Marketupdate

Tag: rickards

  • Rickards: “Euro wordt onderschat”

    Volgens Jim Rickards wordt de euro nog steeds onderschat, ondanks dat het de valuta is van het grootste economische blok in de wereld. Verschillende economen voorspellen al jaren het uiteenvallen van de muntunie, waaronder bekende figuren als Paul Krugman, Joseph Stiglitz en Nouriel Roubini.

    Toch is hun voorspelling nog steeds niet uitgekomen. Integendeel, sindsdien heeft geen enkel land de muntunie verlaten en hebben Estland, Letland en Litouwen de euro juist ingevoerd. In een column op de Daily Reckoning legt Rickards uit waar het negatieve sentiment omtrent de euro vandaan komt en wat de critici volgens hem over het hoofd zien.

    Cognitieve bias

    Volgens Rickards is één van de verklaringen voor het negatieve sentiment ten aanzien van de euro de cognitieve bias, vooral in de Angelsaksische media. Amerikaanse kranten en tijdschriften ontvangen veel informatie over de ontwikkelingen in Europa vanuit het Verenigd Koninkrijk, omdat die dezelfde taal spreken. Wat er in de Duitse, Italiaanse en Franse media geschreven worden over Europa bereikt de Amerikaanse media vaak niet, waardoor de belangrijke financiële media in de Verenigde Staten een onvolledig en eenzijdig beeld krijgen van de ontwikkelingen aan de andere kant van de oceaan.

    europeandebtcrisis2Een ander probleem is dat men de neiging heeft om de Europese Unie en de muntunie als één te zien. Onder de Europese bevolking is er veel kritiek op de bureaucratie in Brussel, terwijl men over de euro juist overwegend positief is. Ook in de zuidelijke landen van de muntunie, die de afgelopen jaren het hardst getroffen zijn door de Europese schuldencrisis, is de meerderheid van de bevolking positief over de euro. Zelfs in Griekenland, dat de afgelopen jaren drastische bezuinigingen en hervormingen moest doorvoeren, is een meerderheid van 60% van de bevolking nog steeds positief over de euro.

    Rickards maakt de vergelijking met de Verenigde Staten. Ook daar heeft de bevolking een zeer grote aversie heeft tegen de overheid, maar staat het gebruik van de dollar als munt bij het grote publiek niet ter discussie. Wel zijn er een aantal staten waar men goud en zilver als betaalmiddel willen invoeren, maar alleen als aanvulling op de dollar.

    Fiscale discipline

    De kracht van de euro die door veel mensen onderschat wordt is de fiscale discipline die de munt oplegt aan overheden. Spaarders en investeerders hoeven met de komst van de euro niet langer te vrezen voor de devaluaties en het valutarisico van het tijdperk voor de euro. Europeanen weten nog al te goed hoe het leven was met de oude drachmes, lira’s en pesetas die voortdurend door inflatie werden uitgehold en de koopkracht van spaarders en gepensioneerden ondermijnden.

    Met de komst van de euro kunnen overheden niet langer devalueren, waardoor dit risico verdwenen is. Overheden worden nu gedwongen om hun begroting op orde te brengen en hun schulden onder controle te houden, wat volgens Rickards op de lange termijn juist goed is voor de stabiliteit van de munt. Critici hebben gelijk als ze zeggen dat de muntunie een gezamenlijk fiscaal beleid nodig heeft, maar dat is volgens Rickards ook precies de kant die men op zal gaan in Europa.

    Binnen de EU worden er verschillende constructieve stappen gezet, zoals een Europees uniform toezicht op de bankensector, een uniform depositogarantiestelsel en nieuwe bail-in regels om te voorkomen dat banken met belastinggeld overeind gehouden moeten worden. Ook wordt er al gesproken over de uitgifte van gezamenlijke obligaties, de zogeheten Eurobonds. Deze ontwikkelingen zullen de Europese muntunie juist sterker maken, zo verwacht Rickards.

    Sterk fundament

    Wat veel analisten ook over het hoofd zien is het sterke fundament van de Eurozone. De landen die de gemeenschappelijke munt gebruiken hebben samen 330 miljoen inwoners, vergelijkbaar met het aantal inwoners van de Verenigde Staten. Ook heeft de Europese muntunie een reserve van ongeveer 10.000 ton goud, meer dan de 8.133 ton in de Verenigde Staten. Ook is de euro een interessante munt voor centrale banken in de rest van de wereld, omdat de Eurozone veel goederen produceert en als economisch blok een overschot op de handelsbalans heeft.

    Euro ondergewaardeerd

    Rickards waarschuwt beleggers niet short te gaan op de euro. De Federal Reserve probeert de rente te verhogen en haar balans weer te verkleinen, maar door de zwakke groei van de economie zal de centrale bank dat beleid niet verder voort kunnen zetten. Ondertussen wijzen verschillende signalen erop dat de ECB haar monetaire beleid zal bijsturen, nu de inflatie oploopt en er in sommige markten nieuwe financiële bubbels dreigen te ontstaan. Een krapper ECB-beleid zal de euro juist doen stijgen tegenover de dollar, zo voorziet Rickards.

    Lees ook:

  • Jim Rickards: Dollar zal verdwijnen als wereldreservemunt

    De Verenigde Staten genieten een uitzonderlijk hoge levensstandaard als gevolg van het feit dat de rest van de wereld dollarschulden aanhouden als reserve. Daardoor kan de Amerikaanse bevolking én de overheid heel goedkoop geld lenen. Jim Rickards legt het dilemma van een wereldreservemunt kernachtig uit in een interview met Casey Research:

    “Stel je voor dat Amerikanen hun schulden moesten financieren zonder buitenlandse vraag naar het schuldpapier, stel je eens voor hoe dat er uit zou zien. Onze rente zou veel hoger zijn, de jimrickards-teaseraandelenmarkt zou lager staan en de huizenprijzen zouden lager liggen. Als jouw valuta de wereldreservemunt is financieren andere landen jouw (hoge) levensstandaard. Vergelijk dat bijvoorbeeld eens met de Argentijnse economie, als die willen lenen moeten ze dat in dollars doen. Het buitenland gaat obligaties in pesos accepteren, omdat de dollar de wereldreservemunt is. Als je dus niet de beheerder bent van de wereldreservemunt moet je geld lenen in die valuta die wel wereldreservemunt is.

    Stel je voor dat de euro de wereldreservemunt was, dan zou de VS in euro’s moeten lenen. We zouden dan opeens kwetsbaar zijn voor het wisselkoersrisico, we zouden waarschijnlijk een veel hogere inflatie hebben… Dit was al eens aan de orde in de jaren ’70, toen de inflatie in de VS zeer hoog was. President Carter leende toen in Zwitserse franken in plaats van dollars, omdat de financiële markten minder bereidheid toonden in dollars te lenen. Dat waren de zogeheten ‘Carter bonds’. De dollar verloor in vijf jaar tijd de helft van haar waarde en de munt. Op het moment dat je de wereldreservemunt dreigt te verliezen kunnen dat soort dingen dus gebeuren. Die dreiging is er vandaag de dag opnieuw.”

    Van alle valutareserves wereldwijd staat momenteel 60% genoteerd in Amerikaanse dollars, terwijl dat in het jaar 2000 nog ongeveer 70% was. De status van de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt is dus al gezakt van 70 naar 60 procent van de reserves in veertien jaar. Als die trend verder voortzet en de dollar onder de 50% van alle reserves komt, dan is het volgens Rickards niet meer de dominante reserve. “Dit is een proces wat jaren duurt, maar beleggers moeten wel vooruit blijven kijken”, aldus Rickards. Veel beleggers zijn volgens hem nog te veel gefocust op de korte termijn, terwijl juist die lange termijn ontwikkelingen belangrijk zijn voor bijvoorbeeld de pensioenen.

    Petrodollar

    In van de belangrijkste steunpilaren is de petrodollar, die bestaat sinds midden jaren '70. Dat was een tijd waarin de waarde van de dollar onder druk kwam te staan, omdat een paar jaar eerder nog de inwisselbaarheid van dollars en goud verbroken werd. Henry Kissinger beloofde de Saoedi's veiligheid, met als tegenprestatie dat de Saoedi's voortaan al hun olie in dollars zouden afrekenen. "Er is geen enkele reden waarom olie in dollars geprijsd moet zijn. Het kon toen ook geprijsd worden in Duitse marken, Zwitserse francs, Japanse yen enzovoorts. Toch besloten ze de olie in dollars af te rekenen, een model dat dertig jaar geweldig werkte voor de VS en de Amerikaanse dollar." Toch heeft de petrodollar volgens Rickards haar beste tijd gehad. Niet alleen is de band tussen de VS en Saoedi-Arabië verslechterd, ook wordt het grootste deel van de olieproductie van de Saoedi's vandaag de dag geleverd aan China. Men kan zich dus de vraag stellen hoe lang de Saoedi's nog bereid zijn dollars te hanteren als handelsmunt. Het is goed denkbaar dat het land op een dag afspraken maakt met China om olie in yuan of in fysiek goud af te rekenen. Linksom of rechtsom zal de dollar dus uit beeld verdwijnen. Zo ver zijn we nog niet, maar dat is wel de kant die we op gaan. Het is een van de vele bedreigingen voor de dollar als wereldreservemunt. Als de VS dat privilege verliest zal hyperinflatie toeslaan in de VS.

    Over het verliezen van de wereldreservemunt

    De kosten om te lenen zullen sterk toenemen voor de VS, wanneer haar valuta niet meer wereldwijd geaccepteerd wordt als de facto reserve. Er zullen nog steeds obligaties in dollars uitgeschreven worden, maar die moeten dan grotendeels gekocht worden door binnenlandse beleggers. Het buitenland zal minder bereid zijn de Amerikaanse schulden te financieren in dollars, met als resultaat dat de VS bijvoorbeeld moet lenen in euro's of in Special Drawing Rights van het IMF (SDR's). Het IMF heeft in 2009 tijdens de crisis al meer SDR's in omloop gebracht, iets wat voor het laatst gebeurde in 1980. Ook toen was er sprake van een grote crisis. Bij de volgende liquiditeitscrisis zal de SDR naar voren worden geschoven, zo meent Rickards. Dat komt omdat de Federal Reserve al veel van haar krediet verspeeld heeft met alle monetaire verruiming en balansexpansie van de afgelopen jaren.