Blog

Steekt inflatie de kop weer op?
De komende week wordt belangrijk als het gaat om de terugkeer van inflatie. We krijgen namelijk een hele serie inflatiecijfers te verwerken. En die kunnen de koers van de euro behoorlijk beïnvloeden.

Dinsdag komen de eerste cijfers uit Engeland en uit China. Woensdag komende de zwaarder wegende inflatiecijfers uit de VS op ons af. En wanneer de kerninflatie hoger uitvalt dan het cijfer van 0,2% waarop in het algemeen wordt gerekend, kan dat de euro onder de $1,04 drukken. Verder kan iedere krantenkop over belastingverlagingen in de VS, verkiezingen in Frankrijk en Nederlandse en nieuwe zorgen over de Griekse schuldencrisis de gemeenschappelijke munt eveneens flink in beweging brengen.

Optimisme

Nu het rondom de monetaire politiek in de meeste G10 landen rustig is kijken de markten u vooral naar politieke ontwikkelingen. Trump’s beloftes van ‘fenomenaal nieuws’ over belastingverlagingen zette een scherpe rally in risk assets in gang. De dollar werd eveneens gegrepen door een golf van optimisme en steeg – net als het Britse pond overigens – tegenover alle G10 valuta, met uitzondering van de Australische en de Nieuw-Zeelandse dollar. De Mexicaanse peso was opnieuw een speciale vermelding waard, die steeg met 1% tegenover de dollar en bijna 2,55% tegenover de euro.

Griekse zorgen

Hernieuwde zorgen over de houdbaarheid van de Griekse schulden kwamen bovenop de politieke zorgen. De spread van de Franse obligaties zijn omhoog gegierd, terwijl het rond de Nederlandse staatsobligaties rustig blijft. Wij denken dat de markt zich te veel zorgen maakt over de negatieve risico’s in Frankrijk, waar het verkiezingssysteem het onwaarschijnlijk maakt dat Le Pen zal winnen.

Daar staat tegenover dat het gevaar dat in Nederland de nationalisten het parlement binnen zullen komen in onze ogen juist onderschat wordt. De waarschijnlijk vriendelijke toon die donderdag uit de notulen van de ECB zal klinken kan een opwaarts effect uit de VS op de euro/dollar koers dan ook versterken.

Belastingverlaging

Afgelopen week bracht enige hoop dat de regering Trump enigszins terug zou komen van het politieke gevecht en zich wat meer zou richten op het binnenlandse economische beleid. Zo bevestigde Trump dat Amerika het één China beleid zou blijven volgen en had een op het oog positieve ontmoeting met de Japanse premier Shinzo Abe. Belangrijker nog was dat het Witte Huis geluiden maakte over een significante belastingverlaging en beloofde de komende weken een gedetailleerd plan te zullen publiceren.

Geschreven door Enrique Díaz-Álvarez (Ebury)

Over Ebury:

Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:
- Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
- Financiering van uw aankopen
- Marktkennis en valutadiensten op maat
- Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
- Transacties in ruim 140 verschillende valuta
Meer informatie op www.ebury.nl
13 februari 2017
Gaat Trump terug naar protectionisme van de jaren dertig?

In 1985 kwamen de ministers van Financiën van de vijf grootste economieën in het Plaza hotel in New York bijeen om het probleem van de sterke dollar aan te pakken. De waarde van de Amerikaanse munt was begin jaren tachtig sterk gestegen, met als resultaat dat Amerikaanse bedrijven steeds minder concurrerend werden en dat het voor Amerikanen steeds aantrekkelijker werd om goederen te importeren in plaats van deze zelf te produceren.

De dreiging van een oplopend handelstekort en een verlies van werkgelegenheid was voor de Amerikaanse overheid reden om in het geheim de regeringen van belangrijke economieën van dat moment (Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Japan) bijeen te roepen en afspraken te maken over een gecoördineerde waardedaling van de dollar. In het geheim reisden de ministers van Financiën van deze landen af naar het Plaza Hotel, waar de plannen voor een gecoördineerde verkoop van dollars voor het eerst openbaar werden gemaakt.

Met het Plaza akkoord slaagde men erin de waarde van de dollar omlaag te brengen, waarmee ook de druk op Amerikaanse bedrijven verlicht werd. Toch was het goedkoper maken van de dollar alleen niet genoeg om de onbalans in de wereldeconomie structureel te herstellen. In 1987, twee jaar na het Plaza akkoord, kwamen de vijf grootste economieën in Parijs bijeen om meer structurele maatregelen te nemen.

Louvre akkoord
In het Louvre akkoord werd afgesproken dat de handelspartners van de Verenigde Staten meer zouden doen om hun eigen economie te stimuleren, in de verwachting dat daarmee de munten van deze landen goedkoper zouden worden en de afzetmarkt voor Amerikaanse producten in de rest van de wereld zou toenemen. Op die manier probeerde men een terugkeer naar het protectionisme van de jaren '30 te voorkomen. Het Louvre akkoord van 1987 was slechts gedeeltelijk succesvol. De Verenigde Staten wisten weliswaar hun handelstekort te verkleinen, maar dat ging vooral ten koste van Japan. De Japanse export verslechterde door een waardestijging van de yen, terwijl een beleid van meer fiscale en monetaire stimulering voor financiële bubbels zorgde. De Japanse economie bezweek onder de hoge schulden en kwam na de beurscrash van 1989 in een zogeheten 'verloren decennium' terecht waarin de economie amper groeide en banken kunstmatig overeind werden gehouden.
Trump
Met het Plaza akkoord van 1985 en het Louvre akkoord van 1987 begon een nieuw tijdperk waarin monetair en economisch beleid niet alleen op nationaal, maar ook op internationaal niveau werd afgestemd. De problematiek van toen is door de overwinning van Trump weer helemaal actueel, want de nieuwe Amerikaanse president heeft zich als doel gesteld banen terug te halen naar eigen land. Hij heeft zich al eens kritisch uitgelaten over de 'sterke dollar' en verwijt dat belangrijke handelspartners als China en Duitsland profiteren van een veel te goedkope munt. Ook dreigt Trump met protectionistische maatregelen zoals importheffingen, precies wat men dertig jaar geleden met het Louvre akkoord probeerde te voorkomen. De grote vraag is nu of de Verenigde Staten en haar handelspartners vandaag de dag opnieuw bereid zijn afspraken te maken of dat men de weg van handelsbelemmeringen en importheffingen zal kiezen. Tijdens het topoverleg van de G20 in Ankara in 2015 spraken alle deelnemende landen zich uit tegen competitieve devaluaties. De grote vraag is of de nieuwe Amerikaanse regering zich daar ook aan zal houden.

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

13 februari 2017
De opmars van waardeaandelen

Zoals u weet zijn wij groot voorstander van het beleggen in waardeaandelen. Als groep beschouwd rendeert dit type aandelen bovengemiddeld en dat leidt tot heel grote verschillen op termijn. In tegenstelling tot groeiaandelen verwachten beleggers van waardeaandelen doorgaans weinig. Beleggers mijden dergelijke aandelen, meer dan eigenlijk terecht is. Gevolg is dat het juist de waardeaandelen zijn die uiteindelijk het best blijken te renderen.

Het afgelopen jaar rendeerden waardeaandelen fors beter dan het marktgemiddelde. Maar in de jaren ervoor waren het juist de groeiaandelen die relatief sterk presteerden. Over dat opvallende achterblijven van waardeaandelen schreven we eerder al.

Studie

In de studie wordt het rendement van waardeaandelen vergeleken met groeiaandelen. In een gemiddeld jaar renderen waardeaandelen zo’n 5% extra. Sinds 1945 is het echter ook zes keer voorgekomen dat waardeaandelen gedurende een periode van vijf jaar slechter presteerden dan groeiaandelen. Helemaal wanneer waardeaandelen een langere periode relatief slecht hebben gepresteerd is deze beleggingscategorie extra interessant. Dit vanwege de inhaalslag die uiteindelijk altijd volgt.

Groeiaandelen hebben waardeaandelen sinds 1945 slechts zes keer verslagen (Bron: Euclidean)

En nu?

Ondanks het uitstekende jaar dat waardeaandelen achter de rug hebben lijkt deze beleggingscategorie nog altijd een behoorlijke inhaalslag tegoed te hebben. Zie ook bovenstaande grafiek van het rendement van waardeaandelen tegenover groeiaandelen.

Zoals in de figuur te zien is herpakken waardeaandelen zich uiteindelijk altijd weer. En inmiddels geldt eveneens alweer dat u vanaf 2010 beter af was geweest met waarde- dan met groeiaandelen. In de vijf voorgaande jaren waren het groeiaandelen geweest die het best gepresteerd hadden.

Maar ondanks dat waardeaandelen sinds 2010 per saldo ietwat beter presteerden dan groeiaandelen is het extra rendement nog erg minimaal vergeleken met de vijf soortgelijke periodes eerder. Onze indruk is dan ook dat de relatieve opmars van de waardeaandelen eigenlijk nog maar net begonnen is.

Hendrik Oude Nijhuis

Over de auteur: Hendrik Oude Nijhuis is een expert op het gebied van value investing en medeoprichter van Kingfisher Capital, een op value investing principes gebaseerde business model & investment research boutique. Hij heeft uitgebreid onderzoek verricht naar de investeringsstrategieën van value investors als Warren Buffett.

Lees meer over value-investing op www.beterinbeleggen.nl.

13 februari 2017
Column: Plan B

Elk jaar rond eind januari publiceert de overheid van de Verenigde Staten van Amerika haar financiële jaarverslag. Ik heb dit verslag eens goed bekeken, omdat de VS natuurlijk nog steeds veruit de belangrijkste economie van de wereld is en daarom een enorme invloed heeft op de rest van de wereld.

De bekeken cijfers zouden hilarisch zijn als het niet de werkelijkheid zou betreffen. Het jaarverslag geeft aan dat de VS in 2015 een begrotingstekort had van $533,2 miljard. In 2016 is dit verlies opgelopen naar $1.000 miljard. Het tekort over 2015 was al extreem, maar de $1 biljoen over 2016 is hallucinant. Besef het volgende: er waren in 2016 geen grote oorlogen te voeren door de VS, de economie verkeerde niet in een recessie en er waren verder geen enorme crises. Wat zou er gebeuren met de overheidsfinanciën in een slecht jaar!?
Dan is er nog de kwestie van de totale staatsschuld, deze bedroeg eind 2016 $19,3 biljoen. Eind 2013 was deze nog $16,9 biljoen. De Amerikaanse overheid is insolvent. Dit is geen nepnieuws, geen conspiracy-theorie, dit is gebaseerd op feiten die door de Amerikaanse overheid zelf gepubliceerd worden. Het is extreem zorgwekkend dat de grootste economie van de wereld er qua overheidsfinanciën zo slecht voorstaat. Wat nog zorgwekkender is, is dat het grootste gedeelte van de mensen zich hier geen enkele zorgen over lijkt te maken. Natuurlijk houd ik rekening met het feit dat de VS een eigen valuta hebben. Ze kunnen deze bijdrukken, maar dit zal nooit ongelimiteerd kunnen doorgaan. We zijn er de laatste 50 jaar van overtuigd geraakt dat de VS een zeer welvarend land is dat haar schulden altijd terug zal betalen. Dit is een gevaarlijke fantasie! Kunnen we er echt van uitgaan dat de VS jaarlijks een tekort kunnen hebben dat boven de $1 biljoen ligt, zonder dat dit consequenties heeft? Eigenlijk zou de Amerikaanse overheid een soort Nobelprijs in Ponzi fraudes moeten krijgen. De geschiedenis van de mensheid zit vol voorbeelden van eens zeer machtige landen/rijken die uiteindelijk bezweken onder hun eigen schuldenlast, denk bijvoorbeeld aan het eens zo machtige Romeinse Rijk. Denkt u echt dat het deze keer anders zal zijn? Natuurlijk kunnen we met z’n allen nu gaan hopen dat het allemaal wel meevalt en dat het misschien allemaal wel gewoon weer goed komt. Maar zou het niet ontzettend stom zijn om alleen maar uit te gaan van het scenario dat het vast wel weer goed komt? Wanneer landen failliet gaan, zijn er verregaande consequenties. Zo simpel is het nu eenmaal. Nu, maar ook vroeger tijdens de gloriedagen van het Romeinse Rijk, gaan mensen ervan uit dat onze politiek en/of centrale banken wel weer met een oplossing zullen komen die alle problemen als sneeuw voor de horizon laten verdwijnen. Ik heb het nu alleen maar gehad over de VS, maar deze problemen spelen natuurlijk in vrijwel elk land en in elk werelddeel. Zeker in de Europese Unie, waar wij leven. Ik kan alleen maar zeggen dat intelligente mensen rationeel denken en niet alleen maar vertrouwen op hoop. Ze zorgen voor een plan B. Zeker als dit soort cijfers door de overheid zelf, zwart op wit, worden gepubliceerd. Sander Noordhof

Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

13 februari 2017
Documentaire: Ukraine on Fire (2016)
De situatie in Oekraïne liep in 2014 compleet uit de hand door politieke inmenging van de Verenigde Staten. Die conclusie trekt historicus en documentairemaker Oliver Stone in de documentaire “Ukraine on Fire“. Deze documentaire, die vorig jaar werd uitgezonden op de Russische televisie, suggereert dat de Verenigde Staten een belangrijke rol speelden in het aanwakkeren van de protesten op het Maidan plein en de uiteindelijke omverwerping van de regering van Viktor Yanukovych in 2014.

In de documentaire laat Oliver Stone zien dat de CIA al sinds 1946 nauw samenwerkt met nationalistische groeperingen in Oekraïne. Volgens de documentairemaker mengde de Amerikaanse inlichtingendienst zich bijvoorbeeld ook in de Oranjerevolutie van 2004, het jaar waarin de bevolking van Oekraïne naar de stembus ging om te kiezen voor een Russisch of Westers gezinde regering. De documentaire duurt ongeveer anderhalf uur en is hieronder te bekijken.

Lees ook:
- Oliver Stone: “Er is een media-oorlog gaande”
- Oliver Stone: “Staatsgreep Oekraïne werk van CIA”
10 februari 2017
Zwitserland: Knooppunt van internationale goudmarkt

In 2016 vertegenwoordigde de export van goud meer dan een kwart van de totale export, zo blijkt uit cijfers van de Zwitserse douane. Daarmee is goud na chemische en farmaceutische producten het tweede belangrijkste exportproduct van Zwitserland. Dat zou je niet weten als je het jaarlijkse rapport van de douane leest, want daar is de handel in goud bewust weggelaten uit de berekening.

Een woordvoerder van de Zwitserse douane verklaarde tegenover Swissinfo dat de export van goud niet is meegenomen, omdat het een vertekend beeld kan geven van de Zwitserse economie. Ook is het edelmetaal als exportproduct onderhevig aan grote koersschommelingen, waardoor het lastig is om de totale export van verschillende jaren met elkaar te vergelijken. Bovendien wordt het edelmetaal door de douane meer gezien als een vorm van betalingsverkeer, omdat het in feite fungeert als een alternatief voor valuta.

Goud is één van belangrijkste exportproducten van Zwitserland

Meer dan 2.000 ton goud

Daardoor is meer dan 2.000 ton aan goudexport ter waarde van 80 miljard Zwitserse frank niet meegenomen in de berekening. Ter vergelijking, dat volume staat gelijk aan 80% van de wereldwijde productie van goudmijnen in één jaar. Tot 2014 publiceerde de Zwitserse douane helemaal geen cijfers over de import en export van goud, maar onder internationale druk en de roep om meer transparantie besloot de regering deze data toch openbaar te maken.

Deze statistieken hebben ons de afgelopen jaren inzicht gegeven in de enorme verschuiving van fysiek goud richting Azië, met name richting China en Hong Kong. De gegevens van de douane bevestigen dat Zwitserland een belangrijk knooppunt is in de wereldwijde goudmarkt.

Veel goudproducerende landen sturen het edelmetaal naar Zwitserland, omdat daar een groot netwerk van smelterijen en goudkluizen aanwezig is om het edelmetaal verder op de wereldmarkt te verspreiden. De smelterijen in de Alpenstaat verwerken ongeveer 2/3 deel van al het goud in de wereld.

Hieronder ziet u een overzicht van alle landen in de wereld die goud importeren en exporteren, gebaseerd op cijfers uit 2014. We zien dat Azië en Europa met afstand het meeste goud uit Zwitserland importeren. Landen in Afrika, Australië en Zuid-Amerika halen nauwelijks goud uit Zwitserland, maar leveren naar verhouding wel veel edelmetaal aan. Dat komt omdat er in deze landen veel goudmijnen zitten die hun edelmetaal via Zwitserland wereldwijd op de markt brengen.

Welke landen importeren goud?

Bron: Observatory for Economic Complexity (klik voor grotere weergave)

Welke landen exporteren goud?

Bron: Observatory for Economic Complexity (klik voor grotere weergave)

Deze bijdrage wordt u aangeboden door Hollandgold, uw adres voor de aankoop van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over goud kopen? Neem dan contact op via [email protected] of bel +31(0)88-4688400.

10 februari 2017
Prodi: Europeanen zijn verliezers van sancties tegen Rusland

De echte slachtoffers van de sancties tegen Rusland zijn de Europeanen. Die conclusie trekt Romano Prodi, oud-president van de Europese Commissie. In een interview met Russia Today zegt hij dat de sancties tegen Rusland niet in het belang zijn van Europa en dat zelfs de Amerikanen dat nu erkennen. Vorig jaar zei de Italiaan tegenover dezelfde nieuwszender dat de sancties voor een tweedeling in Europa zorgen, omdat er niet in alle landen draagvlak is voor het sanctiebeleid.

In het interview zegt hij ook dat de Europese vluchtelingencrisis pas opgelost kan worden als de oorlogen stoppen en de spanningen verdwijnen. Als voorbeeld noemt hij Libië, waarmee Italië nog kon onderhandelen toen Gaddafi daar nog aan de macht was. Sindsdien heeft de immigratiestroom onbeheersbare vormen aangenomen.

10 februari 2017
Beleid Trump stuwt goudprijs omhoog

Het is inmiddels een waarheid als een koe. Het beleid van de nieuwe president van de Verenigde Staten zorgt voor schokgolven. Geen enkele sector of segment van de economie lijkt ervoor gespaard te kunnen worden. Dat geldt ook voor goud. Het vooruitzicht van een mogelijk protectionistisch beleid op economisch gebied, maar ook politiek gevoelige thema’s als een stop op immigratie zorgen voor groeiende onzekerheid in de markt.

Onzekerheid over het economisch beleid en een groeiende angst voor politieke en bestuurlijke instabiliteit heeft beleggers de afgelopen maand januari ertoe aangezet de veilige haven van het goud te zoeken. In de afgelopen maand steeg de prijs van het edelmetaal met 4%. Dat was de beste score sinds het Britse besluit om de Europese Unie de rug toe te keren.

Verwachting goudprijs

De vraag is natuurlijk of het huidig prijsherstel blijvend is en dat 2017 weer een mooi jaar voor goud wordt. De vraag is gemakkelijker gesteld dan beantwoord. Nee, zegt de London Bullion Market Association. De prijs van goud zal dit jaar stabiel blijven op een niveau van $1.244 per troy ounce. Dat is een fractie minder dan het gemiddelde niveau van $1,251 over heel 2016.

Deze visie is gestoeld op verwachte macro-economische ontwikkelingen in 2017. Aan renteverhogingen valt volgens menig analist niet meer te ontkomen nu de inflatie op 2% uitkomt en de arbeidsmarkt tekenen van overspanning begint te vertonen. Dat zijn allemaal factoren die de Fed zullen dwingen de rente te verhogen. De kans daarop wordt alleen nog maar groter als Donald Trump daadwerkelijk een fiscaal stimuleringsbeleid in de steigers gaat zetten. In een omgeving van economische groei en mogelijke rentestijgingen verkiezen beleggers doorgaans aandelen boven goud. Volgens een enkele analist zal de goudprijs in dit scenario fors gaan dalen naar $1.100 per troy ounce.

Goudprijs herstelt weer na verkiezing Trump (Bron: Goudstandaard)

Wat betekent renteverhoging voor goudprijs?

Meer optimistisch gestemde analisten verwerpen het idee dat renteverhogingen in 2017 onvermijdelijk zijn. Het is in hun visie nog maar de vraag of de plannen van Trump inderdaad tot een hogere economische groei leiden. Voor hen is het geen uitgemaakte zaak dat door het nieuwe beleid de wereld van een hardnekkig lage rente en een stagnerende groei als bij toverslag verdwijnt. Ze gaan er vooralsnog van uit dat de dollar de komende maanden eerder in waarde zal dalen dan stijgen en dat de rente in de VS niet noemenswaardig omhoog zal gaan.

Op basis van dit scenario denken sommige analisten dat de goudprijs naar $ 1.350 per troy ounce zal stijgen. Dat laatste scenario hoeft zeker niet naar de prullenbak verwezen te worden, als de vraag naar baar goud uit Azië eindelijk weer eens aantrekt. Dat ligt nu op het laagste niveau sinds zeven jaar. Jammer genoeg voor de optimisten zijn er momenteel weinig of geen tekenen die op een verbetering wijzen.

Het probleem met Trump lijkt vooralsnog, dat hij de eerste president is sinds onheuglijke tijden blijkbaar gaat doen wat hij beloofd heeft in zijn verkiezingscampagne. Als de markt hiervan doordrongen raakt, dan kan de dollar zwak worden en aandelenkoersen onder druk. Dat is goed nieuws voor goud. Cynici wijzen er echter op, dat politieke gebeurtenissen zelden een blijvende impact hebben op de goudprijs. Noch de aanslagen in september 2001, noch de tweede Irakoorlog had blijvende invloed op de goudprijs. Die ging na verloop van tijd weer gewoon omlaag!

Cor Wijtvliet

Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte

Over Beurshalte:

Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

10 februari 2017
Grafiek: Centrale banken dumpen dollarreserves

Centrale banken zijn in een recordtempo dollarreserves aan het liquideren, zo blijkt uit cijfers van het Amerikaanse ministerie van Financiën. De volgende grafiek laat duidelijk zien dat de rest van de wereld sinds 1980 niet meer op deze schaal dollars heeft verkocht als nu. De situatie doet denken aan de jaren zestig, toen Europese landen op grote schaal hun dollars inwisselden voor goud.

Anno 2017 geeft de Amerikaanse overheid geen goud meer voor haar dollars, maar centrale banken vinden wel andere routes om goud te bemachtigen. Volgens de World Gold Council voegden centrale banken vorig jaar netto 383,6 ton aan hun goudreserves toe. Dat betekent dat landen wereldwijd nu al zeven jaar op rij goud aan hun strategische voorraden toevoegen.

Centrale banken dumpen dollarreserves… (Bron: Goldman Sachs)

… en voegen meer goud aan hun reserves toe (Bron: World Gold Council)

9 februari 2017
Valutareserve China onder $3 biljoen

De valutareserve van China daalde in januari met $12,3 miljard en kwam daardoor voor het eerst sinds 2011 weer onder de $3 biljoen. Hoewel dat de kleinste daling was sinds juli blijft de neerwaartse trend intact. Sinds de zomer van 2014 heeft China al een kwart van haar valutareserves van de hand gedaan. De centrale bank wil minder dollarreserves aanhouden en gebruikt deze om de waarde van haar eigen munt te ondersteunen.

De valutareserve is van strategisch belang om de import van goederen te financieren, maar in het geval van China is er sprake van een groot overschot. Chinezen vragen buitenlandse valuta op om schulden in een andere munt af te lossen en om te investeren in het buitenland. Om de daling van de valutareserve onder controle te houden hanteert China verschillende kapitaalrestricties, een term die ze zelf liever niet gebruiken.

Valutareserve China naar laagste niveau sinds 2011

9 februari 2017
Rusland ziet NAVO in Baltische staten als bedreiging
Rusland ziet de stationering van NAVO troepen in de Baltische staten, Polen en Duitsland als een bedreiging, omdat ze geen informatie heeft over hoe die troepenopbouw zich zal ontwikkelen. De regering in Moskou zegt de situatie nauwlettend in de gaten te houden om de veiligheid in eigen land te kunnen garanderen, zo meldt persbureau RIA.

“De stationering van troepen is natuurlijk een bedreiging voor ons. En wie zegt dat het hierbij zal blijven? We hebben daar geen informatie over. Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog zien we Duitse soldaten langs onze grens”, zo verklaarde Alexei Meshkov, de plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken van Rusland.

Provocaties van de NAVO

De Russische regering reageert op de Amerikaanse stationering van duizenden soldaten en zwaar militair materieel in Polen, de Baltische staten en in het zuidoosten van Europa. Het gaat om de grootste opbouw van troepen sinds de Koude Oorlog. Deze maand zullen Duitse soldaten en tanks de aanwezige NAVO troepenmacht in Litouwen versterken.

Met deze provocaties wil het trans-Atlantische militaire verbond een signaal uitzenden naar Poetin om het grondgebied van deze landen te respecteren. In 2014 sloot de Krim zich aan bij Rusland, maar dat wordt in het Westen nog vaak uitgelegd als een vijandige annexatie. Rusland vreest een uitbreiding van de NAVO invloedssfeer als Oekraïne zich bij de Europese Unie en het trans-Atlantische militaire verbond van de NAVO aansluit. De hereniging van Rusland met de Krim was voor Poetin een manier om zijn invloedssfeer in de regio te handhaven en een statement te maken richting het Amerikaanse provocaties van het raketschild.

Baltische Staten volledig afhankelijk van Russisch aardgas (Bron: Stratfor)

Lees ook:
9 februari 2017