Tag: protectionisme

China zal ’terugvechten’ tegen protectionistische maatregelen

China zal heel snel terugslaan als de Verenigde Staten doorgaan met de geplande importheffingen voor bepaalde Chinese producten, zo verklaarde de Chinese ambassadeur in de Verenigde Staten Cui Tiankai in een interview met CNBC. Hij voegde eraan toe dat China niet uit is op een handelsoorlog en dat mensen moeten begrijpen wie de aanstichter van dit alles is. Daarmee benadrukt hij dat de Chinese maatregelen gezien moeten worden als een gepast antwoord op de eerder door Trump aangekondigde heffingen.

De Amerikaanse president wil niet alleen importheffingen op staal en aluminium, maar ook op producten die gebruikt worden voor robotica, informatietechnologie, communicatietechnologie en luchtvaart. Trump beschuldigt China van het stelen van intellectuele eigendommen, maar volgens de Chinese ambassadeur heeft de Amerikaanse regering daar geen enkel voorbeeld van kunnen geven. Uit het interview:

“Deze vorm van protectionisme beschermt niemand. Het beschermt geen Amerikaanse arbeiders, boeren of consumenten. Het zal iedereen raken, inclusief de Amerikaanse economie. De Amerikaanse en de Chinese economie zijn zo nauw met elkaar verweven dat iedere eenzijdige maatregel de andere zijde zal benadelen. We zijn tot het uiterste gegaan om deze situatie te voorkomen, maar als de andere kant de verkeerde keuze maakt, dan hebben wij geen alternatief dan om terug te vechten.

In de globale economie van vandaag is bijna alles met elkaar verbonden. Als mensen dan verkeerde maatregelen nemen, dat ze protectionistische maatregelen nemen, dan schaadt dat het vertrouwen in het vooruitzicht voor de economie. Het kan ook schade toebrengen aan de financiële wereld, de handel, de economische groei en het consumentenvertrouwen.”

Trump probeert financiële markten te kalmeren

De Chinese ambassadeur liet weten dat de deur nog steeds open staat voor gesprekken over economische kwesties en handelskwesties tussen beide landen. Wel heeft China alvast importheffingen op in totaal 106 producten uit de Verenigde Staten aangekondigd, waaronder soja, bepaalde vleeswaren, tabak, auto’s en chemicaliën.

De aanhoudende onzekerheid drukt al de hele week haar stempel op de beurs, want de aandelenkoersen staan wereldwijd onder druk. De Amerikaanse regering probeerde dan ook de negatieve stemming op de financiële markten te bezweren, door de impact van de importheffingen te bagatelliseren. President Trump zei op twitter dat de Verenigde Staten de handelsoorlog jaren geleden al verloren heeft, terwijl zijn minister van Economische Zaken Wilbur Ross zei dat de maatregelen slechts 0,3% van het Amerikaanse bbp zullen raken.

Volg Marketupdate nu ook via Telegram

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

4 april 2018
Mnuchin: “Wereldhandel niet in balans”

Het structurele tekort op de handelsbalans van de Verenigde Staten is volgens de Amerikaanse minister van Financiën Mnuchin een teken dat de wereldeconomie nog steeds niet in balans is. Daarom zal hij tijdens het eerstvolgende G20 topoverleg van ministers van Financiën en centraal bankiers in het Duitse Baden Baden opnieuw de aandacht vragen voor meer eerlijke concurrentie.

Ondanks eerdere afspraken van de G20-landen om geen valutaoorlog te voeren is de nieuwe Amerikaanse regering van mening dat er meer moet gebeuren om de wereldhandel weer in balans te brengen. Volgens Trump houden belangrijke handelspartners als Duitsland en China hun munt te goedkoop, waardoor ze een concurrentievoordeel hebben ten opzichte van Amerikaanse bedrijven.

Protectionisme

De G20-landen hebben zich vorig jaar niet alleen uitgesproken tegen valutamanipulatie, ook kwamen ze overeen geen protectionistische maatregelen te nemen. Als het aan de Amerikaanse minister van Financiën ligt moet die tweede afspraak herzien worden, zodat handelsakkoorden zoals de NAFTA weer opengebroken kunnen worden. Volgens president Trump zijn dergelijke invoerheffingen nodig om de wereldhandel weer in evenwicht te brengen.

Het is de vraag of het standpunt van Mnuchin deze week op steun kan rekenen van de andere G20-landen. ECB-president Draghi weerlegde afgelopen donderdag de bewering dat Duitsland haar munt kunstmatig goedkoop houdt. Volgens hem is de consensus tegen protectionisme en voor vrije wisselkoersen jarenlang het fundament geweest voor welvaart in de wereld. Daarom is het volgens Draghi belangrijk dat de G20-landen zich deze week opnieuw tegen protectionisme uitspreken.

Eerlijke handel
De grote vraag is of de kritiek van de Amerikaanse regering op het valutabeleid van haar handelspartners terecht is. Duitsland wordt beschuldigd van een te goedkope munt, maar dat komt voor een belangrijk deel door het monetaire beleid van de ECB. Door het opkoopprogramma en de extreem lage rente werd de munt ruim 20% goedkoper ten opzichte van de dollar. En dat is juist het beleid waar Duitsland de afgelopen jaren zoveel kritiek op heeft geuit. Het andere 'probleemgeval' is China, dat haar munt jarenlang kunstmatig goedkoop hield door dollarreserves op te potten. De Chinese centrale bank is in 2014 al begonnen met het afbouwen van dollarreserves, maar dat heeft nog geen positieve impact gehad op de waarde van de yuan. Sterker nog, de centrale bank heeft veel dollars nodig om de waarde van haar munt te ondersteunen en de kapitaalvlucht uit de yuan in goede banen te leiden. De gouverneur van de Chinese centrale bank zei onlangs in een persconferentie dat China de wisselkoers van haar munt ten opzichte van de dollar dit jaar stabiel wil houden. De Amerikaanse minister van Financiën Mnuchin heeft carrière gemaakt bij Goldman Sachs en bij een beleggingsfonds van miljardair George Soros. Bloomberg maakte een korte reportage van de weg die Mnuchin heeft afgelegd tot minister van Financien binnen de Trump regering.

14 maart 2017
Marine Le Pen wil terug naar eigen munt
Marine Le Pen wil afscheid nemen van de euro en een nieuwe franc in omloop brengen. Deze nieuwe nationale munt moet naast de euro bestaan en tegen een wisselkoers van één op één gelanceerd worden. Daarna moet de munt vrij kunnen fluctueren ten opzichte van de euro, zo lang de wisselkoers binnen een bandbreedte van 20% blijft ten opzichte van de euro.

Volgens Le Pen moet Frankrijk haar monetaire soevereiniteit terugpakken en een eigen munt invoeren. Volgens haar is de euro een politiek wapen, waarmee landen gedwongen kunnen worden hervormingen door te voeren. Ze verwijst naar het voorbeeld van Griekenland, dat gedwongen werd drastische bezuinigingen en hervormingen door te voeren. Om te voorkomen dat Frankrijk dezelfde kant op gaat moet het land uit de euro stappen en opnieuw een eigen munt invoeren, aldus Le Pen van het Front National.

Frankrijk uit de euro

De terugkeer naar een eigen munt geeft Frankrijk de mogelijkheid om te devalueren en daarmee haar concurrentiepositie te verbeteren. Om terug te keren naar het concurrentievermogen van 1999 zou de nieuwe Franse munteenheid met tenminste 15% gedevalueerd moeten worden, maar het is de vraag of het daarbij blijft.

De invoering van een nationale munt brengt enorme onzekerheid met zich mee, omdat niemand op voorhand kan zeggen hoe de waarde van die munt zich zal ontwikkelen. Maar wat we nu al met zekerheid kunnen zeggen is dat die denkbeeldige ‘nieuwe franc’ geen sterke munt wordt. Zo wil Marine Le Pen de pensioenleeftijd omlaag brengen, de belastingen verlagen en geld bijdrukken om de overheidstekorten te financieren en schulden af te lossen. Dat laatste kan alleen als de onafhankelijkheid van de centrale bank overboord wordt gegooid en dat is precies wat Le Pen wil doen.

De monetaire discipline van de euro zal in de wereld van Le Pen plaats maken voor een centrale bank die vooral de belangen van de overheid behartigt. Zo moet de centrale bank in staat worden gesteld om jaarlijks maximaal 5% van de totale geldhoeveelheid ‘bij te drukken’. Dat is vergelijkbaar met de omvang van het stimuleringsprogramma van de ECB, met als verschil dat de Franse centrale bank dan rechtstreeks de overheidstekorten kan financieren.

Geld drukken
Door de centrale bank meer geld te laten drukken kan de verzorgingsstaat weer betaald worden en kunnen bedrijven minder belasting gaan betalen. De staatsschuld kan er ook mee afgelost worden, want als het aan Le Pen ligt wordt ook deze omgezet in de nieuwe nationale munt. Wat er met de private schulden van huishoudens en bedrijven moet gebeuren, dat blijft een groot vraagteken. Blijven deze in euro's staan, dan belooft dat weinig goeds voor de waarde van de nieuwe Franse franc. Bedrijven en huishoudens zullen dan eerder euro's accepteren, waardoor de waarde van de eigen munt verder onder druk komt te staan. Devalueren klinkt aantrekkelijk, omdat het de concurrentiepositie van Franse bedrijven versterkt. Maar in de praktijk kan het rampzalig uitpakken voor zowel spaarders als schuldenaren. Spaarders die hun euro's moeten omwisselen voor de nationale munt verliezen in één klap een deel van hun koopkracht, terwijl schuldenaren die in euro's geleend hebben deze schuld in een duurdere valuta moeten terugbetalen. Bovendien is het nog maar de vraag of het juridisch haalbaar is om publieke en private schulden om te zetten in een andere valuta. Het is tenslotte een vorm van contractbreuk.
Twee valuta
Als het Marine Le Pen lukt om een nationale munt in te voeren, dan wil dat nog niet zeggen dat de euro helemaal uit Frankrijk zal verdwijnen. Zoals gezegd hebben veel bedrijven en particulieren schuldverplichtingen in euro's, waardoor ze bereid zijn euro's te accepteren in ruil voor arbeid en kapitaal. Daarnaast blijven alle omliggende landen euro's gebruiken, waardoor de neiging groot is om de euro te blijven accepteren als betaalmiddel. Kijk bijvoorbeeld naar Zwitserland, waar je op heel veel plaatsen ook met euro's kunt betalen. "Een systeem met twee valuta heeft in het verleden nooit gewerkt. De sterke munt zal worden opgepot, terwijl de zwakke munt meteen wordt uitgegeven en haar waarde verliest. Daardoor zal het voor de centrale bank lastig worden om een koppeling aan de euro in stand te houden", zo verklaarde Samy Chaar, hoofdeconoom van Banque Lombard Odier & Cie in Geneve, tegenover Bloomberg.

De plannen van Le Pen en Macron (Bron: Capital Economics, via Business Insider)

Spaarder opgelet!
De plannen van Marine Le Pen zouden een grote waarschuwing moeten zijn voor alle Franse spaarders en voor beleggers die Franse staatsobligaties in de portefeuille hebben. Franse spaarders die zich zorgen maken over deze ontwikkelingen kunnen goud kopen of een deel van hun vermogen omzetten in eurobiljetten. Dat zijn de meest voor de hand liggende manieren om je vermogen te beschermen tegen de hebzuchtige handen van de staat. Ook obligatiehouders met Franse staatsobligaties hebben een goede reden om zich zorgen te maken. In Japan hebben beleggers nu al drie maanden op rij Franse staatsobligaties verkocht. Dat gebeurde voor het laatst in de zomer van 2011, midden in de Europese schuldencrisis. Lees ook:
https://twitter.com/fwred/status/839392480038694912
8 maart 2017
Gaat Trump terug naar protectionisme van de jaren dertig?

In 1985 kwamen de ministers van Financiën van de vijf grootste economieën in het Plaza hotel in New York bijeen om het probleem van de sterke dollar aan te pakken. De waarde van de Amerikaanse munt was begin jaren tachtig sterk gestegen, met als resultaat dat Amerikaanse bedrijven steeds minder concurrerend werden en dat het voor Amerikanen steeds aantrekkelijker werd om goederen te importeren in plaats van deze zelf te produceren.

De dreiging van een oplopend handelstekort en een verlies van werkgelegenheid was voor de Amerikaanse overheid reden om in het geheim de regeringen van belangrijke economieën van dat moment (Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Japan) bijeen te roepen en afspraken te maken over een gecoördineerde waardedaling van de dollar. In het geheim reisden de ministers van Financiën van deze landen af naar het Plaza Hotel, waar de plannen voor een gecoördineerde verkoop van dollars voor het eerst openbaar werden gemaakt.

Met het Plaza akkoord slaagde men erin de waarde van de dollar omlaag te brengen, waarmee ook de druk op Amerikaanse bedrijven verlicht werd. Toch was het goedkoper maken van de dollar alleen niet genoeg om de onbalans in de wereldeconomie structureel te herstellen. In 1987, twee jaar na het Plaza akkoord, kwamen de vijf grootste economieën in Parijs bijeen om meer structurele maatregelen te nemen.

Louvre akkoord
In het Louvre akkoord werd afgesproken dat de handelspartners van de Verenigde Staten meer zouden doen om hun eigen economie te stimuleren, in de verwachting dat daarmee de munten van deze landen goedkoper zouden worden en de afzetmarkt voor Amerikaanse producten in de rest van de wereld zou toenemen. Op die manier probeerde men een terugkeer naar het protectionisme van de jaren '30 te voorkomen. Het Louvre akkoord van 1987 was slechts gedeeltelijk succesvol. De Verenigde Staten wisten weliswaar hun handelstekort te verkleinen, maar dat ging vooral ten koste van Japan. De Japanse export verslechterde door een waardestijging van de yen, terwijl een beleid van meer fiscale en monetaire stimulering voor financiële bubbels zorgde. De Japanse economie bezweek onder de hoge schulden en kwam na de beurscrash van 1989 in een zogeheten 'verloren decennium' terecht waarin de economie amper groeide en banken kunstmatig overeind werden gehouden.
Trump
Met het Plaza akkoord van 1985 en het Louvre akkoord van 1987 begon een nieuw tijdperk waarin monetair en economisch beleid niet alleen op nationaal, maar ook op internationaal niveau werd afgestemd. De problematiek van toen is door de overwinning van Trump weer helemaal actueel, want de nieuwe Amerikaanse president heeft zich als doel gesteld banen terug te halen naar eigen land. Hij heeft zich al eens kritisch uitgelaten over de 'sterke dollar' en verwijt dat belangrijke handelspartners als China en Duitsland profiteren van een veel te goedkope munt. Ook dreigt Trump met protectionistische maatregelen zoals importheffingen, precies wat men dertig jaar geleden met het Louvre akkoord probeerde te voorkomen. De grote vraag is nu of de Verenigde Staten en haar handelspartners vandaag de dag opnieuw bereid zijn afspraken te maken of dat men de weg van handelsbelemmeringen en importheffingen zal kiezen. Tijdens het topoverleg van de G20 in Ankara in 2015 spraken alle deelnemende landen zich uit tegen competitieve devaluaties. De grote vraag is of de nieuwe Amerikaanse regering zich daar ook aan zal houden.

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

13 februari 2017
Drie redenen waarom Trump de inflatie zal aanjagen

De inflatie in de Verenigde Staten kan onder leiding van de nieuwe president Donald Trump flink oplopen. Fiscale stimulering en het vooruitzicht van meer protectionistisch economisch beleid kan het prijspeil snel doen stijgen.

Sinds de verkiezing van Trump is de rente op Amerikaanse 10-jaars leningen omhoog geschoten tot meer dan 2,5%, omdat beleggers nu al rekening houden met een oplopende inflatie. We zetten drie ontwikkelingen op een rij die de inflatie in de Verenigde Staten onder president Trump kunnen aanjagen.

1. Fiscale stimulering

Donald Trump heeft beloofd dat hij $1 biljoen wil investeren, onder andere in het opknappen van de infrastructuur. Daarmee creëert hij extra werkgelegenheid in een sector waar nauwelijks goed opgeleide werknemers te vinden zijn. Als de overheid met de private markt gaat concurreren om werknemers kan dat de lonen verder doen stijgen. Dit zal de bestedingen aanjagen en daarmee het prijspeil opdrijven.

2. Protectionisme

Trump heeft tijdens zijn verkiezingscampagne laten doorschemeren dat hij meer werkgelegenheid wil terugbrengen naar de Verenigde Staten. Hij heeft op twitter al gedreigd met hoge invoerheffingen voor producten die in het buitenland gemaakt worden. Dat zal het prijspeil verder aanjagen, omdat bedrijven van nature altijd op zoek gaan naar de plek waar ze het goedkoopst kunnen produceren.

Is het voor een autofabrikant door de lagere loonkosten goedkoper om een fabriek in Mexico te plaatsen dan in de Verenigde Staten, dan profiteren ook Amerikaanse huishoudens van een goedkopere auto. Door de productie over te plaatsen naar de Verenigde Staten, of door invoerheffingen te introduceren, stijgen de kosten van de producten die Amerikanen kopen. Meer protectionistische maatregelen verlagen de efficiëntie van de markt, waardoor het prijspeil van goederen zal toenemen.

3. Valutareserves

Een protectionistisch beleid zal de relatie tussen de Verenigde Staten en haar handelspartners geen goed doen. Hoge invoerheffingen maken de Amerikaanse afzetmarkt minder interessant voor Chinese producenten, waardoor zij hun focus zullen verleggen naar markten die nog wel vrij toegankelijk zijn. Daardoor kunnen ze ook meer in andere valuta handelen, waardoor centrale banken wereldwijd minder dollarreserves nodig hebben.

Een wereldmacht als China zal minder belangstelling tonen om de Amerikaanse tekorten te financieren. In 2016 verkocht China al een record aan valutareserves en ook andere landen zijn begonnen met het dumpen van hun dollarreserves. Waar moeten die dollars heen als de rest van de wereld deze niet meer wil hebben? En wie moet de Amerikaanse tekorten ($1 biljoen fiscale stimulering?) financieren als het buitenland dat niet meer wil doen?

U kunt zich voorstellen dat de rente op Amerikaanse staatsobligaties in dat geval snel zal toenemen. Loopt de rentestijging uit de hand, dan zal de Federal Reserve als lender of last resort moeten ingrijpen door opnieuw staatsobligaties op te kopen en daarmee de Amerikaanse begrotingstekorten te financieren.

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

6 januari 2017
Grafiek: Protectionisme Verenigde Staten neemt toe

De Amerikaanse economie is onder leiding van Obama meer protectionistisch geworden, zo blijkt uit onderstaande grafiek. Vergeleken met 2008 betalen Amerikanen vandaag de dag aanzienlijk meer belastingen over de goederen die ze uit het buitenland importeren. In een poging de binnenlandse industrie te beschermen tegen concurrentie uit het buitenland heeft Obama tal van importheffingen ingevoerd, onder andere voor banden, staal en zonnepanelen. Credit Suisse bestempelde de Verenigde Staten vorig jaar zelfs als het meest protectionistische land ter wereld en laat dat zien aan de hand van de tweede grafiek.

Importheffingen Verenigde Staten stijgen weer (Grafiek via twitter)

Meeste protectionisme in de VS (Grafiek van Credit Suisse, via Business Insider)

1 augustus 2016
In Argentinië kost de nieuwste iPhone meer dan $3.000

Door de hoge inflatie en het uitermate protectionistische beleid kosten gadgets als de nieuwste iPhone 5S en de Playstation 4 in Argentinië handenvol geld. Apple lanceert haar nieuwste telefoon niet in Argentinië, uit protest tegen de extreem hoge importheffing in het Zuid-Amerikaanse land. Als gevolg daarvan is deze gadget alleen in het officieuze circuit te vinden, tegen prijzen die oplopen tot 20.000 pesos (ongeveer $3.500). Maar ook de instapversie van de iPad tablet (16GB) is buitengewoon duur in Argentinië, deze gadget is met een verkoopprijs van omgerekend $1.000 bijna twee keer zo duur als in de meeste Westerse landen.

Eerder deze maand werd bekend dat de Playstation 4, de nieuwste spelcomputer van Sony die later dit jaar op de markt zal komen, in Argentinië voor ongeveer 6.500 pesos over de toonbank zal gaan. Dat is omgerekend een bedrag van $1.125, bijna het dubbele van de adviesprijs die Sony hanteert in veel Westerse landen. De hoge importheffing bestond nog niet toen de Xbox 360 en de Playstation 3 spelcomputers op de markt kwamen, want die apparaten waren bij lancering in Argentinië te koop voor een vrij marktconforme prijs van omgerekend $600.

Protectionisme

De hoge importheffing op consumentenelektronica is onderdeel van het zeer protectionistische beleid van de Argentijnse regering. Sinds 2009 geeft de regering grote belastingvoordelen aan de bedrijven die de productie overbrengen naar Argentinië. Elektronicafabrikanten als Samsung, Nokia, Lenovo en Blackberry besloten de productie voor de Argentijnse markt over te brengen naar Argentinië, maar Sony en Apple doen dat dus niet. Op een gemiddeld jaarinkomen van omgerekend $10.000 zijn gadgets als de nieuwste iPhone 5S en de Playstation 4 bijna onbereikbaar voor een grote groep mensen. Alleen de hogere inkomens zullen bereid zijn de hoge prijs te betalen. Het is dan ook de vraag of de hoge importheffing wel een bijdrage levert aan de economie van Argentinië.

De nieuwe iPhone wordt geen gemeengoed in Argentinië (Afbeelding van Reuters)

25 september 2013
India verhoogt importheffing gouden sieraden naar 15%

India verhoogt de importheffing op gouden sieraden van 10% naar 15%, zo schrijft Reuters. Daarmee is de import van gouden sieraden aanmerkelijk duurder geworden dan de import van onbewerkt goud. Met deze maatregelen beschermt India de binnenlandse makers van juwelen tegen goedkope import. Deze ontwikkeling past in een trend van steeds hogere importheffingen, waar we op Marketupdate vaak over geschreven hebben (zie ook ons dossier over de Indiase goudmarkt). De importheffing op zuiver goud en zilver werd eerder dit jaar nog verhoogd naar 10%. Ook werd er een quotum gesteld aan de maximale import, een maatregel die al vrij snel een tekort aan goud opleverde.

Protectionisme of propaganda?

Volgens het ministerie moet de verhoging van de importheffing op gouden sieraden de belangen van de kleine juweliers beschermen, maar daar plaatsen we graag een kanttekening bij. Eerder dit jaar werd de voorfinanciering van goud door Indiase juweliers nog verboden, waar vooral de kleinschalige juweliers door geraakt werden. Sindsdien moeten ze voorraad voorfinancieren met een lening van de bank, waardoor ze meer kosten maken. In dat opzicht heeft de Indiase regering de kleine juweliers vooral tegengewerkt…

Met de verhoging van de importheffing op gouden sieraden honoreert de Indiase regering het verzoek van juweliers in eigen land, die klaagden over goedkope gouden juwelen uit Thailand, Maleisië en andere landen. De Indiase juwelenbranche kent ongeveer 400.000 juweliers, waarvan het grootste gedeelte kleinschalige familiebedrijven zijn die al generaties oud zijn.

Import

India was tot voor kort de grootste importeur van goud ter wereld. In mei werd een recordhoeveelheid van 162 ton goud ingevoerd via de officiële importkanalen. Hoeveel goud er naar binnen gesmokkeld werd is niet bekend, maar door stijgende importheffing kan men beredeneren dat die smokkel is toegenomen. Tussen april en juli importeerde India $137,57 miljoen aan gouden juwelen, een fractie van de totale goudimport van $2,9 miljard in de maand juli alleen.

Traditie?

De grote vraag naar goud in India is voor een deel te verklaren door traditie, maar voor een steeds belangrijker deel door de zwakke roepie. De Indiase munt zakte eind dit augustus naar een dieptepunt ten opzichte van de dollar. Vergeleken met begin dit jaar is de goudprijs in euro’s en dollars met meer dan 20% gezakt, terwijl die in Indiase roepies ‘slechts’ met 10% gezakt is. Het gegeven dat de goudprijs in India veel minder hard omlaag is gegaan valt te verklaren door het waardeverlies van de Indiase valuta ten opzichte van de dollar.

India verhoogt importheffing gouden sieraden naar 15%

18 september 2013