Marketupdate

Blog

  • Wordt Chinese yuan nieuwe handelsmunt van Afrika?

    Centraal bankiers van verschillende Afrikaanse landen overwegen de Chinese yuan te gebruiken als handelsmunt voor de regio, zo meldt het Chinese persbureau Xinhua. Binnenkort zullen vertegenwoordigers van centrale banken uit in totaal veertien verschillende Afrikaanse landen in de Zimbabwaanse hoofdstad Harare bijeenkomen om deze plannen verder te bespreken. Ook zullen vertegenwoordigers van de African Development Bank bij dit Afrikaanse topoverleg aanwezig zijn.

    Volgens Gladys Siwela-Jadagu, woordvoerster van het Macroeconomic and Financial Management Institute of Eastern and Southern Africa (MEFMI), is het voor veel Afrikaanse landen een logische stap om de yuan te gebruiken als munt voor internationale transacties. Daarover zegt ze het volgende in een interview met Reuters.

    “De meeste landen in de regio hebben leningen gekregen uit China en daarom is het alleen zinvol deze in renminbi te betalen. Dit is de reden waarom het van belang is een strategie te formuleren voor de vooruitgang die het continent heeft gemaakt in de omarming van de Chinese yuan, de munt die ook wel de gemeenschappelijke munt genoemd zou kunnen worden in de handel met Afrika. Met China als grootste handelspartner voor meer dan 130 landen is het voor Afrikaanse landen nu een uitdaging om te kijken hoe we kunnen profiteren van dit nieuwe patroon van internationale handel.”

    Chinese yuan als handelsmunt voor Afrika

    Het MEFMI is een regionaal instituut waar veertien landen bij aangesloten zijn, namelijk Angola, Botswana, Burundi, Kenia, Lesotho, Malawi, Mozambique, Namibië, Rwanda, Swaziland, Tanzania, Uganda, Zambia en Zimbabwe. Deze landen doen steeds meer zaken met China, bijvoorbeeld via de export van grondstoffen.

    Momenteel hebben deze landen overwegend Amerikaanse dollars in hun reserves, maar door de toenemende handel met China en de leningen in yuan voor investeringen in bijvoorbeeld infrastructuur is het voor de landen in deze regio niet meer vanzelfsprekendheid om voornamelijk dollarreserves aan te houden. Sterker nog, volgens de woordvoerster van het MEFMI ziet het er niet naar uit dat Westerse landen de komende jaren veel meer in Afrika zullen investeren.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Erdogan roept Turken op dollars en euro’s om te wisselen voor lira

    De Turkse president Erdogan heeft alle Turken opgeroepen om hun euro’s en dollars om te wisselen voor lira. De Turkse valuta staat de laatste maanden onder druk en is heeft sinds het begin van dit jaar al 20% van haar waarde verloren. Valutahandelaren doen de munt in de verkoop, omdat ze vrezen dat president Erdogan na een eventuele herverkiezing in juni zijn grip op het monetaire beleid zal versterken.

    De Turkse president vertelde eerder in een exclusief interview met Bloomberg dat hij de rente wil verlagen, omdat hij van mening is dat een lage rente tot minder inflatie en meer investeringen zal leiden. In dat gesprek haalde hij voorbeelden aan van andere landen, waar het verlagen van de rente ook succes opleverde in het in toom houden van de inflatie.

    Monetaire hervorming

    De Turkse centrale bank verhoogde vorige week nog rente, vanuit de theorie dat spaarders bij een hogere rentevergoeding minder snel zullen vluchten naar een andere valuta. De Turkse president denkt dat dit verkeerd beleid is en wil daarom meer invloed uitoefenen op het monetaire beleid van de centrale bank. Erdogan legde zijn standpunt uit in het gesprek met Bloomberg, we hebben een deel van dat gesprek vertaald.

    “Voor wat betreft de Turkse lira. Het gaat hier niet alleen om de status van de lira, maar om de waarde te beschermen van de valuta van de landen waarmee we handelen. Daarom willen we handelen met binnenlandse en nationale valuta. We doen dat momenteel met Rusland, Korea, China en Iran en dat zetten we op een succesvolle manier voort.

    Dit is hoe we de druk op de valuta kunnen verminderen en onze eigen munt kunnen beschermen. Er zijn stappen die genomen zullen worden om dit ook met andere landen te doen. En we zien daar in een vroeg stadium al de voordelen van.

    […]

    Toen ik president werd was de rente 63%. Terwijl we dat omlaag brengen naar enkele cijfers is de inflatie – die toen op 30% lag – ook teruggegaan naar enkele cijfers. En toen die eenmaal naar enkele cijfers ging zagen we een explosie van investeringen in mijn land. En samen met deze explosie van investeringen steeg het nationale inkomen (per persoon) van $3.500 naar $11.000.

    Dat vinden we op dit moment niet genoeg. Het doel is om dat omhoog te brengen naar $25.000. Om dat voor elkaar te krijgen moeten de investeringen toenemen. Als de investeringen toenemen, neemt ook de werkgelegenheid en de productie toe. En daarmee ook ons internationaal concurrentievermogen. Dit is ons enige doel.

    […]

    Laat ik wat voorbeelden geven van landen van de laatste tijd. We hebben een ernstige ontwikkeling gezien in Argentinië. Daar is de nominale rente van de centrale bank 40% en de inflatie 25,6%. Maar als je kijkt naar de reële rente, dan is die 14,4%.

    Kijk naar Rusland. De nominale rente van de centrale bank is 7,3%, de inflatie is 2,4%. De reële rente is dus 4,9%. Kijk naar Brazilië, daar is de nominale rente van de centrale bank 6,5% en de inflatie 2,8%. Dus de reële rente is daar 3,7%. En kijk naar Zuid-Afrika, een nominale rente van 6,5% van de centrale bank en een 3,8% inflatie maakt 2,7% reële rente.

    Nu kom ik bij mijn eigen land. Een nominale rente van 13,5% en 10,9% inflatie. Dat is 2,6% reële rente. En kijken we dan eens naar de Verenigde Staten, daar is de nominale rente 1,75%, maar is de inflatie 2,5%. De reële rente is daar negatief 0,75%. In het Verenigd Koninkrijk is de nominale rente 0,5%, de inflatie is 2,5% en de reële rente dus negatief 2%.

    Het lijkt er dus op dat waar de rente daalt, de reële rente ook daalt. Dat brengt werkgelegenheid, investeringen en productie. Britse investeerders hebben internationaal gezien veel meer concurrentievermogen.

    Om het duidelijk te maken, dit is voor ons momenteel het doel. De voorbeelden liggen er. Je hoeft niet links of rechts te kijken en de wereld opnieuw te ontdekken als er zulke overduidelijke voorbeelden zijn. Waarom moeten we dan naar links of naar rechts geslingerd worden. We moeten zelf stappen zetten en onze financiële sector moet zich hierop aanpassen.

    […]

    Als je kijkt naar de oorzaak-gevolg relatie, dan is de rente de oorzaak en de inflatie het gevolg. Hoe lager de rente, hoe lager de inflatie zal zijn. Dat moeten we eerst op een goede manier aanpassen. Wat is het doel voor de rente? Dat is de reële rente. En wat is dat? Dat is het verschil tussen rente en inflatie. Als je dat hebt, wat betekent de reële rente dan nog. Die breng je dan op een substantiële manier omlaag.

    Als je dat gedaan hebt, wat gebeurt er dan met de kosten? Ook die zullen dalen. Je krijgt dan in eigen land of op de internationale markt de kans om je producten te verkopen tegen een veel lagere prijs en daarmee krijg je een concurrentievoordeel. Zo simpel is het.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Italiaanse 2-jaars rente schiet omhoog

    Beleggers hebben weinig vertrouwen in de fiscale discipline van de nieuwe Italiaanse regering, want de rente op staatsleningen met een looptijd van twee jaar is in korte tijd explosief gestegen. Namen beleggers eerder dit jaar genoegen met een negatieve rente van -0,25% voor het schuldpapier, nu worden dezelfde stukken op de secundaire markt tegen een positieve rente van 0,58% verhandeld.

    Deze stijging valt nog meer op als we die naast vergelijkbare Duitse staatsobligaties met dezelfde looptijd leggen. De volgende grafiek laat zien dat het prijsverschil tussen Italiaans en Duits schuldpapier sinds 2013 niet meer groot is geweest als nu. De volgende grafiek is afkomstig van Bloomberg.

  • Dure dollar zorgt voor stress in de opkomende markten

    De geopolitieke verhoudingen zijn weleens beter geweest en dit is een understatement va jewelste. Er steekt internationaal een storm op en de gure wind komt uit verschillende hoeken maar blaast in feite een kant op. Dankzij druk vanuit meerdere kanten wordt de dollar steeds duurder en dat verergert het internationale tekort aan dollars.

    Door dat tekort groeien her en der de problemen in snel tempo. Zo heeft Argentinië eerst in een week tijd de rente met 10% verhoogd om vervolgens het Internationaal Monetair Fonds om hulp gevraagd. Ook in een land als Turkije winnen de problemen snel aan gewicht. Beide landen hebben zo hun eigen lokale problemen, maar een groeiend deel van hun schulden is in dollars genoteerd. In brede kringen leeft echter de vrees dat bij een aanhoudend duurder worden van de dollar de problemen zich tot ver buiten de opkomende markten kunnen verspreiden.

    Sterkere dollar

    De dollar stijgt om meerdere redenen in waarde. Belangrijke oorzaak zijn natuurlijk de stijgende olieprijzen als gevolg van het opzeggen van de Irandeal door de VS. Dan zijn er de problemen in Italië geweest om een regering te vormen. Die hebben een drukkend effect op de euro. Dan gaat de rente in de VS stapsgewijs omhoog en voert de Federal Reserve aldaar een verkrappend beleid. Daardoor neemt de liquiditeit in dollars af en juist dat maakt de munt aantrekkelijker voor buitenlandse beleggers.

    Dat alles vertaalt zich in een oplopen van het renteverschil tussen tweejaars en tienjaars schuldpapier van de VS en Duitsland. Het verschil is sinds de komst van de euro nooit zo groot geweest. De 10-jaars Treasury heet al een paar maal de barrière van 3% doorbroken en dat kan volgens handelaren weleens de aanzet zijn voor een verdere stijging. Het feit dat de handelsonderhandelingen tussen de VS en China allesbehalve soepel verlopen vergroot nog eens de onzekerheid en verhoogt daarmee de druk op de dollar.

    Als de dollar duurder wordt, de VS een verkrappend beleid voeren en internationaal de onzekerheden toenemen, dan heeft dat vaak dezelfde uitkomst: verzwakking in de opkomende markten. Dat is op de korte termijn steeds een groot probleem voor de betreffende markten. Die problemen kunnen uitmonden in een crisis, wanneer de getroffen landen hun schulden niet meer kunnen betalen. Op de langere termijn bieden de problemen weer kansen. Voor investeringsstromen zijn de opkomende markten een pot nat, maar dat is natuurlijk niet zo. De onderlinge verschillen zijn groot en die hebben de neiging steeds groter te worden.

    Valuta opkomende markten weer onder druk (Bron: Financial Times)

    Problemen voor opkomende markten

    De voortekenen zijn niet opwekkend. De JP Morgan Emerging Markets Bond Index is sinds januari 8,3% gedaald. De economische data zijn evenmin opwekkend. De opkomende landen lijken de economische upswing te missen. Maar de grootste bron van zorgen zijn en blijven toch de Verenigde Staten…

    De grote vraag is hoe de markten de fiscale stimulering gaan beoordelen. Komt er inflatie of niet? Voorlopig lijken Argentinië en Turkije geïsoleerde probleemgevallen vanwege hun blootstelling aan de Amerikaanse dollar. Dat kan zomaar veranderen als wereldwijd de liquiditeit verkrapt. Pas dan zal duidelijk worden welke landen nog meer problemen hebben, die dankzij een hoge liquiditeit verborgen bleven. Als echter de risicomijdende stemming verdwijnt nemen als vanzelf de kansen toe om voor een prikkie schuldpapier op te kopen dat ten onrechte in de verkoop was gedaan!

    Een groeiend tekort aan dollars kan volgens het IMF ook voor problemen zorgen buiten de opkomende markten. Ze doelt dan vooral op banken in Japan en Canada die voor hun funding zwaar leunen op de Amerikaanse dollar. Als deze banken in een stormachtig klimaat bezittingen moeten gaan verkopen, dan zal dat de storm alleen maar verder aanjagen. President Trump heeft in zijn verkiezingscampagne beloofd de status quo te veranderen. Hij houdt woord, maar een groeiend dollartekort kan ook heel verkeerd gaan uitpakken! Heel erg verkeerd zelfs.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Deze column verscheen eerder in het CorWijtvlietJournaal en wordt u gratis aangeboden door Marketupdate. Vindt u deze columns interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Zorgen Italië stuwen rentes Spanje en Portugal op

    De onzekerheid rondom het de plannen van de nieuwe regering in Italië hebben niet alleen effect op de Italiaanse rente, maar ook op de rente die Spanje en Portugal moeten betalen om geld te lenen op de kapitaalmarkt. Terwijl de rente voor Italiaans schuldpapier met een looptijd van tien jaar de afgelopen drie weken van 1,8% naar 2,39% gestegen is sprong ook de rente voor de Spaanse en Portugese obligaties omhoog. In het geval van Portugal steeg de rente voor 10-jaars leningen in dezelfde periode van 1,7% naar 2%, terwijl Spanje een stijging van 1,3% naar 1,5% te verwerken kreeg. Deze ontwikkeling laat zien dat beleggers nog steeds rekening houden met een zeker besmettingsgevaar.

    De plannen van de nieuwe Italiaanse regering om het begrotingstekort flink te laten toenemen en eerdere geruchten om hun schuld aan de Europese Centrale Bank kwijt te schelden kunnen andere landen op ideeën brengen en een precedent scheppen voor Portugal en Spanje om eveneens de begrotingsregels los te laten. Daarbij maken de financiële markten duidelijk onderscheid tussen de verschillende landen, want de rente die Duitsland moet betalen bleef de laatste weken vrijwel onveranderd op iets meer dan 0,5%.

    Lees ook:

  • Dollar hervat rally, Amerikaanse rente breekt door

    Het meest bekeken rentetarief op deze planeet is misschien wel die van de Amerikaanse 10-jarige staatsobligaties. Wij hebben steeds gewezen op het belang van het psychologische plafond van 3% bij dit rendement, en vorige week veroorzaakte de sell-off in Amerikaans schatkistpapier voor het eerst in zeven jaar en duidelijke uitbraak naar boven. De markten reageerden zoals te verwachten was: er was een vlucht uit risicovolle activa en de dollar steeg sterk tegenover elke andere belangrijke valuta ter wereld.

    De valuta’s van opkomende markten deden het vorige week opvallend slecht; deze koersen hadden zowel te lijden van de dollar-rally als van de vlucht uit risicovolle activa. Latijns-Amerikaanse munten hadden het hard te verduren: de Braziliaanse real en de Colombiaanse, Chileense en Mexicaanse peso verloren die week allemaal meer dan 2%.

    Er is deze week weinig belangrijk economisch of beleidsmatig nieuws voor de valuta van de G4-landen. De markten zullen de ontwikkelingen in Italië nauwlettend in de gaten houden, waar een rechts-populistische coalitie een regering lijkt te gaan vormen en deze een aantal onheilspellende (maar tot nu toe nog wel vage) beleidsvoorstellen doet die haar op ramkoers met de Europese instellingen kan brengen. Hieronder de belangrijkste valuta in detail.

    Euro

    Het Duitse bbp was iets lager dan verwacht, maar dit gegeven werd overschaduwd door het nieuws uit Italië. De rechts-populistische partijen hebben een premier gekozen. Het is vooral onzeker in hoeverre de anti-eurogeluiden die beide partijen in het verleden lieten horen hun weerslag zullen vinden in het definitieve regeringsprogramma. Hierbij willen we opmerken dat de meest directe uitdagingen voor de Italiaanse deelname aan de euro uit de definitieve ontwerpovereenkomst lijken te zijn gelaten.

    Wij blijven optimistisch over de confrontatie tussen de nieuwe Italiaanse regering en de Europese instellingen. Desondanks zullen we de spreads tussen de Duitse en de Italiaanse obligaties – die weer een factor in de handel in de euro zijn geworden – nauwlettend in de gaten houden.

    Britse pond

    Het Britse pond kon beter weerstand bieden aan de stijging van de dollar dan welke andere G-10 valuta dan ook, met uitzondering van de Zwitserse frank. Een sterke groei van de werkgelegenheid in maart en een uptick van de lonen naar 2,9% op jaarbasis steunden het pond, evenals het uitblijven van slecht nieuws uit de Brexit-onderhandelingen.

    Deze week wordt cruciaal voor het pond. Woensdag krijgen we het inflatierapport voor april en donderdag volgen de detailhandelsverkopen. Nu de Bank of England duidelijk heeft gemaakt dat de rente alleen verder verhoogd wordt als de economische cijfers dit rechtvaardigen, verwachten wij dat de handel in het pond na elke belangrijke publicatie vrij volatiel zal zijn.

    Amerikaanse dollar

    John Williams, de voorzitter van de Federal Reserve van San Francisco, zorgde vorige week voor een stijging van de Amerikaanse rentes door te suggereren dat de Federal Reserve zijn ‘forward guidance’ (uitspraken over de verwachte beleidslijn) wel eens zou kunnen stoppen nadat een neutraler beleid is bereikt. Toen het rendement van 10-jarige staatsobligaties duidelijk door de grens van 3% brak, steeg de koers van de Amerikaanse dollar.

    Deze week zijn de notulen van de laatste bijeenkomst van de Federal Reserve, die woensdag verschijnen, de belangrijkste macro-economische gebeurtenis.

    Door: Enrique Díaz-Álvarez (Ebury)

    Enrique Diaz-Alvarez is chief risk officer en staat aan het hoofd van het analistenteam van Ebury in New York. Vanwege zijn gedrevenheid, passie en gedegen kennis, wordt Enrique door Bloomberg erkend als een van de meest accurate voorspellers van de marktbewegingen.

    Over Ebury:

    Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:

    • Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
    • Financiering van uw aankopen
    • Marktkennis en valutadiensten op maat
    • Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
    • Transacties in ruim 140 verschillende valuta

    Meer informatie op www.ebury.nl

  • Wie bezit de staatsschuld van Italië?

    De nieuwe Italiaanse regering zou van plan zijn de Europese begrotingsregels te negeren en het tekort verder te laten stijgen dan het afgesproken maximum van 3%. In een concept versie van het regeerakkoord dat vorige week uitlekte stonden ook plannen om €250 miljard aan staatsschuld op de balans van de Europese Centrale Bank weg te strepen.

    Dat laatste kwam niet terug in de definitieve versie van het regeerakkoord van Lega Nord en de Vijfsterrenbeweging, maar het zorgde wel voor onrust op de financiële markten. Hoe veilig zijn Italiaanse staatsobligaties nog? En wie bezit deze schuldpapieren?

    Hoe veilig zijn Italiaanse staatsobligaties?

    De kans dat Italië haar schuldverplichting niet nakomt is niet zo groot, omdat het land daarmee waarschijnlijk haar toegang tot de kapitaalmarkt zal kwijtraken. Beleggers zullen niet langer bereid zijn de Italiaanse regering geld te lenen (of alleen tegen een zeer hoge rente), terwijl de Europese Centrale Bank zich in dat scenario waarschijnlijk ook zal terugtrekken als lender of last resort, om de simpele reden dat het opkopen van Italiaans schuldpapier dan uitgelegd kan worden als een bailout voor de Italiaanse regering.

    Omdat Italië onderdeel is van de Eurozone en al haar schulden genoteerd zijn in euro’s hoeven beleggers ook niet meer te vrezen voor een devaluatie. In het verleden was dat nog wel een risico, toen alle Europese landen nog hun eigen munt hadden en daar zelf over konden beslissen. Mede dankzij de euro kunnen beleggers het schuldpapier ook gemakkelijk verhandelen, omdat het valutarisico gering is. Toch is de impact duidelijk te zien aan de Italiaanse 10-jaars rente.

    Wie bezit de Italiaanse staatsschuld?

    De kans dat Italië een deel van haar schulden niet zal terugbetalen is op de korte termijn dus niet zo groot. Maar als dat wel gebeurt, wie zal daar dan het meeste last van hebben? Eerder dit jaar publiceerden we hierover al een artikel, met de strekking dat particulieren een steeds kleiner deel van de Italiaanse staatsschuld financieren en dat een steeds groter deel van het schuldpapier in handen is van financiële instellingen en de Italiaanse centrale bank.

    De afgelopen dertig jaar waren het vooral buitenlandse beleggers en financiële instellingen als pensioenfondsen en verzekeraars die het Italiaanse schuldpapier kochten. Door het opkoopprogramma van de ECB is de Italiaanse centrale bank uitgegroeid tot belangrijke schakel in de financiering van de Italiaanse overheid.

    Het toenemende eigendom van schuldpapier bij publieke instellingen en institutionele beleggers en het afnemende private eigendom van het schuldpapier wordt bevestigd door analist Nick Kounis van ABN Amro. Hij concludeert dat de private sector zich de laatste jaren meer uit de obligatiemarkt heeft teruggetrokken, vanuit de wetenschap dat de Europese Centrale Bank de markt nog lange tijd zal blijven ondersteunen met nieuwe aankopen en met het doorrollen van aflopende leningen.

    De ABN-analist merkt ook op dat Italiaanse banken met een aandeel van 10,7% relatief veel staatsobligaties van hun eigen land op de balans hebben staan. Dat is vergelijkbaar met Spanje (9,6%) en Portugal (12,2%), maar veel hoger dan in de sterkere Eurolanden, waar de bankensector minder dan 5% van het schuldpapier van de eigen overheid bezit.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • ‘EU overweegt rechtstreekse betalingen met centrale bank Iran’

    De Europese Commissie onderzoekt de mogelijkheid voor Europese landen om rechtstreeks betalingen te verrichten aan de centrale bank van Iran, zo meldt de Iraanse nieuwssite Radio Farda. Op die manier zou het Amerikaanse financiële systeem omzeild worden en kunnen er transacties worden gedaan die de sancties juist proberen tegen te houden.

    Europese energiebedrijven zouden via deze weg Iraanse olie kunnen blijven importeren, terwijl het voor Iran makkelijker wordt om vermogen uit Europa terug te halen. Het plan zou afkomstig zijn van de voorzitter van de Europese Commissie Jean-Claude Juncker, maar dat hebben we niet kunnen bevestigen. Afgelopen weekend zou de Europese commissaris voor het energiebeleid Miguel Arias Canete het voorstel hebben besproken met de Iraanse regering.

    Sancties

    De Amerikaanse sancties tegen Iran zorgen voor verdeeldheid in de Westerse wereld. De Verenigde Staten doen nauwelijks zaken met het land en kunnen dus zonder ingrijpende gevolgen voor hun eigen industrie nieuwe sancties opleggen, terwijl verschillende Europese bedrijven grootschalige investeringen willen doen in de Iraanse economie.

    Door de terugkeer van sancties wordt dit proces gefrustreerd, tot onvrede van veel Europese regeringsleiders die de deal met Iran willen voortzetten. Ze bekritiseren het besluit van Trump, maar zijn er tot op heden niet in geslaagd bedrijven gerust te stellen. Transporten van en naar Iran worden nu al bemoeilijkt, terwijl het Franse energiebedrijf Total overweegt haar investeringen in het land te staken.



    Internationaal betalingsverkeer

    In 2012 verloor Iran ook toegang tot het internationale betalingsverkeer, toen de banken in het land werden afgesloten van het SWIFT betaalsysteem. Dit systeem bestaat sinds de jaren ’70 en is gevestigd in Brussel. Wereldwijd zijn er 11.000 banken op aangesloten en per dag worden er meer dan 30 miljoen berichten en transacties via dit systeem verwerkt.

    Het is dus nog maar de vraag of de Verenigde Staten er opnieuw in zullen slagen het bankverkeer van en naar Iran stil te leggen, want het bedrijf achter het SWIFT betaalsysteem valt onder Europese regelgeving. Europa doet dit keer niet mee aan de sancties tegen Iran, wat betekent dat de Verenigde Staten op een andere manier druk moeten uitoefenen om financiële transacties tegen te houden.

    Alternatieven

    Wanneer Europa er niet in slaagt het betalingsverkeer met Iran veilig te stellen zijn er nog verschillende alternatieven mogelijk. Zo is er in Iran een commissie voor Economische Zaken in het leven geroepen die onderzoekt of het mogelijk is virtuele munten te gebruiken in de handel met Rusland, waarmee het SWIFT betaalsysteem omzeild kan worden.

    Als dat niet mogelijk is kunnen Iraanse financiële instellingen misschien ook aanhaken op het nieuwe Russisch alternatief voor het SWIFT betaalsysteem, dat eerder dit jaar in gebruik werd genomen en dat volgens de regering in Moskou in staat is het Europese alternatief te vervangen.

    Een derde mogelijkheid is dat Iraanse financiële instellingen helemaal geen valutatransacties meer verrichten, maar dat ze overstappen op fysiek goud als alternatief betaalmiddel. Dat gebeurde ook in 2012, toen er in reactie op de Westerse sancties een stroom van goud vanuit Turkije op gang kwam.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Hoe veilig zijn staatsobligaties?

    Staatsobligaties zijn sinds het loslaten van de goudstandaard uitgegroeid tot het fundament van ons financiële systeem. Het schuldpapier van overheden wordt gebruikt als onderpand voor financiële transacties en wordt gezien als risicovrije component in de beleggingsportefeuilles van pensioenfondsen en verzekeraars.

    De kans is groot dat ook uw leningen – zoals studieschuld en hypotheekschuld – gebaseerd zijn op de rente op staatsleningen. Ook zult u in de moderne economieboeken waarschijnlijk terugvinden dat het rendement op staatsobligaties als risicovrij rendement beschouwd mag worden.

    De wereld leek zo simpel, totdat we in 2008 getuige waren van de grootste financiële crisis sinds de jaren dertig. Overheden moesten met miljarden banken overeind houden, met als gevolg dat ook de kredietwaardigheid van landen ter discussie kwam te staan. Centrale banken wisten de markten weer te kalmeren, maar pas nadat ze voor honderden miljarden aan staatsobligaties hadden opgekocht en de rente naar nul procent hadden gebracht.

    Geen monetaire discipline

    We kunnen er lang over discussiëren of centrale banken adequaat hebben gehandeld tijdens de crisis, maar feit is dat ze alle prikkels bij overheden hebben weggehaald om orde op zaken te stellen. Dat een land als Italië vandaag de dag geen 7% meer hoeft te betalen om geld op te halen heeft ze niet te danken aan een verantwoord fiscaal beleid, maar aan de impliciete garantie dat de Europese Centrale Bank zal ingrijpen op het moment dat het weer mis dreigt te gaan.

    De fundamentele problemen zijn niet opgelost, maar slechts gemaskeerd door het ruime monetaire beleid van de ECB. De gedachte achter de euro – een munt losgekoppeld van de staat om een zekere fiscale discipline bij de lidstaten af te dwingen – werd met het omstreden opkoopprogramma van de ECB in één keer om zeep geholpen. Italië en de andere zuidelijke landen bleken toch boven de centrale bank te staan, terwijl het eigenlijk andersom had moeten zijn.

    De ellende komt later…

    Italië wil €250 miljard wegstrepen?

    Deze week lekte een gedeelte van het concept regeerakkoord van de nieuwe Italiaanse regering uit, waarin de regeringscoalitie van de Vijfsterrenbeweging en Lega Nord duidelijk laat blijken dat ze niet van plan is de fiscale en monetaire regels van de Eurozone na te leven. Niet alleen willen ze de Europese begrotingsregels van maximaal 3% tekort en maximaal 60% staatsschuld overboord gooien, ook willen ze voor €250 miljard aan staatsschuld op de balans van de ECB wegstrepen. Daarnaast zou de regering een opt-out willen voor de euro, een standpunt waar de coalitie later overigens weer op terug kwam.

    De financiële markten waren geschrokken van de plannen van de nieuwe Italiaanse regering, maar de kans is groot dat het hier niet bij zal blijven. Ook in andere landen zullen regeringen proberen te ontsnappen aan de fiscale discipline die de gemeenschappelijke munt hen oplegt. Kunnen we niet meer devalueren? Dan proberen we onze schulden wel weg te inflateren of zelfs weg te strepen.

    Spaarders zijn gewaarschuwd!

    Frank Knopers

    Deze column van Frank Knopers verscheen eerder op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].




  • Schulden bedrijven weer terug op niveau van vorige crisis

    De totale schulden van Amerikaanse bedrijven zijn weer terug op het niveau van de vorige crisis in 2008. Door de extreem lage rente is de schuldpositie opgelopen tot meer dan 45% van het bruto binnenlands product, een niveau waarop een kleine tien jaar geleden een grote financiële crisis uitbrak. Kijken we verder terug naar het verleden, dan zien we dat eerdere recessies in de Verenigde Staten ook samenvielen met een piek in de totale kredietverlening aan bedrijven.

    Het is te vroeg om vast te stellen dat een nieuwe piek bereikt is, maar wel staat vast dat de schulden van bedrijven hoger zijn dan ooit tevoren. Door de lage rente kunnen bedrijven meer schulden op hun balans zetten, maar dat betekent ook meer risico op het moment dat de rente gaat stijgen of de bedrijfsresultaten beginnen tegen te vallen. Wordt hiermee de voedingsbodem gezaaid voor een nieuwe crisis, of is er nog niets aan de hand?

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Het nut van vergelijken en oversluiten bij lenen

    Vergelijken, we doen het allemaal. Je telefoonabonnement, (zorg)verzekering, internetabonnement en ga zo maar door. Terecht, want hoe vind je anders de beste prijs-kwaliteit verhouding voor het product of de dienst die jij nodig hebt?

    Wat vervolgens na afsluiten wel eens vergeten wordt is om één keer in de zoveel tijd, ook al voordat het abonnement afloopt, weer eens rond te kijken om te zien of het goedkoper kan. Vaak kun je hetzelfde product na een (paar) jaar, al dan niet bij dezelfde aanbieder, voor minder geld afnemen dan je nu doet.

    Leningen vergelijken

    Je wilt een lening aanvragen. Veelal gaat het daarbij niet om de minste bedragen. En juist dan is het belangrijk om te vergelijken. Want juist bij hoge bedragen maakt een rente van 0,5% meer of minder echt een verschil. Om goed te kunnen vergelijken is het verstandig om offertes op te vragen bij diverse kredietaanbieders en financieel tussenpersonen als bijvoorbeeld Postkrediet. Kijk hierbij ook zeker naar de voorwaarden van de lening, deze zijn minstens zo belangrijk als het rentepercentage. Kijk bijvoorbeeld hoe omgegaan wordt met het uitstaande leenbedrag op het moment dat één van de contractanten overlijdt of als het gaat om boetevrij aflossen.

    Je lopende lening oversluiten

    In het geval van een bestaande lening is ‘rondkijken om te zien of het goedkoper kan’ ook bijzonder aan te raden. Momenteel liggen de rentes voor het afsluiten van een lening historisch laag. Het opnieuw afsluiten van je lopende lening tegen een lagere rente, ook wel oversluiten genoemd, kan daarom tot een forse besparing op de totale kosten van je lening leiden. Dit vertaalt zich vervolgens in een kortere looptijd of lagere maandlasten.

    En het nut?

    Dat lijkt ons duidelijk. De beste prijs-kwaliteitsverhouding voor een lening naar jouw keuze, dezelfde lening tegen betere voorwaarden en/of dezelfde lening tegen een lagere rente. Op zijn minst de tijd van het onderzoeken waard want het aanvragen van een offerte is gratis, vrijblijvend en verplicht je tot niets. Wat houd je tegen?