Categorie: Economie

Goldman Sachs Eaings Collapse Seen as Wells Fargo Heads for Record Year (Bloomberg)

Merkel: Noodfonds 23 oktober verhoogd (RTL-Z)

S&P and Fitch downgrade Spanish banks (FT Alphaville)

Missteps to Mayhem: Inside the Financial Mayhem Machine and the Policy Stalemate Today (Jesse's Café Américain)

China calls for firm opposition to U.S. domestic legislation pressuring RMB exchange rate (Xinhua)

China says US yuan vote could set off trade war (Telegraph)

Iranians accused in Iraq bombing deaths of soldiers (Washington Times)

Republicans Seek Debate Edge; Christie Backs Romney (Bloomberg)

Republican candidates vow to oust Fed's Beanke (Reuters)

It Begins: Harrisburg Files For Bankruptcy Protection (Zero Hedge)

Tot slot, via Chart of the Day (Business Insider) een veelzeggende grafiek.

Marc Faber constateert dat Westerse overheden niet in staat zijn om hun omvang te verkleinen en dat ze in de afgelopen jaren als een kankergezwel zijn gegroeid. Door beperkende regelgeving is het klimaat voor bedrijven in de VS steeds minder gunstig geworden, waardoor veel banen naar het buitenland zijn weggestroomd. In andere landen, zoals bijvoorbeeld China, is het volgens Marc Faber veel makkelijker om een bedrijf op te zetten. Niet alleen de lonen, maar ook de aanvullende kosten die gemaakt moeten worden om te voldoen aan alle regels, vallen daar lager uit. In de afgelopen 20 jaar zijn de netto investeringen in de VS afgenomen, nu zijn ze zelfs negatief. Als gevolg hiervan krimpt ook de totale hoeveelheid kapitaalgoederen, en daarmee ook de economie. Tegelijkertijd hanteren politici en centrale bankiers een Keynesiaans beleid, dat voorschrijft om extra geld uit te geven in tijden van crisis. En hoewel dit misschien werkt in een gesloten economie, blijkt het in de praktijk vooral tot een opstapeling van schulden te leiden. Volgens Marc Faber is het beleid van extra geld uitgeven in crisistijd verkeerd, de Amerikanen moeten nu juist op elk niveau meer sparen.

De Westerse overheden denken dat ze met stimuleringsmaatregelen de economie op gang kunnen helpen, maar in de praktijk creëren ze een situatie waarin de economie eigenlijk niet meer vooruit komt. Gebukt onder de lasten van een grote staatsschuld kunnen Westerse landen, maar bijvoorbeeld ook Japan, nauwelijks nog groeien. Als gevolg van de langdurige stagnatie zullen steeds meer mensen de schuld gaan leggen bij minderheden. Een zeer recent voorbeeld zijn de demonstraties tegen Wall Street, een onderdeel van de economie dat weet te profiteren van het huidige systeem. Maar Wall Street heeft dit systeem niet zelf geschapen, daarvoor moet de beschuldigende vinger naar de lobbyisten en de regering in Washington gewezen worden. Volgens Marc Faber moeten de demonstranten dus hun focus verleggen van Wall Street naar Washington, waarbij ze ook hun pijlen op de Federal Reserve moeten richten.

De overheden in Westerse landen proberen zichzelf te beschermen, door begripvol te reageren op de protesten en door zich met nieuwe wetgeving en initiatieven te presenteren als de redder in nood. Het feit dat Obama begrip toont voor de 'Occupy Wall Street' beweging dient dan ook geen ander doel dan het winnen van een paar extra stemmen voor zijn herverkiezing, aldus Marc Faber.

Ook de recente volatiliteit op de aandelenmarkten komt ter sprake. Volgens Marc Faber is dit het gevolg van alle bubbels die we hebben gehad, achtereenvolgens in technologie-aandelen, vastgoed en grondstoffen. Vaak zie je na de correctie een sterkere volatiliteit in de markten, die wel 10 tot 15 jaar kan duren. Daaa zet de markt weer een opwaartse trend in. Voorafgaand aan de correctie die we in de afgelopen zomer op de aandelenmarkt zagen maakte Marc Faber al kenbaar negatief te zijn en dat hij als belegger short zou zijn gegaan op aandelen.

Marc Faber is op de korte termijn positief over de dollar, omdat hij op wereldwijde schaal een liquiditeitscrisis verwacht. Ondanks het overvloedige aanbod van liquiditeit door centrale banken zal krediet krap blijven, wat drukkend werkt op de waarde van financiële activa en ondersteunend op de waarde van de dollar. Marc Faber verwijst naar de beurscrash van eind 2008, toen iedereen de veiligheid en liquiditeit zocht van de Amerikaanse dollar. Door de grote vraag raakte de dollar overgewaardeerd ten opzichte van andere valuta en ten opzichte van aandelen, grondstoffen en andere beleggingen.

Concluderend stelt Marc Faber dat de huidige crisis niet alleen binnen Wall Street op te lossen is, maar dat de uit de kluiten gewassen overheden een gezonde economische groei in de weg staan. Volgens Marc Faber heeft Amerika een man nodig als Lee Kuan Yew, een oud-president van Singapore die de economie van het land vooruit heeft geholpen door socialistische gedachtes uit te bannen en een ondeemersklimaat te scheppen volgens de regels van een vrije markteconomie. Hij beperkte de overheid tot haar ketaken, maar gebruikte dictatoriale machten om de socialistische en communistische geluiden de kop in te drukken. Naast een sterke leider heeft de Westerse wereld ook een opschoning van het financiële systeem nodig. Daarom sluit Marc Faber een toekomstige hyperinflatie, deflatie of een default van verschillende overheden niet uit.

Bijzondere situatie
De situatie is echter zeer bijzonder te noemen. Oprichter van de 'opgestapte' coalitiepartij Vrijheid en Solidariteit (SaS) Richard Sulík ligt dwars. Nadat gisteren zijn partij niet voor het EFSF wilde stemmen – en daarmee het vertrouwen zou uit te spreken in het kabinet – stemden de fractie van SaS tegen. Sulík wordt nu opgeroepen om op te stappen als kamervoorzitter. Hij weigert evenals drie van zijn ministers, op te stappen omdat dit in demissionair opzicht niet uitmaakt. SaS heeft geen bezwaren tegen het regeringsbeleid en ziet ook geen aanleiding om voorstellen van het kabinet niet langer te steunen. Sulík bleef bij zijn bezwaren tegen het EFSF en vertelde dat de SaS een zuiver geweten belangrijker acht. De overige partijen willen echter elke samenwerking uit de weg gaan. Zij zijn nu zelfs van plan om over te gaan tot een ontslagprocedure voor Sulík als kamervoorzitter. Zij willen hem weg hebben en politiek isoleren.

Gisteren tegen, vandaag voor: Smer steunt EFSF & ESM
Morgen zal de regering het parlement een voorstel sturen voor een wetswijziging voor vervroegde verkiezingen. Zodra deze wet door het parlement is goedgekeurd en vervroegde verkiezingen zijn vastgesteld, kan wat betreft leider van de grootste oppositiepartij Smer, Robert Fico (foto): “de discussie over het EFSF beginnen en zal het EFSF zonder enige problemen geratificeerd worden”. Gisteren stemde hij nog tegen het EFSF om vervroegde verkiezingen af te dwingen. Nu zijn partij hierin is geslaagd, zal hij voor het EFSF stemmen. Ook zal Smer alle andere Europese initiatieven ondersteunen en instemmen met het Europese Stabiliteit Mechanisme (ESM) dat als permanent noodfonds de taken van het EFSF in 2013 zal oveemen.

Eerste Kamer
In Slowakije lijkt de goedkeuring een zelfde formaliteit te worden als in de Eerste Kamer gisteravond. De Eerste Kamerleden vonden dat zij wel heel weinig tijd hadden om de stukken te bestuderen, maar gingen in meerderheid akkoord. De NOS meldde dat de fracties van de VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks stemden in met de uitbreiding van het EFSF en de wijziging van de overheidsbegroting. Die wijziging leverde toch een aanzienlijke verhoging van de post “Inteationale financiële betrekkingen” op à €41.871.000.000.

Bron: Eerste Kamer (pdf)

En een uitvergroting:

De fractieleider van de regeringspartij Vrijheid en Solidariteit (SaS), Jozef Kollar, heeft laten weten dat hij alleen akkoord gaat met de uitbreiding van het EFSF indien er aan twee keiharde voorwaarden wordt voldaan. Hij wil dat er een parlementaire commissie wordt gecreëerd met vertegenwoordigers van alle zes partijen die zich kan uitspreken tegen individuele uitkeringen vanuit het EFSF. Daaaast zou de partij ook een stokje willen steken voor een Slowaakse deelname aan het permanente noodfonds, het Europese Stabilisatie Mechanisme (ESM), dat in 2013 de taken van het EFSF over zal nemen.

Deze voorwaarden zijn echter door de coalitiegenoot SDKÚ-DS, de Christen Democratische partij van premier Radicova, afgewezen. De SaS die in 2009 werd opgericht door econoom Richard Sulík zorgt er op deze manier voor dat de regering steun moet zoeken bij de oppositie. De grootste oppositiepartij heeft op haar beurt laten weten in ruil voor nieuwe verkiezingen de uitbreiding van het Europese noodfonds te zullen steunen. De politieke verhoudingen staan daarmee op scherp, want nieuwe verkiezingen lijken de enige oplossing.  

Spiegel Online interviewde de oprichter van SaS, Richard Sulík die hoe dan ook tegen de Slowaakse steun aan het EFSF is. Hij licht toe waarom de seriële Europese bailouts geen oplossing bieden. De insteek van de vraagstelling van Maria Marquart lijken een anti-Europees sentiment bij Sulík en zijn partij te veronderstellen, maar Sulík spreekt dat beeld onomwonden tegen. Hij legt uit dat hij niet tegen Europa is, maar tegen de manier waarop Europa met de schuldencrisis om gaat. Sulík pleit voor een herstructurering van de Griekse schulden en te stoppen met het smijten met belastinggeld in het belang van de belastingbetaler.

Met behulp van Google Translate en eigen correcties leest u in het onderstaande interview wat de bezwaren zijn tegen de miljardenbailouts. Een schuldencrisis oplossen met meer schulden is ook volgens Richard Sulík geen oplossing.

Via Spiegel Online:

Slechts twee landen, Malta en Slowakije, moeten de uitbreiding van het Europese bailoutfonds, het EFSF, nog ratificeren. Het lot ligt in de handen van een kleine Slowaakse partij die onder leiding staat van Richard Sulík. In een interview met Der Spiegel legt de politicus uit waarom hij hoopt dat het noodfonds zal mislukken en hij vertelt wat de enige manier is om de euro redden.

Interview door Maria Marquart

Dexia gered, veel vragen blijven (Trends.be)

Weekend Top Story: Why gold is not yet at $2,000 – the financial markets effect  (Mineweb)

Special report: China's debt pileup raises risk of hard landing (Reuters)

Moody's Continues Euro Downgrade Spree, Cuts Portuguese, British Banks (Zero Hedge)

Fitch downgrades Spain and Italy (FT Alphaville)

Russia relaxed about its security despite missile defense odds with NATO – Lavrov (Ria Novosti)

Commentary: Change-mongering U.S. needs change too (Xinhua)

In het kader van Occupy Wall Street en ter afsluiting een bijzondere speech.

Wat betreft Shapiro zal een dergelijke bankencrisis zal onherroepelijk overslaan naar Groot-Brittannië en de rest van de wereld. Een terugkerend element in het interview zijn de zogenaamde credit default swaps die Shapiro aanstipt. Credit default swap (CDS) zijn verzekeringen die financiële partijen gebruiken om zich in te dekken tegen wanbetalingen. Na alle problemen in 2008 met de CDSs is er nog steeds niets verandert want er is geen verplichting tot (1.) een verzekerd belang, (2) geen inzicht in zogenaamd “counterparty risks” en (3) zijn verplichte reserve's niet geregeld. Met andere woorden, met credit default swaps kan men nog steeds het huis van de buurman in een veelvoud verzekeren, hebben autoriteiten geen inzicht in de risico's die financiële partijen lopen, en op het moment dat het fout gaat, dan is de kans levensgroot dat belastingbetalers de kosten krijgen doorberekend om financiële partijen te redden.

Bekijk het opmerkelijk interview met Shapiro:

'Aandeelhouders tegen nationalisering Dexia' (RTL-Z)

Mervyn King was financial crisis is worst slump ever (Mirror)

Moody's snijdt in beoordelingen Britse banken (nu.nl)

Moody's Continues Euro Downgrade Spree, Cuts Portuguese, British Banks (Zero Hedge)

Erger dan 1929? (RTL-Z)

Germany, France split on bank aid before summit (Reuters)

Tot slot de Daily Show met John Stewart. Dat in Amerika de rol van media heel anders is dan in Nederland mag niet als een verrassing komen.  Oordeelt u zelf.

Wie op zoek is naar tekenen van economisch herstel moet niet naar de Nederlandse woningmarkt kijken. Daar is sinds het uitbreken van de grote financiele crisis in 2008 namelijk behoorlijk de klad in gekomen. Mensen die hun huis te koop zetten hopen nog steeds de 'oude prijs' te krijgen, maar het komt ook vaak genoeg voor dat men de prijzen helemaal niet kán verlagen door een veel te hoge (vaak ook aflossingsvrije) hypotheek. Aan de zijde van de kopers is de situatie helaas niet veel beter. Mensen die willen verhuizen zitten, zeker in deze tijd, niet op dubbele maandlasten te wachten en nieuwe toetreders op de woningmarkt zien de hoge prijzen als een grote barrière om een huis te kopen. Daaaast spelen de onzekere vooruitzichten over de economie mee in de afwachtende houding van potentiële starters. En dan zijn er nog de banken die omwille van risicobeperking terughoudender zijn geworden met het verstrekken van hypotheken.

Producten zoals de beleggingshypotheek en de aflossingsvrije hypotheek beloofden tot een aantal jaar geleden relatief lage maandlasten, maar nu de risico's van deze financiële producten zichbaar zijn geworden (het TV-programma Radar heeft er meerdere malen haar aandacht aan besteed) durven ook kopers zich hier niet meer aan te wagen.

De overheid zit klem in een probleem dat ze zelf hebben gecreëerd want door de hypotheekrenteaftrek zijn de huizen vooral heel veel duurder geworden. Kopers konden dankzij deze maatregel en ook de mogelijkheden die tweeverdieners eind jaren negentig kregen, veel meer geld lenen voor een huis dan voorheen. Hierdoor konden mensen met nog meer geld tegen elkaar opbieden om het huis van hun dromen te bemachtigen. Het afschaffen van de omstreden subsidie op schuld woningbezit is niet zo makkelijk, omdat mensen er in hun maandelijkse begroting rekening mee hebben gehouden. Veel huizenbezitters zouden de maandlasten niet meer op kunnen brengen als de maatregel werd afgeschaft.

Tijdelijke maatregelen zoals het verlagen van de overdrachtsbelasting veranderen ook niets aan de fundamentele problemen op de woningmarkt. De prijzen zijn te hoog, maar door de hoge hypotheekschuld (gezamenlijk meer dan €600 miljard) kunnen we niet veel zakken met de prijs. Potentiële kopers blijven door de slechte economische vooruitzichten afwachten of kunnen überhaupt niet meer aan geld komen. Over oplossingen wordt wel nagedacht, maar een echt overtuigend plan zijn we nog niet tegengekomen. Werd er in 2009 nog geroepen dat banken terughoudender moesten worden met het verstrekken van hypotheken, wil Vereniging Eigen Huis (VEH) dat banken nu meer risico gaan nemen om mensen aan een lening te helpen (zie hier).

Op Funda.nl, de grootste site waarop woningen worden aangeboden, zien we dan ook een alsmaar stijgende lijn in het aantal woningen dat wordt aangeboden in ons land. Halverwege 2007 stond de teller nog op ongeveer 130.000 te koop staande huizen, nu is het aanbod gegroeid tot meer dan 253.000 woningen. De prijzen zijn wel wat gezakt, maar nog lang niet genoeg om de markt recht te trekken. Volgens het CBS zijn de huizenprijzen in ons land in de periode van augustus 2008 tot diezelfde maand in 2011 gemiddeld 8,5% gezakt (zie ook hier).

Ontwikkeling huizenaanbod op Funda.nl, klik hier voor de interactieve grafiek

De Amerikaanse economie laat nog weinig tekenen van herstel zien. Er worden weliswaar een aantal banen gecreëerd, maar het is nog steeds niet genoeg om te compenseren voor de bevolkingsgroei. Daardoor blijft de werkloosheid stabiliseren op een relatief hoog niveau van iets meer dan 9%, waar het voor de crisis nog rond de 5% was. Maar als we Shadowstats moeten geloven stijgt de werkloosheid nog steeds, uitgaande van de meest brede definitie van werkloosheid zoals die vroeger ook door de Amerikaanse overheid werd gebruikt.

De stijgende werkloosheid die Shadowstats rapporteert toont ook samenhang met een enquête van CNN, die maandelijks een kort telefonisch interview afnemen met een groot aantal willekeurig gekozen volwassen Amerikanen. Op pagina 4 en 5 van het rapport (klik hier) is een overzicht geplaatst van de eerdere resultaten op de vraag hoe de Amerikaanse economie ervoor staat.

Uit de laatste peiling van eind september kwam naar voren dat maar liefst 90% van de ondervraagde Amerikanen de situatie van de economie als slecht bestempelden. Een jaar eerder beschouwde 80 procent van de ondervraagden de toestand van de economie als slecht, terwijl in 2006 dit percentage op 40 tot 50% lag. Gaan we terug naar de resultaten van 1999, dan blijkt dat destijds slechts 16% de economie als slecht bestempelde. Ook in de jaren 1997 en 1998 was de stemming onder het Amerikaanse volk aanmerkelijk positiever dan nu, toen ongeveer 80% van de ondervraagden de economie zelfs een positief oordeel gaf.

90% van de ondervraagde Amerikanen was negatief over de Amerikaanse economie volgens een enquête van CNN