Categorie: Nieuws

  • Spaarders in Italië kunnen miljarden verliezen bij bail-in

    Het redden van de Italiaanse bankensector middels een bail-in betekent een verlies van miljarden euro’s voor Italiaanse spaarders, zo blijkt uit berekeningen van de Italiaanse centrale bank en het IMF. In het tweede kwartaal van vorig jaar hadden Italiaanse banken in totaal voor ongeveer €670 miljard aan obligaties uitstaan, waarvan €31 miljard in handen is van particuliere beleggers en spaarders.

    Komt het zover dat Italiaanse banken gered moeten worden, dan worden deze obligaties gebruikt om het eigen vermogen van de bank aan te zuiveren. Het geld dat spaarders en beleggers hebben uitgeleend aan banken krijgen ze dan niet meer terug, want de obligaties worden in dat geval conform de nieuwe Europese bail-in regels omgezet in bankaandelen. Aandelen die veel minder waard zijn en die men waarschijnlijk de eerste maanden niet eens mag verkopen om te voorkomen dat de bank na de bail-in opnieuw in de problemen komt.

    italy-bank-debt

    €31 miljard aan Italiaanse bankobligaties in handen van particuliere beleggers en spaarders

    Bail-in of belastingbetaler?

    Het grote vraagstuk is wie de verliezen voor het redden van banken moet dragen. Op Europees niveau is afgesproken dat vermogende spaarders en obligatiehouders in dat geval delen in het verlies, tot ongenoegen van politici die vrezen voor hun carrière en bankiers die vrezen voor de toekomst van hun bank. Tegenstanders van de bail-in vrezen dat spaarders in dat geval eerder hun geld van de bank zullen halen, waardoor de verliezen voor de samenleving als geheel hoger uit kunnen vallen dan wanneer de banken met staatssteun gered worden.

  • Financials zijn dit jaar grote verliezers op de AEX

    Aandelen van financiële instellingen waren in de eerste helft van dit jaar de grootste verliezers op de AEX index. ING als de ABN Amro zagen in de eerste zes maanden van dit jaar een kwart van hun beurswaarde verdampen, terwijl de verliezers voor verzekeraars als Nationale Nederlanden (-29,49%) en Aegon (-36,86%) nog groter waren.

    De financials staan onder druk door de extreem lage rente en door de onzekerheid die de ‘Brexit’ en de Italiaanse bankencrisis met zich meebrengen. De grootste winnaars zijn ArcelorMittal en Royal Dutch Shell, bedrijven die profiteren van een herstel van de grondstoffenprijzen.

    uitslagen-aex-2016-h1

    Banken en verzekeraars zijn dit jaar de grote verliezers op de AEX (Grafiek via @KarelMercx)

  • Liquiditeit Britse banksysteem neemt af

    Kort na de Brexit kondigde de Bank of England aan meer liquiditeit beschikbaar te stellen aan de bankensector, voor het geval er banken in de problemen zouden komen. Dat bleek niet voor niets, want sinds het referendum rekenen banken een veel hogere risicopremie om renteschommelingen af te dekken.

    Onderstaande grafiek laat zien dat het verschil tussen twee belangrijke rentetarieven, namelijk de Libor en de Overnight Indexed Swap (OIS) rente, sinds de Brexit weer significant is toegenomen. Dat wordt binnen de financiële wereld gezien als een indicator dat het kredietrisico binnen de bankensector toeneemt.

    Onder normale omstandigheden liggen deze twee rentepercentages vrij dicht bij elkaar, maar op momenten van grote onzekerheid kan het verschil tussen beide flink toenemen. Dat gebeurde voor het laatst bij het uitbreken van de financiële crisis in 2008…

    3-maands-libor-ois-rate-spread

    Liquiditeit binnen Britse bankensector verslechterd na Brexit (Grafiek via Karel Mercx)

    Minder liquiditeit

    Om deze grafiek goed te kunnen begrijpen zullen we eerst even kort toelichten wat beide rentetarieven betekenen. De Liborrente is de gemiddelde rente die banken hanteren om op korte termijn geld aan elkaar uit te lenen en die banken als referentiepunt gebruiken om de rente op hypotheken, creditcards en andere financiële producten vast te stellen. Deze rente wordt dagelijks gepubliceerd.

    De Overnight Indexed Swap (OIS) daarentegen vertegenwoordigt de verwachting van de rente over een bepaalde periode. Dit is het tarief dat banken en bedrijven betalen om een variabele rente om te zetten naar een vast rentetarief (of omgekeerd). Daarbij wordt enkel de renteverplichting met een andere partij geruild.

    Tegenpartij risico

    Onder normale omstandigheden liggen deze twee rentepercentages heel dicht bij elkaar, omdat het kredietrisico van de onderliggende lening en de tegenpartij zeer gering is. Maar in tijden van onrust neemt het risico toe dat één van beide partijen in gebreke blijft. En precies dat risico zien we terug in een toenemende ‘spread’ tussen de Liborrente en de Overnight Indexed Swap rente.

    De stijgende lijn in de grafiek hierboven laat dus zien dat banken terughoudend zijn om een renteverplichting met een andere bank of een bedrijf aan te gaan en daar ook meer geld voor vragen. De Bank of England houdt deze grafiek nauwlettend in de gaten en zal indien nodig meer liquiditeit beschikbaar stellen aan banken.

  • Rente Nederlandse staatsobligatie naar dieptepunt

    De rente op Nederlandse staatsobligaties met een looptijd van tien jaar zakte vorige week voor het eerst in de geschiedenis onder de nul procent. Maar hoe hoog was de rente gemiddeld over de afgelopen vijfhonderd jaar? Jim Reid van Deutsche Bank heeft de cijfers en maakte een grafiek van de Nederlandse 10-jaars rente sinds 1517. Over deze periode lag deze gemiddeld tussen de vier en vijf procent, maar waren er ook periodes waarbij meer dan 10% normaal was.

    dutch-negative-yields-cotd

    Nederlandse 10-jaars rente sinds 1517 (Bron: Deutsche Bank, via Business Insider)

    Historisch gemiddelde: 4 tot 5%

    Tussen 1568 tot 1648 was de rente op de staatsschuld van Nederland hoger vanwege de Tachtigjarige Oorlog, wat hoge overheidsuitgaven en meer onzekerheid opleverde. Om de oorlog te kunnen financieren werden de gegoede burgerij en de rijken zelfs verplicht hun geld uit te lenen aan de overheid.

    De tweede periode met een veel hogere vergoeding dan het historische gemiddelde ging gepaard met het loslaten van de koppeling van geld aan goud in 1971. Vanaf dat moment was de discipline weg om de rijksbegroting op orde te houden. Overheden begonnen structureel meer geld uit te geven en in 1980 werd er in Nederland zelfs een staatslening met een rente van 12% op de markt gebracht.

    Sindsdien is de rente alleen maar verder gedaald en is de staatsschuld alsmaar verder opgelopen. De staatsschuld van Nederland bedraagt meer dan €466 miljard en brengt dit jaar een rentelast van €7,6 miljard met zich mee. Om dat bedrag in perspectief te plaatsen, de regering verwacht dit jaar een tekort van €10,6 miljard op de begroting.

    Rente kan niet omhoog

    Stelt u zich eens voor wat er met onze rijksbegroting gebeurt als de rente weer terugkeert naar het historische gemiddelde van vier tot vijf procent. De rentelasten zouden dat in dat geval oplopen tot meer dan €20 miljard per jaar. Dat betekent drastische bezuinigingen op onderwijs, zorg, veiligheid en sociale zekerheid of meer dan een verdubbeling van het begrotingstekort.

    Het is te laat om een verhoging van de rente als oplossing voor te schrijven. Daarvoor zijn de schulden in de hele Westerse wereld vandaag de dag (publiek en privaat) gewoon te hoog geworden. Dus schuiven we de schuldenberg verder voor ons uit en drukken centrale banken de rente richting of zelfs onder nul. Ik weet niet wat u daarvan denkt, maar ik denk dat er geen andere uitweg is dan een grootschalige schuldsanering. En dan heb ik liever goud dan obligaties.

  • “Europese banken hebben €150 miljard nodig”

    De Europese bankensector staat er bijzonder slecht voor en heeft op korte termijn €150 miljard aan nieuw kapitaal nodig, zo waarschuwt David Folkerts-Landau, hoofdeconoom van Deutsche Bank, in Die Welt am Sontag. Met dat bedrag kunnen banken geherkapitaliseerd worden, zodat voorkomen wordt dat verontruste spaarders hun geld bij de bank weghalen. Folkerts-Landau pleit voor een reddingsprogramma vergelijkbaar met het TARP-programma in de Verenigde Staten, waarbij de Amerikaanse overheid een kleine $500 miljard aan slechte leningen van de banken overnam om de zorgen van spaarders en beleggers weg te nemen.

    Bail-in of  bail-out?

    Het grote dilemma waar bankiers en politici mee worstelen is wie de rekening gepresenteerd moet krijgen voor het redden van een bank. De traditionele methode is de bail-out, waarbij de bank door de staat gered worden en de rekening bij de belastingbetaler wordt neergelegd. Dat is de aanpak die tot voor kort zowel in de Verenigde Staten als in Europa gehanteerd werd. Maar de ’template’ van Dijsselbloem bleek de aankondiging te zijn van nieuwe regels, die voorschrijven dat spaarders en obligatiehouders de banken moeten redden: de zogeheten bail-in methode.

    Sinds het begin van dit jaar geldt in heel Europa de bail-in methode als de manier om banken te redden, waardoor vermogende spaarders en obligatiehouders gaan meebetalen aan het redden van hun bank. Deze aanpak werd al eens getest bij de redding van banken op Cyprus en dichter bij huis met de redding van de SNS bank.

    folkerts-landau

    Hoofdeconoom Deutsche Bank: “Europese banken hebben €150 miljard nodig”

    Schadelijk

    De nieuwe bail-in regels verhinderen dat overheden op eigen initiatief banken kunnen redden. Dat zorgt nu al voor spanningen, bijvoorbeeld in Italië. De regering van premier Matteo Renzi wil de banken redden met een kapitaalinjectie van €40 miljard, maar dat reddingsprogramma is in strijd met de bail-in regels. Die schrijven voor dat obligatiehouders en spaarders hun verlies moeten nemen, een boodschap die politiek onverkoopbaar is voor premier Renzi.

    Volgens Folkerts-Landau is de bail-in methode zonder gevaar, want dat zou kunnen betekenen dat spaarders van andere banken en misschien zelfs spaarders in andere landen nerveus worden en hun geld van de bank gaan halen. Als dat gebeurt komen veel meer banken in de problemen en is de schade misschien wel veel groter dan die €150 miljard die nu nodig is om de Europese bankensector te redden, aldus de hoofdeconoom van Deutsche Bank.

    In het gesprek met Die Welt am Sontag zegt hij dat er snel ingegrepen moet worden om te voorkomen dat de situatie oncontroleerbaar wordt. “Europa is ernstig ziek en moet heel snel de bestaande problemen aanpakken, anders zullen er ongelukken gebeuren.”

    Bankaandelen onder druk

    De aandelenkoersen van banken zijn dit jaar hard onderuit gegaan, omdat beleggers zich meer zorgen maken over de winstgevendheid en stabiliteit van de bankensector. Dat zien we nu al terug in Italië, waar banken gemiddeld meer dan 15% aan slechte leningen op de balans hebben staan. Beleggers vrezen dat banken in de toekomst afschrijving op slechte leningen moeten doen, wat een bail-in zou kunnen veroorzaken. Het aandeel Deutsche Bank verloor de afgelopen twaalf maanden 60% van haar waarde, terwijl de Italiaanse banken sinds het begin van dit jaar gemiddeld al meer dan de helft van hun beurswaarde verloren.

    italiaanse-banken
    Aandelen Italiaanse banken gingen eerder dit jaar al hard onderuit (Grafiek via Bloomberg)

  • Alleen bedrijven kopen nog aandelen

    De aandelenkoersen wordt ondersteund door bedrijven die hun eigen aandelen inkopen, dat blijkt althans uit de laatste cijfers van Bank of America Merrill Lynch. De bank maakte een overzicht van alle transacties die haar eigen klanten en kwam tot de conclusie dat Amerikaanse beleggers in de eerste helft van dit jaar in alle sectoren netto aandelen van de hand deden. De enige partijen die nog inkochten waren ETF’s en de bedrijven zelf.

    Volgens de cijfers van Bank of America Merrill Lynch verkochten hedgefondsen in de eerste helft van dit jaar netto $5,8 miljoen aan aandelen, terwijl particuliere beleggers voor $9,5 miljoen en institutionele beleggers voor $22,8 miljoen verkochten. Beleggers lijken ook geen duidelijke voorkeur uit te spreken, want aandelen uit alle sectoren werden verkocht.

    stock-buybacks

    Bedrijven kopen aandelen terug

    Bedrijven kopen aandelen terug

    Door de extreem lage rente is het voor bedrijven veel interessanter geworden om zich te financieren met schulden dan met eigen vermogen. Ze verlagen hun zogeheten ‘cost of capital‘ door geld te lenen tegen nul rente en daarmee aandelen terug te kopen. Door aandelen in te kopen hoeven bedrijven minder dividend uit te keren aan aandeelhouders, waardoor ze meer winst overhouden. Een bijkomend voordeel van het terugkopen van eigen aandelen is dat het de waarde van ieder aandeel opdrijft. Dit verklaart voor een deel de grote koersstijging van aandelen in de afgelopen jaren.

    Lees meer:

  • Het echte probleem is de euro

    Dat de Britten onlangs stemden voor een vertrek uit de Europese Unie – een Brexit – is u onmogelijk ontgaan. Aanvankelijk leidde deze keuze tot paniek op de aandelenmarkten, maar inmiddels zijn de verliezen alweer grotendeels goedgemaakt. Enigszins verrassend vinden we het wel dat het juist de Britten zijn die uit de Europese Unie willen. Vergeleken met de eurozone draait de Britse economie namelijk prima.

    De werkloosheid in het Verenigd Koninkrijk bedraagt 5% en was in jaren niet zo laag. In de eurozone daarentegen is de werkloosheid met ruim 10% meer dan dubbel zo hoog. Om over de werkloosheid in Zuid-Europa nog maar te zwijgen. Voor de eurozone is het niet zozeer de Brexit die het probleem vormt maar juist de euro zelf. Wij achten de kans heel reëel dat de landen in de eurozone daar nog decennialang last van ondervinden.

    De euro als goudstandaard

    Even terug in de tijd… Cruciaal aan het ontsnappen aan de Grote Depressie in de jaren dertig was voor veel landen simpelweg het loslaten van de goudstandaard. De Engelsen deden dat in 1931, de Amerikanen in 1933 en Nederlanders in 1936.

    Door het loslaten van de goudstandaard konden centrale banken eindelijk de benodigde maatregelen nemen om groei en inflatie aan te zwengelen. De positieve effecten van het verruimen van de geldhoeveelheid werden al vlot zichtbaar in oplopende inflatie en aantrekkende economische groei.

    Voor de landen in de eurozone is de euro als het ware te beschouwen als de goudstandaard van deze tijd. Maar anders dan een relatief eenvoudige ontkoppeling van goud is het uittreden uit de eurozone een stuk complexer. Volgens sommigen zou dat voor een uittredend land financiële zelfmoord zijn. Toetreden tot de euro kan wel, uittreden bijna niet.




    Structureel geld overhevelen

    Een andere denkbare oplossing die een antwoord biedt op de nu al tien jaar aanhoudende economische malaise in de eurozone is het vormen van een soort Verenigde Staten van Europa. Cruciaal hierbij is dan dat belastingen voor een groot deel via Brussel lopen zodat geld van Noord-Europa naar Zuid-Europa overgeheveld kan worden. Bovenstaand is te vergelijken met de Duitse eenwording. Als gevolg van communistisch mismanagement was Oost-Duitsland ten tijde van de Duitse eenwording een stuk armer dan West-Duitsland. Gevolg was dat West-Duitsland genoodzaakt werd jaarlijks honderden miljarden marken naar Oost-Duitsland over te hevelen, en dat decennialang. Wat de eurozone betreft lijkt de haalbaarheid van een eenwordingsbeleid zoals toegepast in Duitsland niet bepaald groot. Kiezers in de rijkere eurolanden in het noorden zijn immers maar weinig geneigd om jaar in jaar uit koopkracht in te leveren om dat vervolgens in Zuid-Europa uitgedeeld te zien worden.

    Extreem ruim monetair beleid

    Nog een andere optie, waarbij op een wat meer indirecte wijze welvaart van Noord- naar Zuid-Europa wordt overgeheveld, is denkbaar via de Europese Central Bank (ECB). Deze zou in theorie namelijk best een extreem ruim monetair beleid kunnen voeren - nog veel ruimer dan nu - om de geldhoeveelheid te vergroten en de inflatie te stuwen. Vanuit de eurozone in zijn geheel bezien lijkt bovenstaande zo'n gek idee nog niet. Immers, de inflatie en rente zijn uiterst laag terwijl de werkloosheid juist erg hoog is. Toch lijkt de kans op dit scenario niet groot. Met name Duitsland zou van zo'n beleid via inflatie veel nadeel hebben terwijl het juist de Duitsers zijn die veel invloed hebben bij de ECB, welke in Frankfurt is gevestigd. Het meest waarschijnlijk is misschien nog wel het scenario waarin er eigenlijk niets verandert. Maar dat stemt weinig hoopvol. Voor de eurozone betekent dit dat de economische malaise nog tot in lengte van jaren aanhoudt. De media mogen afgelopen week dan wel uitvoerig hebben stilgestaan bij de nadelen van een Brexit maar het grootste probleem van de eurozone is (en blijft) de euro zelf... Hendrik Oude Nijhuis hendrik-oude-nijhuisOver de auteur: Hendrik Oude Nijhuis is een expert op het gebied van value investing en medeoprichter van Kingfisher Capital, een op value investing principes gebaseerde business model & investment research boutique. Hij heeft uitgebreid onderzoek verricht naar de investeringsstrategieën van value investors als Warren Buffett. Zijn publicaties zijn verschenen in zowel Nederlands- als Engelstalige media, waaronder Het Financieele Dagblad, Z24.nl en Gurufocus.com. Eerder is hij als bestuurslid actief geweest voor onder andere de beleggingsstudieclubs HCC Beleggen en B.S.C. Duitenberg. Hendrik heeft Management, Economics & Law aan de Universiteit Twente gestudeerd en is auteur van de Nederlandstalige bestseller over Warren Buffett: 'Leer beleggen als Warren Buffett - zijn beleggingsstrategie in theorie & praktijk'. Van dit boek is in 2014 een derde druk uitgebracht en is tevens als audioboek beschikbaar. Online hebben al meer dan 100.000 beleggers een exemplaar van ‘Leer beleggen als Warren Buffett’ aangevraagd. Lees meer over value-investing op www.beterinbeleggen.nl.

  • Liquiditeit

    Afgelopen week kwamen verschillende vastgoedfondsen in het Verenigd Koninkrijk in de problemen, omdat veel beleggers op hetzelfde moment hun geld uit deze fondsen probeerden te halen. Analisten waarschuwen dat de prijzen van kantoren in het Verenigd Koninkrijk de komende jaren met wel 20% kunnen dalen door de ‘Brexit’ en dat is voor beleggers reden om de uitgang te zoeken.

    Maar die uitgang blijkt niet zo groot te zijn, want zeven verschillende vastgoedfondsen in het Verenigd Koninkrijk geven op dit moment al geen geld meer terug aan beleggers. Al hun vermogen zit vast in kantoren, winkelpanden en ander vastgoed en er is geen mogelijkheid om die op zeer korte termijn te liquideren. Willen beleggers hun geld terug, dan zullen zij toch een deel van hun totale vastportefeuille van £18 miljard in de verkoop moeten doen.

    Liquiditeit

    De huidige situatie doet denken aan de financiële crisis van 2008, toen beleggers ook massaal hun geld weg probeerden te halen uit vastgoedfondsen. Ook toen kregen beleggers geen toegang tot hun geld, omdat beleggingsfondsen niet genoeg cash konden vrijmaken. Ze werden toen door de omstandigheden gedwongen een deel van hun vastgoedportefeuilles te liquideren tegen veel te lage prijzen. Uiteindelijk zouden de prijzen van het vastgoed met 40% dalen.

    Veel beleggers zijn zich er onvoldoende van bewust dat beleggingsfondsen niet onder alle omstandigheden liquide zijn. In theorie kun je op ieder gewenst moment in of uitstappen, maar als heel veel mensen tegelijk hun geld willen weghalen, dan kan dat een probleem opleveren. Zeker als het vermogen vast zit in een minder liquide belegging als vastgoed. Dat kan een vastgoedfonds niet van de één op de andere dag verkopen…

    Welke lessen kunnen wij hieruit trekken? Ik denk dat het te allen tijde verstandig is om je vermogen goed te spreiden over verschillende soorten beleggingen en dat deze belegging liquide moeten zijn. ‘Cash is king’ is een gezegde dat bij veel beleggers bekend in de oren zal klinken, maar het is een advies dat vaker opgevolgd zou mogen worden. Daar voeg ik graag nog aan toe dat goud in mijn ogen de meest pure vorm van geld is.

    De nooduitgang is in een financiële crisis vaak kleiner dan u denkt en daar kunnen beleggers in de vastgoedfondsen in het Verenigd Koninkrijk over meepraten.

    Sander Noordhof

    gs-logo-breed

    Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen vrijdag in de nieuwsbrief van GoudstandaardGoudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal.

  • UBS voorziet nieuwe bull market in goud

    UBS voorziet nieuwe bull market in goud

    De goudprijs is dit jaar al met 28% gestegen, maar volgens analisten van UBS is dit nog maar het begin van een nieuwe bull market in goud. Op de korte termijn voorzien de analisten van de Zwitserse bank een stijging van de goudprijs tot $1.400 per troy ounce, terwijl de prijs de komende jaren verder zal oplopen naar $1.475 per troy ounce. De goudprijs in dollar is al zes dagen op rij gestegen en bereikte deze week een niveau van $1.370 per troy ounce, het hoogste niveau sinds maart 2014.

    Analist Joni Teves van UBS schrijft in een nieuwsbrief aan klanten dat goud een steeds aantrekkelijker alternatief wordt in een wereld van zeer lage en zelfs negatieve rente. Ook andere banken als ABN Amro en Credit Suisse verhoogden onlangs hun verwachting voor de goudprijs.

    ubs-afbeelding

    UBS verwacht verdere stijging goudprijs

  • Bill Gross: “Staatsobligaties zeer risicovol door lage rente”

    Volgens Bill Gross zijn staatsobligaties met deze historisch lage rente te risicovol geworden, omdat een stijging van de rente dan een veel grotere impact heeft op de waarde van de obligatie. Bill Gross werkte jarenlang voor obligatiebelegger Pimco en kent de obligatiemarkt dus als geen ander. Hij maakt zich al langer zorgen over een bubbel in staatsobligaties, want eerder dit jaar waarschuwde hij nog dat de grote berg aan staatsobligaties met negatieve rente op een dag als een supernova zal ontploffen.

    Volgens Bill Gross zijn staatsobligaties tegen deze extreem lage rente zeer risicovol, omdat hij verwacht dat de inflatie in de toekomst weer zal toenemen.

    “Een Amerikaanse staatsobligatie met inflatiecorrectie en een looptijd van 30 jaar levert vandaag de dag 1,6% op. Ik verwacht dat de inflatie met alle toekomstige verplichtingen als Medicare, Medicaid en andere sociale voorzieningen verder zal oplopen. Dan is een rendement van 1,6% zeer laag.”

    Rente staatsobligaties naar dieptepunt

    De rente op staatsobligaties is door de vlucht naar veilige havens en het stimulerende beleid van centrale banken tot een historisch dieptepunt gedaald. Deze week zakte de gemiddelde rente op de staatsobligaties in het Bank of America’s World Sovereign Bond Index voor het eerst sinds het bestaan van dit beleggingsfonds onder de 1%. Tegelijkertijd bereikte de Amerikaanse 10-jaars rente een historisch dieptepunt van 1,32% en zakte de rente op Duitse en Nederlandse 10-jaars leningen naar nieuwe laagterecords van respectievelijk -0,2% en 0%.

    Wereldwijd hebben beleggers al $12 biljoen aan staatsobligaties in de portefeuille met een negatief rendement. Dat betekent dat de koers van de staatsobligatie hoger is dan de som van het geleende bedrag plus de totale rente over de totale looptijd van de lening. Bij een stijgende rente daalt de waarde van de obligatie, een risico dat veel beleggers volgens Bill Gross onderschatten.

    bond-yield-worldwide

    Rente op index van staatsobligaties voor het eerst onder de 1% (Grafiek via Bloomberg)




    Liquiditeit droogt op

    Bill Gross maakt zich niet alleen zorgen over de extreem lage rente op staatsobligaties, maar ook over het gebrek aan liquiditeit in de markt. Dat licht hij verder toe op het moment dat hij op Bloomberg gevraagd wordt naar de gevolgen van de Brexit.
    "De eerste slachtoffers van de Brexit waren - naast het Britse pond dat meer dan 10% onderuit ging - de vastgoedfondsen in het Verenigd Koninkrijk. Zes daarvan hebben hun deuren al moeten sluiten omdat beleggers hun geld weghalen, dat doet denken aan de subprime fondsen van Bear Stearns voor het Lehman debacle. De Britse vastgoedfondsen beheren £25 miljard en een kwart van deze fondsen is nu al gesloten. Dit is een indicatie dat er weinig liquiditeit in de markt is. Centrale banken proberen de markten gerust te stellen door meer liquiditeit beschikbaar te stellen, maar zo lang die liquiditeit niet door het systeem kan stromen - in dit geval naar de vastgoedfondsen - dan kunnen er nog wel meer omvallen. Dit is iets waar ik me zorgen over maak."
    Bill Gross ziet gelijkenissen tussen de huidige crisis en de val van effectenhandelaar Bear Stearns in het voorjaar van 2008, maar hij verwacht niet dat het nu net zo slecht zal aflopen. Ook waarschuwt hij beleggers voor het gebrek aan liquiditeit in de markt.
    "Ik wil niet de vergelijking maken met de situatie in Lehman Brothers in 2008. De banken zijn nu beter gekapitaliseerd. Beleggers denken dat ze bij dit soort fondsen binnen een dag hun geld kunnen terughalen, maar in dit geval is duidelijk geworden dat het vastgoed niet verkocht kon worden en dat de fondsen niet genoeg liquiditeit hebben. Beleggers beschouwen fondsen ten onrechte als een soort ATM waar ze makkelijk hun geld weer weg kunnen halen. Daar zouden de toezichthouders ook eens goed naar moeten kijken."

    bill-gross-bbg

    Bill Gross vindt staatsobligaties met lage rente te risicovol

    hollandgold-logo

    Deze bijdrage wordt u aangeboden door Hollandgold

  • Goudvoorraad ETF’s naar hoogste niveau in drie jaar

    De totale goudvoorraad van alle goud-ETF’s ter wereld bereikte deze week een niveau van 2.000 ton, het grootste volume in drie jaar tijd. Een bankencrisis in Italië, de verwachting van meer monetaire stimulering door centrale banken en de politieke onzekerheid ten gevolge van de Brexit zorgen voor een vlucht naar veilige havens en een toegenomen belangstelling om goud te kopen.

    Euro_Gold_BarVeel beleggers kiezen voor het gemak van goud-ETF’s, die als aandelen op de beurs verhandeld worden. Is er veel vraag naar deze aandelen; zo kunnen zogeheten ‘bullion banks’ meer goudbaren aanleveren en daar nieuwe aandelen voor uitgeven. Op die manier is de goudvoorraad van ETF’s sinds het begin van dit jaar al met 37% toegenomen, waarvan het grootste gedeelte in de eerste drie maanden van dit jaar. De goudprijs is sinds het begin van dit jaar met 28% gestegen.

    Veel beleggers kiezen voor aandelen in goud-ETF’s, omdat deze in een beleggingsportefeuille geplaatst kunnen worden en eenvoudig via de beurs te verhandelen zijn. Maar het grote nadeel van dit type goudbelegging is dat je eigenlijk geen fysiek goud in handen hebt. Andere nadelen zijn dat er geen sprake is van een 100% dekking en dat de kosten van dit soort beleggingsproducten weinig transparant zijn.

    gold-etf-holdings-2000-tonnes

    Goudvoorraad ETF’s terug op hoogste niveau in drie jaar (Grafiek van Bloomberg)