Tag: federal reserve

China en Japan kopen weer Amerikaanse staatsobligaties

In de maand september hebben China en Japan weer een substantiële hoeveelheid Amerikaanse staatsobligaties gekocht, zo blijkt uit de nieuwste TIC-data van de Amerikaanse centrale bank. Het totaalbedrag aan Amerikaanse Treasuries in handen van het buitenland liet in de maand september ook weer een stijging zien, na vijf maanden van netto verkopen. Ten opzichte van de maand augustus kocht het buitenland netto $64,1 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties bij, waarvan het grootste gedeelte voor rekening kwam van China en Japan. De Chinezen voegde in september $25,7 miljard aan Amerikaans schuldpapier aan hun reserves toe, terwijl de Japanners netto $29 miljard kochten. De volgende grafiek laat zien welke landen in september staatsobligaties van de VS hebben gekocht of verkocht.

Welke landen kochten in september Amerikaanse staatsobligaties?

Buitenland houdt vast aan Amerikaanse staatsobligaties

Vergelijken we de stand van zaken met het begin van dit jaar, dan zien we een vergelijkbaar beeld. China kocht dit jaar $79,6 miljard aan Amerikaans schuldpapier en Japan voegde in 2013 netto $74,2 miljard toe aan haar reserves. Banken in het Caribische gebied waren dit jaar ook belangrijke kopers van Amerikaanse schuldpapieren (+$29,1 miljard), net als het Verenigd Koninkrijk (+$19 miljard). Landen als Singapore, Thailand en Rusland bouwden hun dollarreserves in de vorm van Amerikaanse staatsobligaties af en verkochten stuk voor stuk meer dan $20 miljard. Ook de olie-exporterende landen – de vierde grootste buitenlandse positie in Amerikaanse staatsobligaties – heeft dit jaar haar positie in dollarschuld afgebouwd. Ten opzichte van het begin van dit jaar heeft ze $15,9 miljard minder staatsobligaties in bezit, zo blijkt uit de TIC-data.

Welke landen kochten dit jaar Amerikaanse staatsobligaties?

Federal Reserve

De Amerikaanse centrale bank – de Federal Reserve – levert ook een substantiële bijdrage aan de schuldfinanciering van de Verenigde Staten. Onder het quantitative easing programma haalt ze iedere maand tientallen miljarden dollars aan Amerikaanse staatsobligaties van de markt af. In september kocht de Federal Reserve bijna $40 miljard aan schuldpapier en in vergelijking met het begin van dit jaar heeft de Federal Reserve al bijna $360 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties aan haar balanstotaal toegevoegd.

Zetten we de aankopen van Amerikaanse staatsobligaties door de eigen centrale bank naast de aankopen van het buitenland, dat is in één oogopslag duidelijk dat de Verenigde Staten keihard aan het vals spelen zijn. Ze gaan hun schulden niet terug betalen, in elk geval niet in de koopkracht van hedendaagse dollars. Landen als China en Rusland zijn zich daar bewust van geworden en kopen daarom massaal goud.

De Federal Reserve kocht in september de meeste staatsobligaties

De Federal Reserve kocht dit jaar veel meer staatsobligaties dan het buitenland

De schuldfinanciering van de VS

De laatste grafiek die we u niet willen onthouden voegt bovenstaande gegevens samen en blikt terug tot en met 2003. Wat we hieronder zien is de totale positie in Amerikaanse staatsobligaties van het buitenland en van de Amerikaanse centrale bank bij elkaar opgeteld. In deze grafiek zijn niet de binnenlandse private bezittingen van Amerikaans schuldpapier opgenomen. Die hebben in totaal een omvang van ruim $9 biljoen.

Verdeling Amerikaanse staatsschuld tussen buitenland en Federal Reserve

19 november 2013
Federal Reserve koopt 70% van Amerikaanse staatsobligaties

De Federal Reserve heeft de afgelopen zes maanden gemiddeld 70% van de netto uitgifte van Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van 10 jaar gekocht. Dat blijkt uit onderstaande grafiek die afkomstig is uit een rapport van RBS en die we aantroffen op Zero Hedge. Sinds het begin van de monetaire stimuleringsprogramma’s is dat percentage nog niet eerder zo hoog geweest. De netto uitgifte van staatsobligaties corrigeert voor het doorrollen van de bestaande staatsobligaties en heeft dus betrekking op de financiering van het huidige begrotingstekort.

Het stijgende percentage in onderstaande grafiek is niet het gevolg van een uitbreiding van het stimuleringsprogramma van de Federal Reserve, maar van een kleiner begrotingstekort. In 2013 kwam het tekort uit op $680,3 miljard (4,1% van het bbp), veel lager dan het tekort van meer dan $1 biljoen per jaar in de vier voorgaande jaren. Het is een goed teken dat de Amerikaanse overheid haar tekorten eindelijk weet terug te dringen, maar blijkbaar is dat geen reden voor de Federal Reserve om haar stimuleringsprogramma af te bouwen. Met $85 miljard per maand aan QE haalt de Federal Reserve op jaarbasis ongeveer $1 biljoen aan schuldpapier uit de markt, waarvan ongeveer de helft bestaat uit langlopende staatsobligaties. De andere helft bestaat uit hypotheekleningen, waarmee de balans van banken wordt ‘opgepoetst’.

Federal Reserve neemt de obligatiemarkt over

De Federal Reserve heeft al meer dan $2 biljoen aan staatsobligaties op haar balans staan en is daarmee de grootste bezitter van Amerikaanse schuldpapier. Iedere maand groeit hun aandeel in de totale obligatiemarkt met tientallen miljarden dollars. Dat terwijl het buitenland al een aantal maanden op rij staatsobligaties van de hand heeft gedaan. De voortzetting van het QE programma van de Federal Reserve werpt een donkere schaduw over het zogenaamde herstel van de Amerikaanse economie. Er is geen weg meer terug voor de Amerikaanse centrale bank, nu ze een steunpilaar is geworden onder de obligatiemarkt.

Federal Reserve financiert 70% van het Amerikaanse begrotingstekort

14 november 2013
Federal Reserve hielp vooral buitenlandse banken met QE2

Ondanks het feit dat de Federal Reserve de afgelopen jaren tal van banken heeft verlost van langlopend schuldpapier blijven de banken terughoudend met het verstrekken van nieuwe kredieten. Die tientallen miljarden die de Amerikaanse centrale bank iedere maand uit de markt haalt blijken zich vooral op te stapelen als “Excess Reserves”. Dat geeft ons ook inzicht in de mate waarin de Federal Reserve schulden heeft gekocht van Amerikaanse banken en buitenlandse banken. Zero Hedge heeft de cijfers verzameld.

Overtollige reserves van banken bij de Federal Reserve

Federal Reserve hielp vooral buitenlandse banken met QE2

De tweede ronde van het stimuleringsprogramma (QE2) was voornamelijk gericht op de buitenlandse banken. Zero Hedge vergeleek de ontwikkeling van de reserves van Amerikaanse en buitenlandse banken bij de Federal Reserve tussen november 2010 en juni 2011, de periode waarin het QE2 programma operationeel was. Dezelfde berekening werd gemaakt voor het QE3 programma, dat actief was van januari tot en met oktober 2013. Deze vergelijking tussen de twee stimuleringsprogramma’s leverde de volgende grafiek op.

We zien dat de Federal Reserve onder het QE2 programma bijna 90% van het schuldpapier kocht van buitenlandse banken, terwijl de verdeling tussen Amerikaanse en buitenlandse banken onder QE3 veel gelijkmatiger was. Was het toeval dat buitenlandse banken voorrang kregen tijdens het QE2 programma? Of hadden Europese banken in die tijd meer steun nodig dan de Amerikaanse banken?

Van welke banken kocht de Federal Reserve schuldpapieren? (Bron: Zero Hedge)

11 november 2013
Column: “To QE or not to QE” is níet de vraag

Op 16 december 2008 begon een uitzonderlijk hoofdstuk in de moderne monetaire historie van de Verenigde Staten: de Federal Reserve verlaagde de officiële rente naar 0 procent. De val van zakenbank Lehman Brothers sleurde het Amerikaanse financiële stelsel richting de afgrond. En omdat die sector zeer groot was, betekende dat ook dat de hele economie onderuit ging. Gevolg: In het jaar 2009 kromp de Amerikaanse economie met 3,1 procent.

Onconventionele stimulering: QE

Nul procent rente was niet voldoende de economie vlot te trekken. Vandaar dat de Federal Reserve in 2009 begon met het op grote schaal opkopen van de Amerikaanse staatsobligaties en hypotheekleningen, de zogeheten kwantitatieve verruiming. Controversieel en onconventioneel, maar alles leek geoorloofd om de economische groei aan te jagen.

Fast forward naar 2013 en we zien onder meer dat de Amerikaanse economie met ruim 2 procent op jaarbasis groeit. Niet bijzonder hoog, maar vergeleken met de krimp van 2009 is het een wereld van verschil. De huizenprijzen stijgen weer behoorlijk en kredietverlening groeit. Kortom, het is tijd om de krukken – zijnde kwantitatieve verruiming – weg te halen. Zo dacht Bernanke er ook over. Vandaar dat de Amerikaanse centrale bank enkele maanden geleden aankondigde om vanaf eind dit jaar het opkopen van staatsobligaties en hypotheekleningen te verminderen. Tegen de zomer van 2014 zou de Federal Reserve in een positie verkeren om er helemaal mee te stoppen.

Hoewel slechts werd aangekondigd dat de krukken weggehaald zou worden, kreeg de patiënt het al zwaar te verduren. De lange rentes liepen behoorlijk op en de rente op Amerikaanse 10-jaars Treasuries bereikten een niveau van 3%. Het was zelfs zo erg dat de centrale bank het niet aandurfde om daden bij haar eigen woorden te voegen.

Geen tapering

Terwijl bijna iedereen er zeker van was dat de bank in september zou starten met het afbouwen van QE besloot Bernanke dat plan in de ijskast te zetten. De verwachting is nu dat de Fed pas in de loop van volgend jaar begint met het afbouwen van QE..

Het is echter maar zeer de vraag of dat zal gebeuren. De Fed heeft zich met zijn QE-beleid en communicatiebeleid in een zeer lastige positie gemanoeuvreerd. Met de aankondiging alleen al om met QE te stoppen riskeert de bank het economisch herstel – daar waar het allemaal om te doen was – de nek om te draaien. Maar doorgaan met QE terwijl de economie blijft groeien riskeert oplopende inflatie (-verwachtingen). En dat betekent, in een normale markt, opwaartse druk op de lange rentes. Iets wat op zijn beurt ook het economisch herstel kan verstoren.

Woorden, geen daden

Ik vrees dat al het gepraat over het afbouwen van QE precies dat zal zijn, gepraat. In de praktijk kan de Fed niet uit het QE-moeras komen zonder veel economische schade. Het enige wat mogelijk is, is doorgaan met QE net zolang totdat de inflatie (-verwachtingen) roet in het eten gaat gooien. Dat kan enige tijd duren en ik denk dat de Fed daarvoor zal kiezen.
De vraag binnen de Fed is dan ook niet ‘to QE or not to QE’, de vraag is hoe het QE-beleid voort te zetten zonder dat de lange rentes oplopen. Ik ken maar één manier: nóg meer de rentemarkt manipuleren ofwel QE opvoeren in plaats van afbouwen. Totdat de wal het Fed-schip keert.

Het kan even duren voordat het zo ver is, maar vroeg of laat zal dat gebeuren. Fijn zal het niet zijn….

“To QE or not to QE” is niet meer de vraag

Over Edin Mujagic

Edin Mujagic is monetair econoom, journalist en auteur van de boeken Tien jaar euro: biografie van een jonge wereldmunt (2009), Het Inflatiespook (2010) en Geldmoord (2012). In zijn boeken wijst hij de lezer op de gevaren en gevolgen van inflatie. Mujagic was van 2005 tot 2010 tevens redacteur macro-economie van het zakenweekblad FEM Business.

Volg Edin Mujagic:

Twitter: @edinmujagic

Linkedin: Edin Mujagic

30 oktober 2013
De dollar is aangeschoten wild

Het is nog maar een maand geleden, dat de wereld in bange afwachting was van de beslissing van de Fed om wel of niet te gaan afbouwen. In september was bijna iedereen ervan overtuigd, dat het stond te gebeuren. Al wachtend op dit besluit won de dollar aan waarde ten opzichte van alle overige internationale valuta’s en steeg de rente op Amerikaans schatkistpapier. Veel Opkomende Landen zagen tot hun grote schrik, dat een brede stroom van dollars het land verliet, wat hun eigen valuta’s zwaar onder druk zette.

Politiek geharrewar

Vervolgens deed de Fed niet waar iedereen bang voor was. In een reactie daarop daalde de rente op het Amerikaans schatkistpapier en maakte ook de dollar een smak naar beneden. Het uitstel betekende immers, dat de Amerikaanse economie er minder florissant voor stond dan eerder aangenomen. Dat betekende simpelweg, dat het verruimingsprogramma ter waarde van $ 85 miljard nog geruime tijd kon aanhouden.

De financiële markten waren nog maar amper van de schrik bekomen of Amerikaanse politici begonnen opnieuw olie op het vuur te gooien. Het overheidsapparaat kwam tot stilstand en het was niet langer ondenkbaar, dat blind politiek geharrewar de VS de status van wanbetaler zou bezorgen. De effecten waren opnieuw merkbaar in de vorm van oplopende rentes en druk op de dollar. Het was uiteindelijk kantje boord, maar het Congres vond een uitweg uit de impasse, waardoor het schuldenplafond tijdelijk verhoogd kon worden.

Groei

Is nu eind goed al goed? Dat is wel heel prematuur. Natuurlijk ging de rente op het schatkistpapier omlaag en stegen de aandelenkoersen toen eenmaal duidelijk was, dat het gezonde verstand had gezegevierd.

De daling van de rente en de smak van de dollar omlaag vertellen ook een minder geruststellende boodschap. Beleggers hebben de rekening opgemaakt van de kosten van de shutdown en zijn tot de conclusie gekomen dat die wel eens kunnen gaan tegenvallen. Het idee is dat in ieder geval de economische groei over het vierde kwartaal gaat tegenvallen en dat kan nadelige gevolgen hebben voor de winstcijfers van bedrijven. Dat alles maakt het onwaarschijnlijk dat de Fed zelfs maar zal overwegen of ze dit jaar nog zal gaan afbouwen.

Sterker nog, dat kan wel voorjaar 2014 worden. Het uitstel voor een definitieve beslissing over verhoging van het schuldenplafond loopt tot uiterlijk 7 februari. Dat betekent dat de VS al vroeg in dat jaar opnieuw kunnen wegzakken in politiek onzindelijke discussies. In januari geeft bovendien Fed voorzitter Ben Bernanke het stokje over aan zijn opvolgster Janet Yellen. Het is onwaarschijnlijk, dat de huidige president zo kort voor het aantreden van zijn opvolger het beleid fundamenteel gaat wijzigen. Van Yellen is bekend, dat ze al helemaal geen voorstander is van een te snelle afbouw van het monetaire verruimingsprogramma.

Sentiment

Al die tijd zal de druk op de dollar groot blijven. Er zijn echter meer redenen voor aanhoudende druk behalve het verruimingsprogramma. Het lijkt zeker dat het huidig politiek geharrewar slecht is geweest voor de economie en het economisch sentiment. Economische data die nu naar buiten komen, zijn door de shutdown tamelijk onbetrouwbaar. Met een nieuwe discussie over het schuldenplafond in aantocht kan de onzekerheid over de kracht van het herstel groot blijven. Dat is niet goed voor de dollar. Volgens Nomura is de huidige zwakte van de dollar ten opzichte van de overige internationale valuta’s het bewijs dat meer en meer beleggers een politieke risicopremie aan de dollar verbinden. Als het huidig politiek gesteggel een vervolg krijgt in januari, dan is het niet ondenkbaar dat beleggers met hun voeten stemmen en bijvoorbeeld kiezen voor de veilige euro. Bij Citibank denken ze dat in dat geval de barrière van 1,40 moeiteloos genomen gaat worden. Het is dan nog maar de vraag waar de daling eindigt.

29 oktober 2013
Grafiek: Treasuries van buitenland versus Federal Reserve

Dinsdag publiceerde het Amerikaanse ministerie van Financiën de nieuwste TIC-data van de maand augustus. Deze data laat zien hoeveel Amerikaanse staatsobligaties er in handen zijn van het buitenland. Dit cijfer is belangrijk, omdat het laat zien hoe groot de bereidheid van de rest van de wereld is om de Amerikaanse staatsschuld te financieren. We hebben deze cijfers ook al gebruikt toen er nog een discussie gevoerd werd over tapering. U weet wel, het afbouwen van het stimuleringsprogramma van de Federal Reserve.

We beargumenteerden toen dat de Amerikaanse centrale bank vrijwel geen mogelijkheden heeft om haar stimuleringsprogramma af te bouwen, indien het buitenland het schuldpapier ook niet meer wil hebben. Dat was precies wat de TIC-data de afgelopen maanden liet zien. Het buitenland verkleinde een aantal maanden op rij haar totale positie in Amerikaanse staatsobligaties, waardoor we met vrij grote zekerheid durfden te beweren dat er geen tapering zou komen. Daarin hebben we gelijk gekregen, want Bernanke besloot op het laatste moment om toch af te zien van zijn ‘taper talk’.

TIC-data

We zijn een maand verder en dat betekent dat we ook de cijfers van augustus gereed hebben. Deze cijfers laten zien dat het buitenland opnieuw Amerikaanse Treasuries van de hand heeft gedaan. Vergeleken met de maand juli kromp de totale buitenlandse positie in het schuldpapier naar $5588,8 miljard, een krimp van $1,3 miljard ten opzichte van juli. Geen substantiële daling, maar ook zeker geen stijging zoals we die de afgelopen jaren gewend waren…

Maar hoe verhoudt de aankoop van Amerikaanse staatsobligaties door het buitenland zich nou met de aankopen door de Federal Reserve? Dat is precies wat onderstaande grafiek u laat zien. In het donkerblauw ziet u het totale bedrag aan Treasuries in handen van het buitenland en in het lichtblauw ziet u het totale bedrag aan Treasuries op de balans van de Amerikaanse centrale bank.

Federal Reserve vult de gaten op

Deze grafiek geen geen totaalbeeld van de Amerikaanse obligatiemarkt, want zoals we eerder al lieten zien hebben ook veel Amerikaanse beleggingsfondsen, pensioenfondsen en dergelijke Amerikaanse staatsobligaties op hun balans staan. Deze moeten we meenemen om een goed totaalbeeld te krijgen.

Desondanks laat deze grafiek goed zien dat de Federal Reserve een steeds grotere rol speelt in de markt voor Amerikaans schuldpapier. Door maandelijks tientallen miljarden aan staatsobligaties uit de markt te halen houdt ze het aanbod relatief schaars (en daarmee de waarde hoog).

Amerikaanse Treasuries bij Federal Reserve en buitenland

23 oktober 2013
Grafiek: Chinezen en Japanners versus de geldpers

De volgende grafiek van Axel Merk (@AxelMerk) laat zien dat de Amerikaanse centrale bank langzaam maar zeker de markt voor 10-jaar staatsobligaties begint te domineren. Sinds het begin van 2011 heeft de Federal Reserve met haar (virtuele) geldpers ongeveer $900 miljard aan Amerikaanse staatsobligaties gekocht, terwijl de twee grootste buitenlandse crediteuren van de Verenigde Staten slechts mondjesmaat schuldpapier aan hun reserves toevoegden.

We zullen spoedig meer grafieken publiceren over de buitenlandse posities in Amerikaanse staatsobligaties publiceren, maar onderstaande grafiek kunnen we u zeker niet onthouden. Deze laat goed laat zien hoe groot de omvang van het stimuleringsprogramma van de Federal Reserve eigenlijk is. De geldpers draait nog steeds op volle toeren!

De drie grootste crediteuren van de Amerikaanse overheid

22 oktober 2013
Marc Faber: “Er is geen exit strategie voor de Fed”

Er komt geen tapering en daar hebben we in september al het nodige over geschreven (zie hier en hier). We krijgen daarin bijval van niemand minder dan Marc Faber, die gisteren te gast was bij het programma Squawk Box van CNBC. Hij maakte duidelijk dat we niet hoeven te rekenen op een afbouw van het stimuleringsprogramma, maar op een uitbreiding van dat programma. “Het is niet de vraag of we gaan taperen. De vraag is waar het punt ligt waarop ze besluiten het stimuleringsprogramma uit te breiden naar $150 miljard, $200 miljard of $1 biljoen per maand.”

Volgens Faber heeft de Federal Reserve zichzelf klem gezet met het stimuleringsprogramma. De markt heeft daarop geanticipeerd en daarom kan Bernanke (en daarna Yellen) zich niet meer terugtrekken uit de obligatiemarkt. “Om het simpel te stellen: de Federal Reserve heeft zich in een positie genesteld die geen uitweg biedt”.

Marc Faber verwacht deflatoire crash

Volgens Faber heeft de wereld een enorme schuldenbubbel opgeblazen. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de stijging van de aandelenmarkt, de obligatiekoersen, de huizenprijzen en de goudprijs. Deze bubbel zal vroeg of laat eindigen met een deflatoire ineenstorting, aldus de beleggingsgoeroe. Hij licht zijn standpunt toe in het volgende filmfragment.

22 oktober 2013
Grafiek: Ontwikkeling balanstotaal centrale banken

Alex Merk van vermogensbeheerder Merk Investments heeft uitgezocht hoe het balanstotaal van de vier belangrijkste centrale banken zich de afgelopen twaalf maanden heeft ontwikkeld. In onderstaande grafiek ziet u de ECB, de Bank of England, de Federal Reserve en de Bank of Japan.

Laatstgenoemde wist haar balanstotaal door een uitgebreid stimuleringsprogramma in een jaar tijd meer dan te verdubbelen middels de aankoop van staatsobligaties. De Federal Reserve doet in feite hetzelfde met haar QE 3 en 4 programma’s (staatsobligaties en hypotheekleningen), waarmee ze maandelijkse $85 miljard per maand aan langlopend schuldpapier uit de markt haalt. Omdat de Federal Reserve haar balanstotaal voor 2012 al fors heeft uitgebouwd is de procentuele stijging over de afgelopen maanden wat minder extreem. Desondanks is twaalf keer $85 miljard nog steeds meer dan $1 biljoen!

We voelen ons minder ongemakkelijk als we kijken naar het balanstotaal van de Bank of England en de ECB. Eerstgenoemde heeft in het verleden een stimuleringsprogramma opgestart, waarmee ze in totaal 375 miljard pond aan staatsobligaties uit de markt heeft gehaald. De laatste twaalf maanden is dit programma echter niet uitgebreid, waardoor we een nagenoeg vlakke lijn zien.

Niet alle centrale banken zijn hetzelfde

De ECB is een vreemde eend in de bijt, want van de vier genoemde centrale banken is ze de enige die niet doet aan monetaire verruiming om structurele begrotingstekorten van overheden dicht te smeren. Weliswaar werd er eind 2011 en begin 2012 voor in totaal €1.000 miljard aan leningen verstrekt aan banken, maar die leningen worden nu weer netjes afbetaald. Daardoor krimpt het balanstotaal van de ECB. Daar komt nog eens bij dat de goudvoorraad van het Eurosysteem op de balans van de ECB gekrompen is. Niet in gewicht, maar wel in marktwaarde. Ook dat veroorzaakte een krimp in het totaal. In totaal kromp de ECB balans met meer dan 40% ten opzichte van een jaar geleden!

Nu vragen we aan u: In welke valuta heeft u het meeste vertrouwen?

Balanstotaal van de ECB, de Bank of England, Federal Reserve en de Bank of Japan (Bron: @Axelmerk)

21 oktober 2013
Grafiek: Federal Reserve koopt de schulden van de VS

De Federal Reserve haalt sinds het begin van de crisis bijna onafgebroken tientallen miljarden dollars aan schuldpapier uit de markt. Wie dacht dat we het ergste nu achter de rug hebben gehad moet eens goed naar de volgende grafiek kijken.

De centrale bank van de Verenigde Staten heeft in vijf jaar tijd meer schuldpapier op haar balans gezet dan wat alle commerciële banken in tientallen jaren op organische wijze hebben opgebouwd… Is dit het voorspel van een Weimar hyperinflatie?

Schulden bij Federal Reserve en commerciële banken (h/t: Goudstudieforum.com)

13 oktober 2013
Janet Yellen vervangt Bernanke

Janet Yellen zal Bernanke vervangen als het boegbeeld van de Federal Reserve, zo schrijft de Wall Street Journal. Vanmiddag om 3 uur Amerikaanse tijd zal Obama de nieuwe topvrouw van de Amerikaanse centrale bank formeel aankondigen. “Met deze keuze komt er een einde aan een ongebruikelijk lang debat dat eind juni al begon, toen Bernanke duidelijk maakte dat hij niet nog een termijn zou uitzitten als FED-voorzitter.”

Timing

De aankondiging van Janet Yellen komt op een bijzonder moment, want de government shutdown is nog steeds actief en er is ook nog geen overeenkomst bereikt over de verhoging van het schuldenplafond. Sinds 1 oktober hebben een aantal overheidsinstanties die als niet-essentieel worden bestempeld al hun deuren moeten sluiten en nu dreigt er een veel groter probleem te ontstaan.

Als topvrouw van de Federal Reserve kan Yellen slechts toekijken hoe de Democraten en Republikeinen elkaar in de haren vliegen. Wel kan ze met haar monetaire beleidsinstrumenten proberen de rust op de financiële markten te bewaren. Men verwacht dat Yellen voorlopig niets zal aanpassen aan de rente en het stimuleringsprogramma van $85 miljard per maand.

Janet Yellen

Janet Yellen (67) werd in 2010 al genomineerd om vicevoorzitter van het Federal Reserve systeem te worden. De afgelopen jaren heeft ze Bernanke bijgestaan in de vormgeving van het monetaire beleid. Binnen het Federal Reserve systeem staat ze bekend om haar voorkeur voor een uitermate soepel monetair beleid, waarbij ze de voorkeur geeft aan het verlagen van de werkloosheid boven het in toom houden van de inflatie. Als Yellen moest kiezen tussen deze twee mandaten zou ze de eerste kiezen, zo schrijft Reuters. In 1995 zou ze gezegd hebben dat de inflatie verder mag oplopen boven de grens van 2%, indien dat nodig is om de werkloosheid terug te brengen.

Tussen 2004 en 2010 was Yellen president van de Federal Reserve van San Francisco, waar ze verantwoordelijk was voor het monetaire beleid. Tussen 1994 en 1997 was Yellen ook al één van de gouverneurs in het Fed-bestuur. Tussen 1997 en 1999 heeft ze ook niet stil gezeten, want in die tijd ga Yellen leiding aan de groep van economisch adviseurs onder president Bill Clinton.

In haar loopbaan heeft Yellen les gegeven aan de University of California, Berkeley, Harvard University en de London School of Economics. Ze is getrouwd met Nobelprijswinnaar en econoom George Akerlof, die ze in 1977 als collega leerde kennen bij de Amerikaanse centrale bank. Samen hebben ze één zoon, die nu werkzaam is als economie professor.

Janet Yellen wordt nieuwe boegbeeld van de Federal Reserve

9 oktober 2013