Marketupdate

Tag: EU

  • IMF stuurt zak geld naar Oekraïne

    Het IMF reikt Oekraïne de helpende hand toe en verstrekt een lening die ergens tussen de $14 en $18 miljard zal liggen, zo schrijft Russia Today. Met deze lening wordt een zogeheten ‘default’ voorkomen en kan een deel van de schade van vier maanden ongeregeldheden worden opgevangen. Nu het IMF een deal gesloten heeft komt ook Europa met geld over de brug. De Europese Commissie stelde een noodpakket van €11 miljard samen voor het noodlijdende Oost-Europese land.

    Hervormen

    Het IMF zegt een leidende rol op zich te nemen in de economische hervorming van Oekraïne, zodat het land in de toekomst in economisch opzicht minder kwetsbaar wordt. "De steun van het IMF in essentieel om aanspraak te kunnen maken op hulp van de EU en de Wereldbank."  Oekraïne moet veel maatregelen nemen om de economie weer op gang te krijgen. Zo eiste het IMF dat er een einde kwam aan de subsidies op gas, waardoor de energierekening voor de bevolking met ingang van 1 mei met 50% zal stijgen. Volgens het IMF hebben energiesubsidies in 2012 ongeveer 7,5% van het Oekraïense bbp af gesnoept.

    Steun

    Ook Japan geeft steun aan Oekraïne. Premier Shinzo Abe zei afgelopen maandag dat het land ongeveer $1,5 miljard beschikbaar stelt in de vorm van leningen en subsidies. Dit geld zal gebruikt worden om gebouwen op te knappen en de gezondheidszorg te verbeteren. Rusland was eind vorig jaar het eerste land dat economische steun gaf aan Oekraïne, door $3 miljard aan staatsobligaties te kopen. In totaal zijn 188 landen lid van het IMF, landen die allemaal een bijdrage leveren aan het noodfonds dat het IMF voor dit soort gevallen kan aanspreken. In 2010 besloot het IMF een hogere bijdrage te vragen, omdat meer en meer landen in de problemen dreigden te komen.

    Schulden

    Oekraïne heeft een staatsschuld van 40,5% van het bbp, relatief weinig in vergelijking met veel Westerse landen. Maar deze zomer moet een grote lening van $6 miljard afgelost worden, wat ongeveer een derde is van de omvang van de economie. In februari maakte de Oekraïense minister van Financiën de berekening dat er de komende twee jaar $35 miljard aan hulp uit het buitenland nodig is. De valuta van het Oost-Europese land heeft dit jaar al bijna 25% van haar waarde verloren tegenover de Amerikaanse dollar.

    Oekraïne krijgt noodhulp van het IMF en de EU

    Oekraïne krijgt noodhulp van het IMF en de EU

     

  • Welke gevolgen hebben verdere economische sancties tegen Rusland?

    Afgelopen maandag stelden wij de vraag of sancties tegen Rusland nut hebben? Tot op heden zijn de ingestelde sancties voornamelijk symbolisch. Een lijst met betrokken Russen en Oekraïners krijgen geen reisvisum meer om de Europese Unie binnen te komen en hun in Europa aanwezige tegoeden worden bevroren. Gisteren vond een EU top plaats met de regeringsleiders van de lidstaten. Deze hebben de Europese Commissie opgeroepen om verdere economische sancties te onderzoeken. Een tweede ronde sancties maakt de kans dat Rusland en de EU in een vicieuze cirkel aan sancties en daarmee handelsoorlog raken echter een stuk groter. De volgende infographic toont de wederzijdse (economische) afhankelijkheid van de EU en Rusland.
    handel-eu-rusland-sancties

    Het is geen geheim dat de Russische exporten voor een groot deel uit fossiele grondstoffen bestaan. Grote hoeveelheden machines en voertuigen bewandelen vanuit de EU de tegengestelde richting. De onderstaande tabel toont de afhankelijkheid van de Russische gastoevoer van Europese landen. De tabel toont dat de meer naar het Oosten gelegen Europese landen en stuk afhankelijker zijn van Russische gas dan de West-Europese landen.

    afhankelijkheid-gas-rusland

    De annexatie van de Krim lijkt deze Oost-Europese landen te hebben wakker geschud. Hun blik lijkt zich nu te richten op NAVO bondgenoten die wel energievoorraden in overvloed hebben. Ambassadeurs van Tsjechië, Hongarije, Slowakije en Polen hebben deze week een brief gestuurd naar de voorzitter van het Amerikaanse huis van afgevaardigden, John Boehner. In deze brief vragen ze de Amerikanen om gasexporten te autoriseren. Momenteel mag gas (en olie) dat binnen de Verenigde Staten wordt gewonnen niet worden geëxporteerd. Dit valt binnen het Amerikaanse beleid om op het energievlak weer zelfvoorzienend te worden. Canada heeft nog niet een vergelijkbaar Europees verzoek ontvangen. Polen is inmiddels ook een dialoog gestart met de EU waarin zij willen zoeken naar de mogelijkheden om hun energie importen te gaan diversifiëren.

    Zoals vaker het geval is lijkt de politieke mening van (economisch) zwaargewicht Duitsland de toon te zetten in het vaststellen van de sancties. Duitsland is in vergelijking tot bijvoorbeeld Frankrijk en Verenigd Koninkrijk nauw verbonden met de Russische energiesector. Economische sancties zou dan ook het Duitse bedrijfsleven hard kunnen raken. Het kan ook zijn dat de transportkosten om energie vanuit Noord-Amerika naar Europa te krijgen niet afwegen ten opzichte van het Russische gas. Ondanks de snel dalende energieprijzen in de VS. Het is daarom ook niet ondenkbaar dat een deel van de Europese politieke beleidsbepalers hoopt dat de Oekraïense crisis geen vervolg krijgt en rustig overwaait.

    6a00d8341d417153ef01a5117ab147970c-800wi

  • Hebben sancties tegen Rusland nut?

    Na het referendum op de Krim van afgelopen zondag lijkt het Oekraïense gebied zich te gaan aansluiten bij Rusland. Volgens de exitpolls heeft 96,6% van de bevolking op de Krim gestemd voor aansluiting bij Rusland. Door de bijna Noord-Koreaanse uitslag van het referendum hebben veel mensen twijfels bij de omstandigheden waarin het referendum werd gehouden en of de kiezers wel konden stemmen.  Zowel de Europese Unie (EU) als de Verenigde Staten (VS) verwierpen de uitkomst van het referendum direct. De VS en de EU hadden van te voren het referendum al als illegitiem verklaard. Beide partijen hameren op een schending van de Oekraïense grondwet en het internationale recht.
    Rusland is overtuigd van de rechtmatigheid van het referendum en Poetin liet dit in een telefoongesprek aan Obama weten. Ondanks de grote meningsverschillen is er wel dialoog tussen beide grootmachten. Als reactie op de Russische acties bereiden zowel de VS als de EU een reeks aan sancties tegen de Russen voor. Reisvisums zullen worden beperkt en er komt een zwarte lijst van Russen van wie de tegoeden zullen worden bevroren. Rusland is echter een groot land met veel grondstoffen. Met andere woorden zullen de sancties nut hebben? Tot op heden waren economische sancties altijd gericht op kleinere landen zoals Iran, Irak, Libië en Noord-Korea. Deze landen werden destijds hard geraakt door de sancties van de (westerse) gemeenschap. De Russen exporteren naar een grote diversiteit aan landen en zijn daarmee niet afhankelijk van een specifiek (groot) land. De Russische economie is daarnaast voornamelijk gericht op de energiesector. Bijna 66% van de totale export zijn energie exporten. Het is relatief makkelijk om hier alternatieve handelspartners voor te vinden. Een groot deel van de buitenlandse investeringen in Rusland en Russische investeringen in het buitenland zijn gestructureerd door offshore financiële centra waardoor het moeilijk is om deze met sancties aan banden te leggen. Het grootste deel van deze kapitaal in- en uitstroom vindt wel plaats in de OECD landen. Rusland-sancties-exports Desalniettemin kunnen sancties effectief blijken. De Russische economie is de afgelopen jaren verre van robuust gebleken. De ontwikkelingen van afgelopen weken hebben de Russische aandelenbeurs ook hard geraakt. Sinds het begin van het jaar daalde de beurs al met meer dan 20%. Ook de roebel staat onder grote druk. De Russische economische activiteit zou dan ook wel eens hard kunnen worden geraakt door de oplopende spanningen tussen Oost en West. Het is ook aannemelijk dat het bevriezen van Russische tegoeden in het Westen invloedrijke Russen zal raken. Dit kan een ontwrichtend effect hebben in de oligarchische bestuursstructuur van de Russische overheid. De vraag is of Poetin deze binnenlandse druk op eenzelfde wijze kan trotseren als hij momenteel de Westerse druk trotseert.

  • Bereid u voor op de preventieve ‘bail-in’

    Vorige week bereikte het Europees Parlement een akkoord over de introductie van de bail-in, waardoor de belastingbetaler niet langer voor in de rij staat om de verliezen van een falende bank te verteren. De Europese Bankenautoriteit gaat zelfs voorwaarden opstellen waaronder een preventieve bail-in mogelijk is.

    De bail-out was in het begin van de crisis de weg met de minste weerstand, omdat de verliezen in dat systeem gesocialiseerd werden en iedereen (indirect) een gelijke bijdrage moest leveren. Maar naarmate de crisis vorderde kwamen overheden erachter dat de bail-out wel heel erg kostbaar zou worden, mocht de situatie echt uit de hand lopen. Een paar miljard is nog wel op te hoesten, maar wat als een bank met een balanstotaal van honderden miljarden euro’s in de problemen komt?

    Bail-in

    Om te voorkomen dat dat risico zich zou vertalen in een stijgende rente op staatsobligaties werd besloten om over te gaan op de bail-in. Niet langer zouden spaarders en achtergestelde obligatiehouders beschermd worden als een bank omvalt. Integendeel, iedereen met achtergestelde obligaties en alle spaarders met meer dan €100.000 op de bankrekening nemen voortaan ook grote verliezen. Dat hebben we in Cyprus en bij de nationalisatie van de SNS Bank in Nederland al gezien.

    Jeroen Dijsselbloem, voorzitter van de Eurogroep, liet tijdens de bankencrisis van Cyprus het woord ’template’ (blauwdruk) vallen. Dit is de bevestiging daarvan, want met ingang van 2016 is het bail-in systeem ook op Europees niveau van kracht. In dit systeem vangen aandeelhouders én obligatiehouders de eerste klappen op als een bank omvalt, gevolg door de spaarders met meer dan €100.000 op de bankrekening.

    Landelijke noodfonds

    Onder de nieuwe bail-in regels krijgt een bank maximaal 8% van haar balanstotaal terug door verplichtingen aan vermogende spaarders en obligatiehouders kwijt te schelden. Is er meer geld nodig, dan kan de bank uit een ander noodfonds tappen. Ieder lid van de EU moet een noodfonds hebben waar men uit kan putten om een bank ontbonden of overeind gehouden kan worden. De banken in de EU moeten deze fondsen vullen, zodat deze in 2025 een omvang hebben van tenminste 1% van alle gedekte spaartegoeden bij de banken. Met de nieuwe bail-in regels bouwen overheden een extra buffer in om de belastingbetaler (of de staatsschuld) te ontzien, maar iedereen is zich ervan bewust dat de bail-in in een extreem scenario toch niet genoeg is om een bank van de ondergang te redden. Als al het andere niet genoeg is moet de overheid alsnog bijspringen, zo blijkt uit de verklaring van het Europees Parlement.

    Preventieve bail-in

    Halverwege 2015 zal de Europese Bankenautoriteit (EBA) de richtlijnen bekendmaken voor de omstandigheden waarbij een bank uit voorzorg geherkapitaliseerd kan worden. Met deze richtlijnen kan de bail-in eerder in werking worden gesteld, in de hoop dat de schade daardoor beperkt zal worden. In 2018 zal de Europese Commissie bepalen of het tegen die tijd nog nodig is om de deur open te houden voor een dergelijke preventieve bail-in.

    De bail-in is de nieuwe bail-out

    De bail-in wordt vanaf 2016 in heel Europa toegepast

  • Deflatie bedreigt de toekomst van de eurozone

    Vrijdag 1 november jl. bleek uit cijfers van Eurostat, dat de kerninflatie in de eurozone nog slechts 0,7% bedraagt. Dat is ver onder het door de ECB gewenste niveau van 2%. Daarmee is het gevaar van deflatie in de eurozone een stuk reëler geworden, dan een gevaarlijke stijging van de inflatie.

    Uiteenvallen van de EU
    De oorzaak van de nieuwe dreiging ligt in de manier waarop de schuldencrisis tot nu toe is aangepakt. De remedie luidde verregaande bezuinigingen in de periferie in combinatie met dalende lonen. Tegelijkertijd vonden er in het noorden geen aanpassingen aan, zoals het opvoeren van de bestedingen om zo de export vanuit het zuiden meer kans te geven.

    Dat het gevaar van deflatie beslist niet meer denkbeeldig is, blijkt uit de woorden van een bestuurslid van de ECB, Benoît Coeuré. Hij waarschuwde onlangs voor Japanse toestanden in Europa. Dat betekent, niet meer en niet minder, dat we hier serieus rekening moeten houden met een verloren decennium in combinatie met een complete verloren generatie. De crisis zou zodoende zo diep kunnen gaan ingrijpen, dat het uiteindelijk tot een uiteenvallen van de eurozone kan leiden en misschien zelfs van de Europese Unie. Daardoor zou Europa ver terug de geschiedenis in geslingerd worden en zou zijn rol op het wereldtoneel volledig uitgespeeld zijn.

    Redenering
    De enige manier om dit horrorscenario te voorkomen is volgens sommige analisten de afschaffing van de euro. Dat zou weliswaar ook het einde van de eurozone betekenen, maar het zou de EU redden. Op deze redenering is echter nogal wat op aan te merken. De manier waarop de eurozone tot nu toe de crisis heeft gepoogd op te lossen, dreigt nu te ontaarden in een deflatoire Europese omgeving. Om die het hoofd te bieden, is juist een sterk politieke unie nodig met grote beslissingsbevoegdheden. De instituties binnen de Europese Unie zijn hier ten ene malen niet voor opgericht. De EU kan dus nooit een ingewikkelde macro-economische situatie oplossen.

    Integratie
    Het zou daarmee maar beter zijn de eurozone als het hart van de Europese integratie te beschouwen. Vanuit dit standpunt geredeneerd, is het gemakkelijker om verdragen en instituties aan te pakken, die een sta-in-de-weg zijn om de (huidige)complexe monetaire situatie naar behoren te managen. Uiteindelijk lijkt alleen nog een sterke politieke unie kansrijk om de huidige schuldproblematiek het hoofd te bieden. Tegelijkertijd kunnen er dan instrumenten komen om (toekomstige) schulden gemeenschappelijk te verklaren. Een politieke unie maakt ook een sterke bankenunie waarschijnlijker. Een politieke unie tenslotte kan de broodnodige transfer van middelen van noord naar zuid regelen.

    Electoraat
    Problematisch voor deze houding is de opstelling van een groeiend deel van het electoraat van de lidstaten van de eurozone. Die houden in steeds grotere getalen Europa verantwoordelijk voor de huidige crisis. Dit electoraat zal er daarom weinig voor voelen macht vanuit het eigen land over te dragen aan Brussel. Het is derhalve de dure taak van Brussel om de ontevreden bevolking van de lidstaten te overtuigen van het fatale alternatief: een Europa gedompeld in deflatie en geteisterd door aanhoudend lage groei. Als dat niet lukt, dan zijn euro en EU verloren.

    Dat moet bijna wel gebeuren! Kijk maar naar de manier waarop Brussel nu het electoraat probeert te paaien: management by communication. Beleidsmakers worden niet moe ons te vertellen, dat de crisis voorbij is. Er zullen slechts weinigen echt geloof hechten aan deze uitspraken. Misschien beginnen de beleidsmakers zelf wel terug te verlangen naar de jaren van voor de euro en de eurozone. Toen was het leven nog heel gewoon!
    Cor Wijtvliet

    Bron:
    Wolfgang Münchau, Worry about the euro, niet the European Union. Financial Times, November 3, 2013

  • Europa stopt uitwisseling SWIFT bankgegevens met de VS

    Het Europees Parlement heeft besloten om het SWIFT-akkoord op te schorten. Dat betekent dat financiële informatie van alle burgers in Europa niet meer gedeeld zal worden met de Verenigde Staten. Een kleine meerderheid van 280 tegen 254 stemde in met het voorstel van Sophie in ’t Veld (D66) om financiële gegevens voortaan niet meer door te sturen naar de VS. In het SWIFT-akkoord is opgenomen dat bepaalde financiële gegevens van Europese burgers doorgestuurd worden aan de VS. Het gaat dan om internationale betalingen die via het SWIFT betalingssysteem verwerkt worden.

    In september werd bekend dat de Amerikaanse inlichtingendienst NSA inzage heeft in het internationale betalingsverkeer dat via SWIFT verloopt. Klokkenluider Edward Snowden onthulde dat de NSA toegang heeft tot veel meer data dan in het SWIFT-verdrag is afgesproken. Het verdrag zou grenzen stellen aan de gegevens die de Amerikaanse inlichtingendienst kan opvragen bij SWIFT, maar de VS heeft die grenzen overtreden door in het geheim gegevens af te tappen.

    “Het doel van het SWIFT akkoord is gegevensoverdracht aan regels te binden, maar via de achterdeur worden alsnog alle gegevens afgetapt door de Amerikanen en gebruikt voor allerlei zaken anders dan terreurbestrijding”, zo beklaagt in ’t Veld zich. “Het akkoord is zo een wassen neus geworden, en dus feitelijk vervallen”. Ook Europarlementariër Judith Sargentini (GroenLinks) is niet te spreken over de situatie: “De garanties die de Amerikaanse regering gaf in het SWIFT-verdrag waren al boterzacht. Daarom hebben de Europese Groenen in 2010 tegen dit verdrag gestemd. Inmiddels is het gammele verdrag helemaal een dode letter geworden”.

    Sophie in ’t Veld vindt de houding van zowel Europa als Nederland onbegrijpelijk. Ze laakt het afwachtende optreden van zowel de lidstaten als de Commissie. In Nederland weigeren Opstelten en Plasterk zelfs een technisch onderzoek in te stellen. “Dit is te bizar voor woorden, waarom willen ze niet weten wat er is gebeurd en welke gegevens er zijn afgetapt?”.

    SWIFT

    SWIFT is een Belgisch bedrijf dat een belangrijk gedeelte van het internationale betalingsverkeer regelt. Het bedrijf heeft servers in Nederland en België, zo schrijft Webwereld. Wereldwijd zijn er meer dan 10.000 financiële instellingen in 212 verschillende landen die het SWIFT-betalingssysteem gebruiken. De laatste cijfers van augustus laten zien dat tweederde van alle transacties van het SWIFT betalingssysteem plaatsvinden binnen Europa, het Midden-Oosten en Afrika. Ongeveer 20% vindt plaats in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika en slechts 12,5% in Zuidoost-Azië. De voornaamste financiële transacties zijn betalingen (49,6%) en de handel in aandelen (43,%) en staatsobligaties (5,6%).

    Europa stopt met het doorgeven van bankgegevens aan de VS

    Europa stopt met het doorgeven van bankgegevens aan de VS

  • China en EU zetten handtekening onder miljoenendeals

    China en de Europese Unie hebben overeenstemming bereikt over verschillende investeringen met een totale omvang van $270 miljoen, zo schrijft de Brics Post. De miljoenendeals werden gesloten in de stad Chengdu in het zuidwesten van China, waar een speciale markt was geopend voor investeerders.

    De drie grootste projecten hebben een totale waarde van $190 miljoen en hebben betrekking op de financiering van een rioolwaterzuiveringsinstallatie, de bouw van een Chinese fabriek waar men motoren voor BMW’s gaat bouwen en investeringen in tankstations van Shell. Daarnaast werden er nog drie grote projecten ondertekend met een totale waarde van $80 miljoen.

    Investeringen tussen China en de EU

    De toename van de investeringen tussen China en de EU zijn het logische gevolg van een nauwere samenwerking tussen beide handelsblokken. De handel tussen China en de EU is sinds 2003 verdubbeld naar een totale omvang van omgerekend meer dan $1,3 miljard per dag. Om de handel verder te stimuleren hebben de Chinese centrale bank en de ECB onlangs nog een valutaswap ondertekend, waardoor bedrijven uit beide handelsblokken makkelijker kunnen handelen met Chinese yuan en euro’s.

    De Brics Post schrijft dat de Europese Commissie later deze maand in Luxemburg nog zal onderhandelen over een ‘investeringsovereenkomst’ met China. Die overeenkomst zou de weg vrij maken voor een vrijhandelsovereenkomst tussen China en de Europese Unie, de twee grootste handelsblokken in de wereld.

    China en de EU ondertekenen $270 miljoen aan investeringen

    China en de EU ondertekenen $270 miljoen aan investeringen

  • EU: Maximaal €100 tot €200 pinnen bij bankencrisis

    Als het aan Europa ligt kunnen spaarders voortaan nog maar €100 tot €200 per dag opnemen als de bank waar ze hun spaargeld hebben staan in de problemen komt. Tijdens de reddingsoperatie zullen spaarders vier weken lang niet over al hun spaargeld kunnen beschikken. Weliswaar is een bedrag van maximaal €100.000 gegarandeerd door het Europese deposito garantiestelsel (DGS), maar spaarders kunnen dankzij dit besluit van de EU vier weken niet over het volledige bedrag beschikken.


    Financiële repressie

    De maatregel is door Litouwen bedacht om het eigen vermogen te beschermen van de banken die gered moeten worden. Door een opnamelimiet van €100 tot €200 per dag in te stellen voorkomen de Europese beleidsmakers een exodus van spaargeld die in de paniek van een bankencrisis kan ontstaan. Aanvankelijk werd voorgesteld om de spaartegoeden in crisistijd voor een periode van één week te blokkeren, maar dat is blijkbaar niet haalbaar. Een periode van vier weken geeft banken meer tijd om een ‘doorstart’ te maken en het vertrouwen van spaarders terug te winnen.

    Garanties

    Angela Merkel en Wolfgang Schäuble hebben toegezegd dat spaarders niet hoeven te bedelen om de compensatie van maximaal €100.000 spaargeld per bank. Nu blijkt dat toch wat genuanceerder te liggen. Het spaargeld wordt onder het depositogarantiestelsel beschermd bij het omvallen van een bank, maar daarmee is dus niet gezegd dat jet spaargeld ook meteen opneembaar is. Deutsche Wirtschafts Nachrichten schrijft dat spaarders er verstandig aan doen om nu al te anticiperen op deze nieuwe maatregel, door alvast een gedeelte van het spaargeld van de bank te halen. Zeker als men geld nodig heeft voor grote aankopen of voor de bedrijfsvoering is het verstandig om een gedeelte van het spaargeld binnen handbereik te hebben.


    Omdat banken moeten opdraaien voor de uitkering van spaargeld onder het Europese DGS zullen banken elkaar meer in de gaten moeten houden. Deutsche Wirtschafts Nachrichten schrijft dat de European Banking Authority (EBA) de risico’s van banken in kaart kan brengen. De bedoeling is dat overheden worden ontzien als een bank in de problemen komt. Dat is de beruchte ’template’ waar de inwoners van Cyprus over mee kunnen praten.

    Ook kleine spaarder moet opletten

    Uit deze ontwikkelingen kunnen we afleiden dat ook de kleine spaarder moet opletten. Hoewel spaargeld gegarandeerd wordt tot €100.000 is het in een noodsituatie onmogelijk om het geld in één keer op te nemen. Ook voor kleine spaarders kan het lonen om wat spreiding toe te passen in hun spaarvermogen, zodat het tenminste gedeeltelijk binnen handbereik ligt in een noodsituatie.

    Herman van Rompuy, Dalia Grybauskaite en José Manuel Barroso
    Herman van Rompuy, Dalia Grybauskaite en José Manuel Barroso willen spaargeld vier weken blokkeren als bank omvalt

  • Europese schulden blijven stijgen

    De schulden van Europese overheden stijgen hard. De gepubliceerde schuldcijfers van het eerste kwartaal van 2013 laten zien dat de gemiddelde schuld voor de eurozone als percentage van het BBP is gestegen naar een nieuw record.

    De aanhoudende stijging van de Europese overheidsschulden is niet onverwacht. Desalniettemin is het opvallend aangezien afgelopen week de G20, waar de Europese Unie als geheel deel van uitmaakt, uitspraken deed over toekomstige schuldratios. De belangrijkste economieën ter wereld zijn bereid specifieke (lagere) schuldratios na te streven. Na de vergadering van de G20 maakte officials bekend dat de grootste economieën ter wereld na 2016 deze verplichting zullen aangaan. Ook maakten individuele landen concrete doelen bekend.

    De gemiddelde schuld van de Europese Unie (EU) steeg na het eerste kwartaal naar 85,9%. Een jaar eerder was de gemiddelde schuld nog 83,3%. Na de G20 top van afgelopen week maakte de EU bekend voor 2016 en 2017 respectievelijk een schuldpercentage van 85% en 82,7% van het BBP na te streven.  Onder de koplopers binnen de eurozone vallen Griekenland (+24,1%), Italië (+6,6%) , Portugal (+14,9%), Ierland (+18,3%) en Spanje (+15,2%). Overigens steeg ook de schuld van Nederland aanzienlijk met 5,3%.

    Niet alle Europese overheden zagen hun schuld toenemen. Denemarken, Letland  en Litouwen zagen hun schuldratios over een jaar tijd met respectievelijk 0,2%, 5,1% en 1,9% afnemen. Daarnaast hebben drie landen een schuldratio waar andere Europese landen alleen van kunnen dromen. Luxemburg heeft een schuldratio van 22,4%, Bulgarije een ratio van 18% en Estland heeft 10% schuld ten opzichte van haar BBP.

    Schulden van de Europese Unie

    % Schuld van BBP

    Verandering van schulden EU

    Verandering schuld ten opzichte van een jaar eerder in %

    Bron: Eurostat