeld niet de enige die er zo over denkt, maar het is opvallend dat hij deze woorden zo helder uitspreekt op de reguliere media. Men moet snel ingrijpen en daarvoor zijn twee wapens beschikbaar. Als eerste is er het EFSF, dat volgens Buiter eigenlijk een capaciteit zou moeten hebben van €3.000 miljard, het drievoudige van het bedrag dat de Europese leiders in gedachten hadden. Maar het EFSF heeft vanwege politieke redenen al geen kans van slagen, aldus de analist van Citi. De enige optie die dan nog open blijft is de ECB, die wel in moeten grijpen. Willem Buiter maakt de est van de situatie goed duidelijk met de volgende zin: ''Gebeurt dat niet, dan is dat het einde van de Eurozone''.

    Volgens Willem Buiter heeft het ECB eigenlijk geen bevoegdheid om staatsobligaties te kopen op de primaire markt (de uitgifte van nieuwe staatsobligaties), maar zijn er helemaal geen beperkingen voor de ECB op de tweedehandse obligatiemarkt. De ECB kan dus wel degelijk iets doen binnen de officiële bevoegdheden die het heeft, zo redeneert Buiter. Dat de ECB nog niet grootschalig ingrijpt heeft te maken met de mentaliteit van de bestuursleden van de ECB, die het aanzetten van de geldpers om staatsobligaties op te kopen zien als 'vloeken in de kerk'. Volgens Willem Buiter moet de ECB nu wel ingrijpen om erger te voorkomen.

    In het interview kwamen ook de volgende onderwerpen kort ter sprake. Hieronder een vertaling van de samenvatting.

    Over de problemen in Italië
    De hoge rente op de Italiaanse staatsobligaties is volgens Willem Buiter niet houdbaar. Op korte termijn is het nog wel op te brengen, maar als de rente zo hoog blijft komt Italië in een negatieve spiraal terecht van steeds hogere schulden en steeds grotere tekorten. De ECB moet nu liquiditeit verschaffen, terwijl Italië de rest van dit decennium blijft doorgaan met bezuinigen en het herstructureren van de economie.

    Of Buiter zich zorgen maakt over Frankrijk
    In Frankrijk is het balanstotaal van alle banken 300% van het BBP, waarmee de bankensector naar verhouding meer dan 3x zo groot is als in de VS. Als de Franse banken in de problemen komen heeft ook de Franse overheid een probleem.

    Over wat er in Europa moet gebeuren om het huis fiscaal op orde te krijgen
    ''Een betere fiscale structuur in Europa is wenselijk, maar tegelijkertijd ook compleet onrealistisch'', aldus Buiter. De ECB moet landen ondersteunen door staatsobligaties op te kopen, waarvoor in ruil het IMF moet toezien op hervormingen en bezuinigingen in de 'probleemlanden'. Om uiteindelijk tot een echte oplossing te komen moet Europa richting een fiscale unie, maar dat ziet Willem Buiter pas bij een volgende crisis gebeuren en niet nu.

    In hoeverre Europa een risico vormt voor de Amerikaanse bankensector
    In tegenstelling tot de crisis met verzekeraar AIG in 2008 is er nu wel duidelijkheid over wie verzekeringen heeft uitgeschreven aan wie. De situatie is daardoor beter te controleren. Banken die verzekeringen hebben verstrekt op Europese staatsobligaties kunnen beter deze verzekering uitbetalen dan dat ze de markt voor de CDS'en (credit default swaps) opblazen.

    Over de kwaliteit van de Duitse economie
    Hierover is Willem Buiter verdeeld. De industrie is zeer productief en er komt veel export uit voort, maar daar staat een dienstensector tegenover die volgens de analist van Citi helemaal niet zo efficiënt is. Ook draait de economie nog steeds op twee verschillende snelheden, die van het voormalige westen en oosten van Duitsland. De afhankelijkheid van de sterke export is ook een risico, aangezien Duitsland voor haar economie dus ook erg afhankelijk is van haar afnemers in het buitenland. Gaat het daar slechter, dan heeft ook Duitsland daar direct last van. Tenslotte wijst Buiten op de ongunstige demografie van Duitsland, zelfs naar de Europese standaarden.

    Of de VS haar export moet stimuleren door haar valuta goedkoper te maken
    Daar is Willem Buiter geen voorstander van. Het verbeteren van je concurrentiepositie door je eigen munt te verzwakken creëert een spel van verliezers. In het slechtste geval draait het uit op hyperinflatie, zoals dat in Zimbabwe is gebeurd. We zouden ons niet te druk moeten maken over Chinezen die al dan niet hun valuta manipuleren. Ook moet Amerika niet teveel belang hechten aan de mogelijkheden van de VS om haar munt goedkoper te maken. Het is immers een 'secundair instrument', aldus Buiter.

  • Duitsland en Frankrijk oneens over rol van de ECB

    De ECB heeft zich tot nog toe vrij terughoudend opgesteld in de schuldencrisis. De Italiaanse rente mocht stijgen tot ruim 7,5% voordat de ECB ingreep met kleinschalige aankopen op de tweedehands obligatiemarkt. De rente werd op deze manier teruggebracht tot 6,3%, maar dat effect was slechts tijdelijk. De Italiaanse rente staat immers alweer op 7%. Ondertussen lopen ook de rentes op Spaanse, Franse en Belgische staatsobligaties hard op. Door slechts zeer beperkt staatsobligaties op te kopen blijft de ECB zoveel mogelijk druk zetten op overheden om hun begroting op orde te brengen. Een nobel streven, maar het is vraag of deze aanpak echt gaat werken.

    Bankvergunning voor EFSF

    Sarkozy is daar in elk geval niet van overtuigd en pleit voor een bankvergunning voor het EFSF. Op die manier kan het EFSF zeer goedkoop geld lenen via de ECB, waarmee vervolgens honderden miljarden aan staatsleningen opgekocht kunnen worden op de primaire én secundaire obligatiemarkten. Een dergelijke aanpak haalt de druk van de ketel en zou volgens Francois Baroin – de Franse minister van Financiën – ook het besmettingsgevaar bestrijden.

    Angela Merkel voelt er weinig voor om de problemen op de korte termijn op te lossen met geld van de ECB en wijst naar de regels van de Europee Unie die geen ruimte zou bieden voor grootschalig ingrijpen van de centrale bank. ''Volgens de verdragen heeft de ECB niet de mogelijkheid om de huidige schuldencrisis op te lossen'', aldus bondskanselier Merkel. De oplossing moet volgens haar gezocht worden in economische hervormingen en een sterkere Europese politieke unie.

    ECB aan de kant van Merkel

    De ECB schaart zich aan de zijde van Duitsland door te stellen dat de ECB geen rol van 'lender of last resort' kan spelen en dat overheden zelf verantwoordelijkheid moeten dragen voor hun schuldenproblemen. Dat komt neer op het doorvoeren van bezuinigings- en hervormingsmaatregelen om de begroting op orde te brengen.

    Volgens verschillende analisten heeft het besmettingsgevaar in de Europese schuldencrisis momenteel een hogere prioriteit dan het bestrijden van de inflatie. Handelaren op de Europese obligatiemarkten wisten te melden dat de ECB woensdag obligaties heeft gekocht van zowel Spanje als Italië, maar dat de aankopen slechts ''beperkt en kleinschalig'' waren. Als gevolg van de aanhoudende schuldenproblematiek zakte de euro weg tegenover de Amerikaanse dollar. Ook aandelenmarkten waren negatief gestemd, omdat beleggers twijfels hebben over het vermogen van Europese overheden om daadwerkelijk te bezuinigen en de problemen op te lossen.

    De Europese schuldencrisis wordt ook aan de andere kant van de oceaan op de voet gevolgd. Kredietbeoordelaar Fitch zou op het punt staan om Amerikaanse banken een negatieve outlook te geven, omdat die ook blootstelling hebben aan staatsobligaties van Europese landen (of verzekeringen op deze obligaties, de zogeheten credit default swaps). President Obama gaf vanuit Australië een reactie op de laatste ontwikkelingen. Hij verklaarde dat ''de onrust op de financiële markten blijft aanhouden zo lang er geen plannen komen waaruit blijkt dat Europa volledig achter de euro staat en er alles aan zal doen om de crisis te bezweren''. Obama ziet de komst van nieuwe regeringen in Griekenland en Italië als een stap in de goede richting, maar Europa kent volgens de president nog steeds ''een gebrek aan politieke wilskracht''.

    Systeemcrisis

    Volgens Barroso, president van de Europese Commissie, zit de Eurozone in een systeemcrisis die niet op te lossen is door de Europese Unie op te splitsen. Dat zijn dus geen geruststellende woorden uit het hart van Europa.

    Ondertussen draait de Griekse overheid de duimschroeven hard aan met een reeks van rigoureuze bezuinigingen. De nieuwe premier Papademos is er alles aan gelegen om te voldoen aan de eisen van de ECB, maar de resultaten van de eerdere bezuinigingen stemmen ons niet hoopvol. Het begrotingstekort van de Griekse overheid was in oktober weer groter geworden, ondanks de invoering van enkele nieuwe impopulaire belastingen.

    Tenslotte staan ook de Europese banken continu onder druk door de schuldencrisis. Volgens Reuters hebben zij moeite om Amerikaanse dollars te lenen, waardoor ze zijn aangewezen op de onbeperkte (maar duurdere) faciliteit van de ECB. Het stressniveau is nog niet zo hoog als in 2008, maar wel hoger dan een jaar geleden.

    Mario Draghi, de nieuwe president van de ECB, probeert de wereld gerust te stellen met verzachtende woorden. Hij is van mening dat we aan het eind van dit jaar in ''een milde recessie'' terechtkomen. Het nieuws dat we de laatste tijd over ons heen krijgen doet immers vermoeden dat de situatie toch wel iets estiger is dan Draghi voorspelt.

    Merkel en Sarkozy zijn het oneens over aanpak Europese schuldencrisis

  • Amerikaanse staatsschuld stijgt tot boven de $15 biljoen, Fed verdubbelt Amerikaans schuldpapier in één jaar!

     

    De Federal Reserve is door de geldpersfinanciering van de Amerikaanse tekorten hard op weg om de grootste houder te worden. De grootste houder is desalniettemin het Social Security Fund met ruim $2,5 biljoen aan Amerikaans schuldpapier. De enorme toename in de portfolio van de Federal Reserve zorgt voor een bijzondere constatering. China dat in 2010 $1.151 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties had, overtrof de Fed toen nog met zo'n $340 miljard. In 2011 heeft de Federal Reserve door de verdubbeling ruim $515 miljard méér aan Amerikaanse staatsobligaties dan China.