Categorie: Valutacrisis

Trump: “Alle valuta komen op gelijk speelveld”

Alle belangrijke valuta in de wereld zullen binnen afzienbare tijd op een gelijk speelveld moeten komen, omdat dat de enige manier is om de wereldhandel eerlijker te maken. Dat zei de Amerikaanse president eerder deze maand tijdens een gezamenlijke persconferentie met de Japanse president Shinzo Abe.

Tijdens zijn verkiezingscampagne maakte Trump de belofte aan zijn kiezers om de Amerikaanse economie nieuw leven in te blazen, een doelstelling die volgens hem alleen gerealiseerd kan worden wanneer er op een eerlijke manier handel gedreven kan worden. Door de munt kunstmatig goedkoop te houden heeft China volgens Trump een oneerlijke concurrentievoordeel gehad ten opzichte van de Verenigde Staten, waardoor veel banen richting het Verre Oosten gingen.

Persconferentie Trump en Abe [start video vanaf 25:53]

We hebben gesprekken met verschillende vertegenwoordigers in China. Ik denk dat het goed is voor Japan, de VS en andere landen in de regio. Voor wat betreft de munt devaluaties, ik klaag daar al heel lang over en ik denk dat we uiteindelijk allemaal waarschijnlijk veel sneller op een gelijk speelveld zullen komen dan jullie denken. Omdat dat de enige eerlijke oplossing is, de enige manier om eerlijk te concurreren in de handel. We komen op dat punt en we zullen allemaal heel hard werken om te doen wat goed is voor ons land. Maar het moet eerlijk en we gaan het eerlijk maken.

De Verenigde Staten zal op het gebied van handel een veel grotere speler worden dan ze nu al is. Veel daarvan heeft te maken met ons belastingbeleid, dat we binnen afzienbare tijd zullen aanpassen. We gaan een veel meer stimulerend belastingbeleid voeren dan we nu doen. Niemand weet op dit moment wat ons beleid is. We werken samen met het Congres en ik denk dat men zeer onder de indruk zal zijn.

Trump deinst er niet voor terug de grote problemen in ons monetaire systeem te benoemen en aan te pakken. Dat neemt niet weg dat een terugkeer richting ‘eerlijke handel’ grote consequenties heeft voor zowel China als de Verenigde Staten. Stoppen centrale banken met het accumuleren van dollarreserves, dan zal de overwaardering van de dollar aanzienlijk afnemen.

Dat is niet alleen slecht voor de koopkracht van de Amerikaanse bevolking, maar ook voor de waarde van de $6 biljoen aan dollarreserves die centrale banken wereldwijd op hun balans hebben staan. Het is dan ook geen toeval dat centrale banken in de rest van de wereld de laatste jaren hun dollarreserves structureel afbouwen en deze inwisselen voor andere valuta en goud.

h/t: @LukeGromen

23 februari 2017
Duitse rente naar dieptepunt van -0,9%

Sinds de verkiezing van Trump lijkt de rente op staatsobligaties in de Verenigde Staten en in Europa weer te stijgen, maar dat is niet voor alle staatsleningen het geval. Zo bereikte de rente op Duitse staatsobligaties met een looptijd van twee jaar deze week een nieuw dieptepunt van -0,9%. Beleggers zoeken een veilige haven en zijn bereid een steeds hogere prijs te betalen voor staatsobligaties met de hoogste kredietstatus. Ze geven daarom de voorkeur aan kortlopende staatsobligaties van Duitsland.

Met een negatieve rente voor zogeheten ‘veilige’ staatsobligaties wordt het steeds interessanter om te sparen in goud. Het edelmetaal kent geen tegenpartij risico en is wereldwijd verhandelbaar. Met een rente van -0,9% zijn Duitse staatsleningen zelfs duurder om aan te houden dan goud in combinatie met verzekerde opslag. Daar komt bij dat de waarde van staatsobligaties snel daalt bij een stijging van de rente. Hoe lang duurt het nog voordat vermogende spaarders goud ontdekken als alternatief voor het schuldpapier?

Rente op Duitse staatslening met looptijd van twee jaar bereikt nieuw dieptepunt (Grafiek via @Schuldensuehner)

22 februari 2017
Rusland wil gebruik contant geld beperken?

De Russische ministeries van Financiën en Economische Ontwikkeling willen het gebruik van contant geld beperken, zo schrijft zakenkrant Vedomosti. Rusland wil de zwarte economie aan te pakken en problemen als corruptie, belastingontwijking en witwassen effectiever kunnen bestrijden. Daarom overweegt men verschillende maatregelen, zoals een limiet op cash betalingen en een eventuele belasting op contant geld. Ook zou het voor bedrijven niet meer mogelijk moeten zijn om salarissen in contanten uit te betalen.

De regering wil het gebruik van contant geld voor grote aankopen als vastgoed, auto’s en luxegoederen aan banden leggen, maar er is nog geen overeenstemming over het maximumbedrag dat men contant mag aankopen. In januari spraken verschillende Russische media nog over een limiet van 500.000 roebels, omgerekend met de huidige wisselkoers is dat ongeveer €8.250. De minister van Financiën, Anton Siluanov, heeft al laten weten dat hij het idee van een limiet op contant geld transacties steunt, maar hij sprak zich nog niet uit over de hoogte van deze limiet.

Contant geld populair in Rusland
Op dit moment is het gebruik van contant geld in Rusland zeer populair. In de eerste negen maanden van 2016 haalden rekeninghouders in totaal 19 biljoen roebels van hun bankrekening, meer dan twee keer zoveel als de 8,7 biljoen roebels die in dezelfde periode gebruikt werden voor elektronische betalingen. Volgens cijfers van de Russische centrale bank vertegenwoordigen alle munten en bankbiljetten een waarde van 9% van het bbp. Ter vergelijking, in de Eurozone benadert de geldhoeveelheid bijna 10% van het bbp. Het gebruik van contant geld loopt in Rusland achter ten opzichte van veel Westerse landen, mede door de hoge kosten voor elektronische betalingen. De kosten voor elektronische betaalsystemen kunnen tot 10% van de nettowinst van bedrijven voor hun rekening nemen. Een andere optie die besproken wordt is een gedifferentieerd belastingtarief voor goederen en diensten, waarbij consumenten minder belasting betalen als ze elektronisch betalen. Toch lijkt dit plan volgens experts niet haalbaar, omdat het in strijd is met de regels omtrent vrij verkeer van goederen en geld in Rusland.

Rusland wil gebruik contant geld beperken (Foto via Pixabay)

22 februari 2017
Dollar lijdt onder Trump’s gestunt
De dollar heeft geen profijt kunnen trekken van het optimisme dat Fed voorzitter Yellen toonde in haar halfjaarlijkse speech voor het Congres. Ook de significante opwaartse verrassing die de inflatiecijfers over januari in petto hadden bleken amper effect te hebben op de munt. Daardoor eindigde afgelopen week met een onveranderde koers van de dollar tegenover alle G10 valuta, met uitzondering van het Britse pond. Dat had te lijden van de suggestie dat de Europese Unie met een harde houding de Brexit-onderhandelingen in wil gaan.

De valutamarkten lijken daarmee vooral de politieke risico’s – aan beide zijden van de Atlantische oceaan – in te prijzen. Zorgen over de komende verkiezingen in Europa aan de ene kant en opschudding over beschamende lekken en de vreemde communicatiepolitiek van Trump aan de andere kant.

ECB halsstarrig

De notulen van de ECB bleven ongewijzigd van het scrip dat we de laatste tijd hebben gelezen. Het beleid blijft stevig stimulerend, de ECB zal door de laatste inflatiecijfers heen kijken, die immers vooral opgestuwd werden door energieprijzen, en risico’s blijven beperkt tot de onderkant. Het is daardoor erg lastig zicht te krijgen op een langdurige rally van de euro, tenzij en totdat er een aanzienlijke verandering zichtbaar wordt in de visie van de ECB, en daar is tot nu toe nog geen kijk op.

Inflatiecijfers sterk

De optimistische geluiden van Yellen in het Congres werden gevolgd door een stevige positieve verrassingen in de inflatiecijfers en de cijfers over de detailhandelsverkopen. Vooral het inflatienieuws is belangrijk, omdat die het bewijs leveren voor de “reflation trade”: lage rentetarieven en een lage werkgelegenheid leveren eindelijk de basis voor enige inflatoire druk.

Renteverhoging?

Deze week is het belangrijkste te verwachten nieuws te halen uit de notulen van de vergadering van de Federal Reserve op woensdag. In onze visie zal elke hint op een renteverhoging in maart aanleiding voor de markt zijn om de verwachtingen ten aanzien van zo’n verhoging te herzien (momenteel net onder de 40%) en dat zou de aanleiding kunnen zijn voor een boost die de dollar nodig heeft om uit de huidige range te breken.

Verkiezingen

Verder is er deze week weinig belangwekkend economisch nieuws te verwachten en ook geen belangrijke politieke beleidsaankondigingen. Politieke gebeurtenissen zullen de aandacht van de markt blijven opeisen. Peilingen rond de verkiezingen in ons land en in Frankrijk en lekken uit de regering Trump zullen de aandacht trekken. Het belangrijkste macro-economische nieuws is de publicatie van de PMI indices, die in onze ogen de belangrijkste aanwijzing zullen geven op de vraag of de economie in de Eurozone zich nu wel of niet sneller dan verwacht ontwikkelt.

Enrique Diaz-Alvarez is chief risk officer en staat aan het hoofd van het analistenteam van Ebury in New York. Vanwege zijn gedrevenheid, passie en gedegen kennis, wordt Enrique door Bloomberg erkend als een van de meest accurate voorspellers van de marktbewegingen.

Geschreven door Enrique Díaz-Álvarez (Ebury)

Over Ebury:

Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:
- Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
- Financiering van uw aankopen
- Marktkennis en valutadiensten op maat
- Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
- Transacties in ruim 140 verschillende valuta
Meer informatie op www.ebury.nl
22 februari 2017
Nieuw geld Zimbabwe is nu al minder waard

Sinds de hyperinflatie van tien jaar geleden heeft Zimbabwe geen eigen munteenheid meer en heeft de Amerikaanse dollar de rol van betaalmiddel overgenomen. Maar door een structureel tekort op de handelsbalans stromen de dollars het land uit en blijft er steeds minder geld over om de binnenlandse economie draaiende te houden.

Om te voorkomen dat de liquiditeit opdroogt en de economie van het Afrikaanse land opnieuw tot stilstand komt heeft de centrale bank eind vorig jaar nieuw geld in omloop gebracht, de zogeheten ‘bond notes’. Officieel zijn deze biljetten één op één gekoppeld aan de Amerikaanse dollar, maar in de praktijk blijkt die koppeling geen stand te houden. De bond notes zijn namelijk alleen in Zimbabwe te gebruiken, terwijl de dollars wereldwijd geaccepteerd worden.

Dollars versus bond notes

Winkeliers kunnen de bond notes gebruiken om hun personeel te betalen, maar voor de import van goederen blijven ze aangewezen op dollars. Daarom proberen winkels op allerlei manieren klanten over te halen om met Amerikaanse dollars te betalen. Volgens de Economist hanteren sommige winkels een korting van 50% voor klanten die met dollars betalen, terwijl tankstations apart de prijs vermelden voor iedereen die met Amerikaanse dollars kan betalen. Een prijs die uiteraard lager is dan wanneer je met een bankpasje of met het nieuwe Zimbabwaanse geld zou betalen.

Grote winkelketens in Zimbabwe hebben niet de mogelijkheid om twee verschillende prijzen te hanteren en hebben daarom simpelweg besloten alle prijzen te verhogen. Daarmee compenseren ze voor het feit dat het Zimbabwaanse geld in realiteit minder waard is dan een Amerikaanse dollar. Officieel zijn ze evenveel waard, maar op de zwarte markt worden de Amerikaanse dollars tegen een premie van 5 tot 30 procent aangeboden.

Met de invoering van nieuwe bankbiljetten komt er weliswaar meer geld in omloop, maar de waarde van het geld daalt. De snelheid waarmee het nieuwe geld aan waarde verliest roept bij de lokale bevolking de herinnering op naar de verschrikking van de hyperinflatie van ruim tien jaar geleden. Het is de vraag wat de centrale bank kan doen om het vertrouwen in de nieuwe bankbiljetten te herstellen.

Euro

Het voorbeeld van Zimbabwe laat duidelijk zien hoe belangrijk het is dat de bevolking vertrouwen heeft in de centrale bank die het geld uitgeeft. Ook laat dit voorbeeld zien hoeveel voordelen het biedt om een munt te hebben die wereldwijd geaccepteerd wordt. Stel je eens voor dat een Europees land – bijvoorbeeld Griekenland – besluit uit de euro te stappen en een eigen munt in te voeren. Zouden bedrijven en consumenten in de rest van de Eurozone dat nieuwe geld dan accepteren in plaats van euro’s?

Die kans is zeer klein, omdat de euro in veel meer landen gebruikt wordt en iedereen in de Eurozone gewend is om in euro’s te rekenen en te betalen. Een bedrijf uit Duitsland of Italië dat goederen levert aan Griekenland zal dat in euro’s willen afrekenen, want dat is de munt waarmee het bedrijf haar eigen rekeningen moet betalen. Ook is er veel meer zekerheid over de waarde van de gemeenschappelijke munt.

Griekenland kan haar eigen munt wel proberen te koppelen aan de euro, maar dan is het nog maar de vraag of die koppeling stand zal houden. Als ook de Griekse bevolking meer vertrouwen heeft in euro’s dan in de nieuwe eigen valuta, dan zullen ze iedere kans aangrijpen om hun eigen geld in te wisselen voor euro’s.

Je kunt je voorstellen wat dat betekent voor de waarde van de eigen munt ten opzichte van de euro. De Griekse regering en centrale bank zullen dan alles uit de kast moeten halen om een kapitaalvlucht te voorkomen. Daarbij vergeleken stellen de huidige kapitaalrestricties maar weinig voor.

20 februari 2017
Steekt inflatie de kop weer op?
De komende week wordt belangrijk als het gaat om de terugkeer van inflatie. We krijgen namelijk een hele serie inflatiecijfers te verwerken. En die kunnen de koers van de euro behoorlijk beïnvloeden.

Dinsdag komen de eerste cijfers uit Engeland en uit China. Woensdag komende de zwaarder wegende inflatiecijfers uit de VS op ons af. En wanneer de kerninflatie hoger uitvalt dan het cijfer van 0,2% waarop in het algemeen wordt gerekend, kan dat de euro onder de $1,04 drukken. Verder kan iedere krantenkop over belastingverlagingen in de VS, verkiezingen in Frankrijk en Nederlandse en nieuwe zorgen over de Griekse schuldencrisis de gemeenschappelijke munt eveneens flink in beweging brengen.

Optimisme

Nu het rondom de monetaire politiek in de meeste G10 landen rustig is kijken de markten u vooral naar politieke ontwikkelingen. Trump’s beloftes van ‘fenomenaal nieuws’ over belastingverlagingen zette een scherpe rally in risk assets in gang. De dollar werd eveneens gegrepen door een golf van optimisme en steeg – net als het Britse pond overigens – tegenover alle G10 valuta, met uitzondering van de Australische en de Nieuw-Zeelandse dollar. De Mexicaanse peso was opnieuw een speciale vermelding waard, die steeg met 1% tegenover de dollar en bijna 2,55% tegenover de euro.

Griekse zorgen

Hernieuwde zorgen over de houdbaarheid van de Griekse schulden kwamen bovenop de politieke zorgen. De spread van de Franse obligaties zijn omhoog gegierd, terwijl het rond de Nederlandse staatsobligaties rustig blijft. Wij denken dat de markt zich te veel zorgen maakt over de negatieve risico’s in Frankrijk, waar het verkiezingssysteem het onwaarschijnlijk maakt dat Le Pen zal winnen.

Daar staat tegenover dat het gevaar dat in Nederland de nationalisten het parlement binnen zullen komen in onze ogen juist onderschat wordt. De waarschijnlijk vriendelijke toon die donderdag uit de notulen van de ECB zal klinken kan een opwaarts effect uit de VS op de euro/dollar koers dan ook versterken.

Belastingverlaging

Afgelopen week bracht enige hoop dat de regering Trump enigszins terug zou komen van het politieke gevecht en zich wat meer zou richten op het binnenlandse economische beleid. Zo bevestigde Trump dat Amerika het één China beleid zou blijven volgen en had een op het oog positieve ontmoeting met de Japanse premier Shinzo Abe. Belangrijker nog was dat het Witte Huis geluiden maakte over een significante belastingverlaging en beloofde de komende weken een gedetailleerd plan te zullen publiceren.

Geschreven door Enrique Díaz-Álvarez (Ebury)

Over Ebury:

Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:
- Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
- Financiering van uw aankopen
- Marktkennis en valutadiensten op maat
- Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
- Transacties in ruim 140 verschillende valuta
Meer informatie op www.ebury.nl
13 februari 2017
Gaat Trump terug naar protectionisme van de jaren dertig?

In 1985 kwamen de ministers van Financiën van de vijf grootste economieën in het Plaza hotel in New York bijeen om het probleem van de sterke dollar aan te pakken. De waarde van de Amerikaanse munt was begin jaren tachtig sterk gestegen, met als resultaat dat Amerikaanse bedrijven steeds minder concurrerend werden en dat het voor Amerikanen steeds aantrekkelijker werd om goederen te importeren in plaats van deze zelf te produceren.

De dreiging van een oplopend handelstekort en een verlies van werkgelegenheid was voor de Amerikaanse overheid reden om in het geheim de regeringen van belangrijke economieën van dat moment (Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Japan) bijeen te roepen en afspraken te maken over een gecoördineerde waardedaling van de dollar. In het geheim reisden de ministers van Financiën van deze landen af naar het Plaza Hotel, waar de plannen voor een gecoördineerde verkoop van dollars voor het eerst openbaar werden gemaakt.

Met het Plaza akkoord slaagde men erin de waarde van de dollar omlaag te brengen, waarmee ook de druk op Amerikaanse bedrijven verlicht werd. Toch was het goedkoper maken van de dollar alleen niet genoeg om de onbalans in de wereldeconomie structureel te herstellen. In 1987, twee jaar na het Plaza akkoord, kwamen de vijf grootste economieën in Parijs bijeen om meer structurele maatregelen te nemen.

Louvre akkoord
In het Louvre akkoord werd afgesproken dat de handelspartners van de Verenigde Staten meer zouden doen om hun eigen economie te stimuleren, in de verwachting dat daarmee de munten van deze landen goedkoper zouden worden en de afzetmarkt voor Amerikaanse producten in de rest van de wereld zou toenemen. Op die manier probeerde men een terugkeer naar het protectionisme van de jaren '30 te voorkomen. Het Louvre akkoord van 1987 was slechts gedeeltelijk succesvol. De Verenigde Staten wisten weliswaar hun handelstekort te verkleinen, maar dat ging vooral ten koste van Japan. De Japanse export verslechterde door een waardestijging van de yen, terwijl een beleid van meer fiscale en monetaire stimulering voor financiële bubbels zorgde. De Japanse economie bezweek onder de hoge schulden en kwam na de beurscrash van 1989 in een zogeheten 'verloren decennium' terecht waarin de economie amper groeide en banken kunstmatig overeind werden gehouden.
Trump
Met het Plaza akkoord van 1985 en het Louvre akkoord van 1987 begon een nieuw tijdperk waarin monetair en economisch beleid niet alleen op nationaal, maar ook op internationaal niveau werd afgestemd. De problematiek van toen is door de overwinning van Trump weer helemaal actueel, want de nieuwe Amerikaanse president heeft zich als doel gesteld banen terug te halen naar eigen land. Hij heeft zich al eens kritisch uitgelaten over de 'sterke dollar' en verwijt dat belangrijke handelspartners als China en Duitsland profiteren van een veel te goedkope munt. Ook dreigt Trump met protectionistische maatregelen zoals importheffingen, precies wat men dertig jaar geleden met het Louvre akkoord probeerde te voorkomen. De grote vraag is nu of de Verenigde Staten en haar handelspartners vandaag de dag opnieuw bereid zijn afspraken te maken of dat men de weg van handelsbelemmeringen en importheffingen zal kiezen. Tijdens het topoverleg van de G20 in Ankara in 2015 spraken alle deelnemende landen zich uit tegen competitieve devaluaties. De grote vraag is of de nieuwe Amerikaanse regering zich daar ook aan zal houden.

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

13 februari 2017
Grafiek: Centrale banken dumpen dollarreserves

Centrale banken zijn in een recordtempo dollarreserves aan het liquideren, zo blijkt uit cijfers van het Amerikaanse ministerie van Financiën. De volgende grafiek laat duidelijk zien dat de rest van de wereld sinds 1980 niet meer op deze schaal dollars heeft verkocht als nu. De situatie doet denken aan de jaren zestig, toen Europese landen op grote schaal hun dollars inwisselden voor goud.

Anno 2017 geeft de Amerikaanse overheid geen goud meer voor haar dollars, maar centrale banken vinden wel andere routes om goud te bemachtigen. Volgens de World Gold Council voegden centrale banken vorig jaar netto 383,6 ton aan hun goudreserves toe. Dat betekent dat landen wereldwijd nu al zeven jaar op rij goud aan hun strategische voorraden toevoegen.

Centrale banken dumpen dollarreserves… (Bron: Goldman Sachs)

… en voegen meer goud aan hun reserves toe (Bron: World Gold Council)

9 februari 2017
Valutareserve China onder $3 biljoen

De valutareserve van China daalde in januari met $12,3 miljard en kwam daardoor voor het eerst sinds 2011 weer onder de $3 biljoen. Hoewel dat de kleinste daling was sinds juli blijft de neerwaartse trend intact. Sinds de zomer van 2014 heeft China al een kwart van haar valutareserves van de hand gedaan. De centrale bank wil minder dollarreserves aanhouden en gebruikt deze om de waarde van haar eigen munt te ondersteunen.

De valutareserve is van strategisch belang om de import van goederen te financieren, maar in het geval van China is er sprake van een groot overschot. Chinezen vragen buitenlandse valuta op om schulden in een andere munt af te lossen en om te investeren in het buitenland. Om de daling van de valutareserve onder controle te houden hanteert China verschillende kapitaalrestricties, een term die ze zelf liever niet gebruiken.

Valutareserve China naar laagste niveau sinds 2011

9 februari 2017
“Nieuwe dollarcrisis vergelijkbaar met jaren tachtig”

We krijgen een nieuwe dollarcrisis vergelijkbaar met die van de jaren tachtig. Dat zegt David Marsh, mede-oprichter van het Official Monetary and Financial Institutions Forum (OMFIF), in een interview met CNBC. Hij verwacht dat er binnen twee jaar een nieuw internationaal akkoord bereikt zal worden om de waarde van de munt omlaag te brengen, net zoals dat in de jaren ’80 gebeurde met het Plaza akkoord.

De laatste jaren hebben we de grootste valutafluctuaties gehad sinds de Tweede Wereldoorlog. De laatste drie of vier jaar is de dollar erg sterk met een stijging van ongeveer tien procent per jaar. In reële termen, wat betekent dat de Verenigde Staten steeds minder concurrerend worden. Dat is precies het tegenovergestelde van wat president Trump wil bereiken.

Als je de grafieken bekijkt zul je zien dat het erg veel lijkt op de jaren tachtig. Ik voorzie dat de dollar nog wel een jaar kan aansterken, maar dat we daarna een dollarcrisis krijgen zoals in het begin van de jaren negentig.

Sterke dollar

De dollarindex zakte afgelopen week van een 14-jaars hoogtepunt van 103,82 naar 99,23, maar dat is volgens Marsh nog geen reden om aan te nemen dat de opwaartse trend gebroken is. Hij verwacht dat Trump belangrijke handelspartners en exportlanden als Duitsland, China en Japan de schuld zal geven van een verdere waardestijging van de dollar.

Een waardestijging van de dollar is om verschillende redenen problematisch. Voor de Verenigde Staten betekent een dure dollar dat de concurrentiepositie van Amerikaanse bedrijven verslechtert en dat het nog aantrekkelijker wordt goederen te importeren in plaats van deze in eigen land te produceren. Dat staat haaks op de doelstelling van Trump om meer werkgelegenheid te scheppen in de Verenigde Staten.

Voor de rest van de wereld is een sterke dollar ook niet gunstig, omdat veel bedrijven buiten het dollargebied leningen in dollars hebben uitstaan. Die leningen worden steeds duurder bij een waardestijging van die munt. Volgens cijfers van de Bank for International Settlements is er voor ongeveer $8 biljoen aan dollarschuld buiten de Verenigde Staten.

Dollarcrisis?

In de jaren was er ook een wereldwijde vlucht richting de dollar, waardoor de dollar in een paar jaar tijd de helft in waarde steeg ten opzichte van andere valuta. De regeringen van de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Japan kwamen toen in het Plaza hotel bijeen om afspraken te maken over een gecoördineerde verkoop van dollarreserves. Door ingrepen op de valutamarkt zakte de waarde van de dollar en daalde het handelstekort van de Verenigde Staten.

De kans is groot dat er binnen afzienbare tijd opnieuw maatregelen genomen moeten worden om de waardestijging van de dollar tegen te gaan. Het is nog maar de vraag of dat weer op gecoördineerde wijze zal gebeuren, aangezien de status van de dollar als wereldreservemunt steeds vaker ter discussie staat en de onderhandelingspositie van de VS nu minder sterk is dan in de jaren tachtig.

Waardestijging dollar werd ongedaan gemaakt met Plaza akkoord in 1985 (Grafiek via Wikipedia)

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

8 februari 2017
De inflatie is terug

In het Duitse blad Bild stond onlangs een artikelt waarin de auteur gewag maakte van het op een breed front stijgen van de prijzen. Prijzen van veel voedingsproducten gingen met vele procenten tegelijk omhoog en hetzelfde zag je gebeuren bij de prijzen voor kleding. De onderliggende oorzaak was een stijging van de inflatie in Duitsland naar 1,7%. Dat is nog steeds beneden de doelstelling van de ECB van pakweg 2%. Het is weer wel de sterkste stijging sinds 2013 en juist dat gegeven maakt veel indruk op zowel consumenten als beleggers. We zijn gewend geraakt aan stilstand, stagnatie en/of deflatie.

Er hangt echter verandering in de lucht en dat zal komende maanden steeds duidelijker worden. Inflatie is niet dood, integendeel! Bijna overal in Europa, maar ook in de VS en China gaan prijzen weer stijgen. Dat verschijnsel ondergraaft de centrale stelling van de ECB dat de economie forst gestimuleerd moet worden.

Inflatie in de Eurozone loopt weer op (Grafiek via Tradingeconomics)

Inflatie loopt snel op

Stijgende olieprijzen zijn gedeeltelijk een verklaring voor de comeback van de inflatie. Inkoopmanagers merken dat het duurder wordt om te winkelen. Sterker nog, prijzen aan de fabriekspoort laten de snelste stijging zien sinds 2011. Een andere verklaring voor de terugkeer zijn loonstijgingen. Vakbonden in Duitsland en Frankrijk zetten in op hogere lonen nu de werkloosheid begint te dalen. In Duitsland is die nog niet zo laag geweest sinds de val van de Muur. Verkiezingen in een land als Nederland kan een regering aan de macht brengen die zich inzet voor loonstijging in dit land. Bezuinigen lijkt definitief passé.

En dan is er natuurlijk president Trump. Iedereen gaat ervan uit dat zijn regering het mes gaat zetten in de belastingen om zo de economie te stimuleren. Dat kan resulteren in een sterke dollar en een zwakke euro. Voor Europa is dat een mooie kans op meer export, maar ook op meer prijsinflatie bij de import. Juist daarom is een inflatie van 2% nagenoeg binnen handbereik.

Versnelde tapering

Wat kan dit voor de belegger betekenen? Het zou ertoe kunnen leiden, dat het kwantitatieve stimuleringsbeleid van de ECB op de helling gaat, ondanks het recente besluit om voorlopig alles bij het oude te laten. Van Mario Draghi valt niet te verwachten dat hij op ontwikkelingen vooruit gaat lopen, maar zelfs een bescheiden opleving van de inflatie kan het hem mogelijk maken met de afbouw van het opkoopprogramma te beginnen. Eind vorig jaar kondigde Draghi al aan het opkoopprogramma af te bouwen tot €60 miljard per maand.

In juni zou de ECB weer een stapje verder kunnen of moeten gaan. Het is dan duidelijk hoe de verkiezingsuitslagen eruit zien. Het zal ook duidelijker zijn wat de effecten van het beleid van Donald Trump zullen zijn. Als die uitmonden in een sterkere stijging van de prijzen, is het niet ondenkbaar dat de ECB dan echt gaat besluiten af te bouwen met bijvoorbeeld € 10 miljard per maand. De centrale bankiers zullen daarbij de de adem van Frankfurt in hun nek voelen. Duitsers houden nu eenmaal niet van inflatie, ook al is het maar een beetje!

Cor Wijtvliet

Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte

Over Beurshalte:

Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

7 februari 2017