Marketupdate

Tag: olie

  • Rusland en China sluiten nieuwe deal voor olie

    Het Chinese National Petroleum Corporation (CNPC) heeft een overeenkomst gesloten met het Russische staatsbedrijf Rosneft voor de winning van olie in het oosten van Siberië, zo schrijft de Brics Post. De twee bedrijven gaan nieuwe installaties bouwen, zodat ze de omvangrijke olie- en gasreserves in de bodem van Siberië kunnen aanboren. Dat schrijft CNPC in een verklaring op haar website.

    Joint-venture

    CNPC en Rosneft richten een nieuwe joint-venture op, waar de Russische oliegigant Rosneft voor 51% eigenaar van zal zijn. De resterende 49% van de joint-venture komt in handen van het Chinese bedrijf. Afgelopen vrijdag tekenden de twee bedrijven een samenwerkingsovereenkomst, waarin de intenties van deze samenwerking zijn vastgelegd.

    In de overeenkomst is vastgelegd dat de olieproductie in eerste instantie ten goede moet komen aan de Russische vraag in de regio. Alle extra productie zal volgens de overeenkomst geëxporteerd worden naar China en andere Zuidoost-Aziatische landen.

    Volgens Chinese National Petroleum Corporation is het tekenen van deze intentieverklaring met Rosneft een nieuwe doorbraak in de samenwerking tussen Rusland en China. Een doorbraak die toekomstige samenwerking op andere gebieden zal aanmoedigen.

    Olie en gas

    Deze deal komt een paar dagen voor een belangrijk staatsbezoek van Medvedev in Beijing. Tijdens deze bijeenkomst, die op 22 oktober begint en die drie dagen zal duren, zal gesproken worden over het intensiveren van de samenwerking tussen de twee grootmachten op het vlak van grensoverschrijdende investeringen, grootschalige energieprojecten en industriële productie. Eerder dit jaar werden al dertig overeenkomsten gesloten tussen de twee landen, toen Xi Jinping een bezoek bracht aan de Russische president Poetin.

    In juni sloten Rusland en China nog een deal van $270 miljard voor de aanvoer van olie en begin september werd een miljardendeal gesloten voor de levering van aardgas. Met deze overeenkomsten maakt China zich steeds minder afhankelijk van energiebronnen uit het Midden-Oosten. Rusland is inmiddels de grootste olieproducent ter wereld. Het is dan ook niet vreemd dat China nu al afspraken maakt met haar buurland om de toekomstige aanvoer van olie veilig te stellen.

    Siberië rijk aan olie- en gasvoorraden

    Siberië is rijk aan olie- en gasvoorraden 

  • Zetten Rusland en China de dollar op een zijspoor?

    Er zijn steeds meer aanwijzingen dat China een einde wil maken aan het privilege dat Amerika heeft met de dollar. China is namelijk al druk bezig met het veiligstellen van alternatieve bronnen voor olie en gas, zodat het land minder kwetsbaar is voor onderbrekingen in de aanvoer van olie en gas uit het Midden-Oosten en voor schokken in de olieprijs. In haar zoektocht naar olie en gas zoeken de Chinezen steeds meer toenadering tot Rusland en Iran.


    Pijpleidingen

    Eerder deze maand sloot China een belangrijke overeenkomst met Rusland voor de levering van aanzienlijke hoeveelheden gas. Een onderdeel van deze overeenkomst is de bouw van een nieuwe gasleiding, die aardgas uit Russische gasvelden naar China kan brengen. Tegelijkertijd bouwt Rusland aan een nieuwe oliepijpleiding richting de Zuid-Oost Aziatische regio, waarmee de transportcapaciteit uitgebreid kan worden naar 80 miljoen ton per jaar. Zodra deze pijpleiding gereed is kan Rusland een derde wereldmarktprijs voor olie introduceren naast de bestaande WTI en Brent olieprijzen.

    Ondertussen bespreken Chinese en Pakistaanse beleidsmakers de mogelijkheid om een gasleiding aan te leggen door Pakistan, zodat gas over land getransporteerd kan worden van Iran naar China. Ook Iran zou belang hebben bij de constructie van een dergelijke gasleiding. Ook onderzoeken China en Pakistan de mogelijkheden om een oliepijpleiding aan te leggen van de Iraanse naar de Chinese grens. Gwadar, de Pakistaanse havenstad die dicht tegen de Iraanse grens aan ligt, zou sterk kunnen profiteren van de bouw van nieuwe pijpleidingen voor olie en gas.

    Investeringen

    Naar verwachting wordt China in 2017 de grootste importeur van olie, een positie die nu nog ingenomen wordt door de Amerikanen. Met dat vooruitzicht investeert China ook steeds meer geld in de exploratie van olie- en gasvelden. Begin deze week werd bekend dat China dit jaar 80 miljard yuan (ruim $13 miljard) zal investeren in de zoektocht naar binnenlandse energievoorraden. In 2012 was China nog voor 58% afhankelijk van import van olie en voor 30% van de import van aardgas. China is van plan om tussen nu en 2020 een bedrag van $500 miljard te investeren in de binnenlandse productie van olie en gas.

    Onafhankelijk

    Met de bouw van deze nieuwe pijpleidingen maakt China zich niet alleen minder afhankelijk van het Midden-Oosten, maar ook van de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt. Handelspartners als Rusland en Iran zullen er waarschijnlijk geen moeite mee hebben om olie en gas af te rekenen in een andere valuta dan Amerikaanse dollars. Eventueel kan China ook olie en gas afrekenen in goud, waardoor andere olieproducerende landen in de verleiding gebracht kunnen worden om ook af te stappen van de ‘petrodollar’.

    china-oil-suppliers

    Leveranciers van olie voor de Chinese markt

  • Amerikaanse dollar verliest status wereldreservemunt

    Volgende de Canadese miljardair Ned Goodman verliest de Amerikaanse dollar haar status als wereldreservemunt. “Ten tijde van de goudstandaard was de Amerikaanse dollar zeer gewild, maar nu wil iedereen er weer vanaf. De wereld besloot om olie in dollars af te rekenen, waardoor er altijd vraag was naar deze munt. Tijden veranderen, want vandaag de dag zoeken landen als China en Rusland alternatieven voor de Amerikaanse valuta. Goodman verwijst naar een belangrijke deal die Rusland en China onlangs hebben gesloten op de G20 bijeenkomst in Sint Petersburg. Dit nieuws werd ondergesneeuwd door de ontwikkelingen in Syrië, maar is daardoor niet minder belangrijk.

    Als meer landen net als China olie en gas gaan afrekenen in andere valuta dan dollars zal de status van de dollar als wereldreservemunt verder onder druk komen te staan. Het is de relatie tussen olie en de dollar die de Amerikaanse munt veel waarde geeft. Komt die relatie in gevaar, dan komt ook het privilege van de VS onder druk te staan.

    Ned Goodman over het einde van de dollar als wereldreservemunt

  • Jim Rickards: “De dollar zal vervangen worden door SDR’s of goud”

    Jim Rickards, auteur van het boek Currency Wars, was onlangs te gast bij Max Keiser om te praten over het beleid van de Amerikaanse centrale bank en de dreigende dollarcrisis. Volgens Rickards staat ons een nog grotere crisis te wachten dan die van 2008, omdat de fundamentele zwakheden bij banken niet zijn verholpen en omdat de leverage door de beschikbaarheid van zeer goedkope kredieten (studentenleningen, hypotheken, autoleningen) alleen maar is toegenomen. De grootste banken in de VS zijn nu nog groter dan ze waren voor de crisis, aldus Rickards. In 2008 werd al duidelijk dat de financiële sector in de VS eigenlijk ’too big to fail‘ is.

    Nog grotere crisis komt eraan

    De crisis van 2008 was nog te behappen voor centrale banken, maar Rickards denkt dat centrale banken niet in staat zullen zijn om de grote klap die nog komen gaat op te vangen. Daarvoor is het balanstotaal al te ver opgerekt. Om een nieuwe liquiditeitscrisis af te wentelen moet het IMF ingrijpen door SDR’s bij te drukken, aldus Rickards. Maar of dat soelaas zal bieden is nog maar zeer de vraag, want ook SDR’s hebben geen intrinsieke waarde. De auteur van het boek Currency Wars, die overigens alweer werkt aan een nieuw boek, is er zeker van dat SDR’s of goud de rol van de dollar als waardereserve zal vervangen. Daarmee zal Amerika ook een groot privilege verliezen, omdat olie nu nog in goedkope dollars afgerekend kan worden.

    Tapering?

    Volgens Jim Rickards heeft de Federal Reserve zich in de problemen gewerkt met quantitative easing. Nu landen als China en Japan minder Amerikaanse staatsobligaties kopen moet de Amerikaanse centrale bank zich schikken in haar rol als lender of last resort. Tapering is daardoor bijna niet meer voor te stellen, zeker niet nu de rente op Amerikaanse staatsobligaties richting de 3% loopt…

    Jim Rickards en Max Keiser over de dollarcrisis en de terugkeer naar SDR’s of  goud

  • Syrië jaagt olieprijs steeds verder omhoog

    Het werd er niet vriendelijker op afgelopen weekeinde in Sint Petersburg in Rusland. President Poetin, gastheer voor de bijeenkomst van de G20, en president Obama van de VS stonden lijnrecht tegenover elkaar inzake Syrië. Obama verklaarde, dat hij steun wilde mobiliseren in binnen- en buitenland voor een strafexpeditie tegen president Assad. Poetin op zijn beurt herhaalde zijn steun voor zijn oude bondgenoot in het Midden-Oosten. Hij zou het land economisch en militair blijven steunen. Als om te onderstrepen, dat de Russische president meende wat hij zei, kwam het Russische persbureau Interfax met het bericht dat Russische oorlogsbodems op weg waren naar de Middellandse Zee om de vloot aldaar te versterken.

    Politieke impasse

    In een reactie op de politieke impasse en op het dreigende wapengekletter stegen de prijzen voor een vat olie op vrijdag 6 september met 2%. Een vat Brentolie noteerde aan het einde van de dag $ 116,12.

    De prijsstijging is een duidelijke aanwijzing, dat financiële markten een Amerikaanse aanval voor zeer wel mogelijk houden. Dat zou echter de Doos van Pandora in het Midden Oosten kunnen openen met alle onvoorzienbare consequenties van dien. Iran, bondgenoot van Syrië en aartsvijand van Israël, heeft nadrukkelijk gedreigd dat een aanval reacties van haar zijde tegen Israël zou ontlokken.

    Als Iran inderdaad de daad bij het woord voegt, wint het nu nog beperkte conflict aan schaal. Het kan zomaar, dat de VS zich gedwongen zien om Israël te ondersteunen en aanvallen gaat uitvoeren op Iraanse doelen.

    Instabiliteit

    Dat zou de onrust en instabiliteit in de regio naar een absoluut hoogtepunt jagen. Er is al grote politieke onrust in Egypte en chaos is troef in Libië. Daarmee zou de ongestoorde aanvoer van olie vanuit het Midden Oosten naar het Westen in gevaar komen. Om maar eens wat te noemen. Syrië, dat zelf over weinig olie beschikt, grenst aan Irak dat wel een belangrijke producent is. Bovendien lopen door Syrië belangrijke oliepijpleidingen. Het mag genoegzaam bekend zijn, dat het voor Iran niet zo heel moeilijk is om de Straat van Hormuz af te sluiten. Egypte op haar beurt, kan gemakkelijk het Suezkanaal afsluiten. In beide gevallen gaat het om vitale aanvoerroutes van olie naar het westen.

    Het is derhalve aannemelijk, dat de prijs van olie hoog blijft en misschien nog verder gaat stijgen, als de geruchten over een mogelijke aanval de ronde blijven doen. De uiteindelijke uitkomst van een aanval zou kunnen zijn, dat het prille economische herstel in Europa en de VS onder druk komt door de stijgende rekening voor olie.

    Andere factoren

    Hoewel de oorlogsdreiging beslist de belangrijkste factor is voor de snelle prijsstijging, spelen er nog andere factoren een rol. Zo blijkt de Amerikaanse arbeidsmarkt minder snel te herstellen dan tot voor kort aangenomen. Weliswaar is de werkloosheid naar een niveau van 7,3% gedaald in augustus, maar dat is vooral te danken aan het afhaken van steeds meer Amerikanen. Die laten de arbeidsmarkt voorlopig links liggen. Dat maakt het er voor de Fed niet gemakkelijker op om snel te beginnen met taperen, het afbouwen van de monetaire verruimingsprogramma’s. De centrale bank stimuleert de economie nu nog met $ 85 miljard per maand. De tegenvallende ontwikkelingen waren voor de markt aanleiding om opgelucht adem te halen. Ook de prijs voor olie steeg daardoor licht.

    Een tweede, niet onbelangrijke, oorzaak vormt de alsmaar groeiende bedrijvigheid van de Amerikaanse raffinaderijen. Daardoor stijgt de vraag naar olie. Dat is goed te merken aan de gestage daling van de voorraden in Cushing, Oklahoma. Die zijn gedaald naar het laagste niveau in 17 maanden. Volgens kenners is het niet uitgesloten, dat voorraden nog verder dalen. De Seaway pijpleiding vanuit Cushing naar de Golf van Mexico draait weer op volle toeren, waardoor er meer olie stroomt naar de havens aan de kust. Ook dat jaagt de prijzen omhoog.

    Cor Wijtvliet

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

  • China sluit miljardendeal met Rusland voor aardgas

    China en Rusland hebben op de G20 top in Sint-Petersburg een belangrijke miljardendeal gesloten, zo schrijft de BRICS Post. Het Russische Gazprom en de Chinese National Petroleum Corporation (CNPC) tekenden een lange-termijn overeenkomst voor de levering van 38 miljard kubieke meter gas per jaar van Rusland naar China.

    “De voorwaarden, die voor de wet bindend zijn, hebben betrekking op onder meer de begindatum en het volume van de gaslevering, de manier van betalen, de gegarandeerde betalingen en de plaats waar het gas geleverd wordt”, zo stelt Gazprom weten in een persbericht.

    Gazprom

    Volgens Gazprom duurt het nog tot begin volgend jaar voordat alle details van de deal zijn vastgelegd. De Russen gaan, conform de overeenkomst, een nieuwe pijpleiding van Rusland naar China aanleggen. Deze kan vanaf 2018 gas transporteren van de Russische aardgasvelden naar de Chinese grens.

    CNPC neemt ook een belang van 20% in Novatek, de grootste onafhankelijke gasproducent van Rusland. Deze overeenkomst, die in juni voor het eerst werd aangekondigd, omvat ook de levering van tenminste 3 miljoen kubieke meter aardgas richting China. Russische toezichthouders moeten nog goedkeuring geven aan de Chinese investering in Novatek. Dat zal volgens het Russische bedrijf ergens aan het eind van dit jaar rond zijn.

    Rosneft

    Het Russische oliebedrijf Rosneft zou tijdens de G20 ook een overeenkomst sluiten met CNPC. Deze deal, die betrekking heeft op de bouw van een olieraffinaderij nabij de Chinese stad Tianjin, is nog niet met succes afgerond. De CEO van Rosneft verklaarde dat er nog gewerkt wordt aan de verbetering van de voorwaarden van deze deal.

    Handelsrelatie

    Rusland en China bouwen een sterke handelsrelatie op. Sinds het laatste gesprek tussen de leiders van deze twee wereldmachten in juni is er “aanzienlijke vooruitgang” geboekt in vijftig bilaterale projecten. De Chinese president Xi Jinping zei afgelopen dinsdag dat zijn ontmoeting met de “goede oude vriend” Poetin helpt om de band tussen de twee landen aan te halen. “Deze keer zal mijn ontmoeting met president Poetin in de herfst plaatsvinden – het gouden seizoen voor de oogst. Wat in het voorjaar gezaaid is zal deze herfst omgezet worden in een rijkelijke oogst. Gezamenlijk beoordelen we de vooruitgang in de bilaterale banden sinds de ontmoeting in maart”, zo verklaarde Xi Jinping.

    Rusland en China sluiten belangrijke handelsovereenkomsten

    Rusland en China sluiten belangrijke handelsovereenkomsten, foto is van het overleg in juni (Bron: Voice of Russia)

  • Big Oil is uit de gratie

    Het is echt nog niet zo lang geleden, dat bedrijven als Shell of Exxon heuse beurslievelingen waren. Ze waren geliefd om de hoge winsten die ze uitkeerden en om de koersstijging van hun aandeel. De liefde is danig bekoeld en sinds het laatste kwartaal mag de stemming zelfs ijzig genoemd worden.

    Hoge kosten

    Alle zogeheten oil majors lieten een daling van de winst zien. Dat was minder te wijten aan de inkomensontwikkeling als wel aan de stijging van de kosten. De oliereuzen moeten meer en meer investeren om steeds minder nieuwe oliebronnen aan te boren. Die kosten zijn zo hoog, dat hun winsten onder druk komen ondank een prijs per vat van meer dan $ 100.

    Het is dan ook niet vreemd dat beleggers deze logge reuzen inruilen voor flexibele concurrenten op de Noord-Amerikaanse markt, die omzet en winst wel omhoog zien schieten. De oil majors zijn al blij als ze geen daling hoeven te noteren. Die matige prestaties komen ook terug in de waarderingen. De vijf grote particuliere olieboeren van deze wereld zijn dit jaar al 15% achter gebleven bij de S&P 500.

    Zoektocht

    Hoe heeft het zo ver kunnen komen? In hun zoektocht naar meer olie moeten bedrijven in steeds exotischer plaatsen aan de slag. Bekende voorbeelden zijn de wateren rondom de Noordpool of in de diepzee voor de kust van Brazilië. Dat is technologisch steeds uitdagender en daarmee kapitaalintensiever. In sommige gevallen zijn de kostenstijgingen zo enorm, dat de huidige kasstromen te klein zijn om te voldoen aan de kapitaalvraag en de dividenduitkering. Sommige bedrijven zien zich genoodzaakt onderdelen in de verkoop te doen om aan beide vragen te voldoen.

    Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Al die inspanningen kunnen met een beetje geluk nog gaan renderen. De Majors hebben ook flink geïnvesteerd in schalieolie en schaliegas in de VS en teerolie in Canada. Dat biedt plotseling onverwacht mooie vergezichten. Er zijn onverwacht meer mogelijkheden dan kosten.

    Boodschap

    Is daarmee de gunst van de belegger weer verzekerd? Verre van dat. Veel trouwe beleggers zijn afgehaakt, toen het er op begon te lijken dat het traditionele dividend niet langer heilig was. Voor sommige beleggers zijn deze zekere inkomensstromen heilig.

    Sommige bedrijven hebben deze boodschap opgemerkt en er naar gehandeld. Zo heeft Total toegezegd, dat de kapitaalsinvesteringen in 2013 zullen pieken om vanaf 2014 weer geleidelijk te gaan dalen. Andere bedrijven zien in deze boodschap een teken, dat beleggers het niet langer een absolute noodzaak vinden dat ze steeds weer nieuwe bronnen gaan opsporen. Ze kunnen zo het idee van groei ten koste van alles gaan loslaten. Shell heeft al laten weten zijn productiedoelstellingen los te laten en voortaan meer op financiële ratio’s als cashflow en capex te gaan sturen. Shell heeft ook aangekondigd zijn huidige portfolio aan bedrijfsactiviteiten kritisch tegen het licht te gaan houden. De keuze wordt meer en meer value over volume.

    Het gaat weer te ver om te stellen, dat de productie van de oil majors de komende jaren gaat dalen. Het is zeer wel mogelijk, dat als gevolg van de hoge investeringen van de afgelopen jaren de productie uiteindelijk toch gaat stijgen. Dat althans is de mening van energieconsultant Wood Mackenzie. Die voorziet dat de oliemaatschappijen komende jaren toch nog royale vruchten gaan plukken van hun inspanningen. Dan komen ze vanzelf weer teug in de gratie van de belegger.

    Cor Wijtvliet,

    Bron: Financial Times, Oil majors spending more to find less. August 12 2013

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

  • Olieproductie omhoog en de prijzen ook

    Afgelopen week kwam de prijs van een vat West Texas Intermediate (WTI) voor het eerst in 3 jaar boven die van een vat Brentolie te liggen. Vrijdag 19 juli kostte WTI $107,90. In augustus 2010 begon er een prijsverschil tussen Brent en WTI te groeien. In 2012 bedroeg het gemiddeld $ 17,50 per vat. In de loop van 2013 is het verschil in prijs steeds kleiner geworden.

    Voorraden

    De oorzaak van het wegebben van de prijsverschillen heeft met ontwikkelingen in de VS zelf te maken. Tussen 2010 en nu is de VS steeds minder olie gaan importeren. Dat was onder meer te danken aan de toenemende productie van schalieolie in de VS zelf en in Canada. Daardoor is de import met ruim 2.3 miljoen vaten per dag gedaald, terwijl de voorraden aan eigen olie steeds groter werden in Cushing, Oklahama. Deze plaats vervult een scharnierfunctie in de distributie van olie in de VS. Door de groeiende voorraden daalden de prijzen. De aanvoer van olie was te groot om door de nationale raffinaderijen verwerkt te worden. Tegelijkertijd maakte een rudimentair transportsysteem het onmogelijk om olie naar de kust af te voeren en vervolgens te exporteren.

    Pijplijn

    Het stijgen van de prijs van een vat WTI is te danken aan een daling van de voorraden bij Cushing. In de eerste weken van juli bedroeg de daling 12%. De verklaring voor de daling is tweeledig. In de eerste plaats zijn de ernstigste belemmeringen voor een efficiënt transport opgeheven. Een aantal pijpleidingen is gereed gekomen, zodat de olie bijvoorbeeld naar de kust kan stromen. Sinds april van dit jaar stroomt er dagelijks olie door de Magellan Longhorn pijplijn. Dankzij de verbeterde transportmogelijkheden is de discount ten opzichte van Brent geleidelijk geërodeerd. Olie kan nu ook gemakkelijker de kust bereiken om vervolgens verscheept te worden naar Europa en Latijns Amerika.

    Een tweede verklaring voor de afname van de voorraden is de sterk gestegen vraag van raffinaderijen. In de eerste helft van juli bedroeg die vraag 16,2 miljoen vaten per dag en dat is een stijging van 4,5% ten opzichte van juli 2012. Die vraag steeg omdat de totale raffinagecapaciteit in de VS is gestegen. Zo is de Motiva raffinaderij in Texas gaan draaien. Uiteraard was de lage prijs voor veel raffinaderijen een impuls om extra in te kopen. Dat was weer mogelijk, omdat er meer en betere transportmogelijkheden ter beschikking gekomen zijn. De aanvoer via trein of truck steeg met maar liefst 57%, aldus het Internationaal Energie Agentschap (IEA).

    Goud

    Het is echter niet allemaal goud wat er blinkt, zeker niet voor de raffinaderijen. Die merken nu dat hun grote vraag de prijs voor een vat olie omhoog stuwt. Dat merken ze nu al aan hun eigen marges. Die zijn volgens Barclays met maar liefst 68% gedaald. En zo kan het gebeuren, dat de prijs van WTI boven die van Brent komt te liggen. Het uiteindelijke effect zal zijn, dat sommige soorten Brent goedkoper worden dan hun concurrent in de VS, waardoor de discount weer breder gaat worden. In 2015 kan dat weer $ 11 per vat bedragen. Dat is goed nieuws voor de belegger die wil gebruik maken van de prijsverschillen.

    Cor Wijtvliet

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

     

     

  • Oliebedrijven verdacht van prijsafspraken

    De oliegiganten hebben mogelijk verkeerde prijzen doorgegeven aan het agentschap Platts, dat de prijzen vaststelt voor een aantal olieproducten. Zelfs een kleine afwijking van de gecommuniceerde prijzen kan gevolgen hebben voor de prijzen van ruwe en geraffineerde olie, waar uiteindelijk de consument voor moet betalen. Ook bij Platts zijn dinsdag functionarissen van de Europese Commissie langs geweest om het proces van het vaststellen van de prijzen te bestuderen.

    Als blijkt dat er inderdaad gemanipuleerd is met de doorgegeven prijzen zou dat een zaak zijn die net zo serieus is als de manipulatie van de Liborrente. De Europese Commissie zei dat de invallen bij oliebedrijven een voorzorgsmaatregel zijn om verdachte praktijken te kunnen onderzoeken en dat het niet betekent dat de bedrijven bij voorbaat al schuldig zijn van concurrentievervalsing.

    De Amerikaanse toezichthouder CFTC wees eerder ook al op het risico van manipulatie. De manier waarop de olieprijs bepaald wordt kent veel gelijkenissen met de vaststelling van de Liborrente, zo schrijft de Telegraph. Als blijkt dat de olieprijs inderdaad gemanipuleerd is, dan zou dat een groot schandaal zijn. De olieprijs heeft direct invloed op transportkosten, maar indirect ook op de productiekosten van tal van producten.

    De oliebedrijven die de inval bevestigd hebben verklaarden volledige medewerking te verlenen aan het onderzoek.

  • Irak-oorlog moest olie van de markt houden?

    Greg Palast wist de hand te leggen op een 323 pagina’s tellend document over de toekomst van Irakese olie, een document dat was samengesteld door het State Department van de toenmalige Amerikaanse president George Bush. Uit de inhoud blijkt dat er ook insiders uit de olie-industrie aanwezig waren en op de hoogte waren van de plannen, die onder meer tijdens geheime meetings in Texas besproken worden.

    Palast dacht dat de oorlog in Irak draaide om het verkrijgen van controle over de olievelden, zodat de olie goedkoop teruggebracht kon worden naar de VS en haar bondgenoten. Het ‘blood for oil’ verhaal dat vaker in de media voorbij gekomen is, maar dat in het geval van Irak toch een andere insteek blijkt te hebben. Een grafisch overzicht op pagina 15 van het vertrouwelijke document onthult veel informatie over de werkelijke strategie achter de Irak-oorlog.

    Blood for oil?

    Generaal Jay Gaer zou bevestigd hebben dat de Irak-oorlog bedoeld was om de olie goedkoop uit het land weg te halen. Door de olieproductie van Irak sterk op te schroeven zou het kartel van de OPEC-landen gebroken kunnen worden. Maar zo ging het niet, want toen Gaer zei dat de Amerikaanse invasie een burgeroorlog in Irak zou kunnen ontketenen werd hij door minister Rumsfeld van Defensie aan de kant geschoven.

    Rumsfeld schoof een andere Amerikaan naar voren om de functie van Gaer over te nemen, namelijk Paul Bremer. Die werkte samen met Henry Kissinger met als taak de Irakese staatseigendommen over te nemen, “vooamelijk de olie”. Bremer zag toe hoe staatseigendommen van Irak verkocht werden aan buitenlandse bedrijven, maar hij liet de olievelden en olie-installaties achter de hand…

    Die kwamen onder controle te staan van James Baker, een vertrouwelijk van de Bush familie en tevens een voormalig minister van Buitenlandse Zaken in de VS. Baker was tevens raadgever voor oliegigant Exxon-Mobil en het Saoedische koningshuis. Hij verdedigde kennelijk de belangen van de olie-industrie, want hij voorkwam dat ook de olievelden geprivatiseerd werden en de olieproductie werd opgeschroefd om de prijs omlaag te brengen.

    Blood for no oil…

    De olieproducenten hadden helemaal geen belangstelling voor het aanbieden van Irakese olie. Greg Palast schrijft dat juist het tegenovergestelde waar was. De olie-industrie wilde er zeker van zijn dat er een zeer gelimiteerde hoeveelheid olie uit Irak kwam, waardoor de olieprijs hoog bleef (en daarmee de winstmarge en de waardering van de olievoorraden).

    Het was juist Saddam Hussein die de olieproductie van zijn land wilde opschroeven. Als gevolg van de sancties tegen Irak werd de olieproductie al gehalveerd van vier naar twee miljoen vaten olie per dag, waardoor de olieprijs verdrievoudigde. Toen Saddam Hussein was weggejaagd door de Amerikanen kon de oliereserve van het land ‘onder controle’ worden gebracht en kon de productie verlaagd worden. Via lucratieve deals met China werd er wel wat Irakese olie verkocht, maar de productie was veel lager dan voor de Amerikaanse invasie.

    Olieprijs kunstmatig hoog houden

    Greg Palast concludeert dat George Bush op deze manier de Irak-oorlog wist te winnen. De invasie ging niet om het verkrijgen van olie, maar om juist olie voor de markt weg te houden. Irak, dat in staat zou zijn om 12 miljoen vaten olie per dag te produceren, haalt vandaag de dag nog steeds minder dan het oude OPEC-quotom van 3 miljoen vaten olie per dag uit de grond.

    Het resultaat: Na bijna tien jaar Irak-oorlog bereiken we nu het vijfde jaar op rij waarin de olieprijs rond de $100 per vat ligt. Een hogere olieprijs die olieproducerende bedrijven in staat stelt meer winst te maken.

    Bron: Vice.com

    Irak-oorlog moest olieprijs hoog houden? (Bron: Iraq-businessnews)

  • China en Rusland sluiten belangrijke deals voor olie, kolen en gas

    De Chinese premier Xi Jinping werd afgelopen week hartelijk ontvangen in Moskou, compleet met een rode loper en bewakers te paard. In het paleis van het Kremlin zei de Chinese premier bij aankomst dat China en Rusland “de grootste en belangrijkste strategische partners” zijn. Hij voegde daaraan toe dat hij uitkeek naar de ontmoeting met de Russische president Poetin. “Op veel manieren spreken wij dezelfde taal”, zo lichtte hij toe.

    De handel tussen China en Rusland leunt sterk op olie en gas. Rusland is één van de grootste producenten ter wereld, terwijl Chinese één van  de grootste afnemers is van energie. Deze verhouding weegt zwaarder dan de traditioneel gespannen relatie tussen deze grote buurlanden, die in de tijd van het communisme nog bittere rivalen van elkaar waren.

    Rusland bekeek de opkomst van China de afgelopen jaren met zorgen, omdat het bang was dat het buurland op een dag haar dominantie over de grenzen in het oosten zou verliezen. Maar een veel grotere zorg, die Rusland en China gemeenschappelijk hebben, is de toenemende invloed van de VS in Azie. Poetin beschreef de relatie tussen Rusland en China als een “extreem belangrijke factor in de wereldwijde politiek”.

    Voordat Xi Jinping arriveerde zei Poetin het volgende: “We werken samen om een nieuwe, meer eerlijke, wereldorde te scheppen. Eén die vrede en veiligheid verzekert en die de basisprincipes van inteationale wetgeving respecteert”.

    De afgelopen jaren heeft de behoefte om de macht van de VS te beperken een aantal meningsverschillen tussen Rusland en China opzij gezet. De toenemende handelsactiviteit tussen beide landen heef ook geholpen om de relatie tussen de twee Aziatische machten te verwarmen. De bilaterale handel steeg vorig jaar naar een record van omgerekend €68,5 miljard, zo schrijft de Britse nieuwssite The Independent.

    Beijing en Moskou hebben op tal van geopolitieke conflicten dezelfde positie ingenomen, van Noord-Korea tot Iran en Syrie. Vaak spraken beide landen hun veto uit over sancties die de Verenigde Naties wilden opleggen aan deze landen. Veel analisten geloven dat de relatie tussen Rusland en China zal intensiveren, vooral nu de VS zich in toenemende mate gemengd heeft in het Midden-Oosten en aan de grenzen van Azie. Beide landen negeren ook de kritiek die Westerse landen hebben geuit over de vermeende schending van mensenrechten.

    Olie en gas

    In de gesprekken tussen de twee regeringsleiders kwamen ook geopolitieke onderwerpen aan bod, maar waarschijnlijk gingen de gesprekken primair over economische en financiele ontwikkelingen. Zo werd vlak voor de bijeenkomst van Jinping en Poetin een deal van €1,53 miljard getekend door Russische en Chinese bedrijven die nieuwe kolenmijnen willen openen in het oosten van Siberie.Rusland ziet China ook als een interessant alteatief voor de Europese afzetmarkt. De Chinese markt is enorm, want Rusland denkt de komende dertig jaar tot 70 miljard kubieke meter gas per jaar te kunnen exporteren naar China.

    Ook tekende het Russische OAO Rosneft, de grootste beursgenoteerde olieproducent ter wereld, een overeenkomst met de China Development Bank Corp. In ruil voor een lening van $2 miljard uit het Chinese fonds garandeert het Russische bedrijf 25 jaar aan levering van olie. Het Russische bedrijf gaf het Chinese National Petroluem Corp. ook toegang tot Arctische oliebronnen. Gazprom maakte bekend dat het eind dit jaar een contract zal tekenen met China voor 30 jaar levering van aardgas aan China, zo schrijft Bloomberg.

    Eind vorig jaar schreef Marketupdate over een belangrijke oliepijpleiding die momenteel aangelegd wordt in Rusland. Deze loopt van het oosten van Siberie naar de Stille Oceaan (ESPO) en moet de capaciteit van het olietransport richting Azie sterk uitbreiden.

    BRICS

    De Chinese regeringsleider bezoekt deze week ook landen als Tanzania, Zuid-Afrika en Congo. In Zuid-Afrika zal hij het vijfde topoverleg van de BRICS-landen bijwonen. De vijf opkomende economieen die samen de BRICS-landen vormen (Brazilie, Rusland, India, China, Zuid-Afrika) zijn voor China en Rusland zeer belangrijk om de macht van de VS in te dammen.

    De BRICS-landen zitten gezamenlijk op omgerekend $4,4 biljoen aan buitenlandse reserves, waarvan China het grootste gedeelte voor haar rekening neemt. Sinds 2009 is China ook de grootste handelspartner geworden van het Afrikaanse continent, een rol die eerder was weggelegd voor Europa en de VS. Het is geen geheim dat China veel investeringen doet in Afrika, met als doel grondstoffen en olie veilig te stellen voor haar eigen economie.

    Xi Jinping werd hartelijk ontvangen door de Russische president Poetin (Afbeelding via AFP)

    China benadert Rusland voor nieuwe overeenkomsten voor levering van kolen, olie en gas (Afbeelding van AP)