Marketupdate

Categorie: Kredietcrisis

  • Kaplan: “Perfecte storm voor goud”

    Thomas Kaplan schreef in de Financial Times een artikel over de gunstige marktomstandigheden voor goud. Volgens hem staan we aan de vooravond van een ‘Perfect Storm’ in termen van vraag en aanbod. Op het moment beginnen veel portfoliobeheerders langzaam goud terug te schalen in de klasse van veilige investeringen. Goud is sinds 1971 bij veel beleggers uit de gratie gevallen nadat president Nixon de inwisselbaarheid van dollars voor goud afschafte. Na de piek in de jaren tachtig van de vorige eeuws werd goud in de perceptie van de belegger meer en meer afgeschreven van monetair metaal tot simpele grondstof. Dit leidde ertoe dat goud als een volatiele en risicovolle investering werd gezien terwijl dollars en Amerikaanse staatsobligaties als risicovrije activa werden aangeschreven.

     

    Dit nieuwe begrip van goud en papiergeld werd door de centrale bankiers meer dan eens bevestigd. Zij dumpten massaal goud in de jaren ’90 van de vorige eeuw waardoor de prijs van goud sterk daalde. Dit was in lijn met de perceptie van goud in studieboeken. Hierin wordt goud naar de beroemde uitspraak van Keynes afgedaan als een ‘barbaars relikwie’ terwijl papiergeld en staatsobligaties als risicovrije worden bestempeld.

     

    Het percentage van in goud geïnvesteerd vermogen is momenteel slechts 0,6% van al het geïnvesteerd vermogen wereldwijd. Dit percentage is veel lager dan de 3% in de jaren ’80 van de vorige eeuw en de 4,8% van 1968. Er zijn echter veranderingen opkomst. De kredietcrisis heeft aangetoond dat financiële instituten en overheden niet zo veilig zijn zoals zij ooit leken. Investeerders worden volgens Kaplan aan deze kennis weer herinnerd en weten dat goud het enige monetaire middel is dat niemand anders zijn verplichting is.

     

    Gezien de kleine omvang van de goudmarkt zal een kleine terugkeer van goud in ’s werelds grootste portefeuilles grote gevolgen hebben voor de goudprijs. Een stijging naar 1,2% van al het geïnvesteerd vermogen houdt in dat er 26,000 ton extra goud gekocht zou moeten worden. Dit betreft 10% van de totale wereldwijde hoeveelheid goud. Kaplan acht het zeer waarschijnlijk dat dit gaat gebeuren. Op het moment hebben goudmijnen namelijk moeite om hun reserves aan te vullen en blijft de groei van de productie achter om aan de vraag te voldoen. Bovendien zijn centrale banken netto kopers van goud geworden.

     

    Goud is terug als veilige investering. Dat ’s wereld veiligste valuta tevens zeer schaars is, houdt in dat er interessante tijden aankomen voor mensen die goud in handen hebben. 

     

    Lees verder: http://www.ft.com/cms/s/0/3b8b9f78-2312-11e0-ad0b-00144feab49a.html#axzz1BtyTC6g8

     

     

  • Rusland vergroot goudreserves met 13%

    Vice-hoofd van de centrale bank van Rusland Georgy Luntovsky verklaarde in een persconferentie dat de Russische centrale bank 100 ton goud per jaar gaat kopen om de goudreserve van het land te verhogen. Volgens de centrale bank nam de Russische goudreserve in 2010 met 152,4 ton goud toe, oftewel 23,9%. In 2009 namen de reserve al met 127,5 ton toe. In totaal bezit Rusland 790 ton goud en is daarmee nummer 8 op de ranglijst van landen met de meeste goudreserve. Opvallend is dat de goudreserve minder dan 8% van de totale monetaire reserves van Rusland zijn, terwijl de meeste Westerse landen meer dan 60% van hun reserves in goud aanhouden. Dit geldt voor de Verenigde Staten, Frankrijk, Duitsland en Italië.

     

    Bron: http://online.wsj.com/article/SB10001424052748703555804576101812228853534.html en www.gold.org 

  • Waarom goud?

    Ja

     

     

     

     

     

     

  • Total Global Credit Has To Double Over $200 Trillion By 2020 To Preserve Economic Growth

    Deze week publiceerde het Wereld Economisch Forum (WEF) in samenwerking met McKinsey een rapport waarin de wereldwijde kredietbehoefte voor dit decennium is berekend. In de jaren 2000-2010 is het wereldwijd uitstaande krediet verdubbeld van $57 biljoen naar $109 en moet dit decennium opnieuw verdubbelen naar meer dan $210 biljoen om de economische groei niet in gevaar te brengen, aldus de WEF. Met aangepaste regels voor een betere inzichtelijkheid moeten de securisatiemarkten nieuw leven ingeblazen worden om deze kredietgroei mogelijk te maken, aldus het rapport van de WEF.

    Zero Hedge dook het WEF-rapport in en vatte de boodschap samen: de kredietcrisis is dan wel ontstaan door excessieve schulden, maar wanneer bankiers beloven zich dit keer netjes te gedragen, dan kan de wereldwijde schuldenberg nogmaals verdubbeld worden alsook de doelstelling voor economische groei.
    Daar waar de gemiddelde burger mondjesmaat begint door te krijgen dat je een kredietcrisis niet kan oplossen met meer krediet, denkt de bankenlobby daar heel anders over. Volgens hen is de economische groei er zelfs van afhankelijk. 
    Onze SNS-correspondent kreeg naar aanleiding van dit bericht het idee om eens een voorstel te doen om verwarring bij de vertaling van grote geldbedragen te voorkomen. En passant geeft hij ook nog eens een heldere uitleg over hoe groot het Europese noodfonds nu eigenlijk is en het Amerikaanse schuldenplafond.

    “The world needs $100 Trillion more credit says World Economic Forum“.  Een trillion is 10^12, een miljoen x miljoen ofwel 1000 miljard. Tenzij men sterrenkundige, computerspecialist of Zimbabwaan is zijn deze getallen nauwelijks nog te bevatten, bovendien is er steeds een vertaalprobleem want een Amerikaanse “billion” is niet gelijk aan onze term “biljoen” en ook onze Europese triljoen is wat anders dan een trillion want het is namelijk 1 miljoen maal groter. Erg lastig allemaal en de vraag dringt zich dan ook op waarom we niet de algemeen gangbare termen uit de computerwereld gebruiken?
    Kilo=1.000
    Mega=1.000.000
    Giga=1.000.000.000
    Terra=1.000.000.000.000

    Dus eigenlijk heeft de wereld 100 Terradollar krediet nodig. Lekker duidelijk toch? Waar hangt die ideeënbus? Mocht u zich afvragen wat een Zimbabwaan met grote getallen te maken heeft dan is de eerste bijlage van twee Zimbabwaanse bankbiljetten die ik als bladwijzers voor economische boeken gebruik misschien wel leuk.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Het bedrag dat het Europese noodfonds (EFSF) ter beschikking zou moeten hebben om eventuele toekomstige problemen kordaat te kunnen bestrijden is nog steeds een onderwerp van discussie. Vooralsnog staat er met potlood een bedrag van 440 Giga (waarvan 250 Giga effectief beschikbaar is) in de boeken maar er zijn geluiden dat dit eerder 1 Terra zou moeten zijn. Call us pessimists, maar het maakt helemaal niet uit namelijk. Zodra de eerste stap is gezet om een fonds te vormen en toezeggingen zijn gedaan is het plafond een louter technische zaak. Zodra het maximum in zicht komt wordt het fonds toch wel verhoogd want anders zou de markt in paniek raken, de economie instorten, de maan uit z'n baan schieten of andere nare dingen gebeuren die we niet kunnen hebben. In de politiek zijn nou eenmaal geen harde afspraken te maken en is morele chantage al begonnen terwijl de inkt nog aan het drogen is. Geen kwade opzet hoor maar het loopt vaak gewoon zo. In dit verband is het kredietplafond waar Amerika zich aan dreigt te stoten misschien een mooie vergelijking: “S&P said that de possibility of the U.S. defaulting on its obligations because of the debt limit is a remote one and more a political game of chicken”. “Default by the U.S. Treasury could cause significant and longlasting financial and economic disruption”. There you have it.

  • States Warned of $2 Trillion Pensions Shortfall

    Volgens Orin Kramer, oud topman van het pensioenfonds van New Jersey, staan Amerikaanse publieke pensioenfondsen er zeer slecht voor. Zij kijken op basis van een schatting naar een tekort van $2.500 miljard. Dit tekort zal Amerikaanse staten en lokale overheden dwingen om bezittingen te verkopen en drastisch te snijden in de uitgaven. Het risico op faillissementen van lokale autoriteiten is reëel en de rente is dan ook opgelopen.

    http://www.cnbc.com/id/41129099

    Amerikanen hebben gemiddeld zo'n $20.000 gespaard voor hun oude dagvoorziening, terwijl Amerikanen in de middenklasse ongeveer $300.000 nodig hebben. 

    http://www.cnbc.com/id/40563715

  • Vallejo proposes paying some creditors only 5% to 20%

    In 2008 was Vallejo, Califoië, een stad met zo'n 110.000 inwoners de eerste lokale overheid dat een faillissement aanvroeg. Vallejo doet een aantal van haar schuldeisers, met name huidige en oud-medewerkers een voorstel voor schuldherstructurering. Hen wordt 5% tot 20% van de verschuldigde betalingen aangeboden.

    http://www.latimes.com/news/local/la-me-1220-vallejo-20110120,0,6626978.story

  • Analysis: What is Plan B if China dumps U.S. debt?

    Een zeer opmerkelijk artikel kwam op Reuters voorbij. Reuters deed een rondgang onder een aantal hooggeplaatste experts en vroeg hen wat er zal gebeuren wanneer China Amerikaanse staatsobligaties (massaal) in de uitverkoop doet.

    China is met iets meer dan een $1.000 miljard de tweede grootste houder van Amerikaanse staatsobligaties. China is in de afgelopen jaren Japan voorbij gestreefd die net iets minder dan $1 biljoen aan Amerikaans schatkistpapier bezit. Beide landen zijn echter onlangs door de Federal Reserve gepasseerd en die is nu de allergrootste bezitter van US Treasuries.

    De antwoorden uit de rondgang werpen een blik op de toekomst. Amerika kan proberen Amerikanen over te halen om, net zoals ten tijde van de Tweede Wereldoorlog op patriotistsche gronden, staatsobligaties te kopen. Amerika kan bondgenoten vragen hetzelfde te doen. De Amerikaanse regering kan banken vragen (of verplichten) om de staatsobligaties te kopen. En mocht dit niet voldoende zijn dan kan de Federal Reserve overgaan tot QE3 en de geldpers opnieuw aanzetten. Ook de experts zien in dat dan het gevaar op veel hogere inflatie kan ontstaan. Die kan dermate oplopen dat deze niet meer in de hand te houden is.

    Geen van de kenners durft het “H-woord” in de mond te nemen, maar dit is een scenario van hyperinflatie: wanneer China of Japan – om welke reden dan ook – Amerikaanse staatsobligaties van de hand doen, dan is er weinig meer te redden en verliest de dollar haar bestaansrecht.

    http://www.reuters.com/article/idUSTRE70H5NX20110118

  • Q&A With Hu Jintao

    Er is bijna geen krant, televisiestation of online medium dat niet bericht over het staatsbezoek van de Chinese president Hu Jintao aan Amerika. Vrijwel niemand twijfelt er aan dat de Amerikaans-Chinese verstandhouding bepalend zal zijn voor hoe de 21e eeuw zal verlopen.
    Voorafgaand aan de ontmoeting uitten beide grootmachten kritiek op elkaar. Zo wordt in Amerika gewezen op de kunstmatig lage wisselkoers van de Renminbi, de toenemende investeringen in de Chinese defensie en problemen omtrent de mensenrechtensituatie.
    Eerder deze week voerde het Amerikaanse congres de druk verder op door te zinspelen dat het in een binnenkort te publiceren rapport China officieel bestempeld als valutamanipulator. Dat heeft als gevolg dat Amerikaanse bedrijven concurrerende Chinese bedrijven kunnen aanwijzen en die bedrijven als tegenmaatregel importtarieven op te leggen.
    In Amerika wordt gewezen op de mogelijkheid de inflatie in China te bestrijden door de renminbi in waarde te laten stijgen ten opzichte van de dollar. Iets dat de Chinezen pertinent niet willen. Ook minister van financiën Timothy Geithner wees op de kunstmatig lage wisselkoers van de Chinese renminbi.
    De Chinezen op hun beurt gaven af op het roekeloze monetaire en fiscale beleid van de Verenigde Staten. China heeft vorige week nog garanties gevraagd voor de investeringen in Amerikaanse schuldpapieren. Maar bleef het niet bij. De Chinese president Hu Jintao gaf antwoord op een zevental vragen die Wall Street Joual voorlegde en publiceerde op de eerste dag van het staatsbezoek.
    Hu Jintao benadrukte in het interview dat beide landen gebaat zijn bij samenwerking. Hij wees daarbij tegelijkertijd op de verschillen van inzicht op gevoelige onderwerpen. Hierbij benadrukte hij dat verschillen, in het belang van goede betrekkingen op de lange termijn, op een juiste manier behandeld moeten worden.
    Op de vraag hoe Hu Jintao denkt over appreciatie van de renminbi om de inflatie in China te beteugelen, is zijn antwoord resoluut: “Het huidige inteationale monetaire stelsel is een product van het verleden”. Vrij vertaald zegt Hu Jintao dat het einde van het dollarsysteem nabij is.
    Hu Jintao vervolgt: “Het monetaire beleid van de Verenigde Staten heeft een omvangrijke invloed op de wereldwijde liquiditeit en kapitaalstromen en daarom moet de liquiditeit van de Amerikaanse dollar op een redelijk en stabiel niveau gehouden worden”. Met andere woorden, Amerika moet ook de had in eigen boezem steken en bereid zijn om in overleg het inteationale monetaire stelsel te wijzigen. Hieronder de letterlijke tekst van een deel van het interview. 
    Lees ook de Engelse vertalingen die Spiegel maakte van de analyses in de belangrijkste Duitse kranten. Van links tot rechts is de strekking dezelfde: Obama kan zich geen breuk met China veroorloven. 

  • Hu Jintao: “Huidige monetaire systeem is product van het verleden”

    Deze dagen staan vrijwel geheel in het teken van het bezoek van de Chinese president Hu Jintao aan de Verenigde Staten. Woensdagochtend Amerikaanse tijd zal president Obama de Chinese president officieel ontvangen op het Witte Huis. Tijdens het staatsbezoek zullen economische onderwerpen de boventoon voeren in de gesprekken tussen Hu Jintao en Obama, maar ook de gespannen situatie op het Koreaanse schiereiland zal aan bod komen.

     

    In aanloop naar zijn bezoek gaf Hu Jintao een interview aan de Wall Street Joual en de Washington Post. In het interview legt Hu veel nadruk op de voordelen van samenwerking tussen de VS en China, maar uitte hij ook kritiek op het Amerikaanse monetaire en fiscale beleid.

     

  • Chinese vraag ondersteunt Goudprijs

    De goudprijs is sinds het record van $1,431.95 per troy ounce in december deze week teruggezakt naar een prijs van rond de $1,360. Aanleiding is het optimistische sentiment over groei van de Amerikaanse economie. Dit heeft volgens de Financial Times de aandacht van Westerse beleggers ten gunste van andere investeringen bij goud weggetrokken.

     

    De Chinese vraag is daarentegen sinds het begin van het jaar sterk gegroeid. Handelaren stellen dat de vraag sinds kerst met 30%-50% is gestegen. Er wordt een premie van meer dan $3 per troy ounce boven de marktprijs betaald, het hoogste niveau sinds 2008. Dit duidt op een sterke krapte binnen de goudmarkt. Deze Chinese vraag heeft de val van de goudprijs gestut. Een handelaar uit Hong Kong gaf aan dat we een gebalanceerde situatie hebben met de ene kant van de wereld het Westen die goud verkoopt en de andere kant van de wereld de Azië die het goud graag opkoopt. 

     

    De Aziatische vraag lijkt de komende tijd sterk te blijven. Volgens de Financial Times zien Chinezen en Indiërs goud als een manier om hun welvaart te beschermen. De Chinese overheid moedigt Chinezen echter aan om goud te kopen. China ziet goud als de valuta van de toekomst.

     

    Bron: http://ausbullion.blogspot.com/2011/01/gold-prices-buoyed-by-china-demand.html

  • ‘Je kunt een kredietcrisis niet oplossen met extra krediet’

    ‘Je kunt een kredietcrisis niet oplossen met extra krediet’
    Omdat hij de kredietcrisis begin 21e eeuw al voorspelde, werd Willem Middelkoop in 2008 opeens de rol van ziener toebedeeld. Dagelijks gaf de onafhankelijke financieel-economisch specialist in tal van media zijn ongezouten mening. Opeens werd naar hem geluisterd en zijn mening gerespecteerd, hoe pessimistisch de tendens ervan vaak ook was. Ruim twee jaar later is de economie enigszins hersteld en lijken de visie en argumenten van Middelkoop alweer vergeten. Maar of we daar verstandig aan doen?
    Dat niet iedereen Willem Middelkoop (48) even serieus neemt, heeft ongetwijfeld te maken met zijn afkomst en profilering. Hij studeerde af aan de HTS in Amsterdam, in de richting confectie-industrie. Daaa werkte hij als fotojoualist en later als verslaggever. Middelkoop is dus allesbehalve opgeleid in of gevormd door de financieel-economische wereld. Dat maakt hem onafhankelijk, maar ook controversieel. ‘Ik ben een nieuwsgierig mens, en ontdekte bij het lezen van artikelen over economie en financiële markten in wat voor een wereld wij leven.’
    Monopolie
    Volgens Middelkoop is het een maatschappij die op schulden is gebaseerd, en op het vertrouwen dat we die schulden op termijn weer kunnen aflossen. Een wereld ook die door de kapitalistische Verenigde Staten is gecreëerd en vooral ook door de machthebbers daar in stand wordt gehouden. ‘Als ik het over machthebbers heb, dan praat ik over de politiek – dus het Witte Huis – maar meer nog over Wall Street en specifiek over de FED. Hoewel de naam Federal Reserve anders doet vermoeden, is de bank nièt het eigendom van de staat; de aandelen zijn namelijk verdeeld over de deelnemende banken. Het is dus in feite een private ondeeming, die dan weer wel het monopolie bezit op de dollaruitgifte. En juist dat instrument is in de afgelopen twee jaar regelmatig gebruikt of beter gezegd: misbruikt.’
    Bidden
    Middelkoop weet waarover hij praat. In de afgelopen tien jaar deed hij actief onderzoek naar de vermeende geheimen van het financiële systeem in de VS. Zijn conclusie: het systeem staat op ontploffen, vooral door de enorme schuldenlast en de ontembare geldgroei. Om dit statement kracht bij te zetten, schreef hij in 2007 een boek over de wereldwijde gevolgen van de ineenstorting van het dollarsysteem. Nog geen jaar later werd zijn profetie deels bewaarheid. Met de val van de investeringsbank Lehman Brothers – het grootste faillissement in de Amerikaanse geschiedenis – ontstond een mondiale kredietcrisis van schrikbarende omvang. ‘Het voorspellen ervan was niet zo moeilijk. Wat mij echter wel heeft verrast, is de snelheid en vooral de omvang. Ik had niet verwacht dat de totale Westerse wereld in zo’n kort tijdsbestek zou worden geïnfecteerd.’ Middelkoop vertelt een verhaal over Henry Paulsen, de minister van Financiën van de VS ten tijde van de uitbraak van de kredietcrisis. ‘Die heeft op een gegeven moment de deur van zijn kantoor dichtgedaan, zijn vrouw opdracht gegeven het geld van de bank te halen en voor hem te bidden.’
    Liegen
    Waarmee Middelkoop de est van de situatie twee jaar geleden nog maar eens onderstreept. Zelf had hij ook zo’n moment van bezinning. ‘Ik was te gast bij De Wereld Draait Door. Matthijs van Nieuwkerk vroeg vlak voordat de slottune werd ingestart of we nog wel rustig konden slapen of dat we extra moesten pinnen. Hoewel ikzelf die dag – bezorgd als ik was – ruim 2.000 euro had opgenomen en tien minuten lang het failliet van ons financieel systeem had uitgelegd, besloot ik te liegen. Ik realiseerde mij dat een eerlijk antwoord het vertrouwen wellicht nog meer zou ondermijnen. Die keer koos ik voor het gezamenlijk belang.’
    Het is bij die ene uitzondering gebleven. Voor het overige leeft Middelkoop in betrekkelijke autonomie. Hij schrijft boeken, geeft zijn mening in lezingen en presentaties en is eigenaar van twee bedrijven, de edelmetaalwebwinkel amsterdamgold.com en het Gold & Discovery Fund. Beide ondeemingen zijn gebaseerd op de waarde van edelmetaal en delfstoffen. ‘Goud heeft door de geschiedenis heen haar koopkracht behouden. Bovendien gedijt de prijs ervan bij een zwakke dollar.’ En daar is en blijft de komende jaren sprake van, is Middelkoop’s vaste overtuiging. ‘Als je – zoals de FED doet – het schuldprobleem wilt oplossen door meer dollars te creëren, krijg je als munteenheid maar ook als land vroeg of laat de rekening gepresenteerd.’
    Instorten
    Daarom staan de VS aan de vooravond van het grote verval. ‘De gedachte om oneindige welvaart te creëren door blijvend te anticiperen op toekomstige groei van de economie en vertrouwen van de consument, mist elk fundament. Daarom staat het kredietkaartenhuis van het Amerikaanse financiële systeem nu op instorten. De waarde van de bezittingen weegt in veel gevallen niet langer meer op tegen de enorme schuldenlast.’ Een dergelijke situatie zie je volgens de auteur overigens terug in nagenoeg de hele Westerse wereld. ‘En de oplossing van overheden om deze schuldenlast van banken over te nemen, leidt uitsluitend tot het failliet van landen. Kijk naar Griekenland en Ierland. Je kunt een kredietcrisis niet oplossen met extra krediet.’ Volgens Middelkoop zijn we met hulpkredieten uitslaande brandjes aan het blussen, maar niet de onderliggende veenbrand. ‘Uiteindelijk moeten we mondiaal onze schulden saneren en de financiële wereld van scratch af aan opnieuw inrichten. Maar dat gebeurt niet. Dat laten degenen die nu de macht hebben niet toe.’
    Decadentie
    En dus? ‘Dus draait de wereld door, tot we de façade niet langer kunnen ontkennen. En dan …’ Middelkoop is voor een moment stil. ‘Kijk naar de geschiedenis. De crisis in de dertiger jaren bleek later de oorsprong van het ontstaan van de Tweede Wereldoorlog. Hitler kwam aan de macht omdat vooral Duitsland in de hoek zat waar de economische klappen vielen en mensen daar zo arm waren. Amerika voelt zich met een zwakke dollar straks vergelijkbaar in het nauw gedreven. Dan lijkt er maar één uitweg. De geschiedenis leert namelijk dat een oorlog altijd voor nieuwe economische groei zorgt.’ De ondeemer illustreert het sombere perspectief met een andere vergelijking, die van het Romeinse Rijk. ‘De Westerse wereld – en dan met name de VS – gaat ook aan decadentie en verloedering ten onder. Kijk naar de gemiddelde Amerikaan; die is zo volgevreten, dat hij te dik is om überhaupt nog in actie te komen.’
    En Nederland? ‘Wij zijn een satellietstaat van de VS, doen gedwee wat van ons verlangd wordt. Ons wacht in principe hetzelfde lot, met dit verschil dat het verval aan de randen van het Romeinse Rijk nog eerder begon.’ Maar kunnen we dan helemaal niets doen? ‘Ik zou elke ondeemer nu adviseren zijn of haar bedrijf te verkopen, nog even flink te cashen en een boerderijtje ergens te kopen, ver weg van het naderende verval.’
    Dit interview verscheen in Business Nationaal.
    Tekst: Mart Rienstra