Marketupdate

Tag: bedrijven

  • Zullen meer cryptobedrijven zich in de toekomst gaan vestigen in Amsterdam?

    Zullen meer cryptobedrijven zich in de toekomst gaan vestigen in Amsterdam?

    Cryptobedrijven vestigen in Amsterdam

    Amsterdam behoort al jaren tot het hart van ondernemend Nederland. Sterker nog: zowel bedrijven uit binnen- als buitenland hebben zich hier de afgelopen jaren gevestigd. Een opvallende nieuwe trend zijn cryptobedrijven die zich ook in onze hoofdstad hebben weten te vestigen. Het beste voorbeeld is natuurlijk Bybit, een van de grootste cryptocurrency-exchanges ter wereld. Zij hebben onlangs een kantoor geopend in Amsterdam. Deze ontwikkeling maakt dat experts zich ook terecht afvragen of hier toekomst in gaat zitten. Zullen meer cryptobedrijven hun voorbeeld opvolgen? En wat betekent dit voor de verdeling van bedrijven in Amsterdam?

    Zal de crypto-industrie uiteindelijk de overhand hebben? En zo ja, waar zullen zij zich dan vooral gaan vestigen? Kantoorruimte huren in Amsterdam is voor vrijwel elk bedrijf interessant, maar voor cryptobedrijven blijkbaar nog wel een tikkeltje meer. Waarom? Daar geven we in dit artikel antwoord op.

    Aantrekkelijke gebieden in Amsterdam voor de crypto-industrie

    Waar zullen deze cryptobedrijven zich dan gaan vestigen in Amsterdam? De Grachtengordel zal hoogstwaarschijnlijk de voorkeur hebben. Dat kan bijna niet anders. Dit gebied binnen Amsterdam staat al jaren bekend om de verschillende techbedrijven die zich hier gevestigd hebben. De Grachtengordel is internationaal razend populair. Hierdoor trekken de bedrijven die hier gevestigd zijn zowel mensen uit het binnen- als buitenland aan. Liever geen plekje op de Grachtengordel? Ook dat is geen probleem. In Amsterdam zijn talloze plekken te vinden waar ondernemers uit alle sectoren zich graag vestigen.

    Een kantoor huren op de Zuidas: Misschien wel het beste voorbeeld is het huren van kantoor op de Zuidas. De Zuidas is immens populair en behoort tot het zakelijk hart van Amsterdam. Hier kunnen alle bedrijven zich moeiteloos aarden. Of je nu een techbedrijf, cryptobedrijf of kledingwinkel runt, werkelijk alles is hier mogelijk!

    Waarom is een kantoorruimte in Amsterdam juist voor cryptobedrijven zo aantrekkelijk?

    De markt van crypto is de afgelopen jaren razendsnel gegroeid. Het is bijna niet meer bij te houden hoe snel dit ging. Het is dan ook niet gek dat veel van de grotere namen binnen deze sector inmiddels toe zijn aan een groter kantoor. En dan bij voorkeur natuurlijk in de hoofdstad van ons land. Maar waarom is juist Amsterdam zo aantrekkelijk voor cryptobedrijven. In de eerste plaats kunnen we dit verklaren door te kijken naar het moderne karakter van Amsterdam. Zij behoren al sinds oudsher tot een vooruitstrevende stad. Ze pakken elke nieuwe trend aan en weten altijd als eerste iets populair te maken in Nederland. Bovendien is de bevolking erg jong en zijn er veel studenten te vinden. Dit is dan ook vooral de doelgroep die extra geïnteresseerd is in cryptocurrencies.

    Nog een groot voordeel is dat Amsterdam ook op internationaal vlak erg populair is. Als je dus op zoek bent naar een locatie waarbij je zowel Nederlanders als mensen over de hele wereld kunt bereiken, dan is de hoofdstad een prima plek om te beginnen. De digitale markt is booming en de grenzen vervagen, dus het is geen wonder dat Amsterdam bij cryptobedrijven dus ook sneller de voorkeur krijgt.

  • ‘Home is where the heart is’

    ‘Home is where the heart is’

    Zomaar een stukje in zomaar een krant: De Financial Times gaat opnieuw het pand betrekken waaruit het 30 jaar geleden is vertrokken. De krant gaat terug naar Bracken House in de buurt van Saint Pauls Cathedral. Zo’n bericht voelt vreemd in een tijd dat technologie het bedrijven mogelijk maakt om te gaan en staan waar ze willen. Maar het Japanse bedrijf Nikkei, de eigenaar van de FT, ziet waarde in geschiedenis en dus keert de FT terug naar zijn plaats van origine.

    Zou het mogelijk zijn, dat ook in de zakelijke sector van de maatschappij origine een grotere rol speelt dan we eigenlijk willen weten? Volgens aandeelhouders van Berkshire Hathaway is dat wel degelijk het geval. Ze maken jaarlijks een pelgrimage naar Omaha om goeroe Warren Buffett in zijn thuisomgeving mee te maken.

    Industriële bedrijven in de 19e en 20ste eeuw hadden een vaste standplaats. Dat ligt voor de hand. Bij voorkeur waren de fabrieken gebouwd op een plek met een goede mogelijkheden voor transport, zoals aan de oevers van een rivier. Vandaag de dag drijft de economie meer en meer op diensten en spelen de vereisten voor de zware industrie geen rol meer van betekenis. Er zijn bij veel bedrijven bijvoorbeeld geen grondstoffen meer nodig. Daarvoor is wel iets in de plaats gekomen. Diensten vragen om meer en meer mensen. Universiteitssteden ‘produceren’ goed geschoolde werknemers en dus trekken bedrijven bij voorkeur naar die steden.

    Financial Times gaat terug naar Bracken House

    Financial Times

    Zoiets speelde ook toen de Financial Times Bracken House betrok. Het was gelegen tussen Fleet Street, het voormalige hart van de Britse krantenindustrie en de City. Fleet Street is niet meer. Er zitten nu banken! De globalisering heeft ook hier zijn werk gedaan. De banden met het verleden spelen voor bedrijven een mindere rol. Nog steeds zijn, zeker Europese bedrijven, gehecht aan de plaats waar het ooit begon, maar belastingen kunnen een motief zijn om naar een andere plaats of zelfs naar een ander land te vertrekken. De grootste hinderpaal is om de medewerkers te overtuigen de baas te volgen of om in de nieuwe plaats van bestemming opnieuw de juiste mensen te vinden.

    Deze manier van denken heeft het karakter van een spreadsheet exercitie. Het gaat eraan voorbij dat een bedrijf een fysieke identiteit heeft en dat reikt verder dan een spookidentiteit. Een band behouden met het verleden, met de plaats van origine, reikt verder dan nostalgie of sentimentaliteit. Het is belangrijk voor de werknemer, maar ook voor de waarde van het merk. Daarvoor zijn voorbeelden te over. Nestle vestigt het hoofdkantoor van Nespresso in Vevey, waar ooit in 1867 Henri Nestle voor het eerst babyvoeding maakte. Het mooiste voorbeeld is misschien wel dat van Ferrari. Dat produceert nog steeds auto’s in het stadje Maranello, waar Enzo Ferrari in 1943 zijn eerste fabriek bouwde. De combinatie van origine en vakmanschap maken het Ferrari mogelijk zijn afnemers hoge prijzen in rekening te brengen.

    Ferrari bouwt haar auto’s nog steeds in Maranello

    De band met het verleden mag nooit een sta-in-de-weg zijn voor innovatie. Een van de redenen voor de teloorgang van Fleet Street was het halsstarrig vasthouden aan verouderde drukmethodes, waardoor de kosten hoog opliepen. Het omgekeerde is echter ook het geval. Als er alleen aandacht is voor de homo economicus, maar niet voor de homo ludens (de spelende mens), dan gaat het op den duur ook fout. Mooie recente voorbeelden daarvan zijn General Motors, General Electric en 3M.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Analisten somber over eerste kwartaal 2019

    Analisten somber over eerste kwartaal 2019

    Het lag min of meer in de lijn der verwachtingen, maar nu is het officieel. Een meerderheid van analisten op Wall Street is van mening dat de winstgevendheid van bedrijven onder druk komt. In december van 2018 gingen ze nog uit van een verbetering met iets meer dan 3%, maar amper een maand later resteert er een achteruitgang met 0,8%. Als ze gelijk krijgen, dan is dat de eerste verslechtering sedert het tweede kwartaal van 2016.

    Een achteruitgang kon ook niet uitblijven. Daarvoor zijn meer dan voldoende factoren aan te wijzen. Zo heeft de belastingverlaging de bedrijfscijfers behoorlijk opgeleukt in 2018, maar dat opleuken is eenmalig. Ook het barre weer van de laatste weken helpt niet, evenmin als de sluiting van de overheid. Dat is de langste in de geschiedenis.

    Lagere marges

    Analisten gaan er echter vooral vanuit dat de marges zullen krimpen. Ze verwachten nog steeds een behoorlijke groei van de omzet. Die zal gemiddeld 5,7% bedragen. Daar staat tegenover dat de loonkosten behoorlijk aan het oplopen zijn. De voortslepende handelsoorlog frustreert de supply chains en ook dat werkt kostenverhogingen in de hand. Daar komen nog bij een ongunstige ontwikkeling van de prijzen voor grondstoffen en de onmiskenbare groeivertraging in China bij. Alles bij elkaar genomen hebben een reeks van sectoren last van ongunstige externe omstandigheden.

    Een bedrijf als DowDupont gaat ervan uit dat onderdelen van het bedrijf de marges tot wel 20% zien verslechteren in het lopende kwartaal. Ook de oliemaatschappijen krijgen het moeilijk door de aanhoudend lage prijzen. Analisten denken dat de winst per aandeel voor die bedrijven met wel 6% kan dalen. Aan het einde van 2018 gingen ze nog uit van een stijging met ruim 16%. Zelfs de techsector ontkomt niet aan een verslechtering. Een bedrijf als Apple gaat uit van een daling van de winst per aandeel en dat doen ook een reeks van producenten van halfgeleiders in alle soorten en maten.

    Mogelijk ook omzetdaling

    Bijzonder voor de techsector is ook dat sommige grote namen zelfs een daling van de omzet niet voor onmogelijk houden. Apple toont zich erg bezorgd over de afnemende koopkracht/koopbereidheid in China en is ook niet blij met de geringere aantrekkingskracht wereldwijd van de iPhone.

    De nieuwe guidance voor het eerste kwartaal van 2019 bleef achter bij die van analisten. Ook bij Amazon hebben ze geen hoge verwachtingen. Dat wijten ze vooral aan beperkende maatregelen van de Indiase overheid. Bovendien heeft Amazon aangegeven fors te gaan investeren in 2019 en dat zal weer ten koste gaan van de marges.

    Beurzen weer omhoog

    Tot dusverre hebben beleggers het groeiende pessimisme onder analisten genegeerd. Koersen stegen in de afgelopen maand januari met bijna 8% en dat was de beste start van een nieuw jaar sinds 1987. Beleggers gewagen van een zich wijzigende opstelling van de Fed en van een overdreven correctie aan het einde van 2018.

    Analisten en beleggers zijn echter eensgezind in hun hoop dat met het verstrijken van het eerste kwartaal ook een deel van de huidige problemen verdwenen zal zijn. Daardoor zal de rest van 2019 weer in het teken staan van groei. Is hier de wens de vader van de gedachte? Financiële markten bewegen zich immers altijd tussen gevoelens van angst en van hebzucht. Beide zijn slechte raadgevers.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Het grote bedrijfsleven moet op de schop

    De corporate, de naamloze vennootschap onder aandelen is beslist een zeer succesvolle uitvinding. De corporate staat voor streng geleid en zeer competitief. Het gaat misschien wat ver, maar zonder de corporate, zonder de NV, was de economische ontwikkeling in dit deel van de wereld minder indrukwekkend geweest. Ondanks het onmiskenbare succes van deze organisatievorm neemt de kritiek sinds het uitbreken van de financiële crisis op de corporate stevig toe.

    In een aanzwellende stroom boeken worden de gebreken en tekortkomingen uitvoerig belicht. Recente voorbeelden daarvan zijn Prosperity van Colin Mayer en the Myth of Capitalism van Jonathan Tepper en Denise Hearn. De kern van de kritiek is dat de leiding van de corporate bestaat uit sociopaten die feitelijk alleen geïnteresseerd zijn in de koers van het aandeel en in hun inkomen. Daar staat tegenover dat de prestaties van de doorsnee corporate op zijn best middelmatig zijn te noemen en erger nog door de corporates wordt geleidelijk aan de concurrentie uitgehold.

    Milton Friedman

    Veel auteurs hebben het in hun kritiek vooral voorzien op de econoom Milton Friedman. Die stelde in zijn geschriften dat het enige doel van een bedrijf is om winst te maken. Een bedrijf hoeft zich alleen aan de wet te houden en aan regelgeving. Vandaag de dag vertaalt zich dat in de plicht om zoveel mogelijk aandeelhouderswaarde te creëren. Uiteindelijk is alles terug te brengen tot de relatie van eigenaar (aandeelhouder) en de manager. Voor een man als Mayer oogt dit op papier allemaal heel leuk en aardig, maar niet in de praktijk. Een bedrijf dat alleen maar uit is op winst en nog meer winst. Die opstelling zal op den duur funeste gevolgen hebben. Hij voert daarvoor drie redenen aan.

    De eerste is in zijn ogen de belangrijkste. Winst kan nooit het ultieme doel van een bedrijf zijn. Winst is voorwaarde voor en uiteindelijk ook het resultaat van het bereiken van doelstellingen. Die doelstelling kan zijn auto’s fabriceren of informatie verspreiden. Als een bedrijf winst maken belangrijker vindt dan het bereiken van zijn oorspronkelijke doelstellingen, dan is de kans groot dat het in beide opzichten faalt.

    Wat was in de tweede plaats de doelstelling van de wetgever toen die de structuur van de NV bekrachtigde. Dat was niet dat de NV zoveel mogelijk winst zou maken, maar om zoveel mogelijk economische kansen te benutten. De NV-structuur moest het bovendien mogelijk maken meer op de lange termijn te denken en meer te kunnen focussen op innovatie.

    De derde reden is dat markten onvolledig functioneren, zeker als het om de lange termijn gaat. De wetenschap dat markten niet voldoende functioneren heeft gevolgen voor de wijze waarop een bedrijf functioneert. Als een bedrijf ervoor kiest om relationele contracten -en dus vertrouwen – te vervangen door expliciete contracten – en dus dwang – dan heeft dat gevolgen voor de doelstellingen van een bedrijf en wie het bedrijf feitelijk controleert.

    Hoe immers kan vertrouwen floreren als steeds opnieuw gesteld wordt dat een bedrijf er is om de belangen te dienen van diegenen die het minst gecommitteerd zijn. De controle is toevertrouwd aan diegenen met de minste kennis van de activiteiten van het bedrijf. Bovendien lopen zij ook nog het minste risico als het misgaat. Dit is uiteraard de beschrijving van de aandeelhouder van grote bedrijven waarvan de aandelen een wereldwijde spreiding kennen.

    Aandeelhouder

    De aandeelhouder is niet gecommitteerd, zoals bijvoorbeeld de werknemer gecommitteerd is of de toeleverancier of de plaatsen waar het bedrijf gevestigd is. De aandeelhouder kan bijna elke minuut van de dag van zijn engagement af. De aandeelhouder heeft weinig kennis van zaken, omdat hij niet rechtstreeks betrokken is bij de activiteiten van het bedrijf. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt loopt hij ook weinig risico waar bijvoorbeeld de obligatiehouder dat risico wél heeft.

    Het onvoldoende functioneren van markten heeft als gevolg dat werknemers, toeleveranciers en de locaties de meeste risico’s lopen. De aandeelhouder kan zijn risico’s spreiden, maar hoe moet de doorsnee werknemer dat doen? Uiteindelijk loopt iedereen een risico door het opportunisme van de aandeelhouder met als gevolg dat het commitment erodeert. Tenslotte, het mantra van de maximalisatie van de aandeelhouderswaarde gekoppeld aan het onvermogen van de aandeelhouder om daadwerkelijk het management te controleren heeft tot onvoorziene uitwassen geleid.

    De beloning wordt niet langer bepaald door de mate waarop het management de originele doelstelling van het bedrijf waar maakt. Doorslaggevend voor de beloning zijn nu de koers van het aandeel en de boekhoudkundige winst. Beide elementen zijn zeer vatbaar voor manipulatie met als resultaat excessieve beloningen en chronische onderinvesteringen.

    Uiteindelijk luidt de conclusie steeds opnieuw dat het kapitalisme op zijn best matig functioneert. Herstelwerkzaamheden zijn hard nodig wil het geloof in de markteconomie niet verder eroderen. Afgelopen decennia is er te gemakkelijk en te lichtvaardig gedacht over de natuur en het doel van bedrijven. Er is bovendien te weinig aandacht besteed aan de markten waarbinnen bedrijven opereren. Hoe groter het bedrijf, hoe competitiever de markten horen te zijn. Het is uiterst twijfelachtig of dit nu het geval is. Dat wil zeggen dat niet alleen de grote corporates op de schop moeten, maar ook de betreffende markten. Er is heel veel werk aan de winkel.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Belastingverlaging ondersteunt winstgroei S&P 500

    De winstcijfers over het eerste kwartaal van de bedrijven in de S&P 500 waren buitengewoon sterk. Volgens Reuters steeg de winst met gemiddeld 25% en dat was de snelste groei sinds 2010. De winstmarges gingen met 165 basispunten omhoog van 10,48% naar 12,13%. Hoewel de dreiging van een escalerende handelsoorlog reëel is, blijft de Amerikaanse economie boven verwachting presteren. Beleggers kijken dan ook hoopvol naar de cijferregen over het tweede kwartaal die nu goed op gang aan het komen is.

    Die hoop is misschien iets minder gerechtvaardigd dan het op het eerste gezicht lijkt. Althans dat is de mening van Zion Research Group. Die onderzoekers zijn met een fijn kammetje door de winstcijfers over het eerste kwartaal gegaan en hebben zo organische groei weten te scheiden van mee- en tegenvallers. Grosso modo luidt de uitkomst van die exercitie dat beleggers president Trump op hun blote knieën mogen danken.

    Belastingvoordeel Trump

    De president verlaagde de belastingdruk van 35% naar 21%. Hij staat hiermee in een lange Amerikaanse traditie van belastingverlagingen van meer dan 50 jaar. Op zich is het geen nieuws dat de belastingverlaging gunstig zou uitpakken voor de corporates. Het Congres had al becijferd dat het bedrijfsleven in 2018 een belastingdouceurtje mocht incasseren van $32,5 miljard. In sommige gevallen was de bijdrage aan de winstontwikkeling echter veel groter dan eerder verwacht werd, zo blijkt uit de bevindingen van Zion Research. Het onderzoeksbureau de cijfers van 351 van de 500 bedrijven.

    Gemiddeld daalde de belastingdruk voor die bedrijven met 588 basispunten ten opzichte van het eerste kwartaal van 2017. Geaggregeerd droeg die verlaging 9% bij aan de winstgroei. Anders gezegd, de onderzochte 351 bedrijven in de S&P mochten dankzij de belastingverlaging $18,3 miljard bijschrijven op hun rekening. Dat was bijna de helft van het totale bedrag van $37 miljard aan winstgroei.

    Dat is echter niet het hele verhaal. Ongeveer 80% van de onderzochte bedrijven genoten een duidelijk voordeel van de verlaging, maar 63 bedrijven ervoeren dat de verlaging negatief uitpakt. Dat had echter een puur belastingtechnische oorzaak.

    Winstgroei

    Zion Research keek ook in het bijzonder naar bedrijven die zowel in het eerste kwartaal van 2017 en 2018 winstgroei zagen. Van de groep van 351 voldeden er 258 aan die criteria. Van die groep waren er 98 die voor hun winstgroei voor meer dan de helft afhankelijk waren van de belastingverlaging. Een groep van 35 bedrijven was voor groei volledig aangewezen op de belastingverlaging. Daar staat een groep van 41 bedrijven tegenover die om belastingtechnische redenen hun winstgroei zagen verdampen. De 35 bedrijven mogen president Trump wel heel dankbaar zijn voor zijn kerstcadeautje uit 2017!

    Starbucks is een typisch voorbeeld. Het noteerde een winst van $660 miljoen over het eerste kwartaal, een stijging van 1,1% ten opzichte van een jaar eerder. De belastingaanslag over dezelfde periode daalde echter van $328 miljoen naar $156 miljoen. De effectieve belastingdruk daalde van 33% naar 19%. Zonder die verlaging zou de winst met 18% gedaald zijn, ofwel een bedrag van $110 miljoen. Zion Research heeft ook gecalculeerd dat voor de hele sector waarin Starbucks acteert (consumer discretionary) de winst zonder de belastingverlaging gedaald zou zijn.

    Wil dit alles zeggen, dat het tweede kwartaal weleens op een deceptie kan uitlopen? Het belastingvoordeel komt nu te vervallen. Analisten blijven optimistisch en zien de winstmarge uitdijen van 10,1% naar 12,3%, zo leert Bloomberg. Dat is misschien wat erg optimistisch. De arbeidsmarkt was in het tweede kwartaal erg krap en de dollar was aan de dure kant. De eerste uitkomsten doen vermoeden dat de analisten over het tweede kwartaal van 2018 nog wel gelijk kunnen krijgen. De grote vraag is hoe bedrijven naar de toekomst kijken nu er ook nog eens een handelsoorlog opdoemt.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Schulden bedrijven weer terug op niveau van vorige crisis

    De totale schulden van Amerikaanse bedrijven zijn weer terug op het niveau van de vorige crisis in 2008. Door de extreem lage rente is de schuldpositie opgelopen tot meer dan 45% van het bruto binnenlands product, een niveau waarop een kleine tien jaar geleden een grote financiële crisis uitbrak. Kijken we verder terug naar het verleden, dan zien we dat eerdere recessies in de Verenigde Staten ook samenvielen met een piek in de totale kredietverlening aan bedrijven.

    Het is te vroeg om vast te stellen dat een nieuwe piek bereikt is, maar wel staat vast dat de schulden van bedrijven hoger zijn dan ooit tevoren. Door de lage rente kunnen bedrijven meer schulden op hun balans zetten, maar dat betekent ook meer risico op het moment dat de rente gaat stijgen of de bedrijfsresultaten beginnen tegen te vallen. Wordt hiermee de voedingsbodem gezaaid voor een nieuwe crisis, of is er nog niets aan de hand?

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Kredietbeoordelaar S&P waarschuwt voor hoge schulden bedrijven

    Kredietbeoordelaar S&P waarschuwt in een nieuw rapport dat bedrijven met hoge schulden in de problemen kunnen komen zodra de rente stijgt en banken de kredietkraan dichtdraaien. Door jaren van extreem lage rente en soepele kredietvoorwaarden konden bedrijven zich heel goedkoop in de schulden steken, waardoor ze anno 2018 veel kwetsbaarder zijn voor een scenario waarin de rente opnieuw gaat stijgen.

    De kredietbeoordelaar analyseerde de cijfers van 13.000 verschillende bedrijven en kwam tot de inschatting dat het percentage bedrijven met hoge schulden, gedefinieerd als een debt-to-earnings ratio van meer dan vijf, is toegenomen van 32% in 2007 naar 37% in 2017. Over de hele linie hebben bedrijven meer schulden op hun balans staan dan voor de crisis, want S&P rekende door dat het schuldniveau van bedrijven tussen 2011 en 2017 is toegenomen van 81 naar 96 procent van het bbp.

    Goede bedrijfsresultaten maskeren schuldpositie

    Dat er ondanks de toenemende schulden steeds minder faillissementen zijn is volgens de kredietbeoordelaar te verklaren door het aantrekken van de economie, waardoor de bedrijfswinsten zijn toegenomen. De verwachting is dat Amerikaanse bedrijven de komende tijd zullen profiteren van de belastingverlagingen van Trump, maar daarmee wordt de fundamentele kwetsbaarheid van de manier waarop bedrijven zich financieren alleen maar voor een langere periode gemaskeerd.

    “Als de schulden zo groot zijn en het aantal wanbetalingen zo laag is, dan moet er ergens iets aan de hand zijn. Een normalisering van de marktrente kan de kredietwaardigheid [van bedrijven] aantasten”, zo concludeerde analist Terry Chan. De afgelopen jaren hebben bedrijven zich goedkoop kunnen financieren met vreemd vermogen, maar als de rente weer gaat stijgen zal dat een directe negatieve impact hebben op de winstgevendheid van bedrijven. Dat is zeker een risicofactor om rekening mee te houden.

  • De tijd van huidig topmanagement bij bedrijven is voorbij

    Het was alweer in 1970 dat de latere Nobelprijswinnaar Milton Friedman in the New York Times Magazine hard uithaalde naar het vigerende economische gedachtegoed. De business of business was om zoveel mogelijk winst te maken. Moeilijk meetbare zaken als sociale doelen dienden geen doel en hadden geen nut anders dan dat ze uiteindelijk zouden leiden tot de komst van het in de Verenigde Staten zeer gevreesde en verafschuwde socialisme.

    Het was in de visie van Friedman de plicht van bedrijven om zoveel mogelijk geld te verdienen voor de aandeelhouder. Bedrijven moesten zich daarbij echter wel houden aan de spelregels van de maatschappij. Hiermee legde hij de basis voor de theorie van het scheppen van aandeelhouderswaarde. Die theorie werd als eerste in de praktijk gebracht door de fameuze ceo van General Electric, Jack Welch. In tweede instantie werd ‘aandeelhouderswaarde’ het speeltje van consultants en investment bankers die het idee plantten bij tal van bedrijven binnen en buiten de Verenigde Staten.

    Aandeelhouderswaarde

    Het topmanagement van al die bedrijven betoonde zich een zeer gewillige volger van de nieuwe heilsleer. Aandelenpakketten en optieplannen oefenden een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Fondsmanagers, die claimden de belangen van aandeelhouders te behartigen, stookten het vuurtje verder op. Ze eisten elk kwartaal resultaten te zien. Het resultaat kennen we. Om steeds opnieuw aan de eisen van de zittende aandeelhouder te voldoen sneed het topmanagement in zaken als Research & Development en in lange termijn investeringen. Aandeelhouderswaarde werd een ander woord voor korte termijn denken en kortzichtigheid.

    Dat neemt niet weg dat de leer van de aandeelhouderswaarde uiterst succesvol is gebleken. In pakweg drie decennia heeft het wereldwijd gezegevierd. Natuurlijk, de zo geprezen animal spirits sloegen wel eens op hol en moesten daarop ingetoomd worden. Een voorbeeld daarvan is de totstandkoming van de Sarbanes-Oxley wet in 2002 naar aanleiding van het Enron schandaal.

    Alle schandalen en misstanden ten spijt, tot op de dag van vandaag is de leer van de aandeelhouderswaarde de drijvende kracht achter de manier waarop bedrijven gerund worden. Dat is ook wel te begrijpen. Globalisering als logisch uitvloeisel van de leer van aandeelhouderswaarde, leek in eerste instantie een doorslaand succes. Er was een diepe financiële crisis voor nodig om de gebreken van de theorie bloot te leggen. Om eens wat te noemen, in de afgelopen dertig jaar is de maatschappelijke ongelijkheid enorm toegenomen, zijn er hardnekkige problemen om de productiviteit te verhogen en stagneert de loonontwikkeling van heel grote groepen werknemers. Dat moest wel reacties uitlokken en die zien we nu ook. De verkiezing van Donald Trump, de Brexit en het populisme zijn logische uitvloeisels van de zwarte kanten van deze theorie.

    Maatschappelijke verantwoording

    Het is nu aan de corporates en aan de institutionele elites een antwoord te vinden op de breed gedragen onvrede jegens hen. De nodige handreikingen zijn al gedaan. De Stewardship Code in het Verenigd Koninkrijk nodigt beleggers uit om met bedrijven in gesprek te gaan over zulke uiteenlopende zaken als strategie, risico, corporate governance, de bedrijfscultuur en de beloning. Ook wordt van meerdere kanten erop aangedrongen dat bedrijven niet alleen aan de belangen van aandeelhouders denken, maar ook aan die van andere stakeholders en zelfs aan de belangen van de maatschappij. Het is alsof Milton Friedman door het verleden is ingehaald. Het is echter nog veel te vroeg om te juichen. In de praktijk overheersen vrome bewoordingen, terwijl alles nagenoeg bij het oude blijft. De status quo overheerst. Dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat het huidig topmanagement en de Raad van Commissarissen zich wel voelen bij die status quo. Ze zijn er immers mee groot geworden. Het is niet voor niets dat er steeds meer pleidooien klinken om de samenstelling van beide bestuursraden te verbreden. Zo is een meer open oog mogelijk voor wat leeft en broeit in de maatschappij. Maar misschien moeten de zittende leden zelf ook in actie komen en daadwerkelijk inzetten op veranderingen. Niets doen bergt een groot risico in zich. Een verbrokkelde en gespleten samenleving kan zomaar uitmonden in een route naar wat Milton Friedman zeer verafschuwde en wel het socialisme! Dan zal de wal het schip keren en zullen veranderingen kwaadschiks doorgevoerd worden! Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

  • Schulden bedrijven weer op hoogste niveau sinds crisis 2008

    De schulden van bedrijven in de Verenigde Staten zijn weer terug op het niveau vlak voor het uitbreken van de financiële crisis in 2008. Volgens de laatste cijfers van Informa Financial Intelligence hebben Amerikaanse bedrijven inmiddels $8,7 biljoen aan schulden op hun balans staan, waarvan $1 biljoen in de afgelopen twee jaar werd toegevoegd. Het meest zorgwekkende is dat de schulden de laatste jaren veel sneller groeien dan de economie, want de totale bedrijfsschuld als percentage van de Amerikaanse economie is inmiddels groter dan 45%. Ter vergelijking, dat niveau zagen we voor het laatst in 2008 en daarvoor in 2002.

    Door de extreem lage rente zijn bedrijven veel meer gaan lenen, waardoor er meer geld in de economie stroomt. Dat leverde niet alleen hogere aandelenkoersen op, maar ook diverse investeringen die zorgden voor meer werkgelegenheid en hogere consumentenbestedingen. Door deze opwaartse cyclus krijgen consumenten en beleggers weer meer vertrouwen in de economie, maar tegelijkertijd nemen ook de risico’s op de bankbalansen toe.

    Stijgende rente

    Door de hoge schulden worden bedrijven kwetsbaarder voor een stijging van de rente. Niet alleen omdat de financieringskosten dan toenemen, maar ook omdat veel bedrijven in een omgeving van stijgende rentes waarschijnlijk geconfronteerd zullen worden met dalende consumentenbestedingen. Consumenten zullen bij een oplopende rente vaker de hand op de knip houden en de voorkeur geven aan sparen en aflossen boven consumeren. Bedrijven die dan minder eigen vermogen hebben komen dan meer onder druk te staan.

    De schulden van bedrijven in verhouding tot de omvang van de economie zijn weer terug op het niveau van voor de crisis, maar dat is op zichzelf nog geen reden tot zorg. Omdat de rente nu veel lager is dan in 2008 kunnen bedrijven naar verhouding veel meer schulden op hun balans toelaten. Maar wat vinden beleggers zelf van deze ontwikkeling?

    Teveel schulden

    Uit een recent onderzoek van Bank of America blijkt dat ook steeds meer aandeelhouders van mening zijn dat bedrijven teveel schulden op hun balans hebben staan. Van alle ondervraagde beleggingsfondsen was 23% van mening dat beursgenoteerde bedrijven momenteel teveel schuld hebben ten opzichte van hun eigen vermogen. En dat is zeer opmerkelijk in een tijd waarin er officieel geen crisis is, zo concludeerde analist Yuriy Shchuchinov van Bank of America Merrill Lynch.

    “Deze opinie is zeer ongebruikelijk in tijden dat er geen recessie is. Het weerspiegelt de visie van beleggers dat het opkopen van aandelen en het doen van overnames met geleend geld – wat sinds de financiële crisis een populaire strategie geworden is – niet langer waarde toevoegt voor de aandeelhouders.”

    Steeds meer aandeelhouders van mening dat bedrijven teveel schulden hebben (Grafiek via Bank of America Merrill Lynch)

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • Bedrijven drijven aandelenmarkt op met inkoop eigen aandelen

    Bedrijven drijven aandelenmarkt op met inkoop eigen aandelen

    De rally op de Amerikaanse aandelenmarkt wordt voor een belangrijk deel gedreven door bedrijven die hun eigen aandelen terugkopen. Uit een analyse van Credit Suisse blijkt namelijk dat huishoudens sinds 2009 per saldo niet meer aandelen hebben gekocht, terwijl institutionele beleggers als pensioenfondsen de afgelopen jaren per saldo zelfs aandelen verkochten.

    In de rest van de wereld was er wel enige belangstelling voor Amerikaanse aandelen, maar dat was bij lange na niet zoveel als wat de bedrijven in de Verenigde Staten opkochten. Door de extreem lange rente werd het voor bedrijven interessant om meer geld te lenen en dat te gebruiken om eigen aandelen in te kopen. En dat gebeurde dan ook op zeer grote schaal, waarbij de waarde van ieder aandeel steeds hoger werd. Deze grafiek laat dus zien hoe de Amerikaanse aandelenmarkt indirect geprofiteerd heeft van het extreem ruime monetaire beleid van centrale banken.

    Bedrijven drijven aandelenkoersen op met inkoop eigen aandelen (Bron: Credit Suisse, via twitter)

  • Schulden Amerikaanse bedrijven op kritiek niveau

    De schulden van Amerikaanse bedrijven zijn de afgelopen jaren sterk toegenomen, omdat het door de lage rente voor bedrijven vaak interessanter is geld te lenen dan aandelen uit te geven. Door een overvloed aan goedkoop geld zijn de schulden van Amerikaanse bedrijven inmiddels gestegen tot meer dan 45% van het Amerikaanse bbp. Dat niveau hebben we de afgelopen twintig jaar twee keer eerder gezien, namelijk op het hoogtepunt van de internetbubbel rond 2000 en op het hoogtepunt van de huizenmarktbubbel in 2008.

    Schulden Amerikaanse bedrijven naar nieuw record (Grafiek via Jesse Colombo)