Marketupdate

Categorie: Financiële markten

  • Aandeel Deutsche Bank zakt verder weg

    Het aandeel van Deutsche Bank bereikte deze week een nieuw dieptepunt, nadat de bank een afwaardering had gekregen van het Zwitserse UBS. De koers van het aandeel zakte dinsdag naar €6,65 en stond daarmee ruim 40% lager dan twaalf maanden geleden.

    De waarde van het aandeel staat al jaren onder druk door verschillende schandalen en door de daling van de rente. De verschillende schandalen hebben miljardenboetes opgeleverd, terwijl de lage rente de winstgevendheid van de bank onder druk zet. Ook maken sommige beleggers zich zorgen over de derivatenportefeuille van de bank.

    Analisten van UBS verlaagden hun koersdoel voor Deutsche Bank van €7,80 naar €5,70. Ook veranderden ze hun vooruitzicht voor het aandeel van ‘neutraal’ naar ‘verkopen’. De Zwitserse bank zegt in een toelichting dat er voorlopig geen zicht is op een verbetering van de situatie, zoals het probleem met de aanhoudend lage rente. Ook zetten analisten hun vraagtekens bij de degelijkheid van de balans in het geval van externe schokken.

    Aandeel Deutsche Bank naar nieuw dieptepunt (Bron: Google Finance)

    Deutsche Bank onder druk

    Vorige maand werd bekend dat de lang besproken fusie tussen Deutsche Bank en Commerzbank toch niet doorgaat. De twee banken zien te weinig voordelen in een samenwerking, waar de Duitse regering op had aangedrongen. Voor Deutsche Bank wacht de zware uitdaging om de winstgevendheid van de bank te verbeteren en de buffers te versterken. Vorig jaar faalde de grootste bank van Duitsland als enige in een stresstest van de Amerikaanse centrale bank. De bank zou niet voldoende voorbereid zijn op een nieuwe crisis.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Levert een 60/40-beleggingsstrategie nog altijd een beter rendement?

    De afgelopen twee decennia zijn tumultueus verlopen voor beleggers. In de afgelopen twintig jaar hebben beleggers twee van de grootste crashes op de aandelenmarkt meegemaakt. Zij willen daarom rendementen veiligstellen en verliezen voorkomen. Dat is de reden waarom veel beleggers een 60/40 portefeuille hebben, waarbij 60% van de beleggingen in risicovollere assets – met een doorgaans hoger rendement – en 40% in staatsobligaties wordt belegd. Maar levert een 60/40-strategie nu ook nog voordelen op, vraagt Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders, zich af.

    Rendementen uit het verleden…

    Uitgangspunt is dat een 60/40-strategie vergelijkbare rendementen oplevert als aandelen, maar met een lagere volatiliteit. Walsh heeft onderzoek gedaan naar de rendementen over de laatste dertig jaar, gebaseerd op een 60/40-strategie. Daarbij keek de Britse vermogensbeheerder naar volatiliteit en rendement. Het blijkt dat inderdaad de volatiliteit beperkt blijft, terwijl er met een dergelijke strategie een superieur rendement behaald is.

    Een belegger die eind 1988 voor $1.000 belegde in drie verschillende strategieën, zou na dertig jaar verschillende rendementen hebben behaald.

    • $1.000 in uitsluitend aandelen, levert een rendement op van 7,2% per jaar ($7.554)
    • $1.000 in staatsobligaties, levert een rendement op van 6,2% per jaar ($5.806)
    • $1.000 in een 60/40 portefeuille, levert een jaarlijks rendement op van 7,5% ($8.091)

    Een 60/40-strategie kan betere rendementen opleveren. Aandelen is MSCI World en obligaties is de Amerikaanse 10-jaars rente (Bron: Schroders)

    Het geheim van een succesvolle 60/40-strategie: jaarlijks herbalanceren

    Om de strategie goed te laten werken moet minimaal eenmaal per jaar de portefeuille worden aangepast, zodat de verhouding op 60/40 blijft. Dit noemt men herbalanceren. In de praktijk komt het neer op verkopen van goed presterende assets en herbeleggen in de achterblijvers. In het ideale geval maken dan de minder presterende assets een inhaalslag en verbeteren zij het rendement, terwijl de volatiliteit beperkt blijft.

    Werkt de 60/40 strategie nog altijd?

    De ultra lage rentestanden van de laatste jaren en het monetaire beleid hebben echter de rendementen verstoord. Dit beleid heeft geleid tot een laag rendement op staatsobligaties. Een belegging in staatsobligaties in 2008 zou slechts een rendement van 2,5% hebben opgeleverd, terwijl aandelen over dezelfde periode 10,3% gerendeerd hebben. Op dit moment levert een 60/40 portefeuille niet het rendement op zoals historisch gebruikelijk was.

    In 2013 pleitte Warren Buffett voor een 90/10 strategie. Die zou sindsdien zeker goed hebben gepresteerd, omdat de MSCI World index sinds het dieptepunt in 2009 met 242% gestegen is. Maar een dergelijke overwogen positie in aandelen is zeer risicovol.

    Psychologisch voordeel

    Walsh ziet vooral een psychologisch voordeel in een strikte 60/40-strategie, al is die momenteel minder effectief dan in het verleden het geval was. Het regelmatig herbalanceren voorkomt enkele klassieke beleggersfouten, zoals het verkopen op de bodem en kopen op de top van de markt. Herbalanceren biedt beleggers een zekere rust.

    Lees meer in het artikel “Can a 60/40 split portfolio deliver better outcomes?“, van Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders




  • Passen je beleggingen nog bij je? Doe een check!

    Passen je beleggingen nog bij je? Doe een check!

    Als je al een tijdje aan het beleggen bent kan het zijn dat je meerdere spaar- of beleggingsrekeningen hebt bij verschillende banken. Het is dan verstandig om is kritisch naar je keuzes te kijken die je in het verleden hebt gemaakt. Is bijvoorbeeld je doel tussentijds aangepast of komt je doel in zicht. Evalueer dan of je beleggingen nog goed bij je passen.

    1. Financiële doelen

    Beleggen doe je om bijvoorbeeld financiële doelen te behalen, denk hierbij aan schenken, grote uitgave of gewoon algemene vermogensgroei. Het is dan belangrijk om zo nu en dan te toetsen of je doel veranderd is omdat bijvoorbeeld je persoonlijke situatie is veranderd. Misschien gaat je kind studeren of wil je een tweede huis kopen. Is je persoonlijke situatie veranderd of kom je dichter bij je doel, dan kan je de hoeveelheid risico aanpassen die je neemt.

    2. Het behaalde rendement

    Als belegger wordt je beloond voor het risico dat je neemt door te investeren, hoeveel dat rendement is hangt nauw samen met het risico wat je daarbij neemt. Door te kijken naar de verschillende profielen en daarbij behorende rendementen kan je kijken of je wellicht geld laat liggen. Je zou hierbij kunnen overwegen om een expert (vermogensbeheerder) in de armen te sluiten om je beleggingen uit te besteden. Let op: een overstap kan wel kosten met zich meebrengen.

    3. Tarieven voor beleggen

    Er komen bij het beleggen altijd kosten kijken. Zo betaal je bijvoorbeeld voor transacties en voor het beheer van je beleggingen. Vaak wordt hier onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte kosten. Directe kosten zijn voor het uitvoeren en beheren van de beleggingen, dit is een percentage van het gemiddeld belegde vermogen. Indirecte kosten zijn kosten die zijn verwerkt in de beleggingen zelf. Het is van belang om te weten dat je precies betaalt, zo gaat bijvoorbeeld niet elke euro aan kosten ten koste van het rendement. Daarnaast kan je zo ook verschillende aanbieders van vermogensbeheer vergelijken met elkaar.

    4. Service en gemak

    Een goede beleggingsaanbieder maakt vermogensopbouw zo simpel en gemakkelijk mogelijk voor jou. Daarom is het bij een portefeuillecheck ook verstandig om hier kritisch naar te kijken. Kun jij je beleggingen eenvoudig en op de manier die jij wil volgen? Hoe makkelijk is het om extra vermogen in te leggen, je beleggingen aan te passen of je vermogen op te nemen? En kun je makkelijk bij je aanbieder terecht met vragen of zorgen?

    Maak de balans op

    Heb je alles uitgezocht en op een rijtje gezet, dan is het tijd om de balans op te maken. Ben je tevreden met de huidige situatie en je aanbieder? Blijf dan met een gerust hart verder gaan met beleggen. Zo niet, kijk dan eventueel naar andere aanbieders. Let bij een eventuele overstap dus goed op de huidige situatie van je levensfase.

  • Grafiek: De neergang van de Duitse bankensector

    De bankensector heeft door de kredietcrisis veel van haar glans verloren. Sommige banken werden genationaliseerd, terwijl anderen met staatssteun overeind werden gehouden. Het toezicht werd aangescherpt en er werden flinke boetes uitgedeeld voor het verstrekken van ondeugdelijke financiële producten. Ook is de rente flink gedaald, waardoor met name spaarbanken steeds meer moeite hebben om winst te maken.

    De krimp van de bankensector van de afgelopen jaren wordt pijnlijk zichtbaar op volgende grafiek van de Deutsche Börse Prime Banks Performance Index. Deze grafiek laat de waardeontwikkeling van Duitse bankaandelen zien over een langere periode. We zien dat een belegging in bankaandelen de afgelopen dertig jaar per saldo niets heeft opgeleverd, zelfs inclusief dividendinkomsten. Vanaf het hoogtepunt van 2006 is de waarde van de Duitse bankaandelen zelfs met 90% gedaald.

    Aandelen banken terug bij af

    De bankensector kreeg een harde klap door de financiële crisis van 2008, maar wist daar niet van te herstellen. Terwijl de aandelenmarkten wereldwijd weer opkrabbelden uit het dieptepunt van de crisis bleven de bankaandelen in de hoek waar de klappen vielen. De daling van de index kan voor een groot gedeelte worden toegeschreven aan banken als Deutsche Bank en Commerzbank. Deze twee giganten verloren vorig jaar meer dan de helft van hun beurswaarde.

    Duitse bankaandelen terug op laagste niveau in dertig jaar (Bron: Bloomberg, via Jeroen Blokland)

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Zijn institutionele beleggers klaar voor beleggen in Bitcoin?

    Zijn institutionele beleggers klaar voor beleggen in Bitcoin?

    Er zijn het afgelopen kwartaal een tweetal interessante enquêtes uitgevoerd door de DeVere Group en Fidelity Investments. Uit de resultaten blijkt dat institutionele beleggers zich klaar maken of al begonnen zijn met het beleggen in Bitcoin.

    De Amerikaanse vermogensbeheerder Fidelity Investments heeft meer dan 400 beleggers gevraagd naar de beleggingsvooruitzichten voor Bitcoin en cryptovaluta. De resultaten zijn positief. Bijna de helft alle deelnemers van de enquête (47%) staan open om te investeren in Bitcoin en zoals het zo mooi wordt geformuleerd: digitale activa.

    Institutionele beleggers kijken naar Bitcoin

    Digitale activa is de term die wordt gebruikt voor vooral onder andere aandelen en schuldpapieren die op een blockchain wordt uitgegeven. Zo heeft het Franse Société Générale onlangs €100 miljoen aan obligaties uitgegeven als een digitaal effect op de Ethereum blockchain.

    Verder blijkt dat de belangrijkste redenen waarom institutionele beleggers willen investeren in Bitcoin en andere cryptovaluta is afgezien van de technologie, dat er een lage prijs correlatie is met de traditionele activa zoals effecten. Er is een lage prijs correlatie tussen Bitcoin en de reguliere effectenhandel. De ‘handelsoorlog’ tussen de Verenigde Staten en China heeft flinke gevolgen voor de reguliere valutamarkt, maar niet de Bitcoin markt.

    Bitcoin lijkt langzaam te ontdooien en komt ongehavend de crypto winter uit om weer opgekocht te worden door beleggers en speculanten. Bitcoin stond begin dit jaar op $3.746 en breekt op het moment van schrijven door de $6.000. Er is meer vraag naar bitcoins en de handelsvolumes nemen toe. De vraag laat zich verder niet afremmen, ondanks negativiteit omtrent de Binance hack en de Amerikaanse financiële toezichthouder (de CFTC) die het moederbedrijf (iFinex inc) achter de Bitcoin exchange Bitfinex en de stablecoin Tether heeft gedagvaard op verdenking van fraude.

    De bevindingen van Fidelity geven duidelijk aan dat institutionele beleggers zich meer informeren en interesseren voor de crypto sector. De komende vijf jaar kan een toenemende groeiende vraag worden verwacht naar crypto-beleggingsproducten en mogelijkheden voor de institutionele beleggers om eerst Bitcoin toe te voegen tot het beleggingsportefeuille.

    Meer belangstelling onder vermogende particulieren

    Een andere interessante enquête werd uitgevoerd geworden door DeVere Group. Dit is een financiële adviesbureau die een groot aantal vermogende klanten bedient met financieel advies. DeVere Group heeft in 2019 een enquête onder haar klanten (700 miljonairs) gehouden over het investeren in cryptovaluta.

    Volgens de resultaten van deze enquête zijn de meeste rijke klanten al begonnen met het investeren in cryptovaluta of staan op het punt te investeren. Voor 2020 zal elke klant Bitcoin en mogelijk andere cryptovaluta hebben toegevoegd in hun beleggingsportefeuille. Hoewel FOMO (Fear of Missing Out) de belangrijkste drijfveer blijken hun klanten kennis van zaken te hebben. De redenen waarom beleggers willen investeren in cryptovaluta is dat ze in de toekomst net zo’n belangrijke rol kunnen gaan spelen voor geld als Amazon voor retail.

    Veel potentieel voor virtuele munten

    Cryptovaluta zijn de toekomst van geld. Ze zijn grenzeloos en perfect voor de globale handel. Globalisering en digitalisering zijn met elkaar verbonden waarbij een mogelijke nieuwe vierde industriële revolutie ook digitaal zal zijn. Cryptovaluta passen natuurlijk prima in dit verhaal. Verder bieden ze oplossingen aan voor dagelijkse problemen zoals de meer dan 2 miljard mensen wereldwijd die geen bankrekening hebben. De beleggers zien ook dat jongeren de nieuwe technologie omarmen en er mee experimenteren. De jongere generaties zullen de adoptie en acceptatie van cryptovaluta en blockchain technologie verder verspreiden.

    Nigel Green, de CEO van de DeVere Group is op basis van de resultaten zeer bullish geworden over Bitcoin en beschouwt de $6,000 Bitcoin koers grens als een belangrijke breekpunt. Wanneer Bitcoin deze prijs doorbreekt zal dit het vertrouwen in de Bitcoin markt weer volledig herstellen. In zijn eigen woorden:

    “Once this confidence is in place, the sky is the limit for cryptocurrencies, which are increasingly accepted by both retail and institutional investors as the future of money.”

    Het jaar 2019 zal dus weer een spannend jaar worden voor de Bitcoin.

    Gerelateerde artikelen op Marketupdate:

    Dit artikel is gebaseerd op verschillende artikels over de ontwikkeling van de wereld van crypto financiën. Deze informatie kun je vinden op de bestebank.org. Het artikel is geschreven door Luuk Soons, de hoofdredacteur van deze diepgravende crypto kennisbank.

    Disclaimer: Dit artikel is alleen bedoeld voor educatieve doeleinden. Het is geen beleggingsadvies.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Sander Boon over Eurodollar markt en London Gold Pool

    Sander Boon over Eurodollar markt en London Gold Pool

    Na de Tweede Wereldoorlog werd de dollar de wereldreservemunt. De dollar werd niet alleen gebruikt voor internationale transacties, ook werd er internationaal steeds meer geld geleend in deze valuta. Sander Boon vertelt in deze video over het ontstaan van de zogeheten ‘eurodollar’ markt.

    Deze markt werd zo groot dat het uiteenvallen van de London Gold Pool en het loslaten van de koppeling tussen de dollar en goud in 1971 geen grote gevolgen had voor de werking van het internationale monetaire en financiële systeem.

    Dit is een fragment uit de podcast die eerder werd opgenomen. Klik hier voor de volledige video.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines




  • Federal Reserve overweegt nieuwe variant van monetaire stimulering

    Federal Reserve overweegt nieuwe variant van monetaire stimulering

    De Federal Reserve overweegt een nieuwe vorm van monetaire verruiming. Twee economen van de Amerikaanse centrale bank schreven nieuwe papers, waarin ze pleiten voor een versoepeling van het opkoopprogramma. Zo moeten banken zelf de mogelijkheid krijgen om staatsobligaties om te wisselen voor reserves en vice versa. Dit betekent dat de centrale bank in goede tijden sneller haar balanstotaal kan terugdringen, terwijl banken in onzekere tijden makkelijker staatsobligaties met de centrale bank kunnen ruilen voor nieuwe reserves.

    Deze nieuwe vorm van QE wordt door de centrale bank uitgelegd als een instrument om het balanstotaal van de Federal Reserve sneller af te bouwen, maar het werkt natuurlijk ook de andere kant op. Het zou namelijk betekenen dat de centrale bank op ieder gewenst moment banken van liquiditeit kan voorzien en niet alleen in tijden van crisis. Een gevaarlijke ontwikkeling, omdat beleggers dan niet meer goed kunnen inschatten of de financiële markten zelfstandig kunnen blijven opereren. Het kan een vals signaal van liquiditeit afgeven, omdat de centrale bank dan garant staat als ‘lender of last resort’.

    Tijdens eerder stimuleringsprogramma’s bepaalde de Federal Reserve de omvang en de timing van haar opkoopprogramma, maar bij dit nieuwe voorstel komt het initiatief bij de banken te liggen. Zij kunnen dan op ieder gewenst moment staatsobligaties omwisselen voor reserves en omgekeerd. Het is een marktgedreven vorm van quantitative easing, dat in tijden van crisis zeer onvoorspelbare effecten kan hebben.

    Balanstotaal Federal Reserve sinds 2004

    Federal Reserve verliest de controle?

    De Federal Reserve begon in 2017 met het afbouwen van haar balanstotaal, door een deel van het schuldpapier op de balans niet opnieuw door te rollen. Tot op heden heeft de centrale bank op die manier haar balans met bijna $500 miljard weten terug te brengen tot ongeveer $4 biljoen.

    Deze ontwikkeling liep parallel aan de oplopende spanningen in het financiële systeem, maar was niet de belangrijkste oorzaak voor de plotselinge crisis. Toen de dollarliquiditeit eind vorig jaar opdroogde zorgde dat voor een acute stress op de financiële markten. De Federal Reserve besloot daarom af te zien van de geplande renteverhoging. Ook werd besloten om met ingang van september te stoppen met het afbouwen van de balans. De laatste geruchten wijzen nu op een renteverlaging bij de Amerikaanse centrale bank.

    Ook opvallend is dat de effectieve Federal Funds rate al een paar weken hoger is dan de rente die de centrale bank betaalt over de overtollige reserves (Interest on Excess Reserves). De rente op overtollige reserves is een instrument dat de centrale bank gebruikt om de rente binnen de door haar gewenste bandbreedte te houden. Volgens Sander Boon van Geotrendlines kunnen we hieruit afleiden dat dit beleidsinstrument van de Federal Reserve niet meer naar behoren werkt.

    “De Interest on Excess Reserves wordt door de Fed gepresenteerd als een renteplafond. Het is dus opmerkelijk dat de Fed Funds zich al een tijdje boven het plafond bevindt. Het duidt erop dat de Federal Reserve geen echte controle meer heeft over de korte rente.”

    Federal Funds rate ligt al weken hoger dan rente op overtollige reserves (Bron: Bank of America Merrill Lynch, Bloomberg)

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Beurzen onderuit door onzekerheid over handelsakkoord

    De beurzen in Azië en in Europa zijn vandaag flink lager geopend, nadat de Amerikaanse president Trump via twitter bekendmaakte dat hij de importheffingen voor producten uit China wil verhogen. De laatste weken leek het er juist op dat er een handelsakkoord zou komen tussen beide landen.

    Als gevolg van dit nieuwe dreigement opende de beurs in China vandaag bijna 6% lager. Verschillende Europese beurzen staan op het moment van schrijven 1,5% tot 2% in de min. Op de Nederlandse beurs was staalconcern ArcelorMittal de grootste daler met een verlies van bijna 4%.

    Sinds het begin van dit jaar zaten de beurzen wereldwijd nog in een sterk opwaartse trend. Niet alleen door een koerswijziging van de Federal Reserve, maar ook door constructieve gesprekken over een handelsakkoord tussen de Verenigde Staten en China.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Sander Boon over de fundamentele weeffout in het geldsysteem

    Sander Boon over de fundamentele weeffout in het geldsysteem

    Sander Boon geeft in deze podcast van Geotrendlines inzicht in de evolutie van het internationale monetaire en financiële systeem over de afgelopen honderd jaar. Van het loslaten van de goudstandaard na WO1 tot het ontstaan van het eurodollar systeem na WO2.

    Volgens Sander Boon functioneert het geldsysteem al sinds het uitbreken van de kredietcrisis in 2007/2008 niet meer zoals het zou moeten. De interbancaire leenmarkt wordt in toenemende mate overgenomen door centrale banken, die met steeds agressievere interventies proberen het geldsysteem overeind te houden.

    Van goud naar schuldpapier

    De rode draad door het verhaal is dat de rol van goud als fundament van ons financiële systeem geleidelijk is overgenomen door schuldpapier, meer in het bijzonder door staatsobligaties. Daardoor zijn perverse prikkels ontstaan, die ervoor zorgen dat overheden heel goedkoop kunnen lenen.

    Sinds 2008 zien we de schulden weer verder toenemen, terwijl de economische groei achterblijft. Ondertussen worden overheden steeds groter, met als gevolg dat de koopkracht van de middenklasse achterblijft.

    Update: Deze podcast is nu ook via Spotify en Soundcloud te beluisteren.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines




  • Is gespreid beleggen écht beter voor je rendement?

    Is gespreid beleggen écht beter voor je rendement?

    De laatste drie decennia is gebleken hoe volatiel de financiële markten kunnen zijn. Na de hausse van de jaren negentig kwam de dotcom crash rond de eeuwwisseling. Die werd gevolgd door een mini-herstel, voordat de financiële crisis in 2008 toesloeg. Het was een hobbelige rit voor beleggers. De ups en downs van de markt kunnen de beslissing om op het juiste moment te beleggen zeer moeilijk maken.

    Waarschijnlijk is er nooit een perfect moment. Maar berekeningen van Schroders tonen aan dat met een ‘dollar cost averaging’- beleggingsstrategie waarmee gespreid wordt belegd, beleggers risico’s kunnen beperken en rendementen gladstrijken. Vooral wanneer de markten volatiel zijn.

    Wat is dollar cost averaging?

    Dollar cost averaging (dca) is een beleggingsstrategie om het marktrisico te beperken. Dat gebeurt door het systematisch aankopen van effecten met eenzelfde bedrag op regelmatige tijdstippen gedurende een lange periode, in plaats van het gehele bedrag in een keer te beleggen (lump sum beleggen).

    Door zijn geld druppelsgewijs naar de markt te laten vloeien, belegt een belegger met tussenpozen. Theoretisch betekent dit dat hij effecten koopt tegen verschillende prijzen. Op die manier kan hij de meer extreme hoogte- en dieptepunten die hij kan ervaren als hij al zijn geld in één keer belegt, gladstrijken. Het betekent ook dat als de markten beginnen aan een daling er de mogelijkheid is om direct volledig te stoppen met beleggen.

    Neem de periode tijdens de wereldwijde financiële crisis als voorbeeld. Berekeningen van Schroders, zoals getoond in de onderstaande grafiek, laten zien dat als een belegger op 1 januari 2008 was begonnen met beleggen en een bedrag van $1.200 (de oranje lijn) in een keer had belegd in de MSCI World Total Return Index, zijn belegging 12 maanden later $716 waard zou zijn, inclusief dividenduitkeringen. Een verlies van 40%.

    Dollar cost averaging versus lump sum beleggen (Bron: Schroders, Refinitiv)

    Dollar cost averaging versus lump sum tijdens de financiële crisis

    Maar als hij zijn belegging in 12 gelijke termijnbedragen van $100 elk (de blauw gekleurde lijn) had opgesplitst, dan zou de waarde van zijn belegging nog steeds zijn gedaald, maar lang niet zo sterk. Op 1 januari 2009 zou zijn belegging $867 waard zijn geweest. Een verlies van 28%.

    Een tweede voorbeeld, nu over een langere periode. Onderstaande grafiek toont het rendement van een maandelijkse belegging van $100 (blauwe lijn) in de MSCI World Total Return Index, over een periode van 31 jaar, tussen 1 januari 1988 en 1 januari 2019. Dit wordt vergeleken met de eenmalige belegging van $37.200 (oranje gekleurde lijn) – het equivalent 31 jaar maandelijkse stortingen van $100 – gedurende de periode van 1 januari 1988 tot 1 januari 2019.

    Volgens de berekeningen van Schroders zou de eenmalige lump sum belegging nu $350.000 waard kunnen zijn, wat gelijk staat aan een jaarlijks rendement van 7,5%. Hetzelfde bedrag dat in dezelfde 31 jaar stapsgewijs wordt belegd, zou nu $123.395 waard kunnen zijn, wat gelijk staat aan een jaarlijks rendement van 3,9%. Let wel, geen van deze cijfers is gecorrigeerd voor inflatie of kosten.

    Dollar cost averaging versus lump sum sinds 1988 (Bron: Schroders, Refinitiv)

    Voor- en nadelen van lump sum beleggen

    De voorbeelden illustreren het oude marktgezegde dat hoe meer een belegger in staat is te beleggen en hoe eerder hij dat doet, des te groter het potentiële rendement, mits hij in staat is om de belegging de tijd te geven om te groeien. Maar als hij het hele bedrag in één keer belegt, loopt hij een risico. Hoe zou hij zich hebben gevoeld als hij die belegging van $37.200 in januari 2008 had gedaan en deze in december 2008 tot iets meer dan $20.000 had zien dalen? Niet al te best waarschijnlijk. Aan de andere kant, als hij belegd zou zijn gebleven, zou hij nu een prachtig rendement hebben behaald. Dat is het aardige van terugblikken. Vraag is of hij niet in actie was gekomen toen de markten heel hard onderuit gingen.

    Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders, heeft zelf ervaring met het maken van de keuze tussen een lump sum belegging en dollar cost averaging:

    “Er zijn psychologische drijfveren waar we allemaal mee te maken hebben, ook wel ‘behavioral finance’ genoemd. Van cruciaal belang is dat beleggers verliezen willen vermijden en een mooi rendement willen maken. Je kunt niet voorspellen wat de markten zullen doen, maar je kunt wel nadenken over hoe je je zou voelen als de markten instorten. Moet je een dalende markt zien als het moment waarop je moet kopen of als het moment om eruit te stappen en in cash te gaan? Marktschommelingen zijn voor de meeste mensen schrijnend. Gespreid beleggen kan beleggers meer gemoedsrust geven en hen ervan weerhouden om op de bodem van de markt te verkopen en op de top te kopen”.

    Drie potentiële voordelen van dollar cost averaging

    Dollar cost averaging levert niet altijd het meeste rendement op, maar het heeft wel zijn voordelen:

    1. Regelmatige besparingen: Niet alle beleggers kunnen in een keer een groot bedrag beleggen. Door dollar cost averaging kan een belegger op regelmatige basis geld sparen.
    2. Vermindert risico’s: Door regelmatig kleinere bedragen te beleggen, is een belegger minder blootgesteld aan de pieken en dalen van de markt. Hij koopt immers tegen verschillende prijsniveaus. Na verloop van tijd helpt dit om de gemiddelde prijs glad te strijken.
    3. Profiteer van dalende markten: Theoretisch gezien werkt het in een dalende markt beter om een dollar cost averaging strategie te volgen, omdat een belegger dan aandelen tegen een lagere prijs koopt, waardoor hij er meer van kan kopen.

    Op de lange termijn kan een zo vroeg mogelijke lump sum belegging een hoger rendement opleveren. Maar beleggers hebben de neiging om verlies te vermijden, zelfs als ze hun geld voor een lange periode belegd willen houden. Dat is er een sterk argument voor het volgen van een dollar cost averaging strategie als de onzekerheid op de markten toeslaat. Deze aanpak biedt uiteindelijk meer bescherming tegen marktvolatiliteit.

    Lees meer in het artikel ’30 years of ‘dollar cost averaging’: does it work?’ van Schroders

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Bank of Japan wordt grootste aandeelhouder op Japanse beurs

    Bank of Japan wordt grootste aandeelhouder op Japanse beurs

    De Bank of Japan zal volgend jaar de grootste aandeelhouder worden op de Japanse aandelenmarkt. Blijft de centrale bank in dit tempo aandelen opkopen, dan zal ze volgend jaar het grootste pensioenfonds inhalen. De Bank of Japan heeft al voor ¥28 biljoen aan aandelen op haar balans staan, maar wil daar jaarlijks nog eens ¥6 biljoen aan toevoegen. Dat betekent dat de centrale bank eind 2020 voor ongeveer ¥40 biljoen aan aandelen bezit, meer dan het nationale pensioenfonds.

    De Japanse centrale bank koopt de laatste jaren naast staatsobligaties ook aandelen van bedrijven om de inflatie aan te jagen. Tot op heden zonder veel succes, want de inflatie in Japan is nog steeds hardnekkig laag. De economie heeft zoveel schulden dat er weinig economische groei is, dus probeert de centrale bank groei te bewerkstelligen door meer geld in de economie te pompen. Zo is het balanstotaal van de centrale bank sinds 2012 spectaculair toegenomen, van ¥150 naar ¥560 biljoen . Daarmee is het balanstotaal inmiddels groter dan het bruto binnenlands product van Japan.

    De Bank of Japan is nu al de grootste aandeelhouder van 23 beursgenoteerde bedrijven, waaronder Nidec, Fanuc en Omron. Van bijna de helft van alle beursgenoteerde bedrijven behoort de centrale bank tot de tien grootste aandeelhouders. De centrale bank koopt niet rechtstreeks aandelen, maar doet dat via zogeheten exchange traded funds (ETF’s).

    Balanstotaal Bank of Japan (Bron: Trading Economics)

    Centrale bank wordt grootste aandeelhouder

    De centrale bank van Japan is op weg om de grootste aandeelhouder te worden, terwijl ze ook al een groot deel van de staatsschuld heeft overgenomen. In februari stond er namelijk voor ¥465,8 biljoen aan staatsleningen op de balans, meer dan de helft van alle staatsleningen die momenteel in omloop zijn. De centrale bank koopt obligaties en aandelen om de markt ‘stabiel’ te houden, maar het beleid is zeker niet zonder risico’s. In het verleden draaide het vaak uit op hyperinflatie, omdat het vertrouwen in het geld verdampte.

    Internationaal komt er ook meer kritiek op het agressieve monetaire beleid in Japan. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) waarschuwt dat het opkoopprogramma de marktdiscipline wegneemt. Bedrijven worden beloond voor het feit dat ze in een aandelenindex zijn opgenomen, in plaats van dat ze een bedrijfsstrategie volgen die rendement oplevert. Door ingrijpen van de centrale bank stijgen de aandelenkoersen, ook van bedrijven die het slecht doen. Daardoor wordt het voor beleggers moeilijker om een rationele afweging te maken.

    Een ander risico is dat de Japanse centrale bank de ingeslagen koers niet zomaar kan veranderen. Alleen al de aankondiging dat ze minder aandelen gaat kopen kan de beurskoersen doen kelderen. Hetzelfde geldt voor het opkoopprogramma voor staatsobligaties. Er is geen weg meer terug, zonder de financiële stabiliteit in gevaar te brengen.

    Lees ook:

    Dit artikel verscheen eerder op Holland Gold