De goudprijs zakte de afgelopen week van €1.013,89 naar €1.006,49 per troy ounce (-0,73%), terwijl de prijs van een kilo zilver van €419,73 naar €420,37 wist te stijgen (+0,15%). Afgezien van wat opvallende koersbewegingen gedurende de dag (zie grafiek) gebeurde er eigenlijk niet zo veel met de prijs van beide edelmetalen.
Goudprijs in euro per troy ounce (Bron: Goudstandaard)
Zilverprijs in euro per kilo (Bron: Goudstandaard)
Vanmiddag om half drie is het weer zover, want dat is het moment waarop ECB-president Mario Draghi zijn toelichting geeft op het rentebesluit en het monetaire beleid. Het is alweer een jaar geleden dat de centrale bank voor het laatst de rente verlaagde, tot een absoluut dieptepunt van 0,05%. Deze rentedaling werd toen gecompenseerd met een verhoging van de negatieve rente tot -0,2%. Dat betekent dat het voor banken geld kost om reserves te parkeren op de rekening van de centrale bank.
We verwachten niet dat de ECB de rente zal aanpassen. Interessanter is wat Draghi te zeggen heeft over de recente onrust op de financiële markten en over de gevolgen die groeivertraging in China heeft op de Eurozone. Christine LaGarde van het IMF heeft vandaag gesuggereerd dat de ECB meer kan doen om de wereldwijde groei aan te jagen, bijvoorbeeld door het stimuleringsprogramma uit te breiden. Ook daar zal de pers waarschijnlijk vragen over stellen. Het rentebesluit is vanaf 14:30 live te volgen op Marketupdate via onderstaande stream.
Het IMF (Internationaal Monetair Fonds) wil dat de belangrijkste centrale banken hun rente nog niet verhogen. De internationale geldschieter geeft aan dat het beter is te wachten totdat de wereld economie er weer beter voorstaat. De wereldwijde groei moet op dit moment gestimuleerd worden. Een rente verhoging zou de wereldwijde economie juist afremmen.
Vandaag komt de ECB weer bijeen. De financiële wereld is wacht in spanning af of de ECB de economie meer gaat stimuleren of niet. Op dit moment koopt de Europese Centrale Bank elke maand voor €60 miljard aan staatsobligaties om de economie te stimuleren.
Op 16 en 17 september zal de Amerikaanse Federal Reserve gaan vergaderen over een eventuele renteverhoging. Door de onrust in China vragen steeds meer economen zich af of deze verhoging er echt gaat komen. Directrice Christine Lagarde van het IMF heeft in juni al medegedeeld dat de Amerikaanse centrale bank de rente niet moet verhogen voor volgend jaar.
Centrale banken hebben het afgelopen jaar een deel van hun valutareserves van de hand gedaan, zo bericht Bloomberg. Hadden ze een jaar geleden nog $12 biljoen geparkeerd in staatsobligaties en schuldpapier, nu is dat $11,4 biljoen. De daling is het gevolg van een combinatie van factoren, zoals de wereldwijde groeivertraging, de daling van de olieprijs en het besluit van een aantal landen om niet langer te interveniëren op de valutamarkt.
Al deze factoren hebben een impact gehad op de valutareserves van centrale banken. Door de daling van de olieprijs dalen de inkomsten voor olieproducerende landen en daarmee ook hun valutareserves. Door de zwakkere groei van de wereldeconomie worden er ook minder goederen uit landen als China gekocht. En dan heb je nog de ontwikkelingen op de valutamarkt die bijdragen aan een daling van de valutareserves.
Dit artikel verscheen eerder op een partner blog
Centrale banken bouwen valutareserves af
Jacob Schot van Mathematically Perfected Economy stuurde de volgende infographic naar ons door. Het is een fragment uit het artikel “Follow the Money… All the Way” dat we begin augustus op Marketupdate publiceerden. Jacob Schot is van mening dat het fenomeen rente een weeffout is in ons financiële systeem, omdat een toename van de schuldengroei gepaard gaat met een alsmaar hogere rentelast. De rentelasten worden alsmaar hoger, met als gevolg dat huishoudens en bedrijven steeds minder koopkracht overhouden van datgene wat ze produceren.
Ook merkt Jacob Schot op dat inflatie eigenlijk helemaal niet vanzelfsprekend is. Iedere keer als banken een lening verstrekken groeit de geldhoeveelheid, maar tegelijkertijd groeit de schuld door de component rente veel sneller. Er moet dus altijd meer afgelost worden dan er geleend is. Van nature geeft dat dus een deflatoire druk op het geldsysteem, die een tijd lang onzichtbaar kan blijven vanwege de kredietgroei. Stagneert de kredietgroei, dan slaat een milde inflatie al snel om in een aanhoudende, hardnekkige spiraal van deflatie. Deze spiraal kan alleen doorbroken worden door overheidsstimulering en door het opnieuw aanjagen van de kredietgroei.
De Amsterdamse beurs herstelt snel van de paniek van gisteren. Bereikten we gistermiddag nog een dieptepunt van iets meer dan 400 punten, op het moment van schrijven staat de graadmeter op ruim 437 punten. Dat is 4,24% meer dan de slotkoers van gisteren. Beleggers durven weer in te stappen, nadat de AEX gisteren in het laatste uur een deel van het verlies wist goed te maken. Ook de Amerikaanse aandelenmarkten krabbelden maandag vrij snel weer op na een fors lagere opening.
Vandaag ging de Shanghai Composite nog wel hard onderuit, maar de financiële markten putten hoop uit nieuwe stimulerende maatregelen van de Chinese centrale bank. Vandaag verlaagde de centrale bank de rente met 25 basispunten naar 4,6% en stelde ze opnieuw een paar honderd miljard yuan aan liquiditeit ter beschikking aan banken om de verkoopgolf in aandelen te drukken.
AEX index gaat weer hard omhoog (Bron: Beurs.nl)
Jacob Schot, de Nederlandse advocaat van “Mathematically Perfected Economy™” (MPE), richt zich in het geld debat tot Robin Fransman, en Martijn Jeroen van der Linden en stelt dat geld als schuld moet worden gecreëerd, maar vrij van rente!
Dit artikel richt zich erop een correcte voorstelling van zaken te geven in het monetaire debat, dat wij diegenen zijn die geld creëren, en dat in het huidige aan ons opgelegde monetaire model het zogenaamde banken systeem zichzelf slechts tussenbeide wringt in onze monetaire zaken, en op de een of andere manier de macht hebben verkregen om ons geld onder valse voorwendselen te publiceren (tegen verwaarloosbare kosten) op hun papier, en computer systemen, tegen onrechtmatige rente met terminale gevolgen, hetgeen grotendeels de ongewenste wereld om ons heen verklaart.
"To find the players in all the corruption of the world, 'Follow the money.' To find the captains of world corruption, follow the money all the way."
De skyline van Londen
De tussenpersonen (lees: commerciële banken) hebben in feite “geld geleend” van de centrale bank en dit geld is zogenaamd aan “risico” onderhevig als de obligatie niet kan worden terugbetaald. Maar dit is niet het werkelijke risico van het zogenaamde financiële systeem... Alles wat de banken doen is onze betalingsbeloftes uitgeven zonder noemenswaardige kosten. Daarbij brengen ze de schuldenaar rente in rekening, alsof eerder legaal verdiende waarde of risico van de bank op het spel staan. Dit geveinsde risico bestaat natuurlijk niet. De bank brengt simpelweg geld in omloop door het op de balans te zetten en in de computer in te voeren. Als die kosten terug zijn verdiend is er voor de bank geen verder risico meer. Dankzij dit systeem vermenigvuldigen ze hun onverdiende winst vele malen met de eerste terugbetaling van de schuld. Een schuld die vanaf het begin vele malen groter is dan de waarde van het onderliggende onderpand. Door het moedwillig misleiden, en afleiden (middels onnodig ingewikkeld vakjargon; obfuscatie) van het publiek denken de meeste mensen dat we geld van een bank lenen, U weet nu beter... Middels bijvoorbeeld een hypotheek verkrijgt een bank onder valse voorwendselen, het “recht” op een belangrijk deel van uw arbeid/productie, en indien nodig claimt men het onderpand (en nee Robin Fransen, niet aan de samenleving (“Je belooft dan aan de samenleving als geheel dat je een deel van je arbeid, een deel van je arbeidsinkomsten gebruikt om rente te betalen en de aflossing”). En dat gebeurt zonder dat de bank daar iets van eerder legaal bezit tegenover stelt. De bank creëert via elektronische invoer in het systeem een krediet extensie gebaseerd op uw handtekening (hypotheekakte) met het onderpand en uw kredietwaardigheid als zekerheid. Zoals gezegd stelt de bank daar niets tegenover. De bank is op de een of andere manier verstrekker geworden van onze onderlinge betalingsbeloftes (geld) van koper aan verkoper tegen verwaarloosbare kosten. Desalniettemin betaalt u per saldo over de hele looptijd van de hypotheek uw woning misschien wel twee tot drie keer, afhankelijk van de gemiddelde rentestand over de looptijd van de hypotheek. Er is echter wettelijk gezien geen schuld aan de bank, immers was het geld voorheen niet legaal in het bezit van de bank, en het is moreel verwerpelijk zoals Robin Fransman toegeeft in zijn column:“Je geeft één institutie het recht om claims op ons allemaal uit te geven, zonder dat daar een tegenprestatie tegenover staat. Het geeft een immense macht tot herverdeling, en die leg je dan op één centrale plek” - Robin Fransman
Ter verduidelijking, de institutie is in dit geval het georganiseerde bancaire systeem. In dit verband wil ik ook verwijzen naar deze casus waarin dieper wordt ingegaan op de (on)wettige (non) contractuele en (im)morele aspecten. Met dank aan Paul van de Waarsenburg.“Het is een fundamenteel mensenrecht om betalingsbeloftes uit te geven vrij van extrinsieke manipulatie, wijzigingen, of exploitatie van die beloftes, of de natuurlijk mogelijkheid om die beloftes na te komen.”
Waarom zou een weldenkend volk (en haar gekozen overheid) rente betalen over haar eigen ruilmiddel, immers zijn wij het die waarde creëren en dus het ruilmiddel. Maar erger nog, het is diezelfde onrechtvaardige rente dat het criminele, en immorele geld systeem terminaal van karakter maakt, waarvan we de gevolgen overal om ons heen waarnemen. Ik beperk me hier even tot de economische gevolgen, om nog maar te zwijgen over secundaire ongewenste effecten voor het milieu, de samenleving en het welzijn van de mensen.
Wereldwijde schuldenlast (en rentelast) neemt alsmaar verder toe
Toename in schulden sinds 2007
Schuld is dus simpelweg het rekenkundige gereedschap benodigd om de 1:1:1 verhouding tussen de geld circulatie, de resterende schuld/verplichting en de resterende waarde van het gerelateerde onderpand te bewerkstelligen, hetgeen op zijn beurt onveranderde koopkracht garandeert van ons geld (geen inflatie, en geen deflatie). Niemand kan problemen hebben met het terugbetalen van een schuld aan de hand van afschrijving of consumptie van het onderpand. De echte crediteur (bijvoorbeeld de verkoper van een huis) wordt direct volledig betaald. Er wordt niemand onrecht aangedaan.
Het is dus niet schuld wat het probleem is. Schuld stelt bijvoorbeeld een pas getrouwd stel in staat om een woning te kopen, terwijl ze daar de middelen nog niet meteen voor hebben. Het is schuld dat ons de mogelijkheid verschaft om geld weer te onttrekken vanuit de geld circulatie, teneinde een dynamische balans te behouden tussen de circulatie en datgene (resterende waarde onderpand) wat die circulatie vertegenwoordigt. Dit is de enige oplossing voor monetaire inflatie en deflatie*. De som van de schuld is nooit groter dan het geld in circulatie, en de integriteit van de schuld wordt gewaarborgd door een afbetalingsschema waarin de debiteur terugbetaald voor het gerelateerde onderpand aan de hand van consumptie of afschrijving. Martijn Jeroen van der Linden heeft volledig gelijk wanneer hij zegt dat we alleen een waardevaste munt kunnen realiseren zodra we inflatie en deflatie oplossen. Alleen met het in MPE omschreven process wordt die doelstelling gerealiseerd.
*Inflatie en deflatie worden respectievelijk gedefinieerd als toename of afname van het geld in circulatie per datgene wat het vertegenwoordigt.
“Het is geen mysterie om het storingspatroon in onze pseudo “economie” te projecteren veroorzaakt door rente, als rente de schuld onomkeerbaar en voortdurend vermenigvuldigt in verhouding tot de gewenste geld circulatie, en steeds meer van iedere Euro gewijd wordt aan deze schulden, dan kan daardoor steeds minder van iedere Euro in circulatie aangewend worden voor de economie. Regulering kan dit terminale proces slechts vertragen.”
In MPE worden noch productie noch consumptie belemmerd door het opleggen van extrinsieke kosten (rente). Van belang is dat we een valuta circulatie beschikbaar stellen voor de productie die geen belemmeringen, beperkingen, of andere onrechtvaardigheden oplegt. Productie en ondernemen worden volledig ondersteund door een liquide, waardevaste en efficiënte valuta.
Integendeel, de enige manier om monetaire inflatie te produceren is wanneer we meer lenen dan de waarde die het onderpand vertegenwoordigt, of dat we minder terugbetalen dan de verplichting. Het eerste is niet toegestaan en het tweede is rekenkundig onmogelijk, omdat we naast de hoofdsom ook de rente moeten betalen uit een circulatie die slechts bestaat uit resterende hoofdsommen. Faillissementen zijn hierin meegerekend en het verder inflateren van de geldhoeveelheid in circulatie werkt slechts tijdelijk en de effecten hiervan zijn te verwaarlozen.
Dus in plaats van de gevreesde monetaire inflatie, lijden we aan een chronisch deflaterende circulatie. En om deze reden alleen kan monetaire inflatie dus nooit de reden zijn van prijs inflatie. Derhalve is het onmogelijk dat er een correlatie is tussen monetaire inflatie en prijsinflatie.
Prijsinflatie is niettemin aanwezig in het huidige systeem. Op zoek naar de oorzaak komen we al snel bij de boosdoener, de enige component die toegevoegd is aan onze valuta, namelijk rente. Dat komt omdat de rente permanent en onomkeerbaar de schulden laat toenemen in verhouding tot de hoeveelheid geld in circulatie.
De steeds stijgende kosten van deze vermenigvuldigende schulden komen te rusten op onze industrie en samenleving, wat alsmaar stijgende kosten van levensonderhoud (prijsinflatie) tot gevolg heeft. Prijsinflatie wordt veroorzaakt door rente, en de enige manier om prijsinflatie (los van tijdelijke vraag en aanbod situaties) te voorkomen is door het elimineren van deze rente.
De meeste “economen” pleiten dus voor een systeem dat de diefstal op ons maximaliseert door de façade dat prijsinflatie wordt gecontroleerd door rente, terwijl het juist die rente is die de solvabiliteit steeds verder onder druk zet.
De hoeveelheid geld is in dit systeem altijd consistent in kwantiteit met de resterende waarde van de onderpanden die bestaan, en waarvoor de valuta in circulatie was gebracht. Hierdoor verkrijgt de valuta zijn gelijkblijvende koopkracht.
Het (resterende) geld in omloop is altijd voldoende om de schuld af te betalen. Verdere productie wordt dus niet belemmerd door een gebrekkige geld circulatie (zoals nu het geval is er meer moet worden terugbetaald dan er in de circulatie aanwezig is door de factor rente). In Wiskundig Geperfectioneerde Economie worden schulden ten opzichte van de resterende waarde van de onderpanden niet groter, omdat de rentelast niet mee weegt.
Om schuld te kunnen betalen in het huidige monetaire systeem (schuld = hoofdsom + rente), die dus groter is dan de resterende circulatie, wordt een onomkeerbare cyclus van voortdurend lenen tegen rente en daardoor onomkeerbare vermenigvuldiging van schulden in gang gezet. Om een vitale circulatie van geld in omloop te kunnen handhaven moet men dus minstens opnieuw zoveel lenen als men heeft betaald uit de oorspronkelijke omloop. Dit terminale proces veroorzaakt uiteindelijk onoplosbare schuldenproblematiek waarvan we het bewijs nu overal om ons heen zien.
In MPE worden noch productie noch consumptie belemmerd door het opleggen van extra kosten (rente). Van belang is dat we een valuta circulatie beschikbaar stellen voor de productie die geen belemmeringen, beperkingen, of andere onrechtvaardigheden oplegt. Productie en ondernemen worden volledig ondersteund door een liquide, waardevaste, en efficiënte valuta.
"MPE is niet meer dan een enkelvoudige recept, voor het elimineren van onrechtvaardige interventie."
MPE financiert een woning met een marktwaarde van €100.000 en een levensduur van 100 jaar tegen €1.000 aflossing per jaar, oftewel €83,33 per maand. Na 100 jaar is de woning afgeschreven en de geleende som van €100.000 volledig terugbetaald. De geleende €100.000 is nu volledig uit circulatie genomen, en is het eigendom van niemand meer. MPE kort samengevat: Geen private (geld scheppende) banken meer, maar een landelijke nutsinstelling/accountants kantoor als Gemeenschappelijk Monetaire Infrastructuur (non-profit). Niet anders dan wat banken nu gebruiken. Als het aan mij ligt nemen we de bestaande infrastructuur zelfs over (we hebben die immers zelf betaald). In deze omgeving wordt het MPE money management* geïmplementeerd en toegepast. Alles wordt daar onder voorwaarde van uiterste privacy bijgehouden. Je salaris komt binnen, betalingen worden gedaan, kredietwaardigheid gecontroleerd in geval van aanvraag financiering, etc. *De rekenkundige/boekhoudkundige relatie van 1:1:1 tussen [a] Geld in omloop (Circulatie), [b] (Rest) Waarde Vertegenwoordigt Eigendom, en [c] Resterende Aflossings Verplichting. Hoe we de valuta noemen is niet relevant voor de integriteit. We kunnen met de naam Euro doorgaan en implementatie op Europees niveau. De kosten van implementatie zijn te verwaarlozen. Er verandert praktisch gezien niet veel ten opzichte van het huidige systeem. Je hebt nog steeds je bankrekeningen met je geld daarop, maar we zijn ongeveer twaalf keer meer liquide (meer koopkracht, en het behoud daarvan). Door de voorwaarden en de uitvoering op te nemen in onze grondwet voorkom je dat de politiek zichzelf afwijkend gaat gedragen ten opzichte van datgene dat we afgesproken hebben. Overheid kan voor controle en uitvoering zorg dragen. Ter naleving is er het (open source) amendment (Absolute Consensual Representation) kortweg ACR (www.perfectedeconomy.org). Dit zou men moeten opnemen (per democratisch besluit, geheel, of aangepast) in de grondwet. Een voorbeeld: We hebben de volgende gegevens en ik neem daarbij een loonbedrijf (kredietwaardig) als voorbeeld die de aanschaf van een machine wil financieren. De op dat moment geldende vrije marktprijs van een machine inclusief een service contract en garantie. €100.000. De financieringsbehoefte voor aan te schaffen machine is dus €100.000. De gemiddelde levensduur van de machine is voor dit voorbeeld bekend of kan redelijkerwijs ingeschat worden. Laten we zeggen tien jaar. We hanteren een 1:1:1 ratio tussen a) geldcirculatie, b) vertegenwoordigd eigendom van de (rest)waarde), en c) (resterende) Aflossings verplichting/afschrijving (Nieuwe) Geld Circulatie a.) De €100.000 die in circulatie worden gebracht met de machine en de kredietwaardigheid van de koper (lener) als onderpand. De verkoper wordt meteen volledig betaald. (Resterende) Waarde onderpand b) Dit is de €100.000 aan waarde vertegenwoordigd door eigendom met lineaire afschrijving over 10 jaar. (Resterende) Aflossingsverplichting per afschrijving/consumptie c) €100.000 betekent een aflossing €10.000 per jaar over de levensduur van de machine van 10 jaar. Totaal terugbetaald na 10 jaar: €100.000. In de praktijk gebruiken we een de-escalerende/non lineaire afschrijving, waarbij de afgeschreven bedragen van hoog naar steeds lager gaan. Zo zijn er nog een aantal methodes om de realiteit zo dicht mogelijk te benaderen. Je ziet dat we hier de levens cyclus van geld hebben voorgesteld zonder rente, met geld als meeteenheid en verschaffer van liquiditeit voor de handel gedekt en waarde gegeven door onderpand, en kredietwaardigheid ondernemer. Een kredietwaardigheid die hij niet wil verliezen!
De centrale bank van Zweden heeft onverwacht de rente verlaagd van minus 0,25% naar minus 0,35%. Ook schroeft de Zweedse Riksbank het opkoopprogramma van staatsobligaties op met 45 miljard Zweedse kronen (ruim €5 miljard). De consensus onder analisten was dat de centrale bank geen nieuwe maatregelen zou nemen.
“De inflatie is weer een beetje opgelopen en de economische activiteit in Zweden neemt toe, maar er is nog veel onzekerheid in de rest van de wereld. Door de gebeurtenissen in Griekenland van de afgelopen dagen is de onzekerheid aanzienlijk toegenomen”, zo schrijft de Riksbank in een persverklaring. Het rentebesluit werd binnen de centrale bank gesteund door vijf van de zes raadsleden. Alleen Henry Ohlsson wilde de rente ongewijzigd laten.
Centrale bank Zweden verlaagt rente en koopt meer staatsobligaties
De Bank for International Settlements (BIS) waarschuwt dat centrale banken machteloos staan in de volgende wereldwijde financiële crisis, omdat ze al hun kruit reeds verschoten hebben in het bestrijden van de laatste crisis. Volgens de BIS hebben centrale banken wereldwijd zichzelf in een hoek gedreven door de rente alsmaar verder te verlagen. Dat gaf niet alleen een impuls aan de economie, maar ook aan het speculatieve gedrag van de financiële markten. Door de extreem lage rente zijn er nieuwe bubbels in de economie ontstaan die in de toekomst tot uitbarsting kunnen komen.
Volgens Claudio Borio, hoofd van de monetaire en economische afdeling van de BIS, hebben centrale banken de rente zo lang laag moeten houden vanwege het zwakke economische herstel. Door de rente zo lang laag te houden konden grote economische bubbels ontstaan en bleven noodzakelijke correcties op de financiële markten uit. Het resultaat van zeven jaar monetaire stimulering kan volgens Borio samengevat worden als “te veel schulden, te weinig economische groei en een te lage rente”. Volgens de BIS moeten beleidsmakers hun focus verleggen naar het verbeteren van de aanbodzijde van de economie. Dat betekent dat we het model van schuld gedreven economische groei achter ons moeten laten.
De volledige versie van dit artikel verscheen eerder op een partner blog.
Monetair beleid laat geen ruimte voor een nieuwe renteverlaging (Bron: BIS)
Als de Amerikanen niets doen aan hun schuldenprobleem komen we vanzelf op het punt waarop de rente over de staatsschuld even groot is als het bedrag dat de overheid binnenhaalt met belastingen. U hoeft geen econoom of historicus te zijn om te begrijpen dat dit een compleet onhoudbare situatie is, zie onder andere de voorbeelden van Weimar Duitsland na de Eerste Wereldoorlog en meer recent het voorbeeld van Zimbabwe. Wanneer de rentelasten zo hoog worden dat het gat in de begroting opgevuld moet worden met nieuw geld is hyperinflatie vrijwel onafwendbaar geworden.
Hoe kan Amerika voorkomen dat ze op lange termijn met dezelfde problematiek te maken krijgt? Daarover werd onlangs een paneldiscussie gevoerd met zeer grote namen als Alan Greenspan en Richard Fisher van de Federal Reserve en economisch adviseur Lawrence Lindsey. De paneldiscussie werd op 19 mei gehouden tijdens de 2015 Fiscal Summit in Washington DC en is vastgelegd op video.
Bijzonder is de openhartigheid waarmee het drietal spreekt over de fiscale uitdagingen waar de Amerikaanse overheid voor staat. We danken onze lezer Pé Chan voor de tip!
Tekst
Rente op de staatsschuld zal in 2048 groter zijn dan belastinginkomsten (Bron: PGPF)
De bank HSBC gaat kosten in rekening brengen voor tegoeden in bepaalde valuta die op dit moment een negatieve rente hebben. Het gaat hier uitdrukkelijk niet om bankrekeningen van particulieren of bedrijven, maar om tegoeden die andere banken bij HSBC geparkeerd hebben. Daarmee volgt de bank in de voetsporen van concurrenten die deze kosten al langer doorberekenen, zoals UBS en Credit Suisse.
Dit besluit heeft effect op de tegoeden die andere banken in de vorm van euro’s, Zwitserse francs, Deense kronen en Zweedse kronen bij HSBC aanhouden. Door het ingrijpen van centrale banken leveren banktegoeden in deze valuta vrijwel geen rendement meer op. “HSBC brengt kosten in rekening voor tegoeden die andere banken bij ons aanhouden in valuta waar een negatieve rente op van toepassing is. De banken die hiermee te maken krijgen zijn op de hoogte gebracht en we blijven de situatie in de gaten houden”, zo verklaarde de bank. De kosten worden met ingang van augustus in rekening gebracht.
HSBC wilde niet zeggen hoeveel tegoeden ze voor andere banken aanhouden in de vier genoemde valuta. Volgens de bank geldt de heffing alleen voor banken, maar het zal ons niet verbazen als zij de kosten weer doorberekenen aan particuliere rekeninghouders in de vorm van een lagere rente.
HSBC brengt negatieve rente in rekening