Tag: amerika

Banencijfer VS: 192.000 nieuwe banen in maart

In maart kwamen er in de VS in totaal 192.000 nieuwe banen bij, zo blijkt uit het laatste rapport van het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics. Het cijfer viel iets lager uit dan de verwachting van analisten, want die rekenden op een groei van 200.000 arbeidsplaatsen. De banengroei is voldoende om te compenseren voor de groeiende populatie, maar niet om de structurele werkloosheid omlaag te krijgen. Het werkloosheidspercentage bleef gelijk op 6,7%, terwijl economen rekenden op een daling naar 6,6%.

De banencijfers van januari en februari werden beide naar boven bijgesteld, waarmee de gemiddelde banengroei per maand over de afgelopen twaalf maanden op 183.000 uitkwam. De participatiegraad steeg ten opzichte van een maand geleden met 0,2 procentpunt naar 63,2%. In historisch perspectief is dat nog steeds een zeer laag niveau. Als gevolg van het banencijfer klom de goudprijs weer boven de $1.300 per troy ounce.

Maandelijkse banengroei VS (Bron: Zero Hedge)

Participatiegraad blijft laag (Bron: St. Louis Fed)

4 april 2014
Twintig bewijzen dat Amerikaanse economie niet hersteld is

De Amerikaanse economie groeit weer. Maar wat groeit er eigenlijk? Juist, het gross domestic product… Door de extreem lage rente wordt er weer meer geld geleend, geld dat in de economie circuleert en een illusie geeft van welvaart. Maar de volgende twintig statistieken die The Economic Collapse Blog verzamelde tonen aan dat het in werkelijkheid helemaal niet zo goed gaat met de Amerikaanse economie…

1. Er staat ongeveer 92,9 miljoen vierkante meter aan winkelruimte leeg in de Verenigde Staten.
2. Elektronicazaak Radio Shack gaat meer dan duizend winkels sluiten.
3. Staples, een winkelketen voor kantoorartikelen, sluit 225 vestigingen.
4. De omzet van de Office Depot winkels (kantoorartikelen) daalt al dertien kwartalen op rij.
5. JC Penney (kledingzaak) draait al enige tijd slecht en zal 33 winkels sluiten.
6. JC Penney verloor alleen in het tweede kwartaal van 2013 al $586 miljoen.
7. Warenhuisketen Sears heeft sinds 2010 ongeveer 300 winkels gesloten en volgens CNN zullen er in de nabije toekomst nog 500 Sears en Kmart winkels sluiten.
8. De omzet van warenhuisketen Sears daalt al 27 kwartalen op rij.
9. Target (speelgoedartikelen) schrapt 475 banen en zal 700 openstaande posities niet meer opvullen.
10. Kledingzaak Aéropostale gaat de komende jaren 175 winkels sluiten.
11. Warenhuisketen Macy’s gaat vijf winkels sluiten en zal 2.500 banen schrappen.
12. The Children’s Place gaat tussen nu en 2016 de 125 minst goed draaiende winkels sluiten.
13. Videotheek Blockbuster heeft al haar winkels gesloten.
14. Volgens de laatste inschatting zal de omzet van supermarkten in de VS dit jaar met 1,7% dalen, terwijl de Amerikaanse populatie groeit.
15. McDonalds zag de omzet in de VS in januari met 3,3% dalen.
16. Elektronicazaak American TV gaat al haar elf winkels sluiten.
17. Wal-Mart heeft een winstwaarschuwing afgegeven. Volgens de CEO van deze winkelketen is de markt slecht en staat de economie in alle gebieden waar Wal-Mart gevestigd is onder druk.
18. In een recent artikel op CNBC wordt gesuggereerd dat Wal-Mart 100 ‘onder de maat presterende’ filialen zou moeten sluiten in de landelijke gebieden.
19. Winkelconsultant Howard Davidowitz verwacht dat de helft van alle winkelketens in de VS binnen vijftien tot twintig jaar zal sluiten.
20. De voorraden in de retail sector groeiden in januari sterker dan verwacht, voornamelijk omdat de verkopen tegenvielen. De winkelverkopen kwamen uit op het laagste niveau in bijna vijf jaar, aldus Reuters.

Amerikaanse economie blijft zwak

De Amerikaanse economie doet het slechter dan sommige cijfers ons doen geloven. De officiële werkloosheid daalt, maar dat komt vooral doordat meer mensen stoppen met zoeken naar werk. Het aantal ontmoedigde werklozen is dit jaar gestegen naar ruim 91 miljoen en de participatiegraad staat op slechts 63%, het laagste niveau in 34 jaar. Er worden weliswaar weer banen gecreëerd, maar het zijn er niet genoeg om de werkloosheid fundamenteel omlaag te brengen. Dat komt omdat de populatie van de VS blijft groeien.

Participatiegraad naar laagste niveau in 34 jaar (Bron: St. Louis Fed)

Een ander signaal dat economisch herstel tegenspreekt is het feit dat steeds meer jongeren met een academische opleiding genoegen moeten nemen met een part-time baan of met werk dat niet aansluit bij hun opleidingsniveau. En dan hebben we het nog niet eens over het grote aantal jongeren dat helemaal geen werk kan vinden.

Ook als je het aan de Amerikanen zelf vraagt krijg je de indruk dat er geen sprake is van economisch herstel. Uit een recent onderzoek van Pew Research blijkt dat steeds minder Amerikanen hun maatschappelijke positie beschouwen als ‘middenklasse’. Was dat in 2008 nog 53% van de ondervraagden, dit jaar was dat nog maar 44%. Het percentage respondenten dat zegt tot de lagere klasse te behoren groeide in dezelfde periode van 25 naar 40 procent. Ook hier zien we dat vooral de jongere generatie pessimistischer is geworden.

Hoe Amerikanen hun sociale positie inschatten (Bron: Pew Research)

Hoe Amerikaanse jongeren hun sociale positie inschatten (Bron: Pew Research)

13 maart 2014
Vermogen Amerikaanse huishoudens naar $80,66 biljoen

Het vermogen van Amerikaanse huishoudens is in het vierde kwartaal van 2013 gestegen naar een nieuw record van $80,66 biljoen. Dat is een toename van 3,8% ten opzichte van het derde kwartaal van 2013 en een toename van 13,8% vergeleken met een jaar eerder. De cijfers zijn afkomstig van een lijvig rapport van de Federal Reserve, dat afgelopen week gepubliceerd werd (PDF). Van de totale vermogensgroei van $9,8 biljoen over heel 2013 komt $5,6 biljoen van gestegen aandelenkoersen en $2,3 biljoen van hogere huizenprijzen.

Niet alleen het vermogen groeide, maar ook de totale schuldpositie van huishoudens, bedrijven en lokale overheden. Aan het einde van 2013 was de totale schuld $42 biljoen, een stijging van 4,3% ten opzichte van een jaar eerder. In 2008 ‘verdampte’ er nog $10 biljoen aan vermogen, maar door het ingrijpen van de Federal Reserve en de Amerikaanse overheid werd er genoeg lucht in de kredietbubbel geblazen om de waarderingen van aandelen en vastgoed omhoog te stuwen.

Wealth effect
Het extreem soepele monetaire beleid van de Federal Reserve ondersteunt de financiële economie. Door de lage rente gaat er meer spaargeld naar de beurs en wordt het aantrekkelijker om een huis te kopen. De stijgende waarde van aandelenportefeuilles en vastgoed maakt het voor huishoudens makkelijker om wat minder te sparen en meer te consumeren. De fictieve rijkdom geeft een gevoel van financiële veiligheid, het 'wealth effect'. Dat is precies wat Bernanke nastreefde toen hij voorzitter was van de Amerikaanse centrale bank. We hebben in 2008 al gezien dat het 'wealth effect' zeer kwetsbaar is. Vermogenstitels kunnen sterk in prijs fluctueren, terwijl de schuld waarmee ze gefinancierd wordt redelijk constant blijft. Het is centrale banken er daarom alles aan gelegen om een deflatie als in 2008 te voorkomen. Zelfs de dreiging van deflatie kan al genoeg reden zijn om een monetair stimuleringsprogramma uit de kast te trekken. Laatst werd tijdens het G-20 topoverleg van ministers van Financiën al gesproken over een nieuw stimuleringsprogramma van omgerekend €1.500 miljard.
Miljonairs
Nog een leuk detail dat we u niet willen onthouden: stel dat een Amerikaans huishouden gemiddeld uit vier personen bestaat, dan zou dat betekenen dat het vermogen van een gemiddeld huishouden ongeveer $1 miljoen is... Zijn die Amerikanen echt zo rijk of is de welvaart extreem ongelijk verdeeld? Of is het gezamenlijk 'vermogen' van $80,66 biljoen een illusie? Wie het weet mag het zeggen...

Vermogen Amerikaanse huishoudens stijgt naar $80,66 biljoen (Bron: Federal Reserve)

11 maart 2014
Rusland bereid zich voor op economische oorlogsvoering

Rusland voelt zich door dreigende economische sancties genoodzaakt preventieve maatregelen te nemen. Volgens Russia Today werkt Rusland aan een nieuw wetsvoorstel dat het mogelijk maakt bezittingen van Europese en Amerikaanse bedrijven op Russisch grondgebied te ‘bevriezen’. Een dergelijke wet zou in werking kunnen treden, indien de Verenigde Staten besluiten economische sancties op te leggen.

Andrey Klishas, voorzitter van de Russische Eerste Kamercommissie voor institutioneel recht, is van mening dat Rusland genoeg middelen in handen moet hebben om met de dreiging van sancties door het buitenland om te kunnen gaan. Een team van advocaten bereidt momenteel een apart wetsvoorstel voor dat de Russische president en de Russische regering in staat stelt buitenlandse eigendommen op Russisch grondgebied te confisqueren. Daaronder zouden ook bezittingen vallen die toebehoren aan buitenlandse private bedrijven in Rusland.

Sancties
Volgens Klishas moeten alle sancties tegen Rusland wederzijds zijn. De wetsvoorstellen die nu op de tekentafel liggen zijn volgens hem in lijn met de Europese standaarden. "We kunnen ons het voorbeeld van Cyprus nog herinneren, waarbij confiscatie van tegoeden in feite één van de voorwaarden was voor steun vanuit de EU". Hij ontkende dat de voorbereiding van anti-maatregelen bijdraagt aan de spanningen tussen Rusland en de Verenigde Staten.
"We willen alleen suggereren dat we - in plaats van elkaar te bedreigen met sancties - samen met onze partners om de tafel gaan zitten, zodat we de Oekraïense grondwet kalm kunnen doornemen en kunnen begrijpen wat er in dit soevereine land gebeurd is. Het belangrijkste wat we willen bereiken is - of onze Europese en Amerikaanse partners dat nou willen of niet - is om te luisteren naar onze argumenten en daar adequaat op te reageren."
Russische beleidsmakers hebben de Amerikaanse dreiging met sancties al veroordeeld als 'eenzijdig' en 'zelfzuchtig'. "Diegene die de situatie interpreteren als een daad van agressie en die dreigen met boycots en sancties zijn dezelfde die consistent alle betrokken deelnemers hebben aangemoedigd de dialoog uit de weg te gaan. Daarmee zijn ze uiteindelijk verantwoordelijk voor de polarisatie van de Oekraïense maatschappij", zo verklaarde de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov afgelopen maandag.
Rusland laakt houding VS
Het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken laakt de houding van de Amerikanen. "Moskou heeft de Amerikanen herhaaldelijk en bewezen uitgelegd dat hun eenzijdige sanctionerende maatregelen niet passen bij de standaarden van beschaving die gelden tussen landen. Als dit niet werkt, dan zullen we terug moeten slaan. En niet noodzakelijkerwijs op dezelfde manier", aldus de woordvoerder van het ministerie Aleksandr Lukashevich.

Russische Federatieraad laat zich niet afschrikken door de Amerikaanse dreiging

5 maart 2014
Steeds meer Amerikanen sparen niet

Uit een nieuw onderzoek dat maandag gepubliceerd werd blijkt dat slecht 68% van de Amerikanen wat geld overhoudt om te sparen. Dat betekent dat ongeveer 1 op de 3 helemaal niet in staat is te sparen. In 2010 wist 73% van de Amerikanen nog geld over te houden aan het einde van de maand. Uit het onderzoek blijkt ook dat slechts 64% van de Amerikaanse huishoudens geld opzij heeft gezet voor noodgevallen, tegenover 71% in 2010. Het onderzoek laat ook zien dat vandaag de dag 76% van de huishoudens schulden afbouwt, een daling ten opzichte van de 79% in 2010.

Van de huishoudens die meer dan $50.000 per jaar verdienen weet 90% de schulden af te bouwen en heeft 80% een reserve voor noodgevallen. Bij de inkomens lager dan $50.000 liggen deze percentages op respectievelijk 78% en 63%. De mediaan van het huishoudinkomen kwam in 2013 uit op $51.017.

25 februari 2014
Discussie over inkomensongelijkheid verscherpt

In Nederland is inkomensongelijkheid in de politiek en daarbuiten nog maar amper een thema. In de Verenigde Staten daarentegen laait het debat hierover feller en feller op. Larry Summers vergeleek de dreigende toekomst van de Amerikaanse economie met de televisieserie Downtown Abbey. In die serie geniet een kleine adellijke elite alle voordelen van economische groei, maar de grote massa moet alle moeite doen overeind te blijven. Vandaag de dag is het in de VS niet veel anders. De beroemde en beruchte one percenters slokken nagenoeg alle opbrengsten van de economische groei op. Daarbij gaat het om gigantische vermogens. Afgelopen jaar steeg het belegd vermogen op de financiële markten met ongeveer $6 biljoen. Het leeuwendeel belandde in de schoot van de one percenters.

Evenals zovele illustere voorgangers als Kennedy, Roosevelt, Truman en (zelfs) Nixon, is de huidige president Barack Obama vast besloten iets te doen aan de ongelijkheid. De ongelijkheid verscheurt de samenleving en legt daarmee een zware hypotheek op de toekomst van het land.
De vraag is wat er precies tegen gedaan kan worden. De vraag stellen is gemakkelijker dan hem beantwoorden. Inkomensdistributie lijkt een logisch antwoord, maar hoeft dat niet te zijn. Inkomens in de financiële wereld zijn in de laatste decennia dramatisch gestegen dankzij een sterke groei van de commissie-inkomsten. Als die inkomsten verlagen, dan profiteren daar eerst en vooral de grote beleggers van. Dat is nu niet direct de doelstelling, want deze groep is al rijk genoeg. Dat hebben we hierboven al vast gesteld.
Aanscherpen belastingstelsel
Voor Summers schuilt de oplossing in het aanscherpen van het Amerikaans belastingsysteem. Het is voor de rijken te gemakkelijk om belastingen te ontduiken. Dat kan op zulk een schaal, dat de Amerikaanse economie er waarschijnlijk onder te lijden heeft. Zo worden in de VS vermogenswinsten niet belast en belasting op onroerend goed is wel heel gemakkelijk te ontduiken. De grote bedrijven genieten nagenoeg dezelfde voordelen als de rijken in de VS. Belastinginkomsten opgebracht door bedrijven zijn volgens Summers naar een historisch dieptepunt gedaald. Verbetering van het belastingsysteem moet volgens Summers inhouden dat belastingvoordelen, waar alleen de rijken van profiteren, geschrapt moeten worden. Dat maakt het mogelijk de armen en de middenklasse belastingvoordelen te verschaffen zonder daarmee een onevenredig beroep op de schatkist te hoeven doen.

Effectieve belasting per inkomensgroep
Een rechtvaardiger en efficiënter belastingsysteem is volgens Summer te verkiezen boven maatregelen die de werking van de markt beknotten. Die hebben vaak onverwachte effecten, die als een boemerang in het gezicht van de bedenker terugkomen. In Nederland zal menigeen hoofdschuddend de Amerikaanse discussie aanhoren en iets mompelen in de trant van ‘Amerikaanse toestanden’, die hier niet mogelijk zijn. Dat is in Nederland vaak de primaire reactie: 'dat kan in dit land niet'. Meestal blijkt dan in tweede instantie, dat ook in Nederland ‘Amerikaanse toestanden’ mogelijk zijn. De korte geschiedenis van de crisis van 2008 leert, dat ook de Nederlandse bestuurlijke, economische en financiële elite zich decennia lang op geoorloofde, maar zeker ook op ongeoorloofde wijze hebben verrijkt. Een tweede punt van kritiek luidt, dat het ‘aanpakken’ van de hardwerkende succesvolle rijke een zaak van afgunst is. Degene die dat van mening is, moet maar eens een boek openslaan over de sociale geschiedenis van Nederland in de 19de en begin 20ste eeuw!
Cor Wijtvliet Bron: Lawrence Summers, America risks becoming a Downtown Abbey Economy. Financial Times, February 17 2014

20 februari 2014
Grafiek: Verborgen werkloosheid

De arbeidsmarkt in de VS herstelt snel, indien we het werkloosheidspercentage mogen geloven. Maar geeft dat percentage wel een goede weerspiegeling van de werkelijkheid? Het is bekend dat werklozen die enige tijd niet meer naar werk zoeken niet meer als werkloos worden aangemerkt. Dit is de groep die gedefinieerd wordt als ‘Not in Labor Force‘ en waar op dit moment bijna 91,5 miljoen Amerikanen onder vallen.

Met de Civilian Employment-Population ratio worden de niet-werkzoekende werklozen wél meegerekend. In onderstaande grafiek weerspiegelt de blauwe lijn deze ratio, terwijl de oranje lijn het officiële werkloosheidspercentage laat zien. De Employment-Population ratio is omgekeerd en over het werkloosheidspercentage gelegd. U ziet dat de twee cijfers vanaf 1994 behoorlijk in de pas lopen, maar dat er omstreeks 2010 wat veranderd is. Sindsdien daalt het werkloosheidspercentage, maar blijft de Civilian Employment-Population ratio een vlakke lijn. Iedere keer als u iets hoort over herstel op de Amerikaanse arbeidsmarkt moet u deze grafiek in het achterhoofd houden. Wij zien pas herstel als de blauwe lijn in onderstaande grafiek omlaag komt. Of als de participatiegraad weer opkrabbelt vanaf het laagste niveau sinds eind jaren zeventig...

Werkloosheidspercentage versus Employment-Population ratio (Bron: Soberlook)

12 februari 2014
Banencijfer VS in één overzicht

Afgelopen vrijdag kwam er een nieuw banencijfer uit de VS. Er werden in de maand januari in totaal 113.000 nieuwe banen gecreëerd, veel minder dan de 185.000 waar analisten op rekenden. De werkloosheid daalde naar 6,6%, omdat er veel nieuwe parttime én fulltime banen gecreëerd werden. Goed nieuws is dat het aantal Amerikanen dat niet meer actief op zoek is naar werk met 518.000 personen daalde, naar ruim 88,8 miljoen. Blijkbaar ziet een aantal ontmoedigde Amerikanen weer kansen op de arbeidsmarkt. De volgende grafiek van Quartz laat zien hoe het werkloosheidscijfer is opgebouwd. De ruimere definitie van de werkloosheid daalde in januari overigens met 0,4% naar 12,7%.

Opbouw Amerikaanse werkloosheid (Bron: Quartz)

Samenstelling banencijfer

In januari verdwenen er banen in alle lagen van de overheid. Op lokaal, federaal en staatsniveau waren er eind januari minder mensen in dienst dan eind december vorig jaar. De meeste banen werden gecreëerd in de bouw, de zakelijke dienstverlening en de recreatieve branche. Ook de industrie, de mijnbouw en de transportsector lieten een kleine plus zien.

Banen per sector (Bron: Quartz)

10 februari 2014
Fata morgana van het Amerikaans herstel

Bij het World Economic Forum in Davos overheerste het voorzichtig optimisme. De Verenigde Staten staan aan de vooravond van een krachtig cyclisch herstel, eindelijk! Maar toch zijn er in dit koor van optimisten dissonanten. Ze zingen een ander lied. Een van die dissidente zangers in Stephen Roach, ooit voorzitter van Morgan Stanley Asia en van oudsher een criticus van het Amerikaanse beleid.

Figuur 1: Dissidente stem in Davos

Minder groei

Volgens hem is het nog veel te vroeg om de vlag uit te hangen. Inderdaad kwam de groei in de tweede helft van 2013 uit op 4%. Op zich is dat vertrouwenwekkend, maar al twee keer eerder in deze recessie kwam de groei één of twee kwartalen boven de 3% en 4% uit. Dat was respectievelijk in 2010 en 2011. Beide keren bleek het vals alarm en verpieterde de groei weer in sneltreinvaart. Waarom zou het dit keer niet weer zo gaan? De huidige groei is vooral gestoeld op de opbouw van voorraden. Als je dat corrigeert dan blijft er een tamelijk armzalige groei over van 1,6%. De voorraadvorming kan echter niet ongelimiteerd doorgaan en zodoende lijkt het voor de hand te liggen dat de groei gaat terugvallen naar dat te lage groeiniveau.

Joe Sixpack doet het rustig aan

Wil de groei wel echt aantrekken, dan zal de Amerikaanse consument toch echt de kar moeten gaan trekken. Joe Sixpack’s consumptie is goed voor 69% van de economie. Maar kan of wil hij dat wel. Gelet op de cijfers gebeurt het in ieder geval nog niet. Sinds de Grote Recessie groeien de consumptieve bestedingen jaarlijks met 2,2%. Voor de crisisjaren lag de groei van de consumptie op 3,6% per jaar. Maar dat gering enthousiasme om te consumeren laat zich goed verklaren. In de boomjaren voor de crisis stak Joe Sixpack zich tot ver over de oren in de schulden. Dat was de enige manier om toch te consumeren, terwijl zijn besteedbaar inkomen geleidelijk daalde. Hij kon lenen, omdat iedereen dacht of deed alsof de huizenprijzen eeuwig zouden stijgen.

Schulden afbouwen
Dat bleek een misvatting van de eerste orde, toen eerst de huizenbubbel en later de kredietbubbel barstte. Sindsdien is Joe Sixpack druk doende om zijn schuldenlast af te bouwen. (waar zien we dat meer?) Voordat dit proces is afgerond, kunnen de bestedingen niet verbeteren en de economie niet opnieuw tot wasdom komen. Het Japanse voorbeeld leert, dat dergelijke pijnlijke aanpassingsprocessen decennia kunnen duren. In de VS duurt dit proces van aanpassing en aflossing vijf jaar en er lijkt nog een lange weg te gaan. De verhouding tussen schuld en inkomen bedraagt nu 109%. Dat is al veel minder dan aan het einde van 2007, toen die verhouding 135% bedroeg. Het is echter nog steeds 35% hoger dan het gemiddelde over de laatste 30 jaar van de 20ste eeuw. Hetzelfde beeld is te zien bij de besparingen. Amerikanen sparen gemiddeld 4,9% van hun inkomen. Dat is fors meer dan de besparing van 2,3% van 2005. Het is echter nog maar de helft van wat de Amerikanen spaarden in het laatste kwart van de vorige eeuw. Welbeschouwd zijn de Amerikanen pas halfweg, willen ze in dezelfde financiële conditie komen als in de goede oude tijd. Voor de optimisten zijn dit inderdaad verhalen uit grootvaders tijd, toen alles toch al beter was. Ze wijzen erop, dat de werkloosheid aan het dalen is en dat de kosten voor het afbetalen van schuld historisch laag zijn. Voilà, als dat geen recept is voor een mooi cyclisch herstel! Maar misschien is Joe Sixpack toch slimmer dan de beleidsmaker in Washington denkt. Hij beseft dondersgoed, dat die hele lage kosten een vorm van subsidie zijn met dank aan de gulheid van de Fed. En hij weet ook heel goed, dat de daling van de werkloosheid vooral een gevolg is van het grootschalig afhaken van werkzoekers. Als daarvoor gecorrigeerd wordt, bedraagt de werkloosheid geen 6,7% maar 11%. Voor Stephen Rag is het klip en klaar. Ja, er zijn stapjes gezet op de weg naar herstel, maar de mooie vergezichten zijn inderdaad niet meer dan een fata morgana.

Het Amerikaanse herstel is een fata morgana
Cor Wijtvliet Bron: Stephen S. Roach, Amerca’s false dawn. Project-Syndicate, January 27, 2014 Vragen en opmerkingen kunt u richten aan [email protected]

30 januari 2014
Grafiek: De tapering is overal

In een recent rapport getiteld “Tapering Everywhere” van Sandler O’Neill kwamen we een interessante grafiek tegen die we u zeker niet willen onthouden. De grafiek laat zien wie het tekort van de Verenigde Staten de afgelopen jaren heeft gefinancierd. We zien een overzicht van september 2004 tot en met september 2013, aangevuld met schattingen voor de komende twee jaar.

Ieder balkje vertegenwoordigt de totale aankopen van staatsobligaties van de Verenigde Staten gedurende een kwartaal, uitgedrukt in miljarden dollars. De donkerblauwe balkjes geven de aankopen weer van binnenlandse beleggers en de lichtblauwe balkjes die van buitenlandse beleggers (met name centrale banken in de rest van de wereld). De oranje balkjes weerspiegelen tenslotte de aankopen van Treasuries door de Federal Reserve.

Niet alleen de Federal Reserve doet aan tapering (Bron: "Tapering Everywhere" van Sandler O'Neill)

Niet alleen de Federal Reserve doet aan tapering...
Als we deze grafiek bestuderen kunnen we er verschillende conclusies uit halen. Als eerste valt ons op hoeveel staatsobligaties Amerikaanse beleggers en het buitenland kochten in de de eerste jaren van de crisis. De aankopen van de Federal Reserve waren op dat moment nog relatief klein, in vergelijking met de totale vraag naar Amerikaans schuldpapier. Tijdens het QE2 programma veranderde de dynamiek. De centrale bank kocht veel meer staatsobligaties op en compenseerde daarmee voor de netto verkopen van Treasuries binnen de VS. Het buitenland bleef de Amerikaanse tekorten financieren, maar verzamelde in 2013 veel minder Treasuries dan in voorgaande jaren. Onder het huidige QE3 programma financiert de Amerikaanse centrale bank een nog groter deel van de tekorten, zoals onderstaande grafiek mooi laat zien. Ondertussen bouwen zowel Amerikaanse beleggers als het buitenland hun aankopen van schuldpapier af. De maker van de grafiek verwacht dat de Federal Reserve spoedig haar QE3 programma zal afwikkelen en dat Amerikaanse beleggers dat verschil goed zullen maken. Maar hoe groot is die kans?

29 januari 2014
Armoede in de Verenigde Staten in kaart gebracht

De volgende kaart van de New York Times laat per regio het percentage huishoudens zien dat onder de armoedegrens leeft. Om u een idee te geven hoe hoog de armoedegrens ligt: In 2012 lag de grens voor een huishouden met twee volwassenen en twee kinderen op $23.283. Voor een alleenstaande onder de 65 jaar lag het minimuminkomen op $11.945 per jaar. U ziet dat er per gebied grote verschillen zijn in het percentage huishoudens dat beneden de armoedegrens leeft. In de meest extreme gevallen leeft de helft of meer beneden de armoedegrens. In de meest welvarende gebieden leeft vijf tot tien procent van de huishoudens onder de armoedegrens.

De grootste concentratie vinden we in steden als Los Angeles, Chicago, New York, Houston en Miami. Klik op onderstaande afbeelding om de interactieve kaart te bekijken op de website van de New York Times.

Armoede in de Verenigde Staten (Bron: NY Times)

21 januari 2014