Marketupdate

Categorie: Valutacrisis

  • Mike Maloney: “Financiële systeem is een piramidespel”

     

    Michael Maloney: “We betalen belasting om geld als privilege te kunnen gebruiken”:

    De uitleg van Maloney is goed te illustreren met “Exeter's omgekeerde piramide” die de losgeslagen verhoudingen in het financiële systeem weergeeft.

  • GAO-Onderzoek naar Federal Reserve: knooppunt van belangenverstrengeling

    Onafhankelijk senator Beie Sanders (Vermont) amendeerde de Dodd-Frank wet die voor financiële hervormingen op Wall Street moest zorgen. Vooralsnog blijkt de wet niet veel om het lijf te hebben, maar het amendement van Sanders heeft ertoe geleid dat de Goveement Accountability Office haar tweede onderzoek naar de Federal Reserve afgerond. Sanders zette de uitkomsten van dit onderzoek op zijn website; wij hebben de bevindingen van het onderzoek voor u vertaald.

    Van de website van Beie Sanders (pdf):

    Als gevolg van het amendement aan de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act door senator Beie Sanders heeft de Govement Accountability Office (GAO) haar tweede audit van de Federal Reserve afgerond. Dit rapport concentreert zich op belangenverstrengeling bij de Federal reserve ten tijde van de financiële crisis.

    Wat de GAO gevonden heeft?

    • De banden van het bestuur van de Federal Reserve van bestuur met financiële ondeemingen blijft “reputatierisico's” vormen voor de Federal Reserve.
    • Het beleid van de Federal Reserve om de leden uit de banksector de macht te geven om zowel te stemmen en te dienen als lid van het bestuur van de Federal Reserve creëert “een schijn van een belangenverstrengeling”.
    • De GAO identificeerde 18 voormalige en huidige leden van het bestuur van de Federal Reserve die banden hebben met banken en gelieerde ondeemingen die noodleningen ontvingen van de Federal Reserve tijdens de financiële crisis waaronder General Electric, JP Morgan Chase en Lehman Brothers.
    • Er zijn geen beperkingen voor bestuursleden van de Federal Reserve Board om hun zorgen over hun eigen banken aan het personeel van de Federal Reserve te communiceren.
    • Veel van de bestuursleden van de Federal Reserve bezitten aandelen of hebben een dienstverband bij banken die onder toezicht staan en worden gecontroleerd door de Federal Reserve. Deze bestuursleden zien toe op de activiteiten van de Federal Reserve, waaronder beslissingen over salarissen en personeelsbeleid.
    • Onder de huidige regelgeving kunnen Fed-bestuurders die [tegelijkertijd] werkzaam zijn in de bancaire sector aandelen in deze financiële instellingen hebben en meebeslissen over hoeveel rente gerekend wordt voor leningen die bij de Fed worden verkregen, en zij kunnen meebeslissen over de kredietverlening door de Federal Reserve aan gezonde banken en banken die in een “gevaarlijke” toestand verkeren.
    • De Federal Reserve maakt geen regels omtrent belangenverstrengeling openbaar evenals dat zij verleende vrijstellingen voor mogelijke belangenverstrengeling niet openbaar maakt.
    • 21 bestuursleden van de Federal Reserve waren betrokken bij personele beslissingen voor de afdeling van toezicht op regelgeving bij de Fed.

    De GAO vond meerdere gevallen van specifieke personen wiens lidmaatschap van het bestuur van de Fed de schijn van een belangenverstrengeling tegen hebben. Inclusief:

    Stephen Friedman, de voormalig voorzitter van de raad van bestuur van de New York Fed.

    Aan het einde van 2008 keurde de New York Fed de aanvraag van Goldman Sachs om een bank-holding te worden goed, waardoor de bank toegang kreeg tot goedkope leningen van de Federal Reserve. Gedurende deze periode zat  Stephen Friedman, [tevens] voorzitter van de New York Fed, in de raad van bestuur van Goldman Sachs, en had hij aandelen in Goldman Sachs; iets dat verboden was onder de reglementen ten aanzien van belangenverstrengeling. Friedman ontving een vrijstelling voor mogelijke belangenverstrengeling in het najaar van 2008. Deze vrijstelling werd niet openbaar gemaakt. Nadat de heer Friedman zijn vrijstelling had gekregen, bleef hij aandelen Goldman Sachs kopen in de periode vanaf november 2008 tot januari 2009. Volgens GAO, wist de Federal Reserve hier niet vanaf.

    Jeffrey Immelt, de CEO van General Electric, en de raad directeur van de New York Fed

    Het onderzoek van de GAO vond ook uit dat de Federal Reserve Bank van New York overleg voerde met General Electric over de oprichting van het Commercial Paper Funding Facility [een speciaal leenprogramma bij de Fed]  tijdens de financiële crisis. De Fed leende later $16 miljard aan General Electric onder dit noodloket. Dit gebeurde terwijl Jeffrey Immelt, de CEO van General Electric als directeur diende in het bestuur van de Federal Reserve Bank van New York.

    Jamie Dimon, de CEO van JP Morgan Chase en board directeur van de New York Federal Reserve

    Jamie Dimon, de CEO van JP Morgan Chase, zat in het bestuur van de Federal Reserve Bank van New York op het moment dat zijn bank noodleningen ontving van de Fed en werd zijn bank door de Fed gebruikt als een clearinghouse voor de noodleningen van de Fed.

    In maart 2008 heeft de Fed JP Morgan Chase $29 miljard verstrekt voor de financiering van de oveame van [het omvallende] Bear Steas. Tijdens deze periode verkreeg Jamie Dimon een 18 maanden durende vrijstelling om aan risico-gebaseerde kapitaalvereisten en leverage te voldoen. Dimon overtuigde de Fed er ook van om riskante hypotheekgerelateerde activa [rommelhypotheken] van de balans van Bear Steas te halen voordat JP Morgan Chase de in problemen gekomen investment bank over te nemen.

    Andere centrale banken gaan veel beter om met het beperken van vormen van belangenverstrengeling.

    De GAO vindt dat in vergelijking met centrale banken in andere landen, de Federal Reserve niet adequaat omgaat met het openbaar maken van mogelijke belangenverstrengeling en andere belangrijke zaken omtrent transparantie.  De GAO vindt dat deze transparantie “essentieel is voor het effectief en geloofwaardig functioneren van een gezonde democratie” en de verantwoordelijkheid die de overheid heeft voor burgers en belastingbetalers.

    Bijvoorbeeld, de centrale bank in Australië verbiedt haar bestuursleden om te werken voor financiële partijen [banken] of het hebben van financiële belangen in die bedrijven in hun land. Indien dergelijke verordeningen van toepassing zijn bij de Fed, dan zou de CEO van JP Morgan Chase en vele andere bazen van banken niet lid zijn van het bestuur van de Federal Reserve.

    De centrale bank in Canada eist van haar bestuurders om elk mogelijke vormen van belangenverstrengelin te melden zodra ze worden ontdekt; die te vermijden of zich terug te trekken aan een echte, potentieel, of schijnbare vorm van belangenverstrengeling, en niet te stemmen over zaken waarbij sprake is van conflicterende belangen. Als deze regels bij de Fed van toepassing zouden zijn, dan zou Stephen Friedman onmiddellijk verplicht zijn geweest om ontslag te nemen als lid van de raad van bestuur van Goldman Sachs, zijn aandelen in Goldman te verkopen, of [in plaats daarvan] af te treden als bestuurslid van de Fed. In plaats daarvan werd de heer Friedman toegestaan om te profiteren van de stijging van de aandelen van Goldman terwijl het [Goldman] goedkeuring kreeg om een bank-holding te worden en miljarden aan noodleningen bij Fed kreeg.

    De centrale bank in Canada verbied haar bestuursleden om banden te hebben met partijen die financiële diensten aanbieden of optreden als bancaire dienstverlener voor de overheid. De Fed doet dat niet. De regels zouden het zowel Friedman als Dimon verhinderd hebben te dienen in het bestuur van de Fed.

    De bestuurders van de centrale banken in Australië, Canada, Engeland en de Europese Unie moeten alle potentiële vormen van belangenverstrengeling melden en openbaar maken en maken het beleid ten aanzien van belangenverstrengeling publiceren op het inteet. De Federal Reserve doet dit niet.

    De Europese Centrale Bank en de centrale bank in Australië eisen beide dat hun bestuursleden jaarlijks hun financiële belangen [beleggingsposities] bekend maken. De Fed doet dit niet omdat het haar bestuursleden hier niet mee wil “belasten”.

    Federal Reserve Banks publiceert geen openbare informatie over vacante directiefuncties. In plaats van het toestaan dat het publiek actief solliciteert voor bestuursposities, rekruteert de bankensector haar meeste kandidaten voor het bestuur van de Federal Reserve, in de privé-sfeer. In tegenstelling tot de Fed plaatst de centrale bank van Engeland vacante bestuursposities openbaar wanneer er die posities vrij komen. De centrale bank in Canada staat het toe dat iedereen via het inteet kan solliciteren op vacante posities in het bestuur.

    De GAO stuitte ook op de volgende punten:

    • In 2010 waren de 108 leden van het bestuur van [het stelsel van Amerikaanse centrale banken,] de Federal Reserve, overwegend blanke mannen die senior executives zijn bij financiële instellingen.
    • Terwijl het congres bepaald heeft dat de raad van bestuur van de Fed bestaat ​​uit experts op het gebied van arbeid, consumentenbescherming, landbouw, handel en industrie, zijn slechts 11 van de 202 leden van het bestuur van de Federal Reserve representatief voor arbeids- en consumentenbelangen in de periode 2006 tot 2010.
    • Bij het kiezen wie in de raad van bestuur zal dienen, concentreert de Federal Reserve bij haar zoektocht op senior executives, die doorgaans CEO's zijn in de financiële sector. Van de 108 bestuursleden waren 82  voorzitter of directeur van hun bedrijf.
    • De Federal Reserve stelt dat het moeilijk is om vertegenwoordigers voor arbeids- en consumentenbelangen te vinden, omdat zij veelal “politiek actief” zijn en de Federal Reserve heeft kent restricties voor bestuursleden die 'politiek actief” zijn. Sanders noemt dit “lachwekkend,” gezien de politieke activiteiten van CEO's van grote financiële instellingen die dienen in het bestuur van de Fed. Ter illustratie, de CEO van JP Morgan Chase, Jamie Dimon, is momenteel lid van de raad van bestuur bij de Federal Reserve Bank van New York. En volgens het Center for Responsive Politics, heeft Dimon sinds 1990 $620.000 aan campagnegelden gedoneerd.

    ___

     

  • Fed official hint op nieuwe ronde monetaire verruiming

    Tarullo wees in een toespraak voor de Columbia University dat de Fed naast haar mandaat voor een lage inflatie ook een mandaat heeft voor maximale werkgelegenheid. Aangezien de werkloosheid nog steeds op een hoog niveau ligt, officieel op 9,1% en officieus boven de 20%, pleit Tarullo voor meer stimulering. Tarullo zei: “Bijna 30 miljoen Amerikanen zijn officieel werkloos, uit de arbeidsmarkt maar wel op zoek naar werk, of hebben onvrijwillig alleen een parttime baan”.


    Tarullo trekt in feite de werkgelegenheidskaart ondanks dat de inflatie door verdere monetaire verruiming zal oplopen. Die inflatie ligt officieel nog onder de 4% maar volgens de traditionele wijze van berekenen door John Williams ligt de inflatie ruim boven de 6%. Tarullo heeft zijn voorkeur uitgesproken voor het opkopen van hypotheekgerelateerde hypotheekbeleggingen om de Amerikaanse hypotheekmarkt te ondersteunen en opnieuw op gang te krijgen.

  • Na 2000 jaar stort de Chinese muur in; symbolisch voor een harde landing?

    Volgens strateeg Albert Edwards van de Franse bank Société Générale komt deze harde landing dichterbij. Edwards heeft in het verleden meerdere keren grote ontwikkelingen (lees crises) voorspelt en stelt dat deze altijd hetzelfde gemeen hadden. Markten worden besmet met een onrealistisch “groei-script” dat samen met een tierende groei van krediet leidt tot een zeepbel. Volgens Edwards geldt dit precies voor China. Hij verbaast zich erover dat, net als bij eerdere zeepbellen, er een blind vertrouwen is in de competentie van de overheid. Een zachte landing is een mogelijkheid voor China, echter een zeer onwaarschijnlijk scenario. De Chinese economie is uit balans, investeringen draaien op krediet en de huizenmarkt heeft te maken met excessen. Deze problemen kunnen makkelijk uit de hand lopen en leiden tot een economische crash, net als het geval was bij de andere economieën die eens zo hoog werden gewaardeerd.

     
    Volgens de China specialist van de Société Générale, Wei Yao, willen de Chinese autoriteiten de huizenprijzen met 5% tot 10% laten dalen. Zij stelt dat de reële huizenverkopen over het afgelopen jaar met een magere halve procent zijn gestegen. Een laag cijfer in vergelijking met de economische groeicijfers. Daaaast daalde de huizenprijzen in de Chinese stad Whenzou met 0,5%. Volgens Yao is Whenzou een leidende indicator voor de huizenprijzen in heel China. Edwards zet zijn vraagtekens bij de intenties van de Chinese overheid. Waarom zal een daling van de vastgoedprijzen niet leiden tot een economische crash zoals dat tijdens de economische crisis van 2007 in de Verenigde Staten gebeurde? Volgens Edwards kan dit wel, en zal dat naar aller waarschijnlijkheid ook gebeuren. 
     
    Edwards is van mening dat China een zogenaamde “freak” economie is. Er is geen andere economie die te maken heeft gehad met zo'n hoge ratio investeringen ten opzichte van het bruto binnenlands product (BBP) als China en die zoveel achtereenvolgende jaren kende van groeiende investeringen. Het ligt in de lijn der verwachting dat een economie met zulke cijfers te maken heeft met grote volatiliteit. China is daarentegen, volgens hun eigen cijfers, een van de meest stabiele economieën ter wereld. 


     

    De toename in de Chinese buitenlandse valutareserves nam in het derde kwartaal sterk af. Ze namen over het hele kwartaal met $4 miljard toe terwijl tijdens het eerste halfjaar van 2011 gemiddeld nog maandelijks $58 miljard werd bijgeschreven. Waarom nam de groei van de buitenlandse valutareserves af? Volgens velen heeft er recent een kapitaalvlucht plaatsgevonden, maar de recente rally van de dollar speelt ook een rol. Door de relatief sterkere dollar hoeft de Public Bank of China minder in de valutamarkt te interveniëren om de vaste en lage wisselkoers van de renminbi vast te houden. Volgens Edwards is er een grote correlatie tussen een groei van de Chinese buitenlandse valutareserves, de groei van opkomende economieën, en stijgende grondstofprijzen. Een rally van de dollar en de terugvallende groei van de Chinese buitenlandse valutareserves waren halverwege 2008 volgens Edwards een voorbode voor de terugval in de grondstofprijzen, en ook van de opkomende economieën in het tweede deel van 2008.

      
    Edwards stelt dat één ding duidelijk is. De Chinese autoriteiten proberen de op krediet draaiende vastgoed/investeringen-zeepbel van China een zachte landing te geven. De sterke terugval in de accumulatie van valutareserves voorspelt volgens Edwards echter niet veel goeds. De groei van de valutareserves is volgens Edwards China's eigen vorm van Quantitative Easing (te zien op de onderstaande grafiek). Bij een harde landing verwacht Edwards dat de Chinese overheid de economie agressief zal gaan stimuleren. Als, naar voorbeeld van de Verenigde Staten in 2008, de conventionele monetaire en fiscale stimulansen de harde landing niet kunnen voorkomen, dan zullen andere maatregelen zoals het devalueren van de renminbi volgens Edwards worden gebruikt. Eens beschermde de grote Chinese muur het Chinese rijk van de boze buitenwereld. Is de aftakeling van deze eeuwenoude protectie symbool voor de wereldeconomie die eindelijk China in haar val mee trekt?

     
    De volgende grafiek laat de connectie tussen een schommeling van de Chinese geldhoeveelheid (M2) en de Chinese beurs (Shanghai Stock Exchange Composite Index: SHCOMP) zien.

     

     
    Bron: Zero Hedge
     

     

  • Interessante statistieken en feiten over de Amerikaanse dollar

    Interessante statistieken en feiten over de Amerikaanse dollar

    De Amerikaanse dollar heeft als wereldreservemunt inmiddels een lange geschiedenis. Al vanaf 1785 wordt de dollar al gebruikt als wettig betaalmiddel, dat in de vorm van muntgeld en briefgeld circuleert. Een lange tijd was de waarde van de dollar gekoppeld aan goud, maar sinds de oprichting van de Federal Reserve systeem in 1913 heeft de munt veel van haar glans verloren. Inmiddels worden dollars niet meer rechtstreeks gedekt door goud of zilver, maar uitsluitend door de belofte van de Amerikaanse overheid. Door de groeiende hoeveelheid geld in het systeem heeft elke dollar nog maar een paar procent van de originele waarde van de dollar uit 1913.

    Zerohedge publiceerde een aantal interessante feitjes over de Amerikaanse dollar, die we graag met onze lezers willen delen:

    • – Het 'Bureau of Engraving and Printing', dat verantwoordelijk is voor de productie van nieuwe dollarbiljetten, gebruikt per dag 9,7 ton aan inkt. Dat is goed voor in totaal 26 miljoen biljetten, die gezamenlijk een waarde van ongeveer $907 miljoen vertegenwoordigen.
    • – Meer dan 90% van alle dollars in omloop is in de vorm van Federal Reserve Notes.
    • – Een stapel geld van één mijl hoog (ongeveer 1,61 km) zou 14,5 miljoen biljetten bevatten.
    • – Dollarbiljetten worden niet gemaakt van papier, maar van een combinatie van 75% katoen en 25% linnen. In het 'papier' zitten kleine blauwe en rode vezels verwerkt.
    • – Het eerste biljet werd gedrukt op 25 juni in het jaar 1776. Deze biljetten hadden een waarde van $2.
    • – De eerste dollarmunt werd geslagen in 1782.
    • – De dollar werd in 1785 aangenomen als officieel betaalmiddel in de VS.
    • – Het grootste biljet dat ooit is gedrukt door de Bureau of Engraving and Printing was een goud certificaat met een waarde van $100.00.
    • – De 'U.S. Secret Service' werd tijdens de burgeroorlog opgericht om valsemunterij tegen te gaan.
    • – Het motto “In God We Trust”staat pas sinds 1963 op de dollarbiljetten.
    • – Een dollarbiljet weegt gemiddeld ongeveer 1 gram.
    • – Het grootste dollarbiljet dat op dit moment in omloop is heeft een waarde van $100.
    • – Het drukken van één dollarbiljet kost ongeveer 6,4 cent.
    • – Van alle biljetten die nu worden gedrukt dient 95% als vervanging voor oude versleten biljetten, bijna de helft van alle biljetten komt in de vorm van $1.
    • – Een dollarbiljet kan in theorie 4.000x gevouwen worden in beide richting voordat het begint te scheuren.
    • – De gemiddelde levensduur van de verschillende coupures is als volgt: $1 = 21 maanden, $5 = 16 maanden, $10 = 18 maanden, $20 = 2 jaar, $50 = 4,5 jaar, $100 = 7,5 jaar.

    Amerikaanse dollar

    Waardeontwikkeling van de dollar sinds 1913

  • De Federal Reserve gaat sociale media en weblogs monitoren

    De Federal Reserve heeft zich niet populair gemaakt met de bailouts voor de grote zakenbanken, de langdurig lage rente en de geldpersfinanciering via programma's als QE1 en QE2. Steeds meer Amerikanen worden wakker en komen tot de ontdekking dat de Federal Reserve – dat net zo Federal is als Federal Express – vooamelijk de belangen van de banken en de overheid dient. Op zich niet vreemd, want de Federal Reserve werd opgericht door een club van bankiers en kreeg in 1913 het monopolie op geldcreatie.

    Maar nu het huidige financiële systeem op haar laatste benen loopt begint steeds meer duidelijk te worden hoe de centrale bank door de jaren heen de koopkracht van de dollar heeft uitgehold. Spaarders krijgen nauwelijks rente op hun tegoeden, terwijl banken met goedkoop geld van de Federal Reserve kunnen speculeren op de markt. Lang was de FED uit beeld bij het grote publiek, toen de aandelenmarkten bleven stijgen en de huizen steeds meer waard werden. Maar nu de kredietbubbel leeg begint te lopen gaan mensen op zoek naar antwoorden, en komen ze tot de conclusie dat de Federal Reserve in deze crisis onderdeel is van het probleem is in plaats van de oplossing.

    Met demonstratieve leuzen als 'End the Fed' en de kleinschalige protesten weet ook de Federal Reserve dat ze in de schijnwerper staan. Daarom deed de FED eind september een voorstel om alle sociale media te gaan volgen, een nieuw initiatief dat ''Sentiment Analysis And Social Media Monitoring Solution'' zal gaan heten. Via een geavanceerd systeem wil de Amerikaanse centrale bank nauwgezet monitoren wat de bevolking te zeggen heeft over hun beleid. Door miljarden berichten op Facebook, Twitter, online fora, weblogs en op de videosite YouTube te analyseren wil de FED informatie verzamelen over de positieve en negatieve geluiden die in de maatschappij weerklinken. Wat Ben Beanke en zijn team willen bereiken met deze analyse is niet duidelijk, maar we verwachten dat ze vooamelijk belangstelling hebben voor de negatieve geluiden.

    Enkele fragmenten uit het voorstel (klik hier om het te lezen) van de Federal Reserve laten opmerkelijke dingen zien. Zo willen ze niet alleen het sentiment op inteet in kaart brengen, maar blijkt uit het document ook dat ze de 'belangrijkste bloggers en invloedrijke personen' in kaart willen brengen. Waarom zouden ze dat doen?

    Het blijft dus niet bij het verzamelen van gegevens van sociale netwerken als YouTube, FaceBook, fora en weblogs, maar ook op het traceren van personen die de meest kritische geluiden laten horen over de Federal Reserve. Via het ipadres zijn bijna alle reacties te traceren, iets waar de kritische blogger zich goed van bewust moet zijn. De Federal Reserve neemt het zelfs zo serieus op dat ze een waarschuwingssysteem willen koppelen aan het systeem dat alarm slaat op het moment dat de stemming op de sociale media over de Federal Reserve negatiever wordt.

    Tot zover een nieuw hoofdstuk in George Orwell's “1984”, het boek dat een dystopie beschrijft waarin de overheid alles en iedereen in de gaten kan houden en op die manier volledige controle uitoefent over de maatschappij. Onlangs werd in Amerika ook al een website gelanceerd die negatief sentiment rondom Obama in de gaten houdt, namelijk www.attackwatch.com. Deze website stelt mensen in de gelegenheid om 'ongewenste berichten' over Obama te rapporteren.

    In augustus 2009 werden de YouTube accounts 'CSPANJUNKIE' en 'VotersThink' geblokkeerd, accounts waarop dagelijkse beeldfragmenten werden geplaatst van personen die kritische uitspraken deden over de Federal Reserve, de Obama-regering, de grote zakenbanken, de oorlogen in Irak en Afghanistan en de economische crisis. Ook werd de website van CSPANJUNKIE offline gehaald. We moeten deze ontwikkelingen natuurlijk niet groter maken dan ze zijn, maar de kloof tussen het monitoren van sociale netwerksites en censuur is nou eenmaal niet zo groot. Waarom zou de Federal Reserve en de Obama regering anders zo actief met ons willen meekijken op het inteet?

    Onderstaande video geeft de analyse van congreslid Ron Paul over de rol van de Federal Reserve, waar hij ook het boek 'End the Fed' over heeft geschreven.

  • Bank of England gaat nog meer staatsobligaties inkopen

    De Bank of England heeft vandaag kenbaar gemaakt de rente ongewijzigd te laten op 0,5%. Van 2006 tot halverwege 2008 hield de BoE de rente nog rond de 5%, maar sinds maart van 2009 staat de rente al op een ongekend laag niveau van een half procent. Dat terwijl de officiële inflatie in augustus een bijzonder hoog niveau van 4,5% bereikte. Voor de Britse spaarders is dit slecht nieuws, want de combinatie van een extreem lage rente en een stijgende inflatie vreet aan hun spaartegoeden. Ook lopen de pensioenfondsen rente-inkomsten mis door de lage rente, terwijl de banken en de overheden juist van de lage rente weten te profiteren. Vooral oudere mensen boven de 55 jaar worden getroffen door het beleid van de BoE, omdat ze relatief weinig schulden meer hebben en vooral basisgoederen aanschaffen die hardst in prijs zijn gestegen.

    Boze spaarders uitten hun ongenoegen met een ludieke protestactie: ze plaatsten een groot spaarvarken van papier maché voor de deur van de Bank of England. Wie nu een spaarrekening wil openen bij een Britse bank krijgt daar vandaag de dag nog maar 1% rente op.

    Met de ongekend lage rente houdt de BoE zich niet aan haar richtlijn om de inflatie op maximaal 2% te houden, maar dat lijkt ze niets te kunnen schelen. Want naast het laag houden van de rente heeft de BoE ook besloten het inkoopprogramma voor Britse staatsobligaties uit te breiden van £200 naar £275 miljard. Door staatsleningen op de balans te plaatsen drukt de BoE de rente die de Britse overheid moet betalen om geld te lenen, maar tegelijkertijd zorgt het ook voor meer inflatie. De extra £75 miljard die richting de kapitaalmarkt zullen stromen zullen een stimulerende werking hebben op de aandelenkoersen, maar ook zal het de prijzen van goederen opstuwen.

    Het inkoopprogramma van de BoE, dat vergelijkbaar is met QE1 en QE2 van de Federal Reserve in de VS, werd in 2009 opgestart om een deflatoire crisis af te wenden en de consumentenbestedingen te stimuleren. Naar eigen zeggen is de Bank of England hier succesvol in geweest, wat ook de reden was om het programma verder uit te breiden. Maar op de lange termijn zorgt het losse monetaire beleid alleen voor extra hoge inflatie, waardoor iedereen met schulden de wind in de rug krijgt rechtstreeks ten koste van de spaarders. De frustratie van de spaarders is dan ook zeer terecht.

    Lees meer:

    De Bank of England

  • Duitsland treft voorbereidingen op tijdperk na de Euro?

    De afgelopen dagen doen geruchten de ronde dat Duitsland zich aan het voorbereiden is op een tijdperk na de Euro. Volgens de geruchten heeft Duitsland nieuwe geldpersen besteld die nodig zijn om een eigen valuta te drukken, in dit geval een nieuwe Duitse Mark. Het geld zou in omloop kunnen worden gebracht als Duitsland besluit de Eurozone te verlaten of voor het geval dat de muntunie uiteen valt. Over de herkomst van de geruchten is weinig duidelijk, maar het ook niet zo vreemd om aan te nemen dat de Duitse overheid een plan achter de hand heeft voor een plotselinge valutacrisis.

    Als eerste zijn er namelijk de problemen met Griekse staatsobligaties, die bij talloze banken en verzekeraars (en bij de ECB niet te vergeten) op de balans staan. Mocht Griekenland failliet gaan of zich terugtrekken uit de muntunie, dan volgt gelijk een forse afboeking op de waarde van deze bezittingen. Een dergelijke klap zouden de grote Duitse banken wellicht nog kunnen doorstaan, maar het is de vraag hoe groot het besmettingsgevaar is als bijvoorbeeld bank elders in de Eurozone in de problemen komt. Zoals we in 2008 in Amerika hebben gezien hoeft er immers maar één bank om te vallen om het hele systeem in gevaar te brengen.

    Ten tweede groeit er onder de Duitse bevolking steeds meer weerstand tegen de hulp Griekenland. De Griekse overheid heeft te lang op een te ruime voet geleeft (denk aan de buitengewoon goede arbeidsvoorwaarden voor de ambtenaren) en heeft tevens de boel belazerd door onjuiste cijfers aan te leveren betreft de rijksbegroting en het jaarlijkse tekort. We moeten niet vergeten dat de Duitse bijdrage aan het noodfonds zeer significant is en de Duitse overheid dan waarschijnlijk ook veel meer geld zal verliezen aan het Griekse drama dan bijvoorbeeld de Nederlandse. Interessant detail: Een recent onderzoek liet zien dat 47% van de Duitsers terug wil naar de oude vertrouwde D-Mark.

    Hoewel we de geruchten omtrent een nieuwe Duitse Mark dus met een flinke korrel zout moeten nemen zit er wel een ke van waarheid in. Mocht Duitsland besluiten uit de muntunie te stappen, dan moet er immers direct een alteatief klaarliggen. Of het zover komt weten we niet, maar het zou grote implicaties hebben voor de Euro (die op dat moment veel van haar waarde zou verliezen) en voor de Duitse mark (die vrij duur zal worden tegenover andere valuta). Een relatief dure eigen munt geeft de Duitse bevolking meer koopkracht, maar inteationaal zouden de Duitse producten zichzelf dan uit de markt prijzen. Ook zouden de Duitse banken dan nog niet meteen geholpen zijn.

    Lees meer:

    Werkt Duitsland aan een nieuwe D-Mark voor het tijdperk na de Euro?

  • Amerika voert druk China op over wisselkoers renminbi

    China exporteert veel meer naar Amerika dan Amerika naar China exporteert en dit verschil levert China veel dollars op die door wetgeving bij de Chinese centrale bank terecht komen die op haar beurt die dollars, met name in het verleden, gebruikt om Amerikaanse staatsobligaties op te kopen. Naar schatting heeft China in de afgelopen jaren China ten minste $1.100 miljard geaccumuleerd.

    Op hun beurt is China ontstemd over het monetaire en fiscale beleid van Amerika. Amerika leeft nog steeds op een veel te grote voet en weigeren om fiscaal orde zaken te stellen. De belegde dollars in Amerikaanse staatsobligaties verliezen hun waarde door het gratis-geld-beleid van de Federal Reserve in combinatie met de geldpersfinanciering van Amerikaanse overheidstekorten (QE1, QE2, QE Twist) die tot een relatief steeds lagere wisselkoers van de dollar leiden. Bovendien stelt China dat het sinds 2005 de wisselkoers van de Chinese renminbi met 30% heeft laten stijgen ten opzichte van de dollar.

    Tot voor kort was het vooral het Amerikaanse congres dat met wetgeving kwam om China officieel te bestempelen als “valsspeler” zodat Amerika sancties tegen Chinese bedrijven kan instellen. Omdat de Amerikaanse senaat dergelijke wetgeving niet oveam is de sluimerende onmin over de handelsrelatie tussen China en de Verenigde Staten niet geëscaleerd en bleef het bij een diplomatieke uitwisseling van onvriendelijkheden. Daar lijkt nu verandering in te zijn gekomen omdat niet het Amerikaanse congres voor dergelijke wetgeving heeft gestemd, maar juist de Amerikaanse senaat die het in het verleden liet afweten. Indien ook het Amerikaanse congres de aangenomen wetgeving van de senaat goedkeurt dan is een handelsoorlog tussen de VS en China wederom een stap dichterbij gekomen.
     

    Lees ook:
    China was of trade war if U.S. bill passes (Reuters)
    U.S. senate begins debate on RMB exchange rate (Xinhua)
    China Rips U.S. Senate Vote on Yuan (Wall Street Joual)

  • The Fed’s $600 Billion Stealth Bailout Of Foreign Banks..

    Nadat Bloomberg enige tijd geleden afgedwongen heeft dat de Federal Reserve documenten vrij moest geven is Zero Hedge gaan graven. Zero Hedge kwam met een verrassende analyse over de kastegoeden die niet-Amerikaanse banken, de zogenaamde “primary dealers”, hebben opgebouwd gedurende QE2. Die toename bedraagt $630 miljard; iets meer dan de $600 miljard die de Federal Reserve onder QE2 aan Amerikaanse staatsobligaties kocht. Zero Hedge is stellig over de betekenis: de Fed heeft met QE2 het Europese bankwezen gesteund.   
    Zero Hedge trekt vijf conclusies:
    (1) De Fed ondersteunt buitenlandse banken met het geld van de Amerikaanse belastingbetaler;
    (2) Beanke kan uit zijn ambt gezet worden;
    (3) De toestroom van dollars heeft de euro omhoog gestuwd ten koste van Europese export; dat zullen Europese bedrijven niet leuk vinden.
    (4) De vraag naar Amerikaanse staatsobligaties zal niet met deze opgebouwde kastegoeden worden opgevangen omdat deze elders al zijn gebruikt. Dit zou  volgens Zero Hedge de inschatting van Bill Gross verklaren dat er niemand zal zijn die na het einde van QE2 Amerikaanse staatsobligaties koopt;
    (5) QE3 is gegarandeerd; de Fed zal in de komende maanden tussen de $500 mrd en $1 biljoen aan nieuwe kastegoeden bij banken moeten creëren – en dus financiële activa (Treasuries, MBSs, munibonds etc.) opkopen – om het inteationale bankwezen door een nieuwe financiële storm te loodsen. 
        
    De punten en conclusies die Zero Hedge aanstipt zijn zeer scherp geformuleerd, maar er werden bij enkele van deze punten in verschillende analyses ook kanttekeningen geplaatst. Niet voor alle punten is de conclusie die getrokken wordt dus helemaal dekkend. Wat de werkelijke betekenis nu echt is, moet gaan blijken (centrale bankiers zullen het niet gaan uitleggen..) maar het is en blijft opmerkelijk dat met name het Europese bankwezen bij de Federal Reserve een gigantische cash reserve heeft opgebouwd. 

  • ECB Flags July Hike, Won’t Bend Rules For Greek Deal

    Jean-Claude Trichet gaf een dag later ook een persconferentie om het beleid van de ECB toe te lichten. Trichet gebruikte de codewoorden “strong vigilance”, wat betekent dat de ECB de rente waarschijnlijk zal gaan verhogen. De inflatieverwachtingen van de ECB liggen een heel stuk genuanceerder dan die aan de andere kant van de Atlantische oceaan. De ECB waakt voor het ontstaan van een loonprijsspiraal.
    De meeste vragen die Trichet echter kreeg gingen over de Griekse kwestie. Trichet bleef het standpunt van de ECB herhalen: de ECB werkt niet mee aan een Griekse herstructurering en zal bij een Griekse “default” conform haar regels Griekse staatsobligaties van haar lijst voor legitieme onderpanden schrappen. Trichet legt daarmee de verantwoordelijkheid bij de Europese politiek want het is een fiscaal probleem, niet een monetair probleem.