De toegenomen dreiging van een militair conflict in Syrië zorgde voor een vlucht richting veilige havens, want de goudprijs steeg woensdag met meer dan 1% tot boven de €35.300 per kilogram. In dollars gemeten kwam de prijs boven de $1.360 per troy ounce en bereikte daarmee het hoogste niveau in dollars sinds augustus 2016. De zilverprijs ging met een vergelijkbaar percentage omhoog, maar staat met een prijs van €437 per kilo nog steeds op een relatief laag niveau. Ook de olieprijs reageerde op de dreigende oorlogstaal, want de prijs van een vat WTI maakte een sprong van ruim 2% tot $66,50.
De geopolitieke spanningen zijn het afgelopen weekend opnieuw opgelaaid door berichten over een nieuwe chemische aanval in Syrië. En hoewel er nog geen bewijs voor is wordt er reeds met de beschuldigende vinger gewezen naar de regering van Assad. Later volgde een Israëlische luchtaanval op een Syrische militaire luchtbasis, waarbij naar verluid veertien mensen om het leven zijn gekomen. De Verenigde Staten hebben al gedreigd met een mogelijke vergeldingsactie, terwijl de Russische president Poetin het voor Assad blijft opnemen door te zeggen dat zijn land alle luchtaanvallen op Syrië zal proberen af te slaan.
Goudprijs hoger door oplopende geopolitieke spanningen (Bron: Goudstandaard)
Stijging goudprijs
De toenemende geopolitieke spanningen kunnen van grote invloed zijn op de goudprijs, omdat oplopende geopolitieke spanningen ook gepaard kunnen gaan met economische sancties of zelfs economische schade. Het edelmetaal vervult dan een rol van veilige haven, omdat het geen tegenpartij risico kent en buiten het financiële systeem bewaard en verhandeld kan worden. De stijging van de olieprijs betekent dat handelaren meer onzekerheid incalculeren over toekomstige leveringen van olie en daarom op korte termijn meer voorraad willen inslaan.
Verschillende analisten verwachten dat de goudprijs dit jaar door de $1.400 per troy ounce zal breken, als gevolg van een combinatie van oplopende geopolitieke spanningen, een toenemend begrotingstekort in de Verenigde Staten en de dreiging van meer handelsbelemmeringen tussen de Verenigde Staten en China.
Russia vows to shoot down any and all missiles fired at Syria. Get ready Russia, because they will be coming, nice and new and “smart!” You shouldn’t be partners with a Gas Killing Animal who kills his people and enjoys it!
De Syrische minister van Transport sprak deze week met een economische delegatie uit China over de wederopbouw van de Syrische infrastructuur, zo meldt het Syrische persbureau SANA. Verschillende Chinese bedrijven willen Syrië helpen met het bouwen en verbeteren van de luchtvaart, het wegennet en de spoorwegen. Ook wil China een directe vliegverbinding openen tussen Beijing en de Syrische hoofdstad Damascus, zodat er op korte termijn goederen aangevoerd kunnen worden.
Volgens de Syrische minister is er de afgelopen jaren veel schade toegebracht aan wegen en bruggen, wat de wederopbouw van de economie bemoeilijkt. Daarnaast is het door economische sancties van de Verenigde Staten, Europa en verschillende Arabische landen erg moeilijk geworden om reserveonderdelen uit het buitenland te importeren. Vooral de burgerluchtvaart zou daar veel hinder van ondervinden.
Investeren in infrastructuur
De bijdrage van China blijft niet beperkt tot alleen de wederopbouw van beschadigde infrastructuur. Ook zouden er plannen zijn om een meer dan 300 kilometer lange snelweg aan te leggen van het westen naar het oosten en van het zuiden naar het noorden van Syrië. Zodoende kan de haven van Latakia worden aangesloten op de internationale handelsroutes die China wil bouwen.
De laatste weken schijnt het in Iran erg onrustig te zijn met tal van demonstraties tegen de regering van president Rouhani. We zien beelden van vlaggen die verbrand worden, van een schreeuwende menigte en van politie die hard zou optreden tegen de demonstraties. De media besteden volop aandacht aan de demonstraties, die het gevolg zouden zijn van slechte economische omstandigheden in het land. Maar waar komt dit opeens vandaan? En wat is er precies aan de hand?
Economische problemen
De Iraanse president Rouhani zei in een verklaring dat er inderdaad economische problemen zijn die opgelost moeten worden en dat de bevolking het recht heeft om te demonstreren. De politie zal daarom ook niet hard ingrijpen, tenzij er sprake is van een verstoring van de openbare orde, het verspreiden van chaos en het vernielen van publieke eigendommen.
Ook merkte Rouhani op dat veel van de economische problemen in Iran mede veroorzaakt zijn door sancties van de Verenigde Staten, omdat veel bedrijven in Iran daar hinder van ondervinden. Het feit dat president Trump vorig jaar nog nieuwe sancties heeft opgelegd is volgens Rouhani met geen mogelijkheid te rijmen met zijn uitlatingen op twitter dat hij achter de Iraanse bevolking zou staan.
Big protests in Iran. The people are finally getting wise as to how their money and wealth is being stolen and squandered on terrorism. Looks like they will not take it any longer. The USA is watching very closely for human rights violations!
Such respect for the people of Iran as they try to take back their corrupt government. You will see great support from the United States at the appropriate time!
Twee weken geleden lekte er via de website Politico een memo uit van de regering in Washington, waarin beschreven staat hoe de Amerikaanse regering ‘vijandige regimes’ onder het mom van mensenrechten moet aanpakken. Een bekend verhaal, want dat is ook precies wat we de laatste jaren via de Westerse media te horen kregen over Syrië onder leiding van Assad, Libië onder leiding van Gaddafi en Irak onder Saddam Hussein.
In al deze landen zagen we hetzelfde patroon. Eerst ontstaan er ergens vreedzame protesten, vervolgens escaleert de situatie en daarna eisen de Verenigde Staten en haar bondgenoten dat er iets gedaan moet worden om het ‘regime’ uit te schakelen.
‘Regime change’ in Iran?
Het is nog te vroeg om te zeggen dat we Iran aan de lange lijst van Amerikaanse interventies kunnen toevoegen, maar we zien wel een aantal herkenbare patronen. In navolging op president Trump sympathiseren ook andere invloedrijke personen zich opeens met de demonstranten in Iran, zonder een moment stil te staan bij de Amerikaanse sancties die voor een belangrijk deel hebben bijgedragen aan de economische problemen in Iran.
The Iranian people, especially the young, are protesting for the freedom and future they deserve. I hope their government responds peacefully and supports their hopes.
Secretary Tillerson reiterates the United States' deep respect for the Iranian people. We call on all nations to stand with us in demanding the regime respect their basic human rights. #Iranprotests
— State Department Spokesperson 2013-2025 (@statedeptspox_a) December 31, 2017
RT @USUN: “It takes great bravery for the Iranian people to use the power of their voice against their government, especially when that government has a long history of murdering its own people who dare to speak the truth… All freedom-loving people must stand with their cause." pic.twitter.com/nRL2z4CuP6
— Archive: Ambassador Nikki Haley (@AmbNikkiHaley) January 2, 2018
The Iranian regime tries desperately to sow hate between Iranians and Israelis. They won't succeed. When this regime finally falls – and one day it will – Iranians and Israelis will be great friends once again. I wish the Iranian people success in their noble quest for freedom. pic.twitter.com/kk8wTYmhnz
— Benjamin Netanyahu – בנימין נתניהו (@netanyahu) January 1, 2018
Waarom Iran?
Waarom vinden deze gebeurtenissen nu opeens plaats in Iran? Is dat een toevallige samenloop van omstandigheden of is er misschien een helpende hand? Graag attenderen we u op dit bericht uit de Wall Street Journal, waarin we lezen dat de Amerikaanse geheime dienst in de zomer van vorig jaar een nieuwe organisatie heeft opgezet om naar eigen zeggen ‘meer informatie te vergaren’ over Iran en waar nodig ‘covert operations‘ uit te voeren. Dat zijn militaire acties die als doel hebben een politiek effect te bereiken, waarbij de sponsor van deze acties buiten beeld blijft.
We kunnen niet aantonen dat dit nu weer het geval is, maar wat we wel weten is dat de Amerikaanse inlichtingendienst in het verleden vaker zulke praktijken heeft toegepast. Zo publiceerde de CIA vier jaar geleden een aantal vertrouwelijke documenten, waaruit bleek dat de Amerikaanse inlichtingendienst een actieve rol speelde in de Iraanse staatsgreep van 1953.
Seven Countries In Five Years
Ook weten we dankzij een interview van oud-generaal Wesley Clarke uit 2007 bij Democracy Now dat het Pentagon vlak na de aanslagen van 11 september al plannen klaar had liggen om verschillende landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika binnen te vallen.
Er zijn dus genoeg redenen om de gebeurtenissen in Iran met een kritische blik te bekijken, want de gebeurtenissen in Syrië hebben ons geleerd dat ook de berichten in de Westerse media niet altijd het volledige verhaal vertellen.
Lees ook:
Netanyahu wishes success to Iran protesters, denies Israeli involvement (Reuters)
Rouhani Blames Iran’s Unrest on U.S., Israel and Saudi Arabia (The Tower)
Russian Foreign Ministry Slams U.S. Over Iran Protests (Moscow Times)
CIA Creates New Mission Center to Turn Up the Heat on Iran (Wall Street Journal)
De Russische president Poetin heeft zijn Turkse en Iraanse collega’s Erdogan en Rouhani uitgenodigd om te komen praten over de toekomst van Syrië. De belangrijkste gespreksonderwerpen voor deze bijeenkomst, die op 22 november zal plaatsvinden in het Russische Sochi, zijn het terugdringen van het geweld in Syrië en het opzetten van humanitaire hulp voor de lokale bevolking.
Het topoverleg in Rusland is de eerste in een reeks van in totaal drie bijeenkomsten, waarin ook de vorming van zogeheten de-escalatiezones aan bod zal komen. Later zullen de regeringsleiders van deze drie landen elkaar ook nog ontmoeten in Astana, de hoofdstad van Kazachstan. De president van Syrië bracht voorafgaand aan deze bijeenkomst al een bezoek aan Poetin. Opvallende afwezige zijn de Verenigde Staten.
Wederopbouw Syrië
Volgens Dmitry Peskov, woordvoerder van het Kremlin, is de terugkeer van stabiliteit en veiligheid die we nu langzaam aan beginnen te zien in Syrië het resultaat van de politieke oplossingen die Turkije, Rusland en Iran samen bereikt hebben. Tijdens de oorlog vroeg president Assad hulp van Rusland en Iran in de strijd tegen de terroristen.
Door de zes jaar durende oorlog tegen Assad zijn meer dan 330.000 mensen om het leven gekomen, waaronder veel burgerslachtoffers. In totaal hebben meer dan 6 miljoen Syriërs het land ontvlucht, terwijl nog eens 5 miljoen inwoners naar een andere plek binnen hun eigen land moesten vluchten.
De regering van Syrië wil de internationale coalitie aansprakelijk stellen voor de schade die is aangericht met diverse luchtaanvallen. Dat staat in een brief die de Syrische ambassadeur van de Verenigde Naties onlangs heeft ingediend.
Volgens de ambassadeur hebben de Verenigde Staten en haar bondgenoten binnen de zogeheten internationale coalitie illegaal bombardementen uitgevoerd op onder andere dorpen en op infrastructuur die hoort bij de productie van olie en gas.
In de brief wordt verwezen naar drie luchtaanvallen op onder andere een tankstation, een gasinstallatie en een dorp in Syrië. Bij die laatstgenoemde aanval vielen ook burgerslachtoffers, waarvan acht naderhand nog geïdentificeerd konden worden. De ambassadeur schrijft in zijn brief het volgende:
De herhaaldelijke bombardementen door deze illegitieme “internationale coalitie” eisen de levens van honderden onschuldige Syrische burgers en veroorzaken aanzienlijke materiële schade aan Syrische faciliteiten, huizen en infrastructuur. Ook veroorzaakt het een bijna totale vernietiging van Syrische olie- en gasinstallaties.
De aanvallen van de zogenaamde “internationale coalitie” en de illegale, eenzijdige en gedwongen economische sancties van de Verenigde Staten, de Europese Unie en andere Staten tegen de Arabische Republiek Syrië zorgen ervoor dat het onderhoud aan deze economische faciliteiten wordt belemmerd en dat de ontwikkeling en wederopbouw in de Arabische Republiek Syrië in gevaar komt.
Mijn regering bevestigde opnieuw haar positie dat de aanvallen door de zogenaamde internationale coalitie tegen Islamitische Staat in Irak en de Levant op het grondgebied van Syrië illegaal zijn en in strijd met het internationaal recht, omdat deze worden uitgevoerd zonder de goedkeuring van en coördinatie met de Syrische regering.
Mijn regering staat erop dat deze luchtaanvallen stoppen en dat de deelnemers aan deze illegitieme coalitie de politieke en wettelijke verantwoordelijkheid op zich nemen voor de vernietiging van infrastructuur in de Arabische Republiek Syrië, inclusief de verantwoordelijkheid voor compensatie.
De Amerikaanse president Trump heeft de CIA opdracht gegeven om te stoppen met de bewapening van rebellen die tegen Assad vechten. Met dit besluit rekent Trump af met het buitenlandse beleid van de Obama regering, die in 2013 begon met de bewapening van zogeheten ‘gematigde rebellen’.
De Washington Post schrijft dat Trump dit besluit al bijna een maand geleden heeft genomen, nog voor de bijeenkomst van de G20 in Duitsland. Daar sprak Trump ruim twee uur met de Russische president Poetin, waarbij een overeenkomst werd bereikt over een staakt-het-vuren in het zuiden van Syrië.
Tijdens het bezoek aan de Franse president Macron zei Trump dat er ook al gesproken is over een tweede staakt-het-vuren in een ander gedeelte van Syrië. Als dat lukt, dan is er volgens de Amerikaanse president een goede kans dat er een einde komt aan de vuurgevechten in het land.
Vrede in Syrië?
Met de beëindiging van dit omstreden CIA programma komt er overigens geen einde aan de Amerikaanse inmenging in de situatie. Zo blijft de Amerikaanse regering steun verlenen aan de Koerdische strijders die in Raqqa en langs de rivier de Eufraat vechten tegen Islamitische Staat. Ook gaan de bombardementen vanuit de lucht door de Amerikaanse coalitie gewoon door.
In 2015 besloot Poetin het regeringsleger van Assad te steunen. Niet omdat hij Assad zo graag wilde helpen, maar omdat hij wilde voorkomen dat Syrië in dezelfde situatie terecht zou komen als Libië. Dat plan heeft een grote kans van slagen, zeker nu Trump bereid is zijn steun aan de oppositie in te trekken.
Wederopbouw
De laatste maanden heeft het regeringsleger van Assad met hulp van Rusland veel gebieden weten te veroveren. In verschillende steden pakt de Syrische bevolking het dagelijkse leven weer op, al is er door de gevechten veel schade toegebracht aan gebouwen en aan de infrastructuur. Om die schade te herstellen heeft Syrië de hulp van Chinese bouwbedrijven ingeroepen. De Syrische ambassadeur in China, Imad Mustafa, zei daar onlangs het volgende over:
China, Rusland en Iran hebben tijdens het militaire conflict aanzienlijke steun gegeven aan Syrië. Daarom zijn het deze drie landen die een belangrijke rol zullen spelen in de wederopbouw van Syrië. Als we deze werkzaamheden zouden overlaten aan andere landen, zelfs aan diegene die hebben bijgedragen aan de schade, dan zou dat erg oneerlijk zijn.
We hebben onze les geleerd van wat er tijdens deze binnenlandse oorlog gebeurd is. We hebben geleerd wie onze strategische partners zijn. We zullen nu niet dichter naar het Westen toe bewegen, maar richting het noorden en het oosten (verwijzend naar Rusland, Iran en China).
China zal een belangrijke rol gaan spelen in de wederopbouw van Syrië. Dat werd afgelopen zondag duidelijk, toen in de Chinese hoofdstad Beijing een expositie gehouden werd die geheel in het teken stond van de wederopbouw van Syrië. Bij deze expositie waren meer dan duizend Chinese bedrijven vertegenwoordigd, die allemaal kennis hebben van bouw en infrastructuur.
Imad Mustafa, de Syrische ambassadeur in China, bevestigde tegenover het Syrische persbureau SANA dat Chinese bedrijven voorrang krijgen in de wederopbouw van het land. Dat is geen onlogische keuze, als je bedenkt dat China van begin af aan Assad en zijn regeringsleger gesteund heeft en net als Rusland niet wilde meewerken aan de Westerse sancties tegen Syrië.
China ziet kansen voor nieuwe Zijderoute
Ook voor China biedt deze samenwerking mogelijkheden, omdat Syrië een belangrijke schakel is in het ‘Silk Road’ project. Deze handelsroute van China naar Europa loopt ook door Syrië, een land dat aan de Middellandse Zee ligt en daarom een belangrijke schakel kan vormen. Met nieuwe investeringen in Syrische havens kan China ook zonder een passage van het Suezkanaal goederen over de Middellandse Zee transporteren.
China heeft zich nooit gemengd in de strijd van het Syrische regeringsleger tegen de gewapende rebellen, maar nu Syrië met hulp van bondgenoot Rusland weer veilig is en honderdduizenden inwoners weer terugkeren komt China in beeld als een neutrale partij die kan helpen in de wederopbouw van het land, waarbij ze tegelijkertijd haar ambitieuze plannen voor de nieuwe Zijderoute kan realiseren.
De propagandacampagne om Assad te kunnen beschuldigen van het gebruik van chemische wapens is begonnen, zo waarschuwt de woordvoerster van het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova. In een bericht op Facebook schrijft ze dat de eerste video’s daarvan al zijn opgedoken en dat er waarschijnlijk nog veel meer zullen volgen.
“Zoals we een paar dagen geleden al waarschuwden is de propagandacampagne in de media over ‘het gebruik van chemische wapens door de regering in Damascus’ begonnen. Er zullen meer van dit soort video’s verschijnen, uiteenlopend van lage kwaliteit tot video’s van Hollywood kwaliteit. Er zullen veel van dit soort valse video’s opduiken.”
Bij deze tekst plaatste Zakharova een fragment van een video die nu al op sociale media circuleert, dat naar verluid is opgenomen in een ziekenhuis in het oosten van Ghouta, hetzelfde gebied waar in 2013 een chemische aanval zou hebben plaatsgevonden. In de video zegt een man dat hij mensen aan het filmen is die het slachtoffer zijn geworden van een chloorgasaanval van het regime van Assad.
Syrië ontkent gebruik chemische wapens
Het Syrische regeringsleger is bekend met de beschuldigingen over het gebruik van chemische wapens en schrijft in een verklaring dat er valse claims gemaakt worden op verschillende websites die banden onderhouden met terroristische organisaties. Het regeringsleger zegt dat ze nooit chemische wapens hebben gebruikt en dat ze die ook nooit zouden gebruiken, ook niet als ze die hadden.
Volgens de regering in Damascus is er altijd volledige medewerking verleend aan de Organization for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) van de Verenigde Naties. De Syrische regering was dan ook erg verrast door het rapport dat deze organisatie publiceerde over een chemische aanval die in april dit jaar plaatsvond in de stad Idlib. Het onderzoeksteam had de plaats van het delict niet eens bezocht en vertrouwde uitsluitend op bewijsmateriaal dat door de Syrische oppositie en door bepaalde non-gouvernementele organisaties (NGO’s) werd aangeleverd.
‘Potentiële voorbereidingen’
Vorige week kwam de Amerikaanse regering met een opmerkelijk persbericht over ‘potentiële voorbereidingen’ van Assad voor een nieuwe chemische aanval op zijn eigen bevolking. Tot ergernis van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov. Hij zei vorige week dat dit soort berichten juist door terroristen gebruikt zullen worden om een aanslag te plegen en Assad daar de schuld van te geven.
De timing van dit persbericht uit Washington is ook opmerkelijk te noemen, omdat het Syrische regeringsleger de laatste maanden juist aan de winnende hand is. En juist doordat het Syrische leger de terroristen weet terug te dringen durven Syrische vluchtelingen weer op grote schaal terug te keren naar hun eigen land. Hoe geloofwaardig is het verhaal dat Assad chemische wapens gebruikt tegen zijn eigen bevolking?
Twee jaar voordat de problemen in Syrië begonnen werden er binnen de Britse regering al voorbereidingen getroffen voor een invasie. Daarbij probeerden men ook de Franse regering over te halen mee te doen.
Het volgende videofragment is al een paar jaar oud, maar is met de laatste ontwikkelingen in Syrië niet minder relevant geworden. In deze video legt de voormalige Franse minister van Buitenlandse Zaken Roland Dumas uit hoe de Britten al ver van tevoren plannen maakten om Syrië binnen te vallen, met als doel de regering van Assad omver te werpen.
Volgens Poetin is de Russische interventie in Syrië niet bedoeld om Assad te steunen, maar om te voorkomen dat Syrië als staat uiteenvalt en dat daaruit een situatie van chaos ontstaat die vergelijkbaar is met landen als Libië, Somalië en Afghanistan.
Tijdens het Sint Petersburg International Economic Forum (SPIEF) geeft de Russische president tekst en uitleg over zijn optreden in Syrië en over het wel of niet steunen van de regering van de Syrische president Assad. Hij werd geïnterviewd door de Amerikaanse journaliste en politiek commentator Megyn Kelly. De complete vertaling staat onder de video.
Megyn Kelly: De Amerikaanse president heeft gezegd dat je een slechte man steunt in Syrië, hij zei dat Assad een slechterik is. Geloof je dat?
Poetin: Wat moet ik geloven? Dat Assad een slechte man is? Je moet de andere leiders vragen die met Assad gesproken hebben. Hij is na zijn verkiezing vaker in Europa geweest dan in Rusland. Het is niet Assad die we willen beschermen, maar de Syrische staat. We willen niet dat daar een situatie ontstaat die vergelijkbaar is met Libië, Somalië of Afghanistan. In Afghanistan zitten ze al vele jaren, maar de situatie is niet bepaald beter geworden. We willen de Syrische staat behouden. Om het fundamentele probleem op te lossen moeten we naar politieke middelen kijken. Natuurlijk kan iedereen daar wel ergens schuldig aan worden bevonden, maar laten we niet vergeten dat er zonder een actieve inmenging van buitenaf waarschijnlijk geen burgeroorlog was uitgebroken in Syrië.
Waar wordt Assad precies van beschuldigd? We weten dat hij beschuldigd wordt van het gebruik van chemische wapens, maar er is geen bewijs om dat te onderbouwen. Vlak na het incident suggereerden we dat er een inspectie uitgevoerd moest worden op de luchtbasis waar naar verluid het vliegtuig van Assad zou zijn opgestegen. Als er chemische wapens gebruikt zouden zijn, dan waren die op het vliegtuig geladen en dan zou je dat met moderne apparatuur kunnen opsporen. Maar de Amerikanen weigerden dergelijke inspecties. Ze praten dus veel, maar doen weinig. We hebben voorgesteld om een inspectie te houden op de plaats waar de aanval werd uitgevoerd, maar dat vonden ze te gevaarlijk. Waarom is het gevaarlijk als de aanval werd gericht tegen de goed gezinde oppositie?
Er is een vertegenwoordiger van Irak hier die we verwelkomen, en één van Irakees Koerdistan. De militanten gebruikten chemische wapens en de internationale gemeenschap erkende dat. Dus de militanten daar hebben chemische wapens, maar volgens de Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) heeft Syrië haar voorraad chemische wapens vernietigd. Als er een excuus gecreëerd wordt, zonder dat er bereidheid is om de zaken echt te onderzoeken, dat brengt ons dat nergens. Laten we substantieel praten. Heeft Assad fouten gemaakt? Ja, waarschijnlijk heel veel. Maar zijn diegene die tegenover hem staan engelen? Wie vermoord mensen en executeert kinderen? Onthoofd mensen? Moeten we de mensen steunen die dat soort dingen doen?
Samen met onze Amerikaanse bondgenoten hadden we discussie over de verschillende gebieden waar we wel of niet moesten bombarderen. Ze vertelden ons dat er gebieden waren waar we niet mochten bombarderen, omdat daar de goede oppositie vermengd was met de terroristen van Al Nusra. In dat geval moeten ze de slechte van de goede scheiden binnen de oppositie. Moeten we wachten tot de terroristen naar ons land toe komen? Nee, natuurlijk niet. Laten we een overeenstemming bereiken. Volgens onze inschattingen zijn er ongeveer 4.000 mensen uit Rusland naar Syrië gegaan en nog eens 4.500 uit de centraal Aziatische landen. Dit is een reële bedreiging, want sommigen proberen terug te komen en dat lukt ze soms ook.
We zijn onze aanval in Syrië begonnen omdat we wisten waar dit allemaal toe zou leiden. Je moet niet proberen mensen te oormerken. We moeten substantieel samenwerken en we zijn bereid om dat te doen, maar we hebben een constructieve benadering nodig van de Amerikaanse kant.
Megyn Kelly: We weten dat Assad wel eens chemische wapens gebruikt heeft en dat Rusland in 2013 een overeenkomst heeft bereikt om dat te stoppen. De enige vraag is nog of hij ook achter de aanval van een paar maanden geleden zit. Ik wil je vragen – we zagen die video van stervende kinderen, de reden voor Trump om die raketaanval uit te voeren – geloof je dat die video nep is?
Poetin: Als eerste, toen president Obama en ik overeenstemming bereikten over het vernietigen van de chemische wapens van Syrië, toen wisten we alleen dat die wapens er waren. Niet of Assad ze ook daadwerkelijk gebruikt heeft. Wees dus alsjeblieft wat specifieker. Ten tweede, voor wat betreft de mensen die om het leven zijn gekomen door het gebruik van deze chemische wapens, dat is valse informatie. We zijn er op dit moment erg zeker van dat Assad geen chemische wapens heeft gebruikt. Het is allemaal in scène gezet om hem te kunnen beschuldigen. Bovendien heeft onze inlichtingendienst informatie dat er in een ander gebied in Syrië, niet ver van Damascus, plannen waren om dit scenario te herhalen. Wij hebben deze plannen bekend gemaakt en diegene die dat van plan waren kunnen stoppen.
Megyn Kelly: De lichamen van de slachtoffers werden onderzocht in het forensisch medisch instituut van Ankara in Turkije. Daarbij waren mensen van de WHO (World Health Organisation) en van de OPCW aanwezig als getuigen. Zij concludeerden dat de slachtoffers waren aangevallen met sarin gas. Zijn we bereid om te geloven dat alles in scène is gezet? Dat iedereen daarbij betrokken was?
Poetin: Het antwoord is erg eenvoudig en dat weet jij ook. Ja, sarin kan gebruikt zijn door iemand, maar niet door Assad. Het kan door iemand gebruikt zijn met als doel Assad ervan te beschuldigen. We moeten dus begrijpen wie we de schuld kunnen geven. En anders – als er geen echt onderzoek is – dan speelt dat alleen maar de daadwerkelijke daders in de kaart. Dan wil ik je graag vragen: Waarom ging men niet gelijk naar het vliegveld waar de chemische wapens naar verluid zijn ingeladen? Waarom wilde men het vliegtuig niet zien waarmee die aanslag naar verluid zou zijn uitgevoerd? Het antwoord is simpel: Men was bang dat de waarheid boven tafel zou komen.
Wat je mij vertelt overtuigt mij op geen enkele manier. Het sterkt mij in de gedachte dat we beter niet kunnen speculeren en dat we de krachten moeten bundelen om echte bedreigingen aan te kunnen pakken. En we weten wat deze bedreigingen zijn. We weten waar terrorisme om draait. We hebben daar genoeg voorbeelden van gezien. Niemand moet terrorisme gebruiken om korte termijn politieke belangen te behartigen. Waarom zou je pogingen ondernemen om terroristen op te zetten tegen bijvoorbeeld Assad? Dat doen ze omdat niemand anders bereid is voor dat doel te vechten. Ik denk dat het niet de moeite waard is om dit soort terroristen vandaag de dag te gebruiken, want morgen gaat het je veel kosten. Toen Al-Qaida in Afghanistan werd gecreëerd om te vechten tegen de Sovjet-Unie wisten ze niet dat het later de Verenigde Staten zou raken met de aanslagen van 9/11. We moeten dus nadenken over de gevolgen van dit beleid voor de lange termijn.
De Russische president Poetin gaf deze week een openhartig interview aan de Franse krant Le Figaro. In het interview praat hij over de diplomatieke en historische banden tussen Rusland en Frankrijk, maar ook over actuele thema’s als het geweld in Syrië en Oekraïne en de voortdurende provocaties richting Rusland. Het volledige interview is in het Engels ondertiteld, klik daarvoor op de bijbehorende knop onder de tijdbalk. Een samenvatting van het gesprek staat onder de video.
Over Syrië
Volgens Poetin hebben Turkije en Iran een belangrijke bijdrage geleverd aan het bewerkstelligen van een staakt-het-vuren in Syrië. Ook is er overeenstemming bereikt over een aantal zogeheten de-escalatie zones, waar de lokale bevolking zich veilig kan bewegen. Volgens Poetin is dit een tijdelijke maatregel om tot een diplomatieke oplossing te kunnen komen. Hij benadrukte dat het geen prototype moet zijn voor een toekomstige territoriale opdeling van Syrië. Het is uiteindelijk aan de Syrische bevolking om te bepalen of Assad weg moet, niet aan Rusland of aan een ander land.
Ten aanzien van de chemische aanval in Idlib merkt Poetin op dat Amerikanen een grondig onderzoek naar deze terreuraanval weigerde. Als Assad werkelijk chemische wapens had gebruikt, dan hadden ze daar met moderne onderzoekstechnieken zeker sporen van terug moeten vinden op het vliegveld en in het vliegtuig waarmee waarmee aanval was uitgevoerd. Hij vraagt zich af waarom dat onderzoek geen steun kreeg van de bondgenoten in het Westen.
Volgens Poetin zijn de beschuldigingen aan het adres van Assad enkel en alleen maar bedoeld om aanvullende maatregelen te rechtvaardigen tegen zijn regering. Hij heeft geen bewijs kunnen vinden dat Assad achter de aanslag zit.
Over de relatie met het Westen
Het is volgens Poetin geen verrassing dat de relatie met de Verenigde Staten nog niet verbeterd is, omdat de politieke situatie daar volgens hem beïnvloedt wordt door diegene die de verkiezingen verloren hebben en hun verlies niet willen accepteren. Die blijven Rusland van alles beschuldigen. Daarom kan het volgens de Russische president nog wel even duren voordat de relatie met de VS hersteld kan worden.
Over de NAVO
Poetin merkt op dat het militaire budget van de Verenigde Staten groter is dan dat van alle andere landen in de wereld bij elkaar. Vanuit dat oogpunt gezien is het ook niet vreemd dat Trump een grotere bijdrage verlangt van haar NAVO bondgenoten. Maar wat Poetin niet begrijpt is dat Europese landen hun militaire budget willen opschroeven, terwijl ze tegelijkertijd hun relatie met Rusland willen verbeteren. Tegen wie zijn ze van plan te gaan vechten?
Volgens Poetin blijkt hieruit hoe kortzichtige het beleid in Europa en de Verenigde Staten is. Poetin brengt in herinnering dat toen de Sovjet-Unie uiteenviel, er een mondelinge afspraak is gemaakt met Westerse politici dat de NAVO zich niet verder zou uitbreiden richting het oosten. Sommige Duitse politici stelden destijds al een nieuwe Europese veiligheidsunie voor, waar zowel de Verenigde Staten als Rusland aan zouden deelnemen.
Was dat gebeurd, dan hadden we volgens Poetin niet de problemen gehad waar we de laatste jaren mee geconfronteerd worden, namelijk de expansie van de NAVO richting de Russische grens en de verschuiving van militair materieel richting landen grenzend aan Rusland. Het raketschild in Polen en Roemenië zou er dan niet zijn geweest, een systeem dat de strategische balans tussen Rusland en de Verenigde Staten fundamenteel verstoord heeft.
We kunnen dit allemaal niet meer terugdraaien, daarom moeten we volgens de Russische president niet de spanningen opbouwen met allerlei fictieve dreigingen uit Rusland en met hybride oorlogsvoering. Deze dreigingen heeft het Westen zelf verzonnen en nu maken ze zichzelf daar bang mee. Daarmee stuurt het Westen volgens Poetin aan op een beleid dat geen enkele toekomst heeft.
De toekomst ligt volgens de Russische president in samenwerking met het Westen op alle gebieden, inclusief veiligheidsvraagstukken. De dreiging van vandaag de dag komt immers niet uit Rusland, maar van terreuraanslagen. Aanslagen in Parijs, in België, maar ook in Rusland. Er is een oorlog gaande in het Midden-Oosten, dat is waar we ons volgens Poetin zorgen over zouden moeten maken.
