Marketupdate

Categorie: Nieuws

  • Eichengreen: “Grotere rol voor euro als wereldmunt”

    De euro en de Chinese yuan zullen een steeds grotere rol gaan spelen in het internationale handelsverkeer, zo verwacht politiek econoom Barry Eichengreen. Hij voorziet dat de dollar op korte termijn wat zal aansterken, maar dat het vooruitzicht voor de langere termijn overwegend negatief is voor de wereldreservemunt. In een interview met Bloomberg zei hij daar het volgende over:

    “Op de lange termijn moet een land met de wereldreservemunt kunnen vertrouwen op haar bondgenoten. Een ‘America First’ beleid dat zich niets aantrekt van de wensen en het welzijn van andere landen zal niet positief zijn voor de dollar.”

    Volgens Eichengreen zal het internationale monetaire systeem er in de toekomst anders uit gaan zien dan nu, omdat het systeem van één valuta als wereldreservemunt niet aansluit bij een multipolaire wereldhandel. Daar zei hij het volgende over:

    “Er is al lang erkenning dat we een multipolaire wereldwijde economie hebben en dat het dollar-gecentreerde monetaire en financiële systeem daar niet op aansluit. Ik denk dat er een rol is weggelegd voor de euro en voor de Chinese renminbi, als rivaal of als aanvulling op de dollar op het internationale niveau.

    Mijn visie hierover heeft zich ontwikkeld in de zin dat ik positiever ben geworden over de euro. Ik denk dat ze de crisis te boven zijn gekomen, ze bouwen een kapitaalmarktunie met een liquide markt in de hele Eurozone. Ik ben voorzichtiger over de renminbi, ze moeten politieke hervormingen doorvoeren als aanvulling op de financiële hervormingen, voordat mensen bereid zijn een significant deel van hun spaargeld te parkeren in Shanghai. En dat geldt ook voor centrale banken.”

    In reactie op de verschillende uitspraken van de Amerikaanse minister van Financiën Mnuchin en president Trump ten aanzien van de dollar zei Eichengreen het volgende:

    “Ik denk dat dat op de langere termijn wel een rol kan spelen. Investeerders waarderen de omvang van het land dat de munt uitgeeft, de stabiliteit van het land en haar beleid en de liquiditeit van de markt.

    Ik denk dat er serieuze vragen gesteld kunnen worden bij de economische, financiële en politieke stabiliteit in de Verenigde Staten, waardoor centrale banken en investeerders in andere landen hun risico’s zullen afdekken door andere valuta in de portefeuille op te nemen.”

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Tillerson: “Nord Stream 2 bedreigt Europese energieveiligheid”

    De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson heeft zich openlijk uitgesproken tegen de aanleg van de Nord Stream 2 pijpleiding, omdat Europa daarmee nog afhankelijker wordt van aardgas uit Rusland. In een bijeenkomst met de Poolse minister van Buitenlandse Zaken in Warschau zei Tillerson daar het volgende over:

    “Net als Polen is ook de Verenigde Staten tegen de Nord Stream 2 pijpleiding. We zien het als een ondermijning van de algemene energieveiligheid en stabiliteit van Europa en het geeft Rusland nog een instrument om energie als een politiek wapen te gebruiken.”

    De positie van de Verenigde Staten ten aanzien van dit onderwerp was al bekend, aangezien de Amerikaanse sancties tegen Rusland die sinds vorig jaar van kracht zijn zich specifiek richten op de energiesector. Maar tot op heden heeft de regering in Washington zich nog niet zo duidelijk uitgesproken tegen de aanleg van de Nord Stream 2.

    Nord Stream 2

    De Nord Stream 2 is een nieuwe pijpleiding van Rusland naar Duitsland met een capaciteit van 55 miljard kubieke meter aardgas per jaar. Het is een gezamenlijk project van het Russische Gazprom (50%) met het Duitse Wintershall en Uniper, het Oostenrijkse OMV, het Nederlands-Britse Shell en het Franse Engie (ieder voor 10%). Deze energiebedrijven investeren samen miljarden in de bouw van deze pijpleiding, waarmee Europa meer goedkoop aardgas uit Rusland kan importeren.

    De Verenigde Staten vrezen dat Rusland met de aanleg van een tweede pijpleiding meer politieke macht kan uitoefenen op Europa en dat de Verenigde Staten buitenspel worden gezet op de Europese energiemarkt. Om dat te voorkomen bracht Trump vorig jaar een bezoek aan Polen, waar hij de bondgenoten in het oosten van Europa aanspoorde om Amerikaanse schaliegas te kopen.

    In dit nieuwe Amerikaanse energiebeleid speelt Polen een belangrijke rol, omdat dit land het centrale verdeelpunt moet worden voor het vloeibare aardgas uit de Verenigde Staten. Vanuit Polen wordt LNG weer omgezet naar aardgas dat via pijpleidingen naar andere centraal-Europese landen geëxporteerd kan worden.

    Hoe afhankelijk is Europa?

    Europese regeringsleiders zijn zich bewust van deze geopolitieke dynamiek en hebben daarom afspraken gemaakt voor één interne energiemarkt binnen de Europese Unie, die meer flexibiliteit biedt ten aanzien van de productie en levering van elektriciteit en aardgas. Dat leverde uiteindelijk het Third Energy Package op, een nieuwe overeenkomst waarmee het op termijn makkelijker wordt om aardgas uit andere landen te importeren.

    Volgens cijfers van olieproducent BP zijn Rusland (35%), Noorwegen (23%) en Algerije (10%) de belangrijkste externe leveranciers van aardgas voor de Europese Unie. Er is dus wel een grote afhankelijkheid van Rusland, maar tegelijkertijd heeft Europa ook voldoende mogelijkheden om aardgas uit andere landen te importeren.

    Vloeibaar aardgas kan immers over de hele wereld verscheept worden, terwijl Rusland zich met de aanleg van de tweede Nord Stream pijpleiding ook meer afhankelijk maakt van afnemers in Europa. Die afhankelijkheidsrelatie werkt dus twee kanten op. Dat verklaart ook waarom Rusland nieuwe gaspijpleidingen naar China aanlegt en waarom ze miljarden heeft geïnvesteerd in de aanleg van de Yamal LNG terminal. Via deze terminal kan Rusland grote hoeveelheden aardgas omzetten naar vloeibaar aardgas voor export naar de rest van de wereld.

    Deze bijdrage was afkomstig van Geotrendlines

  • Confiscatie van zilver?

    De meeste mensen die beleggen in edelmetalen zijn wel bekend met de confiscatie van goud in de Verenigde Staten in 1933. De toenmalige Amerikaanse president Roosevelt gaf met ‘Executive Order 6102‘ opdracht aan alle burgers om hun gouden munten, goudbaren en goudcertificaten in te leveren tegen een vastgestelde koers van $20,67 per troy ounce. Deed je dat niet, dan riskeerde je een hoge boete oplopend tot $10.000 of een gevangenisstraf van maximaal 10 jaar.

    Toen de Amerikaanse centrale bank genoeg goud had binnengehaald werd de dollar gedevalueerd, van $20,67 naar $35 per troy ounce goud. En daarmee had de Amerikaanse overheid in feite een deel van het vermogen van haar bevolking in beslag genomen. Na de devaluatie kreeg je voor iedere 100 troy ounce goud nog maar 59 troy ounce voor hetzelfde geld, een devaluatie van 41%.

    Confiscatie goud in 1933 onder ‘Executive Order 6102’

    Confiscatie van zilver?

    De nationalisatie van goud is bij velen bekend, maar wat veel minder mensen weten is dat ook zilver niet veel later genationaliseerd werd. Dezelfde regering onder leiding van Roosevelt kwam in augustus 1934 met ‘Executive Order 6814‘, wat in feite een nationalisatie van de binnenlandse zilvervoorraad was. De regering publiceerde zelfs een document getiteld ‘Hoarders of Silver‘, waarin de grootste particuliere bezitters van zilver vermeld werden.

    Alle zilverbaren moesten bij de Amerikaanse overheid worden ingeleverd tegen een zilverprijs van $0,50 per troy ounce, terwijl zilvermijnen hun voorraden voor een hogere prijs van $0,645 per troy ounce aan de regering moesten verkopen. In de negentig dagen dat deze maatregel van kracht was werd er in totaal iets meer dan 100 miljoen troy ounce zilver ingeleverd.

    In 1934 moest ook het zilver ingeleverd worden

    Zilver versus goud

    Een belangrijk verschil tussen de confiscatie van goud en zilver was dat er in het geval van zilver een uitzondering werd gemaakt voor muntgeld. Dat is op zich niet vreemd, omdat daar in die tijd een aanzienlijk hoeveelheid zilver voor gebruikt werd. De dollarmunten bestonden toen tenslotte nog voor 90% uit zilver.

    Met het uit omloop halen van de gouden munten in 1933 kwam er dus meer vraag naar andere vormen van geld, zoals dollarbiljetten en zilveren dollarmunten. Dit verklaart waarschijnlijk ook waarom er minder dan een jaar na de nationalisatie van goud ook een nationalisatie van zilver volgde. Een andere mogelijke verklaring is dat men onder de confiscatie van goud uit probeerde te komen door zilverbaren aan te houden.

    Vergelijken we de nationalisatie van goud met die van zilver, dan kwamen de particulieren die hun zilver inleverden er in die tijd veel beter van af. Terwijl de dollar in 1934 in één keer met ruim 40% werd gedevalueerd ten opzichte van goud duurde het nog jaren voordat de dollar evenveel in waarde gedaald was ten opzichte van zilver.

    Frank Knopers

    Correctie: In het oorspronkelijke artikel stond dat de dollar met 65% gedevalueerd werd, maar die berekening klopte niet. De dollar verloor ongeveer 41% van haar waarde, wat overigens nog steeds een aanzienlijke waardedaling is.

    Deze column van Frank Knopers verscheen eerder op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].




  • Aandelen Zwitserse centrale bank schieten omhoog

    De aandelen van de Zwitserse centrale bank zijn dit jaar bijzonder goed uit de startblokken gekomen, want met een prijs van 6.000 Zwitserse frank per stuk zijn ze al de helft in waarde gestegen sinds het begin van dit jaar. Vergeleken met begin 2017 is de waarde van het aandeel zelfs verdrievoudigd, nadat een toestroom van speculanten op het aandeel dook.

    Er zijn in totaal 100.000 aandelen van de Zwitserse centrale bank in private handen, aandelen waar tot voor kort nauwelijks in gehandeld werd. De aandeelhouders die deze stukken bezitten krijgen een kleine dividenduitkering, maar hebben geen inspraak in het beleid van de centrale bank. Toch is er opeens veel belangstelling onder speculatieve beleggers die de aandelen ‘ontdekt’ hebben als een belegging met weinig tegenpartij risico.

    Beleggen in de Zwitserse centrale bank

    Het is niet duidelijk waarom de aandelen van de centrale bank de laatste weken opeens zo hard zijn gestegen. De centrale bank maakte begin dit jaar bekend dat ze over heel 2017 een recordwinst van 54 miljard Zwitserse frank had gerealiseerd op waardestijging van haar valutareserve en aandelenportefeuille. Dat lijkt gunstig voor de aandeelhouders, ware het niet dat ze maar weinig van die winst terug zullen zien. De meeste winst wordt immers uitgekeerd aan de Zwitserse regionale overheden.

    Vorig jaar schreven we al een uitgebreid artikel over de aandelen van de Zwitserse centrale bank. Wilt u meer over dit onderwerp lezen, dan kunnen we dat artikel van harte aanbevelen.

    Aandeel Zwitserse centrale bank schiet omhoog (Bron: Bloomberg)

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • China wil handelsbetrekkingen met Zuid-Amerika verbeteren

    China heeft verschillende Zuid-Amerikaanse landen en de landen rond de Caraïbische Zee uitgenodigd om deel te nemen aan ‘One Belt One Road’, de verzamelnaam voor allerlei infrastructurele projecten die een impuls kunnen geven aan de handel tussen China en alle deelnemende landen. Het meest bekende project is de Zijderoute op het Euraziatische continent, maar daarnaast investeert het land ook veel in economische samenwerking met onder meer Afrika en Zuid-Amerika.

    De Chinese minister van Buitenlandse Zaken, Wang Yi, was deze week aanwezig bij een bijeenkomst van in totaal 33 Latijns-Amerikaanse en Caraïbische landen van de CELAC. Daar zei ze het volgende over het intensiveren van de handelsrelaties:

    “China zal altijd toegewijd blijven aan het pad van vreedzame ontwikkeling en de win-win strategie van het openstellen voor andere landen en en het delen van de winsten met alle landen.”

    Verbeteren handelsroutes en infrastructuur

    Vertegenwoordigers uit China en van de CELAC tekenden ook een overeenkomst om de banden verder aan te halen, maar daar zijn nog niet veel details over naar buiten gebracht. Wang benadrukte dat er vooral aandacht geschonken zal worden aan het verbeteren van de handelsroutes over land en over zee, maar dat er daarnaast ook samen gebouwd moet worden aan netwerken voor logistiek, elektriciteit en communicatie. Ook zou er in de overeenkomst een passage staan over klimaatverandering, een dossier waar de Verenigde Staten onder leiding van president Trump haar handen vanaf heeft getrokken.

    Volgens de Chileense minister van Buitenlandse Zaken Heraldo Munoz markeert het ondertekenen van deze overeenkomst met China een ‘historische’ verandering naar een nieuw tijdperk van dialoog tussen de regio en China. Hij heeft hoge verwachtingen van verdere samenwerking met China, omdat de Chinese aanpak volgens hem afwijzend staat tegenover protectionisme en unilateralisme.

    China breidt invloedssfeer uit

    China begon al in 2013 met haar ‘One Belt One Road’ programma, maar met de verkiezing van Trump durft China zich ook wat assertiever op te stellen in de wereld. Zo probeert China nu ook de Zuid-Amerikaanse landen voor zich te winnen, door voor de komende tien jaar in totaal  $250 miljard aan investeringen in het vooruitzicht te stellen.

    Op dit moment is China al de belangrijkste handelspartner voor onder meer Brazilië, Chili en Argentinië, maar als het aan China ligt wordt die lijst de komende jaren verder uitgebreid. In eerste instantie was de handel vooral gebaseerd op grondstoffen, maar de laatste jaren zoekt China ook diversificatie in andere sectoren zoals autoproductie, handel en technologische dienstverlening.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Uitspraken Mnuchin zetten dollar verder onder druk

    Uitspraken Mnuchin zetten dollar verder onder druk

    De dollar ging deze week verder onderuit, nadat de Amerikaanse minister van Financiën Steven Mnuchin had gezegd dat hij positief staat tegenover een zwakkere dollar. Afgelopen woensdag zei hij in een persconferentie bij het World Economic Forum in Davos dat een zwakkere dollar gunstig is voor de Amerikaanse economie, omdat het de concurrentiepositie van bedrijven in de Verenigde Staten versterkt.

    De uitspraken van Mnuchin werden door valutahandelaren en beleggers gezien als een signaal dat de Verenigde Staten weinig zullen doen om een verdere waardedaling van de munt tegen te houden. In reactie daarop ging de dollarindex met twee procent omlaag, waardoor de wisselkoers tegenover de euro verder opliep tot meer dan $1,24.

    Donderdag werd de euro nog sterker tegenover de dollar, toen ECB-president Draghi zich in een persconferentie van de centrale bank positief uitliet over de economische ontwikkelingen in de Eurozone. De wisselkoers kwam daardoor zelfs even boven de $1,25, het hoogste niveau sinds december 2014.

    Dollar onder druk

    De dollar staat al enige tijd onder druk als gevolg van een combinatie van negatieve factoren. Zo maken beleggers zich zorgen over de gevolgen van het geplande stimuleringsprogramma van Trump, omdat het begrotingstekort van de Amerikaanse overheid daardoor verder zal oplopen. Wat ook niet meehelpt is de discussie over het Amerikaanse schuldenplafond, dat over een aantal weken weer terug op de agenda zal komen. Dat was voor de Chinese kredietbeoordelaar Dagong al reden om de kredietstatus van de Verenigde Staten te verlagen.

    Volgens Mnuchin is de waarde van de dollar op termijn een weerspiegeling van de kracht van de Amerikaanse economie en van de status die de valuta heeft als belangrijkste internationale reservemunt. Toch waren beleggers niet onder de indruk van deze nuancering, gezien de waardedaling van de munt ten opzichte van alle andere belangrijke valuta.

    Trump wil sterkere dollar?

    President Trump zei in een reactie tegenover CNBC dat de financiële markten de uitspraken van Mnuchin over de dollar verkeerd geïnterpreteerd hebben en dat de munt op termijn juist sterker zal worden. In een exclusief interview met CNBC vanuit het Zwitserse Davos zei hij daar het volgende over: “De dollar wordt sterker en sterker en dat is uiteindelijk ook wat ik wil zien. Ons land wordt economisch weer zo sterk, maar ook in andere opzichten.”

    De uitspraken van Trump gaven de dollar weer wat steun, maar met een wisselkoers van meer dan $1,24 blijft de munt nog steeds vrij zwak ten opzichte van de euro. De volgende grafiek van Bloomberg laat zien dat de dollarindex door de daling van de afgelopen weken op het punt staat om voor het eerst in meer dan tien jaar tijd onder het 200-daagse gemiddelde te zakken. De laatste keren dat de dollarindex onder deze lange termijn trendlijn dook, dat gebeurde in 1986 en in 2003, verloor de munt in de daarop volgende vijf jaar meer dan 25% van haar waarde.

    Dollar in een neerwaartse trend (Bron: Bloomberg)

    Goudprijs hoger

    De waardedaling van de dollar pakt gunstig uit voor goud, want het edelmetaal is sinds het dieptepunt van december in euro’s met bijna drie procent gestegen tot bijna €35.000 per kilogram en €1.087 per troy ounce. In dollars schoot de waarde van het edelmetaal natuurlijk verder omhoog, want sinds het rentebesluit van de Federal Reserve in december is de goudprijs met meer dan 9% gestegen tot bijna $1.360 per troy ounce. Dat is het hoogste niveau sinds de zomer van 2016.

    Goudprijs in dollars naar hoogste niveau sinds augustus 2016 (Bron: Goudstandaard)

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • Oliesector stelt verkeerde vragen over haar toekomst

    De energiesector is volop in beweging. Niets minder dan de toekomst staat op het spel en dat leidt tot verhitte discussie. De vraag die daarbij steeds weer terugkomt is wanneer de vraag naar olie gaat pieken. Sommige deelnemers aan de discussie zijn echter van mening dat de sector hiermee de verkeerde vragen stelt. Dat althans is de stelling uitgewerkt in een recent rapport gepubliceerd door the Oxford Institute for Energy.

    In dit rapport, getiteld Peak Oil Demand and Long-Run Oil Prices, betogen de auteurs Spencer Dale en Bassam Fattouh dat de sector er beter aan doet zich af te vragen welke consequenties voortvloeien uit het pieken van de vraag naar olie. Hoe moeten olieproducerende landen hun economie opnieuw gaan optuigen als de vraag naar olie structureel gaat dalen? Die vraag moet prioriteit krijgen in de ogen van de auteurs, zelfs als de vraag naar olie nog decennia robuust zal blijven. Een andere vraag is wat dit alles gaat betekenen voor de olieprijs?

    Binnen de sector is er trouwens weinig overeenstemming over het vraagstuk wanneer de vraag naar olie gaat pieken. Volgens Shell gebeurt dat onder invloed van strengere milieuwetgeving en door de snelle opmars van de elektrische auto al binnen 15 jaar. Bij BP denken ze echter dat de vraag pas na 2040 gaat pieken. Spencer Dale is chief economist bij BP.

    Het besef dat de vraag gaat pieken heeft de discussie binnen de sector wel op zijn kop gezet. Overheerste tot voor kort bezorgdheid of er wel voldoende olie beschikbaar zou blijven, nu structureert de discussie zich rond het thema van olie en energie in overvloed. Het pieken van de vraag kan dan tot gevolg hebben dat olieproducerende landen gaan pogen zoveel mogelijk olie in een zo kort mogelijke tijd omhoog te pompen om te voorkomen dat ze met waardeloze voorraden blijven zitten. Dat heeft dan weer consequenties voor de prijs.

    De auteurs betogen dat het gegeven van ‘piekolie’ om een omslag in het denken van landen vraagt. Het accent moet niet langer liggen op het maximaliseren van de inkomsten, maar het winnen van marktaandeel. Critici van het artikel denken echter dat de auteurs hier de plank misslaan. Bij veel landen overheerst, evenals bij veel bedrijven, het denken op de korte termijn. Dat betekent dat het dogma van de maximalisatie van inkomsten overeind zal blijven ook al betekent dat het hakken in de productie.

    Voorspelling wereldwijde vraag naar olie (Bron: Financial Times)

    Investeringen

    Als de vraag naar olie gaat afnemen, dan heeft dat ook grote gevolgen voor de investeringen en voor de beleggers. De auteurs denken dat er ook bij een afnemende vraag hoge investeringen nodig zijn om nieuwe velden aan te boren. Het gaat dan jaarlijks om 3% van de totale wereldproductie. Dat betekent wel dat beleggers vertrouwen moeten houden in de sector. Dan is een timing van de piek in de vraag zeker wel van belang. De perceptie van de belegger zal echter gaan veranderen als de sector niet meer groeit, maar krimpt. Beleggers zullen waarschijnlijk om een hogere beloning gaan vragen. Daardoor stijgt de cost of capital voor bedrijven en dat kan gevolgen hebben voor de beschikbaarheid van kapitaal die nodig is om nieuwe voorraden op te sporen. Zodoende kan een vliegwiel op gang komen van krimpende markten en hogere prijzen met als gevolg dat de wereld versneld de olie links laat liggen. Het rapport gaat ook hier aan voorbij.

    Ook benadrukt het rapport ten onrechte dat olie nog heel lang de brandstof bij uitstek zal blijven voor het transport en vervoer. Critici wijzen erop dat overheden weleens radicale beslissingen kunnen gaan nemen in het kader van de klimaatpolitiek. Die kan uitmonden in eisen voor een hogere energie-efficiency of zelfs vervanging van brandstoffen. Is het ondenkbaar dat een land als China in zijn strijd tegen de milieuvervuiling de klassieke brandstofmotor gaat verbieden? Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk hebben nu al duidelijk gemaakt dat er in 2040 geen auto’s meer verkocht mogen worden die op diesel rijden.

    Het rapport heeft ook te weinig oog voor het gegeven dat regionale verschillen in beleid gevolgen kunnen hebben voor de vraag naar bepaalde soorten olie. Zo gaat Saoedi-Arabië fors investeren in zijn chemische sector om zo de toekomst van zijn olierijkdommen als het ware te garanderen. Daardoor moet het uitgangspunt van het rapport wat meer genuanceerd worden. Het gaat er inderdaad niet om wanneer precies de vraag gaat pieken, maar meer om de vraag in welke regio deze gaat pieken en van welke soort olie. Dit soort nuanceringen neemt niet weg dat het rapport de juiste vragen over de toekomst van de energiesector stelt. Over de antwoorden kun je dan twisten.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet. (www.twitter.com/wijtvliet)
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

  • Nord Stream 2: Game changer voor Europa?

    Rusland weet ondanks de Westerse economische sancties steeds meer aardgas naar Europa te exporteren. Zo haalde Gazprom vorig jaar voor het eerst in de geschiedenis een marktaandeel van 40% op de Europese gasmarkt. De verwachting is dat dat aandeel in de toekomst verder zal toenemen door de aanleg van de Nord Stream 2.

    Ondanks nieuwe Amerikaanse sancties tegen energiebedrijven die zaken doen met Rusland en Europese regels die de afhankelijkheid van Russisch gas moeten verkleinen is de realiteit dat Europese landen steeds meer aardgas uit het oosten importeren. Bijna alle landen in Europa kochten het afgelopen jaar meer gas van Gazprom, omdat de Europese productie daalt en de vraag naar deze vorm van energie juist toeneemt.

    Nord Stream 2

    Om aan de groeiende behoefte aan aardgas te voorzien bouwt Rusland samen met een aantal Europese energiebedrijven aan een tweede pijpleiding door de Oostzee, waarmee de totale transportcapaciteit van deze verbinding verdubbelt van 55 naar 110 miljard kubieke meter aardgas op jaarbasis. Als de bouw van deze tweede pijpleiding voorspoedig verloopt kan deze vanaf 2019 in gebruik worden genomen.

    De bestaande Nord Stream pijpleiding zit met 53,4 miljard kubieke meter al bijna tegen de maximale capaciteit aan. Dat verklaart ook waarom de Europese investeringspartners van Gazprom (Shell, Engie, OMV, Uniper en Wintershall) vaart zetten achter dit nieuwe energieproject.

    Route Nord Stream 2 pijpleiding (Bron: Gazprom)

    Rusland verovert Europese gasmarkt

    De Europese Commissie en bepaalde Europese landen hebben de afgelopen jaren kritiek geuit op de aanleg van een tweede Nord Stream pijpleiding. Een van de bezwaren is dat Europa door dit project nog afhankelijker wordt van aardgas uit Rusland, terwijl anderen vrezen dat Rusland de aanvoer van aardgas via Oekraïne zal afbouwen zodra de Nord Stream 2 gereed is. En dat betekent dat Oekraïne inkomsten voor de doorvoer van aardgas richting andere landen zal mislopen.

    Toch lijken de economische belangen van de grootste Europese economieën het te winnen van de strategische belangen, want als het aan Frankrijk en Duitsland ligt wordt deze nieuwe pijpleiding uitgezonderd van bepaalde Europese regels die voorschrijven dat alle aanvoerroutes onder Europees toezicht vallen.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • China wil Syrië helpen met wederopbouw infrastructuur

    De Syrische minister van Transport sprak deze week met een economische delegatie uit China over de wederopbouw van de Syrische infrastructuur, zo meldt het Syrische persbureau SANA. Verschillende Chinese bedrijven willen Syrië helpen met het bouwen en verbeteren van de luchtvaart, het wegennet en de spoorwegen. Ook wil China een directe vliegverbinding openen tussen Beijing en de Syrische hoofdstad Damascus, zodat er op korte termijn goederen aangevoerd kunnen worden.

    Volgens de Syrische minister is er de afgelopen jaren veel schade toegebracht aan wegen en bruggen, wat de wederopbouw van de economie bemoeilijkt. Daarnaast is het door economische sancties van de Verenigde Staten, Europa en verschillende Arabische landen erg moeilijk geworden om reserveonderdelen uit het buitenland te importeren. Vooral de burgerluchtvaart zou daar veel hinder van ondervinden.

    Investeren in infrastructuur

    De bijdrage van China blijft niet beperkt tot alleen de wederopbouw van beschadigde infrastructuur. Ook zouden er plannen zijn om een meer dan 300 kilometer lange snelweg aan te leggen van het westen naar het oosten en van het zuiden naar het noorden van Syrië. Zodoende kan de haven van Latakia worden aangesloten op de internationale handelsroutes die China wil bouwen.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Rusland kocht vorig jaar 223 ton goud

    Rusland heeft het afgelopen jaar een recordhoeveelheid van 223 ton goud aan haar reserves toegevoegd, zo blijkt uit de nieuwste cijfers van de centrale bank. In december kocht de centrale bank 300.000 troy ounce van het gele metaal bij, waarmee het totaal over het hele jaar uiteindelijk tien procent hoger uitkwam dan het totaal van 2016. Ook toen voegde Rusland een substantiële hoeveelheid edelmetaal aan haar strategische reserves toe.

    De afgelopen tien jaar heeft de Russische centrale bank haar goudreserve meer dan verviervoudigd. Lag er aan eind 2007 nog maar 450 ton in de kluis, nu is dat maar liefst 1.838 ton. Het enige andere land in de wereld dat de afgelopen tien jaar in de buurt kwam bij de goudaankopen van Rusland was China, dat over dezelfde periode een vergelijkbare hoeveelheid aan haar reserves toevoegde.

    Jaarlijkse goudaankopen Rusland sinds 2006

    Rusland blijft goud kopen

    Rusland begon pas in 2006 met goud kopen, maar is daar ruim tien jaar later nog steeds mee bezig. Sterker nog, sinds 2014 heeft het land haar aankopen in een hogere versnelling gezet. Voegde de Russische centrale bank van 2006 tot en met 2013 gemiddeld 80 ton goud per jaar aan haar voorraden toe, van 2014 tot en met 2017 was dat met gemiddeld 200 ton meer dan twee keer zo veel.

    Een mogelijke verklaring voor deze stijging is de verslechterde relatie tussen Rusland en het Westen als gevolg van de gebeurtenissen in Oekraïne en de Krim. Rusland kreeg economische sancties opgelegd vanuit het Westen, wat mogelijk een verklaring kan zijn geweest voor het opschalen van de goudaankopen. Een andere verklaring is dat de goudprijs in 2014 en 2015 relatief laag was, waardoor het land goedkoper edelmetaal kon verzamelen. Veel van het Russische goud is afkomstig van binnenlandse mijnen, die hun productie aan banken doorverkopen.

    Tot voor kort had niemand een beeld van de Russische goudvoorraad, maar onlangs dook er op het internet een complete fotoreportage op. Waarom zou Rusland uitgerekend nu foto’s naar buiten brengen?

    Goudvoorraden van Rusland en China sinds 2000

    Valutareserves Rusland sinds 1999

    Russische goudvoorraad in dollars en tonnen

  • LBMA wil blockchain gebruiken voor goud?

    De LBMA overweegt de toepassing van blockchain om meer inzicht te krijgen in de herkomst van goud, zo schrijft Bloomberg. Zo kan de nieuwe technologie gebruikt worden om al het edelmetaal te volgen dat jaarlijks door goudmijnen, handelaren en smelterijen in omloop wordt gebracht.

    Volgens Sakhila Mirza van de LBMA biedt de technologie de mogelijkheden om de herkomst van het edelmetaal vast te leggen, zodat het makkelijker wordt om goud te traceren dat uit conflictgebieden komt of dat gebruikt wordt voor witwassen of financiering van terrorisme.

    “Blockchain is niet meer te negeren. We moeten begrijpen hoe het ons vandaag de dag kan helpen en hoe we de risico’s kunnen aanpakken die impact hebben op de goudmarkt.”

    Blockchain technologie voor goud?

    Met behulp van de blockchain technologie is het makkelijker om het eigendom van een onderliggende waarde te volgen, omdat de informatie gedistribueerd wordt opgeslagen en niet gemanipuleerd kan worden. Daarmee biedt de technologie de mogelijkheid om producten gedurende het productieproces te volgen. In theorie kan daarmee ook goud uit conflictgebieden van de markt geweerd worden.

    Toch is de praktijk niet zo simpel, want de blockchain staat los van het edelmetaal zelf. Dat betekent dat er altijd mogelijkheden zullen zijn om goud te verhandelen zonder een dergelijke digitaal brandmerk. Ook is het de vraag hoe ver je zou moeten gaan met het traceren van goudtransacties. Moet de blockchain technologie alleen toegepast worden voor goud wat uit de mijnen komt? Of ook voor goudbaren die de smelterij weer verlaten? En wie gaat het goud nog traceren, als het uiteindelijk in de vorm van een gouden Maple Leaf munt of een gouden sieraad de consument bereikt heeft?

    Volgens Mirza zouden smelterijen en munthuizen het voortouw kunnen nemen in het traceren van goud. In een verklaring tegenover Bloomberg:

    “Al het goud dat bij een LBMA-gecertificeerde smelterij terechtkomt moet geregistreerd worden in de aanvoerketen, ongeacht of het gebruikt wordt voor een grote goudstaaf in een kluis in London, of een kilobaar die naar Azië gaat of dat het om een gouden munt gaat die in handen komt van een verzamelaar. Veel zaken worden nu al bijgehouden, maar dat gaat allemaal op papier. We willen dat nu formaliseren via een efficient en mogelijk op technologie gebaseerde oplossing.”

    Het idee van een blockchain voor goud klinkt aantrekkelijk voor overheden en banken die meer grip willen krijgen op goudtransacties, maar niet voor mensen die goud kopen vanwege het anonieme karakter. Een van de belangrijkste eigenschappen van het edelmetaal is namelijk dat het vrijwel niet getraceerd kan worden en dat het dus een mogelijkheid biedt om vermogen buiten het financiële systeem te bewaren.

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.