Marketupdate

Categorie: Kredietcrisis

  • Negatieve rente bij Hamburger Sparkasse

    Met ingang van september introduceert ook de Hamburger Sparkasse een negatieve rente voor vermogende spaarders. Klanten die meer dan €500.000 op hun betaalrekening of spaarrekening hebben staan moeten over het bedrag boven deze grens binnenkort 0,4% rente per jaar betalen. Dat is dezelfde rente die de ECB in rekening brengt voor overtollige reserves van commerciële banken in de Eurozone.

    In 2016 kwam de Duitse spaarbank Raiffeisenbank Gmund am Tegernsee al met negatieve rente voor spaartegoeden boven de €100.000. Dat was een kleine lokale bank, terwijl de Hamburger Sparkasse met ruim €32 miljard aan spaartegoeden en 130 filialen de tweede grootste spaarbank van Duitsland is. Daarmee wordt een veel grotere groep spaarders geconfronteerd met de negatieve bijwerkingen van het rentebeleid van de ECB.

    Negatieve rente op spaargeld

    Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat andere banken dit voorbeeld zullen volgen. De ECB hanteert nog steeds een rente van -0,4% voor overtollige reserves van banken, waar met name traditionele spaarbanken door geraakt worden. In Zwitserland werken banken al langer met negatieve rente, omdat de centrale bank daar een veel hogere negatieve rente van -0,75% hanteert.

    “Als klanten grote hoeveelheden geld op spaarrekeningen of lopende rekeningen laten staan, dan kost dat de Hamburger Sparkasse elke dag veel geld”, zo verklaarde de Hamburger Sparkasse tegenover de Duitse krant Handelsblatt. Exacte bedragen worden niet genoemd, maar het zou gaan om vele tientallen miljoenen op jaarbasis. Deze kosten wil de spaarbank vanaf nu gaan doorberekenen aan de meest vermogende particulieren. Ook wil de bank een negatieve rente gaan invoeren voor tegoeden boven de €250.000 op zakelijke rekeningen.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • China leent miljarden uit aan Turkije

    De economische crisis in Turkije weerhoudt China er niet van miljarden te investeren. Zo heeft Turkije vorige maand een lening van $3,6 miljard afgesloten via de Industrial and Commercial Bank of China (ICBC), bedoeld voor de verbetering van de infrastructuur van het land. Daarnaast verstrekte de bank nog een lening van $2,7 miljard voor de aanleg van een nieuwe brug en een snelweg in Turkije.

    Met deze investeringen laat China zien dat ze veel belang heeft bij de ontwikkeling van de Turkse economie. De woordvoerster van het Chinese Ministerie van Buitenlandse Zaken bevestigde dat, door afgelopen vrijdag in een persconferentie te benadrukken dat er grote financiële en economische belangen zijn tussen beide landen en dat de overheid alle relevante gezamenlijke projecten zal steunen.

    Zijderoute

    De Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yiu sprak afgelopen zaterdag telefonisch met zijn Turkse collega Mevlüt Çavuşoğlu. Tijdens dit gesprek zij de Turkse minister dat hij de strategische samenwerking met China wil versterken op basis van wederzijdse belangen. Daarin noemde hij expliciet het Chinese ‘One Belt One Road’ project, dat ook wel de nieuwe Zijderoute wordt genoemd.

    Vanaf 2013 is China veel meer gaan investeren in de ontwikkeling van de infrastructuur in Turkije en in verschillende Balkanlanden, bijvoorbeeld in spoorlijnen en snelwegen. Deze projecten moeten de handel op het Euraziatische continent verbeteren en dragen bij aan de Chinese ambitie om oude handelsroutes naar Europa en het Midden-Oosten nieuw leven in te blazen.

    De Turkse president Erdogan reisde eind juli nog af naar Johannesburg voor een ontmoeting met de Chinese leider Xi Jinping. Dat gebeurde tijdens het topoverleg van de BRICS-landen in Zuid-Afrika. Tijdens deze bijeenkomst noemde Xi Jinping de belangrijke positie van Turkije in het ‘One Belt One Road’ programma.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Italië hoopt op verlenging stimuleringsprogramma ECB

    De Italiaanse regering hoopt dat de ECB nog iets langer doorgaat met haar stimuleringsprogramma, omdat men vreest dat speculanten op de obligatiemarkt hun pijlen zullen richten op het Italiaanse schuldpapier. De secretaris van de Italiaanse ministerraad, Giancarlo Giorgetti, zei in een interview met de krant Il Messaggero dat het land geloofwaardig moet zijn om het vertrouwen van beleggers te winnen. Na de ramp met het instorten van de brug in Genua moet Italië mogelijk meer geld uitgeven aan infrastructuur, zo verklaarde Giorgetti.

    De ECB maakte afgelopen zomer bekend dat ze nog dit jaar haar stimuleringsprogramma volledig wil afbouwen. In oktober wordt het opkoopprogramma teruggeschroefd van €30 naar €15 miljard per maand, om vervolgens in december terug te gaan naar nul. Dat betekent overigens niet dat de centrale bank helemaal stopt met het opkopen van schuldpapier, omdat de opbrengsten van afgeloste staatsleningen voor onbepaalde tijd geherinvesteerd worden.

    Italië wil meer geld uitgeven

    De Italiaanse regeringspartijen hebben eerder al kenbaar gemaakt dat ze de Europese begrotingsregels niet als een harde eis zien en dat ze hun begrotingsbeleid daar niet op aan zullen passen. Buiten Italië werden deze uitspraken niet in dank afgenomen, omdat de begrotingsregels juist bedacht zijn om een schuldencrisis in de Eurozone te voorkomen.

    Giorgetti verwacht dat de Europese Unie positief staat tegenover een verhoging van de overheidsuitgaven van Italië, indien dat geld gebruikt wordt om de infrastructuur in het land te verbeteren. De vorige Italiaanse regering wist het gat in de begroting bijna te dichten (0,8% tekort), maar dat tekort zal onder leiding van de nieuwe regering weer worden opgeschroefd tot 1,7% van het bruto binnenlands product. Naast het verhogen van de uitgaven zijn er ook plannen om de belastingen verlagen.

    Door de staatsschuld verder op te laten lopen komt er naar schatting €15 miljard extra in de Italiaanse economie. Dat zal een impuls geven aan het consumentenvertrouwen en de werkgelegenheid, maar het is nog maar de vraag hoe obligatiebeleggers op deze plannen zullen reageren. Sinds het aantreden van de nieuwe regering is de rente op het Italiaanse schuldpapier substantieel gestegen, van ongeveer twee naar drie procent voor leningen met een looptijd van tien jaar.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Bedrog en wangedrag financiële sector is van alle tijden

    De financiële crisis die in 2008 begon is op papier voorbij, maar in de praktijk is de crisis overal terug te vinden. Door die crisis raakte de wereld ondergedompeld in een diepe en lange recessie die wereldwijd het ontslag van miljoenen werknemers en het faillissement van duizenden en nog eens duizenden bedrijven tot gevolg had.

    Evenals de crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw zal ook de afgelopen crisis fungeren als een breukvlak in de geschiedenis. Door de financiële crisis zal de wereld van na de crisis nog maar weinig weghebben van de wereld van voor de crisis

    De crisis was niet het gevolg van natuurkrachten of van bovennatuurlijk ingrijpen, maar het gevolg van wangedrag van grote en kleine namen in de financiële sector. Het frustrerende is dat slechts een enkeling voor zijn wangedrag voor de rechter is gedaagd en veroordeeld. Wel zijn nagenoeg alle grote banken van naam en faam gedaagd en er zijn vele miljarden aan boetes uitgedeeld.

    Welke lessen kunnen we leren?

    Zijn er lessen geleerd en zijn er lessen te leren? Ja, denken ze bij het Britse Fixed Income, Currencies and Commodities Markets Standards Boards (FMSB). Dit instituut werd drie jaar geleden door de Bank van Engeland en het ministerie van Financiën opgericht om studie te doen naar wangedrag op de financiële markten. De directe aanleiding was het naar buiten komen van het Liborschandaal. Banken van naam en faam bleken er niet voor terug te deinzen de Libor rentevoeten te manipuleren. Rabobank is zowel in Nederland als in de Verenigde Staten beboet voor haar deelname aan deze praktijken.

    Volgens Mark Carney, gouverneur van de Bank van Engeland, was systematisch onderzoek naar de oorzaken van dat wangedrag noodzakelijk en dringend. De uitkomsten moesten het collectief geheugen van de markt versterken over wat behoorlijk gedrag in de praktijk inhoudt. Carney wees er ook op dat een nieuwe generatie op het punt staat de vitale posities op de markten in te nemen. Het gevaar is daarmee reëel dat ze bij gebrek aan een collectief geheugen dezelfde fouten gaan maken als hun voorgangers. De uitkomsten van het onderzoek moesten volgens Carney ook deel gaan uitmaken van het nieuwe ransel van de toezichthouders. Systematisch toezicht en strenge controle zijn natuurlijk onontbeerlijk, maar er moet ook veel meer aandacht komen voor gedrag, houding, governance en cultuur.

    Figuur 1: Categorieën en patronen (Bron: FMSB)

    Wangedrag in financiële sector

    De Britten hebben het onderzoek grondig aangepakt. Over een periode van 225 jaar hebben ze in totaal 390 gevallen van wangedrag in kaart gebracht. Een opvallende uitkomst van het onderzoek is dat door de tijd heen er slechts een beperkt aantal vormen van wangedrag voorkomt. Die weten zich echter steeds weer met succes aan de nieuwe tijden en aan de nieuwe technologieën aan te passen. De belangrijkste vormen zijn: ‘price manipulation, inside information, circular trading, reference price influence, collusion and information sharing, improper order handling and misleading customers’.

    Dit gedrag is niet gebonden aan landsgrenzen of aan jurisdicties en het gaat ook over alle beleggingscategorieën heen. Dat wijst erop dat er een groter probleem is dan slechts de bekende rotte appel in de mand. Het is een structureel gegeven dat werken in de financiële sector tot wangedrag uitnodigt. De zeven brede categorieën kunnen overigens weer onderverdeeld worden in 25 patronen van gedrag. Ook is duidelijk geworden dat dezelfde vormen van wangedrag voorkomen in alle markten.

    Manipulatie

    Onderzoekers staven hun bevindingen met talloze voorbeelden die keer op keer laten zien dat wangedrag zich steeds weer heeft weten aan te passen aan de voorhanden zijnde technische mogelijkheden. Zo kochten in 1814 Charles de Berenger en Thomas Cocrane samen met nog zes namen grote aandelen staatsobligaties. Vervolgens reisde De Berenger af naar Dover om zich daar voor te doen als een Franse officier, die wist te melden dat Napoleon was gesneuveld. Hij stuurde zelfs een officieel schrijven aan de Admiraliteit in Londen en organiseerde een overwinningsparade op London Bridge. Toen dit valse nieuws begon door te sijpelen steeg de koers van de obligaties. De heren deden ze met een mooie winst van de hand.

    Bijna 200 jaar later stelde de US Securities and Exchange vast dat een vals Twitteraccount was gebruikt om een geruchtenstroom de wereld in te helpen over Audience, een technologiebedrijf en Sarepta Therapeutics, een biotechbedrijf.

    Figuur 2: Markten en Asset Classes (Bron: FMSB)

    De uitkomsten van het onderzoek stellen niet gerust. Wangedrag in de financiële sector komt in alle landen voor, in alle markten en in alle asset classes. Blijkbaar maakt de gelegenheid de dief. Of het werken aan een collectief geheugen hier een efficiënt wapen tegen is, moet nog maar blijken. Er is in ieder geval geen reden voor overdreven optimisme.

    Cor Wijtvliet

    Bron: FICC Markets Standards Board, Behavioural Cluster Analysis. Misconduct Patterns in Financial Markets. July 2018

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Duitsers hamsteren steeds meer contant geld

    Contant geld wordt in het dagelijkse betalingsverkeer steeds minder vaak gebruikt, maar als spaarmiddel blijkt het nog steeds zeer populair te zijn. Zoals we eerder al schreven levert sparen bij een bank vrijwel geen rente meer op, waardoor je net zo goed een deel van je spaargeld kunt opnemen om thuis te bewaren.

    Een nieuw onderzoek van Barkow Consulting suggereert dat Duitsers steeds meer spaargeld in de vorm van contant geld in huis bewaren. Ging het tot 2014 om een totaalbedrag van ongeveer €100 miljard aan bankbiljetten, op dit moment zou dat al twee keer zoveel zijn. Omgerekend gaat het om een bedrag van €2.449 per inwoner dat in de matras, een oude sok of op een andere creatieve plek bewaard wordt.

    Contant geld als spaarmiddel

    Je vraagt je misschien af waarom je het risico zou willen nemen om zoveel contant geld in huis te bewaren. Spaargeld wordt in de hele Eurozone immers gegarandeerd tot een bedrag van €100.000 per persoon per bank. Toch zijn er een aantal redenen te bedenken waarom men geld thuis bewaart.

    1. Nieuwe bankencrisis: Tijdens een acute crisis in het bancaire systeem kan het gebeuren dat de overheid kapitaalcontroles en andere beperkingen in werking stelt om te voorkomen dat banken omvallen. Denk bijvoorbeeld aan Griekenland en Cyprus, waar spaarders enige tijd maar een beperkt bedrag per dag van de rekening mochten halen. Door meer geld in huis te bewaren heb je daar geen last van.
    2. Negatieve rente: In een nieuwe crisis is het mogelijk dat banken een negatieve rente op spaargeld introduceren en dat het moeilijker wordt om contant geld op te nemen. Spaarders kunnen dat risico verkleinen door meer contanten in huis te bewaren. Daar betaal je immers geen rente over.
    3. Vermogensbelasting: In andere reden om meer contant geld te bewaren is dat Duitsers proberen belasting op vermogen te ontwijken. Hoewel dat in strijd is met de wet zal dat in de praktijk wel gebeuren. Dat is ook één van de redenen waarom het gebruik en bezit van grote bedragen aan contant geld wordt ontmoedigd en gecriminaliseerd. Door de hoge belastingdruk en de lage spaarrente vluchten spaarders in alternatieven, waarvan contant geld het meest voor de hand ligt.

    Lees meer:

  • Bankensector Italië financiert steeds groter deel staatsschuld

    Italiaanse banken hebben in mei en juni voor in totaal €28 miljard aan schuldpapier van hun eigen overheid aan de balans toegevoegd. Daarmee heeft de bankensector van het land nu in totaal €381 miljard van de totale Italiaanse staatsschuld in handen. De aankopen van schuldpapier door banken is opvallend, omdat de rente op staatsleningen met een looptijd van twee jaar in deze periode is opgelopen van -0,3% tot +0,7%, waarbij in mei zelfs een piek van 2,8% werd gemeten.

    De Italiaanse banken zetten meer schuldpapier op hun balans, terwijl de aankopen van staatsobligaties door de Europese Centrale Bank de laatste tijd verder worden afgebouwd. De centrale bank van Italië haalde in mei en juni in opdracht van de ECB voor €7,6 miljard aan schuldpapier uit de markt. Volgens analist Nick Kounis van de ABN AMRO doen deze cijfers vermoeden dat Italiaanse banken bereid zijn Italiaans schuldpapier te kopen op het moment dat andere beleggers uitstappen. Dezelfde trend werd namelijk ook waargenomen tijdens de Eurocrisis van een paar jaar geleden.

    De Italiaanse staatsschuld is voor bijna 20% in handen van de Italiaanse centrale bank en voor ongeveer 40% in handen van binnenlandse financiële instellingen. Particulieren en buitenlandse beleggers tonen de laatste jaren juist steeds minder belangstelling voor het Italiaanse schuldpapier, een opvallende ontwikkeling die we de komende jaren zeker in de gaten zullen houden.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Nederlanders sparen te weinig

    Nederlanders hebben in vergelijking met huishoudens in andere Europese landen weinig spaargeld, maar daar staat tegenover dat we veel vermogen hebben in de vorm van overwaarde op een eigen huis en in besparingen via de pensioenfondsen. Dat concludeert de Rabobank in een nieuw onderzoek dat deze week werd gepubliceerd. Volgens de bank houden huishoudens in Nederland vanwege de relatief hoge woonlasten en de premies voor sociale voorzieningen en pensioenen minder geld over om zelf te sparen.

    Volgens de Rabobank is het goed dat huishoudens vermogen opbouwen, maar is het niet wenselijk dat er zoveel vermogen gevangen zit in een eigen woning en in pensioenpotten. Dat vermogen kan in noodgevallen immers niet aangesproken worden, terwijl dat met spaargeld wel kan. Nederlandse huishoudens zijn daarom onnodig kwetsbaar bij financiële tegenvallers. Valt hun inkomen weg, dan hebben ze bijna geen financiële buffer om op terug te vallen en kunnen ze snel in de problemen komen.

    Nederlanders hebben veel vermogen in pensioenen en vastgoed (Bron: Rabobank)

    Nederlanders sparen minder vanwege overwaarde

    In van de redenen waarom Nederlandse huishoudens minder spaargeld aanhouden is dat ze minder vrij besteedbare inkomen hebben, maar minstens zo belangrijk zijn de effecten van de woningmarkt. Door de hoge loan to value ratio kunnen starters op de woningmarkt het grootste deel van hun huis met een hypotheek financieren, waardoor er minder noodzaak is om te sparen. En hoewel deze norm de laatste jaren al iets versoberd is blijft de loan to value ratio in Nederland met 100% vrij hoog ten opzichte van andere Europese landen. In veel landen ligt het maximum op 80 tot 85 procent, wat betekent dat je als starter meer spaargeld moet meenemen om een huis te kunnen kopen.

    Nederlanders die al een huis hebben zijn waarschijnlijk ook minder gemotiveerd om extra te sparen, indien ze overwaarde hebben op hun eigen woning. Door de overwaarde voelen huizenbezitters zich rijker en voelen ze minder urgentie om een deel van het vrij besteedbare inkomen op een spaarrekening te zetten. Zo heeft één op de vijf huishoudens volgens het onderzoek van de Rabobank zelfs helemaal geen spaargeld achter de hand.

    Vrij besteedbare inkomen is in Nederland relatief laag (Bron: Rabobank)

    Woonlasten in Nederland zijn relatief hoog (Bron: Rabobank)

    Meer flexibiliteit en lagere belastingdruk

    Volgens de Rabobank zit het vermogen van Nederlandse huishoudens voor een te groot gedeelte vast in illiquide pensioenen en huizen. Daarom pleiten de onderzoekers voor een verlaging van de belastingdruk, zodat het vrij beschikbare inkomen van huishoudens toeneemt en er meer ruimte komt om zelf te sparen. Daarnaast zijn er hervormingen nodig met betrekking tot de woningmarkt en de pensioenen, zodat huishoudens meer flexibiliteit hebben in de manier waarop ze vermogen opbouwen. Onlangs nog publiceerde de bank een reeks van aanbevelingen voor noodzakelijke hervormingen op de Nederlandse woningmarkt.

    Huishoudens zouden ook meer ruimte moeten krijgen om bijvoorbeeld een deel van hun pensioen eerder op te nemen, terwijl diegene met veel vermogen in hun eigen woning de mogelijkheid zouden moeten krijgen om minder pensioen op te bouwen. De Rabobank merkt terecht op dat sparen in Nederland ook door fiscale regels minder aantrekkelijk is. Zo vallen spaartegoeden onder de vermogensrendementsheffing in box 3, terwijl vermogen in de eigen woning veel minder zwaar belast of zelfs gesubsidieerd wordt. Ook wordt de pensioenopbouw tot een zekere hoogte niet belast. Hervormingen op dit gebied kunnen het aantrekkelijker maken om meer spaargeld aan te houden.

    Belastingdruk in Nederland is relatief hoog (Bron: Rabobank)

  • ABN Amro verlaagt spaarrente naar 0,01%

    De ABN Amro verlaagt de basisrente op haar spaarrekening van 0,03 naar 0,01 procent, zo blijkt uit een email die onlangs naar klanten gestuurd werd. Ook gaan de bonusrente en de maximale rente verder omlaag, waardoor spaargeld nog minder geld oplevert. Was de maximale rente voor dit type rekening tot voor kort 0,1%, vanaf 31 juli 2018 is dat nog maar 0,07%. Ook de zeven andere spaarproducten van de bank zullen met ingang van deze datum minder rente opleveren.

    Door de renteverlaging krijg je voor iedere €1.000 op een Vermogens Spaarrekening nog maar €0,10 rente per jaar. Voor andere spaarproducten is dat een paar dubbeltjes meer, maar nog steeds zo goed als verwaarloosbaar. Voor bedragen boven de €1 miljoen geeft de bank geen rente meer, wat betekent dat je als spaarder naar alternatieven moet uitwijken om rendement te maken.

    Sparen kost geld

    Wie op zoek gaat naar de hoogste spaarrente komt vandaag de dag in Nederland niet veel verder dan 0,35%. Durf je het aan om je geld voor een langere termijn vast te zetten op een deposito, dan krijg je ongeveer een procentpunt meer uitbetaald voor het extra risico dat je loopt. Door de extreem lage rente kost sparen tegenwoordig geld, want de vermogensbelasting alleen is al hoger dan het rendement van een spaarrekening. En dan hebben we het nog niet eens over de inflatie. Volgens de officiële statistieken bedraagt de inflatie momenteel 1,7%.

    Natuurlijk is het altijd verstandig om wat spaargeld achter de hand te houden, maar voor het rendement hoef je het niet meer te doen. Dan zijn alternatieven als aandelen, obligaties, vastgoed en edelmetalen veel interessanter. Op de lange termijn beweegt de waarde van deze beleggingen over het algemeen mee met de geldhoeveelheid, al zijn er van tijd tot tijd wel grote prijsschommelingen mogelijk. Dat risico moeten spaarders vandaag de dag blijkbaar voor lief nemen.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Lex Hoogduin: “Centrale banken hebben verkeerde diagnose gesteld”

    Centrale banken hebben in 2008 de verkeerde diagnose gesteld en hebben daardoor niet de juiste maatregelen genomen. Dat zegt voormalig centraal bankier Lex Hoogduin in een interview met Café Weltschmerz. Banken hebben weliswaar meer buffers aangelegd en ook is het toezicht op de bankensector verscherpt, maar het fundamentele probleem van teveel schulden is nog steeds niet opgelost. Sterker nog, die zijn de laatste jaren alleen maar verder toegenomen.

    Lex Hoogduin merkt op dat er sinds het loslaten van de goudstandaard begin jaren zeventig geen rem meer is op de geldgroei, met als gevolg dat de financiële sector enorm in omvang is toegenomen ten opzichte van de reële economie. De financiële crisis van 2008 was dan ook een resultaat van een decennia lange periode van bijna onbeperkte geldcreatie, een fase die door Hoogduin omschreven wordt als de ‘Great Financial Expansion’.

    Boom-bust cyclus

    In het gesprek legt Hoogduin uit dat het huidige monetaire beleid van vrijwel onbeperkte geldgroei en structurele inflatie leidt tot een verkeerde allocatie van kapitaal en daarmee tot een voortdurende boom-bust cyclus. Om dat te kunnen doorbreken zou er weer een soort anker in het monetaire systeem teruggebracht moeten worden, waarmee de geldgroei beperkt kan worden.

    Volgens Lex Hoogduin is het tijd dat de ECB haar monetaire beleid heroverweegt en een nieuwe strategie uitwerkt op basis van een nieuwe diagnose van de economische crisis. Een van de maatregelen die volgens de voormalig centraal bankier al lang genomen had moeten worden is het verhogen van de rente.

    Volgens de Taylor regel zou die vandaag de dag tussen de 2,5% en 3,5% moeten liggen, terwijl de ECB nog steeds een rente van nul procent hanteert. Door die kunstmatig lage rente stimuleer je de economie, maar heeft de centrale bank geen instrument meer in handen om af te remmen en oververhitting van de economie te voorkomen.

    Het volledige gesprek tussen Lex Hoogduin en Paul Buitink duurt iets meer dan 48 minuten en is hieronder te bekijken. In 2016 spraken wij ook met Lex Hoogduin, het volledige interview kunt u hier teruglezen.

  • Realiteitszin op de financiële markten lijkt zoek

    Beleggers moeten zich onderhand toch wel gaan afvragen of alles wel goed gaat op de financiële markten. De geopolitieke spanningen nemen alleen maar toe en zowel in Europa als in de VS wordt het monetair beleid op zijn kop gezet. Reacties blijven echter nagenoeg uit. De MSCI World Equity Index koestert nog steeds een plus van 10%, hoewel er een handelsoorlog is uitgebarsten. Dat is toch wel vreemd.

    Opvallend is ook dat niet alleen waarderingen bizar aan doen onder de huidige omstandigheden. Wie de moeite neemt om even goed polshoogte te nemen, ziet wel heel veel zaken die op zijn zachtst gezegd verbazing wekken. Neem bijvoorbeeld de kredietverlening. Steeds vaker hoor je dat schulden van bedrijven te hoog en te riskant zijn. Meer dan 40% van de asset managers is die mening toegedaan. De klacht is niet ongegrond. Bedrijven hebben afgelopen jaren steeds meer geleend voor bijvoorbeeld buy-outs of overnames. Die hebben vaak een rating variërend van Triple B-plus tot Triple B-min. Beleggers lijken echter onaangedaan. De vraag naar schuldpapier blijft hoog, heel hoog. Daardoor is de spread tussen veilige triple A-papier en ongemakkelijk Triple B-papier slechts een heel magere 50 basispunten. In 2012 bedroeg de spread 200 basispunten.

    ‘Dollar premium’

    Ook de zogeheten dollar term premium zou op zijn minst verbazing moeten wekken. Daarmee wordt de premie bedoeld die de Federal Reserve bereid is beleggers te betalen die hun geld in langlopend schuldpapier willen stoppen. Normaal zou dat positief moeten uitpakken voor de belegger, zeker onder de huidige omstandigheden. De rente stijgt en de inflatie lijkt weer wakker te worden. Daar komt nog bij dat de overheid in de VS de komende jaren veel schuldpapier gaat uitgeven als gevolg van de belastinghervormingen en de groeiende tekorten. Maar de belegger krijgt helemaal geen premie. Die bedraagt nul! Volgens JP Morgan is er wereldwijd zelfs sprake van een inverse yield curve.

    Ook moet het bevreemding wekken dat er amper een correlatie te ontdekken is tussen valuta en renteverschillen. De markt veronderstelt dat de kloof tussen de rente in de VS en die in Japan en Europa alleen maar breder zal worden. De spread tussen de overnight rate voor de dollar en de euro bedraagt nu 250 basispunten. Dat was 25 basispunten in 2016 en 100 basispunten in 2017. In eerdere cycli leidde een dergelijke kloof tot een sterkere dollar. Daar is nu geen sprake meer van.

    Waar komt het optimisme vandaan?

    En zo wemelt het van de tegenstrijdigheden en paradoxen. Beleggers blijven Amerikaanse aandelen kopen ondanks de torenhoge waarderingen. Je zou verwachten dat ze daarom voor niet Amerikaanse aandelen kiezen. Maar nee. De goudprijs blijft maar dalen ondanks de toenemende internationale spanningen. Hetzelfde geldt voor de VIX Index. Die staat weer onder 15, terwijl de spanningen maar blijven oplopen.

    Hoe is die onverschilligheid te verklaren. Zijn beleggers ervan overtuigd dat de groei wereldwijd gezond blijft, zodat bedrijven hun schulden kunnen betalen en hoge winsten blijven boeken? Of zijn beleggers te zelfgenoegzaam geworden na al die jaren van kwantitatieve verruiming en gratis geld? Wie het weet mag het zeggen. Een ding moet echter duidelijk zijn. Markten reageren onder de huidige omstandigheden niet normaal ook al blijven ze zo kalm. Geopolitiek ziet de wereld er immers allesbehalve normaal en kalm uit!

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Is de financiële cyclus getemd?

    Tien jaar na de financiële crisis lijkt alles weer goed te gaan, maar nog steeds worstelen economen met de vraag of de economie nu echt sterker is geworden. De schulden zijn wereldwijd nog hoger dan voor de crisis en in sommige landen zijn de banken zijn nog steeds kwetsbaar door een grote hoeveelheid slechte leningen op de balans. Hoe veilig is ons spaargeld? En wat kunnen we doen om een nieuwe crisis te voorkomen?

    Sustainable Finance Lab organiseerde onlangs een bijeenkomst, waarbij verschillende experts hun visie geven op de economie tien jaar na de crisis. Onder andere centraal bankier Klaas Knot, hoogleraar Arnoud Boot, publicist Jeroen Smit en verschillende bankiers komen aan het woord. Hieronder ziet u het videoverslag van deze bijeenkomst van 15 juni.